Belangrijk Bericht.
Moderne wetten en zeden
lleT-
VOOR STAD EN ARRONDISSEMENT AALST
MUSSOLINI
zjuuuïig m jLFccemuer 1^20,
Abonnementsprijs
KATHOLIEK WEEKBLAD
tot veredeling van Volk en Land.
BEHEER EN REDACTIE 29, Korte Zoutstraat, AALST
De Schuimloopers
Voor alle advertentiën buiten hel Arrondissement Aalst wende men zich naar OFFICE DE PUBLICITÉ 36, Nieuwstraat, Brussel.
Al wie een abonnement
neemt op DE DENDERBODE
voor 't jaar 1924, ontvangt het
blad gratis van nu tot Nieuw
jaar.
AbonnementsprijsBinnen=
land fr. 8,50, vooruit te betalen.
Postcheckrekening 44024.
DAGWIJZER
Zijn wij tevreden
IVaar is de Vrede,
de ware Vrede te vinden
Binnenland
Buitenland
Amerika
8.50
15.00
2 doll.
ADVERTENTIËN
volgens akkoord.
Postcheckrekening
44024
DE DENDERBODE
WERKEN VAN
Dr R. SNIEDERS
PRIJS FR. 3.50
Franco per Post fr. 4.50
VERKRIJGBAAR
TEN BUREELE DEZER.
Postcheckrekening
44024
ZATERDAG 1 DECEMBER 1923.
December of Wintermaand.
Zondag, lc Zondag van den Advent.
Begin van het Kerkelijk jaar. Ad
vent beteekent komst en is een tijd
van bereiding tot den Hoogdag van
Kerstmis.
H. Bibiana, Maagd en Martelares.
Maandag, H. Franciscus Xaverius, Be
lijder van het Gezelschap Jesus,
Apostel van Indiëen Japan.
H. Livinus, Koning van Engeland, Belij
der.
Dinsdag, H. Barbara, Maagd en Marte
lares, Patrones der goede dood zij
wierdt onthoofd voor het geloof te
Ninove door haren heidensche
vader Diocosurus. De straf Gods
volgde onmiddellijkeen bliksem
slag doodde hem aanstonds.
H. Petrus Chrysologus, Aartsbisschop.
Woensdag, H. Sabas Abt.—H. Crispina
Weduwe, Martelares.
Donderdag, H. Nicolaus, Bisschop van
Myra. Wordt te Aalst gevierd door
de winkeliers.
H. Theophilus, Bisschop van Antiochië.
Vrijdag, le Vrijdag der maand. H.
Ambrosius, Aartsbisschop van Mi-
lanen. H. Fara, Abdis.
Zaterdag, Onbevlekte Ontvangenis van
Maria. Overgroot voorrecht door
haar alleen bekomen. H. Hilde-
man, Bisschop.
Schoon men komt tot hooge staten,
Schoon men heeft geduchte macht,
Schoon men krijgt ook groote baten,
Nog is 't dat men meerder wacht.
Vrienden, laai u vergenoegen,
Met wat u de Hemel geeft.
Wilt u naar de rede voegen
Dat is 't beste wat men heeft.
Waarom wenschen, hopen schromen?
Waarom altijd weder aan
Schoon gij mocht het al bekomen
t Kon u dan ook slimmer gaan.
J. Cats.
VredeoHet is het visioen,
iet geruststellend visioen, waar-
ïaar al de gedachten, al de wen-
'chen van de heele wereld gericht
itaan
Slechts eenen wapenstilstand
leleven wij nu, en wie weet of hij
ang zal duren
De vrede, de Heilige Augusti-
us noemde hem De gerustheid in
lc orde. Inderdaad, zoowel voor
e volkeren als voorde enkelingen
an er niets hoegenaamd de orde
ervangen, niets
En orde heerscht er als eiken
ieder op de plaats is die hem toe
komt, en daarom moet vooral en
bovenal God de zijne hebben.
God eerst gediend, dat ja, is de
eerste voorwaarde tot den vrede.
Met den Psalmist herhalen wij
Alle zekerheid, alle veilligheid is
onmogelijk, bijaldien God de grond
slag onzer vestingen en de bewaker
onzer haardsteden niet is.
Eeuwen lang had Europa aan
God, den Heer, zijne plaats ge
schonken, maar de Omwenteling
van 1789 kwam onze samenleving
ontchristenen.
En zóó heeft het geweld de
plaats van het .recht ingenomen,
en de vraagstukken der rechtvaar
digheid zijn enkel rekenvraagstuk-
ken geworden
Iedere zedelijke qucestie behelst
eene sociale quoestie brengt uw
land terug naar den socialen chris
ten geest, en gij brengt het terug
naar Christus.
Er bestaat een sociaal vraagstuk:
men wil meer rechtvaardigheid,
meer wijsheid, meer deelname in de
openbare zaken, met één woord,
men wil meer geluk.
God zelf heeft de zucht naar ge
luk in onze harten geplaats. Hij
heeft ons geschapen voor zijne glo
rie en voor ons geluk.
Bijgevolg heeft men het recht
naar het geluk te streven, maar op
deze- aarde kan men het niet beko
menen daarom keert de mensch
zich van God af.
Goddeloozen trachten de volks
menigte van God af te trekken, en
de gelijkheid in 't genot niet kun
nende bekoijen, zoo dompelen zij
haar in de gelijkheid der ellende.
Ode gelijkheidDoor de waar
de onzer zielen zijn wij allen aan
elkander gelijk Immers voor alle
zielen heeft Onze Lieve Heer, Je-
zus-Christus, zijn bloed gestort, en
aan de Communiebank kunnen wij
allen andere Christussen wezen.
Het lijden is eene straf, maar het
is ook een middel tot zelfverhef
fing.
De dood, 't is de verheffing naar
hooger. Zij ontneemt ons het le
ven niet zij schenkt ons het le
ven.
Eere en glorie aan God, die ons
een leven gegeven heeft, waar
van wij den zin niet genoeg ver
staan
Eere aan de Heilige Kerk, die
Hem vertegenwoordigt, en die de
uitkomst aanduidt, welke nergens'
anders te ontdekken is.
Werd alles nageleefd dat Onze
Lieve Heer, wat de Heilige Kerk
leert, daar ware geen spraak op
aarde van onrechtveerdigheid, van
woordbreuk, neen
Wanneer gij God boven alles
stelt, wanneer gij God aan allen
doet kennen, dan vericht gij waar
lijk vaderlandsch werk.
Derwijze verheft gij het peil van
uw volk.
De vrede van Christus is het rijk
van Christus.
Plaatst Christus boven alles, en
om den vrede in de samenleving
terug te brengen, herstelt eerst en
vooral Christus in de samenle
ving
(Getrokken uit de schitterende
redevoering, welke verleden Zon
dag de oudste leeraar der Hooge-
school van Lyon, een 77 jarige
ouderling, uitspraak op het Con
gres van het Katholiek Verbond,
te Brussel).
EENE VRIJSPRAAK...
Ophefmakend was wel, onlangs de vrij
spraak in de zaak Scouvemont. Een ma
joor had zijn vrouw gedood, welke hem
ontrouw was geworden, en werd door den
krijgsraad vrijgesproken. Het verdikt
luidde o. a. als volgt
Gezien de majoor steeds verklaard
heeft dat zijn vrouw een minnaar had
en dat deze verklaring moest aangeno-
men worden daar ze uitgaat van een
officier met een ontwikkeld eergevoel,
Zie, dat heet ik, op zijn minst, een zon
derling verdikt. Feitelijk in rechterlijken
zin, was er geen bewijs van echtbreuk.
Doch de moordenaar verklaarde dat dit
bewijs er wel was, en, omdat hij een mi
litair uniform droeg, dus, naar de meening
van den krijgsraad, een man met een
ontwikkeld eergevoel-,, was, werd die
verklaring aangenomen als een woord van
het evangelie.
Indien de moordenaar nu eens geen
uniform gedragen had, en indien het nu
eens geen krijgsraad geweest ware die
hem vonnissen moest, zou zijne verklaring
dan hetzelfde gewicht in de weegschaal
van Moeder Justitia gelegd hebben Wij
betwijfelen zulks sterk. De plichtige kon
nochtans, in dit geval, evengoed een man
met een ontwikkeld eergevoel geweest
zijfn, doch bij een burgerlijke rechtbank
zou zulks niet langer gelden als een argu
ment om een moordenaar een brevet van
onschuld te geven. Wij gelooven dus dat
majaar Scouvemont, indien hij vóór een
niet militaire rechtbank verschenen ware,
ook geen vrijspraak zou gekregen hebben.
Wij zijn het dan eens met alle ernstige,
onpartijdige menschen die, te dezer gele
genheid hebben geprotesteerd, en de vraag
opgeworpen waarom het een krijgsraad
was die hier te oordeelen had over een
moord Want het feit dat iemand, op het
oogenblik dal hij eene misdaad beging,
tijdelijk in een uniform van soldaat stak,
is geen reden om hem aan het burgerlijk
gerecht te ontfutselen, en hem vóór een
militaire vierschaar te zetten.
Dit schijnt logisch, en daarmede zullen
alle onbevooroordeelde lieden instemmen.
Eene tweede beschouwing welke wij aan
deze uitspraak vastknoopen, is deze ten
slotte wordt er om het hoofd van een
moordenaar, als het ware eene aureool
geschapen, en de misdaad wordt wegge
moffeld onder een hoop bloemen. Wij
nemen grif aan dat zulks geenzins lag in
de bedoeling der rechters die tegenover
Scouvermont stonden, doch- de gevolg
trekking hunner uitspraak komt niettemin
op hetzelfde neerde moordenaar was
een man met eergevoel, hij heeft zich zelf
aangesteld als rechter en doodde zijn
vrouw, omdat ze plichtig was. Gij spreekt
hem vrijdus, billijkt gij in zekere mate
zijne daad dus, moet gij in de toekomst
ook al dezen vrijspreken, hetzij man of
vrouw, die huwelijke ontrouw met den
kogel straffen... De moordenaars worden
gehuldigd als rechters... De mensch mag,
straffeloos, zijn evenmensch vermoorden,
wanneer hij denkt daartoe eene ernstige
reden te hebben.
Zooals men zietwordt ons hier vrij spel
gelaten om de uiterste, de meest gewaag
de gevolgtrekkingen te maken. Het prin
ciep dat de Fransche schrijver, Alexandre
Dumas, zoon, (bij wien de moreele wetten
vaak zeer rekbaar worden) weleer in een
zijner tendenzdramas, "Lafemme de Clau
de,,1 verdedigde"Tuez ia femme. De
vrouw waarin het kwaad sluimert, en
een gevaar wordt voor de samenleving
wordt best gesuprimeerd„, heeft om
zeggen een openbare goedkeuring gekre
gen door de uitspraak der rechters van
Scouvemont. Nu, het spreekt van zelf dat
een dergelijk princiep indruischt tegen de
zuivere opvatting van het menschelijk ge
recht, vooral wanneer men zich, als wij,
op katholiek standpunt plaats, in oogen-
blikken van wettige zelfverdediging, kan
doodslag, onvrijwillig en onberaamd, ver
klaard worden. Doch, met koelen bloede
en koeien verstande, den revolver in han
den nemen,en,kalm, zijn vrouw een kogei
door het hoofd jagen omdat zij plichtig is,
(zooals hier gebeurde), kunnen wij zoo
maar niet lichtzinnig goedpraten. Men zet
immers de deur wijd open voor ontelbare
doodslagen van dit gehalte. En Gods ge
bod staat daar nog immers "Gij zult niet
dooden,,.
Ten slotte dan, heeft dit proces ander
maal een treurig licht geworpen op de
wantoestanden van ons modern wereldje.
De zedelijkheid is er, sedert den oorlog,
niet op vooruitgegaan in de wereld. Hoog
en laag, bij de éénen zonder doekjes er
om, bij de anderen bedekt met een. wit
plaasteren laag van schijndeugd, (de wit
gekall^tegraven.waarvanChristusspreekt),
woekert de ontucht, welke het gevolg is
van het weggooien van alle edele levens
princiepen. Letterkunde, tooneel, kinema,
(men denke even aan den droef beruchten
roman La Gari;onne van Marguerite,
en den even beruchten dito film) vergifti
gen steeds meer de maatschappij, en hul
digen .eene levenswijze, welke totaal
heidensch is, om geen erger woord te
gebruiken. Het ergste is dan nog wel dat
zoo vele menschen, die door hun rang of
hun verstand een rol te spelen hebben, en
invloed uitoefenen op anderen, heelemaal
akkoord gaan met eene dergelijke levens
opvatting. Wat er, in deze voorwaarden
overblijft van huiselijk geluk en huwelijks
trouw, kan met best nagaan in de statis
tieken.
Het wordt een vreeseiijk deficit. Nog
niet zoo heel lang geleden verklaarde een
schepen te Brussel, dat hij, dien dag, meer
echtscheidingen had moeten uitspreken
dan echtverbintenissen.
Dat is het fatale uitwerksel der alge
meene losbandigheid. Misdaden aller
hande, moorden en zelfmoorden, zijn er
het griezelig uitbloeisel van.
Hóe meer God vergeten wordt, hoe
lager het peil onzer beschaving zinken zal.
D' Elm.
(Slot).
Hier eindigde het onderhoud maar het
was voldoende, om ons in de ziel van den
durver te laten lezen en er den wil te
bemerken die bergen verzet, ^n zijn eerlijk
belangloos inzicht. Heeft hij verredragen-
de vooruitzichten, 't is omdat hij denke
lijk weet dat een mensch tweemaal zoo
ver doelen moet als hij werpen kan, en de
zwakkelingen niet geroepen zijn hunne
idealen te verwezenlijken.
Wij weten wel dat de matigen langst
loopen, maar wij hebben ook gehoord,
dat meer dan een matige de gelegenheid
niet meer kon inhalen, toen hij meende
tijd te hebben eene broek aan te trekken,
als zij 's nachts aan zijne deur kloppen
kwamen.
En zijt nu Mussolini's heetste vriend of
zijn hardnekkigste bekamper, ge zult toch
moeten toegeven, dat Italië nog thans het
oorlogszotte, willooze, anarchiek vuur
berg-land zoude zijn, hadde Mussolini het
onder zijne geweldige hand niet genomen.
Laat ons intusschen zien wat er zoo al
omgaat om en rond 'dien roemrijken
Mussolini.
De triomfantelijke doortocht der Facis-
ten van Turijn naar Rome is waarlijk eene
schitterende gebeurtenis geweest, die aan
heel het land getoond heeft dat Mussolini
den naam van Duce volledig verdient.
Zijne buitengewone wilskracht en zijn
scherpe kijk zijn ondersteund door eene
kernachtige begeesterende welsprekend
heid, die zich evenwel aan Senaat en
Kamer ais aan leger en volksmenigte met
fijnheid en zwier aanpast.
t
Voor zijn aftocht van Turijn, de arbei
ders der Fiat toesprekend, heeft hij de
volgende sterke woorden daverend doen
toejuichen
Ik groet u, werklieden, mei de diepste
toegenegenheid niet met den geest der
demagogen die rook verkoopen. De tucht
is noodzakelijk voor allen, vrienden en
tegenstrevers en ware er iemand die
deze tucht niet aannemen wil, ik zal haar
opleggen.
Te Milanen van op het Balkon van het
paleis Belgiosi, heeft Mussolini aan het
Fascistenleger en aan de volksmassa die
op het plein geschaard waren, eene lange
indrukwekkende redevoering gehouden
in dewelke hij het alreeds gedane en nog
bedoelde met klaarheid en kracht heeft
uitgelegd. Nadat hij verklaard had met
welke breedte en openhartige ogvatting
het Fascisme de monarchie, den gods
dienst, het leger en de familie geeërbie-
digd had, sprekende over de vrijheid, de
goede, die niet het minst bedreigd is
voegde hij er bij met eene krachtig-over-
tuigende stem Maar ik zeg, mijne Hee-
ren, ik zeg u, Zwarte Hemden, indien men.
de vrijheid bedoelt iederen dag den ge-
rusten, geregelden, rhytmus van het werk
der natie te staken indien men door vrij
heid het recht bedoelt van te spuwen op
de symbolen van den godsdienst, van het
vaderland, van den staat, welnu, ik, hoofd
der regeering en leider van het Fascisme,
verklaar dat die vrijheid nooit zal bestaan.
Eene langdurige toejuiching der ontelbare
toehoorders begroette die heerlijke ver
klaring.
Tot Bologna, tot Florentië en tot Peru-
sa was de geestdrift niet minder dan in
de voorgemelde hoofsteden van Piemonte
en Lombardië. In deze laatste stad, na de
plechtigheid gehouden op de Piazza Vit-
torio Emmanuele, werd, in de oude kerk
vanSan Ercolano, eene gedachtenislamp
ingewijd. Mussolini zelf goot er de eerste
olie in, en de moeder van een gevallen
Fascist deed ze branden. Daarna werd zij
liturgisch door den Fascistenkapelaan
gezegend.
Immers, wat aan deze feesten den
hoogsten glans gegeven heeft, is hun
godsdienstig karakter. Terzelfder tijd wer
den te Rome en te Milanen, op Zondag
morgen, ter gedachtenis der gesneuvelde
Fascisten, plechtige kampmissen gecele
breerd. Te Rome, op de "Piazza di Siena,
der Villa Borghese, was die plechtigheid,
buitengewoon schilderachtig en indruk
wekkend. Na de H. Mis richtte de hoofd
kapelaan Mgr.Quadriniaan het Fascisten-
leger en aan de tallooze menigte een roe
rende patriotische aanspraak.
De doortocht der Fascistentroepen, den
31 October, van de Piazza del Popoio
naar het Quirinaal, duurde uren en uren
lang, terwijl boven de Euwige Stad, vier
luchtschepen en een honderdtal vliegtui
gen zweefden, feestelijk door de schitte
rende herfstzon begroet, 't Was een heer
lijk schouwspel.
