Tü ES PETRUS
Van Beroemde
Een motu proprio van den Paus.
KATHOLIEK NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD
Week - Kalender.
O mijn blonde kind...
De vrouw
en de Kunst
Zondag ig Mei igi8.
5 centiemen het nummer
72'Jaar Nr 4806
De Oenderbode
Abonnementsprijs 3 frank 's jaars.
Aten schrijft in te Aalst
31, KORTE ZOUTSTRAAT, 31.
DRUKKER-UITGEVER
VAN DE DliTTE—GOOSSENS
AANKONDIGINGEN
Kleine één maal i,5o fr.twee maal 3,50 Ir.
Gewone annoncen 0,30 de regel.
Vonnissen, sterfgevallen, enz. 0,50 de regel.
Dikwijls te herhalen volgens akkoord.
Aalst, den 18 Mei 1918.
MEI.
19 Zondag, Sinksen, H. Petrus-Celestinus
Paus.
20 Maandag, 2de Sinksendag, H. Bcrnar-
dinus van Senen, bel.
21 Dinsdag, H. Valens, bel.
22 Woensdag, Quatertemperdag, ff. Julia.
23 Donderdag, H Joan. Baptistade Rossi, b.
24 Vrijdag, Quatertemperdag, H. Donatius,
mart.
25 Zaterdag, Quatertemperdag, H. Gregorius
VII, paus.
O, mijn blondé kind
uit verre dagen,
De meivvind stoeit door
de sparrenhagen,
De meiwind brengt mij
zoenen en geuren
Nu moet ik een lied
van heimwee neuren
O, mijn blonde kind
uij verre dagen,
Gebroken geluk
is zwaar oin dragen,
Wanneer in de mei
de gaarden bloeien,
De beken v'ol zon
langs bloemen vloeien I
O, mijn blonde kind
uit verre dagen,
Nu komt weer uw beeld
mijn nachten plagen,
Uw waaiende lok
mijn wangen streelen,
Uw bevende blik
mijn ziele stelen
O, mijn blonde kind
uit verre dagen,
De meiwind stoeit door
de sparrenhagen,
Daar zingt een stem uit
ons schoon verleden
Ik heb u, mijn kind,
nog niet vergeten
MeL 1918. Troubadour.
Henri Lacordaire.
36e Vervolg.
Zijn politiek programma. Hij werkt mede
aan de Revolutie. Journalist. Een
kijk op Parijs tijdens de historische dagen
van 22, 23 en 24 Februari 1848.
Lacordaire met zijn scherpen blik had die
gebeurtenissen voorzien, en als priester be
oordeelt hij ze van op zijn verheven stand
punt. Reeds van af 10 Alaart 1847 brieft hij
aan mevrouw de Prailly
De gezichteinder hangt overal zwanger
van duistere wolken, en indien de toeko-
mende zomer de rampen der twee verloo-
pen jaren jiiet herstelt, weet ik in der
>j waarheid niet wat er nog van ons zal ge-
worden met die kwade gisting welke alem
aanwezig is. Het arm Europa wordt fel
bedreigd, en, wat wonder is, niemand
onder diegenen die het menschdom leiden,
schijnt een klaar besef te hebben van de
oorzaak dezer volkerenramp. Even blind
als over zestig jaren, verstooten of ketenen 1
zij het christendom met dezelfde vooroor-
deelen en denzelfden hartstocht. Zij zien
het kwaad zij schrikken er voor. terug
doch erkennen dat Jesus-Christus de eenige
basis der maatschappij is gaat hunne
krachten te boven. Arme lieden Wat al
harde lessen behoudt God hen nog voor
Elders omschrijft hij zijn
politiek programma
3 als volgt
9 SggggWP—
i)
Ontelbare malen reeds is het gebeurd, dat
jonge kunstenaars, die in hunne jeugd veel
beloofden, op lateren leeftijd aan die ver-
- wachting niet beantwoordden, en hun talent
niet verder brachten dan het gewone peil der
middelmatigheid of zelfs geheel en al voor
f ilekunst verloren gingen. Velen, die hunne
:j eerste gewrochten bewonderden en naar meer
en beter verlangden, wachtten te vergeefs
I- of als zij iets nieuws te hooren of te zien
1 kregen, stonden ze teleurgesteld en schudden
bedenkelijk het hoofd, peinzend Die jon-
£en gaat niet vooruitspijtig. Maar
ij heeft een van die velen zich wel eens afge-
e rraagd, wat de oorzaak van dit niet vooruit-
ij gaan wel zijn mocht Vermoedt maar Aén
van die honderden, als ze een kunstgewrocht
bewonderen en genieten, wat al zoeken en
g wroeten, wat al denken, en vertwijfelen en
hopen, zoo'n werk soms gekost heeft En
1 ee'i jongere nu, die gedachten en gevoelens
I heeft, maar machteloos tegenover de stof
staat, die niet wil teruggeven zijn intieme
1 conceptie van het schoone, die toch werkt en
t herzoekt, en vernietigt en opnieuw begint,
met de hoop dat het toch ecn^ zal lukken..
cn die er slechts na langen en afmattenden
arbeid in slaagt weet iemand, wat vlagen
Al mijn politieke ideeën komen hier op
neerBuiten het christendom is er geen
samenleving mogelijk tenzij eene samen-
leving versmacht onder de dwingelandij
van een enkele of onder de dwingelandij
van allen. Tweedons, kan het christendom
zijn gezag in de wereld niet herwinnen
tenzij met een eerlijken strijd waarin het
noch de rol van verdrukker noch die van
verdrukte speelt. Daarin leef ik, en al het
- andere is mij vreemd.
Deze wqptden dagteekenen van 1850, toen
hij tot de bittere bevinding gekomen was
dat de
Revolutie
van 1848, evenmin als de vorige, zijn poli
tiek ideaal had verwezentlijktgodsdienstige
herinrichting der maatschappij. Toen die
omwenteling uitbrak liet Lacordaire met de
anderen den electriseerenden strijdkreet klin
ken Vrijheid Hij dacht dat uit dezen strijd
de christene gedachte vernieuwd en verjongd
ging opstaan, en triomfantelijk uitwapperen
als een vaandel boven de scharen. Zijne
illusie was van korten duur. Op het aandrin
gen zijner vrienden, waaronder vooral pries
ter Maret en Frederik Ozanam hem praamden
en aanporden, gaat hij over tot de stichting
van een nieuw katholiek strijdblad dat
veelbeteekenend luidde l'Ére Nouvelle.
Hij wordt terug journalist. Alhoewel het
me tegen de borst stuitte, bekent hij, terug
als journalist op te treden, hief ik met
mijne vrienden het nieuwe vaandel waarop
1 de godsdienst, de republiek en de vrijheid
in dezelfde plooien vereenigd stonden.
Doch godsdienst, republiek en vrijheid,
broederlijk geschreven op een vaandel, bot
sen vaak tegeneen als drie vijandelijke
krachten in de groote sociale geschillen welke
af en aan de menigte beroeren.
Een schrijver zegt heel juist
Voor het meerendeel hebben de rcvolulieën
tot uitwerksel dat zij al de voorgaande vraag
stukken verwikkelen en ze tot hun uiterste
drijven. Het is alsdan dat men aan de opper
vlakte der diep geschokte maatschappijal
de gistingen van wanorde, hebzucht en nijd,
welke in vredestijd sluimerden, ziet opborre
len. Heel het maatschappelijk raderwerk ge
raakt los, de ellende gaat crescendo, de private
fortuinen brokkelen ineen Alle pogingen van
we ge het verarmd en vervallen gezag om de
opeenvolgende vraagstukken op te lossen,
lijden schipbreuk, en de antisociale driften
steigeren geweldig en uitzinnig.
Dom Guéranger, abbé de Solcsmes par
un moine bénédictin. blz. 413)
Alzooging het weerom in
Frankrijk.
Den 22e Februari breekt het oproer los. De
kreten leve de hervormingWeg met Guizot,
den man van Gentvliegen als vuurvonken
boven het opgeruide volk. Het paleis en de
kamer der volksvertegenwoordigers worden
overrompeld. Men plundert de wapenmaga
zijnen. Barrikaden rijzen op. De municipale
garden, in allerhaast opgeroepen, chargee
ren onmeedoogend en kappen brutaal in de
massade eerste slachtoffers vallen. Het
oproer groeit van minuut tot minuut en tast
weldra heel Parijs aan.
Koning Lodewijk-Phiiippus en zijn ver
stokte ministers denken de volkswoede te
mogen braveeren en willen de rebellie met
de bajonetten dempen. Het wordt een gevaar
van wanhoop over die ziel zijn gegaan, wat
een eindeloos wee zoó'n mensch kan teneer
slaan, zoó groot dat hij er onder bezwijken
kan en nooit meer opstaan Waarom Om
dat niemand fijnvoelend en edeldenkend ge
noeg was om hem te begrijpen, om hem
moed en volharding in te spreken, om dit
wanhopend harte heul en troost te schenken-
Wie nochthans zijn beter daartoe geschikt
dan gevoelige, ontwikkelde vrouwen "Maar
neen deze achten niet genoeg een kunste
naar, die zijn weg nog maken moet ze hou
den alleen van hen, die reeds met een lau
wertak bekroond zijn en tot wie ze bewon
derend kunnen opzien.
En toch, zouden ze niet veel beter doen,
troostend en bemoedigend neer te zien, cn,
goede engelen gelijk, liefderijk in het pogen
en streven op het zoo aanlokkelijk, en toch
zoo pijnlijk pad naar de ware kunst te helpen?
Juist omdat hen bemoediging van een hun
verwante ziel ontbreekt, werpen zich de
meeste jonge kunstenaars, in de zucht om
zich toch maar aan iemand te geven, in de
armen van wispelturige onbeduidende schep
sels, met een mooi gezichtje, en schoone,
brutale vormen, doch met een dor hart en
stompen geest. Wat kunnen zulke vrouwen
voor strijdende, lijdende zielen, die slechts
aan een paar welgemeende, goede woorden
en echte vriendschap behoefte hebben 0111
herop te beuren, dan ze nog meer ontzenuwen
lijk spelletje. Den volgenden dag, 23 Fe
bruari, schijnt gansch de fransche hoofdstad
in een slagveld herschapen. Men vecht bloe
dig in de voornaamste straten. De nationale
garde, met roffelenden alarmtrom onder de
wapens geroepen, trekt de partij van het
volk. Er is geen houden meer aan: Lodewijk-
Phiiippus voelt zijn troon waggelen, en offert
het nynisterie Guizot. Graaf Molé wordt
gelast met de samenstelling van een nieuw
ministerie. Daarop groot vreugdegeroep
onder de
Parijzenaars.
De kalmte keert lijdelijk terug. In den
avond worden al de huizen verlicht met
lampioenen en vetpotjes. Zelfs de joodsche
goudgod, M. Rotschild, plooiende voor de
overmacht, verschijnt in zijn balkon om met
het juichend en joelend gepeupel te roepen
leve de hervorming I En iliij geeft bevel zijn
hotel te verlichten.
Vandaar trekt de tierende en dansende
volksstoet naar het hotel van Hébert, een der
gevallen en meest gehate ministers. Het
reuzig gebouw stond daar somber, slechts
met één kaars verlicht, als een vijand der
volksvreugde. Aanstonds beginnen de gees
tige manifestanten in koor te schreeuwen
lampioenen lampioenen Niets verroert
daarbinnen. De koppige menigte wil toch
haar zin hebben, en begint de ruiten met
stokslagen en stcenenworpen te verbrijzelen.
Eindelijk verschijnen de dienstboden, en vijf
minuten nadien staat de ministerwoon, van
onder tot boven, feestelijk gepint met kleu
rige lichtpotjes
Nu naar Guizot, den ex-voorzitterOnder
het zingen der Marseillaise en andere oproe
rige stapliederen tiegen de rebellen triomfan
telijk daarheen om ook hun blijdschap op te
dringen aan den man dien zij van zijn poli
tiek voetstuk kegelden Maar hier verandert
het blijspel eensklaps in een drama. De troe
pen welke het ministerieel hotel bewaakten,
hadden het algemeen bevel tot ontwapening
nog niet gekregen. Op het hooren dier woest
aandruischende menigte komen zij baloorig
toegeschoten en vuren blindelings in den
hoopnieuw bloed dat vloeit Nieuwe
slachtoffers die vallen 1 Een doffe schreeuw
van afschuw en verontwaardiging stijgt op
uit het volk. Het wraaksein loopt als een
bliksem door Parijs en het oproer laait met
nieuwe kracht terug op. De dooden worden-
opgeraapt en op stootwagentjes de straten
rondgevoerd, en rosvlammige toortsen be
lichten dit akelig schouwspel. Wraakgehuil
rumoert boven de stad. De trommels roffelen
alarm en in sommige kerken doet men zelfs
de klokken storm kleppen. De
barrikaden
welke de muitelingen na den val van het
ministerie Guizot verlaten hadden, worden
opnieuw slagvaardig gemaakt en nieuwe ver
schansingen opgericht. Alzoo volgt op de
algemeene cn feestelijke illuminatie den brand
eencr algemeene revolutie I Hier helpt geen
blusschen meerDe reeds wankelende troon
van koning Lodewijk-Phiiippus gaat door
dezen vulkaan verpulverd worden 1 Inder
daad, den volgenden dag, doet de machteloos
geworden vorst afstand van de kroon. Hij
vlucht met de zijnen uit het paleis waar het
janhagel vervaarlijk huis houdt. Alles wat
onder den klauw van 't volk valt, wordt
kapot geslagen. Het laatste bedrijf is uitge
speeld de Republiek zegeviert
('t Vervolgt).
en allen lust tot ernstigen arbeid ontnemen,
en tot het voldoen van lage driften aanzetten,
wat ze onvermijdelijk voor de kunst doet
verloren gaan? Wat een kunstenaar hebben
moet, is een vrouw, met wie hij zijn gedach
ten kan wisselen, aan wie hij zijn hoop en
vrees kan mededeelen, voor wie te arbeiden
hem een genot en een spoorslag is, aan wie
te denken bij het werk hem een lust is die
in hem gelooft, die voor hem als de spaar
bank zal zijn zijner denkbeelden, en ze hem
t edeler zal teruggeven, mocht hij ze eens ver
loren hebben.
Tal vafl treffende voorbeelden levert ons
de geschiedenis der kunst op.
Alphonse Daudet bekent in een schrijven,
dat, hadde zijne vrouw niet zulken gunstigen
invloed op hem uitgeoefend, hij een dier
onvolledige geniekinderen zou gebleven zijn,
die nooit de verwachtingen vervullen, die
men eens van hen vormde.
Zij#beste werk werd volbracht na zijn
huwelijk met Julia Allart, zelf eene talent
volle schrijfster, en liet was zijn vurige
wensch, dat zijne schuld tegenover haar aan
zijne menigvuldige lezers cn vrienden zou
bekend zijn. Wie hoorde niet van de
roerende episode uit Richard Wagner's
leven, toen hij ellendig, verlaten cn teneer-
geslagen in Zwitserland kwijnde, en er heel
en al heropleefde onder 3e liefderijke be
scherming van Mevrouw Mathilde Wesen-
Rome, 10 Mei. Zijne Heiligheid de
Paus heeft een motu proprio uitgevaardigd
luidende als volgt
Het vierde jaar loopt ten einde sedert het
oogenblik, waarop wij, juist bij den aanvang
van den Europeeschen oorlog, sidderend den
last van het opperste herdersambt aanvaard
den. Gedurende gansch dien tijd, binst welken
de krijgswoede maar immer sterker werd in
plaats van een einde te nemen, werd aan het
lijden van ons vaderlijk hart geen oogenblik
verpoozing gegund.
Ten aanzien der verschrikkelijks gruwelen,
die tengevolge der tragische ontwikkelingen
der gebeurtenissen zich ophoopten, gevoelden
wij niet alleen de smart van elkeen, zoodat
wij met den H. Paulus konden zeggen
Wie is er zwak dat ik niet zwak worde,
wie wordt er geërgerd dat ik het niet voele
(2. kor. 11. 29), maar wij verzuimden ter-
zelfdertijd niets van wat er maar mogelijks
kon gedaan worden, gehoorzaam aan de
ingevingen van het bewustzijn onzer aposto
lische plicht, en aan de kristelijke liefde.
Thans is de toestand in welken wij ons
bevinden van dien aard, dat hij herinnert aan
dien van den ouden koning Josaphat, toen
hij in angstvolle moeilijkheden uitriep
Heer God, onze Vader I Gij zijt de God des
Hemels en heerscher over alle koninkrijken
en volken. Kracht en macht zijn in uwe hand,
en niemand kan wederstaan
In onzen angst zullen wij tot U roepen I
Gij zult ons aanhooren en Gij zult on9
redden. O God, Gij zijt onze laatste toevlucht,
daarom geven wij ons in Uwe handen, want
de harten der menschen en hunne daden zijn
afgedwaald Wij verwachten thans van Hem
alleen het einde van den vcrschrikkelijken
geeseldat Hij, terwijl hij aan de ineenge
storte wereld zijnen vrede wederschenkt, ten
spoedigste onder de menschen het rijk der
liefde en der gerechtigheid weder oprichte I
Maar voor alles geldt het den toorn Gods te
Zie vervolg 2de bladzijde.
I Pauselyke Staten mogelyk gemaakt. Den
2 Augustus vertrok do eerst® afdeeling
van het bezettingsleger uit Viterbo, en
scheepte in te Civita-Vechia, don 4 daar
opvolgende. Den 6 Augustus volgde gene
raal Dumont met gansch de versterking.
Op denzelfden dag verloor Frankrijk
juist zooveel manschappen als de sterkte
der divisie, die men uit Rome getrokken
had generaal Frossard en maarschalk
Mac-Mahon werden te Forbaoh en te
Woerth verslagen.
Givita Castelana, den 12 September,
door een leger van 15,000 man aange
tast en beschoten, capituleerde, en men
bracht de bezetting naar Spoleto.Kolonel
Sera was gedwongen de overgaaf van
Civita-Vechia te teekenen.
Den 13 September werd Rome in staat
van beleg verklaard. Dien dag was gansch
het Pauselijk leger10 a 11,000 man
sterk aldaar samengetrokken.
60 70,000 soldaten rukten op de
Eeuwige Stad.
De soldaten van Christus waakten...
In den koepel der Sint Pieterskerk
was een waarnemingspost ingericht.
Iloog in de lucht, in den zilveren mane
schijn,steeg het meesterstuk van Michel-
Angelo reusachtiger dan ooit op. Hij
geleek aan een grooten kogelbol, uit de
duisternis komende en ten hemel een
voetstuk oprichtende aan den verwach
ten Wreker van het Onrecht. De blikken
der verdedigers zochten de legerplaatsen
des vijands het scheen hen,dat de groot
heid der Kerk, de almacht van den Gods
dienst, die in dezen koepel hare groot-
sche uitdrukking vindt, zooals altijd,
haar oneindigheid deed gevoelen. Wa
kende op de eerbiedwaardige muren van
Petrus' Patrimonium, vroegen de wakers,
oude strijders van Castelfldardo en An-
cona, zich af, of de vijand het zou wagen
vuur te geven op den zetel van den Vica
ris van Christus.... Had hij, in 1860, te
Terni en te Viterbo zijnde, geen grooten
omweg gemaakt om zich naar Napels te
begeven Was er, tusschen de vijan
delijke krijgsbende, één mensch zoo boos
om dergelijken schandigen aanval te ple
gen 1. Bixio, ja, die Maar Bixio wès
op dit oogenblik te Civita-Vechia, ver
van hier... Schooner, prachtiger, meer
zegepralend dan ooit, scheen in dezen
nacht de koepel der Moederkerk... Hij
is het schild van Godfluisterde een
jong Zouaven-ofllcior dit woord ging
rond de omheining de wakers herhaal
den het; en als een ordewoord lispelde
een geheimvolle zucht hel schild van
God....
I.Tdele hoop
Den 20 September had de beschieting
van Rome plaats. Om 5 uur 's morgens
klonk het eerste kanonschot.De hevigste
aanval was gericht tegen de Porte Pia,
verdedigd dopr kolonel Allet, kapitein
de Lambilly, kapitein de Troussures en
kolonel Jeanneral der karabiniers. De
aanval verdubbelde in hevigheid. Om 10
uur werd in de poort een stuk muur va%
30 ellen breed weggeschoten. Daarop
volgde de bestorming. Alsdan, op bevel
van Z. H. Pius IX, verscheen de kapitein
de France met de witte vlag, roepende
Fades cesser le feu Hel was juist 10
uur en een kwaart. de Charette weigerde
tot tweemaal toe te gehoorzamen, en
wanneer hy zich tot onmacht gedoefid
voelde, weende hij als een kind. Bij de
verdediging der II. Stad betreurden de f
Zouaven 16 dooden en 18 gekwetsten
de vijand had 1000 dooden en gekwet
sten, waaronder 30 officieren. Eenige
oogenblikken nadien kwam de overwel
diger binnen de stad. Het Pauselijk leger
bracht den nacht door op de Sint Pietcrs-
plaats, waar het nog eens de zegen van
Zijne Heiligheid ontving daarna werden
de wapens neergelegd, en denzelfden dag
vertrokken de Zouaven uit Rome. Een
omwentelingsgezind blad van Napels,
La Soluzionc, drukte in zijn nummer
van 26 September 1870 Manhaftig en
nederig hebben de Pauselijke soldaten
hunnen plicht als helden volbracht. Was
de verdediging kort, zij was moedig en
schitterend. De Zouaven zouden zich,
onder de muren van Rome, tot den laat-
sten man laten dooden hebben, indien de
Paus de overgaaf niet bevolen had -. Een
ander blad, Italia, schreef- Na de
overgaaf defileerden de Zouaven met eene
lierheid en eene waardigheid, die eerbied
afdwongen noch kreten, noch boleedi-
gingen eene volmaakte orde, eene
voorbeeldige houding
De Paus was gevangen in hel Vali-
kaan. Nu volgden de inlijving in het leger
der geestelijkheid en de verbeurdverkla
ring der kerkelijke goederen, liet woord
van Danle werd bewaarheid Le bndie
sono fatte caverne de abdijen zijn ka
zernen geworden. Het recht van den
sterkste zegevierde....
Gedurende het tijdstip van 1860 tot
1870 hadden ongeveer 10.000 man van
het Pauselijk leger deelgemaakt, ver
deeld, volgens hunne nationaliteit, als-
volgt 3200 Hollanders,3000 Franschen,
1900 Belgen, 730 Italianen, 380 Canadee-
zen, 360 Engelsehen en Ieren, 250 Duit-
scliers, 100 Spanjaards, 60 Zwitsers, 40
Russen en Poloneezen, 30 Oostenrijkers,
20 Luxemburgers, 20 Portugeezen, 1
Deen, 2 Turken, 12 Afrikanen, 30 Ame
rikanen, 6 van Azië en 1 van Oceanic.
('t Vervolgt.)
DOOR
PETRUS VAN NUFFEL
15® Vervolg.
Aangemoedigd door dezen zege werd
liet Pauselijk leger, tegen alle voorval
len aanzienlijk versterkt en uitgebreid.
De vrijwilligers stroomden uit alle we-
relddeelen talrijk toe.Deze voorzorg was
meer dan gewettigd. De vrede zou van
korten duur zijn.
Bereids in de maand Mei 1870 waagde
de vijand een aanval in het gebergte van
Velletri, dichtbij Montalto. Den 27 Juli
1870 trof den H. Stoel eene pijnlijke
mare alsdan ontving Zijne Heiligheid
de tijding, dat Frankrijk zijne troepen
uit Rome ging trekken. Frankrijk, de
oudste dochter dor Kerk, verbrak dus
zijn plechtig verdrag met den Stadhou
der van Christus gesloten. Van toen af
was? door de dubbelzinnige staatkunde
van Napoleon III, de overweldiging der
donck Uit den dagelijkschen omgang van
den grooten kunstenaar met die edele schoo
ne vrouw, uit de intense communie van die
twee uitverkoren zielen, die elkander leer
den begrijpen en liefhebben, WQrd het
machtigste kunstgewrocht der 19e eeuw ge
boren, Tristan en Isolde. Dank zij Clara
Wieck, Schumann's begaafde en liefdevolle
gade, mogen wij ons in het bezit verheugen
van den teedersten Liederenschat, die in hun
verlovingstijd ontstond.
Zij ook was den ziekelijken, overgevoeli-
gen man gedurende zijn heele leven, een
troost en een machtige steun. En de talent
volle, nog zóó jonge violonist Jan Kubeiik,
wie heeft hem aangemoedigd en vooruitge
holpen Een rijke baronesse, die zijn talent
zóó hoog schatte, dat zij met hem in het
huwelijk is getreden.
Vele nog zijn de muzikanten, componisten
en schrijvers, die hun roem aan de edelste
bescherming en vriendschap dit laatste
vooral van ontwikkelde vrouwen danken.
Die eer zal aan de verlichte vrouwen der
twintigste eeuw te beurt vallen eene vero
vering te meer voor hen begaafde zielen
van den oftdergang redden en de Kunst
meer groote mannen schenken.
Clotilde REYNIERS.