Donderdag 28 Juni 4906 5 centiemen per nummer 579le Jaar 3857 ELEONORA. Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst. GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM. VADERLAND, TAAL, VRIJHEID. 't ROODE luilekkerland. De vervalsching der eetwaren. Nut en wetenschap. Stad Aelst. Rechterlijke kronijk. AELST. DE DENDERBODE Tit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee- keaing van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week voor de Stad 5 frank met den Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes maandenfr. 1-75 voor dry maanden, voorop te betalen. De inschrijving eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont vangen zy'n ten laste van den schuldenaar. Men schrijft in bij O. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, Nr 31, en in alle Postkantoren des Lands. CUIQUE SWM. Per drukregel. Gewone 15 centiemenReklamen fr. 1-00Vonnissen op 3** bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Hoeren Nota rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dijnsdag en vrijdag in den voormiddag. Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele van dit blad. AALST, 27 JUNI jgoö. De roode organen vallen tegen de R. C. Kerk uit omdat zij, volgens de roode chefs, de oorzaak is van den klassenstrijd, 't is te zeggen, de armoede en ellende niet afschaft... Nu, het socialism zal dat doen, want een zijner voornaamste organen, het i Journal de Charleroi zegde het over eenige maanden De Kerk zegt Er zullen altijd armen onder u zijn. Welnu, zoolang er armen en rijken i zijn, zullen er slaven en verdrukkers zijn. De socialistische oplossing, daaren- tegen, zegt allen rijk, geene armen meer i) Alsdan zal er geen strijd meer be- slaan, maar een vruchtbare wediever. i) Er moeten altijd personen zijn i die rijker zijn dan de anderen, dat is een der prikkels van het genie, van de wetenschap en van den arbeid. Het laatste woord van 't socialism is dus Allen rijk maar de eenen rijker dan de anderen. Dit is volkomen in strijd met het collectivism 't welk voor houdt dat elk moet arbeiden voor allen en men aan ieder geeft volgens zijn be hoeften. Zoo, de eenen mogen, ja moeten zelfs rijker zijn dan de anderen. De chefs zullen voorzeker de rijken moeten zijn. Maar in dat geval is het onwaar dat allen even rijk zullen zijn lijk het Jour nal db Charleroi zegt. En wat zal er dan gebeuren De minder rijken zullen werken voor dezen die rijker zijn ten einde rijker te vorden. Wat verandering zal er dan aan den tegenwoordigen toestand toegebracht zijn Wij antwoorden geene. En inderdaad, onder 't beheer van 't socialism zullen er dan even als nu miljoenairs en zelfs mil jardairs zijn en menschen die hen hunnen rijkdom benijden juist gelijk heden. De wereld zal dan gelijk heden het schouw spel opleveren van roode kasteelheeren die in weelde leven terwijl de sukkelaars die ze weten te foppen in hunne hutten of op zolderkamers uit armoede, om zoo te zeggen, verkwijnen. Wij besluiten dus volgens het Jour nal de Charleroi zou de heerschappij van 't socialism aan onze huidige samen- i8" vervolg. Zij ook beminden elkaar, en zij waren niet verplicht, om een willekeurig bevel elkaar te verlaten en hun leven te ver brijzelen. 0 1 hoe gaarne hadde de zoete en min nende Irma hare gravinnenkroon verwis seld tegen zulk een leven van liefde en toewijding tusschen Michaël en Eleonora. selfs al hadde zij in de plaats daarvan den nederigen stand van de bewoners der hut moeten aannemen. Maar, dit deel was niet datgene, wat God voor haar bestemd had. Doch zij on derwierp zich met vertrouwen en moed nan den Goddel ij ken wil. Bekomen van haren schrik en door een heerlijk gevoel van genot, gevolgd van de weldoende warmte, gestrekt, was Eleonora wederom opgeruimd geworden. Zij vroeg om zelf de dienstboden die haar vergezelden, hunnen thee te mogen aan telken, en bracht die zelf aan Michaël, aan Nadina en aan de kleine Thadea, aan welke zij zacht beloofde haar dikwijls te komen bezoeken, wanneer zij op Wladi roff zou zijn. Daags nadien, toen het weer kalmer leving niets veranderen. De triomf der socialisten in de kiczingen zou alleen voor gevolg hebben dat het Staatsbestuur in de handen der roode chefs zou over gaan. En die chefs zouden rijken zijn die weldra nog rijker zullen worden gelijk het in Frankrijk gebeurt de Fransche financiën getuigen het. En voor de rest zou alles op de zelfde spil blijven draaien. In deze omstandigheden stellen wij de vraag Is het wel der moeite weerd en zooveel cmbras te maken om het hek aan den ouden stijl te laten In Chicago heeft men met verontwaar diging bestatigd dat de beefpackers, dezen die het vleesch in doozen inleggen, dit werk lieten verrichten in werkhuizen die stinken van de vuiligheid, dat er soms menschenvleesch met het andere mrêge- kookt wierd en dat er meer of een beestje gebezigd wierd dat eèn kantje aan had. Die onthulling heeft veel ophef ver wekt, en elkeen scheldt en dondert ver ontwaardigd tegen deze vuige fabri kanten. In Londen, waar men jaarlijks 22 1/2 millioen doozen ingelegd vleesch invoert, wil er niemand meer van hooren. Die handelwijze is voorzeker schan dalig en die vuige vergifligers verdienen eene strenge straf maar... Wat en is er hedendaags niet vervalscht of slecht en vuil gefabrikeerd Het brood in kleine steden, wordt ver valscht met aluin en... zand, de boter met margarine en olie. De koffie wordt geverfd, de suikerij met aarde vermengd kaneel, cacao en safraan worden op bijna algemeene wijze vervalscht. evenals bier, genever, wijn, azijn en de melk, die minstens gedoopt wordt. Evenzoo gaat het in de meeste fabri- katiën, in de kleernijverheid waar men katoen voor wol verkoopt, in de schoen nijverheid karton voor leer, in de hout nijverheid plaquage voor massief. Er zou geen einde aankomen moesten wij al de vervalschingen opsommen en zouden zelfs moeite hebben eene dozijn uitzonderingen te vinden. Iedereen vervalscht tegenwoordig en doet hij het zolve niet, de leveraars doen het voor hem. De vrije concurrentie brengt onvermij delijk de vervalsching mede, omdat het geworden was kon men de hut verlaten en na een rit van twee uren het kasteel bereiken. Gevaarlijk was de rit nog, en moeilijk door de ontzaggelijke sneeuwbergen, die de storm hadden opgejaagd en door de verborgene holten in den weg en de om gevallen boomen, die links en rechts ver spreid lagen. Statig verhief zich het kasteel Wladiroff tegen den witten achtergrond, en de don kere massa der bosschen, op wier ge boomte het witte dos dikke pluimbos sen of reusachtige tuilen had gevormd. Hoewel niet groot van afmetingen, was het kasteel zeer statig van voorkomen te midden van een boschrijk landschap, dat het domein omringde. Van de hoogte, waarop het gebouwd was, genoot men langs de voorzijde een prachtig vergezicht, terwijl aan den anderen kant het oog rustte op een overschoonen hof, waarte gen het sombere groen van het bosch in den zomer heerlijk afstak. Rustig en bijna vroolijk was nu de na tuur. Zij scheen niets meer te gevoelen var. de geweldige ontroering, die zij eeni ge uren vroeger had onderstaan. Eene koude zon deed de druipkegels van de takken schitteren en gaf een heerlijken glans aan het vlekkelooze sneeuwtapijt, dat de graspleinen bedekte. De eerste dag ging langzaam, maar voor de gravin toch nog spoedig genoeg doel daarvan is geld winnen, blijven op de markt. Wat scheelt den beefpacker, wat scheelt weldanigen handelaar de gezondheid, het welzijn, het profijt van zijn kalant Niemendalle Dat alles kan of mag hem niet schelen, want zijn gebuur, zijn concurrent doet aldus, hij moet volgen of bezwijken. Alzoo redeneert men in onze eeuw van goddeloosheid en dieverij. Het doel van de nijverheid en van den handel is niet van in de behoeften van allen te voorzien, den meest mogelijken welstand, vrede, rust, gezondheid en ge mak te brengen. Neen het doel is meest, gemakkelijker geld te winnen, ge lijk hoe. In den ouden tijd kreeg men ware voor zijn geld nu krijgt men geld voor de ware, dat is 't verschil van de diffe rentie, maar in tusschentijd hoort men spreken van alle slach van kwalen, ma- laaien en ziekten die onze voorouders niet kenden. Ah de beefpackers van Chicago zijn alleen van hunne soort niet, er zijn er van alle slach en gedaanten, in alle streken en gewesten der wereld DE VREEMDE KEUKENS. Alle weerzin is betrekkelijk. Gij zult vele lieden zien, wier hart op de tong komt niets als bij het gedacht die dreknesten te kauwen, die men op de rotsen in China inoogst gij zult er ook anderen ontmoeten die niet aarzelen deze zonderlinge spijs drij frank het stuk te betalen om er naar men beweert, eene bijzonder smakelijke soep uit te bereiden. Goed. Nu, kent gij de sganarel met zes pooten, ook volgens de streek schalle bijter of boktor geheeten en die in den stam van oude boomen leeft? Het is geen schoon kerfdier, aan den meikever en aan 't muurvarken verwandt. Het brengt eene vette en witte made voort, waarvan ik de beschrijving hier maar liever achterwege zal laten. De Romeinen, die nochtans goed op de hoogte waren wanneer het lekkerbekkerij betrof, slokten die made levend op, bij wijze van toespijs. Dat was hunne meening. Zij hadden ook die Romeinen eene ingewikkelde saus uitgevonden, die zij garum noemden. Ziehier 't voor schrift Stampt ansjovissen en inakreelen, kop en ingewanden inbegrepen, samen met zout, dan dat mengsel laten... gisten. Na verloop van twee weken, scheidt de deeg zich vaneen ten eenen kant het uitge- voorbij, daar zij nog niet nauwkeurig wist welke de voorwaarden waren, ouder de welke het keizerlijk bevel dat haar ver bande, moest worden uitgevoerd. Michaël scheen haar betrekkelijk vrij te laten. In zijn kabinet afgezonderd, ont ving hij zijnen intendant, aan wien hij zijne bevelen gaf. Maar tot grooten schrik van Irma had hij ook een lang onderhoud met den pope Underland. Niet zonder zekeren walg had de jonge vrouw het voorgevoel, dagelijks in aanra king te zullen komen met dien man, aan matigend voor de zwakken, daarentegen laf en kruipend in tegenwoordigheid zij ner meerderen. Alleen dit voorgevoel bracht afkeer en schrik in haar gemoed. Ook, toen hij, na het onderhoud dat Underland met den graaf had, bij de gra vin kwam, om haar zijne diensten aan te bieden en Mej. Wladiroff les te geven in het russisch, was het met ongewone leven digheid, dat zij dit aanbod van de hand wees, er bij voegde dat zij er aan hield, alleen de onderwijzeres harer dochter te zijn. Dit antwoord bracht een rimpel te meer op het sombere voorhoofd van den gtaaf. De sluwheid van Underland kennende, had hij in het geheim de hoop gekoesterd dat Irma, onder den invloed van den pope, mettertijd gehoor zou geven aan 't bevel van den Tsaar. En het antwoord, droogde vleesch en aan de andere zyde, het sap der ontbinding. Dit sap heeft eene zwarte kleur. Voegt er bij thym kruid nagel, laurier, doet het daarna in fles- schen. De garum kostte vroeger zeer duur, bijna zoo duur als zekere heden- daagsche Engelsche sausen, die, het zou ons op geenerlei wijze verwonderen, er misschien wel eenige gelijkenis mee heb ben. En de rups En de spin Gelooft gij dat dit slecht is!... Eenvoudig vooroor deel I Lalande, een sterrekundige, heeft van een en ander eens beproefd. Hij schreef dat de eerste een amandelsmaak en de tweede een hazelnootsmaak had. In Australië is de rups ten andere, tusschen de inboorlingen, een gerecht van loopend gebruik gebleven. Zij laten ze bakken, juist zooals wij visch braden. De sprinkhaan maar een groote sprinkhaan, weinig gelijkenis hebbende met die van onze streken is in het Oosten in heel hoog aanzien. De Chinee- zen, de Indiërs, de Perzen, tot zelfs de bewoners van Hoog-Egypte maken van deze dieren een groot verbruik. Zij zijn, met de visschen, de eenige spijzen, die de God der Muzelmannen toelaat te ver orberen, zonder vooraf gestroopt te zijn. Zij laten zich dan ook aan sprinkhanen niet te kort doen. De Birmaniërs eten ze zelfs rauw, in suiker gerold. Wij bekennen dat het maar ontmoedigend is. Anderzins kiesch toont zich de goesting der beschaafde volkeren, die zich de schelpslakken, familie der slakken, laten smaken, de ongare oesters, zusters der zeenetels en der armachtige polypen, de garnalen, vetgemest met krengen, en die de hanglip lekken van niet uitgezuiverde gespeten vogels, die dan opgediend wer den op een bed van broodkorsten, door weekt met de uitwerpselen, gedruipt van het dierenlichaam. Wat denkt ge er van, beste lezer Dr.J.,. liiezin^ op Zondag 22 Juli aanst. van een Gemeenteraadslid. Dijnsdag avond vergaderden ten loka le van den Cath. Kring, Merkt, de Kie- zers-Nijverheidshoofden, tot aanduiding van den cath. candidaat. De voorstelling van het Comiteit werd door een poll bekrachtigd en den heer Louis HLHNIY', brouwer als definitieven candidaat onder de alge meene toejuichingen uitgeroepen. Het is te voorzien dat de kliek der vijf ezelskoppen 't kansje niet zal wagen durven. dat hij nu van Irma hoorde, namelijk de verklaring zonder omwegen, dat zij niets gemeens met den russischen priester wilde hebben, ontnam hem de laatste begoo cheling. Bij het middagmaal bleek Michaël nog somberder dan hij tot nu toe geweest was. Hij scheen ten prooi aan eenen inwendi- geu strijd en nu en dan schitterde een straal van woedende jaloerschhcid in zijne oogappels. Toen Eleonora hem den avondgroet brengen en op het voorhoofd den vader lijken kus ontvangen kwam, drukte bij iiaar eerst in eene vurige omarming op de borst en, haar gelaat met kussen over dekkend, mompelde hij woorden van tee- derlieid, zooals hij er zoovele gesproken had, tijdens gelukkiger dagen. Dan, eensklaps voelende dat de tranen hem gingen verstikken, bij de gedachte, dat ky, in langen tijd wellicht het lieve gelaat met meer zou zien, zette hij plots het kind op zij, en vluchtte het vertrek uit, om zijn snikken te gaan verbergen. Toen Irma, na hare dochter ter ruste gelegd te hebben, in 't salon terugkeerde, vond zij Michaël tegen de marmeren schouw geleund. Somber was zijn voorhoofd, zijne oogen drukten diepe wanhoop uit en zijne lip pen verraadden het inwendig lijden, dat hem afmartelde. Met wankelenden stap naderde hij tot de gravin, die verschrikt Automobielongeluk. Op de Oude Baan, te Berchem, gebeurde in den loop van verleden jaar een ongeluk. Een auto mobiel overreed er een persoon, die met eenige kwetsuren werd opgenomen. De eigenaar van den automobiel, zekere heer D..., werd als verantwoordelijk zijnde voor het veroorzaken van slagen en won den, met onbekwaamheid van persoonlijk werk, voor de rechtbank gedaagd. Bij gebrek aan voldoende schuldbewijzen, is D... echter buiten zake gesteld. Naar het schijnt zal deze zaak voor het beroepshof nader onderzocht worden. Binnen kort zal voor de rechtbank van Brussel eene u zaak Galley opgeroepen worden. Een jonge klerk eener vreemde koolmijnenmaatschappij, waarvan de zetel te Brussel gevestigd is, won y5 frank per maand en gelukte erin ongeveer 200,000 frank per jaar te verteeren In den dag kwam hij nederig gekleed naar zijn bureel en werkte ieverig 's avonds was hij naar de laatste mode gekleed en leefde als een prins. Men ontdekte spoedig waar het kereltje het geld haalde. De maatschappij had obligaties uitgegeven, en de aandeelhou ders hadden een voorkeurrecht. In de archieven der maatschappij bevonden zich obligaties die noch geteekend noch gestempeld waren, bijgevolg waardelooze papieren. Het klerksken had eenvoudig zulke obligaties aan eenen aandeelhouder bezorgd en de goede voor zich gehouden. De deugniet had de nietsweerdige papieren bekleed met de valsche handtee- kens van twee beheerders het zegelen der stukken had hij te moeilijk gevonden en ze dan maar zoo den aandeelhouder opgevijzeld.Deze laatste sloot zijne obliga ties in zijne brandkas, zonder ze te bezien te hebben, en het bedrog kwam maar uit toen hij eenige stukken wilde verkoopen. De man stelt nu de leden van den be heerraad verantwoordelijk, inbrengend dat zij maar moesten geweten hebben wat leven hun klerksken leidde, iets wat daar bij van algemeene bekendheid was. Men is nieuwsgierig het vonnis te kennen. Het klerksken is voortvluchtig. Creemboter. Markt van Woensdag 27 Juni 1906 72 kilogrammen ter markt. Prijs fr. 2,80 tot 0,00 per kil, over den toestand, in denwelken zij hem zag, naar hem toe was gesneid en, hem bij de hand nemende, had uitgeroepen Vriend, wat schijnt gij te lijden waarom laat gij mij niet roepen Koud bleet de hand van Michaël in die van de jonge vrouw, welke op hare vu rige vraag een even koud antwoord kreeg: Ik wachtte u.... om u vaarwel te zeggen,... Vaarwel Waarom, Michaël vroeg zij met eene door tranen verstikte stem, toen haar gelaat doodelijk bleek werd. Binnen twee uren verlaat ik Wladi roff. Ik moet den nachttrein nemen te Kief, om naar St-Petersburg terug te keeien ik heb behoefte aan rust, zegde hij met gemaakte koelheid, en toch diep ontroerd. En met eene diepe buiging verliet hij haar, zonder er een woord bij te voegen. Verbrijzeld, als vernietigd stond Irma langen tijd op dezelfde plaats, die den graal zoo even verlaten had. God alleen kende op dit oogenblik de grootte van haar lijden, wist alleen wat smart, wat droevige voorgevoelens zich in haar jong hart opstapelden. Voor haar verdween het verleden en verscheen de toekomst onder een lang, eindeloos lang lijden, een martclschap in den volsten zin, in de grootste kracht. Wordt voortgezet.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Denderbode | 1906 | | pagina 1