HET GEHEIM
DOOVEN-
5de Jaar.
Nummer 5 (217)
Zondag 2 Februari 1890.
LIBERAAL WEEKBLAD VOOR
5 fr. voor de stad.
Abonnementsprijs
5 fr 50 voor den buiten,
PRIJS PER NUMMER 10 C EN TIMEN.
voorop betaalbaar.
Men abonneert zich op alle postkantoren voor den buiten voor de stad, ten kantore van het blad,
10, Vooruitgangstraat 10, Aalst.
HET ARRONDISSEMENT AALST.
Prijs der Annoncen°™one' Afatim™
Reklamen, 75 centimen
per drukregel.
Nee spe nee metu.
Vonnissen op de derde bladzijde, i frank.
Men maakt melding fan elk werk waarvan een exemplaar aan het bad gezonden wordt.
Handschriften worden niet terug gezonden.
AALST, 1 FEBRUARI.
Werkmanskring:Vooruitgang door'tWerk
De liberale jongelingen onzer stad worden
vriendelijk verzocht, de lessen, welke des zon
dags om 9 ure 's morgens, in de zaal Concordia,
tot bereiding voor het kiesexaam gegeven wor
den, bij te wonen.
De lessen zijn vei plichtend voor de bescherm-
lingen van den Kring.
Buitexilaiiclscli politiek
overzicht.
Frankrijk. De groote parlementai
re Komissie, gelast zich op de quaestie
der tolrechten toe te leggen, is door de
kamer der afgevaardigden op zulke wij
ze samengesteld, dat de meerderheid
protectionnist is. Zij is het gevolg der
zoo weinig, onder economisch oogpunt,
liberale neigingen der nieuwe Frausche
kamer. Men voorziet zeer groote moei
lijkheden op het oogenblik van de be
sprekingen der Kamers, indien, zooals
alles hel doet vreezen, zij zich tegen de
hernieuwing der handelsverdragen uit
spreekt, en vast zal er gedurende eeni-
gen tijd eene groote verwarring in de in
ternat ion? Ie handelsbetrekkingen uit
voortspruiten.
Duttschland. De zittingen van den
Reichstag zijn geëindigd. Het wetsont
werp van het gouvernement tegen de
socialisten, is ten laatste met de ontzet
tende meerderheid van 119 stemmen te
gen 68 verworpen geweest. Het is eene
nederlaag voor het bestuur, omdat het
met een bezonder aandringen om zoo te
zeggen willekeurige machten gevraagd
had tegen de socialisten. Men verwacht
te eene verklaring van het ministerie,
welke het oogpunt van het bestuur in de
qusestie zou laten kennen hebben. Deze
v rklaring is niet gedaan geweest. Het
ministerie heeft tot den laatsteu oogen
blik gezwegen, hetgeen men in Duitsch-
land toeschrijft aan een verschil tusschen
den keizer en M, von Bismarck.
Engeland. Op eene vergadering
door de afgevaardigden der mijnwerkers
van het vereenigde koninkrijk,ongeveer
100,000 mijnwerkers van Noord-Enge-
land,van Schotland en van het land van
Wallis vertegenwoordigende, op dit
oogenblik te Birmingham gehouden,
heeft men besloten de tusschenkomst
der wetgevers, d. i. van den Staat te
vragen in de regeling van den werkdag,
en een wetsontwerp voor te stellen om
den werkdag in de koolmijnen te ver-
65.
VAN DEN BANKIER.
Hij is niet dood maar hij is geheel en al
van de wereld afgescheiden zoo goed alsof hij
in het diepste graf lag te sluimeren, dat ooit
voor eenig sterveling gedolven werd. Hij leed
ami dezelfde kwaal als gij, Julia, hij had dwaze
inbeeldingen. Hij werd door het een of ander
bespottelijIt denkbeeld .omtrent eene moord
geplaa rd eene misdaad die nergens dan in zijne
ontstelde verbeelding bestond maar die lang
zamerhand de gedaante eener werkelijkheid
had aangenomen.
Arme jongen hij kon zich van die inbeel
ding niet losmaken en het einde van die zaak
is geweest dat twee bevoegde geneesknndigen
hem voor krankzinnig verklaard hebbenden
dat hij dezen nacht in een levend graf een bij
zonder toevluchtsosrd, zal slapen. En nu
Julia, kunt gij naar uwe kamer terugkeeren!
Ik weet dat wij eikanderen in het vervolg beter
zullen verstaan en dat gij mij niet meer nfet
uwe onzinnige droomeu zult lastig vallen die
even onbeteekend als onaangenaam zijn.
Nogmaals ontmoetten de oogen van vader
en dnchter elkander de uitdrukking in de
oogen van 't meisje was verdrietig, wanhopig
de blik van den man was uitdagend, als stond
hij tegenover eenen vijand.
Julia sprak geen woord meer. Zij keerde
zicg van haren vader af en verliet de kamer
met slependen tred en hangend hoofd, 't Was
baar te moede alsof het einde der wereld was
minderen tot 8uren, op straffe van belang
rijke boeten voor de delvingmaatschap-
pijen, welke dit maximum zouden pogen
te boven gaan.
Lord Salisbury heeft eenen omzend
brief aan zijne politieke vrienden gezon
den, om hun te herinneren dat het Par
lement zich op 11 Februari vereenigt, en
hij noodigt ze uit tegenwoordig to zijn.
Deze oproep is veroorzaakt door zaken
van ernstig belang, die bestaan in eene
bespreking die M. Parnel) zal doen ont
staan over het enkwest door de Times
vooruitgezet en het voorval Pigott. Het
opperhoofd der Iersche partij heeft het
inzicht der kamer voor te stellen een an
der enkwest te doen om te bewijzen dat
de eerschending vervolging doorde Times
tegen hem ingespannen met de hulp van
vervalschte geschriften en oneerlijke
middelen, even als met de rechtstreek-
sche medehulp en op aandringen van
het gouvernement begaan is geworden.
Portugaal. Het kabinet van Lissa
bon tracht op alle wijzen de gemoede
ren van het Portugeesch volk, zoo zeer
tegen Engeland verbitterd, te stillen.
Het belet de wederkomst van majoor
Serpa Pinto. Zijne tegenwoordigheid op
dit oogenblik in Portugaal, te midden
van de volksbeweging die er bestaat,
zou tot niets anders kunnen dienen dan
nieuwe veropenbaringen tegen Engeland
te verwekken, die het kabinet volstrekt
wil vermijden.
Egijpte. Het Egijptisch gouverne
ment heeft juist den uitslag van het
financiejaar 1889 bekend gemaakt. Hij
getuigt van een overschot van 196,000
pond sterling of 4,800,000 fr.
Egijpte kan over een reservefonds van
1,250,000 fr. beschikken, hetgeen voor
de valleides Nijls eenen tot hiertoe onbe
kenden voorspoed aanduidt. De eer van de
heropbeuring der Egijptische financiën
komt zonder twijfel den Engelschen
financiers toe, even als de wederinrich-
ting van het leger aan de Britsche offi
ciers, het bezettingsleger bevelende.
Landbouw belangen.
Al wat de klerikale ministers ten
voordeele van den landbouw hebben
willen verrichten is boter aan de galg
geweest. Hunne proefvelden, hunne
landbouw-ingenieurs, tot zelfs hun moes
hotel van Londen hebben maar gediend
om waf kozijntjes te plaatsen en eenige
vriendjes te bevoordeeligen.
Weinig of geen nut hebben zij afge
worpen, belijdt zuchtend Het Land van
Aalstwelke nogthans van geene kleine
gekomen. Zij geveelde dat zij den last des
levens niet langer zou kunnen torschen,
haar vader zich in zijn waar karakter aan haar
vertoond had.
En de man, dien zij liefhad, wat was er van
hem geworden
De hemel schenke mij kracht en moed om
bedaard te kunnen denken, zuchtte zij, in hare
eigene kamer gekomen, op hare knieën neder.
Ik moet middelen beramen om over hem te
waken. Eene ingeving der Voorzienigheid
stelde mij in staat, hem van een ontijdige dood
te redden. Moge de Voorzienigheid in zijn hul
peloosheid over hem waken en mij in staat
stellen hem te bevrijden van een leven, dat
weinig beter dan de dood zelf kan zijn.
B<1H, volgenden morgen vroeg begaf de ban
kier oh naar de kamer zijner dochter, om haar
te z g'gen, dat zij onmiddelijk toebereidselen
tot haar vertrek van Willminglon moest
maken. Hij was voornemens met een vroegen
trein naar Londen te vertrekken en vandaar
naar Brighton te gaan.
Hij vond hare kamers ledig, Julia Godwin
was het huis ontvlucht, dat haar van hare
kindsheid af tot woning verstrekt had.
Dat was de laatste slag, die hem voor zijn
vertrek uit Willmingdou toegebracht werd
maar die laatste slag was verpletterend.
XI Het verhaal van den klerk.
Terwijl Gilbert Tornleigh zich bezig hield
met de zaak van Hurley Westford's verdwijning
in handen der politie te stellen, zat Clara in
hare armoedige woning en dacht na over de
tegenspoeden, die haar van alle kanten be
stormden, tot dat haar eindelijk toescheen dat
er geen zonnestraal meer was, die de duister-
lengen vervaard is, wanneer het den
kferikalen winkel raakt.
t Is maar dat de klachten der boer-
kens algemeen zijn en den landbouw-
krisis zich op den buiten overal gevoe
len doet die toestand, hoe slecht ook,
kan onmogelijk geloochend worden.
Voor de kleine boeren, met een os of
een paard werkende, meest op gehuurden
grondis die krisis een ondergang zij
moeten weg, daar is geen twijfel aan.
En 't is (fventwel aan die kleine boer
kens dat het ministerie voorzeker hei:
minst denkt, wanneer het iets voor den
landbouw doen wil.
Zoo, b. v. is de wet op het buiten
landsch vee maar voordeelig aan groote
veekweekers en dikke boeren, welke
jaarlijks eenen stapel beesten kunnen
vet mesten.
Maar voor geringe landbouwers welke
hoogstens twee beestjes per jaar voor
den slachter opzetten moet die winst
niet hoog beloopen, te meer daar men
da mager beesten zooveel te duurder
moet inkoopen.
Ge ziet dus dat de grooten hier weer
met al het vet van de soep loopen gaan,
en volgens hun goeddunken de merkt-
prijzen kunnen regelen maar ook, 't
zijn algemeene kiezers. Geringe burgers
en werklieden moeten er ongelukkiglijk
de gevolgen van dragen.
Daar de vleeschrechten den landbouw
niet gered hebben beproeft men thans
een ander spel op 't getouw te zetten.
De inkoomrechten op 't graan moeten
alles redden.
Redden Als het maar niet 't kon-
trarie is.
Zal een inkoomrecht van 5 of van
8 frank op een zak tarwe of rogge onze
boerkens uit den nood helpen
Verre van daar, want men vergete
niet dat zij zich ook alle dagen vooral
met brood te voeden hebben en dat
Belgie op verre na niet genoeg graan
opbrengen kan om zijne bewoners be
hoorlijk te spijzen.
Die opslag van graan moet natuurlijk
voor gevolg hebben opslag van brood.
De klerikalen beweren het tegenover
gestelde, juist alsof de schoenen en de
kleederen niet zouden duurder worden,
moesten de prijzen van leder en wollen
stoffen merkelijk klimmen.
Men bemerke wel dat die belasting
van den boterham vooral zou drukken op
den geringen stand werklieden van
alle slag voeden zich voornamelijk met
brood.
Maar zoo de prijs van het brood ver
nis, welke haar omringde, kon verhelderen.
De heimzinuige verdwijning harer dochter,
harer geliefde Violette, was bijna nogvrecse-
hjker om te denken dan het duistere noodlot,
dat haren braven rechtschapen echtgenoot ge
troffen had.
Harley Westford mocht gestorven zijn als
het slachtoffer van een schandelijk verraad, hij
mocht door de onmeedoogende hand eens
moordenaars gevallen zijn maar het lot van
Violette kon honderdmaal erger zijn dan de
dood.
Schande, oneer, verderfDat waren de
gevaren, welke de moeder voor de dochter, die
zij liefhad, vreesde. En zij was geheel Hulpe
loos. Zij wist niet wat doen, wat aan te vangen
om hare dochter te redden. Allerlei ongeluk
ken hadden zich met duizelingwekkende snel
heid op haar hoofd gestapeld en de arme lijde-
res bezweek onder de swaarte van den last, die
ieder uur moeilijker werd om te dragen.
De ontdekking, die Gilbert Thornleigh haar
gedaan had, was de laatste alles verpletterende
slag geweest, en Clara Wesford zat zwijgend
daar neer in doffe verslagenheid verzonken.
Wie ben ik, en waar ben ik vroeg zij
zichzelven af. Zijn deze beproevingen nu wer
kelijkheid, of slechts gedeelten van een langen
koortsachtigen droom
Er komt een tijdperk in dit menschelijk ver
driet, waarin de lijder alle begrip der werke
lijkheid schijnt te verliezen. Het slachtoffer kan
niet begrijpen waarom de kastijding zoo zwaar
en de beker des lij deus zoo bitter en zoo diep
moet zijn. Het oordeel weigert zich langer te
doen gelden, het verstand staat stil. Er bestaat
eene stille p ios in de koorts des levsns, eene
dofte gevoelloosheid, die misschien bestemd is
om den door angst gekwolllen lijder van krank
zinnigheid te redden.
Voor Ciara Westford duurde die poos, die
gevoelloosheid, niet lang.
hoogt, zoo den landman wat meer geld
van zijn graan maakt, dan zal hij ook
meer moeten uitgeven om zich verder
het noovlige aan te schaffen. De am
bachtslieden, het leven lastiger vinden
de, zullen hunnen arbeid ook duurder
doen betalen.
Daaruit zal volgen dat de nijveraars
zullen verplicht zijn hunne voortbreng
sels duurder te verkoopeu en voor de
vreemde concurrentie zullen moeten
onderdoen.
Het gevolg daarvan moet zijn dat de
eene ondergang zich op den andere
stapelen zal, en dus algemeene ellende.
De voorstaanders derinkomende rech
ten weten het zoo wel, dat zij voorstel
len van de opbrengst dezer rechten aan
de openbare weldadigheid te besteden.
Zij begrijpen dus dat de volksarmoe-
de zou aangroeien 't is hetgeen ze
waarschijnlijk verlangen. Hoe armer
een volk is, hoe gemakkelijker het kan
beteugeld worden hoe meer de werker
welstellend wordt, hoe meer hij alle
slaafse he banden, die hem drukken,
breekt, en hoe vrijer hij zich in al zijne
woorden en dad n veropenbaart. Dat
willen de klerikalen niet verstaan.
heeft, heeft eene les gehad. Het zal zich
die ten nutte maken en wederzijdache
toegevingen zullen al de liberale strijd
krachten vereenigen onder den kreet
ooruit voor onderwijs, recht en ge
lijkheid voor alle burgers.
Wat betreft, dat de heer Lambert zich
als onafhankelijke kandidaat zou aar
stellen, is een droombeeld van De'der-
bode, die reeds meent dat de klerikalen
er in troebel water zullen kunnen vis-
schen. Het rijk der onafhankelijken is
uit de eendracht der liberalen heeft er
een einde aan gesteld.
Iemand, die door een eenvoudig middel van
23jarige doofheid en van geruisch in de ooren
genezen is zal de beschrijving van dat middel
in het Hollandsch gratis een ieder op aanvraag
zenden J. H. Nicholson, 4, rue Drouot, Pa
rijs.
Kiesnieuws.
De Denderbode schijnt verheugd omdat
liberale bladen aangekondigd hebben,
dat de heer Lambert, vertegenwoordiger
van Charleroi, geen mandaat meer zal
aanvaarden.
Hij gaat zelfs zooverre te denken, dat
genoemde heer zich als onafhankelijke
voor de kiezers zal aanbieden.
Het valt sterk te betwijfen of de libe
ralen van Charleroi nog zoo zeer met
hunnen vertegenwoordiger ingestemd
zijn en of zij zijn mandaat zouden ver
nieuwen. Hij heeft zich immers van zijne
politieke vrienden gescheiden op het
oogenblik, dat het alleen eendracht was
die elk bezielde en hij zou dus wijs
handelen zijne plaats af te staan aan
iemand, die meer met de algemeene
wenschen der partij instemt. Het gema
tigd liberalisme, waartoe hij behoorde
en dat juist door zijne gematigdheid den
val van 't vorig ministerie bewerkt
Liefdadigheidsfeest.
Gerust mag men zeggen dat deze feest,
vóór eene eivolle zaal gegeven, iedereen
ten hoogste bevredigd heeft.
Zeker was alles er niet volmaakt,
doch eenige gebreken loopen tusschen
vele goede hoedanighe len rap verloren.
Wij brengen vooreerst lof aan den jon
gen Cercle Symphonique welke pas
gesticht, reeds zooveel blijken van
kunstaanleg geeft en met aanhoudenden
ie ver het ongetwijfeld ver brengen zal.
De spelers van Taal en Vrijheid
gaven ons eene goede vertolking van
De Doopsgetuigen niettegenstaande
men met de tooneelspeelster niet had
kunnen herhalen en de H. Cornelis in
een der hoofdrollen onverwachts eenen
zieken konfrater had moeten vervangen.
Mejuffer Van der Stappen en M. Corne
lis hebben eventwel knap de andere
tooneellisten ter zijde gestaan en ver
dienen daarom bijzonderen lof. De zoon
van den Metserdiender was wel wat
moeielijk voor den jongen heer Rogge
man en vraagt eene bijzondere en goede
instudeering. Er zit nogthans stof in
voor een flink declamator.
Onze vriend Ladeuze was dien avond
bijzonder in stem Droeve tijden werd
meesterlijk gezongen en verwierf groo
ten bijval.
De kluchtzanger M. Oct. Yerleysen,
heeft het publiek wel bevallen.
Doch, wie vooral schitterende bewij
zen van muziekale kennis gegeven heeft
is wel Mej. Helena Leonard van Lokeren.
Met haar prachtig orgaan, duidelijke
uitspraak en kunstvol gevoel heeft zij
eenieders bewondering opgewekt. Zij is
een der beste zangeressen welke wij hier
in Aalst hebben mogen toejuichen. Ook
heeft Mej. Léonard er talrijke ingeoogst
en ze waren wel verdiend.
In de tusschenpoos sprak de H. Ferd.
Lefebvrede volgende dankrede uit
Damen, Heeren t
Nimmer wercl er mij aangenamer taak opge
legd, dan deze, welke ik de eer en het genoegen
Eene vreugde was ten minste weggelegd, voor
de vrouw, op wier hoofd gedurende de twaalf
laatste maanden de rampen en tegenspoeden
zich opgehoopt hadden, eene vreugde zoo groot,
zoo diep ingrijpend, dat haar overstelpt ge
moed slechts ter nauwernood in staat was, den
schok van zooveel onverwachte blijdschap te
verdragen.
Terwijl Clara Westford naast haar bed ge
zeten was, met haar moede noofd rustende op
de kussens en hare droge oogen met een onzeker
starende blik op de zoldering boven haar ge
vestigd, liet het geratel van rijtuigwielen zich
beneden inde straat hooren, en hield een rij
tuig in de nabijheid harer woning stil.
De slaapkamer stond door middel eener deur
in verband met de zitkamer, en die deur stond
open. Clara vloog naar het venster en zag naar
aeneden in de straat. Hevig klopte haar hart.
Zij bevond zich in dien overprikkelden toestand,
waarin het minste voorval in staat is het gemoed
met angst te vervullen.
Een zeer fraai gesloten rijtuig van zeer een
voudig uiterlijk, maar door een paar prachtige
paarden getrokken, stond voor de deur, een
vroolijk aaugezicht kwam aan het portier, een
iefnallig gelaat, omgeven van krullend goud
blond haar, een gelaat, hetwelk iu de oogen
van Clara Westford dat van een engel scheen
te zijn, want het was dat harer dochter.
Een bediende opende het portier en Violette
stapte uit. Zij vloog het huis binnen en hare
moeder hoorde hare haastige voetstappen op
den trap.
Zij baistte in een stroom van tranen uit, de
eerste, die zij weende sedert de verdwijning
harer dochter, en in het volgende oogenblik
ilemde zij Violette in hare armen.
Lieve moeder, daar ben ik weer bij u
terug, riep zij uit, ik ben door eene edele en
vriendelijke vrouw gered. Wij zullen weder
gelukkig worden.
Terwijl zij aldus sprak, ging de deur open
en trad eene oude dame binnen, eene dame met
zilvergrijs haar en een bleek vriendelijk gelaat,
dat eens schoon geweest was. Die dame was de'
markiezin weduwe van Roxleydale.
Ik breng uwe dochter terug, mrs. West
ford, sprak zij, en ik gevoel dat ik uwe dank
betuigingen verdien voor de schat, dien ik u
terug geef, en die voor u van onnoemlijke
waarde is. Indien ik in weinige uren geleerd
heb dit meisje te beminnen, hoe teeder moet
gij haar dan niet liefhebben, gij die haar ge
durende haar geheele leven gekend hebt I
Het hart der moeder was tot overloopens
toe vol. Zij sprak geen woord betreffende
Gilbert Tlu.rnleigh's terugkeer, of vau het ver
schrikkelijk geheim, dat met het verdwijnen
van kapitein Westford iu verband stond. Haar
kind was haar weergegeven, en zij deed moeite
om te glimlachen, hoewel haar hart door angst
verteerd werd opdat geene wolk van droefheid
eene sombeie schaduw zou kunnen werpen op
de vreugde van Violette bij haren terugkeer.
De markiezin vertoefde niet lang bij de moe
der en hare dochter.
Ik wil uw geluk nioi storen, sprak zij,
maar ik hoop, dat ik, het lieve meisje, hetwelk
door de misdadige loszinnigheid van mijnen
zoon bijna in het verderf gestort was waartoe
hij volgens mijne overtuiging door slechte
raadgevers was aangezet geworden later zal
weerzien. Ik vertr k dezen avond naar Essex,
maar telkenmale als ik in Londen kom, zal ik
niet verzuimen u een bezoek te brengen. Vio
lette heeft mij een groot gedeelte vau hare
geschiedenis verhaald, en als ik haar of haren
broeder door den invloed mijner vrienden op
de eene of andere wijze van dienst kan zijn zal
ik niet aarzelen zulks te doen. Intusschen heeft
