Zondag 24 Maart 1912
5 centiemen per nummer
t)5sie Jaar 4174
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
van de Stad an 't Arrondissement van Aalst.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Eerste H. Communie.
Kiezers
ge zijt verwittigd!
Financiën.
'/an Burst naar Katanea,
Dc daensistische
mastklimmcrij.
Zondagrust.
Dit blad verschynt den Woensdag en Zaterdag van Iedere week onder dagtee-
OQing vaa den volgeni?n dag. De prijs ervan is tweemaal ter week voor
Ie Stad 5 frank met den Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden fr. i-75 voor drjj maanden, voorop ce betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Pos1 ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men Schrijft in by C. Van de Putte-Goouens, Korte Zoutstraat, N' 31
in alle Postkantoren des Lands.
Per drukregel Gewone 15 centiemen Rekiamen fr. l-OO Vonnissen op
3d* bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herbalen bekendmakingen bij accoord
Niet opgenomen handschriften worden met teruggestuurd. -- Heerei. Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dynsdag en vrydag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele van
lit blad.
CUIQUE 8UUM.
Aelsl, 23Maart l»l»
't Is feestdaag
't Is dc groote feestdag der kinderen
der ouders, der christenen.
't Is dan dat voor de eerste maal de
jeugd, wanneer zij in de leer van den
Christus de noodige kennissen heeft op
gedaan, tot dc tafel des Hoeren nadert.
Zy is opgesmukt en in feestgewaad.
Hunne geesten zijn verfrischt en hunne
harten vloeien over van schoone gevoe
lens van geloof en liefde.
Zij naderen tot de tafel van den bruide
gom zij gaan zich vereenigen met den
Zaligmaker en hunne zielen zijn opgeto
gen zij leven als in den hemel.
O gelukkige dag
Gelukkige dag voor de familie die zich
vereenigt in zoo een feest, voor de ouders
die met zoete verrukking op hun kind,
bevoorrecht boven de engelen, nederzien;
voor de kinderen, wier harten zwemmen
in een zalig gevoelen dat zij nooit zullen
vergeten.
O dien dag zijn zij christen in den
waren zin des woords, christen door de
kennis, christen door het geloof, christen
door de ware liefde tot God.
't Is feest in de kerken.
't Is feest in de huisgezinnen.
Jt Is feest in de harten.
't Is christenfeest, broederfeest, vereo-
nigingvan armen en rijken dooreen, aan
dezelfde tafel,waar slechts één gastheer
voorzit, bij wien de meeste eer toekomt
aan die het zuiverste van hart is, aan die
Hem het trouwste dient en het meest
bemint.
O, gij allen die gelooft, viert het feest
der eerste Communie uwer kinderen, viert
het deftig, viert het waardig, viert hot
christelijk. Maakt dat het in hun hert
geprent blij ve als de grootste dag van hun
leven, als de gelukkigste, de zaligste dag.
Overal, waar de godsdienstloosheid
veld wint, wordt die dag steeds minder
in christelijkheid gevierd.
Hot blijft nog een feestdag, naar het
wordt een dag van vermaak, van zinne
lijk genot.
Het socialismus, dal in het ongeloof
leeft en door het ongeloof alleen tieren
kan, is nog verder gegaan Het heeft het
eerste Communiefeest dér christenen
afgeschaft. Het viert in zijne lokalen,
door wereldsch vermaak alleen, een
eerste communiefeest, voor de kinderen
zijner volgelingen, aan wien men de
cathechismuslessen ontzegt en de vreugde
van het Tabernakel, om ze te vervangen
door de leugentaal der goddeloosheid en
de ikzuchtige lessen van den klassenhaat.
Ghristenen bij zoovele helsche moed
willigheid, schaart u om uwe kleinen,
schaart u om hen met zooveel te meer
45e Vervolg.
Zeg hem, dat ik weer ga leven en ik hem
misschien zien zal in de sterren. Ik zal op
alle sterren naar hem zoeken, ook al ben ik
daar nog zwart en hy... nog wit. Zeg hem.,
neen, Macumazahn, zeg hem niets meer,
zeg hem dat ik hem bemin... O, houd mij
vaster, Bougwan, ik voel uwe handen niet
in de mijne... Oh, ohl
Zy is dood, zij is doodriep Good uit,
bedroefd opryzend, terwyl de tranen hem
langs zyn eerlyk gelaat stroomden.
't Behoeft u niet zoo zeer van streek
te brengen, zegde Sir Henry.
Wat bedoeld ge vroeg Good.
Ik bedoel, dat ge haar wel spoedig
zult kunnen volgen. Man, ziet gij niet, dat
wij levend begraven zijn
Tot dat Sir Henry deze woorden uitsprak
had ik nog niet gedacht aan het verschrik
kelijk lot, dat ons wachtte, bezig gehouden
als wij werden door Foulata's afsterven.
Maar nu begrepen wy het.
I)o marmeren rots was misschien wel
voor goed gesloten, onder zyn gewicht het
eemge brem, dat het geheim d«* deur ken
de, verpletterend. Het was eene deur, die
godsvrucht, met zooveel te meer blijde
ingetogenheid prent in hunne zielen het
eenwig geloof, dat in zich do ware
gelijkheid houdt, dat wezenlijk de vrij
heid bracht op de aarde, en den mensch
naar zijne eeuwige bestemming, als in
eene veilige haven voeren moet.
Mochten dan alle de kinderen, die
heden voor den eersten keer tot de H.
Tafel naderen, dezen dag waarlijk door
brengen als den schoonsten dag huns
levens mochten zij hun hemelsch genot
vandaag ten volle smaken mochte het
aandenken van dien zaligen dag hun
immer bijblijven met zijne zalige gewaar
wordingen en mochten zy tevens getrouw
wezen aan den teederen vriend huns
harten, die lieden in hen komt wonen,
waarvan zij allo weldaden mogen ver-
wachten en zullen afsmeeken voor hun
zeiven, hunne ouders, zusters, broeders
en vrienden en aan wien zij eeuwige
liefde toezeggen.
Mochte ook die dag, lang vervlogen
herinneringen bij tal van christenen her
opwekken, opdat zij, zoo noodig, terug
komen tot den God van hnnne eerste
Communie, met den onschuldgen geest
en de reine liefde van dien tijd. Dit zij
onze vrome wenscli.
Landgenoten, Kiezers De liberale
Volksvertegenwoordiger Masson van
Bergen heeft ter zitting der Volkskamer
luid op laten hooren, wat de liberalen op
onderwijsgebied in 't schild voeren.
Wat zouden ze doen, moesten zij
meerderheid worden
Zij zouden alle toelagen of hulpmidde
len weigeren aan de vrije katholieke
scholen
Zij zouden het bestaan van vrije katho
lieke scholen onmogelijk maken, die op
gericht zijn geweest en ondersteund wor
den door 't geld der Katholieken
Zij zouden de vrije katholieke scholen
dus doen verdwijnen welke het vertrou
wen en genegenheid verwierven van
meer dan de helft der Belgische
huisvaders en welke aan meer dan de
helft der kinders uit de werkersklas,
opvoeding en onderwijs gratis ver
schaffen.
En waarom moeten do vrije katholieke
scholen verdwijnen?
Geus Masson heeft het gezegd. De
liberalen en hunne bondgenooten, de
socialisten, willen niet dat do kinderen
des volks volgens twee verschillende
leerstelselsels opgevoed en onderwezen
worden en daarom zullen ze maar alleen
onzijdige scholen willen, goddelooze
scholen, waar het zal verboden zijn te
bidden, den catechism aan te leeren,niaar
in tegendeel zal leeren vloeken, God ver
loochenen, met de H. II. Sacramenten en
niet anders dan met eeno goede dosis dyna
miet zou kunnen worden geopend.
En wij stonden aan den verkeerden kant.
Eenige minuten stonden wy als verplet
terd rond Foulata's lijk. Alle moed scheen
bij ons geweken. De eerste gedachte aan
het vreeselijk uiteinde, dat ons wachtte,
was overweldigend.
Wy zagen het nu in. Die doortrapte Ga-
gool had dit voor ons bedacht. Het moet
juist een kolfken naar hare hand geweest
zijn, de drie vreemdelingen, die zij haatte,
langzaam van honger en dorst te doen om
komen, in gezelschap der steenen, die zij
ontdekt hadden. Nu begreep ik wat zij be
doelde met haar eten en drinken van de
diamanten.
Misschien had iemand den ouden Dom
juist zoo willen gevangen zetten, toen hij
den zak met de diamanten in den steek liet.
Dc lamp zal spoedig uitgaan, sprak
Sir Henry met gedempt» stem. Laat ons
zien of wij 't geheim der rots niet kunnen
ontdekken.
Met de kracht der wanhoop gingen wij
aan den arbeid en, staande in een bloedig
slyk, begonnen wij te tasten aan alle wan
den van den gang. Maar wy konden geen
knop of veer ontdekken.
Goeft noch niets, zegde ik. Het werkt
niet aan dezen kant. Anders zou toch Ga-
gool niet beproefd hebben onder den steon
te kruipen. Zy wilde zoo ontsnappen aan
wat ons zeker moet overkomen.
In ieder geval, sprak Sir Henry met
de godsdienstoefeningen spotten, de
Priesters en Kloosterlingen belagen, be
ledigen en lasteren, om van onze kinde
ren helsche geuzen te maken.
Ja, Geus Masson heeft onder de toe
juichingen van de ganschc linkerzijde
der Volkskamer verklaard dat er maar
een enkel volksonderwijs in België mag
blijven bestaan, namelijk, het onzijdige
opdat er in België maar een partij mag
bestaan de goddelooze helsche
Sekte
Kiezers ge zijt verwittigd
Onze Katholieke Ministeriën sedert
1884 hebben, telken ja re, de staatsreke
ningen gesloten met overschotten welke
millioenen bedroegen, terwijl de liberale
Ministeriën altijd met een aanzienlijk
tekort sloten, dat dan door nieuwe
belastingen en inkomende en andere
rechten van allen aard moest aangevuld
worden.
Onze driekleurige tegenstrevers ver
wijlen aan onze Katholieke Ministers dat
zij onze staatsschuld merkelijk hebben
doen aangroeien door leeningen.
Inderdaad onze staatsschuld is ver
meerderd maar Ja, maar men mag
uit het oog niet verliezen dat, dank aan
die leeningen, België eigenaar is gewor
den van al zijne groote spoorwegen,
haven, vaarten en van de helft per buuri
spoorwegen. Dit alles vertegenwoordigt
een kapitaal van bij de drie milliards,
een kapitaal dat zeer voordeelig is ge
plaatst daar het aanzienlijke winsten
afwerpt.
Ten bewijze willen wij onderander
aanhalen dat onze spoorwegen, in 1910,
meer dan 175 milloen reizigers vervoer
den tegen 50 millioen, en 60 milliards
kilos zware goederen tegen 21 millioen
onder 't bestuur onzer liberale tegen
st re vers.
De flnancieële politiek onzer Katho
lieke Ministers, heeft gelukkige uitslagen
voor den openbaren rijkdom en de alge
meene welvaart opgeleverd.
Het is ook onbetwistbaar dat de gema
tigde en vredelievende politiek, do
bescherming aller belangen der Katho
lieke Ministers, de oorzaak zyn dat wij,
Beigen, de crisis der levensduurte die in
Europa heerscht, gemakkelijker door
worstelen dan de bevolkingen van andere
landen, 't gene reeds meeriyaals op de
ontegensprekelijksto wijze is bewezen
geworden.
In die omstandigheden ware het eene
groote dwaasheid ons van onze Katho
lieke Regeering te ontmaken en haar te
vervangen door liberalen en socialisten
die ons, onder alle opzichten, naar den
ondergang voeren zouden
Leve onze Katholieke Regeering
oen hardvoohtigen lach, is liaro str&f spoe
dig gekomen. Zij kwam zoo ellendig om als
zy ons toegedacht heeft. Met die deur kun
nen wy niets aanvangen. Laat ons maar
teruggaan naar de schatkamer.
Wij keerden ons om voorbij den onaf-
gewerkten muur komende, zag ik daar het
mandje met voedsel, dat de arme Foulata
gedragen had. Ik nam het mee naar do
schatkamer, die ons graf zou zijn. Daarop
gingen wij terug en legden Foulata's lijk
met eerbied op den vloer by de doozen met
munten begraven kondon wij het niet.
Wy gingen nu zitten met onze ruggen
togen de steenon doozen vol diamant, thans
waardeloos voor ons.
Laat ons het voedsel verdoelen, sprak
Sir Henry, opdat wij het zoolang mogelijk
uithouden.
Wij deden zoo. Wij berekenden, dat er
zoowat vier kleine maaltijden voor ieder
van ons waren, waarop wij twee dagen het
loven zouden kunnen houden. Behalve de
«biltong» of gedroogd vloesch, waren er
ook nog twee veldflesschen met water.
Nu, zegde Sir Henry bitter, laat ons
eten en drinken, want morgen of wat later
sterven wy.
Wy aten een weinig van de «biltong» en
dronken een paar teugen water. Onnoodig
te zeggen, dat wij maar weinig eetlust had
don, hoewel wij toch dringend voedsel noo
dig hadden.
Daarop stonden wij op en gingen nauw»
keurig de wanden van onzen kerker onder-
u
Reisbeschrijvin g
door Petrus Cosvv.
Van Kaapstad naar Elisabethstad.
TWEEDE DEEL.
XXVI.
Wat mij insgelijks trof dat is die hand
van broederlijkheid die hen onderling
verbindt Een zwarte wanneer hij iets
krijgt,deelt aanstonds met zijne makkers
en behoudt slechts voor zich een gelijk
deel als hij aau de kameraden heeft
gegeven.
Is zulk voorbeeld, komende van halve
wilden, niet treffend
Eindelijk wordt het 5.35 ure en de
trein zet zich in beweging voor Elisabeth
stad, de hoofdstad van het distrikt
Katanga. De negers maken een la wijd
'van alle duivels op hunnen wagen. Wan
neer ze zoo aan 't schreeuwen en aan
't wilde gebaren maken zijn, zou men
dan ook meenen dat ze broers of wel
heel nare familie zijn van Pietje Pek.
Om 9 ure houdt de trein stil, midden in
het woud. Hier zullen wij vernachten
want de machinisten (twee nieuwelingen)
durven met meer voortrijden daar zij de
baan niet goed kennen en het holle
donker is. Contre la force pas de résis
tance. zegt dc franschman, wat in 't
Vlaamsch zeggen wil: Kan 't niet anders
het zij zoo, dus nog maar eens treinsla-
pers zijn.
4 April. Om 6 ure worden wij
gewekt door een oorvordoovend geluid.
De zwarteu krijgen hun dagelijks rant
soen maïs, maniokmeel enz. on ze zingen,
dansen, springen en roepen alsof ganscli
de troep opeens dolzot geworden ware.
Nog immer zijn het diepe, ondoor
dringbare wouden met op de lakken der
hoornen, gouden en zilveren, helroode,
donkere en lichtgroene, witte en zwarte,
blauwo en purperen vogels, welke van
tak op tak wippen en allen hun eigen
liedje op hun eigen vooisje zingen.
Vlamingen leert daaraan ook immer en
overal uw eigen taal te zingen, want
Geen schooner kroon
Dan eigen schoon.
Geen schooner taal
Dan onze taal.
Van op het platform van onzen wagon
hen ik getuige van een oorspronkelijk
tooneel. De zwarten zijn op hun voertuig
in een kring gezeten. Een hoeft in de
handen een tuig dat ik nog nooit had
gezien cn ik kon waarlijk niet denken
waarvoor het dienen moest. Eene twee
voet lange en van een arm dikke buis,
van onder een uitgeholden pompoen. Dat
was nu de beruchte kalebaspijp, waarvan
ik zoo dikwijls in de verhalen der mis
sion narissen en ontdekkingsreizigers ge
lezen had. De pompoen wordt met tabak
gevuld, ontstoken en gaat van mond tot
mond. Ieder trekt een goeden teug cn
geeft ze aan zijn gebuur over. Weê hem
zoekeu, in do flauwe hoop eenig middel tot
ontsnappen te vinden. Wij klopten ook op
den grond om te hooren of soms ergens liet
geluid hol was.
Niets, mets! 't Was ook onwaarschijnlijk
dat deze schatkamer nog een anderen uit
gang zou hebben.
De lamp begon zwakker te branden. De
oiie was bijna op.
Quaterman, sprak Sir Henry. Hoe
laat is liet; uwe hcrlogio gaat?
Ik haalde het voor den dag er» zag. Hot
was zeven uur en tc elf ure waren wij den
kelder binnengegaan.
Infadoos zal ons missen, zegde ik. Als
wy niet voor den nacht terugkeeren, zal hij
ons morgenvroeg gaan zoeken, Curtis.
Hij zal vruchteloos zoeken. Hy kent
het geheim van de deur niet en woet niet
eens, waar do ingang is. Niemand wist het
gisteren behalve Gagool. Nu weet het nie
mand meer. En al vond hy de deur, hy zou
haar toch niet kunnen openen. Hot gcheelc
Kukuanaleger kan nog niet door een vijf
voet dikke rots dringen. Vrienden, ik zie
geen anderen weg dan dat wy ons buigen
voor den wil van den Almachtige. De zucht
naar schatten heeft al menigeen tot een
droef einde gebracht. Wij zullen het aantal
vermeerderen.
De lamp gaf voortdurend minder licht.
Zij knetterde nu op eu toonde voor liet
laatsl den gansehen kelder den grooten
stapel witte tanden, de gouddoozen, het lyk
der arme Foulata, den lederen zak met dia
die het wagen zou twee maal te trekken
hij ware gauw ouder het voetvolk gere
kend.
Doch stilaan is het 4 1/2 ure geworden
en dus tijd om onze valiezen en pakken
gereed te maken want wy naderen onze
bestemming en, ja, eindelijk om 5 1/2 ure
houdt onze stoomwagen in de statie van
Elisabethville stil.
Op de kaai wemelt het van Belgen en
blanken van andere nationaliteiten. Door
eene depêche uit Sakania verwittigd,
ontvangt ons de Achtbare Heer Van den
Heuvel, namens M. Leplae en heet ons
welkom in Katanga's hoofdstad. Door de
welwillende zorgen van dien Heer wor
den onze pakken en koffers naar het
kamp gedragen en kunnen wij eindelijk
ons eens aan eene welvoorziene tafel
neerzetten waar wij allen eer doen aan
de keurige gerechten.
En nu geduldige lezeressen en lezers
ben ik aan 't einde mijner reis, doch niet
aan 't einde van mijn leven hoop ik, en
zoo die hoop zich vervult dan meld ik U,
bij middel van onzen Denderbode nog
menig interessant nieuws over onze
heerlijke kolonie en mijne wedervarin
gen.
Er rest mij slechts een verlangen, eene
zaak, voor dewelke ik een klein gebed
afsmeek van U duurbare lezers en leze
ressen, 't is dat, als de golven van den
menschelijken oceaan, mij als een rede
loos en levenloos wrak op den oever
zullen hebben geworpen, dat dan die
oever, hot lieve, lieve plekje gronds weze
waar, aan de zyde mijner zielsgeliefde
Moeder, eens mijne wiego stond, en, zij
het laatste zicht vóór mijne brekende
oogen, de ouderhoeve en den slanken
toren van het kleine doch zoo duurbaar
geboortedorpje. (EINDE.)
De mastklimmerij naar de kiesman-
daten heeft Zondag lest te Aalst, in
't groene lokaal der Lange Zoutstraat
en te Ninove in 't groene lokaal der
Vrije Klok plaats gehad. Dat het alles
is afgeloopen volgens de berekeniugen
van plannentrekker Pie, is geenszins te
verwonderen. Het ordewoord was door
Pie voorgeschreven 't Mochten geeno
nuchtere kalveren van democraten zijn
maar wel mannen van opofferinglang
in den strijd, die geleden cn opgeofferd
hebben.
Stinus, alias Arabi Pacha, die zoo
wat look in den raeersch geroken had,
ondanks De Neve hem ten stelligste zijne
plaats van eersten plaatsvervanger
bereidwillig in 't belang der groene kliek
afstond, had tot deze laatste dagen
geweigerd als mastklimmer op te treden.
Nu eindelijk had hij toegegeven zich
vergenoegend met eene zoogezegde
manten en de wanhopige gezichten van ons
drieën, die daar gedoomd waren om van
uitputting te sterven.
Nog oen laatste lichtïlikkering en diepe
duisternis trad in.
XVIII. -- Wij geven alle hoop verloren.
Ik kan niet naar waarheid eene beschry
ving geven van de verschrikkingen van de
nu volgenden nacht. Gelukkig werden de
uren door de korte tusschenpoozon van slaap
verke rt, want zelfs in een toestand als dien
waarin wij verkeerden deed de natuur hare
rechten gelden. Maar ik, in ieder geval,
kon onmogelyk veel slapen. Daar gelaten
nog de verschrikkelijke g» daclite aan wat
ons boven het hoofd hing de dapperste
man der wereld zou den moed verliezen by
't vooruitzicht van zulk een lot als 't onze
en ik heb mij nooit voor dapper uitgegeven
was de stilte te groot om te verdragen.
Lezer, gij moogt al eenen nacht wakker
gelegen hebbeu en door de stilte terneerge
drukt zijn, maar toch kunt gy, ik verzeker
het u bij ondervinding, niet b-grypen wel
ke onverdraaglijke leemte eene volkome
stilte om u doet ontstaan. Op de oppei vlak
te der aarde is altijd eenig geluid, al is het
ook onmerkbaar, 't ontneemt toch aan de
stilte haar doodsch, afmattend, pynigend
karakter.
Maar hier was niets. Wij waren begra
ven in de ingewanden van een, met sneeuw
bedekten bergtop. Duizonde voeten boven
terechtwijzing van Pie de Wipper die
m zijn zeeverblad verklaarde dat de bena
ming van mastklimmers dio hij, klaar
en duidelijk, had toegepast aan zijne
vroegere medekandidaten in do kiezing
des Geraeentcraads, alleen toepasselijk
was aan zekere katholieke lieeren.
Op die eenvoudige en geveinsde ver
klaring stemde Stinus er in toe als mast
klimmer op te treden .Niet al te slim,
Stinus i Er zal dus dan toch een ernstig
persoon bij zijn, dacht Stinus.
Maar Stinus is er deerlijk van af goko-
men Pie had te veel zeep aan den mast
gestreken; Dumont van Erpe vaarde niet
heter dan Stinus heiden zijn dan ook
naar den dieperik gelijst
Wat deze beide mastklimmers te wach
ten stond, konden zij op voorhand voor
zien. Vriend Leemoke Plancqunert, die den
fopper van Ciiipka in den grond kent,
heeft hun klaar en duidelijk gewaar
schuwd dat hij iedereen fopt tot zelfs
zijne beste vrienden.
De opvolger van Pie moest, zonder
faut denvermaarden Denderhautemschen
woordenkramer Van den Bruelle wezen.
Wie weet dochtersverkoop hangt er
mogelijk van af en zoo zou de zaak van
de 1090 patotterkes in de familie blijven
tut dat Baaske Van de Wiele in vaders
schoenen springen kan.
Wel, heeren Dumunt en Ghysselinckx,
begrijpt ge dan niet dat gij voor den
doortrokken Pie leerken hebt gestaan,
opdat hij gemakkelijker den top van den
mast zou hereiken om er, niet de .ge
bruikelijke hesp, maar nogmaals de 4Ó00
ballekens af tc rukken... En gij,Dumont,
stond vroeger aan 't hoofd van de groene
lyst en door de sluwe middelen van PIE
komt gij zoo goed als aan den staart.
Gy, evenals Leenwke Plancquaert, hebt
den fop vogel van Cliipka nu leeren ken
nen.
De Werkman van gister Vrijdag 22
Maart deelt den uitslag van den groenen
Poll, ofte mastkliinmery meè
A. Werkelyke Kandidaten voor do
Volkskamer
1. Daens 2. Van den Bruelle; 3.Dumont;
4. Ghysselinckx 5. Haeltorman.
B. Plaatsvervangende Kandidaten
1 Van den Bruelle2. Ghysselinckx
C. Dumont 4. Ilaelterman.
Kandidaat voor 't Senaat.
M. Rubbens, Burgemeester van Sonne-
gem.
De kantons van Geeraardebergen en
Sottegem mochten niet meè pollen,
waarom
Van s middags tot middernacht, eenige
dienstdoende Apotheker, op Zondag
24 Maart 1912, M.Callebaut. Botermarkt.
ons waaide d» wind over de ysvlakto, maar
gqcn geluid bereikte ons oor. Wy waren
door cenen tunnel en cono rots van vyf voet
dikte gescheiden van de vervaarlijke kamer
des doods. En do dood maakt geen geluid.
Het gerommel van de gansche artillerie dor
aarde zou ons nog niet bereikt hebben, al
was zy voorby ons levend graf gekomen.
Wy waren van iederen echo der wereld
afgesloten. Wij waren reeds als dooden.
En dan kwam daar nog by dat onze eigen
toestand bespottelijk was.
Daar lagen schatten rond ons, waarmee
wel eene nationale schuld kon gedelgd of
dc machtigste vloot der wereld kon gebouwd
worden, en dat alles zouden wij gaarne go-
geven hebben voor het geringste glimpje
van hoop.
Spoedig, dat is zeker, zouden wy dat alles
ook gaarne over hebben voor eeno bete
broods of oen dronk waterdaarna voor
het geluk, spoedig uit ons lijden verlost te
worden.
Inderdaad, weelde, waarvoor men zyn
leven waagt om ze te verwerven, is toch
in zich zeiven niets waard.
En aldus ging de nacht voorby.
Good, zoo klonk Sir Henry's stom ten
laatste, cn ze klonk droefdaverend in deze
geluidlooze eenzaamheid, hoeveel stekskens
tiebt ge nog in uw doosken
Ach, Curtis.
Steek er een aan, dan kannen wy
zien hoe laat liet is.
Wordt voortgezet