Be flfiocm nfmm Een kreet uit de voorgaande eeuw... De Revolutie in Rusland. KHTH0LIEK NIEUWS* EN AHNK0NOIGINGSBLAO Zoiuliig- 15 April 1917 5 centiemen het nummer 71s* Jaar IV0 4751 Van de Putle-Goossens W eek-Kalender. Kinder-Gedichten in 1812. In 'l ZonneKen achter ó'fiaag. LANDBOUW. BJ ■4< DE DENDERBODE Abonnementsprijs 3 irank 's jaars. Men schrijft in te Aalst 31, KORTE ZOUTSTRAAT, 31 DRUKKERUITGEVER Aalst, den 14 April 1917. APRIL. Evangelie van den Zondag: Ongeloovigheid van Thomas. Joan. XX. 15 Zondag, Beloken Paschen, H. Anasta- sia, mart. 16 Maandag, H. Benediktus-Josef Laber, bel. 17 Dinsdag, H. Anicetus. 18 Woensdag, H Appolonius, mart. 19 Donderdag, H. Ursmarus, b. b. 20 Vrijdag, H. Victor, mart. 21 Zaterdag, H. Anselmus, bis. en kerkl. XVII. Bij de ziekte van ons Benoöken. Eens ziek zijn, ja maar sterven niet, Niet onder 't witte laken Het lijfje strekken koud en stil Met bleek versteven kaken Geen kistjen met een kruisken op Doen zagen, timmren, schaven, Op 't droeve kerkhof, donker-diep, Geen putjen laten graven U door geen kleine vrienjes die Benoóken geerne zagen, Met rouwbeklag en traantjes uit Ons huizeken zien dragen 1 Maar op uw wangjes, nu zoo bleek Van lijden, kwijnen, treuren, Door nieuw geschonken levensbloei De roosjes weer doen fleuren l Door zottig spel en lach en lied Uw moederken verblijden. En na mijn werk op vader's knie W eer paardje komen rijden Zoo zal het zijn als 't God belieft Te luistren naar ons bede, Want moeder, zusjes, broederkens, Och, allen bidden mede Fons Van de Maele. Men weet dat de achttiende eeuw in een dageraad van bloed ob lijden gebo ren werd. Evenals nu deed de oorlog toen den aardbodem dreunen, en de vol keren die het jaar achttien honderd hoorden inluiden met een donder van kanonnen, hadden afgrijselijke tijden doorworsteld. In 1789 was de fransche revolutie uitgebarsten die een berg van gruwelen opeenstapelde. Toen kwamen er mannen aan het bewind, tijgers in menschengedaante zooals een Marat en een Rob espier die niet leven konden zonder bloed te zien vloeion. In 1793 moest Lodewijk XVI, koning van Frank rijk, het schavot bestijgen, en oen sidde ring van afschuw liep door heel Europa. Het jaar daarop werd zijne zustor Elisa beth insgelijks lot de guillotien veroor deeld. De fransche rivieren konden intijds do lijken niot zwelgen van de gevangenen die er in verdronken wer den. Het rijk der hel scheen toen op aarde ontketend... En dan met het aan breken der nieuwe eeuw stond er een 65 Mengelwerk. Nadruk verboden Groot Historisch Verhaal. (Getrokken uit het vermaard boek van Graaf Philiep de Ségur, Generaal, die den veldtocht meegemaakt heeft). Alles wordt hen weldra te zwaar om nog te dragen, hun wapens zeil wegen aan hun handen als een schro melijke last. Overal ziet men geweren in de sneeuw glijden en daar spoedig onder een nieuwe laag van vlokken verdwijnen, want de soldaten die ge vallen zijn en terug te been geraken, laten hun wapen in den steek de koude en de honger ontrukken het hun. Dezen die hun geweer nog bijheb ben, voelen hun vingers op den loop bevriezen, hetgeen hen belet nog de noodige bewegingen te maken om een laatste greintje leven en warmte in 't lijl te houden. Alras ziet men overal verstrooide mannen, hetzij afzonderlijk of in groepjes, doelloos ronddolen. Zij heb ben hun vaandel niet lalhertig verla ten, doch van koude en volledige uit putting zijn zij verplicht geweest hun kolom te zien voorbijgaan, en nu zwerven zij als een bende schooiers rond, zonder wapens, zonder leiders, zonder voedsel, alleen nog voortge dreven door den instinktmatigen zucht naar zelfbehoud. man op, een reus van ijzer en staal, een oorlogsgod, die met vuur en bloed zijn schrikwekkenden naam op al de euro- peesche slagveldon zou schrijven Napo leon Frankrijk werd groot met hem, ontzaglijk groot eu machtig, en het straalde van glorie an fierheid te midden van het geflikker der zegepralende zwaarden en den overmoedigon jubel der krijgsfanfaren. Doch achter al die lauwe ren en festoenen, achter al die wappe rende banieren en schallende trompet ten, gingen er afgronden open van wee en ellende, en de zucht der moeders zwol in de lucht tot een reuzig klaaglied dat hun slapelooze nachten vervulde. Geloof en hoop, liefde eu levensblij heid lagen geknakt en gebroken in do zielen. Daar steeg alom een schreeuw op van weemoed en wanhoop die gansch de kunst van dien tijd snijdend doortrilt, en waarvan wij een schokkenden weer klank vinden hij de groote smartzangers dier eeuw in Duitschland Goothe, in .Engeland Byron, in Frankrijk Chateau briand, Lamartine, Alfred de Vigny, Alfred de Musset. Alfred de Musset vooral die met zijn leven van drift en twijfel, heelomaal het kind zijner eeuw is geweest,heeft het onmetelijk wee dat toen lag op den bodem van het menschenhart, treffend samengevat in een reeks bladzijden die doen sidderen, en nu zeker het herlezen waard zijn. Wij vertalen er hier der halve een kenschetsende brok van De geest der eeuw. Tijdens de oorlogen van het keizerrijk, terwijl de echtgenooten en de zonen in Duitschland waren, hadden de moeders een geslacht van hartstochtelijke, bleeke en ze nuwachtige kinderen ter wereld gebracht. Deze kinderen, tot het leven verwekt tus- schen twee veldslagen in, en groot gekweekt in de collegieën bij het geroffel der krijgs- trommen, blikten elkander aan met somber oog terwijl zij hun slappe spieren oefenden. Nu en dan kwamen hun vaders uit den strijd eens opdagen, zij tilden hen even aan hun borst die belegd was met gouden fraojea, zetten hen dan neer en stegen terug te paard. Eén man alleen leefde toen in Europa de overige schepselen trachtten hun longen te vullen met de lucht waarin hij ademde. Elk jaar gaf Frankrijk aan dien man een geschenk van drij honderd duizend jongelingen, het was de tol betaald aan Cssar, en als hij die kudde achter hem niet had, kon hij den weg zijner fortuin niet volgen. Nooit werden er zooveel slapelooze nach ten doorgebracht als ten tijde van dien man nooit zag men een volk van droeviger en bleeker moeders over de stadswallen komen liggen nooit heerschte er zulk een stilte rond dezen die van de dood spraken. En AANKONDIGINGEN: Kleine één maal 0,73 fr. twee maal 1,35 Ir. Gewone annoncen o,i5 de regel. Vonnissen, sterfgevallen, enz. 0.50 de regel. Dikwijls te herhalen volgen» akkoord. brug zien stormen te midden van zooveel schuifelende kogels, dat zij twijfelden of de dood hen zou kunnen treffen. En dan, zelfs als men sterven moer t, waarom zou men schrikken De dood zelf geleek toen zoo schoon, zoo grootsch, zoo heerlijk in haar walmende purper f Zij geleek zoo goed aan de hoop, en zij maaidt- zulke groene aren dat zij er als mede verjougdigd was, zoodat inen niet meer geloofde dat men nog oud kon worden. Al de wiegen van Frankrijk waren toen schilden, ai de doodkisten waren er ook daar bestonden waarachtig geen ouderlingen meer, daa" waren nog alleen lijken of hafve goden. Nochtans op zekeren dag, toen de onster felijke keizer van op een heuvel zeven volken elkaar aan 't moorden ag en hij zich af vroeg of hij den geh£elen wereldbol of slechts den helft er van in zijn macht zou krijgen, gebeurde het dst Azraël langs daar voorbijkwam, hij raakte:hem eventjes met de punt van een zijner vleugelen aan en stootte hem in den oceaan. Bij het gerucht van zijn val rezen de zieltogende wereldmachten op hun lijdensbed op, en uit deh purpermantel van Caesar sneden zijzich een arlekijns- kleed. Zoolang een reiziger op de baan is, dag en nacht, in hitte en r.'gen vlagen, bemerkt hij niet hoe de tijd vordert, noch wat al gevaren hij looptmaar, eenmaal aan zijnen haard aangekomen en bij het vuur neerge zeten, gevoelt hij zich doodelijk afgetobd en kan zich nog ternauwernood tot aan zijn bed voortslepen aldus werd Frankrijk, na het verlies van Napoleon, eensklaps zijn wonde gewaar. Het verouderd en vergrijsd leger keerde doodmoe terug, en het haardvuur der verlaten kasteelen vlamde weerom droevig op. Alsdan bekeken die mannen van het kei zerrijk, die zooveel gezworven en gemoord hadden, zich in de beken hunner geboorte streek, en zij aanschouwden zich daar zóó oud en verminkt, dat zij dachten dat het nu tijd was om voor goed onder de groene zode te gaan rusten. Zij vroegen waar hun zonen waren om zich de oogen te laten sluiten. De zonen verlieten de sch< en toen zij geen zwaarden, geen helmen, geen ruiters meer bemerkten, vroegen zij op hun beurt waar hun vaders waren. Men antwoordde hun dat de oorlog gedaan was, dat Cssar dood was. Alsdan groeide er op een aarde vol pui- nen, een zorgvolle'jeugd groot. Al deze kna pen waren droppels van het brandend bloed dat op al de slagvelden gevloeid had, zij waren geboren te midden van den oorlog, bestemd voor den oorlog. Zij hadden gedu rende vijftien jaren van de sneeuwvlakten van Moscou en van de zon der Pyramieden gedroomd. Zij droegen een heele wereld in het hoofd zij staarden naar de aarde, naar den hemel, naar de straten en de wegen neer gij dan den Heer zult danken, dewijl Hij 11 voor dien oogst liet geboren worden, denkt dan aan ons die er niet meer zullen zijn, en zegt dat wij de rust waarvan gij ge niet aan een duren prijs gekocht hebben 1 Alfred de Musset. 1810 1857. Wie van ons kan deze laatste regelen zonder ontroering lozen Zal er ook niet een dag komen dat de huidige volkeren dien kreet op de lippen zullen hebben, en hem schreeuwen aan de volkeren der toekomst En mochte dan ten minste, de vredige zeis die het voedzame koren maait, toch niet meer stuk geslagen worden in de handen van den arbeider door het doemenswaardige zwaard van dun oorlog Irold. Murat, franache generaal, b»roemd om" zijn vermetelheid en zijn dapperheid, die onge deerd al de schrikkelijke worstelingen onder Napoleon meemaakte. nochtans nooit was er meer vreugde, meer di* aIles was 'ide' en 'ed'ê> en alleen de 11 Hal/L'Pn li 11 intciraAfr i'ntï1.1 leven, meer muziek van krijgsfanfaren in al de harten. Nooit gingen er schooner zonnen op dan deze die al dat bloed deden drogen. Men zegde dat God ze schiep voor dezen man, en men noemde ze zijne zonnen van Austerlitz. Doch hij maakte ze zelf wel met zijne steeds donderende kanonnen die slechts in de volgende dagen, na de worsteling, hun rookwolken achterlieten. Het was de lucht van dien stralenden hemel, waarin zooveel glorie schitterde, waarin zooveel gefonkel van staal was, welke de knapen toen inademden. Zij wisten zich ook wel voor het oorlogsaltaar bestemd, maar zij geloofden dal Murat onkwets baar was, en zij hadden den keizer over een De meesten, aangelokt door eenige zijwegen, verspreiden zich in de vel den in de hoop er brood te vinden en een onderkomen voor den nacht die nadert, maar alles werd hier reeds op eene uitgestrektheid van acht mijlen verwoest en vernield. En spoedig val len die ongelukkigen in de handen dei- kozakken of gewapende boeren, die hen omringen, hen kwetsen, hen van al hun kleederen ontblooten en zoo gansch naakt, in de sneeuw laten ster ven, te midden van hun beestig spot gelach. Deze barbaarsche volkeren, aangezweept door czaar Alexander en den opperbevelhebber Kutusof, vierden thans hunnen haat bot op uitgehongerde en ontwapende solda ten, die door hunnen schrikkelijken winterweerloos gemaakt waren, eri op zulk een wijze wreekten zij hun vaderland dat zij tegen ons niet kun nen verdedigen hadden, maar die wraak was noch edel, noch moedig. Begunstigd door hunne bosschen, be loeren zij sluipend de beide flanken van ons leger, om op de rampzalige achterblijvers hunnen wraaklust te komen koelen. Thans brak de nacht aan, een nacht van zestien uren Maar op deze ein- delooze sneeuwvlakte welke alles be dekt, weet men niet waar stil te hou den, waar te gaan zitten om wat te rusten, waar een worteltje te vinden om zijnen honger te paaien en droog hout om vuur te maken Nochtans de moeite, de toenemen- klokken hunner streek weergalmden treurig in de verte. O volkeren der toekomst wanneer gij op een heeten zomerdag de ploegen zuit drijven door de velden van uw vaderland wanneer gij, onder een reine en smetlooze zon, de aarde in haar morgengewaad zult mogen be groeten als een vruchtbare moeder, die iede- ren werker als haar geliefd kind tegenlacht wanneer gij van uw vredig voorhoofd het heilig zweet zult wegvagen, en de oogen laten weiden over het eindeloos golvende land, waar er alleen blauwe madeliefjes en kolleblommen in den goudenden oogst te wiegewagen staan 0 vrije volkeren wan- Het noorderwindje waait door 't hout, Zijn liedjen hoor ik graag, Het blaast wat koud doch deert mij niet In 't zonneken achter d'haag Met de armen op de borst^gekruist, Rook ik mijn pijpje en jaag De blauwe wolkskens naar omhoog In 't zonneken achter d'haag Ik lees het een of ander boek, Ik maak een versje en waag Een uurtjen aan de poësie, In 't zonneken achter d'haag Of roep het beeld der vrienden op Die ik in 't harte draag, En mijmer van de vriendschap zoet In 't zonneken achter d'haag Waar ken men toch wel beter zijn, Zoo stel ik mij de vraag, Dan met zijn droomen stil alleen In 't zonneken achter d'haag 1 Doch zie daar schuift de aprilzon weg, Fr dreigt e?n regenvlaag, En 't is opeens met 't droomen uit I11 't zonneken achter d'haag Fons Van de Maele. de duisternis, en de herhaalde beve len gelukken er eindelijk in de solda ten uit hunne geestesdoofheid wak ker te schudden en te doen denken aan het aanleggen van een wachtvuur voor den nacht. Alsdan zetten al de zen, die dank aan hun lichamelijke en zedelijke krachten en de vastbera den hunner generalen, nog bijeenge bleven zijn, zich moedig aan 't worste len tegen den sneeuwstorm om de bivakken in te richten. Wat gaat het moeilijk De dennenboomen, gansch beladen met ijzel willen geen vuur vatten, en de sneeuw die onophou dend in nieuwe stortvlagen neervalt en in de vlammen smelt, dooft ze uit. Eindelijk toch geraakt het hout in brand, en de vlammen banen zich ze gevierend een weg door de sneeuw- jacht, en nu beginnen de officieren en soldaten daarrond hun ellendig eet maal te bereiden het bestaat uit smalle en bloedende lappen vleesch, van de geslachte paarden afgerukt^ en de bevoordeeligden (zoo klein in getal hebben daarbij nog eenige lepels roggemeel, in sneeuwwater geweekt. Des anderdaags liggen er heele rijen doode soldaten in kring uitgestrekt rond de gedoofde vuren, en de sneeuw ligt bezaaid met bevro ren paardenrompen. Van af dezen dag begon elke sol daat meer en meer voor zijn eigen zelfbehoud te werken, zonder zich nog om de gemeenschap te bekomme reu. In dit leger waarvan de gemoe- De vruchtafwisseling in den moestuin Volgens de vierjaarlyksche vruchlaf- wisseling, heeft men in den moestuin vier reeksen van groenten doorlevende planten, droge vruchten, bladplanten, en wortel- en knol- of bolgewassen. De doorlevende planten ontvangen vooral eone sterke potasch-fosfaatbemes- ting en bij de planting en do zaaiïng, benevens eene goede stalmestbemesting en eene matige hoeveelheid beer verder wordt dc potasch-fosfaatbemesting telken jare zooveel mogelijk hersteld, eene matige hoeveelheid goed geteerd stalmest toegepast, en flink gebeerd. Dc droge vruchten verrijken den grond aan stikstof, evenwel is eene zeer matige hoeveelheid beer uiterst voordeelig by den aanvang van don groei. Zij Yergen eene sterke potasch-fosfaatbemesting, en ook de kalk mag hun niet ontbreken. De bladplanten, dio op de vlinderbloe migen volgen, vinden te hunner beschik king cenen aan stikstof verrijkten, doch deren zoo ontvankelijk waren voor alle indrukken, vonden de ontmoedi ging en de wanorde een raschen in gang bij iederen bivak, bij iederen moeilijken doortocht zag men dan een aantal mannen zich overgeven aan volledige tuchteloosheid Daar waren er nochtans die tot het uiterste we derstand boden aan deze groote plaag van teugelloosheid en ontmoediging. Dit waren buitengewone wilskrachti- genofficieren, onderofficieren en uitgelezen soldaten, die zich onder ling aanmoedigden met het gedurig herhalen van den naam der stad Smolensk, die niet ver meer kon af zijn, en waar zij het einde van al hun lijden hoopten te vinden. Van af Gjatz tot aan Mikalewska, een dorp tusschen Dorogobouge en Smolensk, gebeurde er niets bijzon ders in de keizerlijke kolom, tenzij dat men in het meer van Semlewo al den buit van Moscou moest werpen kanons, gothische wapens, versierin- fen uit het Kremlin, en dit reuzig ruis der kerk van St. Ivan werden er in verdronken al die tropheeën waarvoor wij zooveel opgeofferd had den, waren ons een last geworden het kwam er thans niet meer op aan ons leven te veraangenamen of te vcr- mooien, maar het te redden. In deze schrikkelijke schipbreuk, waarin het leger gelijk een groot schip door het vreeselijkste tempeest werd getei sterd, leverden wij zonder aarzelen aan potasch en fosfoorzuur verarmden grond. Versch stalmest past hier goed, alsmede beer. De bladplanten hebben geene te groote behoefte aan fosfoorzuur maar wel aan potasch, die benevens de hoedanigheid, evenals de stikstof de hooge opbrengst verzekert. De wortel- knol- en bolgewassen schieten dieper in den grond dan de blad- planton, zoodat zij de nitraten benuttigen welke voor deze laatste zouden verloren gaan. Zij trekken veel voordeel uit eene vervroegde bemesting goed geteerd stal mest. Potasch en- fosfoorzuur zijn hun onmisbaar zij vergen cr groote hoeveel heden van. De scheikundige stikstofmesten kun nen het best in den moestuin verwaar loosd worden de beer kan ze vervan gen. Doch zulks is het geval niet met de potaschzouten, die nog veel te veel ver waarloosd worden. Benevens hare vruchtbaarmakeude waarde, verbetert de potasch den grond onzer moestuinen, die spoodig verzuurt, en door de potasch verontzijdigd wordt. Ook de kalk mag hier niet verwaarloosd worden. Praktijker. Het Parlement aan 't werk. Kopenhagen, 10 April. Volgens het Sint-Petersburgsch Telegraafagentschap heeft de Senaat van Finland een wets voorstel aangenomen waardoor aan Rus sische staatsburgers in Finland dezelfde rechten worden toegekend als aan de Finnen. Het wetsvoorstel is aan den Finschen Landdag onderworpen gewor den. Het door den minister van landbouw aan de Doema onderworpen voorstel betreffende het inrichten van het staats- monopolium voor den graanhandel, is na een korte bespreking eenparig aange nomen. Het ministerie van binnenland- sche zaken heeft een kommissie samen gesteld om de noodzakelijke hervormin gen voor het bestuur der Oostzee-provin- ciën te bestudeeren op grondslag van zelfbestuur voor Estland en voor de Letten Deze kommissie is samengesteld uit leden der Doema en andere vertegen woordigers der Oostzee-provinciën. Het zevende Kongres der demokraten. Sint-Petersburg. (Pet. Tel. Ag.) Het zevende kongres der party der konstitu- tioneele demokraten werd door den voor zitter van het centraalkomiteit, vorst Dolgoruki, geopend, die eene rede uit sprak, waarin hy verklaarde dat het kongres in ieder opzicht de macht van de voorloopige regeoring moest ondersteu nen. Een ander vertegenwoordiger van de partij gaf inlichtingen ovor do veran dering van bot programma van de partij. Men moet verklaren, dat de party van het oude grondbeginsel der grondwette lijke monarchie afziet en een nieuwe regeoringsvorm ondersteunt. In een be sluit werd verklaard Rusland moet een demokratisch-parlemontarische republiek worden, het opperhoofd van de uit voerende macht zal de door de nationale vergadering op tijd gekozen president van de republiek zijn. Hij oefent zijn ambt uit door middel van een ministerie verantwoordelijk tegenover do nationale verdediging. Het eerste deel van het be sluit werd eenstemmig aanvaard. aan die zee van sneeuw en ijs alles over wat onzen gang hadde kunnen verhinderen of vertragen. Den 3 en 4 November vernachtte Napoleon te Slawkowo. Den 5 ver bleef hij te Dorogobouge. Daar trof hij de handmolens aan die voor den veldtocht moesten geleverd worden men deed er nu een laattijdige en nuttelooze uitdeeling van het was hier ook dat de kantonnementen van Smolensk werden ontworpen. Des anderdaags, 6 November, ter hoogte van Mikalewska, en op het oogenblik dat die wolken van sneeuw boven onze hoofden losbarsten, zag men graaf Daru komen aansnellen en een kring van ruiterwachten hem en den keizer omringen. Het waren de eerste postboden die sedert tien dagen tot ons konden doordringen, en zij brachten het nieuws aan eener won dere samenzwering te Parijs zelf ge smeed, door een onbekenden en ge vangen generaal. Zij was in den beginne gelukt, doch daarna aan stonds gedempt, en de plichtigen had den reeds hun straf ontvangen. Toen de keizer dit vernam, trachtten dezen die hem omringden, zijn gevoelens op zijn gelaat te lezen, doch dat gelukte hen niet. Hij overmeesterde zich, alleen zegde hii tot Daru Hewel indien wij te Moscou gebleven wa ren Daarna haastte hij zich binnen te treden in een verschanst huis dat tot brielwisselingspost gediend had. ('t Vervolgt.)

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Denderbode | 1917 | | pagina 1