m
Zondag 11 September 1904
o centiemen per nummer.
36sle Jaar 3071.
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN. EIGENDOM
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Hel Concordaat
ID IE! IMI-ATST
met den Witten Baard.
Geleerde mannen!
w
M
voedingsproevea
op melkkoeien.
DE DENDERBODE
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
kening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week voor
de Stad 5 frank met den Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N' 31.
en in alle Postkantoren des Lands.
CllIQUE BUUltt.
Per drukregel. Gewone 15 centiemenReklamen fr. 1-00Vonnissen op
3»« bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij accoord.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen. uiterlijk tegen den dijnsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele v„c
dit blad.
AALST, io SEPTEMBER 1904.
Wij zijn aan onze lezers eenige uil-
leggingen verschuldigd nopens zekere
bijzonder belangrijke artikels van dit
verdrag. Het concordaat is eene weder-
zijdsche overeenkomsthet verbindt de
twee partijen welke het onderteekend
hebben en, in rechte, kan het slechts
door den wil van beiden worden opge
zegd. Als het Fransch Bestuur het doet,
dan schendt het de reehtveerdigheid en
maakt het misbruik van zijne macht.
Tegenover den Paus getuigt die houding
nu juist niet van moed het hoofd der
Kerk heelt geen leger, waarmede het
zijne rechten zou kunnen doen gelden.
Wij vragen ons af of Combes de verant
woordelijkheid van de opzegging op
zich zou durven nemen, of hij tot die
vermetele en onrechtveerdige daad den
moed zou hebben, indien al de andere
zijde der Alpen een sterk leger stond,
een 4/2 millioen soldaten waren die aan
den Paus gehoorzaamden
Thans echter zal hij durven thans
mag hij de reehtveerdigheid miskennen,
thans mag hij goede rechten en eerlijke
verdragen met de voelen treden. De
Paus heeft slechts geestelijke wapens en
een kerk vervolger schrik er niet voor
af.
Een erger onweder dan hetgeen reeds
over Frankrijk is uitgewoed hangt aan
den gezichteinder. Wij kunnen ons nog
geen denkbeeld vormen van den drei
genden storm daar wij den inhoud van
het ontwerp van scheiding tusschen
Kerk en Staat niet kennen.
Een punt is zeker de begrooting
van eerediensten zal verdwijnen de
Bisschoppen en Priesters zullen de jaar
wedde niet meer genieten die hun dank
aan het concordaat toekwam.
In het oud regiem bezat de Kerk vele
onroerende goederen wier inkomsten
besteed werden aan den onderhoud van
kerken en Priesters en aan den onder
stand van den arme. Tijdens de Fran-
sche Omwenteling wierden diegoederen
door den Staat aangeslagen en verkocht,
mits, beloofde men, eene zekere ver
goeding. De Staat zou in al de noodwen
digheden van den Eeredienst op behoor
lijke wijze voorzien en de zorg van den
arme op zich nemen.
Die belofte bleef gedurende een aantal
jaren onuitgevoerd eerst met het slui
ten van het concordaat in 1801 en dezes
in voege treden in 1802 begon de her
stelling. Het budget van eerediensten
was eene soort van teruggave of l iever
van schadevergoeding voor de inge-
Die dames hebben jaren lang daar kost
school gehouden, totdat zij geld genoeg
hadden om er rustig van te kunnen leven
en zes maanden geleden hebben zij Rain-
ham verlaten. Hare nicht heeetde school
overgenomen, maar zet die in een veel
grooter huis voort en sedert staat The
Firste huren.
Jaak ging naar huis, overtuigd dat er
te Rainham geen spoor te vinden was.
In de veronderstelling dat de jonge
dame, die nu in het hotel de Blauwe
Leeuw lag, eertijds leerlinge van het ge
sticht The Firs geweest was en naar
hare school wilde terugkeeren, om wel
licht bij hare «nderwijzeressen bescher
ming te zoeken, dan was het feit, dat zij
niet wist, dat de school in andere handen
'•'•as overgegaan, al bewijs genoeg, dat er
tusschen de oude dames en hare vroegere
leerlinge geene betrekkingen waren ge
bleven.
Het zou dan ook niets gebaat hebben,
bij de voormalige meesteressen een on
derzoek in te stellen.
Mevr. Edith was nog wel van meening
dat men de damen Bell, zoo heetten de
In die overeenkomst hadden beide,
Kerk en Staat, iets toegegeven. De be
zitters der zwarle goederen zoo heette
men de rijkdommen aan de Kerk ont
roofd d wingen ze terug te geven was
onmogelijk daaruit zou te veel moei
lijkheid spruiten, te veel twist, twee
drachten onrust ontstaan.
De Kerk deed van die goederen af
stand in artikel 13 van het Concordaat.
Het luidt
Zijne Heiligheid. Yoor het welzijn
van den vrede en de gelukkige her-
i) stelling van den catholieken Gods-
dienst verklaart dat noch Hij noch
zijne opvolgers op geene wijze de
bezitters van onteigende Kerke-
goederen zullen verontrusten en dat
hijgevolg, de eigendom van die goe-
deren en inkomsten eraan gehecht
0 onverstoorbaar zullen blijven in hun-
ne handen of in die van hunne recht-
hebbers.
Daarmee was die strijd beslist. Ook
de Staat gaf iets toe, door artikel 14.
Het luidt
a Het Gouvernement zal eene behoor-
lijke jaarwedde verzekeren aan de
Bisschoppen en aan de Pastoors wier
bisdommen en parochiën zullen be-
grepen zijn in de nieuwe verdeeling.»
Uit die twee artikelen zijn zekere
gevolgtrekkingen af te leiden. Artikel
13 behelst eene niet formeel uitgedrukte
bekentenis dat de inpalming der kerke-
goederen in 1789 niet gerechtigd was.
Het erkent ook, altijd stilzwijgender-
wijs, aan de Kerk het recht van bezitten
en dat mag als eene terugwerking aan
zien worden op de grondbeginsels der
Omwenteling in wier naam de inpal
ming was gebeurd.
Eveneens is artikel 14 van zekere
weerde. Wij leeren daaruit dat de jaar
wedde der Geestelijkheid geen gift is
van den Staat voor diensten hem bewe
zen, maar eene vergoeding, eene terug
gave onder vorm van rente van een ge
nomen capitaal. Daaruit volgt dat,
niettegenstaande dit traktement, de
priesters geene Staatsbedienden zijn,
wat onze geuzen en socios er willen van
maken, hulde brengend aan de grond
beginsels der bankroetiers Volgens
die eerlijke politiekers zou de Slaat
van heden niet gedwongen zijn de ver
plichtingen van vroegere verdrageu op
zich te nemen of na te leven.
Een roof in twee bedrijven gaat in
Frankrijk dus ten nadeele der Kerk
gepleegd worden. In 1789 heeft men het
capitaal gerobberd honderd jaar later
weigert men de rechtveerdige intresten
Dat zal de Fransche Staat geen geluk
aanbrengen. De ervaring heeft bewe
zen dat nog nooit de roof van Kerke-
goederen een land heeft verrijkt of
een bestuur van bankbreuk gered
Die onverbiddelijke regel der geschie-
gewezen kostschoolhouderessen, er eenen
brief over schrijven konzij zegde dat,
wanneer de ongelukkige jonge vreemde
linge eens hare leerlinge ware geweest,
zij althans den naam en het adres harer
ouders of verdere bloedverwanten wel
zouden kennen, daar niemand haar ge
voelen deelde, drong de moeder van Jaak
er niet verder op aan.
Alvorens men het onderzoek voortzette,
werd de vreemdeling begraven. Algemeen
was men te Salton van meening dat zij
niet in een armengraf moebt worden ge-
lefid. w
Het denkbeeld was uitgegaan van M
March. Hij zegde dat, daar hij zelf een
vreemdeling, hij buitengewoon veel me
delijden had met het arme eenzame
schepseltje en dat hij gaarne de geheele
begrafenis voor zijne rekening wilde nc-
""Sovendien wilde hij eene belooning
van 3000 fr. op de ontdekking van den
moordenaar stellen, maar de voorzitter
van het gerechtshof verzocht hem daar
mede te wachten tot het onderzoek geern-
digd zou zijn.
Het was een grootmoedig aanbod,
zegde M. Brister tot M. Chatterly.
Men vindt altijd dwazen, dte berijd
ziin geld in het water te werpen, spotte
de graaf. Overigens kan men volkomen
veilig deze belooning stellen op het vin-
den van iemand, die niet eens beslaat.
Ik begrijp u niet.
denis zal weer zijne toepassing vinden,
wij twijfelen er geen oogenblik aan.
Bij het eindigen van dit schrijven
moeten wij nog een artikel vermelden
van het Concordaat dat voorzeker niet
van belang is ontbloot. Wij bedoelen
artikel 15 dat luidt als volgt
Hel Bestuur zal eveneens maalre-
gelen nemen opdal de Fransche catho-
lieken, als zij het willen, ten voordeele
der kerken, giften zouden kunnen
doen.
Daardoor verkreeg de Fransche Kerk
recht van bezitten zij kon legaten,
giften en stichtingen aanveerden. Zal
haar dit recht vergund worden in het
ontwerp van scheiding waarop beul
Combes broeit
Wat zal er geworden met de kerke
lijke gebouwen en andere goederen
welke de Fransche Kerk thans bezit,
't zij door haar opgericht, 't zij haar
door het Concordaat teruggeschonken
Geen antwoord is mogelijk, daar
Combes op die kwestie nog geen post
heeft gevat. In het ontwerp Briand dat
de apostaat eenigzins schijnt te willen
wijzigen, zoo ten minsle heeft hij ge
zegd, is dc verbeurdverklaring voorzien.
De Fransche Geestelijkheid zou dus
door hare beulen tcenemaal worden
uitgeschud eu het leven zou Haar onmo
gelijk zijn gemaakt, daar aan het recht
van bezitten of giften te ontvangen niet
valt te denken. Combes wil door honger
en uitputting zijn doelwit bereiken.
God behoede Frankrijken beschermd
dit schoon land
Thans blijft er ons nog het eerste deel
van liet Concordaat, de artikelen 1, 4 en
5 te bespreken. Zeggen wij van nu af
reeds dat de strijd met de Bisschoppen
van Laval en Dyon gelukkiglijk is af-
geloopen. Beiden hebben zich onder
worpen en er is geen vrees voor schisma
waar apostaat Combes opgerekend had.
Dat zijn wel de helden die in Dender-
galm schrijven. Het is de eerste maal
niet meer dat wij ze op heeterdaad van
onwetendheid betrappen en ook van
oneerlijke polemiek.
Men oordeele Dendergalm 4 Sept.
schrijft
De kribbelaar van Denderbode lig.
weer te wawelen over de ziel der
menschen. Hij vergeet altijd aan
zijne lezers te zeggen, dat de kerk-
vaders op het concilie van Trenten,
stemden over de kwestie of de vrouw
eene ziel heeft of niet. 'I En scheelde
maar G stemmen of de vrouw had
geen ziel
Dat, is eene peerdenleugen. Wij dagen
den held uit te bewijzen dat op het con
cilie van Trenten over de ziel der
vrouw is gehandeld.
Wij gaan verder.Wij dagen den held
uitte bewijzen dat op gelijk welk con
cilie van kerkvaders de vraag is be
sproken of er over gestemd Heeft de
vrouw eene ziel
Hoort gij dat geleerde mannen Hoort
gij dat, eerlijke polemiekers
Onze lezers zouden het ons waarlijk
niet vergeven moesten wij hij zulke
vraag een oogenblik stilstaan. Het ant
woord is immers van het eenvoudigste
kind gekend, en wordt door geen en
kele rnensch betwist.
Dendergalm toont hier zijne schoone
geuzonziel met al zijne goede trouw
De geuzenpers schept er een kinder
lijk genoegen in die kwestie der vrou
wenziel van tijd tot tijd op te raspelen.
Ziehier de oorsprong van die legende.
Op het concilie van Mècon was er een
Bisschop die meende dat het woord
homo. mensch niet op de vrouw toe
passelijk was: Men deed hem zijne
dwaling inzien en hij nam de uitleg
ging aan. Men heeft dus op die kerk
vergadering niet getwist over het
bestaan der ziel voor de vrouw en
veel min er over gestemd Iedereen is
er ovér eens. - De vraag was niet van
wijs'/cV.rigen aard. maar raakte een
voudig dó philologie, de spraakleer.
Mag men van de vrouw zeggen dat zij
homo, mensch is
Die Bisschop verwardde homo, mensch
met vir, man en vandaar zyne dwa
ling.
Met zulke dingentjes wil Dender
galm den Godsdienst afbreken, liet ge
loof van het volk ondermijnen pie
kwestie herhaalt hij met een waar ge
noegen het is immers de eerste maal
niet dat hij er over zaagt. Wij hebben
hem reeds vroeger de legende uitge
legd, maar de domme schooljongen
heeft er niets van begrepen, er niets van
onthouden
Wij hebben deernis met die armtie
rige schrijvers.
Nadien uitleg hebben wij het recht
hem te zeggen dat hij de eigenlijke
kwestie niet durft aanvatten. Wij heb
ben hem uitgedaagd over het bestaan
der menschelijkeziel klaar zijn gedacht
te zeggen. Dat durft hij niet.
Hij heeft den moed niet zijne over
tuiging te doen kennen en immer en
altijd zal hij het antwoord ontwijken.
Zij zijn moedig, de schrijvers van
Dendergalm, de helden van den natten
vinger. Waarom
Omdat in wezenlijkheid zij het be
staan der ziel niet aannemen. Volgens
hen heeft de mensch geene ziel; volgens
Het meisje pleegde zelfmoord M.
March moet dus niet meenen dat iemand
ooit die belooning zal verdienen.
Daarin ben ik niet met u eens. Het
schijnt mij een zéér geheimzinnig geval.
O 1 Zij was jong en schoon en daar
om wil niemand een kwaad woord over
haar hooren. Wanneer zij zeventig jaar
of leelijk was, dan zou men wel anders
over haar denken.
Waarom hebt gij zulk een vooroor
deel tegen haar
Ik Een vooroordeel tegen haar
riep dc graaf van Chatterly op hoogen
toon. Gij gaat wel wat te ver, M. Pris-
ter.
Neem mij niet kwalijk, zegde de
rechtsgeleerde op zoo vriendelijken, open-
hartigen toon, dat niemand verstoord op
hem had hunnen zijn, maar gij zijt de
eenige, door wien ik zulk een streng oor
deel over het arme kind heb hooren uit
spreken, en daar gij de laatste zijt, die
met haar gesproken hebt, had men kun
nen verwachten dat gij nog iets meer be
lang in haar zoudt stellen dan wij.
De graaf glimlachté.
Nu, om u de waarheid te zeggen,
die geheele zaak verveelt mij vreesdijk.
Mijne vrouw is er zoo door ontsteld, dat
zij er half zenuwziek van is en bovendien
heb ik eenen afkeer van geheimen.
Het voorval scheen wel een geheim te
zullen blijven.
Ook het verder onderzoek leidde tot
lien is er in den mensch geen wezen
dat onstoffelijk en onsterfelijk is.
Voor Dendergalm bestaat slechts de
stof; er is geen ander leven, geon hemel
noch hel neen, alles bepaalt zich hij
het tegenwoordig beslaan. God, voor
hem, is een menschelijk gedacht, zon
der wezenlijkheid God is, voor hem
geen almachtig wezen, een enkele
geest. God, ziel, hemel komen niet
overeen met zijne opvattingen. Voor
hem bestaat slechts de stof,de stoffelijke
wereld en zijne krachten. Met een
woord, hij is materialist. Een ander
stelsel dan het materialism is voor hem
niet denkbaar.
Denderdode heeft dit meer dan eens
bewezen en moet en zal er nog op terug
komen. Ons volk moet welen wat de
geuzen zijn, moet weten welke hunne
gedachten en strekkingen zijn al dur
ven do geuzen ze uil schrik voor de
kiezingen niet doen kennen.
Daarom verbergen de geuzen zorg
vuldig hun doelwit, hunne denkbeelden
over den Godsdienst en over de wijsbe
geerte, evenals M. JefDe Blieck zijnen
tegenstand aan de zondagrust achter
holklinkende woorden, achter kwink
slagen wegmoffelt.
Is die doenwijze eerlijk
Wij behoeven de vraag niet te beant
woorden. Het is eene onvergeefelijke
lafheid zijne overtuiging te verber
gen aan hen wier stem men komt afbe
delen en welken men zeker niet heko
men zou, had men geen masker opgezet,
had men niet angstig zijne opvattingen
verborgen
Hecht voor de vuistis de kenspreuk
van ons volk Doch die kennen onze
geuzen niet. Zij beoefenen slechts de
politiek van den natten vinger zij heb
ben alleen den moed der draaiers
Als Dendergalm moed heeft, als do
geuzen durven, zullen zij op onze uitda
gingen antwoorden, zullen zij ons be
schaamd doen staan. Zullen zij
Gezien het groot belang van den vee
kweek, heeft hel Ministerie van Land
bouw sedert 1901 het heele land door
praktische voederproeven ingericht
onder toezicht der landbouwkundigen
van den Staat.
Die proeven hebben voor doel de
weerde van de nieuwe voeders, welke
de handel ons thans zoo menigvuldig
aanbiedt, na te gaan en to onderzoeken
of ze op economisch gebied geldelijk
voordeel opleveren.
Bij al deze proeven gaat men uit van
het gewoon rantsoen. Men weegt zorg
vuldig de opbrengst in melk en boter.
Daarna geeft men de dieren gedurende
nietser werd geen spoor gevonden,
alhoewel er nieuwe vermoedens waren
opgerezen.
Men had het meisje te Kings Cros in
gesprek gezien met eenen ouden heer.
Hij had lang wit haar en eenen zwaren
witten baard zijne houding was eenig
zins gebogen.
Men had gezien dat hij te Londen met
haar in den trein stapte, maar hij had
dien te York verlaten. Dit stemde overeen
met de verklaring van den graaf, dat hij
haar te York alleen gezien had, maar ver
der was er geen spoor van den ouden
heer te vinden.
Hij en het meisje schenen op vriend-
schappelijken, doch niet op vertrouwelij-
ken voet tot elkaar te staan. Zij waren
niet samen te Kings Cros aangekomen,
maar hadden elkander in de wachtkamer
van de statie ontmoet, dat was alles.
Of de vreemdeling met het witte haar
een gewetenlooze schelm was, die het
arme meisje in koelen bloede had ver
moord, dan wel slechts iemand die toe
vallig met haar kennis gemaakt en tot
York met haar meegereisd was, kon nie
mand zeggen.
De uiispraak van de jury luidde,
dat de overledene door vergif om het
leven was gekomen, maar wie haar dat
vergif had ingegeven, daaromtrent kon
men niets met zekerheid zeggen.
De policie had eene fotografie genomen
van de doode en bewaarde die bij haren
reiszak, haar mandje en hare kleeren,
voor het geval dat hare familie naspo
ringen zou doen, en zoo geraakte de zaak
wel niet in den vergeethoek, maar toch
keerde de rust te Salton terug de rust
na den storm.
VIII.
DE GRAAF MEENT EENEN GEEST
GEZIEN TE HEBBEN
Jim Cart was naar Londen terugge
keerd.
Hij hoopte dat hij Maud zou kunnen
overhalen om nog in October met hem te
trouwen, zoodat zij terstond na hun hu
welijk de pastorij zouden kunnen betrek
ken.
Intusschen volbracht de predikant Jonts
nog zoolang den dienst, alhoewel hij noch
bij zijne overheden, noch bij zijne inge
zetenen gezien was en laatsgenoemden
vooral met verlangen naar den nieuwen
predikant uitzagen.
Groot misnoegen had hij onder de dor
pelingen opgewekt door zijne weigering,
om het lijk van het in den spoorwegcoupé
gedoodde meisje eene kerkelijke begrafe
nis toe te staan, omdat, naar hij zegde,
men niet weten kon of zij zelfs wel ge
doopt was.
Salton behoorde onder het kerkelijk
distrikt van Chatterly en had slechts een
klein kerkje, waarin M. Jones nu en dan
kwam prediken.
eene tweede periode een gewijzigd rant
soen, waarin de handelsvoeders den
grondslag vormen en men vergelijkt de
opbrengst.
Aldus verstaan en op groote schaal
uitgevoerd, verdienen deze prooven
volle vertrouwen en kunnen de land-
houwers tot leiddraad dienen, voor wat
den keus der aan te koopen voeders
aangaat.
De uitslagen van genomen proeven
raeedeelen is dus den landbouwer eenen
waren dienst bewijzen.
Met dit inzicht bespraken wij onlangs
de proeven gedaan op peerden in het
leger met sucrema.
Thans willen wij eene proef samen
vatten gedurende den winter 1903-1904,
met dit zelfde voeder, genomen op 3
melkkoeien, door M. Van Ecke. land-
bouwleeraar te Kieldrecht, bij den
landbouwer Aug. Auné.
Het gewoon rantsoen bestond uit
40 kgr. beeten, 5 kgr. kaf, 4 kgr.
hooi, 6 kgr. boonen, 2 kgr. lijnmeei, 3
kgr. roggemeel. Dit rantsoen kwam op
3.07 fr.
Bij die voeding gaven de koeien ge
middeld ieder 15,33liters melk per dag.
Daarna werd het rantsoen gewijzigd
als volgt
30 kgr. beeten 5 kgr. kaf,4 kgr. hooi,
1 1/2 kgr. boonen en 4 kgr sucrema.
Do kosten van dees rantsoen bedroegen
1,92 fr.
Na eene overgangsperiode van 6
dagen, ving de eigenlijke proef aan en
gedurende 10 dagen werd de melk van
iedere koe nauwkeurig gemeten. Nu
gaven de koeien ieder gemiddeld 17,18
liters molk,'t zij dus een verschil van
1,83 liters per dag en per koe.
Schatten wij de melk aan 15 centie
men per liter, dan maakt dit voor de
meeropbrengst fr. 0.27 per dag. 't geen
op eenen stal van 10 koeien jaarlijks
een rond sommeken van ongeveer 900
fr. zou uitmaken.
Doch het verschil wordt merkelijk
vergroot als men rekening houdt van
hel grott verschil in prijs van het rant
soen. Immers, het gewijzigd rantsoen
kost 3,07 fr. 1,92 fr. 1,15 fr. min.
Voegen wij hierbij de meeropbrengst,
dan komen wij tot fr. 1,15 4- 0,27
1,42 fr per dag en per koe.
Nemen wij aan dat de dieren slechts
gedurende de zes wintermaanden op
stal zijn en slechts gedurende dien tijd
krachtvoeder ontvangen, dan maakt dit
fr. 1,42 x 180 dagen 255,60 fr.
Ook eindigt M. Van Ecke zijn verslag
in de volgende bewoordingen
Wij mogen dus besluiten dat het
gewijzigd rantsoen zeer voordeelig
gewerkt heeftop de melkafzondering,
en, gezien de meeropbrengst en de
onkosten van de rantsoenen, is er dus
voordeel bij Sucrema te gebruiken.
V. Arts.
Zoo werd het ongelukkige meisje op
plechtige wijze begraven en niet slechts
alle dorpbewoners uit den omtrek, maar
zelfs verscheidene bewoners van villa's
en kasteelen uit het graafschap vergezel
den haar naar de laatste rustplaats.
De graaf van Chatterly was niet bij de
begrafenis tegenwoordig, omdat hij dien
dag voor zaken naar Willmington moest,
maar zijne echtgenoote kwam met hare
dochter aan de hand en de jonge erfge
name van Chaterly legde een prachtigen
krans van witte bloemen op de doodskist
der onbekende neer, terwijl de arme men
schen, die er rond stonden, elkander toe
fluisterden, dat de kleine Philis geheel
het karakter van hare moeder had.
De maand September was bijna ver
streken, toen Jaak Ford op zekeren dag een
beleefdheidsbezoek aan het kasteel bracht.
Hij kwam daar zelden, want de graaf
en hij stonden, zooals men weet, op zeer
gespannen voet met elkaar, maar hij oor
deelde het nu toch zijnen plicht hem
te komen bedanken, dat zijn vriend be
noemd was tot predikant van Chatterly,
ofschoon hij voor die benoeming als
't ware eenen koopprijs had betaald.
Toen hij kwam was de graaf niet thuis,
maar de oude opzichter, die hem dit me
dedeelde, veroorloofde zich er bij te voe
gen, dat mevrouw hem wel zou ontvangen.
Wordt voQftgezet.
