Zondag 26 December 1909
5 centiemen per nummer
048,e Jaar 4217
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan
van do Stad an 't Arrondissement van Aalst.
vaderland, taal, vrijheid.
KERSTMIS.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
STAD AALST. Opvoeringen der PASSIESPELEN gedurende den aanstaanden Vasten,
op Zondagen 6, 13, 20 en 27 Maart en Maandagen 7, 14, 21, en 28 Maart 1910.
CLAUDE MICHON
Kerstlied.
V rij e tribuun.
Monseigneur Keesen
in den Senaat.
Leest en verspreidt
De Denderbode.
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
fconing van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week voor
de Stad 5 frank met den Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden fr. i-75 voor drg maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men Schrijft in bij C. Van de Putte-GooMens, Korte Zoutstraat, N' 31
en in alle Postkantoren des Lands.
Per drukregel Gewone 15 centiemen Reklamen fr. i-00 Vonnissen op
3** bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen Lij accoord.
Niet opgem.men handschriften worden niet teruggostuurd. Heeren Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dijnsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele van
dit blad.
CUIQUB HMJM.
Aelat, 2ti Dec. 1909.
Heden viert de Katholieke Kerk den
1909n verjaardag van de geboorteliaars
stichters, Jezus-Christus.
Weinig in getal waren zijne aanbid
ders in het stalleken van Rethleëm
Maria. Jozef, de Herders en de Drie
Koningen. Bij millioenen telt men de
geloovigen, die thans zijnen lof zingen
en aldus de voorzegging van Isaïas
bewaarheden De volkeren zullen
Hem hunne gebeden offeren.
Op alle punten van den aardbodem,
uit de torens van kerken en kapellen,
weergalmt thans de bronzen stem der
klokken, herhalende den zang der En
gelen in den Kerstnacht Glorie aan
God in den hooge en op aarde, vrede den
menschen, die van goeden wil zijn
Helaas 1 waarom zijn er hedendaags
zoovelen die naar deze stem niet meer
luisteren Waarom zijn er zoovelen die
den heilzamen invloed der Christi-leer
loochenen; «lie trachten hem te vernie
tigen Meêgesleept als zij zijn door de
aardsche bekommeringen verblind
door hunnen trots of verslaafd door
hunne driften, trachten zij het bestaan
der goddelijke wet te ontkennen, alsof
zij waanden, de dwazen, aldus aan hare
verplichtingen te ontsnappen. De maat
schappij willen zij veredelen en ont-
slaven zoo beweren zij, en ze zien
niet, de kortzichtigen dat zij ze zouden
terugvoeren tot den toestand van alga-
meene vernedering, ellende en verval,
waaruil de leering des Verlossers haar
heeft komen opbeuren.
Laten wü, rechtzinnige christenen,
tot het stalleken van Bethleëm gaar
laten wij hulde bewijzen aan het God
delijk Kind, dat den vrede op aarde is
komen brengen laten wij de lessm
van nederigheid, ootmoed en ontheet-
tino- der aardsche goederen, die het ons
van uit zijn kribbeken geert, met een
volgzaam hart aanhoorenlaten wij
bidden voor de verdwaalden, die dé
zaligmakende leer niet alleen verstoo-
ten maar ook bekampen
Aldus moge het Kertsfeest voor ons
en voor velen, wien de Heer in zijne
bermhertige goedheid, den blinddoek,
voordeoogen wegnemen zal, een feest,
van heropbeuring, van heropstanding,
van bevestiging in 't geloof wezen.
Episode uit de Fransche <Revolutie
36e vervolg.
De alarmklokken werden geluid. Hen-
riot .ond n.aralle gevangediaen »an Pa
rtis soldaten om de directeurs op doodstraf
le re,bieden, .en der gevangenen op te
„.men. TegeUjksrUjd gaf hu bevel, de ge-
vangenen op to sporen en hen in triomf
naar bet stadhui, te geleiden.
Na een half uur verscheen Lebas. Hem
volgden weldra Couthon St-Just, Augus-
tin Robespierre, en ten laatste ook onder
luid getier en geschreeuw der begeleiders
Robespierre zelf
Tegen 9 uren waren allen weer vry, en
sterker dan ooit in het midden der Pary-
zer troepen.
gr moet aanstonds eene proclamatie
uitgeveerdigd worden aan het leger, en
eene aan het volk. De conventie moet ver
nietigd worden, sprak Robespierre, en
men zette zich onmiddelyk aan 't werk dit
bevel uit te voeren.
Doch da conventie zat ook met stil.
'x Is Kerbtdag.
'tls Kerstdag! Neon,'ten kraakt geen sneê
't en rymt, 't en vriest, 't en ijzelt
toch lyden de arme menschen weê
en wordt hun hert verbrijzeld
Ze willen werken, maar 'ten valt
geen werk, geen loon, geen eten
Wiens hert, van ijs of ijzer, zal 't
nu 't Kerstdag is, vergeten
Geeft milde, geeft, die hebt en houdt
van God zoo milde gaven
't Wordt anders, al uw geld en goud,
naast u in 't graf begraven.
Geeft milde, gij die kristen zyt
en Kerstdag komt te vieren
Geeft milde, alzoo m' in vroeger tijd
gaf milde aan monsche en dieren
En Hij die mensch en dier bemiDt,
die u, o mensch, verheven,
Vergodlijkt heeft, Hij zal 't zijn kind.
o mensch, eens wedergeven
Güido Gezelle.
IN 'T STALLEKEN.
Mannen, treedt nu, al te
Jublend nader,
Met geloof en vreugd bezield
Juicht, wen Jozef, diep gebogen,
Ingetogen,
Zynen God aanbiddend, knielt.
Refrein.
U glorie in den Hoogen
O God, die met meêdoogeu
VaD op Uw glorietroon,
Als boeter voor de zonden
Aan 't menschdom hebt gezonden
Uw Eeuwigen Zoon
Vrouwen, komt en paart uw zangen,
Onbevangen,
Met het forsche mannenlied
Wen Maria, 't Kind aanschouwend,
Handen vouwend,
Haren Schepper hulde biedt.
U glorie enz.
Kinderen, juicht en jubelt mede
Heil en vrede
Brengt Hij u in dezen nacht,
Die, gedauwd uit 's Hemels wolken,
Hier de volken
Uit zijn kribje tegenlacht.
U glorie enz.
Englen zingt uw hemelkoren
By het gloren
Van het oogvorblindend licht,
Dat omglanst de dierenwoniug
Waar Uw Koning
Op wat stroo te rusten ligt.
U glorie enz.
Hemel, Aarde. Volkren allen,
Laat nu schallen
't Vreugelied in koor herhaald
Hij die aan de zielen 't leven
Weer komt geven
Is als kind op aard gedaald
U glorie, enz.
A. V. Bültynck
Men had zich permambnt verklaard en was
bereid liever te sterven dan een enkelen
stap terug te treden. Men zond haastig
geheime boden naar de stadskwartieren,
liet de troepen opnieuw den eed aan de
conventie zweren en beval hun de goede
orde in de conventie tegen verraders en
oproerlingen te verdediged. Tegen midder
nacht trokken de nationale garden zicli
samen by de Tuilorieën, om de conventie
te beschermen. Weer stonden in de onge
lukkige stad de burgers tegenover elkan-
ger, weer vlood op straten en pleinen kost
baar bloed.
Niemand sliep dien nacht in Parijs. In
de straten hoorde men aanhoudend schie
ten. Het middenpunt van den strijd was
het stadhuis. De sansculotten on de troe
pen van Hen riot waren echtor niet gewoon
tegen een vastberaden goed gewaponden
vijand te strijden. Honderden trokken zich
torug en gingen naar huis. In de zalen van
het stadhuis werd het al stiller en stiller.
In een der pronkkamers zaten de vyf eed-
genooten onvermoeid te arbeiden. De eene
proclamatie na de andere werd opgesteld,
om alle met het aanbreken van den vol
genden dag aan het volk te worden bekond
gemaakt.
Voor de eendracht.
Wat men er ook over denke, ja,
eendracht, volkomene eendracht is er
volstrekt noodig in onze Partij.
De katholieke blok tot hiertoe zoo
eensgezind, zoo schoon verbonden en,
van dan af, zoo machtig werd deze
laatste tijden gevaarlijk geschokt.
De gebeurtenissen ter Kamer hebben,
men moet liet bekennen, eene bedroe
vende wonding genomen, vooral omdat
zij eeDe scheuring veroorzaakten in
onze rangen, omdat zo bij velen ontmoe
diging verwekten.
Het katholiek Ministerie heeft de
hulp ingeroepen van onze van ouds
doodvijanden om met hen eene hervor
ming tot stand te brengen aan de welke
de meerderheid der Rechterzijde vijan
dig was.
Dit is een allerspijtigste zaak en die
hoogst te betreuren valt.
Maar wij vragen ons af of wy hierom
de handen ten hemel moeten slaan en
bljjven slaan
Moeten wij altijd en overal over de
daken uitbazuinen Dit is de val van
't katholiek Ministerie
Men verliezo uit 't oog niet dat de
tweedracht het begin van 't einde is
Neen,de verdeeldheid in de katholieke
rangen in zake der krygshervorming
maggeeue algemeene verdeeldheid wor
den.
De legerwet gaat iu uitvoering ko
men en laat ons afwachten wat hare
uitslagen zyn zullen.
Wanneer het hier kiezing zal wezeD,
zullen Senators en Volksvertegnnwoor-
digers verantwoordelijk zijn voor hunne
houding en de Poll zal met kennis van
zaken uitspraak doen.
Zy, die gedurig de tweedracht aan
vuren beseffen zy dan toch niet welke
onheilvolle gevolgen hunne handelwyze
hebben kan
Liberalen en socialisten roode en
groene, nemen alle gelegenheid te baat
om de kloof nog breeder te graven tus-
schen de twee katholieke fracties die in
het militaire vraagstuk tegenover elk
ander staan. Tegenover hunne werking
is het zondig van wege katholieken, zelf
die oneeuigheid nog aan te vuren.
Ja, men vergete niet dat grooter en
heiliger belangon voor ons op 't spel
staan. Moeten wij ze hier aanhalen
Ouze tegenstrevers verduiken hunne
inzichten niet Frankrijk heeft hun
voorbeelden gegeven die hier dienen na
gevolgd te worden.
Dus EendrachtEendracht kost wat
kost Eendracht en dan zullen wij onover-
winbaar zijn
In het verleden Zondagnummer van
Denderbode n, hebben wij een kort
en getrouw verslag gegeven der rede
voering van Mgr Keesen, overdenieuwe
militiowet. Dit verslag bewees ten volle
Zij merkten niet eens, dat de ratten het
zinkende schip dingen verlaten. Het schie
ten werd langzamerhand minder.
Om twee uren in den morgend, stormden
een aantal soldaten der nationale garde
ademloos de marmeren trappen van het
stadhuis op.
Op hetzelfde oogenblik werd de deur der
kamer waarin de bondgenooten verzameld
waren, met geweerkolven ingeslagen en
onder don uitroep Leve de nationale
Conventie Weg mot de boosdoeners I
stormden de soldaten binnen.
Nu eerst merkte Robespierre, dat alles
verloren was. Bliksemsnel nam hy zijn
pistool, om zich to dooden. Hij trof echter
slecht, en verbrijzelde alleen zyne onder
kaak. Lebas trof beter. Hy schoot af en
was op den slag dood.
Woedend pakte St.-Just den dronken
Henriot, dien hij de gansche schuld van
hun ongeluk gaf, by den kraag en wierp
hem door het venster buiten in den tuin,
waar hy met gebroken heenen eerst den
volgenden morgend gevonden en gevangen
genomen werd.
Robespierre lag onbeweeglijk op den
grond. Hy lag in onmacht. Men legde hem
op eane draagbaar en droeg hem in triomf
dat de achtbare Senator van Limburg
de nieuwe wet niet stemde als priester en
als christen, omdat ze eene volksxcet is
hij stemde ze uit zwakheid en uit gela
tenheid.
Volgens Mgr Keesen is de persoon
lijke dienstplicht, of afschaffing der
plaatsvervanging, het eenig vraagstuk
door de nieuwe militiewet opgelost. Het
spriogt in het oog dat zulks een grondig
valsch denkbeeld is. Van veel meer
belang is het verdubbelen der gedwongen
■soldaten waar er vroeger 100 soldaten
waren, hebben wij er nu omtrent 200
Elk zal dit ondervinden in zijne ge
meente en nochtans Mgr. Keesen rept
daar geen enkel woordje van Van veel
meer belang nog is het verkrachten der
grondwetdoor liet afstaan aan den Ko
ning, van het jaarlijks bepalen van het
soldatencijfer, iets wat vroeger een
grondwettig en kostbaar voorrecht der
Kamer was. Mgr Keeson rept daar ook
geen woordje van.
Onbegrijpelijk is het dat Mgr Keesen
twee zoo hoofdzakelijke punten uit het
debat liet, en dan nog grooten indruk
zou gemaakt hebben op al de leden van
den Senaat, wanneer hij bij voorkeur
zich met zaken van veel minder belang
onledig hield
Nochtans was zijne uiterste toege
vendheid aan de regeeriug niet voldoende
om geheel en gansch te ontsnappen aan
hel aanraken van alle verwijten, die het
katholiek volk, met volle recht en rede,
aan de heeren Schollaert, Helleputteen
Ronkin mocht toebrengen. Hij moest
bekennen dat die verwyton alleszins
bitter en gegrond waren en dat ze hem
langen tijd diep ontsteld hebben.
Die verwijten zijn driederlei 1° Ons
Katholiek Ministerie heeft een verhoud
gesloten met de liberalen en de socia
listen 2° het heeft ons oud en tradi-
tionneel programma verscheurd en 3*
het heeft de priesterlijke vrijstellingen
iu gevaar gebracht door het afschaffen
der plaatsvervanging
Hoezeer ook Mgr Keesen die fouten
betreurt, beschouwt hij liever de poli-
liek alt philosoofm trekt dadelijk zijne
breedste mouwen aan om er gemakke
lijk volle absolutie voor hot ministerie
uit te trekken
Het ministerie kou, och arme niet
anders doen dan tot de liberalen en de
socialisten overloopen, daar het langs
den katholieken kant geene meerder
heid vinden kon om de slechte wet er
door te drijven. En wat kan msu anders,
dan tot de vijanden gaan, als de vrien
den niet meê willen Het is waar, Mi
nister Schollaert was het land door,
gaan jubelfeest viereu, en onder het
drinken van Champagnewijn had hy
gezworen de legerkwestie op te lossen
uitsluitelijk met de gansche katholioke
partij. Wanneer de eerste valstrik hem
werd gelegd door de antiklerikalen
in den Senaat, had hy uitgeroepen
v Blauwe en roode vosseti gij zult mij
niet vangen En ziet een tweede val
strik wordt gespannen door den Koning
en door de logic M. Schollaert wordt
er in gestooten door zijn medeministers
Helleputte en Renkin, en hij is gevan
gen
naar de Conventie. Hot was vyf ure toen
hy daar aankwam.
Tallien trad met de woorden Victo
rie De schurken zyn gevangen geno
men in de zaal.
De afgeveerdigden begaven zich naar do
vergaderzaal van het comité du salul pu
blic, waarheen men het lichaam van Robes
pierre gebracht had, om het te verbinden.
Op dezelfde plaats, waar hij vroeger onbe
perkt gebieder geweest was, werd hy nu
op eene tafel gelegd, en, zoo goed en kwaad
het ging, verbonden.
Do afgeveerdigden kwamen en gingen
en riepen hem scheldwoorden toe als
bloedhond, huichelaar, tiran, dictator. Nu
en dan zuchtte hij pijnlijk, doch bleef ove
rigens tamelijk gevoelloos. Toen echter
Tallien met zijne schoone vrouw nader trad
en honend sprak Daar ligt hy nu, do
groote man sidderde en gloeide geheel
zijn lichaam. Hij balde krampachtig de
vuisten, en in zyne oogen was diepe haat
cn wilde vertwijfeling te lezen.
Nu eerst begreep Robespierre, dat hij
het offer was geworden eencr sluw over
legde intrigue. Kort voor zijne dood zag hy
den men8chelijken hartsstocht in al zijn
geweld, en in zyne ijzingwekkende diepte.
a In extremis extrema tentanda als
men voor de valle staat, moet men erin
springen
Zoo leeit de politieke philosophie van
Mgr. Keesen, want ik zie waarlijk niet,
zegt hij, op welke manier hot ministerie
den rood-blauwe valstrik zou kunnen
ontsnappen hebben
Zoudt ge daar geen hoorns van kry-
gen beste lezer, een Priester-Senator,
zoo te vinden redeneeren in volle aan
gezicht van 't Katholiek België
De regoering hoeft verder het oud
Katholiek programma met de voeten
getreden, door hel afschaffen der plaats
vervanging. Doch men moet weten dat
de gedachten toch zoo zeer veranderd
zijn door het inbrengen van hot alge
meen stemrecht c-n het opkoraon der
democratie.
Wij betwisten geenzins dat nieuwe
strekkingen kunnen verschijnon, maar
wat wy betwisten is het recht van een
ministerie het oud programma te ver
scheuren op enkel eigen frezag en
dit niettegenstaande de uitdrukkelijke
wensch der katholioke Kies vereen i gin
gen. Indien het waar is doch het is
niet waar - dat do strekkingen nopens
de plaatsvervanging algemeen veran
derd zijn, dan moest men eerst het pro
gramma op dit punt wijzigen en nooit
mocht het ministerie op o"ii nieuw ter
rein vooruitgaan zonder de vooraf
gaande wijzigingen van '1 programma.
Dien grondregel van poltieke tucht
kan noch het algemeen stemrecht nocli
de democratie verbreken.
Ook verzetten wij ons geenzins tegen
veranderingen aan 't programma indien
ze hun oorsprong vinden en gesteund
zijn op eene nieuwe richting door de
meerderheid, zoo niet door de algemeen
heid, der partijgenooten goedgekeurd
maar ten stelligste komen wij op tegen
het roekeloos miskennen der bestaande
en ongewijzigde voorschriften, die tot
hiertoo blijven bestaan zoowel in volks
gezinde als in bewa rendeVeroenigingen,
wat men er ook van zegge.
Eindelijk het derde verwijt, dat wyst
op het gevaar aan hetwelk de priester
lijke vrijstellingen voortaan zijn bloot
gesteld, door het afschaften der plaats
vervanging, kon Mgr Keesen i ogal ge
makkelijk vergeven aangezien het mi
nisterie van de antiklerikalen bekomon
heeft, dat ze ditmaal de priesterlijke
vrijstellingen in de wel laten schrijven,
zelfs voor de kloosterlingen, 'i Is waar,
eertyds konden de priesters zich vrjj-
koopen door de plaatsvervanging. Maar
wat kunnen wij er aandoen. Moesten de
antiklerikalen meester worden ze zou
den toch alles afschaffen, al ware hel
maar om aan het proletariaat te be
hagen. Doch nu hebben wy een accoord
met onze tegenstrevers.door hetwelk de
vrijstellingen der priesters blijven be
staan,en zouden de liberalen of de socia
listen dat accoord,zoo plechtig gesloten,
eens durven verloochen Mgr Keesen
steil volle vertrouwen in de politieke
eerlijkheid onzer tegenstrevers, want,
zegt hij, moesten zij allen die plechtige
verbintenis verbreken, dan moet men
de armen laten vallen, voor altijd van het
menschdom wanhopen en zeggen met een
lid der Fransche academie hoe meer ik
Hij zag den strik, dien men hem in koele
berekening gespannen had, en waaarin hy
vallen moest.
Na een kort oponthoud werd Robespierre
naar de Concicrgeric gebraclii. Zijn proces
was spoedig afgeloopen. Men stelde zijne
indentiteit vast cn veroordeelde hem ter
dood.
Den volgenden middag verdrong zich in
de straten, die van de Conciergerio naar
liet Revolutieplein voerden, eene ontzag
lijke menigte, die zien wilde, hoe do hel
den der revolutie, eens zoo verafgood, naar
liet schavot gevoerd worden.
Bijna allo troepen waren op de boen, cm
de orde te handhaven, en de vensters op
liet Rovolutieplein waren tegen hooge pry-
zen verhuurd, alsof het eene tooneelvoor-
stelling gold. Eindelijk hoorde men het be
kende ratelen der noodige kar, waarop St-
Just, Couthon. Henriot, Robespierre on
zyn broeder stonden. Robespierre was
slecht verbonden. Ieder oogenblik moest
hij het verband goedschik ken. Het volk
in de straten riep hem scheldwoorden toe,
wierp van vreugde de mutsen in de hoogte
en riep «.Leve de vrijheid Weg met
Robespierre Weg met den dictator v
Waar is de schurk, waar is hy, die
de menschen leer hennen, hoe meer ik de
honden leer hoogschatten.* Mgr Keesen
is waarlyk te veel naïefop politiek
terrein hebben onze tegenstrevers van
alle kleur met do getrouwheid van den
hond voor zijn meester niets gemeens,
en de ondervinding loert ons dat, indien
de hond tot eenigo vergelijkenis mag
dienen in do politiek onzer tegenstre
vers, dan is het enkel en alleen wegens
de schaamtelooze zwierigheid met de wel
ke de hond den achterpoot opheft tegen
zaken die hem niet moer dienen kunnen!
Mgr. Keesen was eertijds Pastoor in
de Kempen. De 18 jaren die hij daar
doorbracht lieten hem bestatigen hoe
antimilitarist die bevolking was, des te
meer de nabijheid van het Kamp van
Beverloode deugden van 't soldatenleven
aan de Kempischè bevolking, door on
dervinding deed waardeeron. Sedert
jaren, nu dat hij zetelt in den Senaat,
en te Brussel woont, had hij de grondige
gesteltenis der Kempenaren uit het oog
verloren en nu moet hij uitroepen
a Wat is er. helaas geworden van dit
Kempenland van voorheendat Kempen-
land dat ik steeds gekend heb zoo xceder-
spannig aan het militarismusWare
mijn zxcart priesterkleed niet reeds lang
genoeg, ik kocht mij dadelijk een kleed
van rouwom den val te bexoeenen van
zoovele oude denkbeelden die mij eens
duurbaar xcaren En de Senaat lachte
dat het schokten Waarom lachte de
Senaat Omdat do goede Mgr Keesen,
zoo zeer ter goeder trouw, was om den
tuin geleid door eene politieke streek, die
Minister Helleputte had op touw gezet,
en die Mgr Keesen deed golooven dat
de oude goede Kempen nu al met eens
volbloed militarist geworden waren.
En inderdaad wat was er gebeurd. De
sluwe Minister Helleputte, ging op 27
November laatst, eene statie inhuldigen
te Wyckmael, hij liet daar eenige pro
vincieraadsleden ontbieden, en dadelijk
werd er een dagorde opgesteld als volgt:
u Overwegende dat het militair wets-
ontwerp door de bevolking algemeen
met goedkeuring wordt onthaald
verontwaardigd wegens de aanvallen
waarvan de regeering het voorwerp
is, bieden de provincioleden van Mae-
soyck, aan het Ministerie, en byzon-
derlyk aan M. Schollaert, die waar-
i) dige Kabinetsoverste, alsook aan M.
Helleputte, vertegenwoordiger van
het arrondissement Maosoyck, de her-
nieuwde getuigenis aan van hun
ii vertrouwen en huuno verkleefdheid.»
Dit dagorde, tolk van zulke verande
ring, deed Mgr Keesen nadenken en
sloeg hem volkomen uit zijn lood. Ea
daarom stemde hy de wet.
Monseigneur Keesen is zeker een
eerbiedwaardige en welsprekende Pries
ter. Doch als men zijne redevoering in
de annalen leest, is het niet le begrijpen
hoe zy in deu Senaat dun diepen indruk
kon maken, welke sommige ministers-
vrienden er aan leenen. Voor ons was
die redevoering een puik stuk litteratuur
dal door de slechtheid der zaaknoodza
kelijk ijdel teas aan grondige reden.
Ons allen vermoorden wildo klonk het
herhaaldelijk uit liet volk, en de gendar
men, die de kar begeleiden, wezen met de
ponten hunner sabels op Robespierre, die
somber voor zich uitstaarde.
Was dit alles wel werkelijkheid, was
het mogelijk vroeg hij zich af. Had hij
niet vele jaren lang gezorgd cn gearbeid
onkel en alleen voor dit volk. I)ag en nacht
had hy geworkt, geen rust gekend, hy
had zijne gezondheid verwoest om dit volk
gelukkig te maken, ditzelfde volk, dat hem
nu als ocno branding omgaf, en zijne dood
eisolite. Was dan de theorie, waarop hy
het geluk van het volk had willen grond
vesten, eene dwaasheid geweest? Alles wat
hij bezat op den dag, dat hij gevangen ge
nomen werd, was vijftig frank in assig
naten.
Was dit nu den dank voor zyne eerlijk
heid, zyne zelfopoffering.
Hij had ech'er niet veel tyd meer om
hierover na te denken. Akelig snel kwam
de kar op het Revolutieplein aan, waar de
guillotine stond. Koelbloedig bijna nieuws
gierig aanschouwde hy die h'elsehe ma-
chien. Nog nooit had hy 'mar in werking
gezien.
(Wordt voortgezet)