Mossicu Telpèke.
KRUIPEN.
Is 't Waar V
Een Ontslag.
N I N O V E.
Naar den zege,
«f... naar de maan
Palriolieke Vei'kooping.
Overlijden.
Kont gij Mossieu Telpèke, lezers van
Dendergalm? Noen Welnu, we kunnen
't good gelooven, want we kennen Mos-
eieu Telpèke ook nietwij hebben, bij
onze wete, dat heerschap nooit ont
moet, (waarover wij ons niet beklagen.)
Toch als we goed nadenkon herinno
ren wij ons den naam van Mossièu Tel
pèke wel eens gelezen te hebben op eene
lijst van de volksvertegenwoordigers
van 11 'Igie, 't schijnt dat Mossieu Tcl-
péke do katholi' ko Vlamingen van Ant
werpen vertegenwoordigt in de Ka
mers.
Maar ge vraagt misschien wat wij
met Mossiou l'avocal Auguste Dclbeke,
wonende Koizerstaat, 1) te Antwerpen
wel te maken Ilebben.
Wij hebben met. hem niets te makon
en kunnen in gewetenjverklaren, dat we
ter Dauwernood het bestaan van dien
beer vormoedden, wien6 naam nooit of
nooit in ons blad verscheen om do een
voudige reden, dat we het nooit hebben
noodig geacht een zijner woorden of
daden te vermelden, op te hemelen of
te beknibbelen.
Welnu, Mossieu Telpèke, laat ons
dóór deu deurwaarder vriendelijk ver
zoeken hem tien duizend franken to
schenken in vergoeding van iets, dat
we nooit van hem schreven en dat hij
beweert te lozen in een artikel versche
nen iu ons blad den 30 Juli laatstle
den.
Mossieu Augnste Dclbeke, beweert
dat wij hem in het artikel Onbaat
zuchtige Vaderlanders hebben bedoeld
en te kort gedaan, hoe dat, vertelt Mos
sieu Auguste Delbeke ons niet, wij lezen
ons artikel iu de daging ons door don
deurwaarder beteekeud ende rest is
in 't fransch.
Wij lezen en herlezen het artikel,
waarin de naam vau M. Delbeke niet
eens voorkomt en waarin nog veel min
«ene enkele aantijging tegen hem aan
te treffen is, aangezien weden persoon
die ons zijn lranschen rimram zendt,
niet konden.
Wat wil die fransche Mossieu. Van
wint .lAan^nrtiVan9
Moest de Jnstïcie, de belachelijke
geldvraag van Mossieu Telpèke inwil-
ligon, dan zou 't onmogelijk zijn voor
mile nieuwsbladen, politioke artikels af
te kondigen, zelfs artikels waarin
slechts algemeene belangen worden be
handeld.
Tofc heden hadden we nooit van den
ons onbekenden Mossieu Telpèke ge
waagd, on dat zullen we na dezen ook
nooit meer doen, want do Justicie zal
hem met ziju zotten eisch wandelen
eenden, dien hij maar noodig oordeelt te
•doen 3 maanden 11a 't verscbijnon van
het artikel, dat hij bedoelt.
Nooit is er eon tijdstip geweest in de
geschiedenis van Belgie, op het uelk er
zoo stelselmatig werd gestreefd naar
het kweeken van karakterloosheid, laag
heid on lafhartigheid, als thans sedert
twintig jaren het geval is.
Voor een rechtschapen man is er niets
meer te bekomen voor hem die recht
voor de vuist zijue meeuing zegt is er
geen hoop iels van de klerikalou to ver
krijgen; de klorikalen willen de valsch-
heid, de veinzerij, het verraad, de krui
perij en de laagheid aanmoedigen en
■beloonen, omdat daarin den oorsprong
ligt hunner verderfelijke thacht on al-
leenheerscliing.
Hunn kopstukken te Aalst hebben
die deugden beoefend uit ikzucht of
eerzucht. Doorloopt de namenlijst van
al die fameuze dweepzuchtige, ianatie-
ke kops!ukken en blikt dan oenige ja
ren terug in de geschiodonis van Aalst.
Maakt do rekening op van al de he
den daagse lie niuib-ntrekkors en huiche
laars, kandelcerlikkers, plaatsenjagers
en guustonbedolaars, hoe lager ze krui
pen, hoe verder ze zich afwenden van
vroegere vrienden, hoe gemeenor ze
zien gedragen, hoe moer kans ze heb-
beu iu aanmerking te komen om te ver
krijgen wat zo begeeren.
lichtzinnige katholieken, begint die
hande'wijze te walgen, zo zien deu lijd
te gemoet, dat do klerikale kliek uit -
nluitelijk zal geleid wordeu door ka
zakkeurders eu door niets meer gevolgd
zal zijn, dan door slokkers en valsch
aarde.
Al wie rechtzinnig is zal zich van die
diepgevallen kliek afkoeren, dat is im
mers gesne partij meei, 't is eene
bende.
Men weet dat M. Bauwens, eerste
kandidaat werd gekozen voor de bedie
ning van politiecommissaris' mot 20
stemmen (en 2 witte briefjes, wolliGht
van leden die huu woord hadden ver
pand). Men mag dus zeggen dat com-
m mdant Bauwens mei algemeene stem
men werd gekozen.
Die eensgezindheid is ons eene eerste
on groote waarborg voor de toekomst,
in !i«n de benoeraiug van hooger hand
wordt hovnwti^d-j die eensgeziudheid is
een blijk van liet vertrouwen dat al
le#. in hem stellen ou dat hij, mogen we
hopen, niet beschamen zal.
't Ift dan schier ook ongelooflijk het
geen we vernomen, en 't zou waarlijk
ongelooflijk en fantastisch mogen liee-
ten, indien we niet iu Aalst waren, in
de stad waar de klorikalen het volk ge
wend hebben aan de zonderlingste eu
koddigste parten.
Er wordt onderduims gewerkt om
de difinitieve benoeming van comman
dant Bauwens. tot commissaris vaii po
litie te verhinderen, voetstappen zijn
daarvoor gedaan eu er is op aangedron
gen om hem'van kant te doen schuiven
Om welke reden of voor welk doel
Wellicht vernemen we daar meer
over en dan zullen we eens een hoek
van den sluier opheffen, om hot publiek
t.G laten zien wat al konkelarijon er zoo
al gebeuren voor niet te bekennen oor
zaken, iu de gezogèndo stad Aalst.
Weer eene mooie, deftige zaak welke
de klerikalen in bun reeds meer dan
wel gevuld schandboek mogen schrij
ven hèt ontslag van M. Walpot als
leeraar en bestuurder der stedelijke
Muziekschool.
Toen M Wolw1 - - J
oer zoogezegde stedelijke hariflonie,
nu beter gekend onder den naam de
Jonge Garde Al krottende prottende,
optrad stonden de klerikale gazetten
onzer stad vol lofartikelen over hem,
al zijne titels werden breedvoerig op
gesomd, zijn muziekaal verleden van
naald tot draad verteld, zijn kunste
naars-talent tot iu de wolken verheven,
uitgebazuind en opgehemeld.
Een van die klerikale gazetjes gaf
het portret van M. Walpot, en liet eene
afzonderlijko uitgave verschijneu van
zijne levensbeschrijving. Wc stomden
in met den lof M. Walpot toegezwaaid,
maar al rlat gerammel in het schier on
noemelijk klerikaal VuUliemdcken voor
spelde ons uiets goods, liet deugt niet
voor een man van karakter zulke vrien
den te hebben, naam en f.-am hebben
bij zulk lofgetuit niets te winnon.
Wij hebben het zonderling nummer
nog liggen on zullen hot wellicht in
zijn geheel mede doden, als 't pas geeft.
Wij ook begroetten de benoeming
van M. Walpot, we zien altijd met ge
noegen, dat een talentvoT maD zijne
gavon ten dienste stelt van medebur
gers, tot welke partij deze ook bebooren
maar al den klink-klank der klerikale
loftuitingen scheeu ons zoo valseh als
't concert eener negersche cacofonie.
Hot scheen ons, dat al dien klerikalen
lof, mha^ingegeveu was, door de mee
uing der bazen eindelijk een slaaf, een
knecht a tout faire to hebben gevouilen,
gelijk de kribbelaars vau 't Vuilheinde-
ken (pardon lozers) zijn.
Wij herinnerden M. Walpot, het ge
drag der klerikalen tegen den kunste
naar M. De Mol, en tegen M. Vau den
Bogaerde, dio hot ondanks ziju talent,
vnendolijkhoid en ziju meer dan in
schikkelijk karakter niet had kunnen
uithouden. We verwittigden M. Walpot
011 zegden hem Indien gij een man zijt
met oprecht gemoed, iudien gij or u
niot iu schikken kunt de voetwisch te
zijn van den klerikalen boel, zult ge
't zoolang niet trokken als M. Van ileu
Bogaerde.
We kennen het klerikaal Aalstersch
goedje maar al te wel, en onze voor
spelling werd spoedig bewaarheid. M.
Walpot kon noch voetlikker zijn, noch
kruiper, zijn karakter was niet vat
baar vóór al het lage dat hem om
ringde on het moest hem weldra in dat
midden walgen.
In eene klerikale gazet werd M. Wal
pot als kunstenaar vonijnig aangoraud
men begon weldra hem het leven on
dragelijk te maken, niets werd ge
spaard om zijn bestaan to vergallen en
dat is eene kunst welke niemand den
volgelingen der folteraars van de in-
kwisitie betwisten zal of kan.
Maatregelen werden genomen om
hem als kunstenaar te kleineeron,
schandalige middelen werden aange
wend om hem als bestuurder, als lee
raar en als mensch in zijne waardigheid
te krenken en te vernederen.
Zou 't den meest verduldigeu mensch
niet tegen cte" berst stuiten, zou 't den
verdraagzaamsten einuèlijk niet walgen
voortdurend tegenover dat huichelend
jesuietism te staan, dat daarenboven
nog jammert eu klaagt, alsof, zij fol
teraars, «ie slachtoffers zijn, zij (lie
reeds dertig jaren goleden den portier
van het stadhuis, mot zijne bliudo
moeder wier eenigo steun hij was,
broodeloos weg joegen., omdat hij deel
had uitgemaakt vau de liberale fanfare.
Loonveriuiudering, blaam, vernede
ring, plagerij en uaamloozen laster,
niets is M. Walpot', muziokoverste van
't bezonder Muziek des Konings (Gid
sen) hier gespaard geweest en in eene
opwelling van rechtmatige verbolgen
heid en misprijzen heelt hij zijn ontslag
genomen, hij heeft zich losgewrongen
en ais aischeid lucht gegeven aan ziju
verontwaardigd gemoed als volgt
Mijne Heer en
Gezien dc lange jaren gansch nutteloos iu
uw raidden gesleten om U voor eenig kunstge
voel vatbaar temaken, wat mij misschien zou
goinkt hebben iudien ik niet te doen had ge
had met menschen die minder respekt hebben
voor een artist dan voor een commissionnaris
die aan de statie staataangezien bet met
schaamte is dat ik deel maak der Muzaiek-
school die nu deu weg is ingeslagen der Har-
mooie Al krottende prottende 't is te
zeggen eene der slechtste van 't land aan-
guzieu cnrwcuigu reruoicnag aan <lo MusïoK-
school gebracht, de plaatsing van gemakken
en pissijnen is geweest, wat er terecht eene
kakschool van maakt, heb ik de eer en smaak
ik de vreugd ODtslag te nemen der bediening
die mij helaas sedert 18 jaren aan de Mu
ziekschool van Aalst verbood.
Aanvaardt, mijne Heeren, mijne groeien.
(Get.) L. WALPOT.
Brussel, den 220n Oktober 1905.
Ziedaar dat is raak maar de Aals-
tersche kliekkrotters, zijn voor zulke
striemen ongenaakbaar, die troffen nog
boven hunne hoofden.
Kapilel III. - DE PACHA'S
Den 25 Oktober 1903 schreef Hecht cn Vre
de
Van al de partijen dio zich te Ninove op
politiek terrein bewegen, is de Katholieke par
tij de eenige die samenhangt... en uit dit ver
schijnsel ai.Qgêa wff^gprust afleiden dat de
katnolieke 'partij de partij der tookomst is
Heden legt hij dit orakel uit. Ge zn't gaan
hooien,.jacht hij schertsend, hoe do katholie
ke partijJ samenhangt, en van welke toekomst
ik wilde spreken, welke toekomst haar te
wachten staat
Alles is mij iugegeven door mijne liefde tot
de katbolioke zaak, verklaart hij met de hand
op het hart. Hij richt het rechteroog naar «itn
hemel en het linker naar zijnen broekzak, en
hij begint in zijne heimelijks te lijkbidderstaai
Do kwaal, do plaag waaraan wij hior lijden,
belaas is algemeen gekend, liet is jammer
en droel genoeg het te moeten zeggen onder
oogpunt van et-u drachtige werking levert ons
katholiek Ninove een allerbedroevendst
schouwspel op. Meü zou zelfs motten zeggen
hel is immers de bittere waarheid dat
het katbolieko Ninovo haast niet meer weet
wat eendracht is, wat dit woord beteckent.
Wie zal liet ooit gelooven, zelfs daar, waar
alle oneeuigheid zou moeten ophouden daar,
waar over de heiligste en grootste belangen
wordt beslist, daar kunnen de edelmoedigheid
on de ree'tvaardigheid het zoover met bren
gen zonder morren een onverbiddelijken plicht
te doen vervullen, ten lioste van persoonlijke
gevoelens waarover men zon movfen Vloten,
(nr vau J7Sept-
Men zal bokounon dat R. ea V. hier wat
overdrijftIedereen kent Mr De Cooman. Ilij
was hier zoo lange jaren do vader onzer stad.
Men kent zijne zwakke zijde maar wie is vol
maakt iu do wereld Daa« nij hoogmoed is
geene doodzonde, en daarmee doet mou nie
mand kwaad. Mocht die man geslachtofferd
worden *oor eeuen Witten en mocht men
zoo in eens een vreemdeling in do hoogto hof-
ten om van onzen vroogeren vader niet meer
te spreken
Als Lier dus nijd cn afgunst niet zwijgen
zoools R. eu V. verder schrijft, dit zijn, iu deze
omstandigheid, toch geeno gevoelens waarover
men zou moeten blozen 1
R. en V. gaat voort
Het is ailorbekend dat zekero leiders over
wonnen zijn geweest, niet door de macht van
deu vijand maar door de schuld van katholieke
vrienden, die hunn.) plicht niot hubbon begre
pen.
(nrvanl7Sept 1.1.)
Dit is waarheid. De cijfers der laatste ge-
meoutekieziog hebben daar het duidelijk bo-
wijs van geleverd. Vier kandidaten uer kleri
kale lijst bekwameD omtrent hetzelfde geial
stqmmaD. M. M. Van der Hnegen en Da Óoo-
m.m maakten uitzondering M. Van der liae-
gon kwam aan't hoofd, vorvooruit, met'1154
stemmen, on M. De Coomari kwaui ver 'ichter
al zijne modekandidaton, aauden;s,taart met
111(1 stemmen. Al. Van der Haegen was geko
zenen Al. Du Cooman bleef ia don zan I!
Wie had het hem gebakken
De andere Dokter zei Manual
Waren de redenen van M. Van der Haegen
nu gegrond of niet ooi a m zijueu boezemvriend
zoo'n poo'B to spelen V Wij laten bet aan den
drukker van R. en V. over zulke z ikou aan to
raken
R. on V. zegt verder
En zoo loopt men Deerlaag op neerlaag op.,
eu de vijand zegeviert.
Eu als voor dc tegenstrevers do tweedraeht
de nijd en de afgunst niet zwijgen, hoe moet
heter toegaan, elders, als het onmiddehjk ge
vaar niet dreigond boven de hoofden hangt
(nr van 17 Sept. 1.1.)
(Wordt voortgezet.)
Over eenige dagen zag men don aanplakker
ieverig aan 't werk.
Het moest zekerlijk eene gewichtige afkondi
ging zijn, want voor olkon plakbrief zag mnn
weldra groepen geheimzinnig aan 'tfluisteren.
Men las op den muur van wuge het gou
vernement. Alinisterio van Financier. Bestuur
der geudarmerie. Ninove. Openbare verkoo-
ping van eene metaleu plaat, den 11 Oktober,
Eene metalen plaat....
Een liefhebber van oudheden in een dier
groepen bleef stilzwijgend en diepzinnig den
plakbrief bestaren.
Dit was aan niemand ontsnapt.
De slimste zwijgt, mompelde men.
't Zal een prachtig stuk zijn, wat raars, iots
antieks, zeker een kunstgevrocht. Men sprak
or van, eerbiediglijk als van eeno relikwie,
geheimzinnig als van do tiaro. Eu do gro»p
ging uiteen, heimelijk meesmuilend bij do ge
dachte dat de liefhebber van oudheden niet al
leen zou geweest zijn om Let stuk met zijoo
vergrootglazen to onderzoeken, te bewonde
ren eu... to koopen
Op gestelden dag cn uur verdrong zich eene
bonte menigte in onze gedarmerie. Al wat koo
pen mag of koopen kan, 't was daar al. Eu is
het te verwonderen. Heeft men niet meer dan
eens zien forluin maken meteen ouden kofllj-
pot, eeLe oude schilderij 1
Het publiek wachtte ongeduldig, werd woc-
lig, eu eiachte het kunststuk I
De heer algevaardigdo van 't ministerie van
Fiuauciëu gal' bevel het stuu voor to brengen.
Een luidruchtig geroep ging uit de menigte
op.
Het voorwerp der verkooping was eene oude
versleten, onbruikbaar geworden zinken stoof-
plaat I
De gendarmen lachten, ea quand un gen
darme rit, tous les gendarmes neut 't ging
al aan 't iacbeu, zelfs de teleurgestelde liefheb
bers lachten.
Eindelijk een oogenblik stilte.
Wie slelt op prijs Tion centiemen 1
twintig ceutiemon 1 dertig ceutieuieu Nie
mand beter adjugé
Het gelier hernam. Leve-'.fcgpe ver nem ent,
riep men, love 't ministerie a bas la ca'otte I
Voor die 30 centiemen had men honderd
maal meer kosten gemaakt, de ambtenaren
vau verscheidene administraaaties gedwongen
en de inwonerB van Ninove per plakbrief'nit-
geuoo ligd-huunen kostbaren lijd to voriiezen
O ernstig goevernement I dat zoo de men
schen voor den aap houdt of is 'torn 't even
wicht in uwe budgetten te brengen dat ge oude
stoofplaten moet ver koopen I
Merkt op dat deze veiling nog aan de goed
keuring van hooger hand onderworpen is. Hot
schijnt dat de plaat tien centiemen meer ge
schat was dan den prijs der toewijzing. Zoo
kunnen wij nog eene tweede vertooning van dit
administratief kluchtspel te zien kiijgeu
In 't begin der week heelt te Brussel de
burgerlijke begraviug plaats gehad van Em-
manuel-Noel Pierseaux oud-strijder v«u
1830, schoonvader van M. Jozef Lejeune en
die tot voor eonjge maanden oqzp stad
woobde.
