Donderdag 6 Januari 1910 5 centiemen per nummer
64i4t Jaar 4220
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan
van de Stad en 't Arrondissement van Aalst.
MOEDERHART!
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
STAD AALST. Opvoeringen der PASSIESPELEN gedurende den aanstaanden Vasten,
op Zondagen 6, 13, 20 en 27 Maart en Maandagen 7, 14, 21, en 28 Maart 1910.
Driekoningen.
Leest en verspreidt
De Denderbode.
Herstelling der
herfstbezaaiingen.
CONGO
Verboden te bidden.
NDERBODE
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
lening van den volgenden dag. De prys ervan is tweemaal ter week voor
ie Stad 5 frank met den Post verzonden e frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden fr. 1-75 voor dry maanden, voorop te betalen. De inschrijving
sindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont-
vimgen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men Schryft in bij C. Van de Putte-GooMens, Korte Zoutstraat, Nr 31
en in alle Postkantoren des Lands.
Per drukregel Gewone 15 centiemen Reklamen fr. i-00 Vonnissen op
3d* bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij accoord.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dynsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele van
dit blad.
CCJ1QUK ȆU1
Ael^tli Jan. 1S>1Ö.
Geleid door een wonderbare sier, gin
gen de Wijzen op weg en zij rustten
niet, totdat zij mochten nederknielen
voor den Messias, den verlangden Ver
losser der volkeren. De Wijzen brach
ten den Nieuwgeboren Koning de hulde
van hun goud, hun wierook en hun
myrrhe.
Als christenen zijn wij allen ook op
weg naar een heilig land, naar het glo
rierijke land der hemelen. Daar hopen
we onzen Koning en Verlosser te mogen
zien, te mogen aanbidden, loven en
danken met al zijue uitverkorenen.
Een wonderbare ster geleid ons op
den weg 't Is het. licht van ons geloot'.
Doch gelijk de ster der Wijzen verdween
te Jerusalem, waar een wreede booze
koning zijn hof hield, zoo gaat helaas,
ook voor vele christenen onzer dagen de
ster van hun geloof onder. Verleid door
de wereld, den duivel en het vleesch,
sluiten zy hun oogen voor de liefderijke
troostelijke stralen van bet geloof en
dwalen verre weg van het vaderhuis, als
andere verloren zonen.
Ze vergoten het eenige noodzakelijke,
dat ze moeten weten, namelijk dat ze
maar vreemdelingen zijn en reizigers op
weg naar een beter vaderland. Zo gelij
ken op een wandelaar, die, verlokt door
de bekoorlijkheid eener streek, zich te
lang ophoudt op den weg, door den
winter wordt overvallen en zijn doel
niet bereikt.
Vergeten we toch niet, vooral met het
begin van dit nieuwe jaar, dat we niet
geschapen zijn voor de aarde. Daarom
is ons lichaam zelfs zóo geschapen, dat
onze oogen opzien naar den Hemel. Ook
onze kerktorens, zelfs de hoornen en
planten, herinneren ons aan ous vader
land, want alle wijzen ze ous naar
boven.
Slechts éénezaakis noodzakelijk
Hoe waar is dit woord van den Ver
losser en ook dit andere zoekt eerst
het Rijk Gods en zijne gerechtigheid,
dan zal al het andere u worden toege
worpen.
Vele menschen. helaas, vergeten hun
laatste doel zij denken slechts aan het
tegenwoordige aan geld, vermogen,
eerambten. Op eene grafzerk van zulke
menschen kan men beitelen Hier rust
een dwaas mensch hij wist niet waar
om liy leefde 1
Vele christenen handelen als de konin
gen van zekere heidensciie stad. Zij
mochten slechts één jaar regeeren en
werden daarna opeen onbewoond eiland
overgebracht. En dat ééne jaar hunner
regeering brachten zij over in volslagen
ongebondenheid, om daarna op het
eiland van ellende om te komen. Weini
gen slechts gelijken den verstandigen
koning dier stad die gedurende het jaar
zijner regeering liet eiland onderzocht
en zijne dienaars en zijne schatten daar
heen vooruitzond.
Wie niet denkt aan zijn einddoel, is
geen reiziger, doch een vagebond, een
zwerver evenals deze in do handen
der politie, zoo valt gene vroeg of laat
in de klauwen des duivels. Ge kunt hem
ook vergelijken op een zeevaarder, die
niet weet waarheen, en zoodoende het
schip ten ondergang voert.
We zijn op aarde, om God te dienen
en te verheerlijken, en aldus de eeuwige
zaligheid te verwerven.
Gods verheerlijking is het doel van
geheel de schepping. Zelfs de meest rede-
looze en gevoel looze schepselen, namelijk
alle tamme en wilde dieren, alle boomen
en planten, alle metalen en steeneu
loven God, elk naar zijnen aard en zijn
vermogen zij strekken hunnen schep
per tot lof en eere.Dus is ook de mensch
tot hetzelfde doel geschapen, om Gods
heerlijkheid te verkondigen Elk mensch,
of hij taille of nietverkondigt de heer
lijkheid Gods. De schoone samenstel
ling van zijn lichaam, de verheven
krachten van zijn geesl, de belooningen
van den gerechte, de straffen van den
zondaar, in één woord alles verkondigt
Gods heerlijkheid, Gods almacht, wijs
heid, goedheid, gerechtigheid Daarom
moeten zelfs de verdoemden het huuue
bijdragen tot verheerlijking van God
zij toonen namelijk hoe groot en heilig
Gods rechtveerdigheid is.
En daar nu de mensch een redelijken
vrij mensch is, moet hij vooral door zijn
vei stand en zijne vrijheid God verheer
lijken. Dat geschiedt wanneer hy God
erkent, Hem bemint en eert.
Dit deden de drie Wijzen, die door
niets wederhouden en alle hinderpalen
overwinnende, hunnen koninklijken
weg vervorderden tol bij de kribbe van
den Verlosser, dien zij erkenden door
hunnen wierook, beminden door hun
goud en eerden door hunne myrriie.
Christenen zijn wij, en in ons H.
Doopsel gezalfd tot koningskinderen dos
hemels, wezen we dus geene slaven van
de wereld, van het geld, van de driften
en passiën, maar brengen we gelijk de
H, Driekoningen, alles ten ofïor tot
glorie van God en tot zaligheid onzer
onsterfelijke zielen
(o)»—
57* vervolg.
Wan het oogenblik om te spreken, niet
gekomen Eva ging er toe besluiten, toon
Edmond op zachteren toon vervolgde
Eva was eene bovallige vrouw inon
moest nog wreeder dan de tijgers wozen,
om haar zoo te slachtofferen. O, hoe go-
lukkig is die stond, als ik van haar droom,
als ik baar zie naderen, als zij my toe
lacht, als zij hare armen uitstrekt... O,
wat geluk... maar het is van korten duur,
de ontwaking brengt my, eilaas, tot do
werkelijkheid terug...
Als Edmond in zijne opgewondheid dezo
woorden over zijne lippen liet rollen, trok
Eva zich ter zijde om zich beter te kunnen
verbergen.
Inderdaad, de werkelijkheid geleek niet
aan den droom
Moet ik zijne herinneringen tegenspre
ken Moet ik in de plaats van dieu prach
tige» droom, vroeg zij zich af, een wezen
stellen, lijdend aan haren gang, een wezen
met misvormde trekken
Welhaast, met het herleven der na
tuur, zal de veldarbeid hernemeu. Ge
bruik makende van de enkele weken
rust en vrijo stonden dio hun nog over
blijven, zullen de landbouwers, die
hunne belangen oprecht behartigen,
nuttig werk doen den inventaris huns
bedrjjfs te maken, hunne machienen en
al hun landbouwgetuig, hunne wagens
enz. te onderzoeken, ze to herschilderen
on ze zoo noodig te doen herstellen.
Van nu af aan, verdient de kwestie
der lentebemesting al de aandacht «Ier
landbouwers. Dat zij dus hunne aankoo-
pen wel lydig doen, want, met te lang
te wachten, stellen zij zich bloot rond
het tijdstip des verbruiks hoogere prij
zen te moeten betalen.
De eerste bemestingen, die met het
einde van den winter onze aandacht
gaande moeten maken, zijnde deze der
herfstbezaaiingen. Meer misschien dan
vele andere jaren, hebben de granen
geleden, min door den vroegen vorst
dan wel van de stortregens die onop
houdelijk de veldon teisterden. Men zal
deze bezaaiingen bijgevolg tijdig dienen
to herstellen, ten einde dus in de ver
wachting niet bedrogen te zijn.
In het najaar, stonden wij het gebruik
voor cener gematigde hoeveelheid am-
moniaksulfaat, volledigd met eene ster-
ko fosfoorzuur-potasch bemesting. De
menigvuldige landbouwers die onzen
raad volgden zal het nauwelijks noodig
zijn te herinneren dat eene nieuwe ge
matigde hoeveelheid ammoniaksulfaat,
't zij 75 tot 100 kgr. por hectare, ten
vroegste mogelijk bij het uitgaan van
den winter of zoo vroeg mogelijk in het
begin der lente alsdekmest uitgestrooid,
g. ede uitslagen geven zal, vooral als
deze uitstrooiing door eene goede egging
opgevolgd wordt, die eene aller aanbe-
velendste doenwijze is bij het hernemen
van den groei.
De landbouwers die deze stikstofbe-
mesting zouden verwaarloosd, of de
stikstof onder te oplosbaren vorm aan
gewend hebben, mogen voorzeker niet
wachten eene goede hoeveelheid ammo
niaksulfaat uit te strooien, 't zij gevallig
150 tot 200 kgr. per hectare. Evenzoo
is het bij aldien de minerale bemesting
onvoldoende of verwaarloosd geweest
ware in dit geval is het aanbevelens
waardig met de hooger opgegevene hoe
veelheid ammoniaksulfaat 300 kgr.
superfosfaat en 100 kgr. chloorpotasch
te mengen, eu dit mengsel boven op uit
te strooien, waarna het door eene goede
egging ingedekt wordt. Jan.
Zij dierf niet.
De vrouwen zyn, bij gelegenheid, in
staat de verwoestingen des tijds te verge
ten op bet wezen, dat zij jong en schoon
bemind hebben dezelfde zelfverlooche
ning dient niet aan de mannen gevraagd...
O, Eva wist dit goed
Indien Edmond de waarheid niet ver
moed had, dan was dit toe schryven aan
het feit. dat hy nog altijd voor zijnen geest
eene Eva in den bloei der jaren, eene lief-
debloem zag zweven, een meisje dat de
twee cn twintig jaren niet was overschre
den... Indien zij zich kenbaar maakte, vie
len al de bespiegelingen van haren echtge
noot als een kaartenhuisje ineen... Hij had
ongetwyfcld, recht laten wedervaren aan
de meerdere ontwikkelingen en de schoon
heid zijner eerste vrouw, maar de ziel en
het lichaam zijn in de raenschelyke natuur
zoo innig vereonigd, dat het mocilyk is ze
te scheidon, voornamelijk in zake van ge
negenheid, van liefde.
Maar moest men dan dien ongelukkige
aan zyne droefheid overlaten zonder te
trachten hem te troosten Het gevoelen
van verknochtheid en van fierheid leverden
elkander een hevigen stryd in het hart van
Eva. Wie zou het pleit winnen Aan de
toekomst bleef de taak de hangende zaak
op te lossen.
De kleine Hendrik verscheen eensklaps
uit de duisternis en riep
Lieve moeder, zult gij nu nog langer
den moed hebben te zwijgen Zult gy den
vader niet melden dat de betreurde vrouw
voor ons aller geluk leeft en dat zy in zijne
nabyheid is
Terwijl de knaap zoo sprak, stootte hij
de moeder in de armen van don vader,
die een oogenblik als van verrassing en
ontroering verslagen was.
Vergeef my, Edmond, de wyze waar
op ik deze woning binnengedrongen ben,
zegde Eva. Vermomd ben ik onder uw dak
geraakt. Neen ik wilde hier niet binnen
vallen, als de bliksem dio op een huis stort,
uw gan8ch leven verontrusten, uw geluk
Btoren... Ik wilde echter te allen pryze
myne lieve kinderen terugzien ik ware
ditmaal voor goed gestorven, had ik het
doel niet bereikt, had ik tot hen niet kun
nen spreken, had ik ze niet aan myn hart
kunnen drukken. Daarom was in mijn
geest het gedacht opgerezen als onderwij
zeres op te treden. Heb ik ongelijk gehad
Neen, zeker. Eva, aan u is het my
vergiffenis te schenken. Ik ben een on-
dankhare. Tijdens de ziekte van Hendrik
heb ik u niet kunnen herkennen, was ik
niet in staat te raden dat alleen eene moe
der zooveel toewijding kan bezitten 1 O,
KtuilhHiidel In vrouwen.
Eene der hoofdzaken aangaande eene
degelijke verandering in Congo zou
zijn: het doen verdwijnen van den ruil
ofslavenhandel, betreffende de vrouwen.
De bonden in België, die zich bezig
houden met veredeling van de vrouw,
zouden daar veel werk kunnen verrich
ten immers in Congo dienen de vrou
wen, (ten minste de heidensche), als
handelsprodukt. Veel is er reeds gedaan
om dit slaafsch gebruik uit te roeien,
maar toch bestaat die handel nog op
vele plaatsen,'t zij openlijk, 't zij be
dekt.
Nu zal men vragen op welke manier
bestaat die handel dan nog in Congo
Wel doodeenvoudig Een opperhoofd
heeft bij voorbeeld van zijn vader twee
of twintig of honderd vrouwen geërfd
na diens dood. 't Is zijn eigendom en
niemand heeft er iets aan te zeggen.
Nu moet de chef bij voorbeeld eene
schuld vorderen van eenen anderen chef.
Wat doet hij Hij vergt doodeenvoudig
een zijner vrouwen en de schuld is af
betaald maar wat nog erger is zoo hij
goesting heeft om er nog iets bij te
koopen wat hem aanstaat wel hij koopt
or nog twee of drie bij, van verschil
lende waarden, dat hangt zoo wat af
van de uiterlijke hoedanigheden der
vrouw.
Een chef had zoo'n madame gekocht,
voor zoo wat 75,000 mitakos (geld van
Congo), hetgeen 3750 fr. vertegen
woordigt dan is or natuurlijk haar
ganscheu inboedel bij, en zoo verkoopt
hij ze nu ook op zijue beurt als het hem
belieft, en wordt madame weer de keu
kenmeid van eenen anderen chef. Dus
echte slavenhandel.
Om dezen ongelukkigen staat te ver
helpen, zijn én de Staat én de Mission-
narissen met al hunnen invloed tot
heden toe krachtdadig opgetreden.
Maar waarom zal men vragen ia dit
misbruik nog niot uitgeroeid
Eerst omdat men nog altijd onder
zoekt, en tevens redenen aangeeft die
niets aan de zaak kunnen bespoedigen,
en tweedons, omdat er geene eigenlijke
wet tot nu toe is, die dit misbruik op
eenmaal beperkt, en die krachtig genoeg
is om deze zaak op korten lijd te rege
len.
Kan deze toestand spoedig veranderd
worden! Ja! En hoe dat? Wel, dat
Kamer- en Senaalleden eeue wet s!< ra
men, die zegt bij voorbeeld Binnen
drie, vier of vijf jaren, is elke vrouw
vrij in Congo, en alwie na dit tijdstip
ze nog wil koopen of verkoopen, zal
door de wet gestraft worden. Dan is 't
gedaan
Mochten de heeren Senatoren en Ka
merleden en al wie de ware beschaving
van Congo behartigen, deze enkele
wat hebt gij in dit huis moeten lijden En
ik die u zulke pynlijke woorden toege
stuurd heb Hoe zal ik u ooit voor die pij
nen, zoo heldhaftig verdragen, genoeg
kunnen beminnen
En hij omhelsde de arme, vermagerde
martelares....
De zoo gevreesde gebeurtenis had een
beteren afloop dan zij verhoopt had
Hendrik die naar de dour snelde, uitge
vende op den hof, riep luidkeels
Carmen, Paquitta, komt, komt gauw
Wist gij...
De kinderen Boeiden toe en een treffend
tooneel ontrolde zich voor hunne oogen.
Hunne onderwijzeres, niemand anders dan
hunne moeder, stond nevens hunnen va
derMon weende, men bekeek elkan
der... De kinderen vroegen zich af, wat
dit alles beteekende, en toen onder andere
Paquitta op de hoogte der omstandigheden
was gebracht, bekloeg zij zich wel de nor-
sche woorden die haar op zeker oogenblik
waren ontsnapt....
Als zij de waarheid vernam verafschuw
de zij Pablo zoo erg als zy hem vroeger
had kunnen beminnen. Zooals hare zuster
Carmen, vond zy thans genoegen, ja alle
blydschap omdat zy hunue moeder, en va
der zijne beminde echtgenoote haddon te
rug gevonden.
in aanmerking nemen, om alzoo
een algemeen misbruik tot den wortel
uit te roeien, het ware wel een der
grootste weldaden voor onze nieuwe
kolonie, en een vaste grondvesting om
het nieuw begonnen werk degelijk en
vol hoop voor de toekomst op te bou
wen.
Auvelais is eene gemeente, in de
provincie Namen, van een goê zes dui
zend zielen.
Auvelais heeft de oer en het geluk
een gemeenteraad te bezitten, waarvan
de meerderheid liberaal-socialist is.
't Spreekt van zelf dat de leden dier
meerderheid verlichte bollen zijn, man
nen van vooruitgang, verdedigers der
vrijheid anders waren het geen libera
len of socialisten.
En dat hun liefde voor de vrijheid en
hun ijver voor don vooruitgang meer
dan ijdele woorden zyn, hebben zy ook
door daden willen bewijzen.
Zy gaan er trotsch op niet ten achter
te blijven bij de logemannen der groote
steden.
Leest en oordeelt.
In de laatste gemeenteraadszitting
deed gezel Melchior, socialist, het voor
stel de godsdienstleer in de gemeente-
lijke bewaarschool af te schaffen.
Vruchteloos deed de heer Petit, bur
gemeester, opmerken dat dergelijke
maatregel geweldig tegen de gevoelens
van de overgroote meerderheid der be
volking zou aandruiscken, dat de ouders
er altyd vrede meê gehad hadden, dat
hunne kinderkous leerden bidden en in
de grondwaarheden van den godsdienst
onderricht werden, gezel Melchior hield
zijn voorstel staande
Laten we dan ten minste de ouders
vrij, verzocht de burgemeester de kin
deren, wier ouders het vragen, zullen
van de godsdienstleer ontslagen wor
den.
Noen, was het antwoord, niet de
ouders, maar wij, gemeenteoverheid,
wij beslissen en staat onze beslissing
hun niet aan, zoo kuunen zij hunne
kinderen uit de school thuis houden.
En het voorstel van den heer burge
meester werd verworpen en dat van
gezel Melchior door al de liberalen en
soci Disten aangenomen.
Voortaan dus mag de kinderkens niet
meer geleerd worden het heilig Kruis-
teeken te makeu of het Onze Vader en
het Weesgegroet te bi Men. Er mag hun
niot meer gesproken worden over God,
over Jezus en Maria. Dat zou strijden
tegen de liberale en socialistische vry-
heid, en.... leve de vrijheid !l!
Ziedaar wat ons overal te wachten
staat, indien de liberalen of socialisten
over de scholen moesten meester worden
De grootste vreugde heerschte spoedig
iu het kasteel.
Henri is nu aan het gezantschap ver
bonden, en ziet voor zich eene schitterende
loopbaan in 't verschiet.
De graaf en de gravin de Merinville be
leven eenen gelukkigen, ouden dag.
Einde goed, alles goed
Het overlijden van Jeanne had aan eenen
schrikkelijken toestand eene oplossing ge
bracht.
O, mocht niemand ooit zulken toestand
beleven 1
Tot groote ergernis van movrouw de Sa-
pincourt, die steeds weigert aan het be
staan van Eva te gelooven, i- het stand
beeld weggenomen dat op de grafstede
prykte.
O, herhaalde zy dikwijls, zoudt gy dur
ven denken dat di9 oude heks, die onder
wijzeres, die indringster, diemej. Brown,
de stoutmoedigheid, ja de schaamteloos
heid zoover had durven brengen zich by
Edmond te laten doorgaan als de vrouw
over twaalf jaren gestorven Eva verre
zen 1 Maar 't is onmogelyk...
Het was nochtans zoo. Hoe treffend luidt
overigens, het spreekwoordDe mensch
wikt, doch tiod beschikt
einde,—
