Zilveren Jubelfeest VRIJE CATHQL1EKE SCHOLEN VAN AALST. Zondag 15 October 1903 5 centiemen per nummer. 5(V(e Jaar 5404 1879-1905. Zwarte Bedelaar. Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst. GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM VADERLAND, TAAL, VRIJHEID. DER Vrijheidslievende Inwoners van Aalst. SCHIKKING DER JVRELFEEST FEESTZITTING. HET UITVOEREXD COMITEIT D E Het roode programma voor den buiten, Zondagrust. Liberalen aan 't werk. De Vooruitgang den Landbouw. DE DENDERBODE Pit blad verschynt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee- keoing van den volgendon dag. De prijs ervan is tweemaal ter week voor de Stad B frank met den Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes maanden fr. i-75 voor dry maanden, voorop te betalen. De inschrijving eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont vangen zyn ten laste van den schuldenaar. Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, Nr 31, en in alle Postkantoren des Lands. CLIQUE SLUM. Per drukregel. Gewone 16 centiemenReklamen fr. 1-00 Vonnissen op 3" bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij acccord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren Nota rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dijnsdag en vrijdag in den voormiddag. Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele v. n dit blad. AALST, 14 OCTOBER tgo5 Gelieft op Zondag aanstaande, 15" dezer, uwe huizen te bevlaggen Onze fiere Stad herdenkt den heldentijd der jaren 79 1 Zij herdenkt de onmetelijke milddadigheid en edelmoedigheid liarer rijke Familiën, harer Burgers en Werklieden. Wij hebben 't volle recht van roem te dragen op de glorierijke daden onzer Vaderen, die alles offerden OM VRIJ TE BLIJVEN in 't onderwyzen en 't opvoeden hunner kinderen. Leve de Vrijheid van Onderwijs Eere en hulde zij de helden van 79 Zaterdag, 14 October 1905, om 7 uren 's avonds, aankondiging der feestelijkheden door liet luiden der Klokken, het spelen van den Beiaard en het bulderen van 't Kanon Zondag 15 October, om 8 ure voormiddag stipt. Vorming van den Stoet op de Keizerlijke Plaats en in de Zonnestraat. Om 8 3/< ure. Optocht naar S'-Martenskerk, langs de Zonnestraat, de Houtmarkt en de Brusselsche Straat. Om 9 ure. - Plechtige JUBELMIS en TE DEUM. Na de Kerkelijke Plechtigheid, hervorming van den Stoet en terugkeer naar den Werkmanskring, langs de Kerkstraat, de Groote Markt, de Nieuwstraat, de Vrijheidstraat, de Statiestraat, de Albert-Liénartstraat, de Esplauadestraat, de Leopoldstraat, de Groote Markt, de Lange en Korte Zoutstraten. A) Verslag over den Schoolstrijd, door den E. H. Van Heüverswyn. B) Gelegenheidsaanspraak door M. Beyaert, van Brugge. C) Uitvoering der JUBELCANTATE, woorden van Jouen Roegiers, getoonzet door Alfons Volckaert. ItOO uilvoerders. 's Avonds om 6 uren. Prachtig Avondfeest, kosteloos aan de Catholieke Bevolking van Aalst aangeboden, [Kinderen heneden de 12 jaren icorden niet toegelaten,) in de ruime Zaal van den Catholieken Werkmanskring. Ingang langs de Korte Zoutstraat. De Inwoners worden vriendelyk verzocht den Zondag 15" October, hunne huizen te bevlaggen. De Ebrevoorzitters Kanunnik V. Roelandts, Pastoor-Deken. L. Gheeraerdts, Burgemeester. De Schrijver, De Voorzitter, A. Van Heüverswyn. L. Geeroms. De Leden D. Saudan, A. Volckaert, A. Leleu, V. De Winter, B. Goethals, T. Pieyns, A. De Waegenaere, R. De Clercq. «O» 8* vervolg. Uitgezonderd Helena, beminde hij nie mand anders op de wereld tenzij den koning en een weinig onzen vriend Xavier die door een gelukkig toeval twee jaar te voren, tijdens de beiocringen der Hon derd Dagen, zijn beschermer geweest was. Dit was overigens een van die diensten, welke ieder rechtgeaard man kan ontvan gen of bewijzen. Xavier, wiens kindsheid gewiegd was geworden met het verhaal der overwin ningen van Napoleon, had met geestdrift den terugkeer van den overweldiger be groet, die voor hem de verpersoonlijkte glorie van de Fransche wapenen was. Zijne welbekende gevoelens hadden hem in staat gesteld met goed gevolg der voormaligen uitgewekene te verdedigen tegen de beleedigmgen van die laftiartige deugnieten, die den overwinnaar meenen te verheerlijken door den overwonnene onophoudelijk te honen en te beschimpen. Deze dienst bracht Xavier met den heer Je Rumbrye in kennis. Ondanks het verschil in jaren en meening, ondanks den grooten afstand, die hen onder opzicht van het maatschappelijk standpunt van elkander scheidde, ontstond er tusschen hen een soort van vriendschap. De mar kies was er de man naar om het voortref felijk karakter van den jonkman naar waarde te schatten. Hij ontsloot hem den toegang tot zijn huis. Hij ging verder, hij sprak soms tot hem op eene wijze om in dat bijna kinderlijk hart eene zekere hoop op te wekken. Het woord hoop zegt misschien te veel maar het is zeker dat Xavier. Helena de Rumbruye, wier voortreffelijke hoedanig heden hare lichamelijke schoonheid nog overtrof, niet o.igestraft had kunnen zien. Buiten hun medeweten werden zij tot elkander aangetrokken onder het oog van den heer Rumbrye, die glimlachend ge tuige was van dat gevoel, dat eerbiedig van den eenen kant, maagdelijk van den anderen, en onberispelijk rein van beide zijden was. Helena, was een innemend jong meisje. Hare schoonheid bestond meer in de uit drukking dan in de volmaakte regelmatig heid barer trekken. Hare groote, blauwe oogen hadden een zachten, vriendelijken opslag haar beweeglijke mond had ter nauwernood te spreken on» zich te doen verstaan. Zij was zeer godvruchtig en kende geen grooter genot dan de liefda digheid, maar zij was ook vastberaden en Te vergeefs hebben de roode socialis ten gehoopt dat ze met hunne godde- looze en onvadcrlandsche leerstelsels op den buiten zouden indringen. Zij hebben zelfs gerekend op de hulp en bestand der groene christene democraten die, zoo pacha Anseele zegde, de baanbrekers in Vlaanderen voor de roode socialisten zouden wezen. De roode socialisten w eten maar al te wel, en dit bij ondervinding, dat zy nooit, in België, eenige ernstige macht zullen verkrijgen zoolang de bevolking van den buiten in hun gareel niet loo- pen zal. Maar hoe hiertoe geraakt Onze bui tenlieden zijn in overgroote meerder heid goede catholieken en voorbeeldige vaderlanders. Nu, daar waar de R. G. Religie in eere wordt gehouden, daar ontkiemt het roode zaad niet... Onze buitenlieden zijn gehecht aan onze bestaande samenleving zij eeren het familieleven, het huisgezin, het recht van eigendom. De eigendom door werkzaamheid verkregen is voor hen gewettigd. Immers de buitenlieden kun nen zoowel dan de stedeling eigenaar worden van de hofstede of-'t huis dat zij bewonen en van den akker die zy be werken. Reeds meermaals hebben de roode socialisten gepoogd de buitenlieden tegen de eigenaars op te ruien en hierin worden zij geholpen door hunne broe ders de groene socialisten. Bij middel van een landelijk pro gramma pogen zij aanhangers op den buiten aan te werven. Dit programma is in September 11. opnieuw' in Le Peuple het Brusselsche roode orgaan, afgekondigd geweest onder handteeke- ningvan gezel Maürits HAMBURSIN, een der socialistische leiders. Dit programma luidt als volgt De inrichting der buitenlieden moet in denzelfden aard zyn als de inricli- ting der nijverheidswerklieden. Men moet niet aan onderworpene lieden wetgevende maatregels aanpreeken, die min of meer praktisch zijn onder de heerschappij van het capitaal. Dat ware onzen tijd en ook den hunnen verspillen. Om eenen socialist te vormen moet men eerst eenen opstandeling ma- ken. Spreken wij dus niet van de herinrichting der comicen en andere goede, maar onvoldoende hervormin- gen, die ingeschreven zijn op ons programma van onmiddellijke ver wezenlijking, alsook op dat der libe- ralen. Onze plicht is aan de buitenlieden van niets anders te spreken dan van opstand, van inrichting, van weer- stand, en van aanval tegen het capi- talism, over 't algemeen bij hen ver- tegenwoordigd door kasteelheeren. bezat als het noodig was een onverzette lijke wilskracht. Zij had te vroeg hare moeder verloren eene edele en voortreffelijke vrouw, die haar geleerd had op God te vertrouwen. Haar vader had haar niet aan de zorgen van meviouw de Rumbrye toevertrouwd, hij had haar zelf opgevoed, vrij onder het nauwlettend van de vaderlijke liefde. Mevrouw de Rumbrye, die hare rede nen had om het vertrouwen en de vriend schap van Helena te winnen, had zich van den beginne af vol voorkomendheid ge toond en haar nooit anders dan vleiende woorden toegevoegd. Maar Helena wantrouwde mevrouw de Rumbrye. Zij geloofde niet aan hare ge negenheid. Bij wijlen maakte zij zich zelve een verwijt van die koelheid, welke haar in de tegenwoordigheid harer stief moeder overmeesterde, maar zij had dat instinktmatig gevoel, dat sterkei was en dat zij niet had kunnen overwinnen. Er bestond eene reden daarvoor, eene levende reden, die Alfred Lefebvre des Vallées heette, in het hotel woonde en het liefst in destallen verkeerde. Die mijnheer Alfred was niemand anders dan de be minde zoon van mevrouw de Rumbrye. Hij leefde als een voornaam heer en was niet rijk. Wij zullen den lezer weldra nader kennis met hem doen maken. Herhaalde malen had de markiezin met een groot vertoon van teederheid beproefd het hart van Helena te peilen. Zij had Wij moeten hun zeggen welk ons einddoel is, welke inrichting wij willen, wat er van den grond en zijne bewerkers zal geworden in de toelco- mende samenleving. Vreezen wij niet de landbouwers af te schrikken. Ik ken ze. Zij hebben slechts schrik van de woorden en de zaken die zij niet verstaan. Maar, de grond aan allen, dus aan hen, in plaats van de grond aan den edelen heer die hem hcn vroeger ontstolen heeft, of van den burger-capitalist die hem hdn thans ontsteelt al de vruchten van hunnen arbeid aan hen, in plaats van, in den vorm van pacht- som, naar den eigenaar gedragen te worden het welzijn en de vrijheid aan hen, in plaats van den staat van ellende en afhankelijkheid waarin zij leven dal alles zullen zij verstaan en weldra zullen zij, gelijk wij, gelijk de verstandelijke nijverheidswerklie- den, communistische revolütionnai- REN WORDEN. Geachte lezers, wij vragen het u Hebben de groene socialisten ooit anders gesproken Wanneer in dit programma van ede len en van burgercapitalist wordt ge sproken bedoelt men zoowel de liberalen als de catholieken. En zeggen dat de liberale bezitters met de socialisten, die den roof van hunne goederen aanprediken een kies- verbond reeds hier en daar hebben gesloten en op andere plaatsen in onder handelingen zijn om een te sluiten. La Chroniqüe, die het verbond van blauw en rood meer dan eens heeft aan bevolen, staat bij dat landelijk pro gramma zoodanig uit haar lood geslagen dat zij niet nalaten kan uit te roepen: Met zulke buitensporigheden 't is het eenig woord dat past voor die taal van een razenden zot gèeft men aan de behoudsgezlnden zulke sterke wapenen dat hunne heerschappij op den buiten zal bevestigd worden in plaats van te verminderen. Wij zouden, overigens, wel het ge- zicht willen zien van de vrienden en medewerkers van Le Peuple, die niet weinig grondeigendommen bezitten, uIm /.Ij in iitm bind nullen lezen «Jat zij «Heven zijn min welke de Inndbou- wer» «Ie o]>breiigiit vnn 8 hunne rooverijen moeten «ontrukken. Landgenooten, prent dit programma en de bemerkingen van de liberale Chroniqüe in uw geheugen en herin nert ze u als ge voor de stembus zult staan.'In alle geval dat programma zal u op tijd en stond herinnerd worden. Van 's middags tot middernacht eenige dienstdoende Apotheker, op Zondag i5 October 1900, M. Ghysselinckx, Mo lenstraat. daartoe alle hulpmiddelen van hare listige beredeneerdheid te baat genomen, doch het was haar niet mogen gelukken. Helena was op hare hoede te recht of ten onrechte had zij meenen te raden, dat haar vermogen als eene prooi was beloerd door mevrouw de markiezin om de karig heid van het ncodlot ten opzichte van den jeugdigen Alfred te vergoeden. En hierin bedroog zij zich niet. Dit was inderdaad het doel van de Creoolsche en de koelheid van Helena verbitterde haar zonder haar daarom van haar plan te doen alzien. Het bezit van dat vermogen was voor haar of liever voor haar zoon eene lev :ns- quéestie, en vast besloten om, ten koste van welke middelen ook, de partij te win nen, zag mevrouw de Rumbrye om ich heen, naar den hinderpaal zoekende, die haar den weg versperde. Zij zag Xavier, die haar een aardworm toescheen naast haren zoon zij was ver ontwaardigd bij de enkele gedachte, dat er eene zelfs verre vergelijking kon ge maakt worden tusschen dien nietigen Xavier en dien schitterende mijn) eer Alfred Lefebvre des Vallées. Een geheime woede ontstak in haar en nam hand over hand toe. In hare overtuiging ontroofde Xavier haar de toekomst van haar zoon. En die zoon was het eenige wat zij lief had. Wij zullen spoedig het stormachtig ver leden van die vrouw leeren kennen, die Tegen de religie zijn ze niet, 0 neen maar praten zijn geen oorden ziehier wat de liberalen die och arme geen zielken zouden willen conlrarieeren in zake van religie, te Bergen in Hene gouwen uitzetten dus hier in ons land. De kapel van het gasthuis is geslo ten en er worden geene diensten meer in gedaan.De nieuwe aalmoezenier mag niet meer in hot gasthuis komen. De zieken, indien zij de hulpmiddelen dor kerk verlangen, moeten het formeel vragen dan zal de directeur er over spreken met de familie van den zieke, en hij zal dan oordeelen of de priester moet geroepen worden ja of neen. Is dat niet schoon, en echt liberaal De kapel gesloten en gocn diensten meerdus zullen de Nonnen die er zijn, verplicht weien op een ander gaan mis te hooren, to communie gaan of eene andere godsdienstoefening bij te wonen. En toch zullen zij den dienst moeten doen gelijk vroeger. Dat heet de brave Nonnen het leven onmogelijk, maken. Maar 't is niet tegen de Religie, hoor! O neen 't Is maar opdat de vrijheid van geweten zou gewaarborgd zijn... Zoo spreken de liberale judassen van Bergen. En de arme zieken dan Daar ligt er een die zoo gaarne zou biechten hij heeft bijna geene krachten meer om het zonder scliroomen aan eenen liberalen directeur te vragen. ..dan zal de libe rale directeur er over spreken met de familie.... de arme zieke kan intusschen dood zijn.... en alsook de familie zou toestemmen dat de zieke den priester krijge, dan kan de directeur nog be slissen. Is liet hatelijk genoeg?... Maar 't is toch niet tegen de Religie, hoor 't ls maar opdat de vrijheid van geweten zou gewaarborgd zijn... De vrijhoid van liberale dwingelan den, de vrijheid van liberale religie haters, de vrijheid van liberale hand langers van de hel, ja En het hoofddoel Het gasthuis in eenen leverancier van burgerlijke be grafenissen veranderen. Want er staat nog bij dat de prijs der kerkelijke begrafenissen verhoogd zal worden met den prijs van het vervoer van het lijk uit het gasthuis naar de kerk. Neen, neen niet tegen de Religie, hoor Er staat ook nog dat alle godsdien stige zinnebeelden zullen verdwijnen Zullen de Nonnen nog een kruis op hunne borst mogen dragen Zullen zij nog een rozenhoedje aan een ziekbed mogen bidden Nog eens is het hatelijk genoeg? Maar 't is het nieuw reglement door onder een innemeiid uiterlijk eene diepe verdorvenheid verborg. Wanneer een schepsel zooals zij zich eenmaal een doel voorgesteld heeft en een menschelijken hinderpaal op haren weg ontmoet, dan moet die hinderpaal vallen. Op welke wijze dat komt er niet op aan. De Cre oolsche was wel door hare onverzettelijke wilskracht en grenzelooze stoutmoedig heid markiezin de Rumbrye geworden. Zij beschouwde den hinderpaal en zei- de tot zich zei ven Weg daarmede De heer de Rumbrye had, overigens, van zijnen kant er toe bijgedragen om de beduchtheid zijuer vrouw ten opzichte van Xavier te vergrooitt n en voedsel gegeven aan den haat, die daaruit moest geboren worden. Hij had er, uit wraak misschien, behagen in geschept, haar te verstaan te geven, dat Xavier nog wel eens een lid van zijne familie kon worden. Dit gaf den doorslag, en mevrouw de Rumbrye besloot dat voor: emeu met alle mogelijke middelen te bestrijden. Wij hebben gezien met welk een arglistigheid zij de vijande lijkheden opende. Er blijft ons nog de vervulling der be lofte over om te spreken van haar zoon, de onschuldige oorzaak van den wreeden strijd. Hij was een lang opgeschoten, blondharig jonkman, van meer dan vijf voet, zeven duim, met moeite ademhalen de onder de benauwden druk van vest met corset. De heer Alfred Lefebvre de» Vallées de Liberalen opgemaakt voor het gast huis van Bergen in Henegouwen (Bel gië) en 't is de toepassing der echte liberale princiepen van het Liberalis- mus. En toch zullen die kerels nog beweren dat zij niet tegen de Religie zyn En als de liberalen hier te Aalst moesten meester worden, zou 't zelfde gebeuren. V Hl Op het Congres van het Landbouw- beroepsonderwijs, over oenige dagen to Luik gehouden, heeft M. Derwa, land bouwkundige van den Staat, de uitsla gen aangewezen die door het landbouw onderwijs in den loop der laatste 25 jaren bekomen werden. De eerste uitslag van dit onderwijs is de spoedige en wonderbare ontwikke ling, in België, der landbouwvereeni- giugen van allen aard. Op 31 December 1903 telden wij 157 landbouwcomicen, 990 plaatselijke boe renbonden, 275 land bouwmaatschap pijen van verschillenden aard, 165 tuinbouwmaatschappijen, 319 kweek- syndicaten voor de verbetering van het geitenras, een syndicaat voor de verbe tering van het varkensras, 12 syndica ten voor de verbetering van het konij nenras, -17 suikerbeetsyndlcaten, 860 maatschappijen voor aan of verkoop van landbouwprodukten, 510 samen werkende melkerijen, 8 landbouwkan- toren, 359 Raiffeiseukassen, 887 onder linge veeverzekeringen, 45 paarden vel-zekeringen 35 geitenverzekeringen Het nut dat uit al deze vereenigingen voor de landbouwers voortvloeit is oneindig en onberekenbaar. Zelfs in dien men de onmiddelijke stoffelijke voordeelen dezer daar laat, moet men bekennen dat zij nog veel ander goed te weeg brachten. Met zich te vereenigen in Hun lokaal leeren de landbouwers zich onderling kennen en beminnen zij onderrichten elkander in de uitoefening van hun beroep zij bespreken de so ciale, wettelijke eischen, enz., van hun nen staat en laten desnoods- hunne stem hooren aan de openbare machten. Ziedaar talrijke voordeelen zoowel op zedelijk als op sociaal gebied. Dank aan het Landbouwonderwijs, ziet men door de statistieken dal de op brengsten der landbouwproducten met 16_ten honderd vermeerderd zijn van 1876 tot 1890 en deze vermeerdering van opbrengst neemt alle jaren regelmatig toe. Dit is voornamelijk aan liet gebruik der scheikundige meststoffen te danken. Men Lestatigt ook, sedert dat 't land bouwonderwijs meer verspreid is, dat werd door zijn kleermaker als een toon beeld van een modepronker beschouwd, hij had steeds den mond vol van paarden en weddenschappen en dreef de ontvoog ding zoo ver van zich te veroorlooven bijwijlen op straat te rooken, hetgeen des tijds voor zeer stoutmoedig gold. Zijne moeder beweerde dat hij veel geest bezatdoor dit telkens te hooren zeggen, was hij het ten laatste zelf in ernst gaan gelooven. Over het geheel ge nomen was hij niet veel dwazer en inge- beelder dan het gros der modegekken van alle tijden en in alle landen. Hij had de goedheid het door zijne moeder gevormde plan, hem, mejuffrouw de Rumbrye tot vrouw te geven goed te keuren. Hij vond Helena een lief meisje en had volstrekt geen afkeer van de vijf maal honderdduizend franks rente van den markies. Maar met zijne goedkeuring was voor mevrouw de Rumbrye niet veel gewonnen. Zonder ooit aan de wellevendheid te kort te doen, gaf de heer de Rumbiye zich niet de moeite om te verbergen hoe weinig hij het met Alfred Lefebvre des Vallées ophad. Er was zoo weir.g kans met hem ooit de hand te zien leenen aan eene echt verbintenis van dien aard, dat mevrouw de Rumbrye reeds van den beginne ai al hare batterijen gericht bad op de ver overing van Helena, aan wie haar vader niets kon weigeren. (Wordt voortgezet).

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Denderbode | 1905 | | pagina 1