De HflOGhl van 1Q0SGDU
Van Beroemde
Bekeerlingen
Amerika in den oorlog
KATHOLIEK NIEUWS* EN AANKONDIGINGSBLAD
Een en ander.
Zondag 6 Mei 1911
5 centiemen liel nummer
7|su jaar ]\f° 4754
Week-Kalender.
DE PLECHTIGE WIJDING
DE DENDERBODE
Abonnementsprijs: 3 trank 'sjaars.
Men schrijft in te Aalst
31, KORTE ZOUTSTRAAT, 31
DRUKKERUITGEVER
Van de Putte-Goossens
AANKONDIGINGEN
Kleine één maal 0,75 fr. twee maal 1,05 Ir.
Gewone annoncen o,i5 de regel.
Vonnissen, sterfgevallen, enx. 0,50 da regel.
Dikwijls te herhalen volgens akkoord.
Aalst, den%5 Mei 1917.
MEI
Evangelie van den Zondag:
Jesus belooft den H. Geest. Joannes xvi.
6 Zondag, 4. na Paschen, H. Joannes in de
olie, apostel.
7 Maandag, H. Stanislaus.
8 Dinsdag, Openbaring van den H. Mi-
chiël, aartsengel.
9 Woensdag, H. Gregorius van Nazianzen,
b- bl.
10 Donderdag, H. Antonius, b. b.
11 Vrijdag, H. Franciscus de Hieronymo, b.
12 Zaterdag, H. Nereus, enz. mrs.
Begijnhof.
De beiaard rinkelt in den klaren morgen.
Er vallen klanken neer in zonneschijn,
Op 't vreedzaam wit begijnhofwaar de zorgen
Steeds onbekende vreemdelingen zijn.
In 't ouderwetscfrconvent, in 'tgroen geborgen,
Speldewerkt een witgewiekt begijn,
Die, altijd biddend, enkel moet bezorgen
Geraniums en 't hagelblank gordijn.
0 vroom en vreedzaam afgetrokken leven,
U min ik, ik, een man van mijnen tijd,
Die aan 't verleden niet wil vast gaan kleven
Maar wien vooruitgang nog het meest verblijdt.
O blijf daar leven in uw droom zoo stil,
Ontwaak niet bij het daav'rend tijdgetril
Lêonce du Catillon.
11.
Henri Lacordaire.
le Vervolg.
De ouders van Lacordaire. Geboorte en
eerste jeugdjaren. Karaktertrekken.
Het was in 1793. De haat tegen den
Godsdienst woedde volop en bande de
priester buiten zijn kerk. Ook de pastoor
van Recey, een klein gehucht in Frank
rijk, moest den soldatenransel op den
rug nemen en in een vermomd pak de
grenzen overtrekken, -ten einde aan de
gewelddaden van het opgehitst gepeupel
te ontsnappen. Hij verbleef lange jaren
le Rome, maar al de heerlijkheid van
het christelijk Rome kon hem den nede-
rigen toren zijner geliefde dorpskerk
niet doen vergeten, cn op zekeren avond
verscheen hij weerom te Recey met zijn
soldatenransel op den rug.
De wolvon bleven hunkerend uitloeren
naar hun prooi hij zocht een schuiloord
en ging aankloppen aan de deur van den
geneesheer der streek, M. Nikolaas
Lacordaire. Deze stond bekend om zijn
liberaal-gezinde strekkingen maar
het was een eerlijk en ridderlijk man,
vreedzaam en edelmoedig, en de geban
nen priester werd er met open armen
ontvangen. In een geheime plaats van
het huis richtte men een altaar op, en
daar, tweemaal verborgen, mirakuleus
verborgen in het geconsacreerde brood
en verborgen voor het oog van den vij
and, die buiten waakte, kwam de Heer
gedurende drie maanden, in het heilig
68 Mengelwerk. Nadruk verboden
In 1812.
Groot Historisch Verhaal.
(Getrokken uit het vermaard boek van
Graaf Philiep de Ségur, Generaal, die
den veldtocht meegemaakt heeft).
HOOFDSTUK VII.
Smolensk
Eindelijk had het leger dus Smo
lensk bereikt. De soldaten toonen aan
elkander met uitbundige uitroepen
dit land der belofte, waar zij denken
dat al hun lijden gaat eindigen, en op
dit zicht loopen zij ordeloos en in
benden uiteen, om er het eerst aan te
komen.
Alleen de uitgelezen troepen, die
nog behoorlijk gewapend en aange
voerd zijn, blijven in rang marchee-
ren. De overigen, duizenden in getal,
bedekken de beide steile oevers der
Borysthena, en verdringen zich daar
vóór de poorten en de hooge stads
wallen. Doch zij worden niet binnen
gelaten. Hun akelig en ellendig uit
zicht, hun vuile en uitgemergelde
gezichten, hun verscheurde kleederen,
hun opgewondenheid en razend ver
langen om binnen te geraken, doen
vreezen voor onlusten en plunderin
gen, en men durft hen de poorten niet
ontsluiten. Zij moeten wachten tot
sacrificie der mis, dagelijks op het woord
van den priester neergedaald. Er word
gedoopt, er werd gepredikt, on rijke
zegeningen stroomden van dit huis uit
over de kleine schaar van trouwe en
moedige geloovigen die de plechtigheden
kwamen bijwonen.
Drie jaren later, den 12 Mei 1802, zag
Jan-Baptist-Henri Lacordaire in hetzelfde
huis het levenslicht. Door het Concor
daat had Napoleon juist de kerken doen
heropenen. De klokken kregen hun stem
terug, en de bel der consecratie mocht
weer vrij en plechtig aan hot altaar rin
kelen. Al de ceremonieën van het doopsel
konden zich terug in volle en ongestoor
de staatsie rond de doopvont ontvouwen,
toen de kleine Iienri Lacordaire er heen
gevoerd werd. En dezelfde priestermond
die zoo menigmaal onder het herberg
zame dak zijns vaders de machtige con
secratiewoorden had gesproken, sprak
nu ook over het hoofdje van dezen nieuw
geborene de verreinende woorden des
doopsels uit. Eenmaal zou er uit deze
zwakken zuigeling een machtigen Gods
heraut groeien, wiens taal galmen zou als
een bazuin in den tempel van den Heer,
Hem lovende en verheerlijkende voor
duizenden ontroerde en begeesterde men
schel).
Aldus was de zegen van God zienlijk
neergedaald op het huis dat oens, ten
tijde van beproeving en vervolging, een
schuiloord aan zijnen dienaar verleende.
De vadef van Lacordaire was een
schrander en ontwikkeld man, bedeeld
met fijne en kostbare gaven van geest en
hart. Met zijn grooton zin voor sober
heid cn eenvoud, was hij wars van de
stad waar hij wellicht had kunnen schit
teren en leefde hij gelukkig on tevreden
in een stille, landelijke streek. Uilverko-
ron geesten en harten zyn immer in oen
hoogen graad ontvankelijk voor den
vrede en de poësie der natuur. Deze ont
vankelijkheid voorde eenzaamheid, die
alle diepe gevoelens en gepeinzen in den
mensch tot ontluiking laat komen, orfde
Lacordaire van zijn vader over, en later,
in zijn prachtige brieven zou hij het aan
houdend herhalen Zonder deeenzaam-
beid kan men niets verrichten dit is
mijn groot axioma. Ik denk dat de oen-
zaamheid even noodig is aan de vriend-
3chap als aan de heiligheid, aan het
genie evenals aan de deugd
Zijne fijngeestigheid en de levendigheid
van zijn begrip, had hy aan den vader
lijken invloed te danken. Van moeders
zijde erfde hij wilskracht en zielesterkle,
en de eerste indrukken van een manne
lijk geloof dat eenmaal, na tijdelijk on
dergegaan te zijn in den storm zijner
jeugd, als een prachtige lichtzuil zou
oprijzen en schitteren boven al zijn ver
dere levensdagen.
Nikolaas Lacordaire stierf in 1806,
zijn vrouw achterlatende met vier kin
deren waarvan Henri de tweede was. In
dezen wreeden toestand, toonde de jonge
weduwe zich de sterke vrouw volgens
den geest van het evangelie, die den blik
ten hemel gericht hield en zich voortaan
met al de krachten van haar moederhart
aan dit dubbel levensdoel zou aanspan
nen hare zonen groot te kweeken tot
christene en ontwikkelde mannon. Eens
te meer moest te dezer omstandigheden
blijken hoe een moedor, die tot de ge
wichtigheid harer taak is opgewassen,
heerlijk maatschappelijk werk verrichteii
kan. Een dag zou komen waarop hare
vier zonen den weg naar de kerk zou
den verleerd hebben, doch allen zouden
het eerste regelmatig korps aangekó
men is.
Dit wreed maar noodzakelijk be
sluit geeft aanleiding tot nieuwe too-
neelen van wanorde en wanhoop.
Terwijl de eenen bidden en smeeken
om binnengelaten te worden, willen
de anderen geweld gebruiken en de
poorten bestormen men moet hen
terugstooten en zij bezwijken aan den
voet hunner kameraden.
Eindelijk komen de óude en de
jonge garde aan. Daarna eerst mogen
de andereh binnen, gezamentlijk met
de andere troepen die van den 8 tot
den 14 November beurtelings hun
intrede doen in de stad. Hier ontrol
len zich de schrikkelijke tafereelen
van het groote hongerdrama. De
ongelukkigen vallen verwoed de eet-
warenmagazijnen aan, en hier ook
moeten zij door een streng bevel te
ruggedreven worden, want de gere
gelde troepen hebben het eerst recht
op brood en drank.
Dan verspreiden deze hongerige en
havelooze benden zich door de stra
ten, alleen nog gedreven door de hoop
op plundering. Doch er valt nergens
buit te maken de paarden zijn graat
magere en houterige knollen, ster-
vensgereed van honger overal zien
zij de blinden en de deureii van de
huizen afgerukt, waarmede men vuur
gemaakt heelt. Van een warm schuil
oord; van goede winterkwartieren is
er hier geen spraak, de zieken en de
ook eerlang terugkeoron tot ditzelfde
geloof waarvan moeder de eerste godde
lijke vonken in hun ziel £deed ontbran
den. Het zaad door 0011 moederhand in
ons hart geworpen, ontkiemt vroeg of
laat.
jHenri was moeders lieveling. Het was
een verrukkelijke knaap, waarin zacht
heid en onstuimigheid, gemoedsrust en
uiterste prikkelbaarheid met wonderbare
schakeeringen samen gingen.Zoo knaap,
zoo man den hartstochtelijken predi
kant, wier woorden en wier oogen
vlamden en bliksemden van geestdrift, en
die daareven duizenden toehoorders deed
sidderen "van begeestering, zou men
eonige uren later in zijn cel terugvin
den als een kalmen en zwijgzamen kloos
terling, in wien de bron van het gevoel
op zulke diepten borrelde en vloeide, dat
zij zich dikwerf mooilijk een weg baande
naar omhoog en niet over de lippen
wilde. Met zijn scherp en vlug ontle
dingsvermogen zou hij het later zelf
schrijven Het hart van den mensch,
het mi,jne vooral, gelijkt aan een dier
vulkanen die slechts bij poozen hun
- lava uitslingeren, na een schok door-
staan le hebben -.En in zyn intieme
brieven, waarbij me' zulk een delicaten
en leederen toets zijn zielebeeld weet uit
te teekenen, komt hy daar soms op
terug Ik bemin, ik ben er van over-
tuigd, ik bemin en kan diep beminnen
en niettemin is het waar dat er in mij
iets ligt wat ik niet verwoorden kan,
iels wat diegenen bedroeft welke ik
bemin. Het is geen bitterheid, want ik
- ben zachtaardig het is geen koelheid,
want ik ben hartstochtelijk; het is iets
geheel omvattends.Jat te veel ja, of
te veel neen zegt... >en gewoonte van
- te zwijgen die ik onbewust overal mee-
draag. Wat valt bot mij soms moeilijk
de lippen te openen Aan de zijde
mijner moeder, die gewend was aan
mij, en zich tevreden stelde met een
groote zachtheid in mijn betrekkingen
jegens haar, kon ik vaak neerzitten
zonder een woord te spreken...
Het beeld van dien zwijgenden knaap
aan de zijde zij.ior logt ons veel
uit in dit. wonderbaar leven, het leven
van een kunstenaar en een apostel, dat
zoo dikwerf bewogen en beroerd was, en
duizenden lichtperelen gelijk diamanten
aan zijn oppervlakte vertoonde, maar in
zijn diepste diepten nog zooveel onuitge
sproken gevoel en schoonheid hield be
dolven evenals de schatten op den bodem
der zee...
Door dit jeugdig kinderzieltje, dat na
een lustig en geestdriftig kouten, zich
opeens met een geheimzinnig zwijgen
kon omhullen, een zwijgen dat wellicht
moeder verwonderde, trok het leven een
spoor van vroegrijpen ornst, dio ook
reeds in het blank en edel-gewelfd voor
hoofd van den droomenden knaap, de
broze rimpelingen en wissolonde licht
spelingen van het broeiende gedacht le
voorschijn riep.
Alsof hij toen bereids een voorgevoel
had van zijn toekomstige priesterroeping,
was hij verslingerd op priestertjo spe
len Moedor bad voorden kleinen Henri
een altaartje doen timmeren, en daar
dienden de overige broers beurtelings de
mis van den blonden officiant. Dat
was hem nog niet genoog. Hij moest
daarbij nog prediken, en dan rolden de
woorden telkenmale met een niet te stel
pen vloed over de lippen van het predi-
kantje, dat met vuurroode wangen en
gewonden blijven in de straten liggen
op de karretjes die hen hiereen voer
den. Ellende en ontbering overal
Dan eerst denken deze rampzalige
mannen er aan hun vaandel te gaan
opzoeken, en zij vervoegen tijdelijk
hunne korpsen om een weinig voedsel
onder de tanden te krijgen. Zij komen
te laat. Al de voorraad van gebakken
brood, van beschuiten en vleesch is
reeds uitgedeeld. Men geeft hun een
portie roggemeel, droge legumen en
brandewijn. En er wordt gevochten
aan de deuren der magazijnen, zoodat
men slechts ten prijze van bovenmen-
schelijke krachtinspanningen het
bloedvergieten kan beletten. Wan
neer dan eindelijk die ellendige le
vensmiddelen afgeleverd zijn, weige
ren de soldaten ze naar hun regimen
ten te dragen zij werpen zich op de
ransels, stelen er eenige ponden meel
uit, en gaan zich verbergen om het te
verslinden. Hetzelfde gebeurde met
den brandewijn. Den volgenden dag
lagen de huizen vol van de lijken de
zer ongelukkigen.
Aldus was de stad Smolensk die
het leger aanzien had als het einde
van ons lijden, slechts het begin et-
van. Een toekomst vol ontzaglijke
smarten ontrolde zich voor ons nog
veertig dagen moesten wij dezen
kruisweg vervolgen. De eenen, reeds
ganscli terneergedrukt door het on
derhavig lijden, lieten zich door die
visioenen der toekomst tot volledige
oogen die gloeiden als twee vlammetjes,
uilvaarde tegen de boozen. Colette, de
geduldige kindermeid, was gedurig het
mikpunt van al die welsprekendheid.
Dan zegde de kleine haar Zet 11 neer
Colette, het sermoen zal lang zijn van
daag. - En als de verschrikte meid hom
met saamgevouwen handen smeekte van
toch wat kalmer te zijn, riep hij «neen!
neen er wordt te veel gezondigd op
onze dagen -
Op achtjarigen ouderdom las hy uit
het venster aan de voorbijgangers voor,
met de sermoenen van de:: grooton Bour-
daloue iu de hand, en hij bootste daarbij
den stemklank en de gebaren na van de
priesters welke hij hooren prediken had.
('t Vervolgt).
Men verwarre deze woorden toch niet
met de lieteekenis die zij hedendaagsch gekre
gen hebben. Bij den aanvang der 190 eeuw had
het woord liberaal een schoonen en edelen
klank, het was ruim en groot evenals de zaak
waarvoor het toen klonk als een fiere strijdkla-
roen een streven naar algeheele vrijheid voor
kerk en staat. Dit streven was een illusie, maar
het was grootsch en het bekoorde al de schitte
rende geesten van dien tijd. Op heden heeft het
woord liberaal nog slechts e«n doffen en
dooden klank, een nijdigen en hatelijken klank,
want de prachtige beweging van vroeger ont
aardde in eng sectarisme dat de vrijheid feite
lijk wurgen wil.
Van Z. D. Hoogweerdiglieid Mgr Emilius
Seghers, XXVe Bisschop van Gent heeft
op 1 Mei II in de hoofdkerk van St Bavo
plaats gehad, door Mgr Waffolaert Bis
schop van Brugge. Naar wij uitGentsche
bladen kunnen nagaan was die plechtig
heid grootsch, en indrukwekkend en
bijgewoond door eeue talrijke menigte
geloovigen.
Wij kunnen echter in geen bijzonder
heden treden daar wij door de tijdsom
standigheden verhinderd waren de wij
ding bij te wonen, doch wij meeneh den
tolk le wezen van al onze getrouwe met
onzen nieuwen Bisschop toe te roepen
Ad muitos annos Ja dat Hy lange
jaren ons bisdom moge bestieren tot
meerdere Eer en Glorie van God.
In de Vereenigde Staten. De wet
op de legerdienstplicht.
Washington, 30 A$»ril. Senaat en Kamer
hebben het wetsvoorstel op de legerdienst
plicht (Conscription bill) aangenomen.
Aan de Köln. Zeitung wordt gemeld Vol
gens een dagbladbericht uit Washington
werden alle Amerikaansche reserve-officieren,
bij besluit van den minister van oorlog, voor
den oogenblikkelijken legerdienst binnenge
roepen.
Amsterdam, 30 April. Het Handelsblad
verneemt over Londen uit Amerika, dat de
eerste 500,000 mannen, op grond der
nieuwe wet op den militairen dienstplicht
tegen den 1 September zullen worden opge
roepen. Voor het leger werd, met het oog op
de Amerikaansche ammunitie, het eenigzins
gewijzigde Enfield-geweer aangenomen.
Guatemala.
Londen. 13 April Uit Parijs wordt
gemeld, dat in een telegram uit Guatemala
officieel de afbreuk der diplomatische betrek-
moedeloosheid brengen en gingen
heelemaal ten onder. Anderen span
den al hun weerstandskracht in tegen
het wreed noodlot dat op ons woog
van af dezen dag rekenden zij nog al
leen op zich zeil en zij besloten hun
leven tegen alles en allen te verdedi
gen.
De keizer kwam den 9 November
aan, toen de nood en de wanorde tot
hun hoogste peil gestegen waren. Hij
sloot zich op in een woning en kwam
er slechts den 14 uit, om den aftocht
voort te zetten. Hij had op een eet-
voorraad van vijftien dagen gerekend
voor een leger van honderd en twin
tig duizend man, maar de magazijnen
konden nauwelijks de helft hiervan
leveren, en dan nog alleen in meel,
rijst en brandewijn. Het vleesch ont
brak teenemaal. Men hoorde hem als
een razende uitvallen tegen een der
mannen die met dezen voorraaddienst
belast werden. Hij lag langen tijd
voor de voeten van den bulderenden
keizer geknield om genade te vragen.
Smolensk was derhalve voor ons
allen een bittere ontgoocheling I Al-
zoo storten alle gróotsche onderne
mingen onder hun eigen gewicht in.
De grenzen van de menschenkracht
waren hier overschreden geweest
het genie van Napoleon had zich bo
ven tijd, klimaat en afstanden willen
verheffen, en het was in een matelooze
ruimte verloren geloopen waar het,
ondanks al zijn grootheid, niet bij
kingen tusschen Duitschland en de republiek
van Guatemala medegedeeld wordt.
Amerika en de Duitsche schepen.
Washington, 1 Mei. De Senaat heeft
eenparig een besluit gestemd, dat de regee
ring machtigt de vijandelijke schepen, in
Amerikaansche havens, in het bezit te nemen
en ze te gebruiken, onder het toezicht van
den schipvaartraad.
De handel met den vijand.
Frankfurt M., 1 Mei. «De Frankfur
ter Zeitung verneemt uit New-York Vol
gens aangekondigd werd zou een wetsont
werp voorgebracht worden, dat het handels
verkeer met den vijand zou regelen. De
bazissen der wet kunnen in 't algemeen als
toegevend genoemd worden. Zij wordt aan
Duitsche maatschappijen die in Amerika ver
takkingen hebben, tot hiertoe toegelaten
dezen handel voort te zetten. Integendeel
wordt voorgesteld zuiver Duitsche inrichtin
gen te ontbinden. Vooral aangestelde opzich
ters zullen de eigendommen dezer inrichtin
gen na te zien hebben, alsook het bezit van
zulke Duitschers, die niet in Amerika wonen.
Troonafstand van koning
Konstantijn van Griekenland?
Volgens het Journal de Genève zou
de oplossing van het Grieksch vraagstuk
daarin bestaan dat koning Konstantijn
op 23 April (oude stijl 6 Mei) op den
naamdag dus van zijn vader en van zijn
zoon, afstand van de troon zou doen ten
gunste van prins Georges.
Nieuw ministerie in Griekenland.
Baz6l, 30 April. De Basler Nach-
richten meiden uit Rome, 27 April
Naar de berichten hier ontvaugen uit
Athene, heeft koning Konstantijn Zaïmis
met de vorming van het kabinet gelast.
China en Duitschland.
De leden van het Chineesclie gezant
schap te Berlijn verlieten Dinsdag mot
hunne familiën de Duitsche hoofdstad,
alwaar zij, gezien de omstandigheden die
daartoe aanleiding gaven, na do afbreuk
der diplomatische betrekkingen tusschen
hun laud en het Duitsche keizerrijk, nog
verscheideno weken mochten verblijf
houden. Denemarken hoeft de behartiging
der Chiueesche belangen in Duitschland
op zich genomen, en het Chineesche
gezantschap richt zich dan ook voor-
loopig naar Kopenhagen, ten oinde aldaar
de verdere ontwikkeling der wereldge
beurtenissen dS te wachten.
Generaal Nivelle.
Zurich, 30 April. Da Italia van
Milaan deelt mede dat generaal Nivelle,
Fransche opperbevelhebber, afgesteld
werd.
Generaal Petain, overste van den
Franschen algemeenen legerstaf.
Geneve, 1 Mei. Volgens de Petit
Parisian mededeelt werden in den minis
terraad van Zondag, benevens de benoe
ming van generaal Pétain, tot algemeene
stafoverste, nog andere gewichtigo be
sluiten genomen. De nieuwe inrichting
van zekere dienston in het gezondheids
wezen werd besloten. In verscheidene
belangrijke plaatsen zyn veranderingen
aanstaande.
Volgens de Parijzer bladen melden zal
in het bureel der Kamer «ene reeks nieu
we ondorvragingon overhandigd zyn,
over do laatste bewerkingen op het Wes-
torfront.Onder deze is eene ondervraging
machte was de palen der natuur te
buiten te gaan.
Napoleon verbleef sinds vijf dagen
te Smolensk. Ney had opdracht ge
kregen er zoo laat mogelijk aan te ko
men, en aan prins Eugeen was het
bevel gestuurd zich twee dagen te
Doukhowtchina op te houden.
De keizer trachtte hier intusschen
al de overgebleven ruiterij onder een
hoofd le vereenigen, doch van de
zeven en dertig duizend ruiters die
weleer zoo schitterend den Njemen
overgerukt waren, bleven er nog acht
honderd over. Deze werden nu ge
plaatst onder het kommando van La-
tour-Maubourg.
Verders hield hij zich bezig met de
uitreiking van een deel der levens
middelen hij zorgde er voor dat er
aan zijne garde een voldoende rust
werd geschonken hij deed het over
bodige van onze artillerie en ons reis
goed vernielen, en zond overal bevel
schriften rond. Dit was alles wat er
gebeurde tijdens zijn verblijf te Smo
lensk. Bij middel van mijnontploffin-
gen gelukte men er slechts in eenige
stukken van muren te doen springen,
en deze ontploffingen brachten den
laatsten dag alleen dit voordeel mede
dat zij de weerspannige achterblijvers
uit de stad joegen.
('t Vervolgt).
