Van Beroemde
Bekeerlingen.
Napoleons Veldtocht
KATHOLIEK NIEUWS- EN AANKONOIGINGSBLAO
YRBID"EL
Zondag 21 Januari 1917
5 centiemen liet nummer
71*le Jaar N° 4740
Week- Kalender.
Kinder-Gedichten
DE DENDERBODE
Abonnementsprijs: 3 irank 'sjaars.
Men schrijft in te Aalst
31, KORTE ZOUTSTRAAT, 31
DRUKKERUITGEVER
Van de Putte-Goossens
AANKONDIGINGEN
Kleine één maal 0,75 fr twee maal 1,25 Ir.
Gewone annoncen o,i5 de regel.
Vonnissen, sterfgevallen, enz. 0,50 de regel.
Dikwijls te herhalen volgens akkoord.
Aalst, den 20 Januari 1917.
JANUARI.
De Bruiloft van Kana in Galilea.
JOAN. II.
21 Zondag, 3. na HH. 3 Koningen,
H. Agnes, maagd.
22 Maandag, HH Vincentius en Anastasius.
Mrs.
23 Dinsdag, H. Raymondus van Pennafort,
B.
24 Woensdag, H. Timotheus, b. en m.
25 Donderdag, H. Paulus' Bekeering.
26 Vrijdag, H. Polyca'rpus, b. en m.
27 Zaterdag, H. Joannes Chrysostomus.
b. en bl.
Zijn oog was als de bloemen
De blauwe, van het vlas.
Geen woorden zullen noemen
Hoe lief zijn mondje was.
En wou dat mondeken spreken,
En loech het Moeder mijn
Dan stond uw hart te breken
Van wonderzoete pijn.
En als het slapend vlijde
Zijn hoofden zoo teer.
Gelokt met blonde zijde,
Op uwen;schoudcr neer
En als zijn adempje'éven
Dan zoelde langs uw wang.
Uw boezem wou begeven
Van feilen liefdedrang.
En nóg blijven we u vragen,
Hoe Gij, zóó kleen en broos.
Gedragen hebt, dier dagen,
De vreugden weergaloos.
P. Hilarion Thans.
1
Johannes Jörgensen.
(17e Vervolg).
De tweede denker die het diepste spoor
in het gemoedsleven van Jörgensen zou
achterlaten, was de katholieke fransche
schrijver
Ernest Hello.
Deze beroemde man werd geboren te
Lorient in 1828. Hij was dagbladschrij-
54 Mengelwerk. Nadruk verboden
in Rusland, in 1812.
Groot Historisch Verhaal.
(Getrokken uit het vermaard boek van
Graaf Philiep de Ségur, Generaal, die
den veldtocht meegemaakt heeft)
Alsdan kon men tot aan die ellen
delingen doordringen. Een hunner
sprong vooruit om zich op Murat te
werpen, en hij trachtte een zijner
officieren te dooden. Men ontwapende
hem, maar hij stormde terug op den
franschman toe, rolde met hem ten
gronde, en toen hij zich bij den arm
voelde grijpen, wilde hij bijten als een
razende. Ziedaar een staaltje van wat
de russen hier achtergelaten hadden,
als om ons daarmede een bewijs te
meer te geven van den nationalen haat.
Er bestond nochtans nog geene vol-
komene verstandhouding onder hen.
Vijfhonderd recruten, op het binnen
plein van het Kremlin achtergebleven,
woonden dit tooneel onverschillig bij.
Op het eerste bevel dat wij hen gaven,
gingen zij uiteen. Verder, kwamen
wij een konvooi met levensmiddelen
tegen, waarvan het geleide ook on
middellijk de wapens neerlegde. Ver
scheidene duizenden achterblijvers en
vijandelijke deserteurs leverden zich
vrijwillig aan onze voorhoede over.
Deze liet aan het korps dat volgde de
taak over hen gevangen te nemen, en
zoo ging het van korps tot korps,
ver en letterkundige, maar hij was
vooraf een diep-geloovig en machtig-
denkend wijsgeer. Zijn werk is als een
manna voor den geest en het hart. Daar
zit leeuwenmerg in. Zijn gedachten vlie
gen uit als arenden. Itodenbach teekenl
den arend in die wonderschoone verzen
De koninklijke Vogel op
der rotsen top gezeten
heefl grootsch en kalm de zon bezien
en d'hemelen gemeten.
Alzoo doet ook deze denker. Met bree-
den vleugelslag stijgt zijn gedacht naai
de hoogste toppen, en van daar heeft liet
eenen rustigen, majesteitsvollen kijk
over alle dingen, en het ontdekt verten
welke de gewone sterveling niet ver
moedde. Een zijner biografen mag in
waarheid zeggen Hij opent ongekende
horizonten. Zijn blik dio niet gemaakt
is voor kleine zaken of enge ruimten, j
ziet alles grootsch en diep. Hij kan niets
kleins of vernepons in het leven dulden.
Als maatstaf voor hel leven neemt hij,
zooals alle grootsch-denkenden en i
grootsch-voelendon, den maatstaf der
zee het oneindige.
En van dezen man, die een groot
kunstenaar was, mag stellig gezegd wor
den wat Oorda over een ander groot
dichter schreef Wordt er ook van
geene zee gesproken, toch ligt in de
stukken zeeruimte, zeediept, zeoge-
ruiscli... Gaat zijn drift los, dan rolt ze
immer voort gelijk de zeebaar aan wier
beweging men geen cindo denken kan
gaat zij eenmaal aan het rollen dan streeft
ze voort naar den gezichteinder en erover
naar het laatste einde toe.
Aldus wil Hello in zijn drift naar
schoonheid cn waarheid, het leven ver
ruimen tot eindeloosheid toe, en dit
moet ons niet verwonderen vermits liet
Geloof voor dezen denker de kimmen
der eeuwigheid ontsloot.
De'zending van den mensch is volgens
hem een echt priesterschap. De mensch
staat alseen koniDg midden de schep
ping, en daarom dient hij in al zijn ge
dachten en zijn daden een koninklijke
waardigheid en grootheid te leggen.
Hooren wij hem verklaren over de
Kunst
De Kunst is eene hemelvaart. Zij
heeft tot wet omhoog le stijgen. Zij is
de herinnering aan de alomzijnde te
genwoordigheid Gods
Hoe wist hij intusschen de dilettanten,
de predikers van scliijn-schoon en schijn-
waar, de ideaal-verguizers en drift-
vergoders ongonadig te geeselen on in
't gelaat le zweepen met zijn toornig en
veroutwaardigd proza Want hij aanbad
zoodat zij vrij in ons midden bleven
rondzwerven, tot de brand en de plun
dering overal 'uitbarstten, en zij, ge
dreven door eenzeiIde gevoel van
haat, zich bij Kutusof gingen aan
sluiten.
Murat, die zich enkel eenige oogen-
blikken door het Kremlin laat ophou
den, drijft de verachterlijke menigte
uiteen. Vurig en onvermoeibaar, na
negen honderd mijlen afgelegd en
zestig gevechten geleverd te hebben,
gunt hij zich nog geen tijd om te rus
ten, en het heerlijke Moscou minach
tend doorkruisend, rukt hij verbitterd
op in het spoor der russische achter
hoede, en slaat zonder aarzelen den
weg in naar Voladimir en Asië.
Duizenden kozakken met vier ka
nonnen trokken in deze richting ai.
Hier hield de wapenstilstand op.
Zonder een minuut langer te wachten,
doet Murat die door dien vrede van
eenige uren reeds ontzezuwd was, de
geweren terug aan het woord komen.
Doch onze ruiters dachten dat het nu
gedaan was met vechten, zij be
schouwden Moscou als het einde van
dezen veldtocht, en aan beide zijden
scheen men niet geneigd de vijande
lijkheden te hernemen. Murat doet
het bevel hernieuwen, en het wordt
door dezelfde aarzeling beantwoord.
Dan, in toorn opstuivend, geelt hij zelf
het kommando, en de geweervuren
welke Asië schenen te bedreigen,
maar die in werkelijkheid slechts aan
de boorden der Senne zouden ophou
den, herbegonnen.
het licht, en verafschuwde den nacht die
onder zijn donkeren mantel zooveel be
derf en rotheid schuil houdt.
V Ook hij voélde in zijn ziel al den wee
dom droppelen waarvan de luchtkring
toen zwanger hing, maar hij zat zich
niet blind te kijken op al dit lijden gelijk
Schopenhauer en ging geen heil zoeken
in bouddhistische stelsels, doch hij
schouwde naar het Kruis en groette daar
den Redder der volkeren.
Onze onsterfelijke Ruusbroec die in
- Dat boec van den gheesteleken la -
bernacule de zoetheid en aanminnig
heid Ghristi, in mystieke geloofsvorvoe-
ring bezingt, lokte den franschen denker
aan, en gelijk de bij uit'de bloem, zoo
kwam zijn dorstige ziel hier schatten
van geurigen en zuiveren honig drinken.
Heden, schreef hij, lijden de zielen
meer dan ooit honger en dorstik heb
in het land van Ruusbroeck 'dat brood
en dien wijn gevonden, 'en getracht henv
in Frankrijk binnen te voeren.
In zijn vermaard boek L'Homme
legt hij met eene weergalooze monschen-
kennis de fijnste roerselen van het men-
schengemoed bloot, en evenals een etser
of plaatsnijder, maalt hij daar inet een
stalen stift de zielen-melaatschheid zijner
eeuw.
Hij komt tot dit besluit
De menschenziel is geschapen om
uil God te leren, in den tijd als in de
eeuwigheid. Er zijn geen twee geluks-
bronnen er is er enkel ééno, maar nooit
zal zij uitdrogen, en allen mogen er uit
"drinken. Hebt gij de verveling lief?
Wend u tot het niet. Hebt gij het leven,
het geluk, de liefde lief Wond u tot
- het wezen... Satan is de vorst der ver-
veling, der wanhoop en van alle smart.
God is de Heer der vreugde. Hoe kan
men hier onverschillig staan
Wij doelen verder in dit nummer eene
kenschetsende bladzijde van dezen prach-
tigen schrijver mede.
Het lezen zijner werken moest ook
voor Jörgensen eerlang ongekende hori
zonten doen opengaan horizonten van
licht.
('t Vervolgt).
Men leze in den
GESCHIEDKUNDI
GEN FEUILLETON den
BRAND VAN /AOSCOU 1
Leest en verspreidt
De Denderbode
HOOFDSTUK XV.
DE BRAND VAN MOSCOU.
Napoleon trad slechts met den
nacht Moscou binnen. Hij hield zich
op in een der eerste huizen van den
buitenwijk Dorojomilow. Het was
daar dat hij den maarschalk Mortier
tot gouverneur der russische hoofd
stad benoemde. Vooral geene plun
deringen zegde hij hem. Gij staat er
met uwe leven voor in.Verdedig Mos
cou tegen alles en allen. -
Hij bracht een treurigen nacht door:
schrikwekkende rapporten kwamen
van overal toe. Zij gingen uit van de
franschen die deze streek bewoonden,
en zelfs een officier der russische
politie zond er een in waarin hij den
brand met al zijne toebereidselen ont
sluierde. De ontstelde keizer trachtte
te vergeefs een uur rust te nemen.
Ieder oogenblik riep hij iemand, en
deed zich het akelig nieuws herhalen.
Hij kon er nog altijd niet aan geloo-
ven toen hij, rond twee'uren van den
morgen, vernam dat het vuur uit
barstte.
Het was in het paleis Marchand,
in het centrum der stad en het rijkste
kwartier. Aanstonds geeft hij zijne
bevelen, en bij het eerste daglicht
komt hij zelf toegeloopen en bedreigt
de jonge-:garde en Mortier. Deze
maarschalk toont hem de huizen met
ijzeren daken men kan er nog niet de
minste beschadiging aan zien, doch
eer. zwarte rook dringt reeds door de
openingen. Gansch in gedachten ver
slonden begeeft de keizer zich naar
het Kremlin.
Bij het zien van dit paleis, in gothi-
Eene bladzijde van
Ernest Hello.
De mensch gewent zich verbazend
snel aan zijn lijden. Men is er niet ver
wonderd over dat men hoos of ongeluk
kig is. De mensch meent, dat het vol
komen met de orde overeenstemt als hij
kwaad bedrijft, omdat hij zich zelf niet
lief hoeft.
Het ongeluk is dal de mensch geen
liefde voor zich zelfheeft.
Had hij zich zelf maar lief, dan zou hij
het kwaad haten dat hem hindert in het
bereiken "~van zijn doel, en alles wat
strijdt met den aandrang van den mensch
naar vreugde cn licht. Altijd zou vóór
zijn oogen staan wat geschied is in het
Paradijs, en de schrik voor de slang zon
hem in't bloed steken. Had de mensch
zich zelf maar lief, dan zou hij afschuw
en schrik hebben voor alles wat zich als
een hinderpaal tusschen God en hem
stelt. Had de mensch zich zelf maar lief,
dan zou hij sidderen voor alles wat hein
van zijn hoogste doel verwijdert. Maai
de mensch bemint zich zelf niet daarom
sluit hij vriendschap met zijn vijand.
De duivel maakt hun, die hij bedriegt,
wijs dat het schooner, grooter en vrijer
is gift in le nemen dan brood te elen. En
terwijl zijn rampzalige slachtoffers sa
menkrimpen in den doodstrijd, drijft hij
zijn spot en boosheid zoover dat hij hun
verachting instort voor alleD die naar
hel Woord hebben geluisterd, het hebben
gevat en geloofd, en het brood ontvangen
hebben dat de Vader zijn kinderen toe
reikt.»
(Uil zijn boek - L'Homme
Een Belgische vredesmotie.
De Vereeniging der Belgische Kantoor
bedienden Unitas bijeengeroepen in
verplichtende algomeene vergadering op
Zondag 1-1 Januari 1917 in het lokaal
- El Bardo te Antwerpen drukt, bij
den aanvang van het nieuwe jaar, vurig
den wensch uit dat er ten spoedigste een
einde kome aan de vreeselijke menschen-
slachting, die sinds meer dan twee jaren
tot schande der beschaafde wereld
strek I
Dat weldra een eervolle vrede moge
gesloten worden, die, gesteund op het
recht, een eindestellen zal aan het smar
telijk li.jden van ons diepbeproefde en erg
verongelijkte Belgische volk een vrede,
die welvaart en voorspoed zal, brengen
aan heel het menschdom en die Antwer-
schen en modernen stijl opgetrokken,
en van waar hij een wijden kijk heelt
op het schoonste gedeelte der stad
dat buiten het bereik der vlammen
schijnt te liggen, stroomt zijn hart
weerom vol hoop en fierheid, en men
hoort hem uitroepen Ik ben dus
eindelijk in Moscou in het oud pa
leis der tzaren In het Kremlin
Nieuwsgierig en tevreden in zijnen
hoogmoed, doorloopt hij al de weid-
sche zalen.
Hij doet zich een overzicht geven
van de hulpmiddelen welke de stad
hem aanbiedt, en in dit oogenblik,
bewust van al zijne grootheid, schrijft
hij vrede-woorden aan tzaar Alexan
der. Een vijandelijk officier van hoo
gen rang werd juist in het groot hos
pitaal ontdekt men gelast hem met
het dragen van den brief. Terwijl
Napoleon de laatste woorden schreef,
zag men in de verte de vlammen uit
de koophalle opstijgen, en de rus ver
trok om zijnen keizer met dit onheil
bekend te maken. De brand van Mos
cou was het eenige antwoord van
Alexander.
Deze eerste dag begunstigde de
pogingen van maarschalk Mortier die
er in gelukte het vuur te dempen. De
brandstichters hielden zich verbor
gen. Men vermoedde hun bestaan.
Eindelijk, nadat er strenge bevelen
uitgedeeld werden, nadat de rust her
steld en de eerste vrees verdreven
was, ging iedereen bezit nemen van
een gerieflijk huis of een kostelijk pa
leis, om daar na zooveel moeite en
ontberingen een verkwikkende rust
te genieten.
pen terug zal voeren tot wat liet was
vóór den oorlog do-groote wereldhaven,
de bloeiende handelsmetropool, de pols
slag van ons geliefde onzijdige ert- onaf
hankelijke Belgische vaderland
In een woord, de £g£gj$doriiig snakt
naar het heerlyké^figennTTC' «törop de
lichtende dageraamNj^^Bk^yfede aan
den gezichteinder versEïïfjnen zal, en
gaat, onder den machtigen kreetDe
wapens neer over tot do dagorde.
Nieuwe plannen van Wilson.
Londen, 10 Januari. «Central News»
meldt uit Washington dat Wilson het
inzicht heeft in oen verklaring tegenover
de beide hem overhandigde nota's stelling
te nemen. Hel opzeudon van die ver
klaring zal echter van de houding van
hel Kongres afhangen.
China's antwoord aan Wilson
Geneve, 16 Januari. In zijn ant
woord aan President Wilson verklaart
China eene vredelievende natie te z(jn,
die in den oogenblik van hare horinrich
ting door den oorlog is getroffen gewor
den.
Het kan zich tot de landen die in oor
log zijn niet weoden met de vraag om
ekonomische en nijverheids-ondersteu
ning.
China drukt zijne sympathie uit voor
de nota van den president Wilson, die
het einde van den oorlog beoogt en ver
klaart zich bereid in do toekomst mot
alle middelen daartoe bij te dragen dat
de grondslag van rechtsgelijkstolling der
natiën in acht worde genomen en deze
tegon het gevaar dor ongerechtigheid en
geweld zeker gesteld worden.
De Paus en de Vrede.
Volgons-den Daily Mail is een persoon
van vertrouwen van den Paus, iu Zwit
serland aangekomen, blijkbaar gelast
met eene gewichtige zending, die door
voorzegd blad wordt in verband gc
bracht met de Duitsche vredesbeweging.
Nieuwe vraag van Wilson aan
Duitschland.
Roltordam, 15 Januari. De ^Mor
ning Post - meldt uit Washington Al
hoewel do Voorzitter en het kabioet, be
trekkelijk de aanstaande voetstappen ten
gunste van den vredo groote geheimhou
ding betoonen, bestaan er redenen om te
veronderstellen, dat Wilson besloten is,
eene nieuwe poging te doen, om Duitsch
land te bewegen, tegenover Wilson en
de overige wereld dezelfde vrijmoedig
heid te betoonen als de Verbondenen en
zijne voorwaarden bekend te maken.
Volgens men verneemt is de Voorzittor
niervan het algemeen gedacht dat door
Twee officieren hadden zich genes
teld in een der gebouwen van het
Kremlin. Hun blik kon van hier over
het noorden en het westen der stad
weiden. Rond middernacht doet eene
wonderbare klaarte hen ontwaken.
Zij zien wat er gaande is, en bemer
ken eene menigte van vlammen die uit
de paleizen opkronkelen de mooi-
gebouwde gevels worden er eerst
door verlicht en brokkelden dan lang
zaam in den vuurpoel weg. De noord-
wind blaast de vlammen recht in de
richting van het Kremlin, en de offi
cieren vatten vrees voor het puik van
het leger en den keizer die hier rus
ten. Ook al de omheenstaande huizen,
waar soldaten en paarden wellicht in
een diepen slaap gedompeld liggen,
worden erg bedreigd. Reeds vlogen
er brandende gensters op de daken
van het Kremlin, toen de wind van
koers veranderde.
Alsdan, gerust gesteld over het lot
van zijn legerkorps, sliep een dier
officieren terug in, zeggende De
anderen moeten nu maar hun voor
zorg nemen, het gaat ons niet meer
aan. Want in die tijden was ons
gevoel, tengevolge der velerhande
rampen welke wij reeds doorgespar
teld waren, zoodanig onverschillig
geworden voor alle gevaren, en het
overmatig lijden had de ikzucht der
wijze doen aangroeien, dat eenieder
slechts de noodige dosis kracht en
ontroerbaarheid scheen behouden te
hebben ten dienste van zijn eigen
persoon, wanneer het er op aankwam
uit een netelige positie te geraken.
('t Vervolgt),
