Kill van KIOSGDll
an Beroemde
Bekeerlingen
KATHOLIEK NIEUWS-- EN AANKONDIGINGSBLAD
In Duitschland
pnriug 21
October 1917
o centiemen bel nummer
72stc„ Jaar IV" 4 778
Van de Putte-Goossens
Week-Ka lender.
Storm...
Vrede
Henri Lacordaire.
in 1812.
IN DEN RIJKSDAG.
DE DENDERBODE
Abonnementsprijs 3 trank 's jaars.
Men schrijft in te Aalst
31, KORTE ZOUTSTRAAT, 31
DRUKKER-UITGEVER
AANKONDIGINGEN
Kleine één maal 0.75 fr twee maal 1,35 lr.
Gewone annoncen o,x5 de regel.
Vonnissen, sterfgevallen, enz. 0,50 de regel.
Dikwijls te herhalen volgens akkoord.
Aalst, den 20 October 1917.
OCTOBER.
Evangelie van den Zondag
De booze knecht. Matth. XVIII.
Zondag, 21. na Sinxen. H. Hilarion, abt.
Maandag, H. Cordula, mart.
Dijnsdag, H. Joannes-Capistranus, bel.
Woensdag, H Raphaël, aartseng.
Donderdag, HH. Chrvsanthus en Doria,
mart.
Vrijdag, H. Evaristus, Pmr.
Zaterdag, H. Florentius, mart.
TWEE SONNETTEN
(Uit een bundel ter pers)
üeefi nu de tee de duinen doorgebroken
in is 't haar lied dat zege-dondrond druischt
De nacht welft donker als een helttche sproke.
)i' wind rammeit het bosch dat 't luischt.
De wreede wind komt ziedend opgestoken
[lij stormt als razend uit de verten aan,
in buldert luid en machtig als het koken
"sn eenen witheschuimden oceaan.
De tijd van vrede is uit. Dit is hot uur
Waarin de Drift, opbruisend als een vuur,
De wereld overweldigt met zijn vlammen
Wsarin de Liefde steigert lot een kreet
Vsn schoonen haat o! wild uitspattend leed,
Door geen geweld te dijken noch te dammen
'itwoelgen nacht gewassen, grootsch en wijd
loet 't morgenrood de kalme kimmen laaien,
Knal de bosschen, moe van 't worstlend waaien,
Stsan in zijn grellen glans vol heerlijkheid.
vrede doomt in weide en veld, en spreidt
Er roze sluiers uit. De hanen kraaien,
Da bedeklokken lijze psalmen zwaaien
En alles ademt rustig na den strijd
Zoo komt na donkre bui van haat of woede
Liefde lokkende getreftn, en vlijt
Zich aan ons hart zoo zaliglijk te moede,
Terwijl haar lach over ons henen glijdt
Als zonnelicht. Dan gloeien ziel en zinnen
iJan wordt het hoogtij ingeluid van 't minnen
Jozrf Crick.
r 1 1
11.
17e Vervolg.
Lacordaire intiem. Schorsing van
L'Avenir. De Paus als scheidsrechter
ingeroepen
Om liet werk dor Agence Générale
l te breiden en er overal verlakkingen
n te scheppen, trokken de mannen van I
Avenir gelijk nieuwe apostelen heel 1
•ankrijk rond. Montalembort ving eene
Dgdurige omreis aan door twee en
rintig departementent van het Zuiden,
alom vond hij bij katholieken en gecs-
lijken hetgeestdriftigst onthaal behalve
de bisschoppen die zich voor het
wendeel terughoudend co zelfs beslist
andelijk toonden.
Tijdens deze afwezigheid hield Lacor-
üre niet af brieven aan zijn jongen
rieud te schrijven waarin bij zijn hart,
lordevol van liefde, onophoudend luchtte
roerende woorden. Met reden mag een
hrijver daarvan zeggen - Daar gaat
een geur van uit van teederheid, poësie
Mengelwerk. Nadruk verboden
Groot Historisch Verhaal.
(Getrokken uit het vermaard boek van
Graal Philiep de Ségur. Generaal, die
den veldtocht meegemaakt heeft).
In een gehucht te midden der bos-
chen gelegen, op één mijl afstand
an Studzianka, werd het keizerlijk
wartier opgeslagen. Generaal Eblé,
e hoofdman der pontonniers, had de
ptelling gedaan der reisgoederen
raarmede de boord van den stroom
•edekt was. Hij verwittigt den keizer
lat er nog meer dan zes dagen zouden
oodig geweest zijn voor den over-
Dcht van al die voertuigen. Ney bij
it onderhoud aanwezig, riep uit
laat ons dan heel dien boel aan
tonds verbranden Doch Berthier,
nedegesleept door dien slechten
jeest welke de hoven beheerscht,
wam hier tegen op inbrengende dat
Ie nood nog zoo ver niet gekomen
vas. Napoleon li^t zich door dit ge
zegde begoochelen, gevleid in zijn
lerheidsgevoel, en wellicht terug
schrikkend voor de vernietiging van
die rijtuigen die het fortuin en de
evensmiddelen bevatten van duizen
den menschen door hem in het onge
luk gestort.
en vroomheid die ons herinnert aan de
briefwisseling van den heiligen Bernar-
dus of den heiligen Anselmus.
Ilierleeren wij denintieman Lacordaire
kennen, wij voelen den warmen klop
van zijn hart, van dit ideaal priesterhart
dat later zooveel zielen zou weten te
magnetiseeren door zijn edele gloeiende
passie voor al wat schoon en verheven
was. En toch zelfs in die vertrouwelijke
en eenvoudige brieven, schijnbaar heel
vluchtig neergepend al naar don spon-
tanen drang van het gevoel, vernemen
wij soms reeds het grootsche, liet plecht
statige van den toekomenden meester-
redenaar.
Intusschen wat een gemoedelijkheid,
wat een innigheid in brieven als deze
Ha schrijf mij toch elke dag, elke
- dag. Weet dat ik u des morgens, dat ik
u des avonds, dat ik u ieder uur zag, on
heb nu wat medelijden met mijne cen-
zaamheid. Gij hebt den Rhijn, de Alpen,
don triomf en den roes uwer reis om
mij te missen, doch ik heb slechts u om
te missen...
Hij brengt hem stipt op de hoogte van
al de kleiiTe gebeurtenissen van iederen
dag
Morgen verlaten wij die rue de
l'Université. Daar was niets meer dat
ons daar vasthechtte, voor mij ten
minste niet vermits gij er niet meer
zijt. Wij gaan nu verblijven in de rue de
Vaugirard, nr 08, in dit groote huis.
Hot is welgelegen. Behalve eenen in-
gangshof bezit het ter zijde eenen groo-
n ten koer met zavelpaden en een mooien
tuin. Daar zullen wij kunnen wandelen.
M. Féli bewoont het golijkvloers
links de kapel is boven zijn salon, en
daarnaast zijn er twee allerliefste ka
st mors voor M. Gerbet en M. Combalot.
Op hel derde verdiep, geheel in den
hoek links, bezit ik mijne kamer met
twee vensters van waar de blik eenen
eindeloozen gezichteinder kan omvat-
ten, van af de heuvelen van Mont
's martre Lot aan het kasteel van Meudon.
en op een min verwijderd plan rijzen
daar St. Sulpicins, de Abdij, do Triomf-
s. boog der Star, de Invalieden, enz., en
boel dicht bij prijkt de tuin van iiet
huis die daar zoo kijkmooi ligt alsof hij
>s van hier wilde gezien zijn.
En eenige dagen later luidt het weerom
hartstochtelijk
Kom gauw terug, mijn lieve vriend,
wij hebben u noodig ik kan niet lan-
ger leven zonder u. Eiken dag treed ik
uw kamer binnen die naast de mijne is
gelegen, en ik ga daar hot venster open
>s zotten en alles in orde brengen alsof gij
- reeds hier waart... Wal is men geluk-
•s kig wanneer men onder een zelfde dak
s. geboren wordt en sterven mag zonder
ss het ooit veriaion to hebben Doch dat
s. ziet men niet meer gebeuren op onze
- dagen wij gelijken allen aan die liout-
hakkers die zich een schuiloord van
ss enkele dagen oprichten aan den voet
ss van eenen hoorn, en dan, na alles plat
s. gelogd te hebben wat in hunne oragn-
ving groeide, ook den stam afkappen
- weertegen zij het hoofd steunden en
vertrekken. Laai ons ten minste een
eeuwige vriendschap aangaan te mid-
den van deze wereld waarin niets duur-
zaara noch vast staat, en laat onze bar
ss ten de haardstede onzer vaderen uit-
maken...
Middelertijd had hun dagblad «L'Avenir»
een geweldigen storm te doorworstelen
Alzoo werd Lamennais in vertrouwelijken
omgang genoemd.
In den nacht tusschen den 27e en
den 28e hield het gedrang aan de
bruggen eensklaps op, en al die
rampzaligen, gedreven door de koude
bestormden het dorp Studzianka dat
in een oogwenk onder hunne vernie
lingswoede verdween en herschapen
werd in een eindeloos getal bivakvu
ren. Het was onmogelijk hen van die
vuren weg te krijgen, en aldus ging
ook gansch dezen nacht voor den
overtocht verloren.
Intusschen werd er voor Jinn be
houd gestreden door Victor die met
zijne zes duizend soldaten worstelde
tegen Wittgenstein. Maar in den
morgen, toen zij dien maarschalk
toebereidselen zagen maken voor een
nieuw gevecht, toen zij het kanon van
Wittgenstein boven hunne hooiden
hoorden bulderen terwijl dat van
Tchitchakof op een anderen oever
begon te donderen, alsdan sprongen
zij allen tegelijkertijd op en ijlden
huilend en tierend naar de bruggen,
en daar werd het weerom een razende
strijd op leven en dood om door te
geraken.
De schrik dier ongelukkigen was
gewettigd want voor velen onder
hen was thans de laatste dag aange
broken. Wittgenstein en Platof vielen
met veertig duizend russen van het
oester- en het noorderleger de hoog
ten van den linkeroever aan, die
Victor met slechts zes duizend man
waarin liet weldra bezwijken zou indien
het langer verscheen. De fransche bis
schoppen verkeerden in den stelligon
waan dat hel blad met zijne democrati
sche strevingen en zijn stoute droomen
van scheiding tusschen Kork en Staat,
den ondergang van den godsdienst aan
't bewerken was en zij bekampten hot
onverbiddelijk. De eenen randden hetaTn
in hunne herderlijke brieven, anderen
verboden er de lezing van aan hunne
priosters aan jonge seminaristen bij
wie mon sympathie voor de nieuwe ge
dachten vermoedde word de weg naar
het priesterdom afgesneden. Vele leeraars
en pastoors zagen zich van hun ambt
ontslagen omdat zij hel zondige blad op
hun leestafel hadden. Van hoogerhand
werd er een dringend beroep gedaan op
Rome opdat do Paus dan toch handelend
zou optreden tegenover deze gevaarlijke
scheurmakers en schismatieke»
In zulke omstandigheden moest L'A
venir 11a een hardnekkigen strijd van
dertien maanden den aftocht blazen.
Groot waren de verwondering en de
ontgoocheling van Montalembort toen hij
terugkeerend van zijne propagandarcis
in het Zuiden, begin November 1831, te
Lyon een schrijven ontving van Lacor-
dairo en Lamennais die hem de schor
sing van het blad aankondigden
Den 15* October 11., schreef Lacor-
daire, hebben wij een verlies van hon-
derd abonnenten ondergaan. Daardoor
word de levenskracht van ons dagblad
nog meer verzwakt. Kortom de brief-
wisseling duidt overal een zoo volsla-
gen ontmoediging aan, een zoo ge wel-
- digen haat, zoo velerhande vijandelijke
en lasterende uitlatingen? dat wij vol-
- strekt een nieuwe stelling moeten
nemen. Er was hier kwestie gedwongen
of vrijwillig te sterven. Wij hebben
een vrij willigen dood verkozen omdat
zulks het waardigste is van menschen
wier geweten werd miskend nadat zij
getracht hadden hunnen godsdienst 011
hun land te dienen. Eenige maanden
meer hadden in niets do zaak der
- katholieke vrijheid verdord, en zij
- zouden ons deze krachtdadige manier
van In sterven willen ontnomen
x hebben Het stilzwijgen is op heden do
eenige kracht onzer zaak... Het wordt
lijd dat men ons werk met kalmte kuu-
- ne beschouwen terwijl'wij 1111 van het
tooncel zullen verdwenen zijn... M. «Ie
- Maistre heeft geschreven dat de Sab-
bat noodig was voor elke grootsche
onderneming. Ik laat u deze overwe-
ging over...
Lamennais van zijn kant schreef in
den zin eencr volkomen christelijke on
derwerping, en niets liet daarin vermoe
den dat liij eerlang den trompet van don
oproer steken zou
Wij hebben in de maatschappij
kiemen rondgozaaid welke niet on
vruchtbaar zullen blijven. De tijd zal
hen doen opschieten... Laat ons in do
huidige gebeurtenissen Gods wil erken
nen en aanbidden, en trachten wij hem
op een andere wijze te dienen tijdens
de rust die zijn goedheid ons bczorgon.
x zal... f
De opstellers van - L'Avenir hadden
dus het gewichtig besluit genomen het
verschijnen van hun blad te staken, te
sterven uit eigen wil. x
Dit besluit word gevolgd door een
ander dat niet min ernstig was. Inderdaad
den dag na liet schrijven aan Montalom-
bert daalde Lacordaire in de kamer neer
van Lamennais, en zegde hem
verdedigde. Terzelvertijd trad Tchit
chakof met zijne zeven en twintig
duizend russen van het zuiderJcger
op den rechteroever op tegen Oudi
not. Ney en Dombrowski. Deze gene
ralen voerden het bevel over nauwe
lijks acht duizend soldalen, gesteund
door de oude en de jonge garde die
toen nog twee duizend acht honderd
bajonetten en negen honderd sabels
telden.
De twee vijandelijke legers wilden
gezamentlijk de beide uitgangen der
bruggen bemachtigen, en al diegenen
neer te sabelen welke ei nog niet in
gelukt waren de moerassen van Zem-
bin te bereiken. Meer dan zestig
duizend goed gevoedde en uitgeruste
mannen vielen hier achttien duizend
uitgehongerde en afgebeulde soldaten
aan gescheiden door eene rivier,
omgeven van moerassen, en in hunne
bewegingen belemmerd door meer
dan vijftig duizend vluchtelingen,
zieken oi gekwetsten, en een niet te
schatten massa van rijtuigen. Sinds
twee dagen waren de koude en de
ellende zoo groot geweest dat de
oude garde een derde, en de jonge
garde den helft harer strijders ver
loren had.
En toch wist Victor nog gedurende
gansch den dag van den 28* het hoofd
te bieden aan Wittgenstein. Wat
Tchitchakof aangaat, die werd ge
klopt. Maarschalk Ney met zijn acht
Ik heb de zaak overwogen. Wij
mogen alzoo niet eindigen. Laat ons naar
Rome gaan om onze inzichten daar te
verrechtvaardigen, om onze gedachten
aan den Paus te onderwerpen. Wat er
ons ook overkome, die schitterende voet
stap, bewijs van rechtzinnigheid en reelit-
geloovigheid, zal een zegen voor ons
wezen en een wapen te meer ontrukken
aan de handen onzer vijanden.
Ja, Iaat ons vertrekken naar Rome.
Het is noodig, antwoordde Lamennais.
Montalembert werd daarvan ingelicht
011 insgelijks voorliet voorstel gewonnen.
Zoodus gingen deze drie vurige apostelen
der nieuwe gedachte, blind geloovend in
den triomf van hun vrijheidsvaandel, den
pelgrimsstok ter hand nomen en de verre
reis naar Rome wagen om den Paus in
te roepen als Scheidsrechter in dezen
schokkenden strijd dio zooveel schisma
verwekte in den schoot der kork...
Den 15 November 1831 verscheen het
laatste nummer van L'Aveniren
daarin kon men lezen
Indien wij ons een oogenblik terug
trekken, dan is het niet uit moeheid
en nog veel min uit moedeloosheid,
doch om zooals weleer de soldalen
deden can Israël, den Heer te gaan
raadplegen in Silo. Wij verlaten een
stom liet slagveld om een anderen
even dringenden plicht te vervullen.
Den pelgrimsstok Ier hand, gaan wij
den weg inslaan naar den eeuwigen
Leerstoelen daar, knielende aan de
roeten van den hoogpriester dien Jesus
Christus nis leidsman en leeraar aan
zijne discipelen voorsteldezullen wij
hem zeggen O Vader, gewaardig
u den blik te laten dalen op eenigen
onder de minslenuwer kinderen, welke
men beschuldigt van opstand tegen
uw on/aaibaar en zoet gezag hier
liggen zij vóór u neergeknield lees in
hunne ziel... O Vader, spreek over
hen het woord uit dat hel leven geeft
omdat het het licht baarten dal uwe
hand zich over hen uitstrekke om
hunne gehoorzaamheid en hunne lief-
de le zegenen
('t Vervolgt)
Verleden week zijn er heftige besprekin
gen ontstaan tengevolge van eene interpellatie
der vrijzinnige socialisten aangaande de han
delwijze der. Vaderlandsche partij en de
houding der Regeering.
Om den samenhang goed te vatten is het
noodig eens te herinneren dat toen de
meerderheid van den Rijksdag op 19 Juli het
vredesbesluit aannam vrede door overeen
komst, zonder inlijvingen noch vergoedingen,
er in Duitschland in breede kringen een
soort onbehagen ontstond, dat de stichting
van een Vaderlandsche partij voor gevolg
had.
De Meerderheidsblok beweert dat de Va
derlandsche Partij zijne Vredcsresolutie aan
tast en uit die rede volgde de vraag tot Inter
pellatie aan dé regeering.
Het was de minderheidsfraktie der socia
listen die de interpellatie had aangekondigd
en deed inleidendoor haren vertegenwoordi
ger Dittmann. Deze bracht in agitatorische
termen de beschuldiging tegen de Vater-
laendische partij en tegen de regeering uit
die niet alleen in hare besturen en diensten
de propaganda der nieuwe partij bevorderde,
maar die ook in het leger drukking zou heb-
duizend franschen, zwitschers en
polen, waren voldoende om zeven en
twintig duizend russen te overwinnen.
De aanval van den admiraal ge
schiedde loom en zonder durf. Zijn
kanon vaagde de baan ledig en teis
terde onze rangen. doch hij waagde
het niet vooruit te treden. Nochthans
op zeker oogenblik stonden de zaken
voor ons heel ongunstig, verscheidene
generalen waren reeds gewond en
men begon ongerust te worden. Als
dun rukte Ney vooruit met de ruiterij
die met een geweldige en schitterende
charge de russische kolommen ach-
teruitsmeet en het gevecht voor goed
in ons voordeel deed eindigen.
Tchitchakof week terug naar
Stachowa. Onder de verliezen door
ons geleden, hadden wij de dood ie
betreuren van een dapperen officier,
de jonge Noailles, adjudant van Ber
thier.
Gedurende deze worsteling bleef
Napoleon als reserve wacht.houden
bij den uitgang der bruggen, tusschen
de twee strijdende legers in, het
dichtst nabij Victor. Deze maarschalk
die'in een gevaarlijke stelling werd
aangevallen verloor weinig terrein,
en hij werd van op den anderen oever
gesteund door eene batterij van den
keizer.
De eerste aanval van Wittgenstein
geschiedde slechts rond tien uren van
den morgen, den 28', over de baan
ben uitgeoefend of hebben laten uitoefenen
door'de oversten.
Deze beschuldiging werd weerlegd door
onder-kanselier Helferich in afwezigheid van
Dr Michaelis. Hij bestreed de waarheid van
de beweringen van Dittmann en zegde dat,
zoo er hier en daar door een al te ijverig
propagandist misbruik van gezag was ge
pleegd. dit ten strengste zou worden tegen
gegaan door de regeering. Deze bespreking
die verleden Zaterdag plaats had en die bui
tengewoon heftig was, werd Zondag en
Maandag gevolgd door andere besprekingen
die minder luidruchtig waren, maar die wel
licht eene groote beteekenis hebben.
De belangrijkste zitting was die van ver
leden Dinsdag, waarbij niet alleen de Rijks
kanselier hel woord nam, maar ook gespro
ken werd door staatssekretaris der marine
von Capelle en Kühlraanr., staatssekretaris
voor buitenland.
De Rijkskanselier betoonde opnieuw dat
de aanklacht der minderheid zeer ongegrond
was, dat de misbruiken door de - Vater-
lSndische partij zeer zeldzaam waren en
dat zij streng zouden beteugeld worden.
Dr Michaelis betoonde uitdrukkelijk dat
hij nu nog staat op het stagdpunt der vredes-
resolutie van 19 Juli waarop naar zijn inzien
onderhandelingen zouden kunnen worden
aangegaan maar daar de tegenstanders elke
poging tot toenadering hoonend en spottend
afslaan, moeten wij, zegde de Rijkskanselier,
onze vredesgezinde hand niet meer uitsteken,
maar de armen gekruist houden en afwach
ten.
Wij kunnen wachten en de tijd werkt voor
ons. Zoolang de tegenstanders niet inzien dat
zij hunne eischen moeten inkrimpen, moeten
de kanonnen en de duikbooten het werk ten
einde brengen. Onze vrede moet toch komenI
Daarna sprak staatssekretaris von Ktihl-
mann over de vredesdoeleinden van Duitsch
land en over Elzas-Lotharingen.
De stelling van Duitschland in deze vraag
is zeer duidelijk. Op de vraag Kan Duitsch
land met betrekking tot Elzas-Lotharingen
ook maar eenige toegevingen doen, hebben
wij slechts een antwoord: neen, neen, nooit!
(Stormaclitjge bijval). Elzas Lotharingen is
Duitschland's schild. (Levendige instem
ming).
Daarvoor zullen wij steeds optreden, allen
als een man, van rechts tot links (bijval). Ik
behoor niet tot degenen die van oordeel zijn
dat eene mondelinge bespreking over de oor
logsdoeleinden schadelijk zou kunnen zijn
aan de vredeskwestie. Ik meen dat een ware
vredeswil alleen tot stand kan komen en
vruchtbaar zijn kan door de volledigste ge
lijkberechtiging der beide partijen. Intusschen
houd ik het voor noodzakelijk eens voor al
duidelijk en scherp uit te drukken, waarvoor
wij strijden en tot den iaatsten druppel bloed
strijden zullen het zijn geene fantastische
veroveringen, maar 't is voor de onschend
baarheid van het Duitsche rijk. In Frankrijk
hebben leidende staatslieden de Russische
formule zonder inlijvingen, weten om te
knoeien in een nieuw woord voor een oud
begrip ilesannexion. Men moet de uitvin
ders van dat woord doen opmerken dat er
nergens geschreven staat welk jaar als vorm
voor de wereldgeschiedenis kan gelden.
Wanneer wij Duitschers het woord Desan-
nexion willen overnemen dan springen ons
onmiddellijk de schoone woorden Toul en
Verdun in het geheugen.
De beweringen onzer tegenstanders dat
wij onze eischen verhoogen of verminderen
naar gelang de uitslagen op het slagveld
zijn volkomen valsch. De werkelijke grond
slagen onzer houding zijn vastgelegd gewor
den na nauwgezet onderzoek en zorgvuldige
overweging der maatgevende faktoren.
Buiten de Fransche wenschen naar Elzas-
van Borizofen langsheen de Berezina
waarvan hij de bruggen, trachtte te
bereiken, doch de fransche rechter
vleugel hield hem op afstand. Dan,
zich ontplooiend, deed Wittgenstein
den strijd op gansch het lront van
Victor ontbranden, maar dit hielp
ook niet Een zijner aanvalskolommen
wilde floor de ravijn rukken en werd
volledig in de pan gehakt.
Eindelijk, rond den middag, werd
Wittgenstein zijne meerderheid ge
waar en overrompelde den Iranschen
linkervleugel. Toen ware alles verlo
ren geweest zonder de zelfopoffering
van Latour-Maubourg. Deze generaal
trok juist met zijne ruiterij over de
brug toen hij het gevaar bemerkte.
Hij keerde terug op zijne stappen
en eene bloedige charge hield den
vijand nogmaals tegen.
De nacht viel in vooraleer de veer
tig duizend russen van Wittgenstein
er in geslaagd waren eenige schade
toe te brengen aan het kleine leger
van Victor. Deze maarschalk bleef
nog steeds meester van de hoogten
van Studzianka.de bruggen beschut
tend tegen de russische bajonetten,
doch hij kon ze niet verborgen hou
den voor de artillerie van hunnen
linkervleugel.
('t Vervolgt)
