EENE VLUCHT
uit Siberië
Froebelschool.
r, t f1'.*'1"8-kb6: S
Durven of verzinken.
le Jaar.
Nummer 30
Zou dat waar ziju
Zondag 23 Jnii 1886.
Abonnementsprijs
LIBERAAL WEEKBLAD VOOR
5 fr. voor de stad.
5 fr 50 voor den buiten,
PR LTS PER NUMMER 10 CENTIMEN
voorop betaalbaar.
Met abonneert zich op alle postkantoren voor den buieen voor de stad. ten kantoor* van het blad
40, Korte Zoutstraat, 40, Aalst.
HET ARRONDISSEMENT AALST.
Prijs der annoncen GöWone' 15 centünen
Reklamen, 75 eentimen
T onmssen op de derde bladzijde, ->0 centimen.
per drukregel.
Nee spe nee metu.
Men maakt melding van elk werk waarvan een exemplaar aan bet blad gezonden wordt.
Handschriften worden niet terug gezonden.
AALST, 24 JULI.
Aan degenen die het wel meanen.
Mijn leeren is spelen
zei van Alphen, en zoo moet het zijn althans
bij kinderen. Want anders wordt de school een
gevangenis, en de meester of meesteres zijn
voor het jeugdig gemoed zooveel als een cipier.
J hmigt het nog, en anderen zullen gewis
in dit geval zijn dat ik mij in de eerste
kinderjaren, nooit heb kunnen ontmaken van
eene heilige vrees voor den waardigen pedant
die mij, met een altijd hetzelfde stroef aange-
zicht, met eon liniaal de letters wees op het
zwart bord dat diezelfde pedant mij wel eens
bij de ooren durfde trekken wanneer het ant
woord er niet gauw genoeg uit wou, heugt mij
Zoo wordt de meester de vijand van het kind
en later, om zich over al het uitgestane te wre
ken spant men te zamen om den vijand op
alle mogelijks manier te plagen. Dit mag niet
aan het kind moet men niet een stroef, maar een
welwillend aasgezicht toornen om met kinde
ren om te gaan is er veel geduld, veel toege
vendheid noodig en om kinderen iets in het
hootd te printen ia er niets zoo noodlottig dan
dedroge, stroave, regels welke men voortijds
oe-gepast zag zulke wijae van onderwij
zen verlamt den ijver van het kind, en ont
neemt den ingeboren lust tot leeren, misschien
voor altijd want het is in de kinderjaren dat
de indrukken het levendigst zijn daarom ook
is het een hoofdvereischte van het kinderonder-
wijs, van enkel aangename indrukken te laten
daarom zij het onderwijs zooveel mogelijk een
spel want liet kind toch, is op anders niets uit
dan op spelen, en een spel dat de jeugdige
nieuwsgierigheid pnkkelt en voldoet is het
beste onderwijs. Of liet utile dalei op kinderen
toepasselijk is, is een vraag die zal verwonde
ren.
En toch, nergens wordt die regel met meer
goed gevolg toegepast dan in het kinderonder-
wtjs daar wordt hij niet enkel gelukkig toege-
past maar daar is hij zelfs eeue vereischte. Eh-
wel, aan dien regel beantwoordt ten volle bet
leerstelsel gekend onder den naam van Methode
b roebel. Dit stelsel is genoeg gekend opdat wij
er met over uitweiden, en de goede vruchten
ervan zijn htet nog beter.
Indien een boom naar zijn vruchten te oordee-
ien is, dan kan het systeem Frcebel anders niet
dan den algemeenen lof, d« algemeene goed
keuring wegdragen want nergens valt goeden
uitslag beter te bestatigen. Alle steden welke
pnjs heebten aan een goed onderwijs, hebben
dit stelsel ingevoerd en overal zijn de Frcebel-
scholen van leerlingen opgepropt. Onze sta<
ook heelt het geluk van zulke instelling te be
zitten, die er tot eenieders voldoening werk
zaam is. Hier toch is niets gemakkelijker dan
den m t oog springenden goeden uitslag te be
statigen zijn het niet de kinderen in dit ge
slicht opgeleid, die op onze twee middelbare
scholen de beste studiën dot-n, de beste verde
lingen maken
Ruime, wel verluchte klassen, opgebouwd
volgens de regels der strengste gezondheid
leer, overdekt prieel, groot speelbeluik, waar
borgen er het stoffelijk welzijn der kinderen.
Twee gediplomeerde onderwijzeressen wijden
de aandachtigste zorgen zoowel om de kinders
te onderwijzen, als om iu hunne jeugdige ge
moederen, reeds vroeg de grondbeginselen van
eer, deugd, wellevendheid te printen, en maken
zich voorts hoogst verdienstelijk door het lief
derijkst verzorgen der kleine knaapjes en meis
jes. Dus zijn de ouders haar allen lof en ver
plichting schuldig.
In de school is er plaats voor honderd leer-
NAAR HET TCOLSCH
van
Htiflii Piotrowski.
Mijn verfrek naar Polen was sinds lang vast
gesteld en ik hield mij alleenlijk nog bezig met
het maken der noodige toebereidselen tot de
reis, wanneer ik eensklaps ziek wierd te Parijs.
Het was op het einde van 1842. Ik wierd opge
nomen in het godsbuis La Pitié, alsdan be
stuurd door den baron Lisfranc, die eertijds
met de Polakken gediend liad, tijdens de oorlo
gen onder hut keizerrijk on steeds ten hunnen
opzichte gevoelens van toegenegenheid koes
terde. Een groot getal landsgenoten, bannelin
gen zooals ik, slachtoffers eener der twee ziek
een onder ons, uitwijkelingen, algemeen, de
ering en de krankzinnigheid, bevonden zich
met mij in het hospitaal. Meur dan een stier
in mijne zaal, naast mij, en dit schouwspel was
wel geschikt om mijnen geest te bedroeven,
want zij stierven zonder klacht maar midden
eener sombere neerslachtigheid. Men liadde
gezegd dat zij, bij het verlaten dezer aarde,
beseften dat, zelfs hi den anderen Wereld, er
voor hen geen Vaderland zou geweest zijn.
lingen, die er voorbereid worden tot het bezoe
ken onzer twee middelbare scholen. Alle ouders
dm belangstellen in het stoffelijk en in liet
geestelijk welvaren hunner kinders moesten de
school eens gaan bezichtigen om zich te over
tuigen dat zij nergens beter geschikte instelling
zouden vinden voor hunne jeugdige zoontjes en
doehtertjes.
Deze oproep tot de ouders is hoogst dringend,
want een onheilvoorspellend gerucht loopt in
onze stad.
Rij gebrek aan ondersteuning zou die inrich
tuig op het punt rijn te vallen. Maar dit nog
met.
Dit ware eene vlek op den naam van het
Aalstersch liberale-ndom. Onze tegenstrevers
roemen zich zoozeer omdat zij op hunne kosten
hunne katholieke scholen hebben ingericht en
ondersteund ze zouden alle officieele scholen
willen zien afschaffen en zeggen Wij hebben
onze scholen met onze centen ondersteund
dit kunnen de liberalen niet ze houden te
gaarne hunne duiten in hunnen zak.
Ehwel, de Froebelschool bestaat alleen dank
zij de opoffering van weldenkende liberalen
onze tegenstrevers werpen ons hunne uitdaging
naar het hootd zou hunne bewering hier in
Aalst bewaarheid worden omdat er de liberalen
te flauwhartig zijn, om te ondersteunen hetgeen
hun zou moeten dierbaar zijn Het is niet ge
noeg dat men aan die instelling eene geldelijke
ondersteuning verleentalle liberalen waarvan
de kinderen iu die school kunnen gejilaatst
worden moeten ze er doen gaan anders is het
de moeite niet waard dat zij den naam van libe
raal voeren.
Er bestaan in onze stad verscheidene instel
lingen waar de kinderen bij gemis aan ruimte,
in de meest ongunstige omstandigheden opeen
gestapeld zitten die daarenboven bestuurd
worden door personen zonder diploma, ja wel-
kei na tot drijmaal op haar exaam a'g-vallen
te zijner nog geen hebben kunnen behalen
en dit in vrije geestelijke opvoedingsgestichten
voor onderwijzeressen waar men natuurlijk
zeer mild is in liet verleenen van diplomas
steenweg door chemin depierre-t vertalen en
aan hare leerlingen moeten Fransch leeren
Maar eene vergoeding zulke juffers naderen
wekelijks zeer godvruchtig tot dè heilige tafel,
wel in het zicht van Mijnheer den pastoor die
haar derhalve onder zijne bescherming neemt
daar hebben wij nu in liet geheel niets tegen
maar wij vinden het toch ongehoord dat er
liberale huismoeders te vinden zijn welke hare
kinderen naar zulke gestichten zenden, al ware
het dan nog uit behaagzuchteerst en vooral
ondersteunt men zijne vrienden.
Ons Atheneum is gevallen. Door de kwaad-
willigheid der katholieken In het minste
nietmaar wel door de flauwhartigheid der li
beralen. Ik zal niet zeggen dat de katholieken
niets beters vragen dan het te mogen afschaffen:
het was hun vurigste wenseh. Maar zij moesten
eeu voorwendsel hebben, en dit voorwendsel
hebben wij hen gegeven er waren te weinig
leerlingen. En waarom waren er te weinig leer
lingen Omdat, daar waar liberalen van Zotte-
gem, Maria Oudenhove, en elders hunne zonen
uit kostscholen van Brussel trokken om ze hier
te plaatsen, Mijnheer een zulke, liberaal te
Aalst, zijne zonen naar bet Jesuïten kollegie
zond, Mijnheer een andere liberaal van Aalst
de zijnen naar de Atheneums van Brussel, van
Doornijk enz..
Daarom viel ons Atheneum.
Zullen wij andermaal eene instelling lateu
te niet gaan die ons moet dierbaar zijn, de
kweekschool (lie onze middelbare scholen moet
bevolken Neen, het ware eene schande.
Pestalozzi.
gevoerd door het klerikaal ministerie is het
gouvernement gemachtigd eens per jaar den taks
der accijnsrechten op de sterke dranken te ver
anderen.
Bij koninklijk besluit van lOjuli, in den Mo-
niteur voorkomende, wordt die taks voor dit
jaar als volgt vastgesteld:
Huidige taksen Nieuwe taksen.
Fr.
8,50
10,20
11,90
13,00
VOOR UEN
Huidige taksen
Fr.' 10,00
12,00
13,60
14:60
Fr.
Nieuwe taksen.
Fr. 10,30
13,20
14,50
14,80
Dus ziju de accijnsiechten op de sterke dran
ken weer verhoogd, wat natuurlijk alle jaren
het geval zal wezen.
Zoo houden de klerikalen in alles hunne be-
lofton.
Tot hiertoe hebben wij nog geen enkel kleri-
al blad een woord zien schrijven over deze
nieuwe lastenverhooging.
Zoodat de herbergiers en drankslijters wede-
i om al hunne diinkbcUirlioid mogen betuigen
aan het klerikaal gouvernement.
Maar waar gaat men met al dat geld naartoe?
Maandag was de Moniteur opgevuld met
koninklijke besluiten, waa mede aan de geeste
lijkheid, dubbel en dik vooixleelen van allen
aard werden toegekend.
Men broodrooft de onderwijzers, verhoogt do
lasten, onttrekt miljoenen subsidie aan de ge
meenten..-, en't gaat allemaal naar de geeste
lijkheid, naar de kloosters, naar eenige klerika
le vrienden..
En t is slechte tijd: de boeren kunnen niet
meer rondkomen; de burgers brengen de twee
eindjes niet meer te zamen... maar 't is feest in
den klerikalen wereld; de armoede van 't volk-
brengt het klerikalismus in weelde!
(Dyle- in Dancrbode.)
Wat beteeken; dit allemaal
Is er eene waarheid, die men het land ver
borgen houdt
Welnu dan vragen wij met de Ré.forme, dat
meu die bekend make.
Maar wij gelooven eerder dat de taal vari Es-
caut en Impartial niet anders is dan deblnfferij
\an lieden die bang zijn, dat de Koning de
loekelooshcid der katholieken moede zou kuu-
nen worden er er een einde aan stellen.
Scheldegalm
Na gezegd te hebben dat de katho
lieken met veel goeds van Leopold II te
verwachten hebben, zeevert het Land
van Aalst voort in zijn nummer van 11
Juli
a Wat is er aan te doen
Krachtdadig zijn, durvenof
Anken, (teen katholiek ministerie n
9
Ziehier wat wij in den KoophandelKscant
en andere dagbladen lezen
De Brusselsche correspondent van het Parij-
zer blad Le Francais, die volgens sommigen
be weeren, niemand anders is dan M. Woeste
meldde dezer dagen dat de Koning weigert de
nieuwe besluiten te onderteekenen, door welke
M. Thonissen weer een aantal gemeentescholen
wil afschaften.
Daarop laat M. Victor Jacobs in zijn orgaan
den Escaut, de volgende regelen schrijven
De Escaut heelt ons van over lang gewoon
gemaakt aan zulke bedreigingen tegen den Ko
ning. Deze ieuwe bedreiging verwondert ons
dus geenszins.
De Etode
ver-
ministerie, qeene
katholieke meerderheid zat ons redden,
teiui) men de lauwheid afschudde en
kloekmoedig te voorschijn kome, om de
liberale schavotten af te breken
Men gelieve deze woorden niet te vergeten.
Neen, Land van Aalst, wij vergeten
ze niet. Maar, wat wij ook niet uit het
oog verliezen, is dat de liberale partij
het groot ongelijk gehad heeft te veel
op de rechtvaardigheid barer belangen I 8'eu den rollen teugel geven gelijk wii
■e 8 eunen, en zich te verzekerd gevoel- iu onze stad er vele zien plaats hebben v
tie met de grondbeginsels waarvan zij Hoe al die patronagiën in werk en leven
de zegepraal van lieverleede te gemoet doen blijven Hoe de kiezingen door-
Za£' I drijven die duizenden en duizenden kos
ten Held, geld altijd geld, en zij we
ten het te vinden. Durven of verzinken
De arme werkman zoowel als de
gegeven worden. De godsdienst is voor
velen liet voorwendsel, dienende om hen
in te lijven. Politieke dwang is het eenige
einddoel dat de overste najagen. A an de
laagste volksklassen af tot de hoogste
standen der maatschappij, allen worden
in kringen, congregatiën, comités inge
richt, de religie, de belangen, het ver
maak, het spel, alles wordt de spil
waarrond de banden zich bewegen die
het ultramontaanse!)e leger insluiten.
De verlokking, de aanvragen komen
uit alle hoeken. elen treden deze krin
gen bij, zonder te weten waar ze gaan,
wat zij doen of zonder de partij te willen
dienen bij dewelke men hen aaugewor-
ven heelt doch van die moedwilligen
maakt men weldra onverschilligen, men
vlöit ze, men troetelt ze op alle wijzen
en die onverschilligen worden als was
gekneed door hunne uitbuiters.
Al de leden dezer maatschappijen, al
deze congreganisten, brengen dan hun
moeite en geld tot liet wellukken der
groote propagande. Alles wordt daar
een voorwendsel tot inleg of tot afper
sing, alle bronnen worden uitgeput.
Er moet geld zijn en veel geld. Hoe
dan toch eene Universiteit in stand hou-
den, hoe dan die jesuitencollegitn, die
duizenden broerkens,scholen doen leven,
en die kloosters voor alle kunne en
goesting Hoe dan die schoonste gebou
wen bevitten voor kloosters en jxmsion-
naten Hoe dan eene drukpers en de
dagblad schrijverij onderhouden zonder
abonnenten.
Hoe dan aan alle die politieke betoo-
Ja, wij weten het, om te durven ofte
lerzmken, heeft de cleric-ale partij hare
talrijke afgedrilde bataljons, krachtic-
gewapend, voorzien van het volledigste
materieel biecht- en preekstoel
waartegen overtuiging, gezonde rede
en de eerlijke vrije gedachte in ons
V laanderen thans
ben.
weinig vermogen lieb-
Accynsrechten op sterke dranken.
Volgens (le wet van 16 september 1884 iu-
Dit verblijf in bet hospitaal bevoordeeligde
nachthans mijne ontwerpen. Ik was gelukkig
genoeg kennis aan te knoopen met een en ande
ren zieken, eenen Aiaericaner der Vereenigde
Staten die mij beloofde voor mij een vrij ve-
leide te vinden, iets dat onontbeerlijk was voor
mijne onderneming en dat ik mij tot als nn
niet had kunnen aanschaffen. Ik had hem, wel
te verstaan, niets veropenbaard aangaande
mijne plannen ik had hem slechts gesproken
over mijne vurige begeerte mijn vaderland te
rug te zien. Eindelijk, na zes weken, kwam ik
uit het Godshuis dat mijn Amerikaans he mak
ker, eeu weinig tijds vóór mij, verlaten had. Ik
ging hem opzoeken op het adres dat hij mij
gelaten had en, inderdaad, hij overhandigde
mij een engelsch vrijgeleideóndt r den naam van
Jozef Cathar», oorspronkelijk van La Valetta
(Malta.) oul 36 jaren. Het stuk wgs voluit in
regel, afgeleverd door het Engelsch gezantschap
Parijs, voor Cmstantinopel, en geteekend
door den gezant, lord Cowley. Iets beters kon
ik niet wenschen. Een Engelsch vrijgeleide was,
in mijn n toestand, hoven welk ander te ver
kiezen ik, was uitmuntend met de italiaan-
sche taalhekend, terwijl jk heel gebrekkig
het Enge'sch sprak mijne voorgewende hoe-
lanigheid van Maltezer stelde mij, langs dien
kant, volkomen gerust. De verschillige visas
van Baden, Wurtenherg, Beieren, Oostenrijk
en Turkije had ik welhaast verkregen maar in
het ministerie van Buitenlandsche Zaken stelde
men, naast het zegel, twee gedrukte regels de
volgende woorden behelzende is gehouden
zich in de politie prefectuur te laten zien. -
antwoordt hierop
Waarop de Impartial, een katholiek blad
van Gent, volgens men zegt staat is «oed in
gelicht te wezen, antwoordt
De cleiikale partij houdt zich weinio
bezig met. over ware grondbeginselen te
twisten of hare princiepen te' doen ken
nen Ernstig of wetenschappelijk onder
zoek lokt zij niet uit noch met de druk
pers, noch in openbare vergaderingen
noch elders om door het volk hare leer
stelsels met, de onze te doen vergelijken.
Integendeel, zij houdt er aan te zorgen
alle onderzoek, alle uiteenzetting te
vermijden, zelfs ten koste der bitterste
opofferingen voor de eigenliefde barer
leden.
-Durven of verzinken En daarom
ziet men overal die uitgestrekte inrich
tingen tot stand komen, waarvan de aan-
klevers, weinig onderricht over het doel
der pogingen, blindelings gehoorzamen
aan de bevelen die uit Rome of Mechelen
Nu, ik had alle reden om mijn vertrek aan den
politieprefectunr niet te laten kennen, die wel
wat nieuwsgieriger had kunnen zijn dan de
Amerikaner. Na langen tijd mij het hoofd ver
moeid te hebben met te zoek. n hoe die onge
lukkige voorwaarde te doen verdwijnen, gaf ik
den voorkeur aan don volgenden, niet al te
vernuftigen middel ik goot inkt op de twee
eg els derwijze dat het eene groote vlek scheen
te zijn, en niets dan 's ministers zegel in het
zicht latende. Die handelwijze was voorzeker
dom zij diende mij nochthans uitnemend, en
geene der talrijke politien wien ik in het ver
volg mijn vrijgeleide moest laten zien had
argwaan iu de vlek die het ontsierde.
Langs dien kant op mijn gemak en voorzien
van honderd vijftig franken, die moesten voor
zien in de noodwendigheden mijner lange reis
verliet ik Parijs den 9 Januari 1843. Na zonder
eetaigi-n binder Straatsburg, Stuttgart, Mun-
chen, Saltzb; rg en Weenen te zijn doorgetrok*
ken, richtte ik mij naar Pesth, Iu het belong
mijner zending moest ik mij, in de hoofdstad
van Hongarië, eene gansche maand ophouden,
terzplver tijd maakte ik van dit verblijf gebruik
om aan den engelse-hen gezant de vernieuwing
van mijn vrijgeleide te vragen daar mijn in
zicht was, njet naar Constantjnopel te gaan
maar wel naar Rusland en er nog al lang te
verblijven. Het antwoord liet zich niet lang
wachteu na eenige dagen ontving ik, uit Wee
nen eeu nieuw passe-port in ruiling van het
oude, pelukkiglijk zonder eenige onheilspel
lende vlek en geviseerd voor Rusland. Den 28
Februari verbet ik Pesth mij naar Kamiéniéc
in Pódolië, begevende.
I)e geringe som die ik uit Parijs had nieiL
gebracht was zeer ingekrompen, ondanks de
zuinigste levenswijze ik besloot bet overig
mijner reis, van Hongarië tot in Podolië, te
voet at te leggen. Het jaargetijde was gunstig,'
het landschap prachtig en de doortocht der
lvarpa hen was wel geschikt om mij de lmte
vermoeienissen te doen verget ui. Voor mij was
het eene zonderlinge, soms zelfs kluchtige Ge
waarwording Galiieië te doortrekken en er'
aan eenige zeldzame Oostenrijksche bedienden
den weg te vragen in geradbraakt duitsch'
terwijl de boeren mij overlaadden met de meest
nauwkeurigste inlichtingen in dc- poolsche taaT
die ik verzekerde niet te verstaan. De scherts
onzer boeren met de stomme man ontbrak
geenszins en vermaakt- mij wel. Nochthans,
wereld.
Voorzeker komt hij van ver, zegden zij ajoh
onderling, van heel verre, van waar de* raaf
zelt geene beenderen meer medebrengt Ein
delijk op eenen schoonen morgend der maand
Maart van 18'43, bevond ik mij op de grens
scheiding tusschen Oostenrijk en Rusland, na-
hij het dorp Bojany. De grens was aangeduid
door twee afsluitingen, onderling verwijderd
van eenige tientallen stappen.
Op het vertoog mijner papieren wierd, zon
der nioeielijkheid, de Oostenrijksche afsiuitin»
voor mij geopend maar aan' den yussisehen
sluitboom gekomen, b.d ik wel te roepen en in
i
rente
nier moet liet zijne bijbrengen voor de
goede zaak die voor voorwendsel de re-
ligie en die eigenlijk de politiek is.
En zoo breken zij de liberale schavot
ten af Arme burgers, verdwaa'di
lieden die meenen voor hunne zaligheid
te zorgen en wier geld en giften ver
vreemd orden huiten uwen wil entegen
uwen wete. Doe vele liberalen kennen
wij niet die nog jaarlijks hun gifte doen
voor de Universitet van Leuven, en die
niet denken dat dit geld bestemd is om,
bijvoorbeeld, aan onze studenten te lee
ren dat onze Grondwet aan eeue vuilnis
kar mag vergeleken worden, en dat onze
gewonnen vrijheden geoordeeld en ver
oordeeld zijn en waarvan men zich zoo
haast mogelijk zal ontlasten
En dir werk heeft bij onze fanatieken
plaats stoot of stamp, zonder gerucht
de keten cl ie het gansche land moet om-
winden wordt in stilte gesmeed, schakel
voor schakel on sterk zal ze wezen. Het
arme Belgie zal ze niet kunnen breken
zonder eenen
lardnckk igen
ruk, want
geroepen en
langs onder door
alle richtingen te kijken, er kwam niemand.
Moede van wachten kroop ik onder den sluit
boom door en richtte mij naar een huisje dat
een weinivje van daar stond en mij toescheen
het tolkantoor te zijn. De verwondering was er
groot toen men mij zag binnenkomen, alleen
zonder vergezeld te zijn door eenen soldaat
Langs waar zijt gij over de grens gekomen?
V\ «l ginds, langs de afsluiting.
W ie heelt ze voor u geopend
Niemand. Ik heb nutteloos
ben er eindelijk toe besloten
te gaan.
Weihoe De wachter was dan n et op zij-
verhittii ™Pde ambtenaar uit en, van toorn
ei bitt"rd, sprong hij naar buiten om zijne be
telen te geven, op zulten dreigenden toon dat
ik er maar al te wel den zi>i va,, begreep
In de kamer terug gekomen keerde hij zijne
slechte hum tegen mij; maar hij het zicht van
iet engelsch vrijgeleide kwam zijn toorn plot
selings tot bedaren. Terwijl mJca bezKas
mijne papieren te onderzoeken en men de ant-
oorden a inteokende gegeven op eenme vragen
aangaande mijnen persoon en bet doel mijner
reis, hoorde ik in de verte de kreteu van den
ai men so.daat die, met stokslagen, ziina
onacl11zaamheidof misschien mijne 'haast
hoet e. Eindelnk mocht ik het kantoor verft
n^io1,ngrkT^er^0eniDg d,°
l- manche waakzaamheid vuR j,c [eji t«
ik
f"< 1
'S
iaans«r ijji g rw err.y - v?-«.
Jii._
VOOR DEN ARBEin OP 24 UREN.
9,30
11,40
11.90
13,20
ARBEID OP 48 TJREN.
aan het land zou doen, dan zich te moeten onderwer
pen aan dengeheimen dwang die op het gouvernement
drukt. b
Nogthans gelooven vrij dat de Koning twee keeren
zal overwegen, vooraleer tegen het Ministerie-iieer-
naert den slag te herhalen, die een einde heeft gesteld
aan het laatste Ministerie-Malou.
Men voegt er bij, dat de katholieken zich niet zul-
aj vei'wurgen door de sprakeloozen van den
oeratl (fes rnuets du serail). Het land zou alsdan d«
waarheid weten, heel de waarheid.
>i Z. M Koning Leopold moest begrijpen dat, zim
plicht, is, den wil der natie te eerbiedigen, zoo klaar
uitgedrukt door de kiezers.
Hef behoud der grondwettelijke Monarchie is niet
Mogelijk als op voorwaarde dat de Koning de eerste -ij
om de rechten der meerderheden te EcrMcdegcn.
«grarafcvja-.-.Brfa
Met te veel den boog te spannen loopt men
vjiar de koord te doen springen.
k l'as op voor de ontbinding, door een onzijdig of
gemengd ministerie, benoemd onder verantwoordeliik-
henl van eenen Staatsminister
Naar het zeggen van personen, die goed weten
welke voornemens gekoesterd worden in den raad van
den vorst, is (leze bedreiging niet geheel van ernst
ontbloot;maar zij maakt de rechterzijde niet bevreesd
die desnoodig, liarer een vrijen, een loyalen oproep
rwi Marf.trinr
