Tü ES PETRUS
Van Beroemde
Bekeerlingen
KATHOLIEK MIIWS- K\ AANKONDIGINGSBLAD
Week - Kalender.
Voor öuo zalige pigiiinili...
De Paus en He voiKerunHaat.
In 't verre Oosten.
SINT FRANCISCUS m ASSISI
door Pater Valerias lüaüy 0. F. pi.
Aalst, den 27 April 1918.
Zondag 28 April 1918.
5 centiemen het nummer
72» Jaar N' 4803
De Denderboae
Abonnementsprijs 3 fraiik 's jaars.
Men schrijft in te Aalst
31, KORTE ZOUTSTRAAT, 31.
DRUKKER-UITGEVER
VAN DE PUTTE—GOOSSENS
AANKONDIGINGEN
Kleine één mul i,5o fr twee maal 2,50 Ir.
Gewone annoncen 0,30 de regel.
Vonnissen, sterfgevallen, enz. 0,50 de regel.
Dikwijls te herhalen volgens akkoord.
APRIL.
Evangelie van den Zondag
Jesus belooft den H. Geest. Joann. XVI.
28 Zondag, 4 na Paschen, H. Paulus a
Cruce, b.
29 Maandag, H. Petrus. Mr
30 Dinsdag, H. Catharina v. Senen, Mg.
MEI.
1 Woensdag, H. Philippus en Jacobus, ap.
2 Donderdag. H. Athanasius; b. bl.
3 Vrijdag, H- Kruisvinding.
4 Zaterdag, H. Monica, wed.
Krijger spelen...
Weg en weder door de strate,
Vorenop de generaal,
Zijne troepen kommandeerend
Met een ruwe jongenstaal,
Trekt een bende wilde guiten,
Met een hoed op van papier,
Houten sabel aan de zijde,
Flink op stap, en helden-fier.
"•Een geweer heeft elke krijger,.
't Is ten oorlog dat men gaat
Trommels roff'len, de trompetten
Schett'ren luide door de straat.
Ergens achter haag of struiken
Zit de vijand opgepast
Zegt de hoofdman tot zijn krijgers,
Dat men u maar niet verrast
Laat de vijand maar eens komen
Roepen zij met overmoed,
Dapper zullen wij ons weren,
Wijken doen wij geenen voet
Maar een moederken komt buiten,
Zegt op stil bedrukten toon
Jongens laat dat krijger spelen
Ginder sneuvelde mijn zoon
Hare vinger wijst naar't westen,
Bloedig-rood zinkt daar de zon,
F.n daar rolt de doffe donder
Van het moordende kanon.
Fons Van de Maele,
11.
Henri Lacordaire.
34e Vervolg
Vastensermoenen te Nancy. Eerste stich
ting der Dcminikanen. Terug naar Parijs.
Groote gisting rond het vraagstuk der
godsdienstvrijheid. Tusschenkomst van
den Koning. Lacordaire treedt terug op in
de O. L. V. Kerk. Nieuwe triomfen.
Na Bordeaux, Nancy. Lacordaire predikt
er van af December 1842 tot in Mei 1843.
De geestdrift steeg er minder hoog, en noch-
thans 't was in deze stad dat de Dominika-
nen, dank zij het schielijk optreden van
eenen weldoener, hun eerste woning op
fransch grondgebied konden binnentreden.
Na een verbanning van vijftig jaren kwam
deze orde zich terug in het vaderland vesti
gen en een klein huis betrekken nederig
begin, doch aan haar hoofd stond de glans
rijke redenaar die met zijn vlammend woord
heel Frankrijk beroerde.
Nauwelijks Heeft men vernomen dat de
volgelingen van St. Dominikus hunnen in
trek komen nemen in Nancy, of daar gaat
een groot rumoer op in het kamp van den
vijand. Alles wordt in het werk gesteld om
de gevreesde en geschuwde pij der
Dominikanen
buiten Frankrijk te houden. Lacordaire houdt
zich schrap en beantwoordt raak eiken aan
val. Hij wint het pleit, en twee andere Domi
nikanen, de paters Jandel en Hiss, komen
hein te Nancy vervoegen. Hij blijft er echter
niet lang, want Parijs wacht op hem, waar
hij gedurende den vasten van 1843 zijne
conferencieën hernemen zal in de hoofdkerk,
sinds zeven jaren onderbroken.
Daar heerschte op dit oogenblikeen sctier
pe en vinnige
gedachtenstrijd,
in de fransche hoofdstad De in2etervan
was de vrijheid van onderwijs, en van weers
kanten, werd er tusschen leeken en geeste
lijken, geloovigen en ongeloovigen heftig
geschermutseld. In die duistere, troebele
dagen begon er een nieuw licht te gloren
voor de Kerk die haar vrije plaats onder Gods
vrije zon heroveren wilde, en tot dit doel
hadden zich al de katholieke krachten, de
jongere vooral, in het gevecht geworpen.
Tusschen het anti-godsdienstig bestuur en
het jeugdig fransch katholicisme werd liet
alzoo een spannende aangrijpende worste
ling, en Lacordaire verscheen te goeder ure
om de vuurvonken zijner welsprekendheid
over de massa uit te storten. De
Aartsbisschop,
Mgr Affre, had hem dringend naar Parijs
teruggeroepen om zijn sermoenen te herne
men in de O. L. V. Kjerk. Bij dit nieuw*
luidt het gouvernement de alarmklok. De
Koning ontbiedt den Aartsbisschop in zijn
paleis der Tuilerieën, en daar, gedurende
één uur, in de tegenwoordigheid der Konin
gin, tracht hij hem te bewegen om den predi
kant niet te laten optreden. Mgr Affre blijft
onverbiddelijk bij zijn besluit, totdat de
Koning, ontmoedigd, ten slotte uitroept
Hewel, mijnheer de Aartsbisschop, ont-
houd wel dat, indien er ongelukken gebeu-
ren, gij geeii enkele soldaat der nationale
garde ter uwer uwer hulp zult kunnèn
roepen.
Daarmede liep dit onderhoud ten einde.
Mgr Affre had zijn woord gegeven en niets
kon hem dit nog doen intrekken. Lacordaire
zou, op 3 December 1843, zijne
vastensermoenen
hervatten. Alleen een ding begeerde hij,
namelijk dat de predikant ni?t optrad in zijn
Dominikanergewaad, maar voor dit punt
stuitte hij op een vastberaden tegenstand van
Lacordaire die steeds met open' vizier
wenschte te strijden. De predikant kon er
niet in toestemmen het kleed zijner orde af
te leggen om den kansel te bestijgen. Alsdan
kwam men overeen dat hij, om te prediken,
over zijn geschuwde pij, een koorhemd zou
aantrekken. En alzoo geschiedde. Op den
bepaalden dag stroomde er naar de hoofd
kerk weerom eene woelige menschenzee, die
gonzend en grommend de machtige beuken
vervulde. De Aartsbisschop deed er zijne
intrede, zichtbaar ontroerd. Rond den predik
stoel hadden er gewapende jongelingen post
gevat om den grooten man desnoods te ver
dedigen. Plechtig oogenblik Pater Chocarne
schrijft daarover «Aten hadde zich kunnen
te Florentië wanen, ten tijde van Savona-
rola. Wat ging de nieuwe Jeroom zeggen
Bracht hij vrede of oorlog mede in de
plooien zijner pij
Hij bracht vrede. Want nauwelijks was het
helder, warm woord van den predikant als
een heerlijke muziek over die duizenden
hoofden gegaan, of daar lagen de schapen
en de wolven getemd aan zijne voeten. Er
grepen geen onlusten plaats. Alleen kreten
van bewondering werden gehoord. De Siè
cle zelf, een vijandelijk blad, wist niets
dan lof te schrijven van den onversaagden
1 Dominikaan. Voor de zooveelste maal had
Lacordaire met zijn ontzagwekkend talent de
plooibare fransche opinie overweldigd en
veroverd.
('t Vervolgt.)
Pastorale
Daar komen de knapen in
Bonte kliekskena,
En blazen en fluiten op
Mondmuziekskena.
De zon Is dood.
De schemering blauwt.
De maan door 't bosch
Diep droomerig schouwt.
En over de banen nu
Liedekens dropplen,
De sluimrende beken langs
Koozen de kopplen.
De lucht stroomt vol
Van zachte muziek,
De maan klimt traag
En melankoliek.
24. 4. '18. Troubadour.
zouden alle moeders moeten belo
ven
1) Hare kinderen naar goede
Katholieke scholen te zenden.
2) Alle slechte bladen en boeken
uit haar huis verwijderd te houden.
3) Hare kinderen nooit naar
kinemas te laten gaan
4) De plichtwii van 't huwelijk
naar beliooren te volbrengen.
5) Sterke vrouwen te atfjndie
voor niets wijken, waar de plicht
gebiedt.
Bij gelegenheid van het vijftigjarig bestaan
van de Société bibliographique heeft
Z. H. de Paus aan den president dier ver-
ceuiging, M. Geoffroy de Grandmaison, een
schrijven van den volgenden inhoud gericht,
dat wij ontléenen aan de Tijd het groote
Nederlandsche katholieke orgaan
Geliefde Zoon,
Heil en apostolischen zegen l
Gij weet, hoe moeilijk de tegenwoordige
omstandigheden zijn en welke oorlogsbrand
bijna geheel Europa verwoest en tallooze
menschen de zwaarste rampen veroorzaakt.
Zulke rampen zullen nóch de menschelijke
wetten, nóch de besluiten van de wijsheid
dezer wereld op voldoende wijze kunnen
verhelpen. Voor alles moet de hulp der Kerk
worden ingeroepen, die alleen de zielen
genezen, haar leeren te vergeten en te ver
geven en haar vereenigen kan door de
broederlijke liefde. Gij begrijpt, welke het
ken en voelen in opstand brengen, in plaats
van alle 's menschen faculteiten door harmo
nieuze samenwerking genot te verschaffen.
Niet alleen de zedenleeraar veroordeelt Zola
en zijns gelijken streng, maar zelfs de sim
pele kunst-criticus.
Wat is dus eigenlijk poëzie We komen
er haast, Dames en Heeren. Eerst nog een
enkel klein vraagske.
Wat zoudt ge zeggen van een man die u
eea kunstschilderij, neem een Madonna van
Rafaël, wil beschrijven en begint in dezer
voege het doek meet zooveel decimeters in
de hoogte en zooveel in de breedte de
Madonna wordt staande verbeeld op haar
hoofd een gouden diadeem waarin juist zoo
veel diamanten en zooveel perels fonkelen
ze draagt een azuren mantel die zóo en zóo
in plooien neergolft zc kruist haar armen
op de borst, de handen open de vingers
van haar rechterhand zijn zóo en zóo gelegd,
de twee middelste samen heur nagels
en duizend zulke uitwendigheden meer, met
de stipste nauwkeurigheid afgekeken. Alles is
geteld, alle* is gemeten, mathematisch juist-
Zoudt ge durven denken dat zulk een man
dit meesterstuk verstaat dat de uitdrukking
der Madonna, de bezieling, de ziel van het
stuk. wat met geen passer te meten is, in
zijn materieële beschrijving is weergegeven
Neen, niet waar Zoo min als een sympho-
nie van Beethoven weergegeven kan worden
door een draaiorgel. Alle nootjes komen et
wel uit, gansch zuiver, met hun juisten duur;
het ontbreekt hun enkel aan de uitdrukking
die opleven moet onder de bezielde vingeren
doel van deze onze aansporing is. De
rampen, die door den tegenwoordigen oorlog
zijn veroorzaakt, beperken zich niet tot de
verwoesting van landstreken en bloeiende
steden, zelfs niet tot den dood of verwon
dingen, waaraan tallooze personen ten offer
vallen. Er Is nog een ander kwaad van een
andere soort en een, ernstiger karakter. Te
midden van zooveel ellende, is de weder-
zijdsche liefde uit vele zielen verdwenen,
waarin het nieuw gebod, ons door het H.
Evangelie gebracht en dat ons leert zelfs
onze vijanden te beminnen, bijna is uitge-
wischt. Sommigen zijn op dezen weg reeds
zoover gevorderd, dat zij hun vaderlands
liefde naar den haat tegen degenen berekenen,
met wie hun land in oorlog is. In zulk een
geweldigen wapenstrijd en een dusdanig
geestesconflict kon men met recht een ver
mindering van den liefde bij een groot aantal
personen verwachten. Maar de hartstochten
van verovering en overheersching, die den
oorlog hebben teweeg gebracht en die opge
zweept zijn door de wreedheid en den langen
duur van den strijd, hebben tot gevolg gehad
dat de haat en het wraakgevoel geen grenzen
meer kennen.
Deze excessen moeten door alle welden
kende personen betreurd worden, maar zij
vooral, die gtlijk gij met de pen werken,
moeten al het mogelijke doen, om de geesten
te kalmeeren en te verzoenen. Zij moeten
alles doen vergeten, wat het haatgevoel zou
kunnen prikkelen, zoodat, wanneer de wapens
worden neergelegd, ook de haat uit de harten
zijn verdwenen. Gij zult een grooten dienst
bewijzen aan den godsdienst en aan uw land,
indien gij door te leeren, aan te sporen en te
overtuigen d* menschen er toe brengt slechts
één hart en één ziel te hebben en hen aldus
overvloediger de vruchten van den vrede
doet deelachtig worden.
Benedictus XV, Paus.
Geheim verdrag tusschen
Japan en China.
De Daily Mail meldt uit Tsieo-Tsin in
datum 16 April Volgens berichten van
Chineesche bladen, werd tusschen Japan en
China een zeer belangrijk geheim verdrag
gesloten.
Eene Japansche nota
over Oost-SiberiB.
Berlijn, 22 April De Berliner Local
Anzeiger verneemt uit Geneve r In eene nota
aan de Entente regeeringen betoont de Japan
sche regeering, dat de Japansche aktie met
de landing van Japansche troepen in Wladi-
vostock niet werd begonnen, maar wel daar
mede besloten, japan verklaart formeel in
die nota dat het geenen opmarch zal onder
nemen naar het Russische binnenland, daar
het optreden in Wladivostock een lokaal
karakter draagt.
Londen, 19 April (vertraagd). De Daily
Mail vernam uit Tokio in datum 10 April
Gisteren schoten Bolschewikische troepen in
de duisternis op Japansche marinetroepen.
De Japanners beantwoordden het vuur. Zij
hadden geene verliezen.
van een kunstenaar, die deze goddelijke
muziek verstaat.
Zóó, juist zóó gaat het ook met een heele
bende schrijvers uit Vlaanderen en Holland.
Schrijvers, zeg ik ik zou liever moeten
zeggen BEschrijvers. Die heeren zijn min
naars, zoogezegd, van de natuur-En die gaan
ze aan 't beschrijven, aan 't fotografeeren
met woorden, bladzijden en bladzijden ach
tereen. Al wat hun In 't oog valt wordt onge
nadig opgesomd, grootte, vorm. kleuren en
tinten en lijnen, alles ondereen de koddig-
ste woorden worden gesmeed of saamge-
koppeld om dit weer te geven. En als dit
gedaan is, Amen 't is uit. Voelen en begrij
pen die menschen de natuur, dit prachtstuk
van God Zoo min als de kerel die daareven
het meesterstuk van Rafaël begreep. Als 't u
enkel te doen is om lijnen en kleuren, wel,
lieve God trek uw venster open en kijk 1
Waarom dan geld verdoen voor boeken die
toch nooit den kleuren-rijkdom, zooals die in
Gods natuur gratis ten toon ligt, evenaren
kunnen
Cyriel Verschave of Oorda, in zijn studie
over Rodenbach, geeft die schrijvers een
scherpen doch welverdienden klauw meê
aan zijn vijf zinnen heeft men genoeg om
de poëzie der modernen te verstaan I Hoe
juist, juist getroffen.Maar Dames en Heeren,
poëzie die enkel tot de zinnen spreekt, die
slechts den buitenkant der dingen ziet, dat
is poëzie zonder ziel, dat is bijgevolg doode
poëzie
('t Vervolgt).
DOOR
PETRUS VAN NUFFEL.
12* Vervolg.
Citta della Pieve viel ook in 's vijands
macht den 18 September gaf Spoleto
zich over, waar den Ierschen major
O'Reilly, binst 18 uren, weerstand bood.
Met do Marken en Umbria had de
Paus do vier vijfden zijner Staten verlo
ren. Er moest gered worden hetgeen
mogelijk was. Het Pauselijk leger werd
den 1 Januari 1861 heringericht, met
twee roemrijke aanvoerders de Zwit-
sersche kolonel Allet en de Franschman
graaf Athanaas de Gharette. Een ander
nieuw legerkorps, onder den naam van
het Legioen van Antibes, ontstond, aan
gevoerd door den kolonel d'Argy. Tot
overmaat van ongeluk ontsnapte, in
1866, de eeuwige woelgeest Garibaldi
uit zijn ballingschap van het eiland Ca-
prera, die een leger van voortvluchtige
soldaten inrichtte. De Mogendheden go
doogden zulks. Erger nog Frankrijk
trok, den 6 December 1866, zijne solda
ten uit Rome. Het is een onbetwistbaar
feit, dat zonder de dapperheid der Zoua-
ven, van toen af de Eeuwige Stad in de
macht der Omwentelaars zou gevallen
zijn.
Vreest niets hetgeen uw lichaam
krenken kan. zegde Jezus-Christus
niets kan uwe ziel dooden. Doordron
gen van deze Goddelijke uitspraak, toon
den de Zouaven op de schitterendste
wijze hunne naastenliefde, wanneer in
.Tuli 1867 do cholera te Rome urn) rak.
De vreeselijke smetziekte verplaatste
zich schielijk naar Albano, eene stad van
7 a 8000 zielen, waar, binst 24 uren, 160
menschen stierven. Een belg.de luitenant
Zónon de Rósimont, bijgestaan door
twaalf zijner landgenooten,begroeven er,
in een enkelen nacht, niet minder dan
90 dooden. Drie Zouaven vielen slacht
offer hunner zelfopoffering; de Rósimont
verwierf daar hot ridderkruis in de orde
van Gregorius den Groote twee onder
officiers werden ridders in de orde van
Sint Sylvester geslagen, en veertig Zoua
ven bekwamen het kerkelijk eereteeken
Bene Merenti. De doodsverachting
der Zouaven, tijdens den Cholera te
Albano. is een der schoonste bladzijden
in het Goudboek der Soldaten van.Chris
tus
Van September tot 25 October 1867
telde men niet minder dan drie en twin
tig gevechten,
Den^lQ September trok het garnizoen
van Viterho ten strijde tegen'den vijand,
die over de grenzen van hét Pauselijk
grondgebied gedrongen was. Gekomen in
het stadje Acquapendente (30 September)
versloegen er de Zouaven, onder het
bevel van kolonel Azzanesi, den boruch-
ten Garibaldi, joegen er zijne benden op
de vlucht en namen 27 krijgsgevange
nen. Nog denzelfden avond trok men
naar Valentano,gelegen aan de baan van
Monteflascone en Viterho, waar men in
den nacht toekwam. Na een gevecht van
twee uren blies de vijand de aftocht,
waarbij de luitenant Ramarini, hij alleen,
16 Garibaldisten gevangen nam (1).
Den 10 October was Bagnoréa door do
Roodhemden veroverd, Bagnoréa-Ko-
ningsbad, met 3000 inwoners, in de pro
vincie Oi'vieto, dichtbij de rivier de
L'hiaro,waar de tegenstrever zicli sedert
den 29 September nijg had versterkt.
Den 5 October trokken de Pauselijken op
Bagnoréa af, ten getalle van 230 man,
waaronder 150 carabiniers, 20 ruiters en
2 stukken kanon, aangevoerd door kolo
nel Azzanesi, kapitein Legonidec en
major Zanetti. Om 11 uur 's morgens
begon de aanval tegen het klooster San
Francisco na een verwoeden tegenstand
ontmoet te hebben, baande zich luitenant
baron Victor de Mirabal, ondanks zijne
wonden, een doortocht door de vijande
lijke drommen met eene bijl hakte hij
de poort van het sticht lot splinters,waar
men 50 man en verscheidene officieren
gevangen nam. De strijd, glansrijk dooi
de soldaten van den Paus gewonnen,
duurde drie uren 110 krijgsgevangenen
werden genomen 70 dooden en gekwet
sten bleven op het slagveld de Zouaven
hadden 4 gekwetsten, waaronder den
belg Narcissc Dujardin en den hollandor
I ley kamp, die drie dagen later stierf.
Onder goed geleide werden de krijgsge
vangenen, in ryen van drie, naar het
Fort Sint Angelo gebracht, alwaar dc
overwinnaars aan generaal Zappi de
buitgemaakte kas ran Garibaldi, die
60,000 frank bevatte, ter hand stelden.
De Zouaven hadden sinds veertien dagen
hunne kazern der Serristori verlaten.
Op 6 October versloeg luitenant Bur-
do, met 45 mannen, 300 Garibaldisten te
Ischia de vijand had 21 dooden en ge
kwetsten. Subiaco was in de macht dei-
om wentelaars gevallen, docli de belg,
luitenant Desclée, nam, den 12 October'
de stad stormenderhand terug.
('t Vervolgt.)
Cautereels, pr. De Pauselijke Zouaven
Letterkundig Mengelwerk
Verboden nadruk.
ALS DICHTER
(Uit de onuitgegeven kopij van Excelsior).
(le Vervolg).
Kunst stelt dus in werking de vermogens
van den heelen mensch spreekt tot zijn
ziel en zijn zinnen, tot zijn verbeelding en
zijn verstand en daardoor zelf tot zijn wil en
zijn hart. Om dit alles zeer duidelijk en vat
baar te maken, moest ik nog langer beschou
wingen hieraan toevoegen, maar basta
Genoeg van dit dor gefilosofeer I Ik ben niet
gekomen om uwen gezelligen avond te be
derven door al te groote verveling en daarom
ga ik voortaan een anderen weg op, den weg
der concrete voorbeelden.
Ik neem vooreerst de zon, het eeuwig
slachtoffer van de rijmkunst der menschen.
1) Daar is een man die weet uit te reke
nen. tot op een stipken na, hoe machtig
groot de zon is, hoe uitgestrekt hare vlekken
zijn, hoeveel warmtegraden men er aanheeft
en dergelijke wetenswaardigheden meer. Is
dat poëzie Verschooning, Mevrouwen en
Heeren, dat is wetenschap dat spreekt uit-
sluitelijk tot het koel, nuchter, redeneerend
verstand. Welnu ten eerste kunst ziet naar
het schoone, niet enkel naar het ware. Lou
ter verstandspoëzie staat buiten- de kunst. En
als men die wetenschap nu eens op zeer
welluidende verzen zette Wordt nog
niet poëzie, percies zóoals huilen, met bege
leiding van een zoetvloeiende viool, altijd
maar huilen blijft en nimmer zingen
wordt geheeten.
2) Iets anders. Na koud en mottig en
regenachtig weer, weken aan een stuk, berst
eindelijk de zonne warm door de wolken, en
de buitenlieden begroeten elkander blij met
Goe weer, Jef Ja 't, Frans 't zal
deugd doen aan de pataten Is dit een
poëtisch gevoel Nogmaals verschooning
die menschen zijn praktisch het schoon
weer spreekt enkel tot hunnen zin voor pro
fijt. Welnu, ten tweede, kunst zoekt het
schoone niet naar het nuttige. Louter ten-
denz-poëzie staat buiten de kunst.
3] Weer iets anders Op een snikheeten
zomermiddag wandelt ge langs een verren
zandweg onder de bloote blakende zon
Zweetend en hijgend en trekkebeenend,
landt ge aan bij een bosclije wiens loover u
lommer en koelheid toewuift. En ge rekt
uwen hals uit zijnen plakkenden kraag, en
laat het frisch windje uw zweet opdrogen en
ge denkt: wat doet na die laaiende zon zoo'n
koeltje toch deugd Is dit gevoel dan
poëzie Wel neen,niet waar bijlange niet
Voor zoo iemand immers is het klaar dat het
windje enkel spreekt tot zijn zinnen dat het
deugd doet en niets meer. Welnu, ten
derde, kunst blijft niet stil bij het zinnelijke.
Uit deze laatste beschouwing mogen we
afleiden hoe laag beneden de echte kunst die
schrijvers staan die door hun vuilschrijverij
slechts zimenlust kweeken, die het lager
deel van den mensch tegen zijn edeler den-
