1RKA
Zondag 50 October iOIO
5 centiemen per nummer
64ale Jaar 43
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan
van de Stad en 't Arrondissement van Aalst.
Pombal.
Bokkenrijdersfeest.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Allerheiligen-Allerzielen,
Allerzielen.
Spaansche Oproerlingen van 1576 te Aalst
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
&ening van den volgenden dag. De prys ervan is tweemaal ter week voor
de Stad 5 frank met den Post verzonden e frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden fr. 1-75 voor dry maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men Schrijft in bij G. Wan de Putte-GootRens, Korte Zoutstraat, Nr 31
en in alle Postkantoren des Lands.
Per drukregel Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1-00 Vonnissen op
3«* bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen Lij accoord.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren Nota
rissen moeten hunne inzeadingen doen, uiterlijk tegen den dynslag vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën
lit blad.
uit vreemde landen rich te wenden ten bureele van
CUIQIJB 8UUM.
ilnl8l,29 October 191 O.
Hoe verheven en schoon,hoe troostend
en opbeurend is toch het geloof
Allerheiligen Zegedag De strij
dende kerk juicht en jubelt zij her
denkt hare kinderen die met het teeken
des kruis voorafgingen en zegevierden..
't Zijn plechtige stonden wanneer de
klok heinde en verre hare jubbeltouen
uitgalmt, als wilde zij den lof der
hemelingen verkonden
't Zijn plechtige stonden wanneer het
klokkengelui, over berg en dal, door
bosch en beemd, den christen bij roept
om zich te verheugen in 't eindeloos
geluk van alle heiligen
Ter kerke is alles in feestgewaad
gedost, en in de breede beuken dreunen
statig en grootsch de orgeltonen, 't Is
feest, 't is feest
Eene rij priesters verschijnen, in
heldor witte koorhemden gehuld en met
goud belegde kazuivels, on geloovigen
en priesters brengen hulde en lof aan
hen, die roemvol worden gekrooDdinde
hemelpaleizen En priesters en geloovi
gen smeeken den zegen af van die onze
machtige voorsprekers zyn bij 'sHeeren
troon. Juicht, christene scharen, want
milde zegeningen dalen nu neder op dou
sterveling door de handen der heiligeD,
lijk door beken en stroomen het water
der bronnen naar de diepte heen vloeit,
en boomen en planten en velden be
vochtigd en voedt...
Hoezee 't Is feestgetij
Nauwelijks is het zegelied onder de
wijde gewelven onzer kathedralen,
onzer domkerken, onzer nederige stad-
en dorptempols weggestorven, of kla
gend en weemoedig klinkt de angstkreet
der lijdende kerk... Miseremini mei
Hebt medelijden 1
Allerzielen Rouwdag
Akelig doodsch is bet ter kerke
Ziet die zwarte wimpels met tranen be
sproeid; ziet dit rouwfloers en rouwge
waad Hoe die rouwklachten en treur
liederen door den alouden tempel
zuchten
Allerzielen Rouwdag
Waarom slaat die zoon den weg naar
het kerkhof in Rust daar vader
misschien, rust daar moeder Vader
Moeder! te ras aan de liefde hunner
kinderen ontruktMoeder Is zij het
die klagend roept Ter hulp Hebt
medelijden
Waarom richt die vrouw hare stap
pen kerkhofwaarts, naar dat met bloe
men en groen versierd grafterpje Rust
daar wellicht een aanbeden kindje
Rust daar die zoon die, wanneer alles
sprak van leven, van genieten, van
toekomst, door de onverbiddelijke zei
zen der dood werd weggerukt
Waarom staat dio jongeling daar te
turen voor dit pas gesloten graf Rust
daar, onder 't oog van het tengere treur-
wilgje dat met afhangende takken over
de graftombe helt, rust daar misschien
eone beminde, die met hem de wereldzee
ging overvaren
Allerzielen Rouwdag met zijne
hartbrekende herinneringen Troost
volle dag voor ons, christenen Oh
hadde ik nooit de weldaden beseft die
het geloof dadelijk verschaftwas de
geest des twijfels of der verloochening
bij mij, zooals bij velen eilaas, binnen
gedrongen, oh zie, op allerzielen, wou
ik toch mij aansluiten bij die meDigto
die, in 't herte geroerd en bedroefd, ja,
maar ook getroost door de hoop van het
weerzien, de duurbaren herdenken die
rusten in den killen schoot der aarde,
onder het kruis...
Want voor den christen is don eere-
dionst der dooden iets meer dan eene
eerebetuiging aan den niet, aan een
handvol stof zonder beduidenis; voorden
christen blijft eriets meer over de ziel.
Door den tijd en ruimte heen, drukt hij
de hand aan hen die uit ons midden
werden weggemaaid, en gelaten prevelt
hij een gebed... Hoe troostend het geloof
toch is...
'n Dikke mist, in rouwgewaad
Het dorp hult fallen kant
En met n' tranenvloed besproeit
Den killen dakenrand.
Ter kerke, gaat de dichte drom
In stille en droeve bèe,
Waar fsmeekend doordebeuken jaagt
Hun ziele ruste in vrêe
O Heere geef hem de eeuwige rust
Mijn vader, moedor mijn.
Vergeef myn vrienden, Jezus zoet
Verlos hen van de pijn.
Verlos do zielen, lieve Heer
Die snakken naar bet woord
Dat al bun lijden stillen zal
Hun op'uen Sionspoort.
Zoo stijgt er uit eenieders hert
Met diepe smart gepaard
Een droeve zucht ten hemel op,
Ter kerke op dees aard.
En troostend valt het rouwgezang
Der klokken snikkend neer
Op 't eenzaam kerkhof, stille rust
Van hen die zijn niet meer.
Met de onwenteliug van Portugal
verschijnt die naam van Pombal nu
wederom in de gazetten.
Wie was die kerel
Ziehier hoe een fransch, antikatho
liek blad Le Journal des Débats, hem
afschildert
Half haten, dat kon Pombal niet.
Zoolang Joseh I, koning van Portugal
leefde, 20 jaren lang, wist Pombal uit
gelezens slachtoffers le leveren aan ?1
de gevangenissen van de hoofdstad.
Gaoscli Portugal scheen in een onmete
lijk gevang herschapen.
't Gevang van St. Juliaan was zoo
rijk in ratten cn wormen, dat liet bed
van Pater Laurent Gaulen ervan kriel
de en dat zij zijn droog brood opknaag-
den. Pater Przikril had Diets tenzij eene»
rotten strooizak en zijnen brevier dien
de hem tot oorkussen, De slechte behan -
delingen deden I'ater Malagrida liet
verstand verliezen en men veroordeel
de hem als ketter om verwurgd en dan
verbrand te worden De Ooslenrijk-
sche afgazanten Lebzeltern, die aan die
tormenten niet w ilde gelooven zonder
ze gezien te hebben, zag ze en schreef
naar Kaunitz die verfijnde wreedhe
den zijn weerdig van de wildon.
Twee Augustijner Paters wierdeu
te samen opgesloten eeu hunner wierd
aangetast door rotte kortsen. Zijn ge
zel had schoon hulp te vragen men
luisterde niet eens. Hij riep De Pater
sterft... de Pater is dood... Niemand
kwam. En met zijne nagels moest hij in
den natten grond eenen put scharten,
om het lijk te kunnen begraven...
Pombal wilde meester spelen over
iedereen. Zelfs waren er eenige heiligen
die hem niet aanstonden en hij ontroof
de aan sommigen hunnen titel van
heilige
Woedend tegen Paus Clemens XIII
riep hij uit Een koning heeft het
recht zyn volk den godsdienst te doen
aanvoerden dien hy goedvindt.
Als Joseph 1 op sterven lag, wilde
Pombal nog de laatste uren van zijne
oppermacht gebruikeD om kwaad te
doen. Hamel do Breuil schrijft in de
Revue Historique dat de beul
naar het gevang gezonden wierd en dat
nog vier hoofden afgestegen wierden.
Hij zocht graaf Obidos verdoken in de
duisternis. Hier ben ik, zei de graaf,
maar richt wel uwe bylslag
a Als de koning dood was, moest hij
tegen wil en dank de gevangenis laten
openen. Men verhoopte dat men de
verrijzenis der dooden n zou zien be
ginnen. Maar allen keerden niet terug
uit de gevangenissen vier duizend op
negen duizeDd waren bezweken
Een zoon van markgraaf Tayora, in
't kot geworpen eer hij vijf jaar oud
was, had de spraak en 't verstand ver
stand verloren. Don Miguel geleek aaD
een geraamte, met langen witten baard,
spijts zijne jonge jaren.
Het volk riep wraak men beledig
de den markgraaf de Pombal en men
wierp met steenen naar zijne familie.
Men rukte zijn bronzen borstbeeld van
den voet van 't standbeeld des konings
en te midden oorverdovend geschreeuw,
sprong men op zijn beeld om het ver
trappen en te bezoedelen.
De markgraaf de Pombal, bijna 80
jaar oud moest in ballingschap rust
gaan zoeken. Niemand wilde hem her
bergen en hij, die korten tijd te voren
op zijne reis naar Coïmbre, in triomf
gedragen wierd, was genoodzaakt den
nacht over te brengen langs wegen cd
straten.
Zoo schrijft datdagblad. Leve Pombal
roepen onze framassons. Wij laten de
eerlijke menschen oordeel strijken en
vragen hun of zij ook zulk een Pombal
in België zouden wenschen
Onze framassons kunnen er leveren
in alle landen die er begeeren.
Verleden Maandag her
dacht de Maatschappij de
Bokkenrijders de
44® verjaring barer stich
ting.
Om 10 ure 's morgends
werd het Heilig misoffer
ter St. Martinuskork tot
lafenis ran de zielen der
overledene rijders opge
dragen, door de leden, talrijk bijge
woond.
's Avonds had het avondmaal plaats
in de ruime bovenzaal van den Katho
lieken Kring ter Groote Markt.
Bij 't nagerecht gaf de heer Achille
Eeman, schrijver-schatbewaarder der
Maatschappij 't volgende verslag over
den politieken toestand van 't arrondis
sement, dat herhaaldelijk en geestdriftig
wierd toegejuicht.
Mijnheeren,
In zijn verslag van 1909 deed uw
Komiteit, met het oog op de alsdan
aanstaande Kamerkiezing uitschijnen
den voorspoed en den vooruitgang op
alle gebied door ons Land verworven
gedurende de 25 jaren van het Katholiek
Bestuur.
En ods daarop steunende, voorzegdeu
wij dat de Katholieke Partij den uitslag
der Kamerkiezing van 1910 met volle
vertrouwen mocht afwachten.
Onzo hoop is niet teleurgesteld ge
weest.
Nooit pleegden onze vereenigde vijan
den moer geweld om aan het bewind te
komen. Deze maal, bazuinde zij uit,
was er geen twijfel meer Onze neder
laag was onvermijdelijk, het Katholiek
Besluur was veroordeeld, zijne laatste
uur was geslagen. Ja, liberalen en
socialisten waren reeds aan twisten
voor het verdoelen onder elkaar der
verschillige ministeriën
Maar zij hadden gerekend zonder de
wijsheid van het kiezerskorps
De kiezers weten, door het droevig
voorbeeld van een naburig land, wat
België mag verwachten van een mon-
sterbestuur, samengesteld uit liberalen
en socialisten Wauordo, uitbuiting
van het volk, schooloorlog, kerkver
volgingen in één woord, den ouder
gang op korte jaren van ons nu zoo
voorspoedig en vreedzaam Vaderland.
En dat heeft het kiezerskorps niet
gewild
En ondanks alle geweld, ondanks
laster en smaad jegens ons Katholiek
Bestuur, ondanks de walgelijkste om-
koopery in het Walenland gepleegd,
blijft het Bestuur van 't land opnieuw
toevertrouwd aan de Katholieke Party.
Mijnheeren, welhaast zullen de Ka
mers hunne werkzaamheden hernemen.
Onze vijanden smeden hunne plannon
om het Katholiek Bestuur aan te vallen,
om het trachten te beletten zyn eigen
programma uit te voeren, en het te
dwingen wetten te laten stemmen waar
aan de overgroote meerderheid der
Katholieke deukwyze vyandig is,zooals
verplichtend onderwijs, zuiver alge
meen stemrecht, enz., wetten die, ondor
voorwendsel van vooruitgang en van
gelijkheid, voor doel hebben de volks
kinderen ongodsdienstig op te voeden,
en het land in de klauwen te doen val
len van geuzen en socialisten.
Laat ons hopen dat de Katholieke
Meerderheid eendrachtig die plannen
onzer vijanden zal verijdelen en de uoo-
dige wetten zal stommen om voldoening
te geven aan de Katholieke denkwijze
en namelijk, dat zij de schoolkwestie
zullen oplossen ten voordeele van het
vrij onderwijs.
Om dit heilzaam werk te helpen ver
richten, rekenen wij op onze gekozenen
van liet Arrondissement Aalst, en vooral
op onzen gevierdeu Staatsminister M.
Woeste. Lang hebben de Katholieken
van ons Arroudissement en van geheel
het land in angst en bekommernis ge
leefd, ten gevolge van den ziekelyken
toestand van onzen uitmuntenden Staats
man. God zij geloofd, zijno kostelyke
gezondheid is teenemaal hersteld. Eu
onze Woeste die door zijn verheven
DOOR
Petrus VAIM MJFFEL.
30e vervolg.
De straat was goed bevolkt en
eeno boute mengeling van hel leemen en houten
harmonisch karakter. Beantwoordden diti leaner.en aouien
geveltjes niet al te strikt aan ^e reg dat veie van'echten
en gestrenge bouwkunde, het belette mevordienstrliken
kunstsmaak getuigden en peïtige
kunstonaars verried. Het was een vcinm windwijzers,
trapgevelkens met vaantjes of vogelen P vensters met in
kunstig geslagene uitliangplaten, boogvo g waarop de
lood omvatte ruitjes, de breede, rntgeien de
buren, bij vredigerdagen, ^kandei k hilderachlige klee-
gebeurtenissen van den dag bespraken, tnnnjiank
derdracht der ambachtslieden a9Jlt®r ^attestraat Sinds onheug-
Iet. raadselachtig geschiedde m ^wandeling
lyke tijden trof men er eene tapp J andere huizen,
de PxUterie geheetenin tegenstrijd met de anoere^
potdicht gesloten stond zijberopen waarvan de
termeuw opschrift In den Prince Welke sierVeling
gulden letters de stralen der zon ),ji dc onbezou-
had zulk stout bestaan aangeduitd ds haat in |lct hart
ncn, die openlijk blijken gal, desSp J die de partij van
te dragen I Hoe heette hy, de me X dorst v00rstaan
Willem den gelukzoeker voor^elks «W J,ieinllijk toolwit te
St°frUri!irVaL»zo1dirveelerbandeg,ssingen
ons tot gecDe oplossing leiden, ware het niet, dat wij met het
zonderling persoontje konden kennis maken. Juist staat do
nieuwe bewoner in zijne gelagkamer, den rug naar de deur
gekeerd, do oogen strak gevestigd op een beschreven vel papier.
Terwijl hij in zijne lezing verzonken blijft, is liet ons vergund,
liem van ter zijde op te nemen. Boomsterk van leden is hij
en, ondanks de eenige peper- en zoutkleurige haartjes, die zich
om zijne slapen krullen, schijnt hij in don vollen bloei des
levens. Allerkoddigst van samenstelling is zijne kleederdracht
dikke wollen muts van zeegroene kleur, tot op den draad
versleten wammes en wijde vloeren soldeniersbroek met strikken
en linten benaaid... Maar hoe langer onze blikken op den
onbekende rusten, hoe meer wij overtuigd worden, hem ergens
meer te hebben gezien. En, waarachtig, wij vergissen ons niet
het is onze smid Bartel Wordt hij dan stapelgek Hoe
kwarn hij er toe, de rustige smidse te verlaten en eene kroeg
te openen Tot hiertoe kunnen wij enkel zeggen, dat Barters
muizennesten, die sedert eenigen tijd in zijn brein speelden,
eindelijk tot een ontwerp waren gerijpt. Ja, hij had een plan
gesmeed, hetzelve aan Reygerman voorgelegd, met de bewering,
dat slechts in het ba men des gevaars alles le winnen lag en
het door listen en berekende lagen om doen was, het einddoel
huns levens te bereiken. Jeroom had hem woord voor woord
aanhoord en ten slotte, met een warmen handdruk, het zegel
zijner goedkeuring aan Bartel's koen opzet gehangen. Eens zoo
ver, had de smid zonder verwijl in 't werkhuis het onmisbare
verzameld en er mede de onbewoonde Pulterie betrokken, om
de kansen zijner waaghalzerij te beproevenin den nacht,
wanneer elkeen rustig sliep, bracht hij er op zijne beurt den
ouden torenbewaker, waar deze eene geheime, ongenaakbare
bergplaats wachtte. En zie Een drietal dagen nadien bevond
Bartel zich in zijne nieuwe woon' volkomen te zynent en stond
in de gelagplaals alles ter ontvangst vaardig. De tinnen kannen
glommen als zilverwerk op den rek, de maten blonken met
wit-blauwen glan6, de bontkleurige wijnkannen lonkten u aan
lokkend toehet was er krakendnet de vloer lag geboend,
de tafels stonden hagelwit geschuurd. Gilbert Jooris had een
onbegrensd betrouwen in het doen en laten zijner vrienden
wel had hy in den beginne gehuiverd wie zou het niet
hij de veronderstelling, dat dit roekeloos waagstuk, zooals hij
het noemde, alles kon bederven, maar de smid toonde hem zóo
klaar en vatbaar het nuttige zijner doenwijze, dat Jooris op
den duur met zijnen vriend tot akkoord kwam. - Een waard, -
zóo vermeende Bartel hoort, ziet en weet allesde gasten
komen binnen, bestellen oen pot, vinden den drank naar hunnen
smaak, vragen een tweede gelag, bekeren immer aan en... de
tong geraakt los en slaat dubbelde hopmans zelf wauwelen
en tateren en razen over zaken, welke zij best zouden dienen
te zwijgen de tapper, hij ook drinkt al een maatje op de
gezondheid der verbruikers, doch hij blijft bloednuchter, luistert,
bespiedt en onthoudt nog heter... Nu, den dag te voren was
de ontvangst ruim geweest en had de waard met behagen in
de welgevulde tooglade geblikt. Het blijkt eene onomstootbare
waarheid de mensch, vooral nieuwsgierig van aard, was
bestendig gretig naar nieuwigheden het aantal stervelingen,
van dezen stelregel afwijkend, is zeer beperkt. Soldados en
schuimloopers, van de heropende taveerne hoorende gewagen,
kwamen er elkaar vinden. En, wonder geen hunner durfde
Bartel, den reuzensterken veertiger, rekening vragen over zijne
geheimvolle doenwijze't was alleen onder gedempt gegiegaag,
bedekten jok, onderdrukt geginnegab, dat men zich wederzijds
vermaakte. Dan de goedkoops nectar liep zoet door de keel,
de soldeniers zopen zich een ferm stuk in den kraag en toen...
was het Bartel's keer om te mallen en peinsde hy 't Zal
wel gaan 1 Buitendien, de hospes was hoffelijk en voorkomend
met alleman, deze mocht hopman, sergeant of eenvoudige
voetknecht zyn, wanneer hij van zijnen kant maar wat toegeef
lijk was kortaf noemde hij zich Oranjegezind, zonder omwegen
laakte hij der Spaansche belegeraars wandaden, die echels
en leekon ofschoon dergelijke streken hem niet beletteden,
van tijd tot tijd eens in den zin der onverlaten te spreken.
Alleen stoutheid, ziedaar zijn winnekegel Zijn durven overwon
op twee dagen tijds aller schroom, de rechtschapenheid zijner
inborst verworf hem eensieders vertrouwen en meer dan een
krygsman had tot zijnen maat gevezeld, liever Daar den Prince
van Oranie te komon dan zich nog langer door die helleveegen
van marketensters als kiekens te laten pluimen anderen
bekenden ronduit den tapper heel wel te kunnen lijden.,,
(Wordt voortgezet).
Verboden nadruk.
karakter, door zijne belangloosheid, zyn
onverschrokken moed, de bewondering
en den eerbied afdwingt, zelf van zijne
hevigste en overtuigdste tegenstrevers,
is bereid, kloeker en strijdvaardiger
dan ooit, in de Kamer den strijd to
hernemen die hij er sedert zoolange
jaren voert voor onzen Godsdienst,voor
onzo rechten en voor onze duurbare
vrijheden I
Mijnheeren, ons Arrondissement is
erg beproefd geweest door het afsterven
van onzen betreurden Volksvertegen
woordiger Mijnheer Piéraert.
M. Piéraert was een rondborstig man,
om zijne rechtzinnigheid en zijn min
zaam karakter alom geprezen, geacht
en bemind.
Helaas eene onverbiddelijke ziekte
belette hem sedert lang zijn ambt zooals
hij het begeerde waar te nemen, en op
'2 Augusti 1910, is hy aan de liefde van
zijne achtbare familie en aan onze gene
genheid ontnomen
De opvolger in het Parlement van
onzen diepbetreurden vriend Piéraert is
de eerste plaatsvervanger M. Romain
Moyersoen.
MM. sinds lang hebben wij onzen
nieuwen Volksvertegenwoordiger aan
't werk gezien
In den Provincialeoraad had M.
Moyersoen door zijne kennissen en zijne
workzaamheid eene eervolle plaats ver
worven en zijne aftrediDg wierd er
algemeen betreurd.
Als lid van den Gemeenteraad, en als
Schepene der stad, verdedigd hij mot de
meeste bezorgdheid, iever en bevoegd
heid do gewichtige belangen die hom zijn
toevertrouwd.
Alles laat ons dus vorhopen. ja, geeft
ons de verzekeriug dat onze 'Partij en
de Katholieke belangen in M. Moyersoen
eenen dapperen en warmen verdediger
zullen vinden, dat hy do schreden zal
volgen van zijne uitmuntende en alom
geachte collegas, staatsminister Woeste
en M De Saedeleer, en dat hij ons
Arrondissement weerdig en met eer in
het Parlement zal vertegenwoordigen.
MM. in October 1911, wordt het man
daat van de helft der Gemeenteraads
leden vernieuwd.
In 1903 zijn eenige liberalen er in
gelukt langs het poortje der Evenredige
Vertegenwoordiging in onzen Gemeen
teraad te sluipen.
Ze gingen alles veranderen, en Aalst
in een luilekkerland herschapen I
Helaas, onze bevolking heeft die libe
rale helden aan 't werk gezien, en wel
dra bestatigde men dat zij, ondanks al
hun gezwets, geeno de minste kennis
bezitten van bestuurzaken, dat zij zich
zelf de moeite niet geven, de stadszaken
ernstig te onderzoeken en te bespreken,
zij houden zich niet op dan met klein
geestige beknibbelingen.
Het was dan ook niet te verwonderen
dal reeds in 1907 de Aalstcrsche kiezers
aan onze liberale tegenstrevers met eene
verpletterende meerderheid beteekend
hebben, dat hun rol uit is en dat zy iiun
matten mogen oprollen.
Wy zijn verzekerd, MM. dat, indien
wij, zoo als in de laatste gemeentokie-
zing, met eensgezindheid en moed ten
strijde trekken, het kiezerskorps van
Aalst in October 1911, zyn werk van
1907 zal voltrekken en onze liberale
lo lden voor goed 8fdaoken
En wij, Bokkenrijders, wij nemen
hier de plechtige verbintenis van geene
moeite te sparen, om den Katholieken
zegepraal in de aanslaande gemeente-
kiezing to vorzekeren.
Leve de Bokkenrijders
Leve de Katholieke Partij
De lieer Romain Moyersoen bedankte
M. Eeman voor zijne welgemeende
woorden en zegdo dat hy, uil al zijne
krachten zich zal weerdig toonnn van
't vertrouwen dat men in hem stelt.
Zeggen wij ter loops dat het muzikaal
gedeelte ieders goedkeuring verwierf en
dat het programma allerbest was ge
kozen.
Echte broederlijklieid en gulhartig
heid heerschte op het feest en iedereen
keerde hoogst voldaan huiswaarts, ver
heugd zoo'u aangenamen avond doorge
bracht te hebben.
