Katholieke Politiek
HET HUISGEZIN
VOOR STAD EN ARRONDISSEMENT AALST
College-pen regulier
Academy-pen
Een en ander
Abonnementsprijs:
KATHOLIEK WEEKBLAD
tot veredeling van Volk en Land.
BEHEER EN REDACTIE 29, Korte Zoutstraat, AALST
r i
Merkwaardig
Voor alle advertentiën buiten het Arrondissement Aalst wende men zich naar OFFICE DE PUBLICITÉ 36, Nieuwstraat, Brussel.
DAGWIJZER
Onderwerping aan God
Middenstands beweging
in 't Arrondissement Aalst
74«« JAAROANG. - Nr 4933.
20 CENTIEMEN HET NUMMER.
ZONDAG 18 JANUARI 1925.
Binnenland
Buitenland
Amerika.
8.50
15.00
2 doll.
ADVERTENTIËN
volgens akkoord.
Postchtckrekening
44024
DE DENDERBODE
VERKRIJGBAAR
TEN BUREELE DEZER,
FR. 17.50
self-filling
FR. 25.00.
per Post 1.00 fr. meer
Postcheckrekening
44024
ZATERDAG 17 JANUARI 1925
Januari of Louwmaand.
18. Zondag, 2de Zondag na Drie Koningen.
St Pieters Stoel te Rome.
H. Prisca, Maagd, Martelares.
19. Maandag. H. Canutus Koning van Deen
marken, Martelaar.
20. Dinsdag. H. Fabianus Paus en H. Sebas-
tianus, Romeinsche Veldheer, patroon der
boogschutters, beide Martelaars.
21. Woensdag. H. Agnes, Maagd, Martelares.
22. Donderdag. H. Vincentius, Diaken. Patroon
der stad Eecloo en H. Anasthasius, Monnik,
beide Martelaars.
23. Vrijdag. H. Raymondus de Pennafort, Do-
minikaan, Belijder.
H.Emerentia, Maagd, Martelares.
24. Zaterdag. H. Timotheus, Bisschop, Marte
laar.
25. Zondag. 3° Zondag na Drie Koningen. Be
keering van den H. Paulus.
Vrede op aarde
Wij hooren nog den aanhef van een groote
politieke rede van een der vooraanstaande En-
gelsche Staatslieden, Lloyd George, die terwijl
de feestklokken weerklonken om den vrede
in te luiden, verklaarde Wij zullen thans èen
nieuwe wereldorde opbouwen, waaruit de ar
moede, de ellende, de dronkenschap, worden
verbannen. Een nieuwe wereldorde van vrij
heid, vrede en welvaart».
Niets van dit alles is verwezenlijkt. De strijd
gaat voort.
Als men nu onbevooroordeeld den onder
grond van al deze meeningen nagaat, dan blijkt
het eens te meer, dat politiek nog min nog
meer is dan de strijd der gedachten.
De strijd der gedachten is zoo oud als de
mensch die ontspon zich bij de wieg der
menschheid en zal ook voortgaan tot aan het
graf. Niemand kan zich daaraan onttrekken,
want gedachten vormen levensopvattingen, en
eene levensopvatting heeft ieder mensch. Doch
nu komt het er juist op.aan van eene gezonde
levensopvatting te bezitten en van best te zien
hoe wij de politiek kunnen omschrijven.
Professor Aelberse, Minister van State, in
Holland, gaf daarvan de volgende bepaling
Politiek in den zin van staatswijsheid, is de
juiste keuze van middelen waarvoor in een
bepaalden tijd de doeleinden van eene bepaalde
staatsgemeenschap het best worden verwe
zenlijkt als wetenschap, is het systematische
en volledige uiteenzetting van de gezichts
punten, die bij zulk een keuze in aanmerking-
komen
Wel kunnen er betwistingen ontstaan no
pens de juistheid dezer bepalingen. Aanstonds
rijst dan de klemmende vraag «Wat is het
doel van den Staat
De Staat is niet 0111 zich zelf, de Staat is
voor de menschen om de menschen te hel
pen hun doeleinde te bereiken. De oplossing
der vraag Wat is politiek wordt dus be-
heerscht door het antwoord dat gegeven wordt
op eene andere vraag «Wat is het einddoel
der menschen En daarop volgt dan onmid
dellijk Hoe staan wij dus, als katholieken,
in de politiek tegenover andersdenkenden
Vandaar dan ook de diepe kloven op politiek
gebied.
Politiek en Godsdienst
Nu hooren wij al dadelijk de bevestiging
dat politiek, en Godsdienst niet noodzakelijk
samen gaan, en dat de noodzakelijkheid ervan
niet is bewezen hetgeen Edmond Burke in
zijn beroemd boek over de Fransche Revolutie
schreef, zal ons daaromtrent dadelijk overtui
gen Wij weten, zoo schrééf.hij, cli wat nog
beter is, wij voelen het in ons, dat de godsdienst
de grondslag is der burgerlijke samenleving
en de bron van alle goed en vertroosting...
Wij weten, en wij zijn er trotsch op, dat te
weten, dat de mensch volgens zijne heele ge
steldheid een godsdienstig wezen is
Graaf de Vogue, de beroemde romanschrij
ver, in zijn boek «Les morts pui parlént»,
noeriit effenaf de politiek de eeuwenouden
strijd tusschen Kerk en ongeloof.
Uit het voorgaande blijkt ten volle, dat de
katholieken, noodzakelijkerwijze, zich moeten
met politiek bezighouden. De gansche geschie
denis in Frankrijk heeft bewezen, hoe nalatend
het was vanwege de katholieken zich niet met
politiek op te houden.
Kiesrecht Kiesplicht.
Ook Paus Leo XIII, in zijn Encycliek Im-
mortale Dei roept de katholieken op tot deel
neming in de Staatszaken, ten einde te voor
komen, dat het Staatsbestuur in handen kome
van mannen, die vijanden van de Kerk zijn. De
burgers zijn niet alleen verantwoordelijk voor
mannen, die zij zelf kiezen, maar ook voor
mannen die gekozen worden, omdat zij geen
gebruik maken van hun kiesrecht. In veel ge
vallen is kiesrecht, kiesplicht. Een stem geeft
soms den doorslag. De Encycliek wijst verder
op de groote verplichting, die er bestaat, een
goed gebruik te maken van zijn stemrecht.
Hoeven wij, na dit alles, nog te wijzen op de
practische noodzakelijkheid
Volgt de politiek van den dag.
Zie, hoe de geest van vrijspraak heerscht
voor hen, die manslag plegen en van veroo'rdee-
ling voor hen, die de openbare zedeloosheid
bestrijden. Zie rondom u, hoe men ongestraft
het land laat overrompelen door vergif en ze
deloosheid. Hoe zaken geduld worden, die
nochtans de gezondheid van ons volk onder
mijnen. Hoor, hoe er kreten opgaan van school
strijd. Hoe goedmeenende burgers, machte
loos staan tegenover hoogere besturen. Hoe
het Vlaamsche volk niet in alles zijn recht
heeft.
Zijn dit alles geen feiten, die de katholieken
moeten aanzetten de politieke macht te ver
werven
Het moet geen strijd zijn voor stemmen,
maar eene beweging, vol katholiciteit,, vol
rechtschapenheid, kortom, wij moeten prin
cipieel katholiek zijn, en, zooals .Mgr Spal
ding, Amerikaansch bisschop, 't zoo goed heeft
gezegd Wij hebben ons niet te verontschul
digen voor onze katholiciteit, wij moeten niet
met ingehouden adem spreken, als vreesden wij
dat de wereld ons zal hoorenwij moeten we
ten en de menschen doen verstaan, dat het le
ven, geleid door de begrippen van waarheid,
schoonheid en goedheid, zooals in Jesus-Chris-
tus wordt geopenbaard, volstrekte en onver-
jaarbare weerde bezit».
De Katholieke Politiek meer dan noodzakelijk
Wij moeten katholieken zijn van de daad
de katholieke politiek is meer dan ooit nood-*
zakelijk. De politiek uitsluitend gesteund op
economische belangen, leidt tot den ondergang
van het volk. Het godsdienstige moet de lei
draad zijn van onze politieke actie.
Getrouw aan de zoo dringende waarschu
wing van Z. H. den Paus, -zullen wij de Kerk
beminnen, gelijk een kind zijne moeder. Wij
zullen haar ons zeiven en onze inrichtingen
toewijden. Zij is Christus' voortzetting. Wij
zullen elkander beminnen in Christus. Wij zul
len er toe bijdragen, ieder gebied, door onze
werkzaamheid en onzen ijver, om haar rijk
uit te breiden en te herstellen in.onze gezin
nen, onze scholen, onze kringen, onze werk
huizen wij zullen het onze bijdragen om haar
vorstenschap op de zielen uit te breiden en te
versterken, alduswerzekerd, dat wij zoo krach
tig en doeltreffend mogelijk zullen helpen om
in de harten en de gemoederen te storten, den
vrede, dien de wereld tevergeefs zoekt, en die
haar alleen nog kan gegeven worden door de
liefdewet, welke Christus en zijne volgelin
gen afkondigden, predikten, en waarvoor zij
hun leven schonken.
Leert hier, menschen, Godes werken
Leert hoe zijn geduchte macht
Speelt met alle dwaze pracht.
Leert, met aandacht overmerken,
Dat en eer, en droeve schand,
Nederdaalt van hooger hand
Leert uw steege nekken buigen.
Op het wonderlijk gebod,
Van den schrikkelijken God
Ziet dit kan de daad betuigen,
Menig klimt er bovenal,
Doch alleen tot lager val.
J. CATS.
(Vervolg)
HET HUWELIJK MAG NIET ONTBONDEN
WORDEN
't Huwelijk moet aangegaan worden uit lief
de zoo om zijnen oorsprong als om het stoffe
lijk en geestelijk welzijn der echtelingen.
Het Huwelijk komt van God, die de liefde
zelf is en alles heeft geschapen of ingesteld
uit liefde.
Na Adam gemaakt te hebben, sprak de Heer
Het is niet goed, dat de mensch alleen zij, laat
ons hem eene hulpe geven, hem gelijk (Ge
nesis TI 18).
En Adam zijne vrouw aanschouwende Dit
is nu gebeente van mijn gebeente en vleesch
van mijn vleesch. Daarom zal de man vader en
moeder verlaten en zijne vrouw volgen, en ze
zullen twee zijn in één vleesch. (ibid 23-24).
De echtelijke liefde is de band welke twee
zielen vereenigd, die elkaar begrijpen, hoog
achten, en vrij zich de eene aan de andere heb
ben geschonken. Het Huwelijk mag, redelijk
gesproken, niet steunen op eigenbelang of ik
zuchtige neigingen. Daarom kan het uit zijn
natuur zelve niet ontbonden worden dan door
den dood.
«Het is waarlijk rechtveerdig en redelijk,
lofwaardig en Zalig U te allen tijde en op alle
plaatsen te loven, o God, die door uw opperste
almacht, na alles uit niet te hebben getrokken
en den mensch geschapen naar uw beeld en uw
gelijkenis, hem zoo onafscheidbaar hebt ver
bonden met zijne gezellin, dat het lichaam der
vrouw en dat des mans van dezelfde stof
werden gemaakt, om hun te leeren, dat het
•nooit zal toegelaten zijn te scheiden, datgene,
wat volgens uwen wil en uwe instelling één
is geweest van zijnen oorsprong af. (H. Boe
ken).
De gezonde reden ook zegt ons, dat het niet
kan of mag ontbonden worden, dat echtschei
ding de hoogste belangen van 't menschdom
op 't spel zet. Zoo de éénheid van het Huwelijk
afhangt van de willekeur van den hartstocht,
zoo de vrouw niet verheven wordt tot levens
gezellin in wel en in weê, indien ze slechts Is
'n slavin, dat men van zich stoot wanneer het
niet meer behaagt, wat zal er dan geworden
van de kinderen, die slechts veilig zijn en goed
opgroeien in de armen van moeder. Het stu
ren naar de staats-kiinderopvoedinggestichten
zooals de moderne socialisten wenschen
Maar, zegt W. H. Riehl, dat is niets anders
dan de beestelijkheid stellen in de plaats van
de menschelijkheid.» Hoe zullen de echtelin
gen krachtig werken aan eikaars welzijn en
aan de opvoeding der kinderen, hoe zich de
noodige, soms pijnlijke opofferingen getroos
ten, die het grootbrengen der kinderen eischt
van vader en moeder, wanneer élk oogenhlik
de scheiding kan meêbrengen Van wie ook
de kinderen verwijderd worden, immer nood
lottig zijn de gevolgen meer dan een vierde
der kleinen van moeder of vader beroofd kó
men terecht in de verbeteringsgestichten. Waar
echte christelijke liefde den band gelegd heeft,
die man en vrouw aan elkaar bindt, blijft van
den beginne af alle gedacht van scheiding uit
gesloten, want liefde is de ziel en de adel van
het Huwelijksleven. De echtscheiding is een
vergiftigde bron, degene die aan die bron
drinkt, vergiftigd zijn geheel leven.
Het Huwelijk is de trouwe afbeelding dér
vereeniging van Christus met de H. Kerk,
vereeniging enkel en alleen uit liefde aange
gaan. Daarom zegt de H. Apostel Paulus. «Dat
de vrouwen aan hunne mannen onderworpen
zijn gelijk aan den Heer want de man is het
hoofd der vrouw, gelijk Christus het hoofd is
van de Kerk, Hij, Verlosser van Zijn lichaam.
Maar gelijk de Kerk onderworpen is aan Chris
tus, zoo moeten ook de vrouwen aan hunne
mannen onderdanig zijn in alles. (Eph. V 22-
24). De vrouw moet alles doen wat de man
haar oplegt, zoolang het niet strijdt tegen God
en zijne heilige wet. Die onderdanigheid zal de
wederzijdsche liefde doen groeien en inniger
maken.
Mannen zoo gaat de H. Apostel voort,
hebt uwe vrouwen lief, gelijk Christus de
Kerk heeft liefgehad, en zich zeiven heeft over
geleverd voor haar, opdat Hij haar heilig zou
de maken, haar gezuiverd hebbende door het
bad des waters, met het woord des levens, op
dat Hij zich zelf heerlijk de Kerk zoude aan
bieden, niet hebbende smet of rimpel of iets
dergelijks, maar opdat zij heilig en vlekkeloos
zij. Zoo zijn ook mannen schuldig hunne
vrouwen lief te hebben als hunne lichamen,
(ibid 23-28).
De echtgenoot is aan zijne vrouw liefde,
trouw, betrouwen, bescherming, een onderhoud
deftig en in overeenkomst met zijne middelen,
schuldig de vrouw, liefde, trouw en onder
werping aan haren man.
Nadruk verboden. Volksman.
Maandag 12 dezer, vergaderde, in den Ka
tholieken Kring te Geeraerdsbergen, de afge
vaardigden der Katholieke Middenstandsbon
den van het arrondissement.
De heer Fernand Van Nieuwenhove, Katho
lieke Volksvertegenwoordiger voor de Mid-
denstandsbelangen, nam de leiding der bespre
kingen op zich.
Verwonderlijk, maar tevens verheugend,
was het te bestatigen hoe, alhoewel eenslui
dend, eensgezind de verklaringen der verschil
lende woordvoerders waren. Uit de bespre
kingen, die omtrent twee uren duurde, is geble
ken dat de middenstandsbeweging in ons ar
rondissement door alle kringen op dezelfde
wijze wordt beschouwd. Alleen de standsbe-
langen kunnen de middenstanders blijvend bij
een houdenmaar, willen zij oor vinden bij de
openbare besturen, bevrediging bekomen, en
hunne gegronde grieven, in plaats te zien ver
meerderen, zien verdwijnen, dan moeten zij
zich tot eigen verdedigers, in den schoot van
die besturen, kunnen wenden. Daartoe is het
noodzakelijk dat zij zich door de politieke par
tijen doen herkennen, en dus aan de politiek
mededoen.
Politiek alleen,, maakt den band tusschen de
middenstanders, zoo niet onbestaande, dan toch
weinig duurzaam. Stoffelijke belangen alleen,
maken hunne werking zoo niet machteloos,
dan toch weinig doeltreffend. Evenals de werk
lieden moeten de middenstanders in bestendige
voeling zijn met hunne vertegenwoordigers in
Kamers, Provincie- en Gemeenteraad. De
wetsvoorstellen, provinciebesluiten en gemeen
telijke maatregelen, dienen bij hunne nederleg-
ging de belanghebbende bonden, door gezegde
vertegenwoordigers ter bespreking te worden
medegedeeld. De lasthebbenden van den mid
denstand dienen de wenschen, belangen en
klachten van hunne lastgevers te hooren be
handelen, ze dus te kennen ze door inlichtin
gen, hun bekend dien last ten gevolge, voor te
lichten en in den schoot den bevoegde bestu
ren of afdeelingen bloot te leggen, te verdedi
gen of te ondersteunen.
Bij het sluiten, wordt voorgesteld den Ar-
rondissementsbond, tot het Arrondissement
Audenaerde, uit te breiden.
De volgende vergadering, binnen een veer
tiental dagen te houden, zal op dagorde, de ver
nieuwing van het arrondissementsbestuur heb
ben.
Een zon Daar is geen
Dat zou de «fameuze» Herriot zoo wel zeggen
mogen als dat hij z'egt Daar is geen bplche-
vistisch gevaar in Frankrijk, Gij weet im
mers, dat die «schoone» eerste minister zoo
spreekt... En Sadoul de schaamtelooze deser
teur van 't Fransche leger, die in Rusland zat,
was met den bolchevist Krassine, afgezant der
bolchevisten van Moskow stout en vrank naar
Parijs gekomen 't Was zelf hij die aldaar het
soviets gezantschap in orde bracht. Daar ook
hield hij zich eenige dagen schuil. Dan, natuur
lijk, kon men niet nalaten hem gevangen te
nemen En nu Wel Wel die «schoo
ne» deserteur, hij loopt al op vrije voeten
Dat maakt dat de bloédhonden, de roode so
viets, te Pariijs een propagandist te meer zul
len tellen... Ach hoe diep is een land te be
klagen, wiens ministers ongodsdienstige man
nen zijn.
Al verloren strijen en kijven,
Is 't wijf boos, 't zal boos wijf blijven.
Tot in Mongolië,
de onmetelijke streek, bezuiden Siberië in 't
midden van Azië gelegen, hebben de Rus-
