Donderdag 22 Juni 1905 5 centiemen per nummer. 50s,e Jaar 5752
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Vrienden, er
over nadenken
HET GEHEIM
Japan en Rusland.
Onze ministeries.
DE DENDERBODE.
Tit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
kening van den volgenden Jdag. De prijsgervan is tweemaal ter week voor
de Stad 5 frank met den Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden fr. 1-75 voor dry maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont
vangen zyn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, Nr 31,
en in alle Postkantoren des Lands.
ClIIQUE SUUM.
Per drukregel. Gewone 16 centiemenReklamen fr. 1-00Vonniasen ep
3d* bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij acccord.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dijnsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele van
dit blad.
AALST, ai JUNI igo5
Socialisten en Daensisten herhalen ge
durig Z. A. S. is de deur en de ingang
van ware volkswetten.
Zij zouden beter zeggen Z. A. S.,
één man, een stem is onze hoop, onze
ster, onze grootheid en macht
De welvaart van een volk is er voor
geen zier tusschen. Als die zoogezegde
volksmannen naarZ. A. S. trachten, dan is
dat alleen in hun voordeel, voor hun be
lang. Zij ineenen dat zij daarmeê meester
zullen zijn en baas spelen. Om het overige
bekommeren zij zich niet.
Wij kunnen op de machteloosheid
van Z. A. S. in zake van goede wetge
ving niet genoeg steunen. De menschen
luisteren gaarne naar praatjes over hun
zoogezegd belang, naar sprookjes over
hun zoogezegde gelijkheid Zij laten zich
gewoonlijk in den doekskens doen door
mannen welke slechts eigenbaat en eigen
grootheid voor oogen hebben.
Levert de firma Daens daarna niet een
sprekend bewijs van
Doorloopt hunne geschiedenis. De eer
ste reden waarachter zij hunne scheurma-
kende heerschzucht hebben getracht te
verbergen was de kwestie van den poll.
In de catholieke partij waren de kiezers
maar kiesvee zij mochten maar plak
ken en knikken. Zij, zij moesten den poll
hebben nen breeden poll een ope
ning wijd genoeg om zij er door te
geraken
Ehwel, hebben zij in 1894 een poll in
gericht
Laat ons lachen. Vier helden hebben
zich candidaat gebombardeerd, en hunne
sukkelaars mochten buigen.
Zij waren voor het volk, voor breede
hervormingen van het volk. Doch als Z.
H. de Bisschop hare werking afkeurde
ze lag stil Zoo spraken en beloofden
zij. Alles ligt stil, Mgr. 't Zijn hunne
woorden 1
De afkeuringen volgden elkander op
doch het belang der firma kon er niet meè
voort. De onderwerping zou den onder
gang van het huis (politieken zin, niet
waar) meêgebracht hebben. De heersch-
zuchtige plannen vielen in duigen. DAT
NOOIT 1 I
Men beloofde wel te gehoorzamen, doch
men gehoorzaamde niet men trad zijne
63* Vervolg.
Voor dit laatste was het echter van het
grootste belang, dat Sint-Alba in zijn
gevoel van zekerheid bleef volharden, en
door geen enkele onvoorzichtige uitdruk
king in zijne rust werd gestoord. Een
onberaden woord kon hem achterdocht
doen opvatten de toestand, waarin hij
zich bevond, was moeilijk genoeg, dat hij
het Power geducht lastig kan maken,
terwijl hij bovendien en dat was nog
het meest te vreezen om alle moeilijk
heden te vermijden, het land kon verlaten
en zich in Frankrijk of Italië kon schuil
houden. Eenmaal daar aangekomen, was
hij betrekkelijk veilig en kon hij zijne
vijanden trotsen.
Power beefde bij de gedachte aan zulke
teleurstelling Zou het ongeluk reeds ge
schied zijn Kwam hij reeds te laat
Sint-Alba kon onmogelijk met denzelf
den trein zijn aangekomen, die hem en
M.Duvivier naar Sandbank had gebracht.
Hij zou hem dan natuurlijk gezien heb
ben. Maar er waren gelijk wij onzen
beloften met dc voeten. Men beriep zich
op Roomen Rome moest spreken
Eindelijk toch was de maat der onge
rechtigheden vol. De eerste tenor wierd
naar de eeuwige stad geroepen. Hij zelf
kondigde dit nieuws te Borgerhout, op
eene meeting, aan hij droeg zorg niet te
laten vermoeden wat hij er doen moest
Hij legde zijn bezoek naar het Vatikaan
in den voor hen gunstigsten zin uit. Zijn
associé ging een stap verder en stelde
eene dagvaardiging voor als een blijk van
groote gunst en vertrouwen Priester
Daens wierd naar Rome geroepen om
den Paus in te lichten over den toestand
in Vlaanderen I
Niet min dan dat 1 1
Zijne reis naar Rome was geen zege
tocht, Integendeel, men deed er hem ken
nen welke plichten een goede priester te
vervullen had.
De uitspraak was klaar.
Alhoewel hij in volle Kamer had be
loofd zich ootmoedig te onderwerpen,
bleef hij in zijnen gekrenkten hoogmoed
volharden
Wat, de heele wereld boog niet voor
hem Wat, allen waren van zijn gedacht
nietWat, men dorst zijne meening niet
deelen
Hij had weldra een schijnrede gevon
den, een masker zeggen wij. De cardina-
len waren het die hem het bitter gerecht
hadden opgediend. Zij zijn de Paus niet
De Paus had niet gesproken
Zij waren christene democraten met
den Paus Zij bleven christene democra
ten met dm Paus En zoodra deze er
gens een volksman een aanmoedigend
woord toestuurde, had hij het Daensism
goedgekeurd en gezegend I
Blinde heerschzucht is altijd kiesch en
eerlijk in zijne middelen 1
Doch ook eens werd de maat der trouw
loosheid vol. En de Paus gelastte zijnen
secretaris, cardinaal Merry del Val de ge-
loovigen eens voor goed in te lichten.
Heeft hij zich onderworpen
Oh gij kent hem niet. Hij beweert
gelijk te hebben tegen den Paus
Wat de leider der Daensisten zijne lief
de en genegenheid voor het volk inboe
zemt, boezemt ook aan de hoofden der
socialisten hunne opoffering voor de werk
lieden in. De bron is altijd dezelfde
Zij heet, wij gaan ze aanstonds noemen
opdat men onze spottende taal niet als
eene juiste uitdrukking neme zij heet
eigenbelang, hoogmoed en heerschzucht.
D01 h die weinig edele bedoelingen
moeten zorgvuldig verborgen worden. Zij
lezers reeds gezegd hebben twee spoor-
weglijnen, die elk een station in Sand
bank hadden. De tweede sloot zich aan
den grooten Londen-Doveispoorweg aan.
Als Sint-Alba van die lijn had gebruik
gemaakt, kon hij zich reeds sedert een
paar uren in het Marine-hotel bevin
den I... Wie weet of hij op hetzelfde
oogenblik niet met M. Hunter aan den
gang was 1 De gevolgen van zulk een
woordenstrijd waren niet te overzien
In veel korter tijd dan wij noodig ge
had hebben dit te beschrijven, ging
Power dit alles door het hoofd. Zijne
vriendelijke huisjuffrouw, die niet weinig
verblijd was geweest haren kostganger
terug te zien, kwam juist op dit oogenblik
met eene dampende schotel binnen, die
een verrukkelijken geur verspreidde. Zij
had Robert's lievelingskost gereed ge
maakt en dacht hem eens goed te trak-
teeren.
Maar Robert versmaadde het heerlijke
maal, hoezeer hij er ook behoefte aan had,
want hij had den ganschen dag niets ge
nuttigd het ongeduld liet hem geene
rust. Met een paar woorden van dank en
verontschuldiging, waarvan zijne juffrouw
niets begreep, stormde hij de deur uit en
vloog zoo snel zijne voelen hem dragen
konden naar het Marine-hotel.
Het was een heele afstand van zijne
kamers naar het strand, maar Power had
vlugge, jonge beenen en hij haastte zich
wat hij kon. Bij den voet van het hooge
duin gekomen, waarop het trotsche ge-
gebruiken, het volk als uitmuntende
scherm, en gebaren alsof al wat zij willen
voor het volk, voor de werklieden was
En daarom zingen zij op alle tonen dat
Z. A. S., alles is, de hefboom waarmede
Archimêdes de wereld wilde oplichten
En zij verschalken de goede trouw van
brave, eerlijke en rechtzinnige menschen.
Wij zullen dat duidelijk maken in een
volgend schrijven.
Wij deelden geene nieuwstijding meê
over den oorlog omdat een weekblad
slechts onvolledig kan inlichten en nood
zakelijk met oud nieuws moet voor den
dag komen.
Dank aan een vriend kunnen wij eeni-
ge inlichtingen meêdeelen over 'l gebruik
van onderzeesche booten door de Japonee-
zen, 't gene door hen geloochend wordt.
Men leest in een nieuwsblad uit de
Staten van America
Amerikaander bij de
Japaneesche vloot.
Men denkt dat de hoofd-electricien dar
afdeeling van New-York de onderzee
sche a..Lv-iltn tegen de Russen heeft
bestierd
Afzonderlijk bericht van The News
Nieuw-Orleans (Louisiana) a Juni
Het ervaren hand van een Americaan
bestierde Zaterdag het onderzeesch ge
vecht der Japaneezen tegen de Russen.
Bijna buiten allen twijfel schijnt het be
wijs daarvan in deze stad geleverd te
zijn. Omtrent een jaar geleden verdween
E. Morel, hoofd-electricien der Ameri-
caansche compagnie van torpedo- en
onderzeesche booten, uit zijne bediening
bij de afdeeling New-York. Hij is een
New-Yorkcnaar die gediend had bij
handelsbuizen in het Oosten.
Gedurende zijne dienstjaren bij de Ma
rine knoopte hij vriendschapsbetrekkin
gen aan met een electricien uit New-
Orleans. Zij werkten te samen en zijn
vriend is nu hier geplaatst bij een der
grootste firmas van electriteit. Onlangs
ontving hij brieven van Morel en hij ge
looft dat hij het was die het bevel voerde
in het gevecht dat verleden zaterdag de
Russische oorlogsvloot verdelgde.
Te dezer gelegenheid werd zijn vriend
ondervraagd over al wat hij aangaande
Morel wist. Hij denkt niet alleenlijk maar
hij bezit zelfs bijzondere bewijzen dat
Morel de hoofddirectie had van de onder
zeesche werkingen der duikbooten (sous-
marins) en herinnert ook wat vroeger
plaatsgreep.
I ouw zich verhief, zag hij iemand voor
het hotel staan, schijnbaar geheel ver
diept in de aanschouwing van het groot-
sche tooneel, hetwelk de. rustelooze,
schuimende Oceaan op dat oogenblik
aanbood.
Er was iets in de houding van den
man, dat Power's aandacht trok hij liep
snel op hem toe en herkende, toen de
beide mannen, die Brusel indertijd mee
naar Sandbank had genomen om onder
zoek te doen. Het was de detective-agent
Johnson, wiens schranderheid bij die
gelegenheid door Brusel zoo bijzonder
was geroemd. Power begreep dadelijk,
dat hij den bewusten iemand voor
zich had, die Sint-Alba achterna was ge
zonden om hem in het oog te houden.
De herkenning was wederkeerig, John
son slenterde op Robert toe, alsof hij hem
vuur voor zijne cigaar wilde vragen.
Hij is binnen alles is in orde, in-
spekteur fluisterde hij zachtjes, zijne
cigaar aantrekkende. Wij zijn met den
sneltrein van Dover-lijn gekomen.
Hoe lang geleden vroeg Robert
Precies een uur geleden antwoord
de de andere.
- Hij heeft geen vermoeden dat gij
hem volgt, hoop ik
Hij Nu nog schooner I Ik heb
hem zelfs het puntje van mijnen neus niet
laten zien I Neen. inspekteur, dan kent
gij mij niet, hoor Ik geloof, dat ik mijn
vak versta I...
Nu, nu 1 Neem mij maar niet kwa-
Het is stellig geloochend geweest dat
er een onderzeesch oorlogschip ons land
(America) zou verlaten hebben voor Japan
en nu wordt er verzekerd dat niet een
maar talrijke booten naar 't Oosten zijn
verzonden geworden in kleine gedeelten
geladen als balast in Oostersche schepen.
Op dit oogenblik verdween Morel en nie
mand wist over hem te spreken tot dat
eindelijk zijn vriend in New-Orleans
brieven van hem ontving uit het verre
Oosten.
Wanneer het Russische oorlogschip
Nakhunoff in de lucht vloog ter haven
van Port-Arthur zegde men dat het niet
kon gedaan zijn door een onderzeesche
oorlogsbool daar de Japanezen er geen
bezaten. De vriend van Morel gelooft
thans dat het wel een zijner booten was
die het werk verrichte en bij er bij aan
wezig kon zijn.
Omtrent den tijd der verdwijning van
Morel uit zijne bediening te New-York,
verdwenen heimelijk ook een twintigtal
ervaren matrozen en nimmer heeft men
er van gehoord het is te denken dat zij
bij Morel tijdens al de gevechten ver
bleven hebben.
Ons besluit 'tZijn de Americauen en
niet de Japanezen die de twee Russische
vloten verdelgd hebben.
Vrijdag 16 Juni was hit 21 jaar dat in
den Moniteur het koninklijk besluit ver
scheen, waardoor de ministers benoemd
werden, welke het gevallen cabinet Frère
Orban zouden vervangen.
Sinds dien hadden wij als cabinets-
hoofden MM. Malou, Beernaert, graaf
de Smet de Naeyer, Jules de Burlet,
Vandenpeereboom en graaf de Smet de
Naeyer.
Als minister van buitenlandsche zaken
MM. baron de Moreau d'Andoye, prins
de Chimay, graaf de Merode-Westerloo,
Jules de Burlet en baron de Favereau.
Van landbouw en openbare werken
MM. Beernaert, baron de Moreau d'An-
doy, Mélot, De Bruyn, baron van der
Bruggen.
Van spoorwegen, posten en telegrafen;
MM. Vandenpeereboom en Liebaert.
Van financiën MM. Malou, Beer
naert, graaf de Smet de Naeyer, Liebaert,
graaf de Smet de Naeyer.
Van oorlog MM. Pontusen Brassine,
generaals Vandenpeereboom en gene
raal Cousebant d'Alkemade.
lijk, maakt u niet boos Ik vroeg het
maarzoo Ik ga nu naar binnen en
zal zelf een oogje op hem houden.
Als het u belieft, inspekteur, hernam
de man, beleefd aan zijnen hoed tikkende,
alsof hij voor liet vuur van zijne cigaar
bedankte, want het gehouden gesprek
was zeer snel gevoerd geworden. Dan
hebt gij er zeker niets tegen, dat ik eens
wat ga eten en een beetje rondloopen. Ik
heb zoolang hier in de kou geschilderd
M. Norfolk heeft gezegd, dat ik hier
onder uwe bevelen stond, weet gij, en
daarom als gij er niets tegen hebt... Voor
morgen gaat onze man toch niet weg hij
is voor zaken van het hotel overgekomen,
dat heb ik uitgevischt.
Robert dacht een oogenblik na. Hij
vond het zeer hard den detective den gan
schen dag en nacht voor het hotel te laten
wachten. Zelfs indien Sint-Alba M.
Hunter ontmoet had, zou hij zeker toch
niet dadelijk wegloopen, maar minstens
eenen nacht overblijven.
Gij kunt gaan, Johnson, sprak hij
eindelijk. Maar onthoudt wel, gij zorgt
voor de beide staties en de stoombooten
en bij het lichten van den dag, zijt gij
weer hier. En nu, maakt dat gij weg
komt, zij mogen ons niet te samen zien
spreken.
De detective tikte nogmaals aan zijnen
hoed en haastte zich weg te komen, niet
weinig in zijn schik met het bekomen
verlof.
Robert Power trad intusschen het
Van binnenlandsche zaken en openbaar
onderwijs MM. Jacobs, Thonissen, De-
volder, de Burlet, Schollaert en de Trooz.
Van justicie MM. Woeste, Devolder,
Le Jeune, Begerem, Van den Heuvel.
En van werken MM. Nyssens, Coo-
reman, Liebaert, baron Surmont de Vols-
berghe.
Van deze ministers zijn dood MM.
Malou, Thonissen, Jacobs, prins de Chi
may, de Burlet, Brassine en Nyssens.
MM. Beernaert, Vandenpeereboom,
graaf de Smet de Naeyer, Devolder,
Woeste, Le Jeune, De Lantsheere, Tack
en Graux zijn Staatsministers (deze laatste
de eenig overblijvende van het in 1884
gevallen liberaal ministerie).
Het ministerie van onderwijs werd af
geschaft en bij dat van binnenlandsche
zaken gevoegd.
Twee nieuwe ministeries werden inge
steld dat van landbouw en dat van ar
beid.
O© kunst om sterkmoedig
t© leven. Al dat klagen tegen
woordig komt voort Hit kleinmoedigheid
en lafhertige ikzucht. Ras ware het ge
stild, hadden de menschen wat meer be
scheidenheid, zelfverloochening, offerzin.
Al dat toornen, al dat klagen,
En dat morren en dat zagen.
Heeft een einde, wilt gij 't wagen
Met den Heer uw kruis te dragen
En een mea culpa slagen.
Lijden en droefheid zijn onvermijde
lijk. Maar, zegt de H. Theresia, men
heeft slechts het besluit te nemen, in vol
len ernst, te willen lijden, men heeft maar
het lijden welkom te heeten als bijdragen
der boete, om -er al de bitterheid van weg
te nemen
Sterkmoedigheid vraagt dat wij het
kwade niet met smaad loonen, maar juist
het tegenovergestelde. De verduldige is
sterkmoediger dan de dappere die steden
verovert.
Geduld in lijden, zachtmoedigheid in
beleedigingen, zelfbeheersching in toorn,
sterkmoedige gelatenheid in het onver
mijdelijke, dat is de deugd die eiken
christen tn niet alleen de vrouw, gelijk
de wereld het wil, beoefenen moet.
Wacht u echter van overmoed. Over
moed maakt den mensch als een dron-
kene, die zich keert tegen alles wat hij
kan bereiken God en zijne wet, geloof
en geweten, zeden en recht, Staat en
maatschappij.
hotel binnen, na zich vooraf overtuigd te
hebben dat niemand zijne ontmoeting met
Johnson had opgemerkt.
Sint-Alba was nergens te zien. Van
een der knechts vernam hij, dat M. Duvi-
vier met M. Hunter in diens afzouderlijke
vertrekken het middagmaal had gebruikt
en dat beide heeren zich thans beneden
in de rookzaal bevonden.
Robert richtte zijne schreden naar dit
vertrek hetzelfde, waarin Sint-Alba
zich kort vooi zijne aanhouding had opge
houden en sjoeg het aar.bod van den
knecht af. die hem den weg wilde wijzen.
Hij vond den edelman en den oud-bur
gemeester van Rouaan in een dikken
damp van rook gehuld en zwijgend tegen
over elkander zitten. Zij verkeerden blijk
baar in een zeer gedrukte stemming en
schenen beiden troost in hunne sigaar te
zoeken.
Is er iets gebeurd was Robert's
eerste vraag, toen hij de zaal binnentrad.
Gebeurd?Neen, wat zou er gebeurd
zijn vroeg M. Hunter op zijne beurt,
niet weinig verschrikt door den toon,
waarop Power gesproken had.
De jonge man slaakte een diepen zucht
van verademing. Zijns bange voorgevoe
lens waren dus niet verwezenlijkt.
Ik was doodelijk bevreesd te laat te
komen, dat is alles riep hij uit.
Doodelijk bevreesd herhaalde M.
Hunter. Mijn God, zeg dan toch wat er
gebeurd is
Wordt voortgezet.
