DE TBIOPIF DER LIEFDE.
De DflQGfil vat fllïSCi
8 i
KATHOLIEK NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD
PASeHEN!
Zondag 8 April 1917
5 centiemen hel nummer
IV1' Jaar IV0 4750
W eek-Kalender.
0©©Q©©©©©0©0©©©©©©0©©©©©©©©©©
in 1812.
LANDBOUW.
KUNSTNIEUWS.
DE DENDERBODE
Abonnementsprijs: 3 trank 'sjaars. aankondigingen:
Men schrijft in te Aalst DRUKKER-UITGEVER G^"°nïoïcïfléeT*!™" MS 'r'
31, KORTE ZOUTSTRAAT, 31 Van d«* Pllttr-^nnccAnc Vonnissen, sterfgevallen, enz. 0,50de regel.
V«*n ac ruue-taoossens Dikwijls te herhalen volgens akkoord.
Aalst, den 7 April 1917.
APRIL.
Evangelie van den Zondag:
Jesus verrijst van den dood.
8 Zondag, Paschen. Verrijzenis O. H. J. C.
9 Maandag, 2de Paaschdag. H.Waldetrudis-
10 Dinsdag, H. Mechtildis, maagd.
11 Woensdag, H. Leo de Groote. paus.
12 Donderdag, H. Julius, paus.
13 Vrijdag, H. Hermengildis, martelares.
14 Zaterdag, H. Tiburtius, Valerianus en
Maximus, martelaren.
Christus verrees vol stralende glorie I
Klinke bedwelmend door 't glanzend heelal
A. Cuppens.
Maar, wie toch is Hij, die onzicht-
bare Geliefdedie negentien eeuwen
geleden op fel schandhout stierf, en
- jeugd, schoonheid en liefde met zidk
een macht tot Hem weet te trekken
Die zich aan deze zielen vertoont
met een luister en eene aantrek-
kingskracht waaraan zij geen weer-
stand kunnen bieden Die er zich
x op ncderslorl en er zijne prooi van
maakt Die gansch levend het
x vleesch neemt van ons vleesch en
x zich laaft met het edelste van ons
bloed Is het een mensch Neen,
7 is een God Ziedaar het groote
x geheim, de sleutel van dit grootsch
x en pijnlijk mysterie Die Jesus,
x wiens Godheid dagelijks wordt aan-
x gerand of geloochend, bevestigt ze
x dagelijks door deze mirakelen van
x zelfverloochening en moed welke
x wij roeping heeien jeugdige en
x ongerepte herten schenken zich
x gansch aan Hem weg omdat Hij
x zich gansch wegschonk aan ons, en
dit offer dat ons kruisigt is slechts
x hel antwoord van de menschelijke
x liefde lot de liefde van een God, die
-x zich Hel kruisigen voor ons.
Aldus schreef de beroemde fransche
schrijver Montalembert, toen hij zijn
eigen dochter, zich afwendende van al
de streelonde geuren des werelds en
slechts verzuchtende naar het reine, het
kuische, het hemelsche den weg van
versterving en boete zag opgaan om zich
voor altyd met haren Geliefde in de een
zame kloostercel op te sluiten.
Inderdaad het is wonder om nagaan
welk een bovennatuurlijke liefde-macht
er van het Kruis uitstraalt over de we
reld.
De Heer had het voorspeld Wan
neer ik aan mijn Kruis hangen zal in de
lucht, zal ik alles tot Mij trekken 1
En dil is wel de schoonste triomf, het
grootste mirakel der Liefde geweestdat
zij het Kruis, zinnebeeld van schande en
lijden, als een zegeteeken, als iets glan-
zends en heerlijks doet rijzen boven de
aarde, en daarmede door den gang der
eeuwen, miljoenen van uitgelezen gees
ten en zielen, weet aan te lokken en tot
zich te trekken.
De heidensche samenleving, en ook
onze moderne samenleving die terug
door de modder van het heidendom
schijnt weg te zinken, ligt geknield voor
de godin Venus het beeld der aardsche
liefde, omhangen met al de bedriegelijke
schittering der stoffelijke schoonheid die
het oog streelt, de zinnen bedwelmt en
de ziel vermoordt.
Venus, de triomf der aardsche liefde,
de vorgoding van zonde en wulpscliheid,
troonde in het heidensche Rome als een
almachtige koningin, aan wier voeten de
dierlijke menschheid iu het slijk ploe
terde gansch een volk, met den keizer
aan 't hoofd, lag in haren dienst gekne
veld en geboeid in haren naam en on
der hare bescherming werden er ijselijk
heden en gruweldaden gepleegd die om
wraak schreeuwden ten hemel, en het
zuiver licht der zon als met een pest
walm benevelden.
Venus het was de helsche pracht der
zonde die als een vlam do lichamen en de
zielen schroeide
Venus het was de moorddadige macht
der stoffelijke schoonheid ten dienste ge
steld van het kwaad, om al de edele en
hoogere vermogens in den mensch te
doen ineenstorten, en hem als een ellen-
digen zwakkeling en wellusteling onder-
te dompelen in den poel van ontcerend
genot
Venus het was de ikzucht, geboren
uit de zonde, over de wereld ontketend in
al zijn matelooze wreedheid en zijn ver
steendheid des harten.
En zie, terwijl al die stormen loeiden
over het oude Rome en de verrotle
maatschappij tot in haar diepste grond
vesten schokten, was op Golgotha het
groote drama geschied
Daar hing een Mensch te sterven aan
een kruis, een die gezegd had God te zijn,
en daar hing Hij naakt en afzichtelijk,
bedekt met wonden, uitgemergeld, stuip
trekkend van de pijn.
Daar hing Hij te midden van twee
moordenaren, uit.gejü'.vwcLals een boos
wicht, bespuwd en bespot van het volk
als een verworpeling.
En toch het was de Liefde die aan dien
schand-boom hing genageld, do boven-
aardscho Liefdede Liefde van eenen
God, mensch geworden voor de zonde,
leelijk gemaakt door de zonde,nu boetend
om de zonde.
Het was de Liefde, de eindeloos
opofferende, die bad, de armen wijd
open Vader, vergeef het hun, want
zij weten niet wal zij doen
Het was de Liefde, de eindeloos dorstige,
die haar zee-diepen zucht liet hooren
Gisio L Ik heb dorst Dorst naar de
zielen
Het was do Liefde, de eindeloos barm
hartige, die op een enkel berouwend
woord van den goeden moordenaar, zijn
zondige ziel omkleedde met den glans
van herwonnen onschuld en heilig
making.
Het was do Liefde, de eindeloos gena-
denrijke en zielen-herscheppende, die
Maria-Magdalena, de bekeerde zondares.
Amor Vincit
Alleluija
Juicht, klokken, met uw klaar-gevooisde monden
En giet de lente-lucht vol luid geschal
Gaat aan de morgenverten blij verkonden
Dat een nieuw rijk van Liefde dagen zal
Nog vloeit er bloed op aarde uit duizend wonden,
Nog kermt de stem van Abel in het dal,
En Kaïn's schaduw, donker als zijn zonde,
Spookt in het licht dat uitstroomt overal...
Daar komt de Liefde met haar blank gewaad,
q En rijzend in den gouden dageraad,
Strekt zij de handen uit die benedijden...
0 De moordcr vlucht met wroeging op 't gelaat.
Werp in het stof de wapens neer, o Haat,
En groet de Sterke die verwon in 't strijden
.tv Jef Crick.
uit den afgrond der ontucht had opgetild
en haar stijgen liet lot den hoogsten top
van Golgotha, waar dc glorie van het
Kruis haar nu voor eeuwig omstralen
kwam
Het was de Liefde, de eindeloos
machtige, die zon en sterren 111 bewe
ging zetdie de aarde deed sidderen,
den starrenhemel in vollen dag te voor
schijn riep, de graven openwierp en de
rotsen'Spietl, urn k,\n Lu kondigen dat
boven die puinen der oude wereld, waar
Venus almachtig had geheerscht, een
andere wereld verrijzen moest, waarin
het Kruis regecren zou en de bloem der
menschheid tot zich trekken.
En pas was Christus verrezen zooals
Hij het voorspeld had, en de eeuwige
heerlijkheid ingegaan, of daar begon het
Kruis, dit hout der schande, voorheen
voorwerp van verachting en afgrijzen,
boven de nieuwgeboren aarde te
schitteren als een zon die Venus, de
trotsch-schitterende morgenstar, deed ver-
bleeken en verdooven.
Rome zag met verstomming het
schouwspel aan dier zwakke en weer-
looze vrouwen, boeldschoone maagden
als Sinte Agnes en zooveel andere 111 den
bloei hunner jeugd, die als in triomf naar
de pijnbank trokken.
Offert aan Vonus werd er hun ge
boden.
E11 zij antwoordden
Wij offeren aan Christus
64 Mengelwerk. Nadruk verboden
Groot Historisch Verhaal.
(Getrokken uit het vermaard boek van
Graaf Philiep de Ségur, Generaal, die
den veldtocht meegemaakt heeft).
De vijand was hierdoor aangemoe
digd, en legde het thans aan boord
om de beide zijden onzer troepen te
overvleugelen. Zijn artillerie, veel
sterker dan de onze, manoeuvreerde
in galop, en teisterde hevig onze
lijnen, terwijl de fransche kanons,
welke te Viazma aangekomen waren
en inderhaast teruggestuurd werden,
zich nog op weg bevonden en moei
zaam hierheen gesleurd werden. Niet
temin bleven Davoust en zijne gene-
ralen dapper stand houden, gesteund
door het puik hunner soldaten. Ver-
scheidenen dier generalen, reeds ge
wond sedert den veldslag der Mos-
kowa, en die hun arm in een verband
droegen, of het hoofd omwonden had
den, rukten manhaftig op de vijande
lijke batterijen in, deden ze terug
deinzen, en mieken zich zeil meester
van drie kanons, aldus door hun voor
beeld de hunnen aanmoedigend en de
russen verbazend.
Miloradowitch voelde zijn prooi
ontsnappen, en vroeg versterking aan
den opperbevelhebber Kutusof doch
deze oude en stijfhoofdige man gaf er
geen gevolg aan. en scheen kalm het
verder verloop der zaken af te wach
ten, betrouwende in de guurheid van
den russischen winter welke ons dewa
pens uit de handen zou doen vallen.
Hierdoor zag Miloradiwitch zich
aan zijn eigen krachten overgelaten,
en hij stelde alles in het werk om het
fransch legerkorps te verbrokkelen,
maar zijn kanonvuur alleen kon er
binnendringen, en richtte er ontzet
tende verwoestingen aan. Prins
Eugeen en Davoust begonnen te ver
zwakken, en daar zij een ander ge
vecht achter hun rug aan gang hoor
den, dachten zij dat heel het russisch
leger daar kwam opdagen uit Viazma
langs de baan van Inknow, waarvan
Ney den uitgang verdedigde.
Het was gelukkiglijk slechts eene
voorhoede, maar het gerucht van die
tweede worsteling, welke hunnen
aftocht bedreigde, hield hen toch fel
bekommerd. Het gevecht duurde
reeds lang, dc nacht viel in en onze
gereralen weken stilaan achteruit.
Deze beweging deed den strijdlust
van den vijand nog stijgen, en zonder
verwoede inspanningen van onzen
kant, ware heel het korps van Davoust
omsingeld en in de pan gehakt ge
weest. Prins Eugeen, min heitig aan
gevallen, kon gemakkelijker zijnen
terugtocht uitvoeren doorheen Viaz
ma, doch de russen zaten hem op de
hielen, en zij waren bereids in de stad
binnengedrongen, toen Davoust, ge
stuwd door twintig duizend kozakken
en bestookt door het schroot van
tachtig kanonnen, zich insgelijks bin
nen hare muren waagde.
De divisie Morand ging de eerste
de stad binnen en marcheerde zonder
argwaan, denkende dat de strijd uit
gewoed was, als eensklaps de russen
uit hun hinderlaag te voorschijn
sprongen. De wanorde was algeheel,
Morand echter hield voet bij stek en
gelukte erin zich een weg te banen.
Het was Compans die den laatsten
slag te leveren kreeg, zijn divisie
dekte den aftocht. Gewaar wordend
dat Miloradowitch met zijn hardnek
kige mannen het hem te lastig miek,
keerde hij zich om, liep in stormpas
tegen de aanvallende drommen in,
wierp hen uiteen en kon dan eindelijk
zijnen aftocht rustig vervolgen
Wanneer dan ten slotte alle gevaar
geweken, de rivier overschreden, de
stad Viazma doorgetrokken en de
nacht volkomen ingevallen was, legde
men de bivakvuren aan en berekende
de geleden verliezen. Wij hadden een
aantal kanons en legerswagens ver
loren, en telden veertig duizend ge
wonden of gekwetsten. Daarenboven
waren vele soldaten verstrooid. De
eer was gered, doch in de rangen
gaapten er schrikkelijke leemten. Alles
moest op een veel kleineren voet
ingericht worden, onj nog een weinig
orde te kunnen behouden in de over
blijvende troepen. Ieder regiment was
geslonken tot een bataljon, ieder ba
taljon tot een peloton
Deze treurige herinrichting ge
schiedde bij de klaarte van den brand
van Viazma, en bij de onophoudende
donderslagen van het kanonvuur, ge
wisseld tusschen Ney en Milorado
witch, en waarvan de weergalm ver
ging terugkaatsen door de tweevou
dige donkerte van den nacht en van
de bosschen. Menigmalen waanden
de rustende soldaten zich terug aan
gevallen, alarmkreten weerklonken en
allen snelden naar hunne wapens. Des
anderdaags, als zij zich terug in rang
zetten, waren die dappere mannen
verwonderd over hun klein getal.
■jf
Ondertusschen bleeft het voorbeeld
der generalen en de hoop van te Smo-
Dit was Hij. dc «onzichtbare-Gcliefde»
zooals Montalembert hem noemt, die op
Golgotha was geslorven, en nu zijn
grootschen zegetocht aanving over de
aardeeen zegetocht door de uitver-
korenste zielen en geesten.
Eeuwen van vervolging en haat, van
lijden en martelie hebben over het chris
tendom gewoed, en nog immer staat het
Kruis daar als een luistervol zegeteeken,
als oen lichtbaken te midden de stormen
der levenszee, als do triomf der boven-
aardsche Liefde die uit zelfverloochening,
zelfopoffering en zelfbeheersching,"* bron
nen van goddelijken vrede vloeien doet
voor al dezen welke naar Hare stem luis
teren. j. c.
De bemestingen in April.
De werkzaamheden des velds zijn ten
gevolge van het slecht weder veel ver-
achterd er is schier nog niets gedaan,
zoodat de bemestingen de vorige maand
voorgeschreven ook in April nog hunne
volle toepassing, vindon. Daarbij
Do graanvelden, welke nog goene her-
stellingsberaesting ontvingen, genieten
thans eene dekbemesting bestaande uit
een mengsel van 100 kgr. chloorpotasch
en 400 kgr. superfosfaat, waarbij men
eene greep zwavelzuren ammoniak kan
voegen.
De hop ontvangt 200 kgr. zwavelzure
lensk alle ontberingen te kunnen ver
geten, de soldaten moedig en geduldig
stemmen. Daartoe werkte vooral de
zon mede die tot op heden in volle
glorie aan den hemel hing te schitte
ren, en onder haar gouden licht de
tooneelen van dood en wanhoop ver
doolde welke ons reeds omringden.
Doch den 6 November kwam er
eensklaps een groote beroering in de
lucht. De azuren trans verdonkerde.*
De soldaten zagen zich omneveld van
koude dampen die van uur tot uur
verdikten weldra was het een ont
zaglijke wolk welk op hen neerdaalde
en uitbrak in een stortvloed van
groote sneeuwvlokken. Het was alsof
de hemel zich thans met den vijand
verbond om ons ten onder te brengen.
Aanstonds krijgt alles een ander uit
zicht en de streek wordt onkennelijk
men gaat vooruit zonder te weten
welke plaats men doortrekt en zonder
nog het doelpunt van onzen rnarsch
te verkennenhierdoor geraakt onzen
weg vol hinderpalen. Terwijl de sol
daten zich hardnekkig zoeken een uit
tocht te banen in die draaikolken van
sneeuw, worden de vlokken door den
wind aangezweept en hoopen zij zich
op tot witte barmen, welke al de
diepten en kloven verraderlijk dem
pen en voor het oog verbergen. De
manschappen zakken er in, en dezen
die te zwak zijn om nog op te staan,
vinden er weldra hun graf.
De volgenden veranderen van rich
ting, doen het orkaan geeselt hun in
het gelaat met vlagen neerdwarre
lende vlokken en met het sneeuwstof
dat van den grond opstuift alles
schijnt zich tegen hen te kanten en
hunnen marsen te willen stuiten. De
koude, kleverige nattigheid dringt
potasch, 500 kgr. superfosfaat en eene
goede kuip heer.
Vitsen met haver gemengd, Ier dieren-
voeding geteeld, ontvangen als hulpbe
mesting 150 kgr. chloorpotasch en 300
kgr. superfosfaat, en men mag matig
beren. Dit alle* per hectare.
Van half April kunnen de eerste voe
der- en suikerbeeten, en met het einde
der maand, de eerste suikerijwortelen
gezaaid worden. Wij hopen do bemesting
dezer gewassen in een volgend artikel
breedvoerig te hespreken.
Gezien de omstandigheden, kan de
zwavelzure potasch steeds door eene
gelijke hoeveelheid chloorpotasch, en
beide verdichte zouten door kaïniet of
een ander ruw zout vervangen worden,
op voorwaarde daar eene vierdubbele
hoeveelheid van te gebruiken, en ze bij
voorkeur eenigo dagen vóór de planting
of de zaaiïng toe te passen en ze zoo goed
mogelijk onder te werken.
Ook hot superfosfaat kan door slak
vervangen worden.
Zooals wij er do verleden maand op
steunden, outvangen de eotaardappelen
enkel zwavelzure potasch, superfosfaat
of slak en zwavelzuren ammoniak al
leen de aardappelen ter dierenvoeding
bestemd, mogen chloorpotasch of kaïniet
in plaats van zwavelzure potasch, en beer
iu plaats van zwavelzuren ammoniak
ontvangen. Praktijker.
fjSJT* Komt te verschijnen
2de druk dor Mondschein-Sonate
van Jef Crick.
Te bekomen op.'ons bureel aan 0,50 fr.
Dit gedicht vond overal het beste ont
haal bij de fijnproevers, zoodat de eerste
uitgave spoedig uitgeput was, en wij
thans een tweede in het licht zenden.
Het tijdschrift Vlaamsch Leven
schreef er o. m. over
Er is hier een jong dichter aan
x 7 zingen, wiens zang steeds verreint
en wiens verdere melodie ons ver-
langend doet uitzien.
Dr E. Sch., een Qjne en welbekende
kunstkenner, schreef in dezer voege aan
den dichter
7 Is waarlijk een landschap un
x effet de lune op doek het penseel
x is niet bij machte meer kleurscha-
x keeringen weer te geven, en meer
x droomerijen te doen ontstaan dan
x die welke uit uwe pen vloeien
x Waarlijk, afgezien van hier en daar
oen bijvoegelijk naamwoord waar-
x van misschien te veel gebruik ge-
maakt wordt, schijnt de volmaakt-
x heid bereikt te zijn.
x De samenkomst en samen-
x spraak tusschen het blinde meisje
x en den artist, is hartroerend en
x pathetisch, en men kan zich hel
x lijden van den groolen man niet
x beter inbeelden dan op de wijze
- waarop gij het uitdrukt. -
door hun lichte tunieken en hun ver
sleten schoeisel. Hun doorweekte
kleederen bevriezen op hun lijf, en het
is als een stalen pak van ijs dat hun
lichaam omklemt en al hun ledematen
verstijft. Een bijtende wind snijdt
hen de ademhaling af, en wanneer zij
den adem uitblazen wordt hij aan
stonds ijs in de lucht, en blijft onder
den vorm van stekelige ijsschilfers in
den baard plakken rond hunne lippen.
De ongelukkigen slepen zich bib
berend en kreunend voort, totdat de
sneeuw die als loodzware steenen aan
hun schoenen kleeft, of een tak of het
lichaam van een hunner gevallen
makkers, hen doet struikelen en op
hun beurt neervallen. Daar liggen zij
tevergeels te kermen, de sneeuw
storm heeft hen weldra bedekt en een
kleine verhevenheid duidt nog de
plaats aan waar zij vielen ziedaar
hun grafDe weg is gansch bezaaid
met die licht-zwellende terreingolvin
gen gelijk een doodenveld. De andere
soldaten rapen al hunnen moed bij
een, en gaan gauw voorbij, den blik
afwendend.Maar vóór hen en rondom
hen bemerken zjj niets dan sneeuw,
waarover hun oog eindeloos ver
heendwaalt hun verbeelding is er
door verstomd het is als een reuzig
lijkkleed waarmede de natuur het
leger omhultHeteenige wat boven
die zee van witheid uitsteekt, is een
aantal donker gelooverde dennenboo-
men de sombere treurnis van hun
beeld en de grootsche roerloosheid
hunner zwarte takken, volledigt den
algemeenen rquw dezer woestenij,
waardoor een stervend leger te mid
den der gestorven natuur aan 't zwer
ven is.
('tVervolgtj.
