Donderdag 25 Juli 1912.
5 centiemen het nummer.
65ste Jaar 4508.
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM,
van de Stad en 't Arrondissement van Aalst.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Maandagvieren.
BADEN.
De Orgeldraaister.
Gevaarlijke stoker.
HENDRIK CONSCIENCE
DE DEN DER BODE
I pil blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagteekening van
jen volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter weck voor de Stad 5 frank met
Jen Post verzonden G frank 'sjaars, fr. 3,25 voor zes maanden fr. 1,75 voor drij maanden,
foorop te betalen De inschrijving eindigt mot 31 December. De onkosten der kwil-
Intiën doo de Post ontvangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij G. VAN DE PUTTE-GOOSSENS Korte Zoutstraat, nr 31, en in alle
Postkantoren des Lands.
Per drukregel Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00 Vonnissen op 3de bladzijde
50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij accoord. Niet opgenomen
handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren Notarissen moeten hunne inzendingen
doen, uiterlijk tegen den Dijnsdag en Vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele van dit blad.
CUIQL'E 8UUH.
Aalst, 24 Juli 1912
Heeft men er al ernstig aan gedacht
wal al kwaad het maandagvieren ver
oorzaakt?
Velen voorzeker kennen er dun nood-
lollige uitwerkselen niet van. voor al in
Ide sleden en ook in tie dorpen die aan
(cone stad palen
I Voortijds zwoegden onze voorouders
zes dagen in de week en den zondag, don
rusldag.liielden zij in eereom hem aan God
en de kerkelijke diensten toe te wijden
en liet overige in schuldelooze uit
spanningen en vermaken over te bren
gen.
Maar nu heden, hoe velen lelt men er
niet die zich om den zondag, den dag
des Ileeren, niet bekommeren, en des
maandags feest vieren
Ja, dat maandagvieren is een groot
misbruik door don Godsdienst endechris-
lenc zedeleer geschandvlekt en ten zeer
ste af te keuren. Immers al wat de zon-
dagi'ust ten goede voorbrengt tot ver
betering der maatschappelijke standen,
't behoud der samenleving,van Huisgezin,
Godsdienst, en Vaderland wordt door
'l maandagvieren vernietigd.
De mensch die Gods wet nog eerbie
digt voelt zich aangetrokken.tot do., bij
woning der goddelijke diénsten en ten
minste hoort hij de II Mis. Hij gaat naar
lor kerk uil de ingetogenheid welke zij
hom van jongs al heeft ingeboezemd en
zoowel geschikt is 0111 zijne ziel eens
hemelwaarts te kunnen verheffen.
Doch het maandagvieren leidt tot le
diggang, tot slechte vermaken, tot de
kroegen en huizen van verderf, waar men
vrij is van zeggen, zingen en doen... O,
ja, de ontstichting die men er ziel, de
goddelooze en zedclooze gesprekken en
gezangen die men er hoort, het geld dal
mon er verkwist in braspartijen zijn van
aard om hart en geest der jeugd vroeg
tijdig in 't verderf te storten
Die noodlottige invloed wordt men dik
werf maar al le gewaar als het te laat is.
Mon gewent zich allcngskens aan die
groote buitensporigheden en uitspattin
gen; men verliest alle eergevoel 011 zede
lijkheid en ware eigenliefde.. Men durft
eindelijk op den goeden weg van vroeger
nimmer terugkeer, n uit vrees van het: Wat
zullen mijne kameraden wel van mij dan
zoggen
Maar wie zijn doorgaans weg de ver-
slokte maandagvierders
Zijn zij hel niet die vrouw en kinders
Om zoo le zeggen, van honger, gebrek en
ellende laten vergaan
Zijn zij het niet die tot over hunnen
ooren in schulden zitten
Onbetwistbaar zullen die ongelukkige
verdwaalden zich later tol de openbare on
private liefdadigheid moeten wonden om
er ondersteuning in hunnen nood te
vinden
Hel warme tijdslij) lokt iedereen naar
de baden wij willen te dezer gelegen
heid onze lezers eenige nuttige wenken
medcdeelon van den heer Varenkamp,
haddokter, te Zandvoort, overgedrukt
in de Nieuwe Zeeuwsche Courant.
't Is wel waar dat iedereen niet naar-
do zee gaat, maar er staan in dit artikel
ook belangrijke inlichtingen genoeg voor
rivierbaden.
Ziehier wat de ondervindingrijke bad
arts schrijft
Geen zomer gaal or voorbij, of één
der zeebadplaatsen heeft te boekstaven
óen of meer gevallén van verdrinken,
door eigen schuld ontstaan. Niet genoeg
kan gewaarschuwd worden tegen de
onzinnige gewoonte ver in zee te gaan.
- In een kleine brochure, door mij
uitgegeven Genezing door zeelucht
en zeebaden -, wordt er met nadruk op
gewezen, dat zelfs de beste zwemmer,
volkomen vei trouwd met- de zee, jffotse—
ling z. g. kuilkrampen of andere aandoe
ningen kan krijgen en groote kans heeft
te verdrinken. Wann-er er om hulp ge
roepen wordt, daar, waar geregelde
controle is, zal in de meeste gevallen
vroegtijdig hulp verleend worden maar
ook in deze gevallen kan het te laat zijn
de ontzettende angst kan aanleiding
geven lot zoo cnormcu schok van het
hart, dat patiënten niet meer le redden
zijn, ook al is de badarts oogcnblikkelijk
op de plaats des onlieils.
Het ligt voorde hand, dat niet zwem
uiers er in het geheel niet aan denken
kunnen verder 111 zee le gaan dan de
badman zegt, d. w. z. het water mag
niet boven de heupen komen, daar men
anders door het trekken van het water
gevaar loopt het evenwicht te verliezen
en dieper in zee komt.
- Mrt nadruk wil ik er hier op wijzen,
dat het z. g. trekken van het water
zoowel bij vloed als bij eb voortkomt
door de térugloopende golf
Op het dik zijn van het zeewater wil
ik den lezer attent maken 0111 een catas
trofe te voorkomen dan dus dubbel
voorzichtig zijn. daar het een bewijs is
van do diepere stroomen en zuigingen
in liet water. Ik hoop echter, dal voor
taan zooveel mogelijk geageerd wordt
44 vervolg.
Indien ik u beloofde van henbulp voor
uw kind te verkrijgen, dan zoudt gij
gelukkig zijn, nietwaar Gij kunt dan
denken, dat Martha nog geluk le wach
ten heeft. Als God u tot zicii roepen zal,
kunt gij tot hem gaan zonder inv gemoed
te folteren met de vreeselijke gedachte,
die liet nu vervult.
Ja, ja, stamelde Germaine.
Welnu, gij moot mij helpen... gij
moet mij antwoorden.
Ik zal dat gaarne doen.
Daar ik reeds weel, dat Germaine
uw voornaam is, zeg mij nu uw fami
lienaam.
Ik draag hem niet Ik heb hem nooit
aan iemand gezegd. Ik was beschaamd...
Om te kunnen slagen, moet ik hem
toch kennen.
Welnu dan... Ik heel Germaine
Sollier
Germaine Sollier, herhaalde do genees
heer. Ik zal dien naam niet vergeten.
En toen gij uw moeder verlaten hebt om
te trouwen, waar woondel gij toen
Te Parijs.
Te Paris
Daar ge nu toch mijn naam kent,
dokter, wil ik u alles verhalen, en moge
mijn droevige geschiedenis u in staat
stellen voor mijn kind steun en hulp te
vinden.
Vermoei 11 vooral niet le zeer... ik
luister...
Kr volgden eenige oogenblikken s'iile.
Dokter Bordet gevoelde een diep mede
lijden en een levendige begeerte oin het
kind, dat weldra wees zou zijn, hij te
staan Hij wist wel, datde vermoeinissen,
welke Germaine moest ondervinden bij
het verhaal van haar leven, haar dood
niet verhaasten konden, en dat zij. met
een buitengewone helderheid van geest,
eigen aan wegterende incnschen, alles
klaar en duidelijk verhalen zou.
Tot in liet diepste barer benauwde
borst adem halende, begon Germaine met
doffe slem
- Vader was winkelknecht 111 een
winkel, in de Rue des Petites Kcurics.
Wij waren arm, zeer arm. Wij woonden
zelf in dat huis, waar vader een gering
loon verdiende. Moeder, 0111 de onkosten
van het huishouden te helpen dragon,
<ffng halve of gehoele dagen uit werken
Mijn vader, die een braaf man was
arbeidde zoo geli el zijn leven, en stierf
in 1878 in het gasthuis, waar wy hem
nog een laatste maal gingen bezoeken...
O hij beminden ons allen zoo zeer, leefde
slechts voor ons alleen, want zijn liui.-
,rezin was zijn grootste schat... Onze
droefheid en 'wanhoop waren niet to
beschrijven. Door dit afsterven went
tegen het in zee gaan zonder bad con
trole, en dal hoogstaande ontwikkelde
menschen, wonende zoowel ten zuiden
als ten noorden van Zandvoort, van nu
af aan daarin niet ineer voorgaan.
Het nemen van een zeebad, tweema
len per dag, is absoluut verkeerd. Het
hart schijnt een dusdanigen sterken prik
kel slecht te verdragen.
Natuurlijk zijn er bij een ongeluk,
zooals j,l. Zaterdag met een 15-jarigen
jongen plaats had, altijd menschen, die
met iets bijzonders voor den dag komen.
Zoo was het ook in het onderhavige
geval de jongen zou wel in den draai
kolk gekomen zijn Laat ik den lezer
geruststellen draaikolken komen - in
Zandvoort zeker niet voor deze ont
staan alleen daar, waar dammen of pie
ren in zee steken, oude wrakken liggen,
rolsni in zee steken, etc.
Dat men, rustig badende, plotseling
wat dieper kan komen, vindt zijn oor
zaak in banken, waartusschen diepere
gedeelten bespeurt men dus, vooral
als niet zwemmer, dat men voor één of
twee passen in het water te doen, dieper
wegzinkt, dan keere,men herroepelijk
terug.
- Niels is ve.der verkeerdor dan te
denken, dat liet gezonder is dieper in
zee te zwemmen dan aan den kant.
- Therapeutisch is juist 't baden voor-
4UMI- - in de branding bet belang
rijkst men krijgt dan behalve hel licht
bad, als 't ware een koolzuurbad door de
luchtbellen, het schuim der branding
de zandpariikelljes prikkelen de huid
eveneens tol functie, terwijl de Ilinke
golfslag de huidmassage completeerd.
- Ook zorge men niet te bezweet in het
bad te gaan. Het zou mij te ver voeren
alle punten, liet baden en zwemmen
betreffende, hier uiteen te zetten u
kunt hel vinden in een boekje, dat ik
schreef over physische therapie, uitgever
F. van Rossen, Amsterdam) zeer in
'i kort wil* ik echter daaruit even aan
halen, hetgeen zeker eik zwemmer of
elk bader moet weten
Neem geen zeebad zonder dat een
der ervaren badartsen u daartoe per
missie geeft besproeit hoofd, hals,borst
en rug voor het onderdompelen blijft
aanvankelijk niet te lang in het zeebad,
n.l. pl. m. 5 minuten, later bij gunstig
weer, etc,, nooit langer dan 20 minuten
houd uw kinderen beneden de 8 jaar er
liever uit de zeelucht maak hun sterk
genoeg stopt ze er vooral nooit met
geweld in. Bij ouderen van'dagcn zal de
hadarts liet vaatstelsel van den aspirant
bader eerst onderzoeken stadskinderen
doen vooral in den aanvang goed, het
pootje baden hoogstens 10 a 20 minuten
vol te houden. Baden of zwemmen met
een j)as gevulde maag is gevaarlijk
hd hart is dan in slechte conditie Heeft
men een of andere kwaal, dan houde
men zich aan het advies van den badarts;
het aan zee zijn is dikwijls even heil
zaam als het in zee zijn.
Ten slot'e een enkel woord aan u,
opvoeders der jeugd, aan de onderwijzers,
die een onvergételijken indruk achter
laten bij het kind. Het is zeer zeker heel
leerzaam voor de kinderen, dat ze iets
afweten van de kosmografie dat zei
weten, dat eb en vloed afhankelijk zijn
vin invloeden van maan en zon maar
leer hen vooral, dateben vloed jaar in
jaar uit slachtoffers maken, dat nog
steeds door onwetendheid met die krach
ten, verdrinken aan zee voorkomt.
Kunstmatig ademhalen, zuurstof in
blazen, eet.; zijn voorzeker prachtige
hulmmiddeien maar meestal is het te
laat - het is hier ook weervoorkomen
is beter dan genezen.
Voor eenige weken moest een stoker
der standplaats Brussel Noord vervangen
worden. Een andere, een rangeerder,
werd dus in zijne plaats gezet en bega!
zich naar de locomotief waar de stoker
ontbrak.
Toen de.machinist een waal na
den man uitleggingen gegeven' te hebben
over hetgeen hij te doen had vaststel
de dat hij hem niet begreep, sprong hij
dadelijk van de locomotief wendde zich
tot een overste om dit ongehoord feit
een vlaamsehen werkman die geen
Fransch kent aan te klagen onder het
voorwendsel dat juist is dat inoesl
er iets voorvallen onderweg, de rangeer
der zijne hevelen niet zou verstaan en
kunnen uitvoeren en dientengevolge zijne
verantwoordelijk veel zou vergrooten.
Op staanden voet werd de rangeerder
door een werkman vervangen die wat
Fransch verslond en kon spreken
Ik zal niet betwisten dat het heel re
delijk is, dat deze t wee personen die zich
op de locomotief bevinden en dikwijls
honderden menschen in handen hebben
elkaar verstaan, maar wat niet aan
neembaar is. is dat een Waal tengevolge
zijner benoeming te Brussel, vlaamsclie
stad, die dus niet in zijn midden is een
persoon in het vlaamsch gedeelte van
't land geboren zich dus niet in oen
vreemd, maar wel in zijn eigen midden
bevindende kan verdringen.
Is «lat niet wraakroepend en gaat de
waalsche driestheid niet de palen te hui-
ton Do Vlaming wordt als vreemdeling
in zijn eigene geboortestreek behandelt
mijn moeder wreed beproefd en zij dacht
er met zorg aan wat er van ons worden
moest, zij die nu alleen in de wereld ach
terbleef met een kind van twaalf jaar,
dat haar niet do minste hulp bieden kon.
Met moed verdubbelde zij haar pogingen
evenwel en werkte dag en nacht. Als
leermeisje bij een hoedenmaakster dei-
wijk, verdiende ik nog niets. Dank zij
de aanbevelingen van oen rijk koopman
in de huurt, bekwam mijn moeder een
plaats als concierge, in het huis 57, der
Riie de Miromesnil. Deze gebeurtenis
bracht, een groote verandering in onzen
toestand vroeger waren wij ell- ndig
nu konden wij op ons gemak leven. W ij
hadden woning, vuur, licht daarbij
genoot moeder een jaarwedde, en de
bewoners van het huis gaven een goed
nieuwjaar. Dit alles maakte een aardige
som uit...
Hier verzwakte de stem der zieke zij
zweeg oen oogcnblik om adem te schep-
'H Dokter Bordet luisterde aandachtig.
Eindelijk hernam zij
Mijn moeder kreeg die plaats in
1883. Ik was negentien jaar en mijn leer
tijd was woldra uit. Daar mijn meesteres
zeer aan mij gehecht was, kreeg ik van
haar werk aan huis. Terwijl moeder do
trappen en gangen netjes onderhield,
deed ik dienst als concierge en werkte
in liet kamertje mijner moeder. Ik was
dus dikwijls alleen.
In welk ander land ter wereld treft men
zulke onrechtvaardigheid aan Geen
ander volk ter wereld ook zou die langer
dan 24 uren dulden. En hier duurt zij
reeds 80 jaren De Vlamingen verdrukt,
door de "Walen. De meerderheid door de
minderheid
Welaan, Vlamingen, doet u geweld
aan, spant uwe krachten in, en schudt het
juk af het fraiisch als bestuurtaal in
Vlaanderen, waardoor een Waal al de
jilaatsen kan bekleeden in België en de.
Vlaming met zijne taal niet het kleinste
postje kan krijgen en voert uwe eigene
laai in als bestuurtaal in uwe streek,
Een drukfeil is geslopen in het ge
dicht van M. Jef Griek wij deelen het
hierom nogmaals maar verbeterd raeè:
Aan Vlaanderens
Grootsten Romanschrijver
bij de
EEUW VIERING vail zijn GEBOORTEJAAR
1812 1912.
Uit al de gouwen van 't vlaamsclie land
nu voeren de winden in machtigen drang,
Bij vlaggewapper en klokgelui,
van duizenden monden één huldegczang.
Naar 't graf waar Hij rust. de groote man,
wiens dweependc ziel en begeesterd gedacht
De ziel en den geest van 't lezend volk
gehoefd heeft, ontvlamd met betoovrende maclu
Hij-wrook de helden van 't vaderland
wegschuivend 't gordijn van den nijdigen nacht,
En zette op stralenden horizon
hun forsehe gestalten in zonnige pracht.
En 't volk, verrukt, te sidderen stond.
bedwelmd door het geestdriftig slaan van zijn
Rn heerlijk ontwakend, brak alom [bloed.
- zijn stamgevoel uit als een wassonde vloed.
Hij zong van liefde, kinderlijk-rein,
zijn bevende ziel in zijn oogen zoo klaar,
Eu in de harten der frissche jeugd
daar zinderde zalig die heilige snaar.
Hij zong van zijn God met dichtergloed
op do lachende lierder lieve natuur,
Wier heide luchten, vol bremaroom,
zijn werken doorgeuren zoo maagdelijk puur.
Hij zong, en vlocht 0111 Vlaanderens kroon
den lauwerenkrans van koningen-roem.
En deed de kwijnende Vlaamsche kunst
herbloeien, en worden de prachtigste bloem.
Nu bonst uw naam in dankend akkoord
uit de brandende borst van uw zonen al.
o Stille Droomer, verteller zoet,
wiens wondre verbeeldingen dichterlijk woord
Bij d'avondlamp aan den winterhaard.
de simpele zielen nog immer hekqort.
Uit al de gouwen van 't vlaamsche land
nu voeren dc winden in machtigen drang
Naar Conscience, onstertlijk genie,
van duizenden harten één liefdegezang.
JEF CRICK.
AALST, Julimaand 1912.
Dit geluk duurde nauwelijks drie jaar.
Het viel, helaas, in duigen, en wel door
mijn schuld. Gp mijn twintigste jaar zei
den de bewoners der geheele straat mij,
dat ik een lief meisje was. Dit was mijn
ongeluk. Ware ik liever ioolijk geweest?
Dc lcelijkheid zou voor mij een kostelijke
schat geweest zijn zij zou mij voer ver
leiding bewaard hebben... Ware ik liever
leelijk geweest, niemand zou oj> mij ge
let hebben, en ik ware bij moeder geble
ven, gelukkigen tevreden.
Hier zweeg de zieke wederom, want
zij snikte en beefde bij de herinnering
aan dat droevig verleden. Maar daar zij
vast besloten was alles te verhal-n, her
nam zij met onroerde stem
Een officier der zeemacht, kwam
dikwijls in ons huis een dor bewoners
bezoeken. Toen Ik. op zekeren dag,
wederom alleen zat te werken, kwam hij
binnen, om iels te vragen. Ik antwoordde
hem, maarhij vertrok nieten bleef eenige
v oogenblikken praten Hij sprak van on
verschillige zaken, maar de blikken, die
hij op mij wierp, waren verre van onver
schillig Van dit oogenblik af kwam hij
I dikwijls zijn vriend bezoeken, en richtte
telkens eenige woorden tot mij, als hij
zag, dat ik alleen was. Ik moei u recht
uit bekennen, zijn stem betooverde mij
hij sprak mij van liefde... Eindelijk was
mijn moeder zijn bezoeken gewaar ge
wórden, en verbood mjj streng mij verder
met hem in te laten. Bovendien, zeide zij
nog, dat, daar hij zoover boven onzen
stand verheven was, ik ongelukkig zou
zijn in eene familie,waar ik altijd als een
vreemdelinge behandeld zou worden. De
officier, wol bemerkende, dat er geen
andere uitkomst mogelijk was, vroeg op
zekeren dag mijn hand, en ik beloofde ze
hem. Maar als ik er tegen moeder over
prak, bleef zij vast bij haar bewering
Kind, zeide zei. ik weet beter dan
gij wat u past. O, had ik haar maar
geloofd. Toen hij mij op zekeren dag
kwam vertellen, dat. hij het ministerie
moest verlaten en naar Toulon vertrek
ken, waar zijn plichten als soldaat hem
riepen, ontroerde mij die tijding zoo zeer,
dat ik meende te zullen sterven. Nauwe
lijks was ik een en-twintig jaar of hij
bracht mij op de noodlottige gedachte
te trouwen tegen den wil mijner moeder.
Hij zou mij te Toulon verblijf bezorgen
bij een dame zijner familie. Dit voorstel
scheen mij ven ontegensprekelijk bewijs
zijner liefde. Hom gehoorzamen, was
voor mij ine eeuwig aan hem verbinden.
Ik aarzelde zelf niet en vertrok vol blijd
schap van huis, zonder er aan te denken,
dat ik mijn arme moeder don genadeslag
kon toebrengen. O, dokter, ik heb het
recht niet Le klagen, want ik verdiende
alles wat ik sedert dien tijd geleden heb.
Wordt voortgezet.
