GEEN TUCHT.
Uit het leven van
beroemde mannen.
VOOR STAD EN ARRONDISSEMENT AALST
Een en ander
Abonnementsprijs:
KATHOLIEK WEEKBLAD
tot veredeling van Volk en Land.
BEHEER EN REDACTIE 29, Korte Zoutstraat, AALST
r
De Schuimloopers
Voor alle advertentiën buiten het Arrondissement Aalst wende men zich naar OFFICE DE PUBLICITÉ 36, Nieuwstraat, Brussel.
DAGWIJZER
Verstandig beheer
zijner goederen
Katholieken van stad en bui
ten, schrijft in op het weekblad van
uw gewest, DE DENDERBODE
Binnenland
Buitenland
Amerika
8.50
15.00
2 doll.
ADVERTENTIËN
volgens akkoord.
Postcheckrekening
44024
DE DENDERBODE
WERKEN VAN
Dr R. SNIEDERS
PRIJS FR. 3.50
Franco per Post fr. 4.50
VERKRIJGBAAR
TEN BUREELE DEZER.
Postcheckrekening
44024
I ZATERDAG 26 JANUARI 1924.
Januari of Louwmaand.
p.27 Zondag, 3e Zondag na drie Koningen.
-«) H. Joannes Chrysostomus, Aartsbis
schop, kerkleeraar.
H. Angela Mesici, instelster der zusters
Ursulinen.
|28 Maandag, H. Paulinus, Aartsvader van
Aquilée.
Gelukzalige Karei de Groote, Keizer,
Belijder.
'29 Dinsdag, H. Franciscus de Sales, Bis
schop, kerkleeraar.
H. Valerius, Bisschop, Belijder.
;30 Woensdag, H. Martina, Maagd, Mar
telares.
H. Adelgonde, Maagd.
H. Bathilde, Koningin.
|31 Donderdag, H. Petrus Nolascus, instel-
ler van het Orde van Merci tot af-
koopingder slaven.
H. Marcella, weduwe.
Februari of sprokkelmaand.
1 Vrijdag, le Vrijdag.
H. Ignatius, Bisschop, Martelaar.
2 Zaterdag, O. L. V. Lichtmis.
De keersen worden voor de hoogmis
gewijd.
H. Laurentius, Aartsbisschop van Kan
telberg, Belijder.
Er is in ons land maar eene wet
lie onderhouden wordt de mili-
-iewet.
Dit vond ik over enkele weken
in mijn dagblad. Het is waarheid.
Men heeft in Belgenland weinig
eerbied voor al wat bestuur is,
.voor wetten, voor provinciale of
gemeentelijke voorschriften. Er is
bij ons volk geen tucht, geen orde.
En dat is jammer en spijtig.
Voorbeelden zijn er bij de vleet,
Vroeger werd de Loi-Wet
uitgevaardigd en in al de herber
gen uitgeplakt. Onder die weinig
gezegende wet zagen we de zat-
lapperij gedurig toenemen. Die de
^overtredingen moesten vaststellen
waren dikwijls de eersten om de
wet te overtreden.
Nu zijn er wetsbepalingen op
-den verkoop van korten drank.
-Die bepalingen worden niet on-
-derhouden. 't Gebruik van korten
drank groeit aan. Maar ja, 't is
ook de verkeerde wereld men
mag in de drankwinkels twee liters
en meer bestellen, en men loopt
gevaar van gestraft te worden als
men maar een liter verkoopt.
De belastingen
Er wordt beweerd dat er heel
velen zijn die hunne aangiften ver-
valschen, en niet betalen wat wet
telijk is voorgeschreven. Men
zoekt op allerhande manieren de
wet te ontduiken en door het net
te schieten. De belastingen zijn
zwaar, maar ze zijn noodzakelijk.
Is 't niet spijtig dat men die zocht
te ontgaan en dat de eerlijke men-
schen, die alles nauwkeurig opge
ven, moeten de sukkelaars zijn? Er
zijn landen waar de burgers er een
eerepunt van maken den Staat het
verschuldigde te geven. Hier niet.
De wetten tot bescherming van
de arbeiders
Bazen trachten ze te ontkomen.
En de werklieden spannen dikwijls
meê. Meermalen hoorden wij vroe
ger over wetsovertredingen van
dien aard. De arbeidstoezichters
stonden onmachtig omdat de werk
lieden zeiven niet meêwilden. En
't gold nochtans de bescherming
van kinderen die te vroeg in 't nij-
verheidswerk werden getrokken.
Het verplichtend schoolgaan tot
14 jaar heeft ook al veel te lijden.
Gelukkiglijk schijnt daarin beternis
te komen, en wordt er beter door
de ouders begrepen dat een kloek
onderricht een weldaad is voor de
kinderen.
De spelen
De kansspelen voor groot geld
zijn verboden, maar blijven be
staan.
Ge hebt dan andere spelen zoo
als de hanengevechten. Men zegt
dat die thans strenger verboden zijn
dan vroeger. En ze gaan voort
hunnen gang, meer en meer. Ik
hoorde onlangs van een prijskamp
men sloeg boven de 20,000 fr. in
komgeld. Of dat spel goed of
slecht is laat ik ter zijdewe stellen
vast dat men achter 't verbod niet
en loopt. Ordeloosheid
Ziet dan verder hoe in steden
én gemeenten de plaatselijke regle
menten uitgevoerd worden. De
herbergen moeten hier en daar op
vaste uur gesloten worden. Er
wordt niet naar omgezien. En zoo
staan wij voor het ongerijmde in
veel werken kunnen de werklieden
slechts 8 uren daags werken, en
een herbergbaas mag 24 uren drank
verkoopen.
De tucht op straat Straatru
moer is over 't algemeen verbo
den... op 't papier. Met der daad
is er overal op zekere dagen straat
rumoer en straatschenderij, luid
ruchtig en overvloedig.
De openbare zeden Ook daar
voor bestaan wetten. Ontucht in
zang, geroep, gesprek is heel dik
wijls strafbaar.
Zet uw ooren open op treins of
trams of op straat. Hoe schande
lijk Moest men tot een vreemde
ling zeggen Dat alles is tegen
de wethij zou meenen dat men
hem prullen wijsmaakt.
Een eigenaardig geval. Toen
men in 1919 de wet van 't acht-
urenwerk inbracht, was men over
al doende in de frontstreek tenten
op te timteren op de Zondagen.
De wet op de Zondagrust kreeg
een leelijken knak.
Vooraleer men nieuwe wetten
make, zou 't goed zijn eens na te
zien wat er dient gedaan te worden
om de oude wetten te doen nale
ven.
Er zou van veel zijden moeten
gewerkt worden om de ordeloos
heid te keer te gaan. Straft men
genoeg Ware strengheid niet een
gepast middel
Alleszins dient men de kwaal
goed te bekijken en te verbeteren.
Het geldt hier den eerbied voor
't gezag, een steunpilaar voor het
openbaar welzijn.
SPIKELINUS.
Gij, koopman, waag niet allegaar
Op eenen bodem uwe waar
En gij, rentier, zie dat uw geld
Niet al aan eenen zij gesteld
En gij, die zijt in landen rijk,
Betrouwt ze niet op eenen dijk
Der wereld zaken altemaal
Die zweven in een losse schaal,
Om zoo te wagen te eener tijd
Al wat gij hebt, en wat gij zijt.
Ik zegge daarom tot besluit,
Ik roep het met den landman uit
Veel kabels zijn den schippers best,
Dus niet te veel in eenen nest.
J. Cats.
Phidias, de wereldberoemde Grieksche
beeldhouwer. Een grootsche wed
strijdDe wraak van een kunstenaar.
Phidias, een der grootste kunstenaars
van de oudheid, werd te Athene geboren,
omstreeks 3530. Van jongs af aan muntte
hij uit in de beeldhouwkunst welke toen
zou dit kunstvak tot eene buitengewone
hoogte opvoeren. Weldra kwam de gele
genheid om zijn talent in het openbaar te
laten blijken. Zijne stadsgenooten wensch-
ten een beeld van Minerva te bezitten, en
zij vroegen aan Phidias om dit beeld te
boetseeren. Maar terzelvertijd bestelden
zij ook eene Minerva aan den beeldhou
wer Alcamenas, wiens faam eyen groot
was. De beide beelden zouden dan aan het
oordeel der meestbevoegde kunstrechters
onderworpen worden, en het schoonste
zou geplaatst worden op eene hooge ko
lom, welke de stad voornemens was op
te richten. Meteen werd een rijke beloo
ning aan den overwinnaar uitgeloofd.
[Tusschen haakjes dit alles moet ons
niet verwonderen, want het is algemeen
gekend hoe de Grieken een groote liefde
hadden voor de kunst, en dan ook, in
allerhande kunstvakken, onsterfelijke
meesterstukken hebben nagelaten.
Als nu de dag, waarop uitspraak moest
gedaan worden, gekomen was, werden de
beide beelden naar de openbare plaats ge
voerd, waar de kunstrechters en eene
ontelbare menigte aanwezig waren. Te
midden van een plechtig stilzwijgen liet
men den sluier vallen die de Minerva van
Alcamenas dekte, en terstond ging er uit
het volk een algemeen geroep van verba
zing en bewondering op. Nooit nog had
men zulk een schoon beeld gezien, zoo
zuiver, zoo fijn, zoo volmaakt van lijnen.
Alles was tot in de minste bijzonderheden
uitgewerkt met een echt meesterschap.
Alcamenas jubelde inwendig, en scheen
met den blik zijn tegenstrever uit te da
gen. Het werd, inderdaad, een Olympische
tweestrijd voor de schoonheid. Phidias,
volkomen kalm, alsof er niets gebeurd
was, trad nu op zijne beurt naar voren,
en deed den sluier vallen die zijn beeld
aan de nieuwsgierige oogen der massa
verborg. Opnieuw liep er een rumoer van
stemmen over het plein, doch het was
ditmaal geen concert van lof. Het was
veeleer een afkeurend, een ontgoocheld
gemompel. Men had beters verwacht van
het talent van Phidias. Men oordeelde
algemeen dat zijn beeld te ruw, te slordig
afgewerkt werd, en het publiek scheen in
deze slordige manier van beeldhouwen
een blijk van minachting te zien, waar
over het zich zeer ontevreden toonde. Het
gemompel sloeg dan ook weldra over in
luide kreten van afkeuring. De partijgan
gers van Phidias zwegen, terwijl de vrien
den van Alcamenas nu den vollen teugel
aan hun geestdrift vierden.
Doch nu mengden de kunstrechters
zich in het geding, en zij verzochten om
algemeene stilte. Na eene korte beraad
slaging riepen zij Alcamenas als overwin
naar uit, en wenschten hem geluk. Daarna
richtten zij ook eenige woorden tot Phi
dias om hem op het hart te drukken voor
taan met meer zorg te beeldhouwen ten
einde, met tijd en geduld, eenmaal de
kunst van zijnen tegenstrever te mogen
evenaren. Alcamenas trad hierop stralend
vooruit om de belooning van den over
winnaar te gaan ontvangen, doch Phidias
begaf zich op zijne beurt naar de plaats
waar de rechters zetelden, en sprak
Mag ik eene enkele vraag stellen
Zulks werd hem toegestaan.
Welnu, vroeg Phidias, ware het niet
raadzaam,.alvorens uitspraak te doen, de
beelden beurtelings op de kolom te plaat
sen, om na te gaan welk een indruk zij
daar maken
Deze vraag werd door eenieder billijk
gevonden, en de kunstrechters deden, het
een na het andere, de beelden op de ko
lom tillen. Als nu de Minerva van Alca
menas daar in de hoogte stond, en van
ver bekeken werd, verloor zij veel van
hare bekoorlijkheid welke vooral in de
nauwgezette boetseering der vormen was
nóg geen felle beoefenaars had, en hij"gelegen. De Minerva"'van Phidias kreeg
integendeel een grootsch en majestatisch
karakter, omdat haar massale, ruwe vorm,
welke in den beginne de oogen kwet
ste, thans prachtig harmonieerde in de
verte, tegen de lucht.
Het volk begreep nu dat het verkeerd
had geoordeeld, en het juichte Phidias
toe, die dan ook overwinnaar werd uitge
roepen.
Sinds dien steeg de roem van dezen
beeldhouwer gedurig. Na den strijd van
Marathon, door de Grieken gewonnen,
kapte hij uit een reusachtig blok marmer,
eene wraakgodin, en zijne schepping
dwong de algemeene bewondering af.
Doch het beeld dat hij nadien leverde
voor het Parthenon, den tempel van Mi
nerva, was nog ontzaglijker, en van
overal stroomden de menschen toe om het
te komen bekijken. Phidias was de ge
vierde kunstenaar...
De Grieken echter waren grillig van
aard. Na den beeldhouwer tot in de wol
ken verheven te hebben, lieten zij hem in
de schaduw, en vergaten de groote dien
sten door hem aan de kunst en het Land
bewezen, Deze ondankbaarheid deed al
lengs een gevoel van wrok in het hart
van Phidias smeulen. Hij zou zich wreken
op eene wijze waardig van zijne faam en
zijn genie. De Atheners roemden er op
dat hunne Minerva, van het Parthenon,
het schoonste beeldhouwwerk van heel
Griekenland was. Wat deed nu Phidias?
Hij verlaat Athene, en doorkruist Grie
kenland. De inwoners van Elene ontvan
gen hem met alle mogelijke eerbewijzen,
en deze hulde welke aan zijn genie werd
gebracht, ontroerde het hart van Phidias.
Hij beloofde hun eene herinnering zijner
doorreis. En deze herinnering zou het
schoonste kunstgewrocht van Griekenland
worden. Hij schiep het beeld van Jupiter
van Oiympië, en dit beeld was zoo heer
lijk en indrukwekkend, dat het de Minerva
van het Parthenon, te Athene, heelemaai
overschaduwde. Het volk noemde het een
der zeven wonderen der wereld.
Dit was de wraak van Phidias. Nu de
den de Atheners al het mogelijke om Phi
dias met huldeblijken te overladen, en zij
smeekten hem ook voor hunne stad een
dergelijk meesterwerk te maken.
Maar de beeldhouwer liet den beitel
voor goed rusten.
De naam van Phidias bleef een der
roemrijkste namen, niet alleen van Grie
kenland, maar van de gansche wereid.
Hij was de eerste beeldhouwer die de
natuur bestudeerde, en haar kon weerge
ven in de volheid van haar luister.
Dr Elm.
't Gulden Jubelfeest als Priester
van Zijne Eminentie Monseigneur Mercier
Aartsbisschop van Mechelen, zal met luis
ter gevierd worden dit jaar. Op 4 April
eerstkomende immers is 't vijftig jaren
geleden, dat de groote hoogeerwaarde
man werd priester van den Allerhoogste
gewijd. Heel het aartsbisdom van Meche
len maakt zich gereed om die blijde her
denking waardig te vieren. Het overige
gedeelte van ons Vaderland zal niet ten
achter blijven, en ook Frankrijk, Italië,
Engeland en de Vereenigde Staten van
Amerika bereiden zich om mede te vieren
voor den hoogeerbiedwaardige man, die
onder den oorlog, zoo kranig en onver
saagd het recht dorst voorstaan en ver
dedigen tegenover de duitsche overwel
digers.
Eere wie eere toekomt 1 De tijden
van gevaar, de droeve oorlogsjaren heb
ben ons groote mannen doen kennen en
waardeeren. Hooge eere geschiede hun
bij elke passende gelegenheid
50 Duizend frank
werden door Zijne Heiligheid den Paus
overgemaakt aan Zijne Eminentie den
Aartsbisschop vau Parijs om uitgedeeld
te worden aan de Parijzenaars, die door
de laatste overstrooming der Seine gele
den hebben. Hartelijke dank! zullen vele
zeggen, en diep gemeend.
Geef elk het zijn, betaal met spoed,
Dan blijft de vriendschap lang en goed.
Duizende bedevaarders
en talrijke geestelijken samen met Hunne
Doorluchtige Hoogwaardigheden den Bis
schop van Laval, dien van Lesbi, dien van
Lu?on, dien van Evreux, vierden met
stichtende godsvrucht den 53™ verjaardag
der Verschijning van Onze Lieve Vrouw te
Pontmain. Ha daar haalt Frankrijk eer
van I
't Is altijd goed, geen vreemden te betrou-
[wen
Betrouw uw vriend, maar wil op hem niet
[bouwen.
't Doet ook deugd
te zien hoe vurig dc goede christenen in
Frankrijk bidden om van den Hemel de
gunst te verkrijgen dat het bij de naaste
wetgevende kiezingen het gezag niet in
handen kome van de vijanden der vader-
landsche en godsdienstige belangen.
Die zegt komt als ge wilt
Wil zeggen Blijft liever 't huis.
Eene bloed-villa 1
De fameuze Bela-Kun, die in Hongarië
het afschuwelijkste schrikbewind deed
heerschenen nadien naar Rusland vluchtte
om de verdiende straf te ontgaan, heeft
weten geld te winnen met zich het com
munism ten nutte te maken Slim zijn is
maar een wete zegt het spreekwoord.
Nu, onder den naam Hermann Tomer,
kocht hij dezer dagen, te Lausanne, in
Zwitserland eene villa voorl50duizend fr.
