m
Zondag 24 Juni 4906
^'centiemen per nummer.
57sle Jaar 5856
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Neringdoende
Burgerij.
zonderlinge verdwijning
Weg de priesters
Weg liet capitaal
Werkongevallen
in Frankrijk.
Ditjes en datjes.
DE DENDERBODE
Pit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
kening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week voor
de Stad 5 frankmet den Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden fr. 1-76 voor dry maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont
vangen zyn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in by C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, Nr 31,
en in alle Postkantoren des Lands.
CUIQUE SUUM.
Per drukregel. Gewone 16 centiemenReklamen fr. 1-00 -, Vonnissen op
3fla bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen by acccord.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dijnsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele van
dit blad.
AALST. 23 JUNI 1906.
Dezer laatste jaren is veel geschreven,
geieverd en gewerkt geweest om den zede
lijken en stoffelijken toestand der werk
lieden te verbeteren.
Tal van noodzakelijke maatregelen
werden genomen en wetten in 't leven
geroepen die heilzaam zijn en 't levenslot
van duizenden en duizenden hebben ver
zacht.
Noodzakelijke maatregelen en wetten,
zeggen wij. En inderdaad het lot V3n den
minderen man was van zulken aard dal
er dringend verbetering diende aan toege
bracht te worden. Alle middelen die zijne
heropbeuring konden bewerken, waren
verwaarloosd of verlaten.
En dank zij de moedige pogingen het
rusteloos streven van velen is men er
ieindelijk in geslaagd.
Maar 't werk is niet voltrokken en zal
door de catholieken voortgezet worden.
Ter oorzakc der gedurige bekommernis
om het welzijn der werkerstanden, werden
de belangen van den middelstand, der
neringdoende burgerij, op 't achterplan
geschoven.
Het is genoegzaam geweten dal tal van
ambachtslieden, kleine kooplieden, win
keliers het hard voor hunne schenen
hebben en het hun lastig valt om, als
eerlijk man, de twee einden des jaars aan
een te knoopen. Maar geen wonder ook
zij staan aan geweldige concurrentie
blootzij hebben tegen tal van nadeelige
omstandigheden te worstelen en hiermeê
scheen zich niemand te bekommeren.
Aan die onverschilligheid is er nu een
einde gebracht. Staathuishoudkundigen
van naam hebben met behartiging het
problema ter studie gelegd, om de belan
gen der neringdoende burgerij te onder
zoeken. Van den anderen kant zijn
vereemgingen en syndicaten gesticht
congressen gehouden om die belangen te
verdedigen. Het catholiek Ministerie is
ook niet ten achter gebleven het stelde
eene commissie in gelast met een enkwest
te openen om de misbruiken op te sporen
en de middelen voor te stellen die zouden
dienen aangewend te worden om ze uit te
roeien.
Men mag dus de verzekerde hoop
koestereu dat er uit dat alles voor de
neringdoende burgerij veel heil en wel
vaart zal voortspruiten en in de welke zij
zich zal mogen verheugen.
Onbetwistbaar zal dit een geluk zijn
voor al de standen onzer samenleving in
't bijzonder en niet het minst voor de
arbeidersklassen. En inderdaad, indien
er onderlinge samenwerking, verband
moet bestaan tusschcn de verschillige
klassen der samenleving dan is het onbe
twistbaar wel het meest noodig tusschen
8® vervolg.
Voor u en voor mij is geen toekomst.
Ja, zegde hij, en trad dichter op haar toe,
toen zij een ontkennend gebaar maakte,
geen toekomst wij kunnen het verlede.
ne begraven doch niet doen herleven. Ik
geloof niet, dat gy dit zoudt wenschen,
zelfs al konden wij dat daar wij het
echter niet kunnen, zult gij zeker niet
verlangen dat wij verder over dit onder
werp spreken. Evelijn, ik wilde u nog
eens zien, maar ik wenschtte u niet meer
te ontmoeten, wilt gij mij vergeven te
vertrekken
Dat gij eerlijk hebt gesproken wil
ik u vergeven, maar haar blik zegde dat
zij hem niet wilde laten vertrekken. Hij
scheen dit te begrijpen, en een bittere
glimlach kwam hem om den mond. Toen
boog hij en was een oogenblik later ver
dwenen, terwijl zij weer was teruggekeerd
naar haren kring van aanbidders.
VI
Een lapje katoen.
Omstreeks dezen zelfden tijd had ik
mijnen intrek genomen in een kosthuis
op den hoek vlak tegenover het huis van,
M. Blake.
Van uit mijue kamer overzag ik de
de werkersklassen en de neringdoende
burgerij.
Het is dus dringend noodzakelijk, dat
om de aanmoediging, de ondersteuning
te verzekeren die de ambachtslieden, de
kleinhandelaars, de winkeliers verdienen,
om de heropbeuring der werkersstanden te
bewerken, alles in 't werk worde gesteld,
doeltreffende maatregelen worden ge
zocht, niets worde verwaarloosd om het
gewenschte doei te doen bereiken
Aan onze catholieke gekozenen een oog
in 't zeil te houden, is 't ordewoord
L'Action, een der joodsche maconnieke
organen in Frankrijk, voor 't welk onze
Belgische maconnieke Combisten in be
wondering staan en ten volle goedkeuren
is van gevoelen dat men,niettegenstaande
de anti-clerikale zegepraal in de Fransche
kiezingen, niet mag ophouden oorlog,
een onverbiddelijke oorlog, te voeren te
gen de priesters.
Bedoeld blad waarin onze Belgische
liberalen van allen deesem hunne ver
zuchtingen zoo duidelijk uitgedrukt aan
treffen, beschrijft de noodzakelijkheid
van dien strijd als volgt
Zou men durven beweren dat de
werkende klas voldoende bevrijd is van
het priesterjuk
Weihoe Beschouw dien werkman,
i) op zijn Zondagsch gekleed, die uit de
b kerk van eene der voorsteden komt,
b voorafgegaan door een meisje dat zijne
eerste communie heeft gedaan 't is een
b goede vader, lid van den algemeenen
b Werkersbond, die gansch gelukkig en
fier is over de zielevreugd van zijne
dochter.
b Dat schouwspel is helaas niet
b zeldzaam te Parijs. Ik houd het voor
b zeker dat er geen tien strijdende werk-
b lieden zijn, op honderd, die vrij zijn
b van dergelijke vlekken. De clerikale
b tering verwoest de werkershuisgezinnen
b nog zekerder dan de anderen. En men
b zou willen dat ons gezondheidscomiteit
b aan den strijd verzake Dat nooit I
Na die uitboezeming van zijnen razigen
helschen godsdienst- en priesterhaat,
besluit het joodsche maconniek orgaan
volgender wijze
Hallo I Hallo 1 Op tegen het papen-
b ras Wij willen van geene revolutie
hooren die niet zou vooruitrukken over
b de stukken van het vermorzeld Kruis, a
Trappelen wij op de splinters of stuk
ken van het vermorzeld Kruis!... Ziedaar
de goddelooze, de godsdiensthatende ver
zuchtingen, de helsche betrachting der
Fransche liberale logiegasten 1
En zeggen dat moesten de verbondene
liberalen en socialislen op 27 Mei ll.geze-
gepraald hebben, wij hier weldra den
godsdienstoorlog lijk in Frankrijk zouden
te betreuren gehad hebben.
geheele Avenue en voor mijne vensters
kon ik op mijn gemak het gaan en komen
bespieden van den man, in wiens doen
en laten ik dagelijks meer belang begon
te stellen. Want, men moge het wispeltu
righeid noemen, en mannen zijn dikwijls
even wispelturig als vrouwen, of men
moge het aan eene andere oorzaak toe
schrijven, zijne rusteloosheid in deze dagen
was zeer in 't oog vallend.
Dagelijks bracht hij zijnen tijd door
met langs de straten te wandelen, en niet
op zijne gewone doellooze manier, maar
bespiedend en met een scherpen blik, die
niets onopgemerkt liet.
Dikwijls kwam hij niet voor vijf ure
thuis, en als hij, zooals thans dikwijls
gebeurde, geen gezelschap aan tafel had
dan ging hij na zeven opnieuw uit hij
liep dan denzelfden weg als 's morgens en
zag met een opmerkzaam blik, waaraan
hij te vergeefs den schijn van onverschil
ligheid trachtte te geven, de vrouwen
aan, die hij voorbij ging.
Niet zelden volgde ik hem dan, deels
voor mijn eigen genoegen, deels in-de
flauwe hoop, dat ik ergens achter zou
komen, dat mij bij mijne moeielijke taak
van dienst zou kunnen zijn.
Maar toen hij plotseling eene verande
ring in zijne dagelijksche omdolingen
hracht en in plaats van de deftige straten
in den omtrek van Broadway en de veer
tiende straat, zijnen weg begon te nemen
door Chatham Square en de donkere
En Priesters Daens en Fonteyne, Pie
Daens,smid Lambrecht, Leeuwke Planc-
quaert zijn de bondgenooten van die
helsche trawanten die de stukken van het
vermorzeld kruis zullen vertrappelen
En twee zijn Priesters
En nu legen het capitaal
Terwijl de Fransche joodsche franc-
majons aan hunne helsche razernij tegen
den R. C. Godsdienst lucht geven, zijn
de socialisten in hunne kroegen plannen
aan 't smeden om den strijd op maat
schappelijk terrein te plaatsen.
Onlangs hielden de socialisten eene
algemcene vergadering te Saint-Mandé en
de beide chefs Jaures en Jules Guesde
stonden cr de capitalistische onteigening
voor.
Jules Guesde zegde het klaar en dui
delijk
Republiekeinen als wij zijn, zullen
b wij eens te meer de republiek redden,
door ze niet te laten verwarren met de
b burgerpartijen.
b Ja, zij zal drie miljoen stemmen in
b Frankrijk vereenigen op een program-
n ma van capitalistische onteigening
b zij zal aan geene burgerregeering, welke
zij ookwezc, toelaten van duur te zijn.
Bij zoover dat het de regeering zelve
n zal zijn die, tot verweer gepraamd, den
b onmiddellijken strijd zal uitlokken om
zich te verdedigen zal zij haar leger
b oproepen en bevel geven te schieten.
v Maar het leger zal niet schieten
b langs den kant dien men zal aan-
b wijzen.
Voorzeker staat er geene vreedzame
toekomst voor 't Fransche volk in 't ver
schiet.
Voortdurend slaken de joodsche Fran
sche francmajons den kreet Weg met de
Priesters, maar te gelijkertijd hoort men
ook de kreten dreunen Weg met de
capitalisten Weg met de burgerij Weg
met alle overheid en dit zoo geweldig
dat den joodschen maconnieken kreet er
door verdooft wordt
Nu, leefden wij hier in België onder
de heerschappij der liberalen en socialisten
't zelfde lot ware ons beschoren maar
gelukkiglijk hebben de laatste kiezingen
er ons van bevrijd In alle geval advies
aan de liberale rijkaards; 't zal ook hunne
beurt worden
Het Staatsblad heeft de verledene week
de wet afgekondigd tot goedkeuring der
overeenkomst tusschen België en Frank
rijk gesloten, betreffende de vergoeding
der schade door werkongevallen veroor
zaakt.
Deze wet is van allergewichtigste be-
nauwe stegen aan die zijde van de stad,
kreeg ik achterdocht, nu was ik hem
geregeld op de hielen, zooals ik alleen
inet mijne talrijke vermommingen daarloe
in staat ben. Drie dagen achter een volgde
ik hem overal waar hij ging en eiken dag
klom mijne verwondering en kreeg ik
weer hoop, terwijl ik door de nauwste en
slechts befaamde straten der stad zwierf
ik bleef staan voor de pandjeshuizen, zag
in de kroegen, voegde mij bij het volk
dat zich hier en daar op de hoeken der
straten verzamelde, en liep zelf met de
hand aan den trekker van de pistool, die
ik bij mij droeg, de donkere in, waar elke
deur, die zonder geraas open en toeging
terwijl wij passeerden, toegang gaf tot
eene verzamelplaats van zooveel verdor
venheid, als alleen bekend is bij de po
litie of bij die goede zielen, die ter wille
van Hem, wiens voorbeeld zij volgen,
al hunne vrees en afgrijzen ter zijde stellen
om licht te brengen in de donkerste holen
van deze diep gezonken wereld.
In het eerst meende ik dat M. Blake
met dergelijke bedoelingen dezen weg
nam. Maar zijne onverschilligheid jegens
het volk, wanneer er geene vrouwen bij
waren, zijn zwijgen wanneer een goed
woord ook goed zou zijn ontvangen, over
tuigden mij dat bij eene vrouw zocht,
met een ie ver en eene belangstelling, die
hem al het andere deed over het hoofd
zien of vergeten.
Eens zag ik hem zelfs, in zijne haast
lang voor de Belgische werklieden die,
jaarlijks, naar Frankrijk in den oogst, in
de beeten, suikerfabrieken enz. gaan
werken alsook voor dezen die alhoewel
Belgen blijvende, aldaar in de nijver
heidsgestichten werkzaam zijn.
Wij laten hier de bijzonderste bepa
lingen volgen
Artikel I. De Belgen die in Frank
rijk slachtoffers van arbeidsongevallen
zijn, alsook hunne rechtverkrijgenden,
worden toegelaten tot genot der vergoe
dingen en der waarborgen, aan de Fran-
scben toegekend door de van kracht
zijnde wetgeving omtrent de verantwoor
delijkheid in zake arbeidsongevallen.
Bij wederkeerigheid, worden de Fran-
schen die in België slachtoffers van
arbeidsongevallen zijn, alsook hunne
rechtverkrijgenden, toegelaten tot het ge
not der vergoedingen en der waarborgen,
aan de Belgen toegekend door de van
kracht zijnde wetgeving op de vergoeding
der schade voortspuitende uit arbeids
ongevallen.
Artikel II. Uitzondering op dezen
regel wordt echter gemaakt, wanneer het
personen geldt die tijdelijk afgezonden en
sedert minder dan zes maanden gebezigd
zijn op het grondgebied van dengene der
beide Staten waar het ongeval gebeurd
is, doch die deel uitmaken van eene onder
neming, op het grondgebied van den
anderen Staat gelegen. In dit geval heb-
ben.de belanghebbenden enkel recht op
de vergoedingen en waarborgen, voor
zien door de wetgeving var. laatstbedoel-
den Staat.
Hetzelfde geldt ten opzichte van per
sonen die aan vervoerondernemingen
verbonden zijn en bij tusschenpoozen,
al ware het zelfs gewoonlijk, gebezigd
zijn in het andere lar.d dan dat waar de
ondernemingen gevestigd zijn.
De volgende artikels raken de te ver
vullen pleegvormen, waarbij aan de Bel
gische werklinden in Frankrijk dezelfde
vrijstellingen van zegel, griffie en regis
tratie worden verleend als de werklieden
in België genieten. Al de noodige stuk
ken tot uitvoering der Fransche wet wor
den hun kosteloos afgeleverd.
Wat de uitzonderingen aangaat waar
van in artikel 2 spraak is, deze betreffen
niet de Belgische werklieden die in
Frankrijk werken voor rekening van een
Franschen patroon of werkgever, zooals
met de Franschmans het geval is, maar
enkel deze welke door eenen Belgischen
patroon of werkbaas naar Frankrijk ge
zonden zijn om er voor zijne rekening te
werken en op welke bijgevolg, de Bel
gische wet toepasselijk blijft, ook voor de
ongevallen die in Frankrijk plaats
hebben.
Deze overeenkomst geeft, eens te meer,
getuigenis van de groote bezorgdheid der
Catholieke Regeering om de voordeelen
der wet op de ongevallen genietbaar te
maken voor al de Belgische werklieden,
om het even of zij in hun vaderland of in
den vreemde werkzaam zijn.
en afgetrokkenheid over een kind heen
stappen, dat op de straat was gevallen,
terwijl hij zich blijkbaar niet eens bewust
was dat er iets voor zijne voeten had gele-
gen.
Het vreemdst van alles is, dat bij hoege
naamd geen vrees scheen te hebben.
Zeker zorgde hij zijne horlogie thuis le
laten maar zelfs al droeg bij geen goud
of juweelen, zoo vermoedden zijne houding
en gang toch oogenblikkelijk den man
van gegoeden stand, en het volk waaron
der hij zich bewoog, was er ter wille van
eenig geld tot alles in staat.
Misschien had hij, even als ik, eene
pistool bij zich. Althans hij ontweek geene
enkele plaats, waar diepe armoê zich ver
borg, of duivelsche ondeugden heerschten
zijn trotsch hoofd boog zich om de laag
ste deuren binnen te gaan, zonder dat
zelfs eene enkele trilling op die vast
samengesloten lippen merkbaar was
alleen wanneer een of ander arm verloren
schepsel, opzichtig gekleed, door zijn
voorkomen werd aangetrokken, keerde hij
zich om, zag het aan en scheen nu en
dan iets te zeggen, wat ik echter nimmer
kon verstaan dan spoedde hij zich weer
verder, alsof de duivel hem in persoon
voortjoeg.
De avonden van deze drie dagen waren
even merkweerdig. Twee ervan bracht bij
door op de wijze, die ik zoojuist beschreef
den derden avond ging hij naar Winfl-
sor-House, het hotel waarin de gravin de
HET HANDELSBLAD van Ant
werpen, bespreekt ook de plicht der
catholieke actionnarissen van allerlei
naamlooze maatschappijen Veel te
0 lang, zegt het blad, hebben velen on-
0 verschillig hunne, kroozen en aandeelen
b opgestreken veel te lang hebben zij de
minderen de werklieden gelaten tot
eenen speelbal der bestrijders van ons
Geloof, b
Het voornaam catholiek blad doet ver
der uiteen, hoe het liberalism en de man
nen van zijnen aanhang, stoutmoedig te
werk gaan en niets zwichten om op an
deren drukking uit te oefenen hoe de
catholieken zulks maar al te veel met ge
vouwen armen staan aan te kijken.zonder
er nleens den invloed tegen te gebruiken
waarover zij beschikken.
Het is zooals wij zegden Meer
willen, meer durven.dat zal voor ons
ook zijn meer kunnen, b
Wij kennen Naamlooze maatschappijen
die catholieke aandeelhouders hebben en
in de welke de werklieden om hunne
denkwijze worden gejudast.
Wij komen hierop terug.
IKuitenlieilen Reeds heb
ben wij tal van beleedigingen aangestipt
die de liberalen, nu dat de kiezing voor
bij is, u naar 't hoofd hebben geslingerd.
Wij gaan er nog eene bijvoegen waarmeè
de liberale u Echo d'Ostende u beje
gent
i° Er bestaat in België, een vaste
b klomp, die ondoordringbaar is voor
b alle licht en die klomp ondoordring-
bare stoffe is de Vlaamsche boer.
b 2° De Vlaamsche boer en kan over
b 't algemeen niet lezen.
Hoor eens, heeren liberalen, onze bui
tenlieden, zijn in alle geval slim genoeg
om zich door u niet te laten foppen. Ze
hebben het u getoond op 27 Mer 11. en in
Mei 1908 krijgt ge van 't zelfde laken een
broek... Nu, rekent er maar op 1
WAT zij niet kunnen krijgen
met geoorloofde middelen, zullen zij
thans met geweld veroveren 1 1
Zoo schrijft een liberaal blail
Zonder het een man, eene stem kan
b België nooit of nooit uit de klauwen
der geldpapen verlost worden zonder
dat algemeen stemrecht is alles boter
b aan de galg.
n Dat éen man, éene stem heeft men
b binnen de twee maandekens, als de
liberalen en socialisten willen, b
Wat wil dit zeggen Zouden onze
tegenstrevers, nu dat de kiezingen voorbij
zijn, woelingen willen verwekken in
't land, en door oproer en geweld, be
reiken wat zij grondwettig niet kunnen
bekomen
Er is bijna niet aan te twijfelen.
Na een woedend artikel van 't Land
van Aelst in 't welk Pilatus Daens in
uiterste razige woede zijne bitterste groe
ne gal uitbraakt, treft men een N. B. aan
luidende als volgt
Mirac haren intrek had genomen hij
belde, doch scheen weer tot andere
gedachten te komen, want hij stak onmid-
delijk de straat over en bleef daar met
gebogen hoofd en handen op den rug
heen en weer loopen, klaarblijkelijk over
leggende of hij zijn eerste plan om naar
binnen te gaan zou uitvoeren of niet. De
komst van een rijtuig, waarin de gravin
zelf gezeten was, maakte een einde aan
zijne overdenkingen zij was met zorg
gekleed en scheen van eene muziekuit
voering of particuliere receptie te komen.
Toen het portel geopend werd en zij
uitstapte, zag ik dat hij eenen blik wierp
op hare rijke kleeding, een sneeuwwitte
sortie, die de ruime ploeien van haar
geelzijden kleed bedekte.
M. Blake trad terug, ik hoorde iets dat
op een zucht geleek en zoowel ergernis
als wantrouwen scheen te beduiden.
Hij wachtte niet af dat zij in het hotel
verdween, doch keerde met vasten stap
naar huis terug.
Den vierden dag was ik tot mijn groot
leedwezen ziek en kon niet meegaan. Al
wat ik kon doen was mij in lakens tc wik
kelen en aan het venster te gaan zitten,
waar ik de voldoening had hem te zien
vertreken, naar ik veronderstelde om zijne
gewone ronde te doen.
Het overige van den dag ging voorbij
in een lang vervelend wachten op zijne
terugkomst, nu en dan zag ik eens het
droevige gelaat van mevrouw Daniels,
M .■ygSggiBBSTOMS^
(i N. B. Van alle kanten ontvangen
wij goed nieuws.
Met November aanstaande zal het
b vermolmd en verrot Bewaardcrskraam
b instorten, want het berust enkelijk op
b onrecht en kiesbedrog. Het recht zal
b zegepralen en het volk zal triomf
vieren, b
Dus met November revolutie en Pila
tus zal zeker den rol vervullen van een
ander Russische Pope Gapon... Men is
dus verwittigd
De socialistische toe
komststaat. Naar aanleiding
van de debatten in de Fransche Kamer
geeft de bekende publicist Harduin in de
Matin eene aardige charge b met
Jaurès' collectivistischen toekomststaat.
Een vreemdeling vraagt, wat Jaurès
wil doen om aan de ongelijkheid tusschen
de vele niets en de weinige veelbezitten-
den een eind te maken.
Wel, hij wil de bezitters ontei
genen.
En dan
Dan komt alles aan allen.De eenige
eigenaar, de eenige werkgever is dan de
Staat. De burgers verliezen hunne per
soonlijkheid (;n worden raderen van de
groote collectivistische machten.
En wat zullen ze daarbij winnen
Zij hebben er maar op los te leven.
De Staat, als vertegenwoordiger van de
gemeenschap, plukt de vruchten van elks
arbeid en voorziet in elks behoefte. Geen
rijken, maar ook geen armen meer. Zie«
daar het eerlijke doel.
De vreemdeling barst in lachen uit en
roept uit
En pas hebt ge de kloosterorden
opgeheven en de moniken verjaagd
Wat bedoelt gij daarmede
Dat is nogal duidelijk. Hebben niet
diezelfde kloosterorden het ideaal van
Jaurès in practijk gebracht, al lang vóór
hij geboren werd De collectivistische
leer hebben zij in al hare gevolgen toege
past. In 't klooster bestaat geen zelfstan
dig individu meer, men kent er enkel de
gemeenschap. De monniken hebben geen
persoonlijk eigendom hun gemeenschap
beschikt over alles. Die gemeenschap
oogst de vruchten van de arbeid zijner
leden en bestrijdt uit de gemeene kas al
hun behoeften. Neem den godsdienstigen
kant er af, verander de namen, en gij
hebt in het klooster eene maatschappij in
het klein, gelijk die van Jaurès en zijn
geestverwanten een groote zal wezen. Als
zij hun plannen tot uitvoering brengen,
worden alle Franschen leekebroeders en
Frankrijk een reuzen-congregatie I
De hopoogst is in Engeland
zeer bedreigd volgens a De Standard n.
De hop is aangetast door een venijn (hier
in België 't zwart geheeten) 't is zonder
weerga. De berichten uit de groote hop-
streken van 't graafschap kent, Sussex en
't Centrum zijn ten hoogste ontmoedigend.
wanneer zij aan een der vensters verscheen
van het ouderwetsche heerenhuis tegen
over mij.
Ook zij scheen buitengewoon rusteloos
te zijn, opende de vensters en zag her
haalde malen uit, alsof zij ook haren
meester zat te wachten. Inderdaad, ik
twijfel er niet aan, dat zij, zooals ik later
vernam, gedurende deze dagen in een
voortdu renden tweestrijd verkeerde.
Hare herhaalde verschijning aan ons
hoofdbureel waar zij tn vergeefs eenig
bericht hoopte te ontvangen aangaande
het meisje, wier lot steeds al hare gedach
ten in beslag nam, was hiervoor een
bewijs te meer.
Op den dag voor dat ik al mijne krach
ten begon te wijden aan het bespieden
van M. Blake had zij een onderhoud met
Grijce gehad, waarbij zij zich het vermoe
den liet ontvallen dat het meisje dood zou
zijn en vroeg of, als dit het gevolg mocht
zijn, de politie kans zou zien dit tot ze
kerheid te brengen.
Toen hij haar verklaard had, dat hier
op alle kans bestond, indien men haar
niet heimlijk had doen verdwijnen, was
rij iets kalmer geworden.
Maar voor zij heenging, had zij zich
zoover vergeten, dat zij hem in vertrou
wen had medegedeeld dat zij zelf de zaak
ter hand zou nemen, indien er binnen de
eerstvolgende veertiendagen geen uitslag
was verkregen.
(Wordt voortgezet).
