tü eTTëirus Van Beroemde Bekeerlingen WATERLOO W eek- Kalender. KATHOLIEK NIEUWS- E\ AANKONDIGINGSBLAi) GiiacHüD vtior Oëö VasiER. j DUITSCHE VOORWAARDE Gebed. ïn Duitschland Aalst, tien 23 Februari 19IS. FtBRUARI. Evangelie van dta Zondag Gedaanteverandering van Jezus. Matth. XVII. 24 Zondag, 2 van den Vasten, Reminiscere. H. Walbtnga, Mh. 2"5>filaandag> H. Matthias, apost. 26 DinsSSg, H. Nestor, bis. en mart. 27 Woensdag, H. Leander, bi#. 28 Donderdag, H. Romanus/bel. maart: 1 Vrijdag, H. Albinus, bis 2 Zaterdag. Gelukz. Jfarel de Goede, mr. Zondag 24 Februari 1918. 5 centiemen het nummer 72*;Jaar Nr 4795 De Deademe Zaterdag. Gelukz. Karei deöoede, mr. i Abo Abonnementsprijs 3 frank 's jaars. Men schrijft is te Aalst 31, KORTE ZOUTSTRAAT, 31. DRUKKER-UITGEVER YAM DE PUTTE—GOOSSEMS De goddelijke Jteld, die aah het kruis zijn bloed vergiet, sterft strijdende tegen de grimmigste vijanden jranfhet geluk en de vreugd, Hij sterft $Irij<jende en zegepraalt stervende. Het kruis wd'rdt een teeken van overwinning, en bijgpVolgeen teeken van vrede. De harde st*«r" cfraiet bloemea en vruchten, uit ,de doornenkroon ontspruiten rozen. k /on Keppler. Vergeten wij niet dat fiza Verlosser het eerst den lijdenskelk oyfam en dien tot op den bodem leegdronk* en indien ook onze ziel totterdood bedroefd is, herinneren wij ons dan dat onze^eoop wortel schiet in de groote mysteri^d» van het lijden... Lamennais. r Indieft/jod ons morzelt onder de roede, is het pfet opdat ons bloed vervloeien zou meUret zijne, zoolang op voorhand vergoten onder een veel hardere en meer vernederende geeseling Is het niet opdat wij geen ander hoofd zouden zoeken dan het bloedend hoofd van onzen Zaligmaker, geen andere oogen dan zijne oogen, geen andere lippen dan zijne lippen, geen andere schouders om op te rusten dan zijne schouders verscheard door de geeselriemen, geen andere handen en voeten om te kussen dan zijne voeten en handen doorgenageld uit liefde tot ons, geen andere wonden om zoetjes te zalven dan zijne goddelijke en steeds bloedige kwetsuren Lacordaire. Madeliefjes. Blijf staan en kijk er naar Die eerste bloemkens daar Hun hoofdjen opgeheven, Het blinkt van 't nieuwe leven Dat ous de milde zon Zoo kunstig er in spon. Blijf staan, en met uw osge Van bloeme rijs omhooge, En hulde en dank gebracht Aan God voor al die pracht I 17-2-18. F. P. 11. Henri Lacordaire. 30' Vervolg. In de abdij te Solesmes Herstichting der Predikheeren in Frankrijk. Derde reis naar Romen Schermutselingen. Na de passiesermoenen gepredikt in 1838 te Metz, en die daar evenveel bijval oogstten als te Parijs, vinden wij Lacordaire tijdens den zomer van ditzelfde jaar in de abdij van de Solesmes. Hij die zich zoo gaarne van de massa afzonderde, voelde de vrede van dit uitgelezen oord, dat zoovele kunstenaars en geleerden binnen zijn rustige muren zag aan landen, (1) bevruchtend inwerken op geest en hart. Hij bleef er niet werkeloos In acht dagen tijds, schrijft hij, heb ik reeds eeu menigte dikke bseken verslonden die betrekking hebben op onze zaken, ea mijn besluit staat vaster dan ooit. (Hij bedoelt hier de heroprichting der Domini- kanen. N. D. R.) Het eenige wat mij bij- wijlen afschrikt Is het bewustzijn mijner ontoereikendheid. Edoch ik laat dit alles aan God over. De abt van Solesmes denkt dat ik den geschikten man ben voor deze onderneming en spaart mij zijne aanmoe- digingen niet. (Brief aan Mevr. Swet- chine, Juni 1838). In zijne Herinneringen waarin hij met zijne gewone raakheid van aeggen en breed heid van gepeins, heel den ontwikkelings gang schetst van het grootsche plan dat in die tijden al zijne dagen in beslag neemt, deelt hij ons 0. a. mede Ik legde me toe op de studie van het leven van den heiligen Dominikus en van talrijke heiligen die hem gevolgd zijn gelijk het goudstoffig zand zijner deugden. De heiligen zijn de groote mannen der Kerk, en op de toppen hartr geschiedenis duiden zij de hoogste punten aan tot dewelke de menschelijke natuur ooit vermocht te stij- g«n. Al naar gelang sen orde, meer heili- gen voortbrsngt, blijkt het duidelijker dat de genade Gods met hare stichting gemoeid was en voortleeft in hare onsterfelijkheid. Dit alles stelde mij gerust, en van de vier elementen die elke godsdienstige stichting vormei, een wetgeving, geestesleven, ge- schiedenis en genade, was er niet een dat zijn grootheidsaandeel weigerde aan de orde van dsn heiligen Dominikus. Dapper de hand aan den ploeg zettend, zien wij Lacordaire in Juli 1838 een derde reis naar Romen ondernemen, om er, onder hoogere ingeving, een gezegenden en vrucht baren arbeid te leveren waaruit eerlang de beroemde herstichting der Predikheeren als een heerlijken oogst opschieten zeu. (2) '1) Inderdaad, wat al beroemdheden op alle gebied heeft die gastvrije benediktijner-abdij niet geherbergd I Denkers, kunstenaars, pole misten, als Montalembart, Louis Yeuillot, Edouard Drumont, -Taioe bekeerlingen als Raymond Brucker, de gloedvolle improvisator, en "Henri Lasserre. mirakuleus genezen te Lour- des. En zoovele anderen Edouard Drumont. de geduchte poleinieker, de stichter van La Libre Parole heeft over zijn bezoek aan de abdij in i865, naderhand een prachtige bladzijde geschreven waaraan wij hier het volgende ontleenen. Het past volkomen in den kader dezer studie over Lacordaire Meer dan een onder diegenen welke nog de kunst van «chrijven verstaan in dezen tijd var. algemeene schrijvelarii, meer dan een onder diegenen wier werken nog het voorrecht genie ten een zedelijken indruk of een vruchtbare ge dachte na te laten, zijn in de schaduw dezer klooster» komen mediteeren. Daar kwam meer dan een grootach gedacht tot ontluiking, en meer dan een waarheid, vroeger nauweiijk» ver moed, ia daar in die vredige omgeving met kalme klaarheid opgerezen. Louis Veuillot houdt er aan de monniken van Solesmas te bezoeken en hij wijdde aan de abdij een der boeiendste bladzijden toe uit zijn boek Cel tl La M. de Montalembert verbleef acht lange maanden te Solesmes. Daar schreef hij het levensverhaal der heilige Elisabeth van Hongarië en wierp er de grondvesten van zijne geschiedenis Lts moi- ne-s (TOccident. Tea andere, niets is meer hartversterkend dan een verblijf van enkele dagen in deze atmos feer. De geest, verfrischt en verruimd door dit ongewoon midden, wordt er aan gewoon ber genlucht in te ademen. De kijk op alle dingen wordt breeder, en tevens heeft men een scher pere en hoogere visie op menschen en gebeur tenissen, op verleden en heden. De toekomst welke men hier stelliger in de handen van God weet, wordt minder raadselachtig.... Ed Drumont in L'Année Illustrée», 12 mars 1868, blz. 204 en vgl.) (a) Deze orde heeft door den loop der eeuwen schitterende en onsterfelijke geleerdsn en kun stenaars voortgebracht. Wij noemen enkeleen Albertus de Groote, een Thomas van Aquincn die sla bergtoppen oprijzen in het land der gods geleerdheid en wijsbegeerte. Schilders als Fra Angelico en FraBartalommeo.In de negentiende eeuw, predikanten als Lacordaire, Monsabré, Didon. Op heden, denkers en apologisten als een Pater Gillet, een Pater De Groot, enz. Sociale werkers als Pater Rutten, Pater Nuyens, c. a. Men raadplege daarover de uitmuntende brochuur Les Dominlcains. Leur raison d'etre, par P. Gillet, O. P. Wij kunnen hem hier niet stap voor stap volgen. Te Romen ruimt een koortsachtige bedrijvigheid al zijne uren in om zijn grootsch ontwerp tot werkelijkheid om te zetten, en zijn brieven aan Mevr. Swetchine, met wie hij voortdurend in voeling blijft, zijn ware 'triomfbulletijns. Van uit het Vatikaan ziet de Paus goedgunstig op zijne werking neer. Den 22 oogst 1838 mag hij aan zijne verkleefde vriendin triomfantelijk melden Gij hebt wellicht goed gebeden voor mij, beste vriendin, want nooit werd een strijd met schooner overwinning bekroond dan deze. Zijn plan zegevierde. Er werd besloten dat de eerste fransche aïmwervelingen voor de Dominikaner-orde een jaar noviciaat zouden doen in de nabijheid van Romen. Dan zouden zij naar hun vaderland terugkeeren onder de leiding van Lacordaire, die de taak van pro vinciaal of vicaris-generaal ging te vervullen krijgen. Daarmede lagen de grondvesten voor I de herstichting der Predikheeren in Frankrijk. In de maand September vangt hij den terugtocht aan naar Parijs, en hierrook rust Gods zegen zienlijk op al zijnen arbeid. Uit verkoren jongelingen, vlammende koppen en vlammende harten, komen tot hem om in de nieuwe orde opgenomen te worden Lacor daire geeft raad, licht hen voor, moedigt aan of keurt af, en dit alles met die wonderbare fijnvoeligheid en scherpen zielenblik welke van hem den onovertroffen leidsman jen vriend der fransche jeugd mieken. Zijn beroemde Lettres a des jeunesgenshebben, afgezien vau al hun letterkundige stijlpracht, meer dan een zielkundige verbluft en 'verbijsterd door hun diepen kijk in het menschenhart, in de meHSchenziel. Inmiddels is zijn herstichtingsplan rucht baar geworden. Welk ,-een houdiag gaat de antiklerikale Fransche pers aannemen Lacordaire wacht niet tot de wapens uit de scheede'komen, maar hij zelf, zich boud richtend tot de openbare opinie, treedt opeens aanvallend op met zijn ophef makend werk Mémoire pour le rétablisse- ment en France de l'Ordre des Frères Prê- cheurs. Het verscheen in het voorjaar van 1839. Dit was eea daad van durf, «n 't was meteen een meesterlijk doorgedreven verras- singstaktiek waarmede deze beheadige kapi tein de vijandelijke batterijen buiten gevecht stelde. ('t Vervolgt). Tegenover de laatste rede van Lloyd George komt de «Germania» op de Belgiscne kwestie terug ?en verdedigt de taktiek der Duitsche regeeriug in deze aangelegenheid «Slechts eenc verklaring van achting voor de ongeschondenheid van het Duitsche Rijk vanwege onze vijanden, zoo besluit zij, kon- de ons aanzetten over de wederherstelling der volledige onafhankelijkheid van België eene verklaring af te geven. Duitschland heeft België slechts' in noodweer bezet de noodstand echter, die ons tot de'ibezetting dwong, duurt voort zoolang de vijandelijke inzichten jegens ons niet klaar en ondubbel zinnig opgegeven zijn. Het is dus volkomen in de hand onzer vijanden gegeven, klaarheid over België in allen gewenschten omvang te verkrijgen. Zij hoeven slechts den eersten, noodzakelijkerwijze op hunne zijde liggenden stap te doen; dan komt al 't ander vanzelf. Er hoeft daarbij niemand op de tegenzijde te vreezen, dat wij daaruit de gevolgen niet ▲AFKONDIGING** Kltinc ééa sa sa 1 sjS fir. twee aiil 1,14 Ir. Geweae amescei a,i5 ét regel. Ysaaiacea, sterfgevallen, eac, a.jt és regeJ. Dikwijls tc kerhaiea vtlgeaa akkttré. zouden trekken. De eerste poging zou dit bewijzen. Wij willen deswege slechts herin neren aan 't bekende woord van Kuhlmann dat de eenig ware hinderpaal voor vrede Elzas-Lotharingen is. Gelijk men weet, is over dit woord veel gestredea geworden, doch ten onrechte; grondig is daarmede van de Rijkstanden in zinneabeeldige wijze ge sproken, want natuurlijk verdedigen wij aiet alleen de ongeschondenheid van ons vader land. maar ook die onzer bondgenooten. Elzas-Lotharinfen is niets anders dan het zinnebeeld van al de veroveringslusten onzer vijanden. Ik wou U minnen, Heer, Ik wou uw vriendschap voelen Als kussen, keer op keer, Mijn brandend voorhoofd koelen. Ik wou mijn hart, dat haakt Naar onverwelkbre bloemen, Dat liefde-dorstig, blaakt En zich bemind wou noemen, Ik wou mijn hart, dat U Vol liefde weet en zoetheid, Ik wou het leggen nu Ter voeten uwer goedheid. Maar zie, mijn trots is sterk Mij rond mijn ziel gegroeid, En heeft er 't bloemenperk deugden overbloeid... En toch, mijn trotscbe zin Wil nog geen schuld belijden. Och, komt Gij zelf mij in Mijn armen trots bestrijden. Och, spreek tot mij uw woord Van eeuwig, eeuwig leven. Heb ik dat woord gehoord Ik zal naar 't Leven streven. Och, Ia?t mij U'beminnen, Reik mij uw vaderhand. Dan treed ik met u binnen In 't eeuwig Liefdeland Jong Herwig. De hootdkommissie van den Rijksdag. Het vredesverdrag met Oekranië. Berlijn, 19 Februari. —-Inde hoofdkom missie van den Rijksdag werd Dinsdag door Staatssekretaris ron Kuhlmann ongeveer het volgende verklaard Het gedrag der Russische delegatie, voornaineiijk van Tictzki, tc Brest-Litowsk, is zonder voorgaande in de geschiedenis. In zijne jongste verklaring wilde hij zich redden uit eeaen toestand die onhoudbaar was ge worden. Hij liet zich niet ernstig aan den vrede gelegen. Wij kunnen aan de vredesgezindheid van Rusland geen geloof meer hechten, en wij moeten zorgen voor de ruet en de orde in de landen, grenzende aan de bezette streken. Ons hernemen van den oorlog zal, naar te verhopen is, de vredesgezindheid in St-Pe- tersburg versterken. Wij zijn ook op heden nog bereid eenen vrede te «luiten die met onze belangen overeenstemt. De vrede met Oekranië is ontstaan dank aan onze vrcdesbereidwilligheid. Oekranië is een rijk land, en de ekonomische betrekkin gen met hetzelfde, waren voor het eluiten van éen vrede van doorslaande beteekenis. Bij de vaststelling der grenzen maakte 7 Letterkundig Mengelwerk Maérek verboden. DOOR STENDHAL. Slechts op een tiental stappen van hen vielen er eenige geweerschoten. Onze held, terug frisch en springlevend geworden, dacht er toen aau Maar waarempel, ik heb nog van den grondigen dag niet gevochten ik heb alleen het geleidde van een generaal vergezeld. Ik wil nu meevechten, zegde hij tot de marketentster. Heb wat geduld, gij gaat kunnen vech ten zooveel gij wilt Wij zijn verloren. Ei, Aubry riep zij tot een kaporaal die voorbijging, verlies ons karretje niet uit het oog. Gaat gij vechten vroeg Fabrics aan Aubry. Neen, ik ga mijn balschoenen aantrek ken om naar den dans te gaan Ik volg u. Ik beveel u den kleinen huzaar aan riep de marketentster. Het is een dapper kereltje. Kaporaal Aubry marcheerde zonder spre ken voort. Acht k tien soldaten kwamen hem loopend vervoegen hij geleidde hen achter een dikken eik van stekelgewas omgroeid. Daar aangekomen, plaatste hij hen aan den zoom van het woud, altijd zonder een woord te spreken, en hij stelde hen op langs een zeer uitgestrekte lijn ieder stond wel tien stappen van zijn gebuur. Welaan, gij daarzei de kaporaal, en 't was de eerste maal dat hij zijn mond open deed, vuurt niet vooaleer ik het u beveel vergeet niet dat gij maar drie cartouchen meer bezit. Wat gaat er hier dan om vroeg Fabrice zich af. Toen hij zich eindelijk alleen met den kaporaal bevond, zegde hij hem Ik heb geen geweer. Gij daar, houd uw smoelKom nader een weinig verder, huiten het bosch, zult gij een onzer ongelukkig neergesabelde soldaten zien liggen neem zijn patroontesch en zijn geweer. Zie ten minste wel toe dat gij geen gekwetste plundert neem de patroontesch en het geweer, van een die terdege, dood 'is, en spoed u, want anders zouden ée onzen u nog eenige blauwe erwten kunnen zenden Fabrice zette het op een loopen, en kwam weldra met een geweerjen een tesch terug Plaatst u daar achter dien' boom en laad uw wapen, en wacht u wel van te schieten eer Ik het kommando geef.Verdonderd tierde de kaporaal, zich onderbrekend, hij kan nog niet eens een geweer laden Hij'hielp Fabrice en ging dan* voort met zijn sermoen Indien een vijandelijke ruiter met den tabel op u aanrent, dan aioet ge rond uwen boom zwenken en slechts rakelings uw schot lossen, wanneer uw man nog een drietal stappen van u zal verwijderd zijn gij moet bijna met uw bajonet zijn uniform kunnen taken. Werp dan toch dien sabel weg tierde de kaporaal weer wilt gij daarmede vallen Wat soldaten krijgen toch nu Alzoe uitvallend, nam hij zijn sabel en slingerde hem woedend weg. Gij daar, kuischt den steen van uw ge weer met uw neusdoek. Maar hebt ge reeds ooit een cartouche verschoten Ik ben een jager. God zij geloofd hernam de kaporaal met een diepen zucht. Wacht wel van te vuren totdat ik het zeg Fabrice was ia den derden hemel. Einde lijk ga ik werkelijk kunnen vechten, dacht hij, en een vijand dooden Hij keek aan alle kanten rond met brandende nieuwgierigheid. Na een weinig tijds hoorde hij eenige ge weerknallen in zijne nabijheid. Maar hij hield zich koes achter zijnen boom, het ruurbevel afwachtend. Het was bijna nacht; hij droomde ergens op de berenjacht te zijn in de berg vlakten vau Tramezzina. En opeens kwam hij op een jagersidee hij nam een cartouche uit zijn patroontesch en maakte den bal er uit los. Indien ik een vijand zie, mompelde hij, mag ik die prooi niet missen, en hij liet dien tweeden bal in den loop van zijn geweer glijden. Daar hoorde hij eensklaps twee scho ten afgaan heel dicht naast zijnen boom, en meteen bemerkt hij een blauw gekleeds ruiter die hem voorbijstoof, zich van links naar rechts richtend. ('t Vervolgt). Oekranië aanspraak op het gebied van het gouvernement Cholm, en er ontstond gevaar dat de onderhandelingen zouden mislukken, indien er vaa dien wensch geene rekening werd gehouden. Tusschen de centraal-mogendhedea werd de verhouding door die regeling niet gestoord. De Polen echter voelden zich gekwetst. Ook de Oostenrijksche minister-voorzitter zal Meden die kwestie grondig bespreken, ook voor wat de ekonomische zijde van het vraag stuk betreft. (Zie vervolg op de keerzijde.1 door PETRUS VAN NUFFEL. 4* Vervolg. De laatste beproevingen, die het Paus dom te verduren had, en die wij in een volgend hoofdstuk breedvoeriger zullen beschrijven, hadden voor gevolg de lang zame maar zekero inpalming der Pauze lij ke Staten. In liet «nidden der verleden eeuw naar Gaëta verbannen, kwam Z. H. Pius IX, den 12 April 1819, naar Home terug, edoch, het was om aldaar den smartbeker tot den bodem te ledigen. Wat al folteringen stonden er zijn vader lijk hart niet te wachten, hij die voor zijn volk zoo goed en zoo oneindig wijs was! Ten jare 1870 geschiedde de Staten- roof De Katholieke wereld protesteerde heftig en luid, maar de Machten bleven blind,stom en doof, behalve de Equator, die, namens de Rechtvaardigheid, tegen de verbeuring verzet aanteekende. Door de capitulatie bleef aan den Paus nog slechts liet bezit van het Cité Leonine en het Vatikaan. Doch de opvolgers van Pius IX bewaren feitelijk eene souverei- niteit, van rechtswege zakelijk uitge oefend, op de basiliek van Sint Pieter en liet paleis en de hovingen, die er aan- hechtig zijn ook op het grondgebied, hetwelk het Gouvernement verzaken zou te beheeren het paleis van Sint .Tan van Lateranen en van Gastel Gondolfo zijn in deze rangschikking begrepen, alsook alle ander gebied van den ouden Pauze lijken Staat, waar de Paus zijne gewone verblijfplaats hield, ofwel daar wair een Concilie of Conclaaf zou plaats heb ben (1). Bijna al de Pauzelijke ambte naars namen ontslag in hunne bediening. De Waarborgenwet kende aan Z. H. de vorstelijke'eer en eene jaarlijksche vergoeding van 3.225.000 fr. toe, vergoeding, die de Paus weigerde en tot hede. bleef weigeren, omdat hij geen bezolc gd ambtenaar, geen schuldeischer, geen c \derdaan is. Hel 'auselijk leger werd ontbonden en de uappere Zouaven naar hunne haard steden teruggestuurd. Wanneer, den 20 Sep ruber 1870, het vaandel van het re- giL-jnt op het punt was in de handen des vijands te vallen, rukte kapitein du Fournel hetzelve van den stak, verborg net op zijne borst, en gaf het, den 25 September, op den Oréonique, in het zicht van Civita-Vecchia, aan den kolo nel. Men groette eene laatste maal die glorierijke vlag, gezegend doorPiusIX, doorboord met de kogels van Mentana, en de Zouaven namen weenond van el kander afscheid. Eenieder wilde een stuk van den standaard en bewaarde het als een relikwie, als een talisman van 't Geloof, van moed en van eerhe. was, volgens de uitdrukking van den be velhebber d'Albiousse, voor velen onder hen den eerebuit van hunne veldtochten. Blijft ten slotte dezer korte geschied kundige schels, nog te antwoorden aan deze die spreken van geestelijk esrbejag en gewinzucht, voordeel en priesterlij ken invloed, en andere gezegden, die het verzet der Pauzen in een valscli daglicht stellen en onvereenigbaar willen doen schijnen met hunne vredelievende zen ding. Al de bemerkingen nopens den pacifie- ken rol van het Pausdom zijn neven d<' kwestie. De H. Kerk vroeg en vraagt niets meer dan ander Souvereinen. alhoewel zij ver boven hen verheven i Indien de Pauzen oorlogen geleverd hebben, dan was dit wanneer zij daartoe gedwongen waren nooit hebben zij oorlogen uitge lokt, maar integendeel alias gedaan wat in hunne macht was om wereldrampen te beletten en nooit is de Stoel van Petrus bespat geworden met onschuldig bloed. Sedert wanneer moet een vorst zich van zijn Staten laten herooven zonder weerstand le bieden Overigens, de H. Stoel zelf gaf immer aan Gesar wat Gesar toekomthij predikt de eerbied voor de Wetten, de onderdanigheid aan alle wettige Overheid, en hij gaat van het princiep uit, dat men' geen volk mag oordeelen volgens zijne beulen, noch volgens eerlooze schepsels, die dit volk zelf vervloekt. En wanneer alle recht wordt ver kracht, schrijft de Bisschop van Orleans (2), de gewetens verdrukt, de macht misbruikt worden, ondanks het gestort bloed, wie zou durven rechtstaan om dergelijke euveldaden goed te keuren, te verdedigen ('t Vervolgt). (1) Marquis d'OlivartLe Papc. les Etats de l'Eglise et de l'Italië, pp. 50, 51 et 5a. (2) La Souverainclé pontificale stlon le droit catholique et le droit Europeen (1860).

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Denderbode | 1918 | | pagina 1