Donderdag 2 Mei 1907 5 centiemen per nummer, 578te Jaar 3944
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en Arrondissement van Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Verstompt
Vlaanderen.
Eert Vader en Moeder.
De Meimaand.
DE DENDERBODE.
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
kening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week voor
de Stad 5 frank met den Post vertonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden fr. 1-75 voor dry maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in by O. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, Nr 81,
en in alle Postkantoren des Lands.
CHIQUE SUUM.
Per drukregel. Gewone 16 centiemenReklamen fr. 1-00Vonnissen op
3" bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij accoord.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dynsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele van
dit blad.
Aalst, 1 Mei 1907.
Wanneer in Vlaanderen, in den loop
van eenige opvolgende weken, twee of
drie misdaden gepleegd worden, dan
hoort men de groene Jeremias van
Somergem en zijne sleepdragers van
Chipka, eindelooze klaagtoonen uiten
onder ecnen vloed van hecte tranen over
de diepe onwetendheid van liet Vlaam-
sche volk en dit vooral op den buiten.
't Is de onwetendheid, gepaard aan
dwingelandij, schreeuwen zij, die het
volk tot die misdaden leiden.
Bijna altijd laten zij die groene Jere
miaden dan eene vergelijking volgen
tusschen het catholieke Vlaanderen en
het vooruitstrevend Walenland.
Nu, de groeneJeremiassen dragende
Vlamingen natuurlijk in hun hart niet.
Immers zij hebben hun menigmaal
reeds in de kiezingen getoond dat ze zich
door hunne groene logens, lasteringen,
valsche beloften, enz. niet hadden laten
foppen.
En omdat zij zich niet lieten foppen
zyn zij lieden die in domheid en slaver
nij leven, lieden die door de dwingelandy
der Geestelijkheid en kasteelheeren in
toom worden gehouden.
Waarlijk de Vlamingen worden door
de groene Jeremiassen, zeggen wij lie
ver, lasteraars en belagers dit past
beter, voorgesteld als de schande van
het beschaafde Europa,terwijl de Walen
worden geprezen als toonbeelden van
beschaving, geleerdheid en zedelijk
heid...
Maar zijn onze Waalsche broeders,
landgenooten dan meer beschaafd, meer
geleerd, zedelijker dan wy, Vlamingen?
Worden er min misdaden in 'tWalen-
land bestatigd dan in Vlaanderen
Volstrekt niet maar wat uitschijnt,,
't is dat de misdadigers in 't Walenland
meer doordoortrapt en wreeder zijn...
Men oord eel e naar 't volgende door
Le Petit Bleu, een liberaal orgaan,
in zijn nr van Donderdag 18 April jl.
Het parket van Charleroi houdt
zich thans bezig met eene gansehe
reeks bloedige tooneelen, welke in
de laatste vier-en twintig uren heb
ben plaats gehad.
Te Montignies-sur Sambre heeft een
jongeling van 22 jaren, die aan zijnen
4e vervolg.
Zij waren toch zoo christelijke en zoo
verstandige menschen. Als meester voerde
Gebhard toch zoo'n strenge regeering in
huis, en vrouw Gertrud was toch een zoo
verstandige vrouw en toch was het waar,
in de opvoeding van hun engeltje waren
beiden de Onverstandigste ouders mogelijk
en stekeblind. Wee hem, die hun een be
merking zou durven maken over dit punt.
Hoe kalm de moeder anders was, dan schoot
zij vreeselijk uit den haak en werd zoo hard
vochtig, zoo onbillijk, zoo boosaardig zelfs,
dat men haar niet meer terugkende. De
nijd alleen deed zoo spreken. Men gunde
haar het schoone kind niet, zoo heette
het dan en niet zelden spuwde ze dan vuur
en vlam.
Voor echtgenooten, die in latere jaren
nog met een kind gezegend worden, is de
opvoeding een dubbel zware taak. God mag
ze wel geheel bijzonder helpen met zijne
genade. De kracht ontbreekt hun, en het
gaat hun als de grootouders die gewoonlijk
hun kleinkinderen behoorlijk vertroetelen.
Hier was het ook zoo. Men kon het kind
niets weigeren. Wat men hem aan de
oogen afzag, werd hem toegestaan. Zijn
fouten zag men niet. Met eene ongelooflijke
behendigheid en welsprekendheid wist men
patroon zynen dienst had opgezegd en
die de onmiddellijke betaling eischte
van een dagloon dat, als waarborg, op
de veertien dagen was afgehouden, op
de weigering van den patroon, aan
dezen laatste eenen dolksteek toebracht,
waardoor hij aan den nek werd ge
kwetst. De dader is kunnen ontvluch
ten.
Te Gilly werd een jongeling van
25 jaren, die in een koffiehuis zijn mes
had getrokken, door al de bezoekers
aangevallen. Hij vluchtte weg, doch
zijne aanvallers achtervolgden hem.
Zij hebben hem ingehaald, met de voe
ten gestampt en talrijke slagen met een
ijzeren knods (casse tête) toegebracht.
Men vond hem zieltogend in het veld
liggen en hij heeft nog slechts eenige
uren televen. De daders zijn gekend en
zullen weldra aangehouden worden.
Te Ressaix heeft een mijnwerker,
die van slecht gedrag is, vier revolver-
scholen gelost op eenen logistgezel. De
toestand van het slachtoffer is hopeloos.»
Ziedaar drij bloedige dramas in 24
uren tyds bestatigd in het rechterlijk
Arrondissement Charleroi alleen.
Moeten wij hieruit nu besluiten dat
het Walenland een waar moordenaars-
hol is geworden, dat het een oord is
waaruit alle beschaving en zedelijkheid
is verdwenen
Neen, wij willen doen uitschijnen dat
het samentreffen van verscheidene mis
daden in eene korte tijdruimte niet van
aard is om een volk te mogen voor
stellen als in slavernij gedompeld, als
zedeloos, als barbaarsch.
Ten slotte wat wij ook willen doen
uitschijnen vt is dat de groene Jere
miassen liegen, belagen en lasteren,
wanneer zij het Vlaamsche land voor
stellen als een oord waar de misdadig
heid een volkseigenschap is geworden
door de dwingelandy der Priesters en
kasteelheeren.
De winter is uitgevrozen, en de koude,
grauwe ellende is voorbij. De schepping
herleeft groen wordt liet aardrijk, de
oogst is aan 't groeien, de bloemen
bloeien de vogelen kweelen 't is do
zoete, blijde Mei.
De heidenen voelden reeds die mach
tige, onzichtbare kracht der Natuur,
zeggen de godloochenaars van den
Schepper, zeggen wy, doch zy hadden
't geluk niet den waren God te kennen
en zy, de onbeschaafden geloofden ook
dat Moeder-Natuur, of in hunne taal
ze tegen anderen te verdedigen. Geheel
onpassende manieren vond men aardig en
lachte er mee brutale wijzen van spreken,
grove woorden duidde men als geestig en
slim, en niet zelden werd den verwenden
knaap met stralend gezicht een kus gege
ven, terwijl hij een flink pak slaag moest
gehad hebben.
Maar het is genoeg. Zij komen toch
duizendmalen voor en wij zouden gemak
kelijk geheele boeken kunnen vol schrijven
van die ellendige zwakheden der ouders en
dan waren ze allen nog niet beschreven.
Heel verstandige menschen, die het hoofd
op de ware plaats hebben staan, zooals men
zegt, zijn in dezelfde fouten gevallen.
V. DE EERSTE SLAG.
Gustaaf was tien jaar oud.
Eensdaags kwam oom, de peetoom, oom
Gustaaf, van zijn landelijke woning naar
de stad op bezoek.
Hij had vroeger ook in de stad gewoond,
had gezwoegd, en veel geld verdiend. Er is
een tijd van werken, maar ook een tijd van
rusten, dacht hij, verkocht wat hij zijn eigen
noemde, en kocht een landelijke woning op
een paar uren afstand, in de bergen reeds.
Niet te groot, maar ook niet te klein,
ruim genoeg voor hem en zijne vrienden.
Heerlijk gelegen op de helling van een
berg. Machtige groene edeldennen dekten
het tegen noord- en oostenwinden, in
statige rijen, met zware piramidale kronen
en takken. Tuinen omgaven het van alle
zijden en vruchtboomen droegen er om
Maia, hun dezen gezegenden tyd aan
bracht, en zij vereerden Maia als eene
godheid. De Romeinen zeiden. Maia,
wat zooveel wilde zeggen als Vrouwe
hij uitmuntendheid vandaar ook de
naam van Vrouwmaand. De Vrouwe
was om hare blijde jonsten, zelve jonste
of winste, waaruit de benamingen dier
maand van Wunnimanoth, later Won-
nemaand, Woensle- of Jonstemaand in
't. oud Vlaamsch, ten tijde van Karei de
Groote, en wat wij nu Blijmaand zouden
heelen.
De heidenen vierden de Maia, en de
vrouwen waren daarbij de voornaam-
sten. Zy planten een groenen tak, of
meiboom, in veld of bosch, verlichten
dien 's nachts met fakkels en dansten
rond den Mei. Sint-Eligius (7® eeuw)
kwam tegen dit heidensch feest op, doch
het gebruik was nog in vollen zwang,
onder andere te Ieperen in 1509. Dit was
hot Meifeest dat daar gevierd werd doch
't was met eene hulde aan jong gehuw
den, of anderszins, waarbij getrakteerd
werd met hier, wyn, wittebrood, kaas,
of eene oostersche hamme en waar
bij muziek maken, dansen en zingen
niet ophielden.
Dien aard heeft het tot heden op vele
plaatsen behouden. Jonge lieden, en ook
behoeftigen, gaan op Meiavond met een
groenen taken onder het zingen van
Meiliedekens, waarin er van groeien en
bloeien, van liefde en trouw, van voor
spoed en genoegens gesproken wordt,
bij de welhebbende en bevriende gebu
ren, die dan eene gift doen van lekker-
goed, eieren, zelfs geld. enz.
In West-Vlaanderen overal, in Oost-
Vlaanderen op enkele plaatsen, is de
Mei, of Meitak, het zinnebeeld van fees
ten.
De metsers steken hem op de huizen,
die voltooid zyn de kerkbedienden ste
ken hem door het klokgat van den toren
als het kermis is wordt een pastoor
of burgemeester ingehaald, de Mei moet
er bij zijn.
Dat is geen gebruik van gisteren de
Joden droegen den Mei (palmtak), jubel
den en zongen Hosannah bij de intrede
van den Zaligmaker in Jerusalem.
Wij noemen de Meimaand ook nog de
Bloeimaand, of schooner nog de Maria
maand, ter gedachtenis en vereering der
tallooze weldaden waarmede de Moeder
Gods hare kinderen zegent.
In 1484 werd de Meimis gezongen ter
eere van O. L. Vrouw in de Sint-Salva-
torskerk te Brugge, voor welke plech
tigheid het hoogkoor met groen be
strooid en de lessenaars met schoone
strijd, zooals de vogelen er zongen en de
bloemen er geurden. Dat was zijn lust.
Bloemen en vogelen, akkers en weilanden,
dat was zijn leven een waar liefhebber der
natuur. Uren kon hij zitten en staren over
zijne kleine bezitting heen, zijn klein para
dijs. Hij kende elke plant, eiken boom, elke
bloem. Zij hadden voor hem, een geschie
denis zij waren zijne vrienden, hij onder
hield zich met hen als begrepen ze zijne
woorden. Hij verpleegde ze met bezorgde
liefde. Niets was hem aangenamer, dan
met een paar vrienden de pastoor van
het dorp, daar aan den voet van het dal,
was zijn liefste gast op de kleine terras
te zitten bij een glas onversneden moezel
en een duitsche pijp, wanneer 's avonds de
zon onderging en alles vol bloemengeur en
vogelzang wa6 en de appelboomen hun
rozige bloemvlokken strooiden over het
pad, ofwel op het einde van den tuin, waar
een kunstmatig geleide appelboom, als een
kapelletje op een hoogte, elk jaar beladen
was met blozende, heerlijke gouden vruch
ten.
Eens uit de stad, had hij een hekel aan
de stad gekregen. De menschen zitten daar
op elkander als haringen in een tonnetje
en maken elkander het leven lastig, alsof
zij niets anders te doen hadden. Maar met
dat alles had hij een klaren blik in men
schen en zakenDie blik was nog scherper
geworden, en velen vroegen hem om raad.
Het was op :s Heeren Hemelvaartsdag,
's avond 8 tegen zeven uren.
Er werd geklopt aan de woning van
meitakken besteken werden, (wat 32
schellingen parisis kostte.)
Talrijk zyn de bevoorrechte plaatsen,
in België en elders, waar de Moeders
Gods verschenen is, en waar Zij bijzon
dere gunsten aan het menschdom heeft
geschonken en die plaatsen worden met
de Meimaand bijzonder vereerd en be
zocht.
Alle bidplaatsen zijn in do Meimaand
versierd met groen, bloemen en was
licht rond het O. L. Vrouwenbeeld.
Het O L. Vrouwenautaar der kerk is
in den regel prachtig opgetooid, doch
ook de armtierige kapellekens aan hoo
rnen, pilaren, of muren hangende, wor
den niet vergeten, en daar, na een las-
tigen dag van zwoegen, wordt er bij het
vallen van den avond luidop, door al de
geburen, een rozenkrans gebeden, tot
algemeen welzijn.
Op den zoelen Mei-avond is die een
voudige plechtigheid aandoenlijk en ver
sterkt het hart en de zeden onzer Vlaam
sche bevolking. Dit schoon gebruik
steekt wonderschoon af tegen de poging
der socialisten, die trachten het werk
volk van bet geloof af te leiden, waar
zooveel zegen, zooveel troost in te vin
den is.
De Paardenboonen.
De paardenboonen geven gewoonlyk
eene goede opbrengst, vooral wanneer
de landbouwer by de bemesting oordeel
kundig te werk gaat. Met voldoening
bestatigen wij dat de teelt dezer plant
langzamerhand meer uitbreiding neemt;
zulks is ook niet zonder reden, wanneer
men wel inziet dat de paardenboonen
een gezond en volledig voedsel vormen,
en een groot gehalte bezitten aan eiwit
achtige stoffen. Meer dan eens hebben
wij ondervonden dat de melkkoeien, die
dagelijks 1/4 tot 1/2 kgr. paardenboo-
nenmeel ontvangen, melk geven die
meer vet bevat, en dat ook de boter een
zeer fijnen smaak heeft.
Wij denken dus wel te doen met den
landbouwer de noodige inlichtingen te
geven om bij de teelt dezer voederplant
te gelukken
Eene gemiddelde opbrengst van 3000
kgr. boonen en 4500 kgr. stroo per hec
tare ontneemt aan den grond 126 kgr.
potasch. 49 kgr. fosfoorzuur en 195 kgr.
stikstof. Uit deze cyfers blijkt dat die
plant veel potasch inhoudt.
Dit element zal bijgevolg in voldoende
hoeveelheid dienen aangewend te wor
den.
De paardenboonen behooren tot de
familie der vlinderbloemigen en bezit-
meester Gebhard. De ijzeren klopper viel
zwaar op de deur en het dreunde lang door
in den langen gang.
Oom Gustaaf trad binnen.
God ten groet, sprak hij lachend.
Hoe gaat het Hebt gij u goed gehouden
Hij reikte zuster en zwager de hand.
Maar.hij had de bedroefde gezichten
an de anders zoo opgeruimde echtgenoo
ten opgemerkt en zocht te vergeefs naar
zijn petekind. Waar is de jongen
vroeg hij,
Zijn zwager zuchtte diep, vatte den goe
den oom Gustaaf bij de hand, zag hem
weemoedig aan en sprak Ach, beste
zwager, ik verwacht niets goeds van hem.
De knaap heeft slechte manieren. Gelijk
had gij, ons voor hem te waarschuwen. Hij
is eerBt tien jaar oud en reeds zoo boos
aardig, zoo verkeerd in spreken en doen,
wanneer hij niet zijn zin kan krijgen. Heden
en toen barstten beide ouders uit in
snikken en weenen, dat het een steen had
kunnen bewegen heden..,, sloeg hij
zijne moeder. O mijn God, dat ik dat moest
beleven
En waarom deed hij dat vroeg oom
Gustaaf.
O Omdat men zijn wil niet wilde doen.
Hij wilde meer zakgeld en de moeder wei
gerde het hem. Toen zette het eerst woor
den af en daarna kwam het andere, o,
laat het mij toch geen tweemaal zeggen,
het is te erg. Thans zit hij boven in de
donkere kamer, kwaad en verkeerd.
Alaoo, dat is het, dat is gebeurd l
ten dusvolgens het vermogen de vrije
stikstof der luchtte vestigen aangezien
zy dus den grond aan dit voedend be
standdeel verryken, is het nutteloos so-
danitraat of zwavelzuren ammoniak toe
te dienen. De schoonste opbrengsten
worden verkregen door eene bemesting
van potasch- en fosfoorzuurhoudende
meststoffen. Het gebruik van stalmest
is ook niet aan te prijzen om de een
voudige reden dat hij weinig fosfoor
zuur en potasch bevat, en bijgevolg de
vorming van het zaad te wenschen laat.
Men zal er voor zorgen de potasch- en
fosfoorzuurbevattende meststoffen zoo
gouw mogelijk met den ploeg vóór het
planter, in te werken.
Dat de landbouwer dus niet vergete
per hectare 300 tot 500 kgr. kaïniet of
100 tot 150 kgr. chloorpotasch te ge
bruiken en 200 tot 300 kgr. ijzerslak-
ken.
Met dergelijke bemesting bekomt men
schoone en winstgevende opbrengsten.
J. Aidit.
MAGAZIJN van
BEHANGPAPIEREN
en allerhande
MEUBILEERING
Karei. VAN I>E PUTTE,
Aalst, 29, Korte Zoutstraat, 29, nevens
't Bureel van De Denderbode.
Spoedige bediening.
Matige prijzen.
Made in Belgium. Men weet dat
de Merchandise Marcks act de verplich
ting oplegt alle waren te bestempelen
die, in Engeland, ingevoerd worden.
De bedoeling van deze wet is geweest
niet alleen de binnenlandsche mededin
gers, maar ook de verbruikers te be
schermen.
Welnu het stempelen heeft deze dub
bele bedeeling geenszins doen bereiken.
De stempeling met den naam van liet
land van herkomst, heeft slechts ge
diend 0111 reclaam te maken voor allerlei
artikelen uit den vreemde ingevoerd,
zonder de binnenlandsche mededingers
en verbruikers te baten. Integendeel.
Thans is een regeeringsvoorstel by het
Parlement aanhangig om het land van
herkomst niet langer by de stempeling
te noemen en de van buiten in Engeland
aangevoerde artikelen voortaan enkel te
stempelen buitenlands gemaaktzon
der het land van herkomst aan te geven.
Deze nieuwe wetgeving zal waar
schijnlijk binnen kort haar beslag kry-
gaf de zwager met ernstig gelaat ten ant
woord. u Alzoo is het reeds zoo ver Ik zal
u vandaag geen verwijtingen doen, het ia
toch al erg genoeg. Maar ik moet er u toch
aan herinneren, dat ik het u honderdmaal
vooruit gezegd heb. Maar gij sloegt al mijn
woorden in de wind. Weet gij nog hoe gij
altijd over de verkeerdheden van den jongen
lachtet, als ik u metal den ernBt der wereld
de waarheid heb gezegd Herinnert gij u
nog dien avond van het vorig jaar, toen
Gustaaf naar het theater wilde en als de
kleine booze dwingeland voor u stond, en
het geld van u verlangde, alsof hij zeggen
wilde .- onnoozele ouders, mijn wil stelt
hier de wet, de uwe niet
Hoe heb ik u toen berispt en uwe dwaze
toegevendheid veroordeeld. Maar, jawel, ik
kon naar huis reizen, zonder van u beiden
afscheid genomen te hebben, want gij
waart beiden boos op mij, maaktet een
vreeselijk lang gezicht, en waarom omdat
ik u onverstandige onders had genoemd en
Gustaaf, uw afgod, een ondeugenden niets
waardige bengel
En al ben ik nu ook de peetoom, en al
meende ik het nu ook zoo goed, ik kon
aftrekken, men zag mij niet eens meer aan.
En nu zijn wij zoo ver. Hoort eens wat ik
u zeggen ga al is het wat laat, het is nog
niet te laat. Slaat er op los. De jongen
moet slaag hebben. Hij moet geducht ken
nis maken met den stok breekt zijn hoofd
af en zijn stem klonk profetisch of
gij zult het eens bitter berouwen
(Wordt vc?fy£Mot.)
