rf
Donderdag 26 September 1907 5 centiemen per nummer. 62"e Jaar 5985
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 'I Arrondissement van Aalst.
GODSDIENST, BUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Stad van Aelst.
Catholieke Antisocialistische
KIEZERSBOND.
Oh ze zijn tegen
den Godsdienst niet
-
ichat van John Cann
door Grant Allen.
Aan de Volksgazet.
DE DENDERBODE.
.lil blad verschijnt den "Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee*
keaing van den volgendon dag. De prijs ervan is tweemaal ter week voor
de Stad 6 frank met den Post verionden 6 frank 's jaars, fr. 3-26 voor see
maanden fr. 1-76 voor dry maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont
vangen sijn ten laste van den schuldenaar.
Mon schrijft in bij O. Van de Putte-Goossens, Korte Zootatraat, N' 31,
en in alle Postkantoren des Lands.
CHIQUE 8UI7M.
Per drukregel. Gewone 16 centiemenReklamen fr. 1-00Vonnissen op
3" bladzijde 60 centiemen. - Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij acccord.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dynsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten hureele van
dit blad.
Aalsl, ^Seplemh. 190T.
\Candidaten voor de Kiezing op
«O October 19(17.
Bauwens Isidoor, Geneesheer,
De Clercq Leo, Geneesheer,
j De Gheest Victor, Notaris.
De Somer Jan, Meester-Schrijnwerker
0 De Wolf Desideer, Ny veraar,
Eeman Achilles, Nijveraar.
ik. Geeroms Leo, Fabriekbestuurder,
Moyersoen Komaan, Advocaat,
Van Ghyseghem Polydoor, Nijveraar
De schrijvelaars van 't liberaal kel-
flerorgaan hebben weèr eens hun masker
van schijnheiligheid opgezet en verze-
na!keren dat de liberalen tegen den Gods-
ictümst niet zyn.
V Talrijke bewijzen van de helscbe
^andschap onzer liberalen tegen den
'Odsdienst zouden wij onder oogen
nzer geachte lezers kunnen brengen,
och het zou ons te verre leiden moesten
dairy er slechts 't honderdste gedeelte van
erinneren. Wij zullen dus slechts het
tolgende aanhalen ons voorbehoudende
jr in een aanstaande nummer op terug
le komen.
I Men weet dat de basiliek van Koek el -
N te»' eerc van het H. Hart zal opge-
pcht worden met gelden ingezameld bij
jatholieken.
■Nu het geusche orgaan -La Gazette c/e
^harleroi, er van gewagende, schreef
Laat de catholickcn maar bouwen
als de kerk zal voltrokken zyn, zullen
i wij er de hand opleggen en aan 't ge-
J bouw een wereldsche beslemming
j geven.
De liberalen zoudon er dus of een
vJeater, of eene danszaal, of een stapel-
j^uis, enz. van maken.
En ze zyn tegen den Godsdienst niet...
Maar booren wy zeggen dat zou
fenvoudig diefstal zyn
Onbetwistbaar, maar de liberalen
missen niet als ze iets ten nadrele van
de Godsdienst kunnen stelen of rooven.
Wat hebben wy in Frankrijk gezien
Zij, de liberalen, hebben er de kerk
en kloostergoederen gestolen, of liever,
geroofd.
En om hunne rooverijen te verbloe-
moen, maakten zij aan 'i volk wijs dat
de kerk- cn kloostergoederen meer dan
een milliard, sommige zeggen 6 mil
liards, bedroegenen dat men. mol dit
geld aan de oude werklieden een pen
sioen zou gunnen.
En wat is er van gekomen Hebben
de oude Fransche werklieden een pen
sioen gekregen Om den donder, neen
Maar waar zijn die milliards der kerk
en kloostergoederen dan naartoe?
Wel alles is aan do maat en den strij
ker gebleven der advocaten, deurwaar
ders, likwideerders, enz. enz. Ja, ver
gaan gelijk de sneeuw voor de zon en
gevlogen in de zakken der volksbe
driegers.
En niet alleen die milliards zijn aan
de maat en den stryker dezer roode en
blauwe loeperikken gebleven maar nog
5 millioen fr. erby.
Er schoot dus niets meer over voor
't pensioen der oude werkers Neen en
ze springen maar over den pot. Nu de
Fransche volksvertegenwoordigers heb
ben liever voor hun moederskindje
gezorgd zij hebben hunne jaarwedde
van 9000 op 15,000 fr. gebracht.
En de oude afgesloofde werklieden
mogen blyven sperrebekken...
En dan hoort men de liberalen er op
boffen dat alles in Frankrijk opzijn
beste draait en dat dit land ons voor
beelden geeft die hier iu België dienen
nageleefd te worden.
Wat moet men daaruit besluiten
Wel dat zoo de liberalen en socialisten
hier meester worden de kerk- en kloos
tergoederen ook zullen geroofd worden
ten profijte der liberale leeperikken die
er met hunne maat on hunnen stryker
zouden aan werkzaam zijn
D E
3* vervolg.
Naar Jamaica O, Cecil Hoe vree-
li a pk ver weg En als ge daar nu eens
gele koorts kreegt, of zoo iets
Dat zal ik niet, Ethel Ik beloof u
ik er zal voor oppassen Ziedaar, ik
«f er u een kus op Dat is dus geen
«paar En denk nu eens aan het
fcruitzicht Maar drie maanden, waar-
pijnlijk en als ik terug kom, kunnen
«i dadelijk trouwen Het is een waar
tenkanske, kindlief Ik heb er vandaag
it van gehoord en ik heb op heete
ien gezeten om het u te komen vertellen
Ethel wiBChte een traan weg en ant-
iordde slechts
Als gij er blij om zijt, Cecil, dan ben
het ook.
Goed zoo dat is verstandig gespro-
I riep Cecil Mitford, zoo luchtig als het
t mogelijk was. Maar nu kom ik tot
ja tweede punt. Ik wilde namelijk dat
die ellendige Nieuw-Zeelanders ver-
&t, om mij in staat te stellen dat geld
•teken in eene goede hypotheek op
naïca. Mijne ervaring in West-Indische
tab drie jaren werkzaamheid aan het
Woorden van eenen grooten Fran
schen christene.
Dc vrijheid van onzen godsdienst, 't is
dat, mits de goedkeuring der Kerk,
iedereen God moge dienen op zijne ma
nier en onder 't kleed dat hem past,
zich volgens de neiging zijns harten aan
den regel van den H. Dominicus, aan
dezen van den H. Beneöictus, aan dezen
van den H. Bruno, aan dezen van den
H. Ignatius, aan dezen van den H. Vin-
centius a Paulo te verbinden, insgelijks
heilig, insgelijks zalig aan dezen die ze
departement, zal mij in de gelegenheid
stellen om u negen per cent te doen trekken
negen per cent Ethel, uit eene hypo
theek op vaste goederen. De planters heb
ben geld noodig om hunne plantages te
verbeteren, en zij betalen even geeme
negen per cent als hier de menschen vier.
Dan zoudt ge dus zeven-en-twintig pond
intrest genieten. Ethel 1 Zeven-en twintig
pond in plaats van nu maar twaalf
Wat kon de arme Ethel doen Het
was immers alles voor haar geluk en hij
sprak zoo overtuigend hij wist de zaak zoo
aanlokkelijk voor te stellen en als een
ambtenaar bij het departement, kon hij het
inderdaad immers ook wel weten. Kort en
goed, zij liet zich overhalen tot de belofte
om hare tante Emily of aan M. Cartwriht
een woord ervan te zeggen.
Den volgenden Donderdag, tegen het
etensuur, zou zij Cecil aan de Engelsche
Bank ontmoeten. Ziedaar de alspraak.
Cecil's geweten, want hij had er een,
hoewel hij zijn best deed om het te smoo-
ren, Cecil's geweten plaagde hem ge
noeg, toen de eene vraag na de andere hem
tot de eene leugen na de andere dwong.
Doch hij trachtte te glimlachen en den
schavuit te spelen, zoo luchtig en onver
schillig mogelijk. Eerst tegen het vallen
van den avond, toen alles beklonken was
en Cecil had uitgewijd over zijnen overtocht
en over de gewichtige zending die hem op
gedragen was, scheen er even eenen spran
kel van achterdocht door het brein der
aannemen, insgelijks hulpzaam aan de
menschheid, insgelijks gemaakt om
den vooruitgang der zielen le verschaf
ten op dezen steilen weg welke ten he
mel leidt.
Wij zijn niet vry indien wy ons aan
het gebed, aan de afzondering, aan liet
stilzwijgen, aan de goede werken, aan
den ijver der boetvaardigheid en van
het berouw niet mogen toewijden wij
zyn niet vrij als wij liet gewoel der
menschelijke driften niet mogen vluch
ten, en, vermoeid door den strijd, het
overige onzer dagen niet mogen gebrui
ken om God te bidden voor dezen die
ons gekrenkt hebben.
Men heeft ons van deze bekommernis
willen vrymaken, ons eene andere vrij
heid vormen daar het echter klaarblij-
kend is dal wij ze niet aanvaarden, en
de verstrooide steenen onzer tem
pels, en onzer kloosters zich, om zoo te
zeggen, van zelfs oprichten, zal men er
wel onze gezangen opnieuw moeten la
ten weergalmen en onze tranen laten
vloeien dat men er onze zielen, door
de tooneelen der wereld verdrukt, de
vrede en de vergetelheid late zoeken.
Wy zullen er dus op terug komen.
Wanneer en hoe? Weldra en door de
vrijheid. Alle menschen willen het niet?
En wanneer dan hebben zij met eenpa
righeid gewild dat het christene gewe
ten vry werd, en dat God konde ge-
diend worden Maar God en het chris
tene geweten hebben ten alle tyde
van deze hinderpalen hun spel gemaakt.
Slechts de menschelijke middelen mede
rekenende, hebben wij wat we behoeven
om te overwinnen en indien de vyanden
van het gebed zich waarlijk verschrik
ken, hebben zy gelijk, want zy zullen
overwonnen wonnen.
Om de Kerk te bevechten, hebben zy
onrechtvaardige weiten moeten tot stand
brengen van dewelke wy ons op beta
melijke wijze zullen kunnen bedienen.
Wij zullen enkel in bun arsonaal putten,
en er alleen de wet nemen. Wij zullen
hen het bedrog cn de dwingelandij la
ten. Wij zullen onze burgerrechten ge
bruiken en indien God toeliet dat zij
door eene laatste krachtinspanning er
in gelukten ons deze machtige wapens
te ontrukken, dan zou in de stilte en
het geheim onzer zielen het gebed ons
overblijven 't zou meer dan voldoende
zijn.
Achttien eeuwen hebben hun niet ge
leerd welke macht zij aanvallen 't zij
zoo
Deze achttien eeuwen laten ons zon
der onrust, wat aangaat 't gene ze kun
nen en wat ze zijn. Hunne vervolging
is zekerlijk te betreuren maar eindelijk
zij hebben toch niet meer redekunst en
verbeeldingskracht dan Juliaau de apos
taat zij hebben minder uitvoermiddelen
dan Diocletiaan en Galerius. Hoevele
wijsgeeren hebben vóór hen onderno
men dit mosterdzaadje te vernietigen dat,
onder den vloed van beleedigingen en
lastoringen, een groote boom is gewor
den Hoevele beulen hebben het gezocht
in de aderen der martelaars, hebben
het zien ODtkiemen in 't diepste der ker
kers, met zijne twygen de foltertui
gen overdekken, en de aarde door bloed
begoten overschaduwen Zij willen niet
dat wij vry wezen wij zullen vrij zijn,
omdat God het wil.
Dc christenen aan de beesten
Wy kennen dien kreet, en dezen die
hem uitroepen zullen nogmaals zien dat
de christenen er niet van sterven. Neen,
in der waarheid, wy gevoelen geens
zins de kwaadheden welke zij ons ver
wijten en wij hebben er geene verdien
sten bij. Waar zou men vijanden vinden
welke gemakkelijker te beminnen zijn
geweest. Louis Veüillot.
by Sis van Schaarbeek, noch by den
Leepen Maf van 't Bornputje.
Dat hij maar in de kuip der stad blij ve
en naar den waterkant toe.
Wat meer over de verdraagzaamheid
uwer kliek, en slechts feiten,
Grove woorden, zoo als uitzuigers,
haatdragers, venyn, broodroovers, zoo
graag door hooggeleerde gebuisde ga-
zetschrijvers gebruikt, laten we daar.
Op scheldwoorden antwoorden we niet
die ze gebruikt vergeet dat, vooraleer de
schryiregels aan te leeren men die der
beleefdheid kennen moet. Dit weze tus-
Vóór verscheidene weken reeds deel
den wij aan het Aalsterscb publiek mede
hoe verdraagzaam de liberalen zyn, en
wij gaven er een plaatselijk bewijs van
den blaam in volle koffiehuis, door eenen
liberalen hoofdman gestuurd aan eonen
anderen liberaal, die het groot schelm
stuk beging een catholiek geneesheer in
huis te roepen.
Gy berst van liegen 1 roept gy.
Verlof, Mynheeren, wat minder rap,
wat meer hoffelijk gesproken. Gij weet
heel goed, en het publiek ook, wien wij
bedoelen.
't Is oin dien liberalen fenix te beloo-
nen voor zyne fanatieke gedachten, dat
hij op uwe lijst staat, voorzeker Die
held, die zoo schoon in 't gezicht spuwt
van degenen die hem maakten wat hy
is, moet Schepen van financiën worden
in ons toekomstig liberaal bestuur
Niets minder Salueert, als 't u belieft
Dat is zijn vak, daarvoor is hij bestemd
Wy raden hem nochtans aan zijne excu
ses te bicden aan den liberaal dien hij,
aan 't Statieplein berispte dit is een
man, die een blad heeft bij heeft het
meer dan eens bewezen hy zou nog
kunnen klappen en kwaad worden. En
't is een kiezer met meer dan één stem,
en hij heeft veel kennissen en ook, voor
waar, veel meer vrienden dan de toe
komstige Schepen. Deze zal, om hem te
vinden, niet ver moeten loopen, noch
arme, om den tuin geleide Ethel te varen.
Jamaica, vooruitzicht, drie honderd pond...
het stond alles zoo met elkaar in een zeker
verband. Kon het wezen, dat Cecil trachtte
haar te misleiden, om haar geld te gebrui
ken voor die dolzinnige schatzoekerijvan
welke zij,ook zij reeds zoo vaak had moeten
hooren
Het vermoeden was afschuwelijk, schan
delijk, haar zelf en hem onweerdig en
toch, voor een oogenblik was het zoo sterk
in haar, dat zij niet kon nalaten het met
een enkel woord te uiten.
Cecil, zegde zij aarzelend, terwijl zij
hem diep in zijne eerlijke, blauwe oogen
zag. Cecil, ge verbergt toch niets voor mij
Die reis van u staat toch niet in verband
met John Cann
Hij kuchte verlegen doch zooveel zelf-
beheereching had hij, dat hij zijnen blik
niet afwendde.
Maar Ethel lief, begon hij, ontwij
kend, hoe ter werel 1 zou het departement
van koloniën iets uitstaans hebben met
John Cann
Antwoord mij ja of neen, Cecil. Ant
woord mij ja of neen
Cecil hield haren onderzoekenden blik
ook nu nog uit, en zonder langer aarzelen
antwoordee hij haastig Neen
Het kostte hem moeite. Zijne lippen
weigerden schier die grove leugen uit te
spreken. Maar toch, om Ethel's eigen best
wil immers, antwoordde hij Neen I
Dan weet ik dat ik u vertrouwen mag,
Cecil, sprak zij, hem hartelijk de hand op
den schouder leggende. O, hoe slecht van
mij, dat ik aan u twijfelen kon
Cecil zuchtte maar eens en kustte haar
zwijgend op het voorhoofd.
In elk geval, dacht hij bij zichzelf,
terwijl hij laat in den avond naar zijne
vrijgezellenwoning terugkeerde zij be
hoeft er nooit iets van te hoorenIk kan
beweeren wanneer ik den schat feitelijk ge
vonden heb, dat ik op Jamaica toevallig op
het spoor van gekomen ben. Dan kan ik
drie honderd pond in hypotheek beleggen
en verder behoeft zij van mijn onschuldig
klein bedrog nooit het geringste te weten.
Trouwens, wanneer wij eenmaal rijk ge
worden zijn, werkelijk schatrijk, dan zal zij
aan die armzalige drie-honderd pond van
haar in 't geheel niet meer denken
Het was een ontzettend langen tijd, die
achttien dagen op zee, op de mailboot
Don, varende van Liverpool naar King
ston op Jamaica. En te langer nog viel die
tijd aan iemand, die geen andere gedachte
had, dan aan John Cann's geheim, en die,
brandend van ongeduld, de uren telde en
de mijlen afmat, welke er nog lagen tus-
schen hem zijne bestemming.
Maar ook aan deze reis kwam een einde,
cn voor Cecil Mitford vier-en-twintig uren
in het Palmboomhotel, het voornaamste
logement van Kingston geweest was, had
schen haakjes er hij gezegd.
Geen enkel ernstig man zou durven
beweren dat liet catholiek ministerie
slechts catholieken benoemt Ziet het
notariaat, het rechtswezen, al de pu
blieke diensten. De meerderheid der
ambtenaars in al de ministeries zyn nog
door en door liberalen, die slechts naar
het oogenblik snakken, dat ze weer
hunnen haat tegen de catholieken kun
nen uitwerken.
Bewijzen vraagt gy... Nog een
oogenblikje, Mynheeren, wij zyn er.
EEN BEWIJS, EEN FEIT.
Ziethier wat er gebeurde, in het mi
nisterie van spoorwegen, posten en tele
grafen, in 't jaar 4906, eenige weken
voor de wetgevende kiezingen. Hoog
geplaatste ambtenaars wreven zich de
handen. Immers Nu is 't zeker en
vast 't is gedaan met het catholiek mi
nisterie, 't juk, 't hatelijk juk der dwin
gelandij gaat eindelyk afgeworpen wor
den. Dat dachten ze, en dat zegden ze
aan onderhoorigen, catholieke ambte
naars, er bijvoegende En dan, dan
zult ge weten aan wat prys! En 't werd
kiezing, en de redding daagde niet op
en eenige dagen nadien met het hart
vol woede maar met fleemenden, vleien-
den toon, zegde dan diezelfde ambtenaar
tot dezelfde onderdanen Heeren, het
geen ik u vóór weinige dagen vertelde,
was maarom te lachen
Ah Ah Ah Om te lachen
't Was ook om te lachen dat men on
der het liberaal ministerie van 78 tot 84
geenen enkelen catholiek benoemde in
geen enkel ministerie Was het om te
lachen dat men er het leven onmogelyk
maakte aan al de catholieken die er van
vroeger reeds eene plaats bekleedden,
bij zoo verre, dat na een bestuur van zes
jaar, al de ambtenaars in al de ministe
ries dansten lijk de logo lloot
Wij, catholieken, zijn vyf en twintig
jaar aan 't roer en de overgroote meer
derheid dier zelfde beambten is liberaal.
hij reeds eene boot gehuurd en zeilde over
de geblakerde retde naar Port Royal, om
op het kale, zandige kerkhof te gaan zoe
ken naar het graf van John Cann.
Een oude, grijze neger deed hier ala
doodgraver en grafbewaarder dienst, en
Cecil Mitford vroeg hem of er eenen zerk
aanwezig was, die den naam van John
Cann droeg.
De oude man prevelde den naam her
haaldelijk tus8chen zijne dikke lippen, en
schudde daarop ontkennend het hoofd.
Massa John Cann Nee I Ik nooit
hier heer begraaf met naam Massa John
Cann. Ik zeker weet. Want ik hier al vijftig
jaar doodgraver, en ik alle graf ken van alle
heer dat hier begraven is in die vijftig jaar.
Vijftig jaar hernam Cecil ongedul
dig. Wat, spreekt ge van vijftig jaar, goede
man John Cann werd hier begraven al een
paar eeuwen voor dat gij geboren waart
De oude neger voelde zich in zijne weer-
digheid gekrenkt en antwoordde uit de
hoogte
O, zoo Maar ik toch wel kan weet
wat heer hier vroeger al begraaf. Wij heb
register hier Wij geen dom heidenvolk I
Ik heb in de kerk register van alle persoon
dat hier begraaf van den beginne van
het jaar der groote aardbeving af. Welk
jaar die Massa John Cann hij overleden
Cecil Bpitste zijne ooren bij de vermel
ding van liet register en antwoordde snel
In het jaar 1669.
(Wordt voortgezet.)
