88
j
1
Zondag 21 October 1906
5 centiemen per nummer
$7" Jaar 3889
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Sociale beweging.
zonderlinge verdwijning'
Belgische
Volksbond.
uitjes en datjes.
DE DENDERBODE
Pit blad verschynt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
kenmg van den volgendon dag. De prijs ervan istweemaal ter week voor
de Stad 6 frankmet den Post verkonden 6 frank 's jaars, fr. 3-26 voor zes
maanden fr. 1-76 voor drjj maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont-
^a igen zyn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N' 31,
en in alle Postkantoren des Lands.
-- -'7 -s
CUIQUE eUUM.
Per drukregel. Gewone 15 centiemenRekiamen fr. 1-00Vonnissen op
3** bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij acccord.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heereu Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dynsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele va»
dit blad.
AALST, 20 OCTOBER 1906.
In de sociale beweging tellen de libe-
raleu lijk een O in 't cijleren.
Wel bazuinen hunne redenaars ten
tyde van kiezing op alle toonen uit dat
ze de sociale kwestie gaan oplossen,
doch zoodra de kiesstrijd naar de maan
is, blyft het ook daarbi j men gewaagt
er zelfs niet meer van in 't liberale kamp.
Het is onbetwistbaar dat de aanhou
dende ontwikkeling der nijverheid en
nieuwe uitvindingen, ook nieuwe so
ciale toestanden hebben verwekt. De
ophooping der rijkdommen tegenover
den nood der groote menigte, het be
wust worden der werklieden in hunne
vereenigingen en syndicaten, hunne ge
schillen met de werkgevers hebben
eenen belangrijken strijd doen ontstaan
waarvan wij bijna dagelijks de bewijzen
vinden en ons het gevaar voor de samen
leving doen inzien. En die strijd wordt
aangevuurd door manneu die zich aan
't hoofd stellen niet om de lotsverbete
ring van de werkersstanden te bewer
ken, maar wel om tot hunne politieke
verheffing te geraken.
Nu, het is even zeker dat onze heden-
daagsche liberalen niets meer zijn in
de sociale beweging tellen de liberalen
tot niets zij doen niets om de hangende
kwesties op te lossen niets om de wer
kersstanden herop te beuren niets, in
een woord, om het evenwicht te be
houden tusscben de verschillige standen
onzer samenleving.
Neen, de liberalen hebben daartoe
niets bijgedragen oh ze stichten wel
kringen en vereenigingen die op politiek
gebied werkzaam zijn, maar voor de
maatschappelijke of algemeene wel
vaart, voor de heropbeuring van den
minderen mensch, voor 't behoud der
kleine burgerij, deden ze nooit iets dat
tellen kan,
Waar vindt men liberale sociale wer
ken voor werkman, landbouwer en
neringdoende burger
Nergens... Dat men ons eens een ern
stig aanwyze
Nog meerNiet alleen zijn ze wer
keloos op dat gebied zelfs het liberaal
programma vermeldt niet eeue enkele
sociale hervorming maar slechts trett
men er op aan politieke maatregelen of
wetten van dwang, kwelling en vervol
ging voor andersdenkenden.
Al de sociale maatregelen on wetten
-door het catholiek Ministerie tot stand
gebracht zijn door de liberale en socia
listische volksvertegenwoordigers en
senateurs bestreden geworden
Zoo bestreden zij de wet op de eerlijke
uitbetaling der loonen aan de werk
lieden
Zoo hekelden zij de wet op het arbeid-
contract
Zoo gispten zij de wet op de werk
huisreglementen
Zoo bevochten zij de wet die den
vrouwen- en kindersarbeid regelt
Zoo brulden zij tegen de wet op de
vakvereenigingen
Zoo hebben zij zich uit alle hunne
krachten verzet tegen het ouderdom-
pensioen der werklieden
Zoo hebben zij al gedaan wat hun
mogelijk was om de wet ten voordeele
van den kleinen eigendom te verij
delen
Zoo voerden zij eenen schandaligen
veldtocht tegen de wel op de Zondag-
rust.
Niet alleen willen zij bet tot stand-
brengen van alle wetten nutltg en voor-
deelig aan werkman, landbouwer en
burger verhinderen, maar bovendien
nog werken zij er de uitvoering van
tegen daar waar zij er de gelegenheid
toe zien...
En zulke mannen, die ons dag aan
dag vertoonen dat ze van onzen tijd
niet meer zijn, dat zo van de heden-
daagsche sociale beweging en toestan
den zooveel verstand hebben als een os
van eiers te pellen, zouden hier in ons
land de wet willen geven. Achteruit,
liberale oude pruiken, gij zijt gowikl
en gewogen geworden en te licht be
vonden,
as® vervolg.
Nooit zoolang ik leef, zal ik de onloo
chenbare vreugde vergeten, waarmeê hij
da zwakke armen naar haar uitstrekte,
noch den blik, waarmeê zij naar hem
toesnelde, terwijl hij haar aan zijne borst
drukte, eene omhelzing, die zoover ik
mij herinnerde, mij nog nooit is te
beurt gevallen, zelfs niet in mijne vroeg
ste kindsheid. Want mijn vader was een
streng man, die mij misschien op zijne
wijze liefhad, maar voor wien ik steeds te
veel ontzag had gehad om hem zoo ver
trouwelijk te naderen.
Mijne dochter kwam hem van de
lippen, en nooit heeft bij gevraagd wie of
wat zij was neen, zelfs met toen zij, na
een oogenblik stilte, het hoofd ophief,
hem in het gelaat zag en snikkend zegde:
Ik heb nooit eenen vader gehad.
Mijnheer, ik kan onmogelijk voortgaan,
zonder u een blik te laten werpen op den
hoogmoed en de bitterheid van mijn eigen
hart, waaraan ik nu met onuitsprekelijke
droefheid terugdenk.
Hoe ook door dit tooneel getroffen had
het op mij een ongunstige uitwerking. Als
mijne keus hem had teleurgesteld, als hij
nader onderzoek bad gedaan, of zelfs als
Aandacht a. u. b.
Zekere Verviersche bijlen nemen van
de Union démocratique chrétienne, n
eene niet bij den Belgischen Volks
bond aangesloten maatschappij, eene
mededeeling op in betrekking tot den
oproep, door gezegden Volksbond tolde
catholieken gericht ten voordeele der
door den lock-out getroffen christen
werklieden van Verviers.
Die mededeeling behelst dezen volzin
De Union démocratique van Verviers
is overtuigd dat het Bestuur van den
Belgischen Volksbond in dwaling ge-
bracht werd en op het zeggen van
.1 zekere lieden naïef geloofd heeft
aan het bestaan van christen demo-
cratische syndicaten te Verviers.
Als Secretaris van den Belgischen
Volksbond acht ik liet mijn plicht te
doen opmerken, dat de meening, in die
mededeeling uitgedrukt, volstrekt on
nauwkeurig is.
Het Bestuur van den Volksbond heeft
nooit geloofd aan het bestaau van chris
ten syndicaten te Verviers, maar het
weet dat er in deze stad christen werk
lieden bestaan en dat sommigen dezer
beroep gedaan hebben op zijne medewer-
keng.
Na de meest onderscheiden leden van
den Belgischen Volksbond te hébben ge
raadpleegd, hebben de Voorzitter en de
Secretaris gemeend dat die christen
werklieden van Verviers moesten ge
holpen, en dat aan den oproep van het
bulpcomiteit der niet-socialistische
werklieden gevolg moest gegeven wor
den. Maar anderzijds hebben zij de ze
kerheid verkregen. - wat de leden der
Union démocratique er ook van den
ken. dat de catholieke denkwijze
geene goedkeuring zou gehecht hebben
aan het openen eener inschrijving ten
voordeele van het Verviersche Verde-
digingscomiteit.
De eerste op onzen oproep ingekomen
antwoorden laten ons hopen, dat wij
onze catholieke broeders van Verviers
gevoeglijk zullen kunnen ter hulp ko
men
Aanvaard. Heer Bestuurder, de ver
zekering mijner bijzondere hoogachting
G. EYLENBOSCH.
Schrijver van den Belgisch. Volksbond.
Giften te zenden naar het Secretariaat
des Volksbonds, Oudburg34, Gent.
hij eenvoudig zijne tevredenheid had ge
toond over mijne gehoorzaamheid dan
had ik kunnen berusten. Maar haar lief te
hebben, haar te bewonderen, trotscb op
haar te zijn, terwijl Evelijn Blake er zelfs
nooit in geslaagd was slechts een vrien
delijken blik van hem te ontvangen
Ik kon het niet verdragen mijn gansch
bestaan kwam in opstand en een gevoel
van haat overmeesterde mij,
Ik verzocht mijne echtgenoote mij met
mijnen vader alleen te laten en kon nau
welijks wachten tot de deur achter het
jonge schepsel gesloten was, om aan mijn
overkropt gemoed lucht te geven.
Ik heb u eene dochter gebracht,
zegde ik, zooals gij mij bevolen hebt en
laat mij heengaan want ik kan niet leven
met eene vrouw, die ik niet liefheb.
Nog voor hij een woord kon spreken
ging de deur weer open, en de vrouw,
die ik, bij den eersten dageraad van haar
geiuk, op deze ruwe wijze verstiet, stond
voor ons. Maar groote God hoe vreese-
iijk drukte diepe smart zich af op dit zoo
jeugdig gelaat Wanneer ik er thans nog
aan denk wanneer ik uit mijn sombere
droomen plotseling opschrik, en het mij
voorkomt dat van uit de omringende
duisternis die schoone oogen met dien
stralenkrans van gouden lokken, mij aan
zien, dan verwondert het mij dat ik op
dat oogenblik het pistool niet heb geno
men, dat onder mijn bereik op eene tafel
lag, en haar niet heb gedood, als eene
soort van vergoeding voor het grievende
LANDBOUWERS! Nu dat het
geen kiezing is, kunt ge eens oordeelen
hoe genegen de liberalen u zijn, hoe ze
zich bekommeren met dezen die zij dom
merikken, lummels, halfhouten, mas
lentoppen, barbaren enz. enz., heeten.
In de Flandre libérale en in het Vader-
landekeworden de Regeering, baron
vander Bruggen en de landbouwverte-
geuwoordigers maar voortdurend aan
gerand, omdat zij weigeren de grenzen
wagenwijd open te zetten voor 't vreemd
vee.
Volgens de liberalen zou het vreemd
vee, zonder ernstig onderzoek zelts,
maar vrijelijk de grenzen moeten kun
nen oversteken aldus zou onze natio
nale veestapel besmet worden.
Wat kan het de liberalen schelen of
onze veestapel door ziekte is aangetast
of niet, de landbouicer is niet liberaals^e-
zind en diensvolgens moet er van zijne
belangen geene rekening tcorden gehou
den, dan bijsonderlijk als er geene kie
zing op handen is.
En nochtans 't is het vee, gezond,
krachtig, vrij van alle besmetting, dat
den rijkdom brengt bij den landbouwer.
Het is bewezen, dat de muilplaag uit
de stalling verdwenen is, sedert de Re
geering aan de grenzen de doelmatige
maatregels heeft genomen, die de libe
ralen nu willen afschaffen.
Als de grenzen open gezet worden
dan keert, gelyk eertijds, de muilplaag
terug.
Landbouwers, onthoudt het goed de
liberalen willen door het open stellen
der grenzen uwen veestapel ten on
der brengen en de muilplaag in het
land brengen.
leed dat ik haar aandeed. Ik zeg dat dit
mij thans verwondert toen dacht ik
daaraan volstrekt niet.
Zij liep recht op ons toe, zag mij aan
en zegde
Heb ik goed gehoord Hebt gij mij,
dis zooals ik thans bemerk, beneden uwen
stand ben, slechts gehuwd omdat men u
dit bevolen had Hebt gij geene liefde
voor mij, dat is datgene, wat het huwelijk
heilig of zelf mogelijk maakt en moet
gij uwen stervenden vader en dit huis
verlaten als ik hier blijf
Ik zag mijn vaders verstijfde en bleeke
lippen zich zachtjes bewegen, alsof hij
voor mij wilde antwoorden toen sprak
ik mijzelf moed in en zegde haar hoe diep
ik het betreurde, dat zij mijn ondoor
dachte woorden had gehoord. Dat ik niet
had bedoeld haar te kwetsen, al was mijn
hart ook van bitterheid vervuld jegens
hem, die mij in mijne dierbaarste belan
gen en innigste wenschen had gedwars
boomd. Dat ik haar nederig vergiffenis
vroeg en haar beloofde thans het huis niet
te verlaten, als haar dit verdriet deed,
want dat het volstrekt mijne bedoeling
niet was geweest om haar te beleedigen.
O, welk eene minachting straalde haar
op deze zachtzinnige woorden uit de
oogen. Geene minachting jegens mij.
Goddank, want die bad ik zeker ver
diend, maar minachting van de geringe
denkwijze die ik omtrent haar had.
Dus heb ik goed gehoord, zegde zij
en bleef mij aanzien.
VIII WEDERLANDSCH LAND
BOUW CONG ItES, WEEN EN 1907
Gedurende den zomer heeft men de voor
bereidende werken uitgevoerd voor hel
Congres 't welk toekomende jaar, te
\Veenen, zal plaats hebben.
Er zijn onder ander 30,000 uitnoodi-
gingen gezonden naar al de landen der
wereld, en talrijke belanghebbenden
hebben reeds hunne bijtreding aan de
commissie van uitvoering laten kennen.
In de verschillige landen zijn er natio
nale comiteiten ingericht,welke, volgens
de belangrijkheid dezer nationale in
stelling, propaganda maken voor eene
talrijke deelneming der landbouwers
aan 't congres.
Zich wenden voor alle inlichtingen
betrekkelijk het congres, tot den Profes
sor Jozef Hauster, Secretaris der uitvoe
rende commissie en Secretaris der Kei
zerlijke en Koninklijke Landbouw-inaat-
schappij, te Weenen, 1, Schauflergassc,
6.
LE S1FFLET. Het weekblad
Le Sifflet zal verkocht worden
togen 5 centiemen in plaats van 10 cen
tiemen.
Men kan zich ook abonneren aan dit
blad, ten bureele 39, Antoine Dan-
saertstraat, te Brussel prijs fr. 3.25
21 October 1906 tot 31 December 1907.
"Wat vei-H<unn de driekleu
rige carlelisten door onzijdig onderwijs?
Het antwoord op deze vraag treffen
wij aan in l'Action het orgaan van
den Franschen apostaat Combes, de
godsdiensthater, door onze liberalen be
wonderd, gelooid, geprezen en tot in den
3ngeuzenhemel verheven. Men oordeele:
Zoo onze vrienden de onderwijzers,
te wier bate wij eertijds den alarmkreet
van het 0 lager gevaar aanhieven en
nog zullen aanheffen, zich tot makelaars
voor onze abonnementen- hebben ge
maakt, 'tis dat zij, samen met de op
rechtheid onzer verkleefdheid, de uitge
strektheid onzer verantwoordelijkheid
beseffen.
En zoo zij de ongodsdienstige gedachte
verspreiden, is het omdat zijden gods
dienst kennen als de bron aller verslaving,
als de beschermer aller misbruihen, als de
ingeefster aller huichelarijen.
Ja, de onderwijzers zijn tegen de
priestersen tusschon hen is geen vrede
mogelijk.
n De onzijdige school is eene logen, die
de Republiek ten ondergang hadde kun
nen leiden.
u De onderwijzer kan slechts zijne
denkbeelden ondcmcijzen. En zijne denk
beelden die voortspruiten op logische
wijze uit zijn leven van verstande!ijko
proletariër, zijn de loochening van alle
goddelijke of maatschappelijke clerikalc
leerstelsels.
Zoo denken er onze driekleurige
cartelisten ook over, maar ze verzwij
gen het, omdat huichelen wat voordee-
liger is aan hunne politieke berekenin-
Ik kon slechts het hoofd buigen en den
dag vloeken, waarop ik geboren werd.
Holman Holman I hoorde ik op
dit oogenblik mijn vader smeekend roe
pen, zoudt gij mij thans mijne dochter
willen ontnemen
Ik zag verschrikt op. Luttra was reeds
halverwege de deur genaderd.
Wat gaat gij doen riep ik, en snelde
op haar toe.
Met eenen blik hield zij mij staande.
Nooit moet de zoon zijnen vader
verlaten, zegde zij. Indien een van ons
het huis moet verlaten, laat ik het zijn.
En toen zachter Toen gij mij hebt ge
vraagd uwe vrouw te worden, was ik, die
u heb bemind van af dien gedenkwaardi-
gen nacht toen wij het huis van mijnen
vader verlieten, hierdoor zoo getroffen,
dat ik er niet aan dacht, dat gij die vraag
niet liet voorafgaan door de gebruikelijke
hartstochtelijke woorden ik bemin u,
die meer dan de trouwring twee harten
samen binden. In mijr. overmaat van
geluk zag ik niet dat de vreugde, die in
mijn hart zetelde, niet op uw gelaat te
lezen was. Ik zou uwe vrouw zijn en dat
was genoeg, of dat meende ik toen omdat
ik u liefhad. Ach, en ook thans, mijn
echtgenoot, heb ik u lief, en daarom ver
laat ik u. Indien het uw geluk kon be
vorderen, zou ik meer doen dan dit, dan
zcu ik u uwe vrijheid weder teruggeven
want het schijnt dat gij eene vrouw in
naam noodig hebt, en dat zal ik vcor u
zijn omdat gij bet verlangt.
gen. Ze zouden immers niemand meer
kunnen foppen
Geitenkweek in Duitschland.
Men kan zich geen gedacht maken,
welke uitbreiding de geitenkweek in
Duitschland, vooral in de Rijn-provin
ciën en in Westfalen, genomen heeft.
Geiten die 5 a 6 liters per dag geven,
zijn er niet raar meer, dank aan de ver
betering der rassen.
Men noemde de geit vroeger de koe
van den werkman, maar nu is zij ook
de koe van den burger geworden, voor
al daar de dokters in 't algemeen de gei
tenmelk aanprijzen in de voeding der
jonge kinderen, als veel heilzamer èn
vrij van knobbelziekte of tering.
Zoodanig is er vooruitgang in de gei
tenboerderij dat het provinciaal land-
bouwbestuur van Westfalen deze weok
eene groote geitenmarkt gehouden heeft
te Dortmund, die van belang geweest is.
Eene groote hoeveelheid bokken en
geiten, jongen en volwassenen, waren
op de markt ten toon en te koop gesteld,
allen hagelwit en zonder hoornen. L)e
plaatselijke bladen zeggen dat de prijzen
voor de kweekers uiterst voordeelig wa
ren. De middelbare prijs was 30 mark
per kop.
Alle maanden zal er te Dortmund
voorlaan eene geitenmarkt plaats heb
ben en er mogen geene geiten op de
markt gebracht worden die niet op voor
hand door een veearts zijn gekeurd.
Wanneer zullen wij, Belgen, eens
geiten naar Dortmund gaan koopen
Hel is zeker dat er ginder voor onze
geitenkweekers veel te leeren is.
W<mtJer-»ardappeI.
By een bezoek in liet Landbouwers--
huis te Gent, op het einde van Maart,
vond ik eene menigte heeren cn land
bouwers vereenigd rond den biljart
waarop eene kas stond met glas gedekt,
inhoudende volgens het druksel er bij
gevoegd, het geluk van boer en werk
man, te weten den vermaarden aard
appel van Urugay, opbrengende van
90,000 tot 120.000 kilos per hectare. Als
oude landbouwer zag ik aanstonds dat
bet een Aprilvisch was van de grootste
soort niettegenstaande dat heb ik, mij
eenige dagen later in het huis van den
invoerder bevindende, ray eenige van
die gouden knollen (zij werden i frank
't stuk verkocht) aangeschaft, ten einde
mijne vrienden en kennissen met den
uitslag bekend te maken. Deze week
heb ik ze uitgedaan, maar 0 teleurstel
ling alhoewel geplant op 1/5 eener
roe, op land van 2® kwaliteit, en zeer
goed gevet en gegroeid, heb ik nauwe
lijks een kilo per struik gehad, dus eene
mindere opbrengst dan vele van onze
gewone soorten indien de proeven door
anderen genomen dezelfde zijn, zal de
invoerdor ze toekomende jaar in geen
glazen kastje meer moeien verborgen
ten einde groote opspraak te maken en
niet gestolen te worden. P. V.
Ik zal dien stand, zoo hoog boven
mijne geringe verdiensten verheven, nim-
met onteeren.
Wanneer de dag komt of mocht
komen dat mijne tegenwoordigheid of
toewijding u nuttig kan zijn, zal geen
macht op aarde, behalve de dood, mij van
u verwijderd houden.
Tot op dien dag blijf ik wat gij mij
hebt gemaakt eene bruid, die geene
aanspraak maakt op den naam, dien gij
haar dezen morgend hebt gegeven. En
met een gebaar, dat op eene zegening
geleek, verliet zij onhoorbaar de kamer
als een droomgezicht dat verdwijnt.
Mijnheeren, ik geloof dat ik een kreet
uitte en haar achterna snelde. Maar het
kan ook zijn dat die kreet van mijns
vaders lippen kwam en slechts in mijn
hart weerklank vond. Want toen ik bij de
deur omzag, getroffen door de doodsche
stilte, was hij op zijne kussens in zwijm
gevallen. Zoo kon ik hem niet verlaten.
Ik riep Mevrouw Daniëis, die ïd die
dagen steeds in de omgeving mijns vaders
was, ik verzocht haar dc dame, die de
trap afging, ik geloof dat ik haar mijne
'rouw noemde, niet te laten vertrekken,
:n ijlde toen naar het bed. Het duurde
erscheidene minuten eer hij weer bij
kwam toen was zijne eerste vraag naar
haar, die een oogenblik als eene schitte
rende ster zijn verduisterd levenspad bad
verlicht.
Ik stond op om haar te halen, maar
voor ik een stap bad gedaan hoorde ik
WERELDLIJKE SCHANDALEN.
Als ergens een priester of klooster
ling zijne heiligste plichten miskent dan
zijn onze liberale en socialistische scri
benten aan 't jubelen en verkondigen
zij het luidruchtig opdat het einde en
verre zou ter oore komen. Maar van de
wereldlijke schandalen wachten die
zelfde scribenten zich wel pen woordje
te reppen.
Nu Le Courrier de l'Escaat 1
van Doornijk herinnert het volgende
In het officieel onderwijs van ons
rechterlijk arrondissement is een schan
daal van hoogst walgelijken aard uitge
borsten. De onderwijzer die thans in de
gevangenis, van Doornik is opgesloten, is
nog maar een beschuldigde en wij wen
schen dat het hem gelukko te bewijzen
dat de beschuldigingen welke op hem
wegen ongegrond zijn. Hij is ongehuwd.
Verleden jaar nog werd een ge
meenteonderwijzer onzer omstreken ver
volgd 011 veroordeeld Hij was maar
onlangs in hot huwelijk getreden.
Liuullmuwers vergeet
niet Het voornaamste li
beraal blad der twee Vlaanders is de
Flandre libérale Het nummer van
Dijnsdag 25 September laatst van die
gazet is het bewaren weerd. Al de mon-
schen van te lande zouden moeten weten
en onthouden wat erin staat.
I11 dit nummer van do Flandre libé
rale vindt men een artikel van tweo
kolommen, over den landbouw en de
catholieke regeering. Het catholiek
Ministerie wordt er met het meeste ge
weld in aangevallen, omdat het. zoo
verklaart do Flandre 1, den landbouw
veel te veel ondersteunt', ja, zoo be
weert de Flandre omdat het Minis
terie den landbouw op eene schandelijke
manier bevoordeeligtDe Flandre
spreekt nog van de Iandbouwwetten en
van de sommen zoo ongelooftijk als
onverdedigbaar verleend op de begrooting
van landbouw.
Vol minachting vraagt do - Flandre
waarom men dit al voor de boeren doet.
Ze maken toch maar, beweert het libe
raal blad, het vier-en-twintigste deel
uit van de bevolking van België.
Ten tijde van het liberaal ministerie
vroeg men, in de Kamer, dat de regee-
ring een bandje zou toesteken om den
landbouw te helpen. M, de minister
Rolin antwoordde vlakafWe trekken
onsdat niet aan. De landbouw moet maar
zijn zei ven helpen
Zeker, de landbouw weet dat hij eerst
zijn zei ven moet helpen. Maar er zijn
omstandigheden waarin de Slaat, door
landbouwonderwijs en Iandbouwwetten
door goldelijke aanmoedigingen voor
verbeteringen en maatschappijen van
landelijk nut, moet meêhelpen. 't Is het
geen de catholieke Regeering doet en
hetgeen waarvan de liberalen niet wil
len welen.
Zelden hadden ze het nogthans zoo
uitdrukkelijk en zoo klaar gezeid als de
Flandre libérale. - Dank-jc voor do
bekentenis
eene slem zeggen Zij is niet hier, 't was
Mev. Damêls, die zachtjes de kamer was
binnengekomen.
Mevrouw Blake is heengegaan,
mynheer.Zij heeft zich niet door mij laten
terughouden.
XIII
EEN MANNENHART.
Nadien tijd heb ik mijne vrouw niet
weergezien. Nimmer heb ik geweten
waar zij is heengegaan of waar zij eene
schuilplaats heeft gevonden.
De krachten van mijn vader, die door
het voorgevallene diep was geschokt be
gonnen zoo schielijk af te nemen dat bij
mijne voortdurende zorg noodig had nu
en dan sloeg ik bem gada, terwijl hij lan
gen tijd de oogen op de deur gevestigd
hielden daarna mij aanzag met eenen
blik, dien ik met verstond dan vroeg ik
mijzelf af, of ik niet iets had gedaan, dat
mijn geheelen verderen levensweg als
etne donkere wolk zou overschaduwen.
Doch eerst na zijne dood kwam de
wanhopige beeltenis van dat schoone,
jonge wezen, waaraan ik mijn naam had
gegeven, mij ieder oogenblik voor den
geest, zoodat zich de vraag aan mij op
drong of de somberheid, die mij terneder
drukte, tene gevolg was van schaamte bij
de herinnering aan het verledende, of
voortkwam uit het gemis van mijne jonge
bruid, die ik toch niet lief had.
Wordt voortgezet.
