m
Donderdag 20 September 1906 5 centiemen per nummer. 578te Jaar 3880
ELEONORA.
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN. EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Jubelfeest van
Mgr Stillemans
Zij
ij werken voor
hun eigen.
Genezingen te Lourdes.
DE DENDERBODE.
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
kening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week voor
de Stad B frank met den Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden fr. i-76 voor dry maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in by C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N' 31,
en in alle Postkantoren des Lands.
CUIQUE eUUM.
Per drukregel. Gewone 16 centiemenReklamen fr. 1-00Vonnissen op
3** bladzijde 60 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen by acccord.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heereu Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dynsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele va*
dit blad.
AALST. 19 SEPTEMBER 1906.
De vicarissen-generaal van Z. Hoogw-
hebben aan de geestelijkheid en de geloo-
vigen van het bisdom den volgenden
brief gestuurd
Zeer Beminde Broeders,
De dag van 20 September aanstaande
brengt de geestelijken en geloovigen van
ons Bisdom eenen plechtigen verjaardag
aan. Vijftig jaar zal het dan immers ge
leden zijn dat onze welbeminde Bisschop
Zijne Hoogwaardigheid Mgr Antonius
Stillemans, Vriester werd gewijd door
ZijneHoogwaardigheid Mgr. Delebecque,
toenmaligen Bisschop van Gent. Om
reden dat het hier eene gebeurtenis geldt
die vooral zijnen persoon betreft, had
Zijne Hoogwaardigheid besloten dezen
verjaardag in stilte te herdenken, zonder
eenige uitwendige plechtigheid. Op het
algemeen aandringen echter van geeste
lijken en wereldlijken heeft hij er eindelijk
in toegestemd dit jubilee in de kerken te
laten vieren. Aangenaam en zoet zal het
dus ons allen wezen, de gevoelens van
verkleefdheid en eerbiedige liefde die ons
bezielen jegens onzen duurbaren Kerk
voogd, lucht te mogen geven, en vroolijk
en blijde zullen wij dezen schoonen dag
vieren, die voor hem zoovele zielroerende
berinneringen en voor ons allen het blijde
aandenken zal medebrengen eener wij
ding, die het uitgangspunt was van eene
zoo kostbare en voor het bisdom zoo heil
zame loopbaan.
Toen Zijne Hoogwaardigheid Mgr.
Stillemans het bisschopsambt had aan
vaard, nam hij voor leus Vivat Jesus I
Leve Jezus En in zijnen eersten her
derlijken brief, van 23 Januari 1890,
ichreef hij Wij nemen met moed den
waren last op onze schouders, en komen
tot U om alles wat wij zijn en kunnen
voor uw tijdelijk en eeuwig geluk op te
oSeren. 1 Dat onze welbeminde Kerk
voogd zijne leus en zijne beloften is ge
trouw geblezen,dat kunnen wij, Z. B B.
rllen getuigenNoch moeite noch arbeid
heeft hij gespaard om de verdwaalde
scbapen terug te brengen naar den
schaapstal des Heeren, de zwakken en
moedeloozen op te bïuren, de goeden te
versterken en Jezus in aller harten zoo
wel als in de gansche samenleving te
doen leven en heerschen. Zijn doel en
zijn streven waren immer al de standen
der maatschappij te vereenigen door de
28® Vervolg.
Het kleine meisje trok echter de hand
terug en, op de nieuw gekomene dien
neren en ernstigen blik vestigend, die
baar zoo zeer op haren vader deed gelij
ken, staarde Eleonora haar een oogen-
blik onderzoekend aan.
Niet waar, dat gij mij een weinig
wit liefhebben vroeg mevr. Fallenbau
opnieuw, ontgoocheld door het stilzwij
gen van hare leerlinge.
Ik geloof het niet, mevrouw, ant
woordde Eleonora openhartig op deze
tweede vraag. Ik wil het u rechtuit zeg
gen, ik geloof niet dat ik u ooit zal kun
nen beminnen.... Ik verlies teveel aan
nujne lieve Wrena.
l"üT ^ochtans» I'd kind, ik zie u nauwe-
kjks, en ik gevoel reeds veel genegenheid
voor u. Gij zult er mij toch ee-. weinig
Botten terugschenken.
Is het zoo dat men de mensch ;n
bemint, vroeg het kind fier.
Daar op dit oogenblik juist de italiaan-
sche kamermeid die sedert den dood der
gwvin voor den bijzonderen dienst van
Weonara gebleven was, nu binnen kwam
°m te vernemen of de nieuwe gouver
nante niets verlangde, vond het kind gele
banden der liefde om alzoo overal den
vrede des Heeren te doen heerschen. En
voor wat zelfs de stoffelijke belangen
zijner kudde aangaat, hoezeer heeft hij
met dezelve ter harte genomen Niet
alleen waren zijne handen altijd open om
de noodlijdenden in het bijzonder te hel
pen en bij te staan, maar hoevele werken
en inrichtingen, bestemd voornamelijk
tot het verbeteren van het lot der kleiner,
en nederigen, heeft hij niet doen oprij
zen, hoevele niet ondersteund met milde
hand Nooit viel hem iets te moeilijk of
te lastig wanneer het gold dergelijke wer
ken aan te moedigen, of eenige verga
dering of plechtigheid die er betrek mede
had, door zijne tegenwoordigheid op te
luisteren.
Laat ons dan, Z. B. B., den kreet her
halen dien de H. Kerk uitgalmt op het
plechtig Paaschfeest, en uitroepen Hcec
DIES QUAM FECIT DoMINUS, EXULTEMUS ET
l&temur in ea Dit is de dag dien de
Heer heeft gemaakt verheugen en ver
blijden wij ons op dezen dag. Laat ons
bijzonderlijk den Heer bedanken voor al
het goede door Zijne Hoogweerdigheid
Mgr. Stillemans gedurende zijne gansche
loopbaan van Priester en Bisschop ge
sticht, en den Gever van alle goed smee-
ken dat Hij hem lange jaren nog aan de
liefde zijner kudde beware.
Vermits de 20 September een werkdag
is, hebben wij goed gevonden het Jubel
feest tot den volgenden Zondag te ver
schuiven en wij stellen vast als volgt
I. Den 22 September 's avonds zal,
door het gelui der klokken vau al de ker
ken en openbare bidplaatsen, de plech
tigheid' van den volgenden dag aange
kondigd worden.
II. Op Zondag 23 September zal de
Mis zeer plechtig gezongen worden en
gevolgd zijn van het Te Deum. Het zal
echter de heeren Pastoors en Bestuurders
vrijstaan het Te Deum onder het Lof te
zingen op de plaatsen waar zulks meer
geschikt zou zijn voor de geloovigen.
III. Op dien dag zullen alle priesters
van het bisdom de Oratia Imperata die
nu voorgeschieven is, vervangen door
het gebed dat verplichtend is op den
verjaardag der bisschoppelijke wijding,
den 27 Januari.
IV. Al de geloovigen worden verzocht
den 23 September vurige gebeden ten
Hemel te sturen en, zoo mogelijk, eene
Communie op te dragen voor onzen wel
beminden Bisschop. De leden der kloos
tergemeenten zullen gelieven gedurende
de maand September drie Communiën
op te dragen en drie maal de H. Mis te
hooren, ter bijzondere intentie van Zijne
Hoogwaardigheid.
En zal onze Brief op den predikstoel
afgelezen worden den Zondag 16 Sept.
Gent, 8 September 1906.
De Vicarissen
van Zijne Hoogwaardigheid
A. SEGERS.
A. DE BOCK.
genheid om de kamer te verlaten, zonder
er nog iets bij te voegen.
O 1 Catharina I goede Catharina
riep het meisje uit, de oude dienstmeid
in de armen vallend ik heb haar gezien.
Zij mishaagt mij verschrikkelijk Die zal
ik nooit kunnen beminnen..,.
- Wie, dis Van wien spreekt gij
mij toch, lieve vroeg Catharina op zoe
ten toon.
- Maar gij weet het wel van die me
vrouw die papa mij gisteren heeft aange
kondigd... mevrouw.
Fallenbau, of Roxandra, zooals gij
verkiest, zegde de vreemde dame, eens
klaps binnentredend.
Ik behoef vandaag of morgen geen
les te nemen, mevrouw... ik mag dus
alleen met Catharina blijven mijn vader
heeft het toegelaten,
Dit wil zeggen dat gij mij van eiken
dienst bij u ontslaat, niet waar lief kind?
Juist mevrouw, dat is het, antwoord
de Eleonora beslist.
Ook is het dit niet wat mij hier
brengt... Het is tijd om aan tafel te gaan.
Wilt gij mij niet naar beneden vergezel
len
Het meisje begon te blozen en trok de
wenkbrauwen samen.
- Ik kan zoo, met die verwarde haren,
niet naar beneden gaan.
- Neen. inderdaad, maar ik zal u
wachten.
- Ik zal spoedig het toilet van mejuffer
Voor zijn eigen werken is gewoonlijk
een heel schoon dingen, het geeft eene
zekere onafhankelijkheid aan den mensch,
die dikwijls zeggen doet 't Is beter
een kleine baas te zijn dan een groote
knecht Maar 't is van dat voor zijn
eigen werken niet, dat wij hier willen
spreken.
Er bestaat tegenwoordig eene manier
van voor zijn eigen te werken, die in
deftige huisgezinnen onbekend is. Lang
hebhen wij geaarzeld er over te schrijven,
maar die slechte manier van doen wordt
zoo algemeen, dat het volstrekt noodig is
de oogen eens open te rukken, al moest
het soms hier of daar wat pijnlijk om
hooren zijn.
Het gebeurt, hedendaags, helaas niet
zelden meer dat, als men het innerlijke
van sommige werkersgezinnen nagaat,
men al heel iets anders vindt dan men op
't uitwendige beschouwd vermoeden zou.
Vaderen moeder zijn oud en afgesloofd
van werken en zwoegen, maar de kinde
ren zijn allen groot geworden, allen wer
ken en winnen toch min of meer hun
brood. Zoo'n talrijk gezin zal nu,
denkt men, redelijk wel door de wereld
rollen.
Denkt men zeggen wij want
ja, spreek eens vader en moeder aan
is zuchtend dat ze u zeggen zullen
Och, Mijnheer, als men op de kin
deren moet rekenen, dat werkt tegen
woordig al voor zijn eigen.
Ze zijn dan gehuwd, zult ge wellicht
denken.
Volstrekt niet. Ze zijn nog allemaal
thuis, maar zij betalen hunnen kost en de
rest van hunnen pree houden zij voor hun
eigen.
En dat vader en moeder gebrek
lijden, wat kan het hun schelen. Zijn
het dochters, ze moeten zij toch gekleed
zijn! Twee maal 's jaars, te minste, eenen
nieuwen hoed hebben, bleeke bloezekens
en gegarnierde jupon, of wat weet ik al.
Zij mogen toch bij hunne vriendinnen
niet afsteken. Zijn het jongens, ze moeten
zij uitgaan, zwieren en nachtridderen, ze
mogen bij hunne kameraden niet ten
achteren blijven ze zouden wel uitge-
Eleonora in orde brengen, onderbrak ge
lukkig Catharina, terwijl zij het kind
meèleidde.
En terwijl zij de lange zijden lokken
van het kind vlocht, zegde zij zacht
Het is niet schoon, wat hij daar
doet, Eleonora I Is het zoo dat een wel
opgevoed kind moet handelen
Ik ben ook veel te ongelukkig ant
woordde zij ontevreden. Al wie ik lief
heb wordt mij ontnomen. Onze Lieve
Heer haalde mijne moeder weg Hij is
Meester, ja... maar mits Hij mij Wrena
gelaten had, waarom zeg Catharina 1..
Uw vader heeft het recht, bij u te
plaatsen wien hij goedvindt, zonder dat
gij het recht hebt u daarover te beklagen,
lieve. Wat zou uwe moeder van u den
ken, indien zij u aldus zag handelen
En Mej. Wrena Ik ben zeker dat zij in
dit weerspannige kind hare lievelinge niet
zou erkennen.
Gij hebt gelijk, goede Catharina. Ik
kan u niet beloven. Mev. Fallenbau te
beminnen zij mishaagt mij te zeer maar
ik zal, om mijnen vader te believen,
vriendelijk en beleefd jegens haar zijn.
Het gelaat van Micbaël helderde op,
toen hij zijne dochter en de gouvernante
te samen zag binnenkomen. Hij wierp
eenen onderzoekenden blik op het gelaat
van Eleonora en, in hare oogen eerder
droefheid dan weerspannigheid lezend,
oordeelde hij dat hij genoegzaam gehoor
zaamd was en bekommerde er zich niet
lachen worden En 't huis zit vader
en moeder op de kribbe te bijten.
Wij vragen het u nu in alle rechtzinnig
heid is dat geene schande, roept dat
niet om wraak bij God en de menschen.
Is het dat, jongelingen, wat gij aan
uwe ouders verschuldigd zijt. Is dat, de
behulpzaamheid waartoe gij verplicht
zijt
Ha gij denkt genoeg gedaan te heb
ben met negen frank ter weke af te geven
Foei,'t is slechts de prijs in een loge
ment van laagste klasse.
Zeg eens, hebben uwe ouders u de
zorgen afgemeten heeft uwe moeder de
nachten beperkt als z'aan wiege of zieke-
bed, met steeds wakend oog, u haar eigen
bloed en leven zelfs zou hebben gegeven,
als 't noodig was.
Heeft uw vader de zweetdruppelen
geteld, toen hij voor u slaafde en zwoegde,
't eten hem zelf uit den mond spaarde om
u goed en kloek op te brengen
En kan de plicht der dankbaarheid op
u geenen invloed uitoefenen, dat dan ten
minste de stem der rechtvaardigheid bij u
weerklank vinde.
Weet het wel, dat alles wat gij bezit
aan kracht en gezondheid, aan kennis en
geleerdheid, gij, naast God, aan uwe
ouders te danken hebt, en er al een heele
tijd verloopen zal vooraleer gij hun de
opoffering zoudt kunnen vergelden, die
zich voor u getroost hebben.
't Is niet met te handelen zooals gij
doet, dat;ge't vierde gebod onderhoudt,
dat zegt Eert vader en moeder.
Staakt dan die kwalijke handelwijze, en
geeft uwe ouders al wat hun toekomt,
't is te zeggen, al wat gij verdient, 't Is
dan, maar dan alleen, dat gij 't recht zult
hebben te verwachten, dat lang en geluk-
kig leven, dat God belooft aan de kinders
die hunne ouders eeren.
(Ons Gazbtjb.)
In de laatste dagen zijn in 't beroemde
Heiligdom vele genezingen voorgevallen,
welke moeilijk, zoo niet onmogelijk langs
natuurlijken weg uit te leggen zijn. We
zullen er eenige aanhalen
Heer Joseph Duburcq, van Comines,
was sedert eenige maanden door scherp
lendenwee aangetast, dat hem belette te
werken. Na te Lourdes den Kruisweg ge
beden te hebben, voelde hij zich heel en
gansch hersteld, en kan nu gaan zonder
hulp van kruk en stok.
Juffer Courant, van Marlinière, 43 jaar,
lag 22 jaar lang ziek te bed, zonder eens
verder over. Hij oordeelde dat, wat hij
hare ongepaste genegenheid voor Mej.
Herilaff noemde, met den tijd wel slijten
zou.
Overigens, daags nadien vertrokken zij
naar Oraniënbaum en gedurende de vier
maanden, die zij er doorbrachten, kwam
geene enkele ernstige stoornis haar leven
vergallen.
Tcroorzake van zijnen rouw was graaf
Wladiroff ontheven van het bijwonen der
officieele feesten en ontvangsten. Dit gaf
hem veel vrijen tijd, dien hij gedeeltelijk
aan Eleonora wijdde. Hij bewonderde
haar jong verstand en hij voelde hierdoor
zijne vaderlijke fierheid te gelijk met zijne
liefde aangroeien.
Te Oraniënbaum gaf hij zijne dochter
de eerste les in het paardrijden. En zij
had hier zoo veel smaak, schepte er zoo
veel genoegen in, dat haar vader eiken
dag de les herhaalde, en die telkens wat
langer maakte.
Zoo gemakkelijk zat zij op de bruine
merrie, die de graaf haar ten geschenke
had gegeven, zoo zwierig en zoo fier han
teerde zij de karwats, dat men bij den
eersten aanblik met bewondering voor de
kleine rijderes bleef staan.
Het verblijf te Oraniënbaum was dus
voor Eleonora betrekkelijk vroolijk.
Het grootste gedeelte harer dagen met
den graaf doorbrengend, zag zij Mev.
Fallenbau bijna niet dan op de uren der
eetmalen eii gedurende bare teekenlessen(
op te komen. Het getuigschrift van haren
doctor meldde dat zij leed aan verlam
ming der ledematen, chronische darmont
steking en meer andere kwalen. Die ziekte
was 't gevolg van een verwaarloosde rhu-
matisme aandoening. Tijdens eene pro
cessie met het Allerheiligste vond Juffer
Courant plotselings de gezondheid weder,
die ze bijna het kwaart eener eeuw had
moeten derven.
Juffer Amelie Guinet, van Nantes, a3
jaar, had een groot gezwel in den onder
buik. Geneeskundige hulp baatte niet, en
een heelkundige operatie werd aangera
den. Maar gezien de zieke van tubercu-
leuzen aard was, deinsde men terug voor
die bewerking, Den 5 September, in het
bad, voelde het meisje al haar wee ver
zwinden. De geneesheeren vonden geen
spoor meer van het tuberculeuze gezwel,
waar haar getuigschrift melding van
maakte.
Juffer Jeanne Dubois, van Tours, 14
jaar en half, was aangetast door tubercu
leuze klierontsteking hare stem was tee-
nemaal weg. Den 5 September, tijdens de
processie van het Allerheiligste genas zij.
Bij het geneeskundig onderzoek werd
geen spoor meer ontdekt harer wreede
ziekte.
Mev. Geusnier van Parijs, 26 jaar oud,
teerde uit. Sedert 8 maand lag zij bijna
aanhoudend in hevige koort6. Sedert dien
tijd verminderde zij 16 en half kliogr. in
gewicht. Men zond haar ter verpleging,
naar den buiten, zonder baat. Den 5
September, tijdens de processie van het
Allerheiligste, verlieten haar de koorts en
alle andere ziekteverschijnselen Bij ge
neeskundig onderzoek, werden de longen
in goeden staat bevonden.
Claire Ruppeau, van Tours, 27 jaar,
was aangedaan door bacilaire ontsteking
der luchtpijptakken, en de toppen der
twee longen waren aangedaan. Zij hoestte
geweldig, had koorts en nachtzweet, en
spuwde dikwijls bloed. Denzelfden dag,
tijdens de zegening met het Allerheiligste,
radicaal genezen.
Joseph Hermans, van Diepenbeek (Bel
gië), 37 jaar, leed sedert 7 jaar aan rhu-
matisme hij was zoo erg gesteld dat hij
geen werk verrichten kon. Sedert de pro
cessie van 5 September, gaat heer Her
mans gelijk iedereen en ondervindt geen
pijn meer.
Juffer Josephine Lannoy, van Hoei,
(België), leed anderhalf jaar aan heup-
jicht. Sinds een vol jaar stond zij niet
meer op van haar bed of haar ziekenstoel.
Zij genas den 7 September aan de Grot.
De doctors die haar onderzochten, ont
dekten geen spoor meer harer vroegere
pijnlijke ziekte.
En zoo de gouvernante van haar al geene
meerdere teekens van genegenheid ver
wierf, toch zag zij in de zeldzame uren
van samenzijn ook geene tegenoverge
stelde gevoelens ontwikkelen.
De keizerin, die verlangd had, dat Mi-
chaël baar zijn dochterken meêbracht,
had haar ontvangen met die welwillend
heid, welke haar steeds onderscheidde.
Hare Majesteit drong er op aan dat het
kind de spelen der Groothertoginnen
kwam deelen, die omtrent van denzelfden
ouderdom waren als Eleonora.
En het genot dat zij hier bij smaakte
was zoo groot, dat zij jaren nadien nog
dikwijls de genoeglijke uren van Oraniën
baum herdacht.
Zoo raakte de vacantie ten einde. Voor
den terugkeer der keizerlijke familie naar
Sint-Petersburg, werd Eleonora nog eene
laatste maal in het gezelschap der Groot
hertoginnen toegelaten.
Zij stond nu bij de keizerin, om af
scheid te nemen, en haar te bedanken
voor de genoten gunsten.
Ik heb uwe moeder goed gekend,
zegde de vorstin. Ik hield veel van haar.
En streclend kwam de hand der keize
rin op 't hoofd van het kleine meisje rus
ten.
De groote oogen van Eleonora begon
nen te schitteren en haar ontroerde blik
vestigde zoo kinderlijk vertrouwen op de
vorstin.
(Wordt voortgezet).
