Zondag 7 October
5 centiemen per nummer
57ste Jaar 5883
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Zij zijn voor
de vrijheid.
zonderlinge verdwijning
Het Vlaamsch
in 't onderwijs.
Een Fransche priester
Pater G. Kallen, S. J.
Zondagrust.
DE DENDERBODE
Pit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
kening van den volgenden dag. De prys ervan is tweemaal ter week voor
de Stad B frank met den Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-2B voor zes
maanden fr. 1-75 voor dry maanden, voorop te betalen. De inschryving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont
vlogen zyn ten laste van den schuldenaar.
Men schryft in by O. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N' 31,
en in alle Postkantoren des Lands.
CHIQUE SUUM.
Per drukregel. Gewone 16 centiemenReklamen fr. 1-00Vonnissen op
3d* bladzijde 50 centiemen. Dikwyls te herhalen bekendmakingen by accoord.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heereu Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dynsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele van
dit blad.
AALST, 6 OCTOBER 1906.
Hoort ze eens onze liberale tegenstre
vers geene groolere voorstaanders der
vrijheid bestaan er op ons wereldrond
dan zij en zij alleen.
En verdraagzaam zijn ze ook, bewe
ren zij er zijn nergens verdraagzamer
lieden te vinden.
En toegevend in alles, zeggen ze ook
te zijn niemand kan met meer toege
vendheid handelen...
Maar moest men hen onvoorwaarde
lijk gelooven men zou zich door huichel
achtige leugentaal en bedrog hebben la
ten om den tuin leiden.
Nemen wij, b. v., de vrijheid van
onderwijs, hoe verstaan ze die vrijheid,
die, volgens hen, een der hoofdpunten
is van hun programma
Hunne liefde, hunne genegenheid
heeft nooit beslaan dan in ze in te krim
pen en ze zelfs aan andersdenkenden te
ontzeggen.
En dit is wat weer eens blijkt uit een
schrijven van het liberaal orgaan L'In-
dépendande Belge». Nu, men bemorke
wel dat dit orgaan als zeer bezadigd en
ernstig wordt aanschouwd.
Na er op gewezen te hebben, volgens
liberale gewoonte, dat een oprechte libe
raal altyd de vryheid van onderwys
moet verdedigen, zelfs in geval zij
voordeelig is aan zijn tegenstrevers,
gaat 't liberaal orgaan voort
Wij rneeuen, dat alle godsdienstige of
1 politieke kwestie, vreemd moet blijven
aan 't onderwijs, dat zich alleen om de
wetenschappelijke waarheid bekommeren
moet, en zoo wij de vrijheid van onder-
wys erkennen, dan is het juist om
alle leerwijzen toe te laten in toepas-
sing te komen, met het doel, in de
mate van het mogelijke, het licht te
verspreiden en op gelukkige wijze de
jonge geesten voor te bereiden, om bij
d ieder wezen de voorbrengingsgaven
te ontwikkelen, die het oorspronkelijk
bezit, en die moeten opgekweekt wor-
den om de meest mogelijke voort-
brengst te leveren. Moest de vrijheid
van onderwijs aan sommigen het recht
verzekeren stelselmatig de geesten te
verkrachten en ze tegen de onbetwist-
bare wetenschappelijke waarheden op
te ruiendan zou men dit grondbeginsel
moeten bestrijden, want de vrijheid,
aldus begrepen, zou tot de misdadigste
misbruiken leidenen zij zou ingeener-
wijze de zaak van den vooruitgang en
de beschaving dienstig zijn.
't Is tamelijk duister zal men zeggen,
doch het schijnt ons niet moeilijk tus-
schen de regels le lezen wat a L'Indé-
pendance beduiden wil en kan ver
taald worden door 't volgende
aoe vervolg.
Weet gij, zegde zij toen met zekeren
nadruk, dat wij hier langs den rand van
een steilen en vreeselijken afgrond gaan
Deze is ongeveer een kwart mijl lang en
niet zelden gebeurd het in een nacht als
deze, dat een peerd en zijn ruiter er in te
pletter vallen.
Hare houding en stem verrieden aan
welk een vreeseiijke ramp ik zonder het
te weten, ontkomen was.
Dus is dit een gevaarlijke weg,
fluisterde ik.
Hoogst gevaarlijk, zegde zij,gejaagd
en onhoorbaar.
Hoe lang het duurde eer wij dien mod
deriger en ongelijken weg hadden afge
legd, weet ik niet. Het scheen verschrik
kelijk lang. Eindelijk bleef zij staan met
de woorden
Hier moeten wij zijn, ik zag op en be
merkte dat wij voor een klein niet verlicht
huis stonden. Ik kan u verzekeren, dat
nooit eene schuilplaats aan twee uitge
putte zwervers meer welkom is geweest.
Doornat, met slijk bespat, uitgeput door
het gaan in dien zwaren storm, bleven
wij een oogenblik onder het portaal staan
om adem te scheppen, toen greep zij met
u De Godsdienst is in strijd met de
wetenschappelijke waarheid het
godsdienstig onderwijs misleidt dus
den geest, van dan af kan de vrijheid
van onderwijs maar toegelaten wor-
den voor zooveel zij den vooruitgang
«1 der wetenschap bewerkt. Dus aan
't onderwijs van den Godsdienst, de
b de vrijheid erkennen is onmogelijk,
't ware de beschaving dwarsboomen
en den weg openen aan de bel reu r-
lijkste misbruiken.
Ziedaar het hoofdgedacht van 't schrij
ven van *t liberaal maconniek orgaan.
Wat besluit moet men er uit afleiden
Namelijk dat. volgens onze tegenstre
vers en voor ben alleen, de vrijheid
van onderwijs kan bestaan, omdat ze
alleen de wetenschappelijke waarheid
in pacht hebben.
Dus, vrijheid van onderwijs voor de
anticatholieken alleen en voor niemand
anders
Onden-ichi ingen
der ISiSHcliOppei».
Hoogst belangrijke maatregels,
HH. DD. Hoogw. de Belgische Bis
schoppen hebben gezamenlijk, voor ge
heel het land, maatregels genomen voor
de verbetering en de uitbreiding van het
Vlaamsch onderwijs in de vrije middel
bare onderwijsgestichten. Die maatre
gels betreffen zoowel de Waalsche als
de Vlaamsche provinciën, doch zijn ver
schillend volgens de landstaal der streek
w aarin het onderwijsgesticht is geves
tigd.
In het aartsbisdom van Mechelen heeft
Woensdag, onder voorzitterschap van
Mgr Mercier, eene vergadering plaats
gehad van de bestuurders der gestichten
van middelbaar onderw ijs, zoo bisschop
pelijke als kloostergestichten.
Aan die vergadering werden de geza
menlijke onderrichtingen der Belgische
Bisschoppen, betreffende het onderwijs
van 't Vlaamsch voorgelezen.
Die onderrichtingen zijn zeer uitge
breid. Zij zijn verdeeld in vier afdeelin-
gen, ie weten
1° Eene inleiding, gevende eene alge
meen overzicht van den toestand die
aanleiding heeft gegeven tot het indie
nen van Coremans' wetsvoorstel en van
de amendementen welke eraan werden
toegebracht
2° Maatregels van toepassing, voor de
onderwijsgestichten van 't Vlaamsche
land
3° Onderwijs van het Vlaamsch in de
Waalsche collegiën
4° Onderwijs van liet Vlaamsch in de
Hoogeschool.
hare karakteristieke voortvarendheid, den
klopper, waarmede zij een luiden slag
deed hooren.
Hier zal men ons binnen laten,
zegde zij.
Zij vergiste zich niet. Zeer spoedig
stonden wij ten tweeden male voor een
eerlijk vuur, dat door het weerdige paar,
welks nachtrust wij hadden gestoord,
haastig was aangelegd.
Onder het genot van dit aangenaam en
veilig verblijf, overdacht ik met innige
dankbaarheid al wat dit jonge, heldhaf
tige schepsel voor mij had gedaan.
Terwijl ik van het vuur opzag, dat
zijne weldadige warmte reeds deed ge
voelen, zag ik haar zachtjes hare vlechten
losmaken en over het vuur afschudden,
niet zonder verbazing merkte ik toen op
hoe jong zij nog was.
Zij zag er niet ouder uit dan zestien
jaar, en welk een onverwinnelijke wils
kracht straalde er reeds uit hare donkere
oogen, en welk eene weerdigheid lag er
reeds in die teedere gestalte
Inmiddels begon ik haar mijn innigen
dank te betuigen. Doch plotseling viel zij
mij in de rede.
Ik deed slechts mijn plicht, zegde
zij kalm. Het verheugt mij dat ik daarin
geslaagd ben, Daarna vervolgde zij zacht
Indien gij wezenlijk dankbaar zijt, wilt
gij mij dan beloven niets te zeggen van
hetgeen in de herberg gebeurd is
Nu herinnerde ik mij een zeker ver
moeden dat daar bij mij was opgekomen
In de inleiding zeggen de Hoogwaar
dige Bisschoppen dat het doel van al de
pogingen door MM. Coremans en ande
ren aangewend is de Vlaamsche taal
meer te doen achten.
Zij erkennen dat het Vlaamsch te wei
nig gekend is en te weinig bestudeerd
wordt, omdat het niet genoeg wordt
geacht dat een groot getal personen in
België er geene eer in stellen 't Vlaamsch
le kennen.
Dat is, zeggen IIH. Hoogw., een on-
christen anti-maatschappelijk en onva-
derlandsch vooroordeel.
Op die verklaring volgt eene breed
voerige ontwikkeling, waarin aange
toond wordt hoe de Vlaamsche taal zou
moeten gekend, geacht en gebruikt
worden.
Om daartoe te komen achten HH.
Hoogw. eene doelmatige hervorming
van het Vlaamsch onderwijs in de mid
delbare gestichten het geschikte middel.
Het onderwijs van geschiedenis en
aardrijkskunde in 't Vlaamsch achten
zij daartoe niet voldoende. In die beide
vakken treedt de leeraar alleen hande
lend op en leeren de leeringen in het
Vlaamsch niet denken.
Overigens is liet Vlaamsch alleen
niet voldoende de leerlingen moeten
ook eene ernstige kennis van 't Fransch
bobben.
Ingezien de tweetaligheid van liet Bel
gische volk, zeggen HH. Hoogw., be
staat er reden om gedeeltelijk 't Vlaamsch
te gebruiken als voertaal van het
middelbaar onderwijs. Doch, in geen
enkel vak raag het gebruik van het
Vlaamsch dat van liet Fransch volkomen
uitsluiten. Het zal best zijn 't Vlaamsch,
bij voorkeur, tot voertaal te gebruiken
in de vakkeu welke de verkregene be
kwaamheden van den leerling het meest
in 't werk stellen, welke hem leeren
denken, willen en door zichzelvën han
delen.
Na de inleiding gaan HH. Hoogw.
over tot de maatregels van toepassing
en bepalen, vooreerst, dat het onderwijs
in de voorbereidende klassen tot de
liumanoria, in het Vlaamsch gedeelte
van het land, tweetalig zullen zijn voor
al de vakken behalve het Vlaamsch en
het Fransch.
Aan de jonge kinderen moet geleerd
worden liunne gewestspraak af te leg
gen en zuiver Vlaamsch te spreken.
Verder bepalen de onderrichtingen,
dat in al de klassen de humaniora, twee
uren per week aan het eigenlijk onder
wijs van het Vlaamsch spraakkunst,
letterkunde, enz., enz. zullen besteed
worden.
Bijgevoegdo lessen zullen gegeven
worden aan de leerlingen die tot dien
leergang onvoldoende zouden voorbe
reid zijn.
Do professors zullen in 't bijzonder
gebruik maken van het Vlaamsch in al
de vakken van hun Fransch, Engelsch
en onwillekeurig tastte ik met de hand in
mijn vestzak. De bankbriefjes waren ver
dwenen. Zij aarzelde geen oogenblik, en
zegde
Hebt gij iets verloren Zoek eens
in de zakken van uw overjas.
Ik stak mijne band in den zak waar zij
't dichts bij stond en baalde het pakje
bankbiljetten te voorschijn.
Ik beloof u te zwijgen, zegde ik.
Gij zult er een missen, fluisterde zij,
van welk bedrag, weet ik nietdie opof
fering was niet te vermijden.
Ik kan mij slechts verbazen over
uwe tegenwoordigheid van geest, en mij
ne bewondering uitdrukken over uwe
heldhaftigheid, antwoordde ik vol geest
drift. Gij zijt een edel meisje.
Zij hief afwerend de hand op, alsof
mijne lofbetuigingen haar hinderden.
Het is de eerste maal dat zij zoo
iets hebben willen doen, riep zij, vol
droefheid en schaamte. Nu en dan kun
nen zij de verzoeking niet weerstaan zich
geld toe te eigenen, maar nooit hebben
zij iemands leven bedreigd. En het uwe
was in gevaar. Door een gaatje in den
muur uwer kamer zagen zij dat gij uw
geld uit den zak naamt, en dit gezicht
had hen te zeer bekoord. Zij wilden u
dooden en daarna u en uw peerd hier
beneden in den afgrond storten.
Maar ik heb hen beluisterd en toen zij
naar buiten gingen om het peerd te zade
len, spoedde ik mij naar uwe kamer om
u te wekken. Ik moest de banknoten in
en Duitsch. Men zal aan het gebruik van
het Vlaamsch, als voertaal, ongeveer
een uur daags besteden.
De vertalingen uit Grieksch en Latyn
zullen beurtelings in het Fransch en in
het Vlaamsch gedaan worden.
I)e Catechismus zal aan de Vlaamsche
leerlingen in 't Vlaamsch aangeleerd
worden. De gemeenzame morgend- en
avondgebeden, voor de inwonende leer
lingen, zullen in 't Vlaamsch zijn.
Na een aantal andere schikkingen
wordt bepaald dat de beide landstalen
voor hetzelfde getal punten zullen in
aanmerking komen in de toekenning der
plaatsen van uitmuntendheid en dat, op
het einde der humaniora, in elk college,
een uitgangsexaam zal ingesteld worden
over de kennis der tweede taal, ver-
eischt door de wet van 10 April 1890.
Bijgevolg zal het getuigschrift, vaststel
lende dat men de humaniora met vrucht
heeft gevolgd niet afgeleverd worden
aan dezen die in 't Vlaamsch, Duitsch
of Engelsch onbekwaam zouden bevon
den worden een verhaal of eenen brief
to schrijven of eene samenspraak te voe
ren over de stoffen in rethorika onder
wezen. Het belang in het onderwijs aan
het Vlaamsch gehecht zal den leerling
natuurlijk aanzetten om, onder deze drie
talen, de voorkeur aan het Vlaamsch te
geven, tot de studie van hetwelk hij het
best zal voorbereid zijn.
Daarna volgen de schikkingen voor
liet onderwijs van het Vlaamsch in de
Waalsche collegiën en in de hoogescho-
len.
Ziedaar den korten inhoud van dat ge
wichtig stuk dat dooi' alle catholieke
Vlamingen met blijdschap en dankbaar
heid zal begroet worden.
met naam Delarue heeft zijne beloften
en plichten over 't hoofd gezien en kwam
hier in België, tot groote vreugde van
onze liberalen en socialisten, schandaal
verwekken.
Wij, catholieken, betreuren bet, maar
voor de anticatholieken wat leute
Een priester, een R. G. priester is ge
vallen. Ja, wat leute
En de schrijvelaars der liberale firma
Vyf ezelskoppen b hebben ook zoo
veel leute... Maar wat wil men, 't is
een lid bij gewonnen voor de Congregatie
der liberale onafhankelijke zedeleer.
Nu, is die gevallen priester volgens
de liberale schrijvelaars van allen dee-
sem een held, een man van karakter,
maar ware hij priester Delarue geble
ven, nooit zouden zij naar hem hebben
omgezien ten zij om hem een A bas la
calotte na te huilen en hem met een
aria van 't ongediert der papen te
bejegenen...
Ja, de liberale schrijvelaars staan in
bewondering voor dien plichlvergeten
priester en de liberale Petit Bled a
mijn bezit hebben als gij ze hadt waart
gij niet veilig. Ik nam ze heimelijk weg
omdat ik hoopte u te redden zonder hen
te verraden maar dat is mij niet gelukt.
Gij moet bedenken dat zij mijn vader en
mijn broeder zijn.
Ik zal hen niet verraden, zegde ik.
Zij dankte met een vriendelijken glim -
lach. Ik begon meêlijden mét haar te
krijgen.
Uw lot is wel hard, ging ik voort.
Welk een treurig leven moet gij leiden.
Zij zag mij met hare donkere oogen
openhartig aan.
Voor tegenspoed en lijden ben ik
geboren, zegde zij, maar en 't was of
plotseling eene huivering haar overviel,
maar niet om misdadig te worden.
Goede hemel I riep ik, en moet gij...
Neen, klonk het luid en beslist uit
haren mond, er zijn zaken, die zelfs de
banden der natuur verscheuren. Ik ben
niet verplicht langer aan hen tc hangen,
die mij tot eerloosheid willen verleiden.
En toen kalm, alsof zij over de meest ge
wone zaak van de wereld sprak Nooit
zal ik terugkeeren naar het huis, dat wij
heden hebben verlaten, mijnheer.
Maar, riep ik, met een blik op hare
schamele kleeding, waar wilt gij heen
gaan. Wat wilt gij doen Gij zijt nog
jong.
En zeer sterk, viel zij mij in de rede
Verontrust u niet voor mij. En een
.opgeruimde glimlach verhelderde haar
gelaat.
gaat zooverre van hem als een heilige
voor den liberalen almanak voor te
stellen
Maar kom, kom, zo mogen hunnen
heilige hebben en er zelfs wat aan ver
dienen.
De liberale firma «Vyf ezelskoppen»
weet nu wat De Denderbodb denkt
over de zaak Delarue.
Toen Pilatus Daens en hospes Fon-
teyne nog gehoorzame priesters wa
ren, getrouw aan hunne beloften, dan
schreeuwden de liberalen hen ook 11a a
bas la calotte! en nog meer andere libe
rale lieftalligheden, gelijk overigons
aan alle priesters te beurt valt.Doch niet
zoodra waren zij in ongehoorzaamheid
vervallen, in strijd met hunne geeste
lijke Overheden of onze liberalen deden
België dreunen door do kreten van
Vivan pastoor Donehe Vivan paap
Fonteyne terwijl men de overige
priesters hoon, spot, beleediging en las
tering bleef naar 't hoofd slingeren.
Maar zouden de liberale schrijvelaars
ons niet willen zeggen wanneer M.
Smets, Schepen van St-Jans-Molenbeek
de rij der liberale heilige gaat vergroo-
ten
De liberale heer Smets, was leeraar
aan do normaalschool voor juffers te
Brussel en werd op bevel van den heer
De Mot, Burgemeester dezer stad, ver
plicht dadelijk zijn ontslag le geven en
zijne candidatuur als volksvertegen
woordiger in te trekken... Men legt
hem ten laste zoo een plezierreisje on
dernomen te hebben meteen schooljuf-
fertje, zoo een liefdesavontuurtje...
Wat is er daar nu van 't Woord is
aan de penlakeien der «Vyf ezelskop
pen
De eerbiedwaardige grijsaard, mag
met recht een veteraan genoemd worden
in het roemruchtig leger dor Zonen van
Loyola.
Niet minder dan vijftig jaren trouwen
dienst kou de gouden jubilaris op den
26 jl. zijn Orde in rekening brengen.
Voorwaar een leven, dat meer dan
menig ander een hooge ridderorde ver
dient. De jubilaris verlangt echter geen
siersels van goud, zal 't misschien al
niet eens goed vinden, dat wij van zijn
feest zooveel ophef maken. Beschei
denheid en echt christelijke nederigheid
zijn twee kenmerken geweest van zijn
priesterlijk leven, dat overigens genoeg
zaam merkwaardige feiten heeft opge
leverd, om een lange levensschets te
rechtvaardigen.
Pater Kallen werd op 23 September
1837 te Sittard geboren en trad, zooals
do lezer zelf reeds heeft kunnen nacijfe
ren, op 26 Sept. 1856 te Ravenstein in
de Sociëteit van Jezus. Te Luik tot
priester gewijd, heeft hij verschillende
jaren van zijn priesterlijk leven hij onze
Zuidelijke naburen doorgebracht. Wie
Ik zegde dien avond niets meer.
Maar toen ik haar den volgenden mor
gen in de keuken zag zitten, bezig een
boek te lezen, dat voor een meisje van
haren jeugdigen leeftijd niet geschikt was,
viel mij plotseling de gedachte in haar te
vragen of zij niet geerne onderwijs zou
ontvangen. Haar oogslag zegde mij ge
noeg, hoe zij goed onderwijs zou op prijs
stellen.
Ik hoef niet te zeggen, boe gretig ik het
gedacht aangreep om haar den onschat-
baren dienst, die zij mij had bewezen, ten
deele te vergelden en met welke bewijs
reden ik haar overhaalde, om door mijne
tusschenkomst goed onderwijs te ontvan
gen, als eene soort van belooning voor
het leven dat zij gered had.
Het belang eener goede opvoeding in
den strijd des levens scheen zij ten volle
te beseffen, maar zij kon niet zoo gemak
kelijk begrijpen «lat ik zooveel voor haar
zou kunnen doen, zonder dat het mij veel
moeite kostte en zonder dat de geldelijke
opoffering mij eenigszins zwaar viel cn
zoolang ik haar dit niet duidelijk had
gemaakt, bleef zij vriendelijk doch stand
vastig weigeren.
Eindelijk echter won ik den strijd, en
ik liet haar in dit huiske achter, met de
afspraak dat zij zoo spoedig mogelijk
naar zekere kostschool in Froy zou gaan;
ik kende de dame, die aan het hoofd dier
inrichting stond.
Ik was in die dagen een zorgelooze
kwant, maar mijne belofte aan het meisje
weten wil, hoe ernstig en met hoeveel
succes Pater Kallen daar heeft gewerkt,
die informeere maar eens naar de ver
diensten, welke hij te Aalst in de negen
tiger jaren zich heeft vergaderd. Man
van 't woord als hij was, maakte zijn
optreden tegen den bekenden priester
Daens grooten en heilzamen indruk op
zijn altijd talrijk auditorium.
Maar nog meer nut misschien heeft
zijn taak als opvoeder, eerst te Sittard,
later te Katwijk, opgeleverd. Hoevelen
in den lande zullen zich niet nog Pater
Kallen herinneren, den geduldigen, be-
minnelijken man, die altijd zoo gemoe
delijk, soms met een enkelen snaakschen
zet maar, hun spelen en leeren wist te
leiden. Menigeen, nu reeds tot hooge en
roemvolle positie gekomen in de maat
schappij, zal zich op 's Priesters gouden
jubileum den vaderlijken vriend zijner
jeugd herinneren. Want vriend, dat was
hij in de volle beteekenis van 't veelzeg
gend woord voor ieder, die vroeger of
later met Z.Eerw. in aanraking kwam.
Vriend, dat is hij nog voor do Con
gregatie in 't algemeen, voor ieder der
leden in 't bijzonder, wier directeur hij
is siuds tal van jaren in de parochie van
de HTheresia te 's Gravenhage. Hier
werkt sinds 1899 de beminnelijke jubi
laris en uit veler harten is op 26 Sept.
a.s. een dankbaar gebed tot den Heer
der Heerscharen opgestegen, om Hem
te smeeken den pastor bonus toch
nog lange jaren voor zijn verdienstelijk
werk en voor zijn Orde te bewaren.
Teekenende staaltjes van goedheid en
liefde werden ons door dankbare lippen
dezer dagen toegefluisterd, maar wat
nog teekenender is, dat was het drin
gend verzoek stereotiep aan 't slot her
haald B Och, m'nheer, zet 't toch niet
in de krant, de Pater zou or zoo boos om
zijn
Welnu, vereerde grijsaard,wij zullen
uw wensch ontzien, wij zullen niet, al
wilden wij nog zoo gaarne, der wereld
toonen, al die kleinere en grootere
weldaden, door u zoo kwistig en toch
zoo in stilte om u heen verspreid. Alleen
dit moet gij ons veroorlooveu te zeggen:
Pater Kallen ging al weldoende rond.»
Moge de Algoedc, die alle dagen zijns
levens zag, Hem eens het heerlijkst loon
doen deelachtig worden X.
(Oeillust. Zondagbl. voor Catholieken.)
Dankbetuiging. Hartelyk dank
aan allen en aan ieder in 't bijzonder,
van wie ik, bij gelegenheid van mijn
gouden Jubilê als religieus, eenig blijk
van deelneming mocht ontvangen.
G. Kallen, S. J.
Den Haag, Laan 27.
Van 's middags tot middernacht eenige
dienstdoende Apotheker, op Zondag 7
October 1906, M. De Wacle, Kerk-
volvoerde ik. Niet alleen bezorgde ik
haar voor drie jaren in die school, maar
liet haar ook door tusschenkomst van de
de onderwijzeres die zeer aan haar ge
hecht was, van alles voorzien, wat zij in
hare positie noodig had.
Het viel mij zoo gemakkelijk nu en
dan had ik slechts een chéque te teekenen
en daarmeé was alles afgeloopen. Ik zeg
dit, 'omdat ik wezenlijk geloof dat ik
het niet zou gedaan hebben, als het mij
ook maar de minste persoonlijke opoffe
ring zou gekost hebben, bij voorbeeld
een uur van mijnen tijd of een oogenblik
nadenkens.
Want bij mijn terugkeer in de stad,her
leefde ook weer mijne belangstelling in
mijne nicht, die mij zelfs zoo volkomen
in beslag nam, dat ik in nietB belang stel
de, wat geen betrekking op haar had.
Er gingen twee jaren voorbij. Ik was
de slaaf van Evelijn Blake, maar wij wa
ren niet verloofd. Mijns vaders sterk ver
zet had dit steeds verhinderd. Toch hoop
te ik dat ik nog eens gelukkig zou worden.
Doch ik kende mijn vader slecht. Hoe
ziek hij ook was hij leed toen reeds
aan de kwaal, die hem een paar maanden
later ten grave zou sleepen hield hij
toch het oog op mijn doen en laten en
scheen mijn innigste gedachten te raden.
Eindelijk scheen hij een vast besluit
genomen te hebben en wij hadden een
ernstig onderhoud.
((Wordt voortgezet).
