TOTmTus
Van Beroemde
Bekeerlingen
W eek Kalender.
Lente.
Henri Laoordaire.
SINT FRANCISCUS m ASSISI
door Pater Valerius lïiaüy 0. F. Bi.
KATHOLIEK NIEUWS- El\ AANKOXDlCilXGSBLAD
Aalst, den t Juni 1018.
JUNI.
Evangelie van den Zondag
De gennodigden weigeren naar het avond-
maal te komen. Luc XIV.
2 Zondag, 2. na Sinksen. Plechtigheid van
het H. Sacrament.
3 Maandag, H. Clotildis, koningin van
Frankrijk.
4 Dijnsdag, H. Franciscus Coraccioio, bel.
5 Woensdag, H Bonifacius, b. en mart.
fi Donderdag. H. Norbertus, biss.
7 Vrijdag, H. Hart van Jesus. H Robertas
abt.
8 Zaterdag, H. Medardus. bb.
Zondag i Juni 1918.
5 centiemen het nummer
72eJaar Nr 4808
Ik houd van bloemen en
van wijde lucht
Ik droom van glorie en
van stoute vlucht.
Er botten liederen
in mijne ziel,
Een krachtige bloei, waarop
de zonne viel
Leve de Lente, die
me juichen doet,
Om al haar groen en zon
in overvloed
En 'k wil me baden in
die zonne-pracht.
Mijn ziel verzaden met
haar levenskracht.
Dan zal ik eens, vol geur
en vrije lucht,
Me roemen mogen 0111
mijn stoute vlucht.
Albr. Baf.yf.ns.
38e Vervolg
Na den storm. Hij sticht nieuwe kloosters
en predikt voort. De schoolwet Falloux.
Laatste sermoenen in de Kathedraal.
Meteen legt hij voorgoed de pen als jour
nalist neer. Hij verlaat de redactie van l'Ere
Nouvelle. Hiermede miek hij zich voor goed
los van dit roerig politiek leven, dat hem
nooit sterk had aangelokt, en waaraan hij
zich ditmaal terloops een weinig had ver
brand. Zijn drift naar Waarheid, zijn liefde
voor de Kerk deden hem soms op het doornig
pad der politiek verdolen. Dwaling eener
schoone ziel, besluit P Longhaye S. J
een zijner biografen, hier terecht. Doch
eigenlijke politieker is Lacordaire nooit ge
weest. Mijn roeping heeft nooit een poli -
tiek karakter gehad, schrijft hij zelf, en
'nochthans ben ik bijwijlen met die groote
klip der politiek in aanraking gekomen,
- hetzij dat ik mij door te veel toewijding
liet meeslepen, ofwel dat ik er slechts de
bittere ervaringen moest van opdoen. De
ondervinding heeft me thans geleerd, en
wellicht ging niet alles voor het goede
verloren. Gij kunt u niet inbeelden welk
een vrede ik thans smaak, en hoe ik nu
klaarder dan ooit inzie wat God van mij
verlangt voor de toekomst. (Brief aan
Mevr. de Frailly, 7 September 1848.)
De uitbreiding der Dominikanen neemt
van her al zijne zorgen in beslag. Nieuwe
kloosters worden gesticht te Flavigny, te
Toulouse, en zelfs te Parijs, te midden van
het kamp zijner hardnekkigste tegenstrevers,
plant Lacordaire triomfantelijk den standaard
van den heiligen Dominikus.
Den I5e Maart 1850, is een schoone
triomfdag
te meer in het leven van den grooten Domi-
nikaan. Dien dag doet graaf de Falloux,
minister van openbaar onderwijs en eere-
dienst, de beruchte Schoolwet stemmen wei-
Letterkundig Mengelwerk
Verboden nadruk.
ALS DICHTER
(Uit de onuitgegeven kopij van Excelsior
(5e Vervolg).
Ik zeg meereenzelfde dichter komt niet
noodzakelijk in dezelfde stemming bij het
zelfde voorwerp.
Eens was de wind voor Gezelle een onrus
tigc geest, niet waar? Nu, een andermaal
maakte hij den indruk van een dronken boer
die voor de gesloten deur lawaai houdt en
buldert om in te zijn.
Elders vergelijkt Guido hem weer bij den
sterken engel uit het heilig Schrift waartegen
Jacob te vechten had in den nacht elders
nog, bij een vijandelijke ruiterij die hevig
storm loopt tegen een leger van blaren. Een
andermaal voelde hij weer niets bij zulk
'n wind. Want, merkt wel op: men is niet
dichter altijd door, op al Instonden van den
dag en den nachte maar Gezelle heeft om
trent alles bezongen in onze Vlaamsche
natuur, koeien en vogels, boomenen kruiden,
het edel hingst-dier, der Sassen vreugde, en
de dikke vlieg die in den zonneschijn tegen
de ruiten-trommelt, weiden en winden en
wateren en wolken, alles. Had hij nu op
De DtnderMe
Abonnementsprijs 3 frank 's jaars.
Men schrijft in te Aalst
31, KORTE ZOUTSTRAAT, 31.
DRUKKF.R-UITGEVER
VAN hl) l>IJTTE~GOOSSENS
ke aan de godsdienstige instellingen in
Frankrijk toelaten zal veel vrijer en ruimer
te ademen.
Voor zulk een wet hadden Montalembert
en Lacordaire reeds een heel menschenleven
gestreden gelijk onversaagde kruisvaartrid
ders. Geestdriftig laat de predikant er zich
over uit
Zij (de nieuwe schoolwet) stelde een
einde aan de wreede verdrukking van liet
geweten, zij liet een wettigen wedijver toe
onder al dezen die hunne krachten aan het
verheven werk van opvoeding en onder-
wijs wijden, en dank aan haar konden
diegenen welke een rechtzinnig geloof "be-
leden, het gaaf en ongeschonden overplan-
ten op het nageslacht. («Herinneringen».)
Hij zet zijne
ConferencieBn
voort Tijdens den vastentijd van 1851 ver
volgt hij zijne sermoenen in de hoofdkerk
van Parijs. Deze sermoenen zouden zijne
laatste zijn... Roerend klinkt zijn afscheids
woord aan de Kathedraal en aan het uitver
koren publiek dat daar gedurende zoovele
jaren zijn woord kwam drinken gelijk een
godenwijn
O wanden van O. L. Vrouw, geheiligde
gewelven die mijn woord hebt weerkaatst
in zoovele zielen van God beroofd, altaren
die mij hebt gezegend, tk verlaat u niet, ik
zeg alleen wat gij geweest zijt voor een
mensch, en ik stort me in mijn zeiven uit
bij de herinnering aan al uwe weldaden,
zooals de kinderen van Israël de gedachte-
nis van Sion vierden. En gij, Mijne Heeren,
reeds gewassen tot een talrijk geslacht, in
wie ik misschien het zaad van waarheid
a en deugd heb geworpen, ik blijf u bij in
de toekomst evenals in het verleden doch
indien er een dag mocht komen waarop
mijn krachten de vlucht mijner ziel niet
meer steunen, en waarop gij misschien
den zwakken weerklank eener u eertijds
dierbare stem minacht, weet dan dat gij
nimmer ondankbar zult zijn, want niets
kan voortaan nog verhinderen dat gij mijn
glorie geweest zijt in dit leven, en eens in
de eeuwigheid mijn kroon zult worden.
En inderdaad, die heerlijke kathedraal,
waarvan hij telkens de torens groette zoo
haast hij ze bij zijn aankomst in Parijs van
ver ontwaarde, blijft voor het nageslacht de
reine glorie van den onsterfelijken redenaar
schitterend bewaren, en hare spits wijst
triomfantelijk omhoog het lichtspoor aan
waarlangs zijn schoone ziel de eeuwige glorie
is binnengetreden.
('t Vervolgt).
Akte van toewijding aan het
H. Hart van Jezus
welke op 9 Juni in al de kerken van ens bis
dom Ier gelegenheid van de vijftigste verjaring
der toewijding van België aan het H. Hart zal
voorgelezen worden.
O Jezus, onze Verlosser en onze God,
niettegenstaande de groote liefde die U
bewogen heeft voor onze zaligheid uw kost
baar bloed te vergieten en het H. Sakrament
des Autaars in te stellen, zijn er zoovelen
die U niet beminnen, die U lasteren, die U
beleedigen door allerlei zonden, zelfs door
zonden rechtstreeks bedreven tegen het
Sakrament uwer liefde.
Wij begeeren die ondankbaarheid te ver
zijn wandeltoertjen door den buiten, van al
die verschillende dingen, telkens en opnieuw
een levenden indruk ondergaan, dan ware
zijn arm hart er onder bezweken, en zijn
dichterspeeltuig ware in plaats van te klin
ken, veeleer onder al te sterke spanning' aan
stukken gesprongen
Neen I de dichterlijke ontroering grijpt u
aan bij korte poozen, bij vlugge vlaagjes, nu
bij dit en dan bij dat, op 't onverwachts I
Komt ze, dan kunt ge dichten, blijft ze ach
terwege, dan moet ge zwijgen, al duurde
haar stilzwijgen dertig jaren aan een stuk
zooals 't bij Gezelle gebeurd is.
Me dunkt, ik heb genoeg gesproken over
poëzie in 'talgemeen. Natuurlijk heb ik dit
onderwerp niet volledig kunnen verhandelen.
Opzettelijk liet ik sommige zijden van het
vraagstuk in de schaduw, om voller licht te
werpen op den kant waarlangs Vader Fran
ciscus treedt in het rijk der poëzie.
Voortaan wijken we niet meer van onzen
Heiligen Dichter af. Ik heb dus vooreerst te
bewijzen dat Franciscus de natuur verstond
als een dichter, en alle dingen beluisterde
met zijn ziele. Ik ben met mijn bewijs al
klaar.
OordeeltEr kwam een dag in zijn leven
dat hij bitter kloeg omdat de natuur hem
niets meer zei, als eertijds, en voor hem
gestorven lag.
goeden, en adn iiw Goddelijk Hart herstelling
te doen voor al de oneer die U wordt toege
bracht.
Daarom wijden wij ons toe aan uw God
delijk Hart, o Jezus Wij verklaren plechtig-
lijk dat wij altijd uw gezag over ons willen
erkennen, dat wij U gansch willen toebe-
i hooren, dat wij IJ zullen beminnen en diene/i
uit al de krachten van onze ziel, dat wij
altijd uw H. Hart op bijzondere wijze zullen
vereeren.
Wij wijden ook onze huisgezinnen aan uw
H. Hart toe d5.)r meet gij heerschen,
vereerd, beminden gediend worden.
Wij wijden aan uw H. Hart het Bisdom
van Gent toe, met al zijne parochiën en
kloosters, met al zijne godsdienstige inrich
tingen, metal zijne gestichten van onderwijs
en liefdadigheid.
De priesters met hunnen bisschop zullen
te zamen werken om de godsvrucht tot uw
H. Hart meer en meer te verspreiden.
Wij wijden toe aan uw H. Hart België, ons
duurbaar Vaderland, en maken het voorne
men, elk naar zijn vermogen, het onze bij
te brengen tot het oprichten van den tempel
die in onze hoofdstad een openbaar en eeu
wigdurend gedenkteeken nioet zijn van de
godsvrucht der Belgen tot uw H. Hart.
Ontvang deze toewijding, o goddelijke
Zaligmaker. Geef ons in de liefde van uw
Hart altijd te mogen leven schenk aan onze
huisgezinnen de zegeningen die Gij beloofd
hebt aan de huizen waar uw H. Hart ver
eerd wordt Zegen het Bisdom van Gent,
opdat de godsdienst er zou bloeien en opdat
uwe geesels er van verwijderd worden. Ze
gen het Vaderland opdat het met eenen ge
lukkigen vrede, geestelijken en tijdelijken
voorspoed geniete.
Geloofd en bemind zij overal het II. Hart
van Jeshs
Wij verlecnen aan al onze diocesanen
eenen aflaat van 50 dagen, telkens zij deze
akt van toewijding I zen.
V EMIL1US JOANNES,
Bisschop van Gent.
Het munitie-verbruik in den
wereldoorlog.
In de 600 botsingen, gevechten en slagen
van den oorlog van 1870/71 loste het
Duitsche voetvolk rond de 220 millioen, het
veldgeschut 338,309 en het zwaar geschut
320,000 schoten. Straatsburg viel na een
belegering van yijf weken met 202,099,
Parijs na vijf weken met 110,286, Metz na
12 weken met slechts 4.877 schoten van het
Duitsche belegeringsgeschut.
Dit zijn getallen, welke in vergelijking met
die van den wereldoorlog zeer klein zijn.
Reeds gedurende het groot offensief van
1915 werd het dagelijksch munitie-verbruik
op ongeveer 300,000 schoten van de artillerie
geschat. In 't begin van het offensief aan de
Somme verschoten de Engelschen-op een
week meer munitie dan in de eerste elf
oorlogsmaanden samen en gedurende het
trommelvuur van dezen reuzenslag gebruikten
zij op eenen dag de munitie-voortbrengst
van elf oorlogsmaanden.
Tijdens den slag bij Atrecht werden er
door hen in vier dagen zesmaal zooveel
granaten verschoten als in den ganschen
oorlog 1870 71.
Gedurende den slag bij Verdun werden er
op een dag I millioen schoten gelost.
Gij hebt wel reeds gehoord of gelezen hoe
Franciscus door zijn eerste jeugd zwierde als
een jongen van de pret, inet bloemen op
zijn hoed, met zijden strikken aan kraag en
schoen en vooral met luchtig gezang en ge
zwets op de lippen.
Zijn moeder was naar alle waarschijnlijk
heid de dochter uit een adellijk vervallen huis
uit Provence, door haar familie uitgetrouwd
aan den rijken koopman Bernardone, mis
schien wel om zijn geld. Was zij het die in
haar zoon dien zucht naar roem en glorie
wekte
In alle geval, 't was al van grootheid dat
de jongen droomde, van veldslagen winnen,
van riddersporen veroveren, van bezongen
worden door minnezangers en troebadoers
op burchten en kasteelen Met het geld van
zijn vader en 't edel karakter overgeërfd van
moeder, en zijn eigen rondborstige vroolijk-
heid stond hij dra aan het hoofd der Assisi-
aansche jonkheid, die hem vierde als de
bloem van hun stad en .den koning van de
jeugd.
Nochthans, opmerkenswaardig genoeg I
dat jolig feestkind vond er wonder genoegen
in, alleen door de valleien van Aipbrië te
droomen, of op den berg Subasio uren lang
in gesprek te treden met de grootsche natuur.
Wat sprak tot hem die trouwe vriendin
Och geen twijfel mogelijk die is altijd
't akkoord met een poët en spreekt zooals
AANKONDIGINGEN
Kleine één maal i,5o fr twee maal 2,50 Ir.
Gewone annoncen 0,30 de regel.
Vonnissen, sterfgevallen, enz. 0,50 de regel.
Dikwijls te herhalen volgens akkoord.
Indien men nu aanneemt dat er gemiddeld
een millioen schoten op zeven dagen gelost
worden, en dat iedere granaat ongeveer 45
kilogram weegt, dan komt men tot de slotsom
dat er op 30 wc-ken 1,350,000 ton staal
verschoten werden. Voor het vervoer van
deze hoeveelheid staal waren er 135,000
spoorwegwagens noodig-
DOOR
PETRUS VAN NUFFEL
17e Vervolg.
Se dederuntVelen zijn gevallen. Rn
toch gaat men hunne graven niet wee-
nend voorbij, maar mot de hoop in de
ziel, rechtmatig lierop de eervolle Vader
landsliefde, die zij ons nalieten. Zij traden
in dienst van de Eeuwige en opperste
Rechtvaardigheid, bewaarheid in Chris
tus, djo, Godlof! uit deze wereld niet
gebannen is, die zichtbaar blijft in den
persoon van Jezus' plaatsvervanger, die
z veeft over hel aardrijk en, onder alle.
volken, blijft ingeworteld, edelmoedig
genoeg op Hem goed en bloed te offeren,
'l'e Castelfidardo, te Montana, te Home
hebben de Zouaven, van hunne lichamen,
den Paus eene borstweer gemaakt. Zij
betaalden rijkelijk liunno getrouwheid
aan de Kerk in die smartvolle dagen,
toen de grond onder de voeten der strij
ders wegzonkwaitncer de wapens hunne
bebloedt^panden ontvielen, wanneer
eiken at"hnd. in het Westen, een brok
hunnerkrijgsglorie verdween.... Opdien
lijdensweg vielen zij stervend neer, doch
de Waarheid zegevierde de muren der
Eeuwige Stad stortten in, maar de Heilige
Ark werd gered en de Pauselijke Oufaal-
baarheid uitdrukkelijk 011 plechtig beves
tigd. Waarlijk, veel namen van Pause
lijke Zouaven, gesohreven'in het Katho
liek Goudboek, zouden moeten gebeiteld
staan in het marmer der altaartafels van
alle kerken der wereld. Zij hebben recht
op onze bewondering, op onze erkente
lijkheid, de dapperen, die ons glansrijk
bewezen, dat op het uitgestrekt veld der
Katholieke Kerk altijd de palmen "van
het martelaarschap bloeiden (1).
Bij dit huldebetuig zouden moeten ge
voegd worden al de prachtige lofspraken,
op de graven van afgestorven Zouaven
uitgegalmd, en die zoo schitterend als
welverdiend hunne verdiensten herinne
ren.Het zij echter voldoende, hier de lijk
rede te laten volgen, den 20 April 1880,
op liet graf van wijlen onzen diepbe-
trourden Vader uitgesproken, door den
heer Polydoor I)e Paepe, bevelhebber
van de Vrije Gewapende Brandweer en
schrijver van het Aalslersch Piusgenoot-
scbap
Mijne Ileercn, Wapenbroeders,
In dö zee dc-s levens, schuimend van vreugd,
liefde, wellust en genot, verschijnt de onverbidde
lijke dood. oin ons degenen, die ons het duurbaarst
waren als bij tooverslag te ontrukken... Is dit hier
het geval niet met onzen besten makker, den beer
FLORENT VAN NUFFEL, lid van ous Vrij Korps,
en Voorzitter van bet Piusgenootschan Pro Petri
Sede
liet moet aan mij. Bevelhebber, op dit oogenldik
toegelaten zijn, een laatste hulde te brengen aan de
(tl Pierre Le Tallec, Zouave et Jesuits, pp.
257-?58.
hij gestemd is. Een naamloos dichter heeft
die droomerijen van Franciscus op zeer ge
lukkige wijze vastgelegd in een vers dat ik
nog even de toelating vraag om aan te halen.
Hij laat Franciscus zelf op lateren tijd tot zijn
moeder zeggen
Ik zag weleer een wonnig tooverrijk,
Een droomenland in Umbria's valleiën.
Wie mocht zoo op hun bodenTopenspreiën
Dat malsch en mollig voettapijt van groen
Wat koning moest zijn plechtige intree doen,
Dat ook die weidsche boomen, 'tallen kanten,
Daar stonden op hun post, als muzikanten,
En speelden, juichten, zongen,ganschdendag,
Terwijl ze wuifden met een groene vlag.
En dat gejaagd, nieuwsgierig volk van
[veugelkes
Dat weg en weer daar vloog op vlugge
Ivletigelkes
E11 piepen kwam van onder 't vijgenblad,
Al babblend, of hij nog niet nadertrad.
Mijn God, mijn God hoe schoon I met
[frlsch geklater
Viel van den berg Subasio het water
In da^tlc kronkelingen, naar het dal,
E11 scheen, in 't zonnelicht, een perelval.
Hoe schoon hoe schoon Daar kon ik
[eindlooze uren,
Te midden al die weelde, staan en turen,
Half lachend en half wcenend, héél alléén,
Zoodal Ik zelf die blije koning scheen
('t Vervolgt).
schoone en verheven hoedanigheden van den man-
wiens stoffelijk overblijfsel wij hier ter aarde neer,
I11 1875, toen tich hier ter stede een Vrijwillig
Pompiorskorps vormde, was Van Nuffe) eenen der
eersten die zich aanbood om ten allen tijdo zijne
medehuiyers te helpen. Gedurende de lien jaren,
dat hij van het korps deelmaakte. werd Idj bevor
derd tot kaporaal, ontving hij meermaals eerotee-
kens van moed en zelfopoffering, was hij een voor-
beeld van gedrag en onderwerping altijd op zijnen
post, wauneer rampen en gevaar dreigden, wist hij
met de scherpste nauwgezetheid de minste beveleu
zijner overheden te volbrengen.
In 1866, toen onzen onsterfelijken Paus Piua IX
zijnen troon bedreigd zag, aarzelde Van Nu/fel niet
alles hier op aarde te verlaten, ouders, broeders,
bloedver wanten en vrienden, om zijn bloed tot deu
laatsten drnppel te gaan vergieten voor de Heiligste
der Zaken, voor Hem, die God hier vertegenwoor
digd. Ook nam hij deel aan de gevechten van Valen-
tanoen Bagnorea rnnan den veldslag van Mentana,
waai hij het eerekniis Pro Fidei et Virtuti en de
graad van kaporaal bekwam.
Ja, Van Nuffel kende niets dan de Godsdienst en
zijn christelijke princiepen. Indien ik kom te
sterven, zegde hij, dan hoop ik dat God mij zal
redden Dit wa6 de hoofdgedachte, die de Pause
lijke Zouaven beheersehte en die hen melden hel
denmoed bezielde, in liet midden van. tien strijd,
die hen belette het getal hunner vijanden te tellen.
De Heilige Stoel heeft in hem eenen zijner trouw
ste verdedigers verloren
Wij verliezen in hem eenen dei' dapperste pom
piers
Door zijn leven on door zijne dood zal hij ten
.eeuwigen dage getold worden onder de edelmoedig
ste kampers voor de Heiligste Zaken.
Was hij als echtgenoot niet een voorbeeld van
liefde en zorgen voor zijne diepbeproefJe gacfè
Wist hij niet als vader een waakzaam oog te houden
op de opvoeding zijner kinderen, voor wie zijn zoo
vroegti jdig afsterven een wreeden en onherstelharen
slag is
Gij allen, achtbare toehoorders, zult met mij ant
woorden Ja, zoo was bij, wiens koud lijk daar
voor ons rust over wiens bloeiend lichaamsgestel
al te voorbarig den adem der dood blies; hij die zoo
vroegtijdig als onverwacht aan de liefde zijner
familie hn ontelbare vrienden werd ontrukt. En bij
de bekrachtiging van dit oordeel, mogen wij van de
Barmhartigheid des Heeren hopen en] verwachten,
dat ons aller Vriend slechts ingesluimerd is om irt
de armen vnn zijnen Schepper te outwaken.
Rust dus in* Vrede, o kamper van God, Voorbeeld
der Chmtone Soldaten, Man van zelfopoffering Do
heilige vlam, die in uw boezem laaide, is niet uit
gedoofd uw zwaard gleed niet ganscb in de
scheede Uw voorbeeld overleeft bot nageslacht.
De dood van den Rechtvaardige, die zijne jeugd,
zijn bestaan, zijne vermaken, de genieten vnn het
leven aan God offert tot de verdediging der Waar
heid en der Deugd. zal den ingesluimordon moed
an meer dan een Christen opwekken.
Vaarwel, Vriend en Wapenbroeder Vaarwel
En laat ons hier, hij uw graf, de groote Wnarhpid
herdenken O mensch, wat is uw lot
Lijden en sterven.
Ook l.r XX Siècle, in zijn nummer
van 13 November 1907 wreekte in gloed
volle woorden de nagedachtenis onzer
dluurbafce Zouaven 1 In de politieke we
reld namen zij stellingals vrijwillige kam
pioenen van het miskend recht, op een
oogenblik dat het princiep van niet tus-
schen fa komen cn hol aanvaarden van
hel voltrokken feit al de lafaards voor
wendden om de inpalming te wettigen,
ten bate der verraders, die er belang iu
hadden. Jongelingen, friscli uit de school
ekomen verloofden, gereed 0111 hunne
bruid ten altaar te leiden huisvaders,
door de tengere armpjes hunner kinderen,
aan den haard verbonden allen vertrok
ken om naar Home te gaan vechten,
zonder hoop van te overwinnen, slechts
met hei eenig doel hunne toewijding en.
hunne overtuiging te bevestigen. Een
hunner, de Brémond, had in zijn blazoen
voor leuze Pi us fidei et fidelilati
quant vit"'. Allen beoefenden deze
spreuk zij hechtten meer prijs aan hun
Geloof dan aan hun leven. De Zouaven
waren naar Rome gesneld uit liefde tot
God.
Kapitein Adeodaal Dufourncl, gekwetst
op de villa Geccliina, den 30 October 1807
en den 5 November overleden, schreef
in zijn dagboek, den 18 Juni 1807, de
verjaardag zijner in diensttreding
Jacob had Laban gedurende tien jaren
gediend om Rachel te hekomen. Ziehier
thans, o goede God, zeven jaren dat ik
in uwen dienst ben zoudt Go mij einde
lijk do schoone dood niet gunnen, naar
dewelke ik zoo vurig verlang
Waloram d'Erp, doodelijk gewond te
Mentana, sprak zieltogend Ik sterf
guarn voor de 11. Kerk - eu zijn vader,
dioaan hol lijdonsbed stond,antwoordde:
•- Ik hen trolsch op mijn zoon I
Wanneer Carlos d'Alcanlara zijn ouders
verliet, sprak hij tot hen lk vraag
uw zegen, zooals vroeger de Kruisvaar
ders dien vroegen, eer zij uittogen lot
bevrijding van het Graf van Jezus-Cliris-
tus. Ik aanvaard mijne roeping uit do
handen van God, overtuigd als ik hen,
dat ik sterven zal. De dagen, waarop ik
zal kunnen lijden, zullen mij de schoon
ste toeschijnen. Zijn laatste zucht was
God wil hetJan Moelier, 'van Leu
ven, genaamd de dapperste onder de
dapperen, loog in I860 naar Italië. Hij
was geen soldaat geboren, maar hij werd
het door de kracht van het Geloof, dat
hem bezielde en lo Castelfidardo tot oili-
cier verhief. Zijne zelfverloochening,
waarmede hij de wapens opnam voor den
Paus, steunde op Hem, die eens deze
woorden uitsprak Hij die zijn leven
wil bewaren, zal het verliezen maar
liij die zijn leven voor mij zal verloren
hebben, zal het weervinden. Gene
raal do Sonis wilde dat men al zijne titels
vergat, om op zijn grafsteen'enkel te
schrijven Miles Christi. Kolonel
markies de Pimodan, de held van Monte-
flascone en Castelfidardo, die zijne rust,
zijne aanbeden vrouw en lieve kinderen
verliet, riep nog, terwijl hij onder de
kogels neerplofte Leve Christus en
toen Pius IX de dood van den edelen
Pimodan vernam, sprak hij, tol in de ziel
geroerd Muynce animte jwodigus
('t Vervolgt.)
