Ze werken voor hun eigen
Weekblad tot verdediging der belangen van Boer, Werkman en Staatsbediende.
ONZE
in
Land.
SPOORWEGNIEUWS
Onderlinge Bijstand en Armbnreel.
Tweede Jaar, Nummer 14.
28 Maart 1909
5 centiemen het nummer
GODSDIENST
MOEDERTAAL
ONDERWIJS
DE DAGERAAD
OPVOEDING
WELZIJN
VAN HET VOLK
VERSCHIJNENDE DEN ZATERDAG
Abonnementsprijs voorop betaalbaar:
1 jaar, 2,00 fr.; of alle 3 maand 0,50.
Men schrijft in bij den uitgever en in alle postkantooren I
des lands.
Voor 't buitenland is de prijs 4,50 fr. per jaar.
UITGEVER
Roiq. Vao HaüWc
Botermarkt, Aalst.
Annoncenprijs per drukregel
Gewone, 0,15; dikwijls herhaalde, bij overeenkomst
vonnissen 0,50; reklamen 0,75. Alle briefwisseling,
behoorlijk geteekend vrachtvrij te sturen vóór dijasdag,
aan den uitgever.
Voor zijn eigen werken is ge'woon-
lijk een schoon dingen, hetgeeir eene
zekere onafhankelijkheid aan de men-
schen, die dikwijls zeggen doet 't ls
beter een kleine baas te zijn, dan een
gruote knecht. Maar 't is van dat
voor zijn eigen werken niet, dat wij
hier willen spreken.
Er bestaat tegenwoordig eene ma
nier om voor zijn eigen te werken, die
in deftige huisgezinnen onbekend is.
Lang hebben wij geaarzeld erover te
schrijven, maar die slechte manier van
doen wordt zoo algemeen, dat het
volstrekt noodig is de oogen jens
open te rukkenal moest het soms hier
of daar wat pijnlijk om hooren zijn.
Het gebeurt hedpndaags, helaas!
niet zelden meer dat, als men het in
nerlijke van sommige werkersgezinnen
nagaat, men al heel iets anders vindt
dan men op 't uitwendige beschouwd
vermoeden zou.
Vader en moeder zijn oud en afge
sloofd van werken en zwoegen, maar
de kinderen zijn allen groot geworden,
allen werken en winnen toch min of
meer hun brood. Zoon talrijk gezin
zal nu, denkt men, redelijk wel door
de wereld rollen.
Denkt men zeggen wij
want ja, spreekt eens vader en moeder
aan, 't is zuchtend dat ze u zeggen zul
len
Och, vriend, als men op de kin
deren moet rekenen, dat werkt tegen
woordig al vcor zijn eigen
Ze zijn dan gehuwd, zult ge wel
licht denken.
Volstrekt niet. Ze zijn nog alle
maal thuis, maar ze betalen hunnen
kost en de rest van hunne prée houden
zij voor hun eigen.
En, dat vader en moeder gebrek lij
den, wat kan het hun schelen Zijn
het dochters, ze moeten zij toch ge
kleed zijn Tweemaal 's jaars, ten min
ste, een nieuwen hoed hebben, bleeke
bloeskens, gegarnierde jupon of wat
weet ik alZe mogen toch bij hunne
vriendinnen niet afsteken
Zijn het jongens, ze moeten zij uit
gaan, zwieren en nachtridderen, ze mo
gen bij hunne kameraden nietten ach
terblijven; ze zouden wel uitgelachen
worden
En t'huis zit vader en moeder op
de kribbe te bijten.
Wij vragen het u nu in alle recht
zinnigheid; is dat geen schande? roept
dat niet om wraak bij God en de men-
schen
Is het dat, jongelingen, wat gij aan
uwe ouders verschuldigd zijt is dat
de behulpzaamheid waartoe gij ver
plicht zijt
Hag'j denkt genoeg gedaan te heb
ben met negen fr. ter weke af te geven!
Foei, 't is slechts de prijs in een loge
ment van laagste klas.
Zeg eens, hebben uwe ouders u de
zorgen afgemeten heeft uwe moeder
de nachten beperkt als z'aan wiege of
ziekebed, met steeds wakend oog, u
haar eigen bloed en leven zelfs zou
hebben gegeven, als 't noodig was.
Heeft uw vader de zweetdruppelen
geteld, toen hij voor u slaafde en
zwoegde, 't eten zelf hem uit den mond
spaarde om u goed en kloek op te
brengen
En kan de plicht der dankbaarheid
op u geenen invloed uitoefenen, dat
dan ten minste de stem der rechtveer-
digheid bij u weerklank vinde.
Weet het wel, dat alles wat gij bezit
aan kracht en gezondheid, aan kennis
en geleerdheid, gij, naast God, aan
uwe ouders te danken hebt, en er al
een heele tijd verloopen zal, vooraleer
gij hun de opoffering zoudt kunnen
vergelden, die ze zich voor u getroost
hebben.
't is niet met te handelen zooals gij
doet, dat ge 't vierde gebod onder
houdt, dat zegtEert vader en moe
der.
Staakt dan die kwalijke handelwijze,
en geeft uwe ouders al wat hun toe
komt, 't is te zeggen al wat gij ver
dient. 't ls dan, maar dan alleen, dat gij
't recht zult hebben te verwachten, dat
lang en gelukkig leven, dat God be
looft aan de kinders die hunne ouders
Ten einde eenieder, bijzonderlijk in de
verfranschte middens, toe te laten zich aan
die vereischten der wet te gedragen, komt
M. Helleputte bevel te geven Vlaamsche
leergangen in te richten voor de spoorweg-,
post- en telegraafbedienden die de taal
genoeg zouden machtig zijn om behoorlijk
hunnen dienst te verrichten.
Met dit maar al te billijk bevel dat ONZE
taal in ONS land klinken doet en dien
schoonen maatregel, die de onkundigen in
de gelegenheid stelt zich aan de wetsbepa
ling te gedragen, spotten sommige ver
franschte bladen en kabassen er op dat
hooren en zien vergaat.
Al die geniale franskiljons bewijzen
daardoor dat hun dolle haat tegen het
Vlaamsch hen op den laagsten sport der
vooruitgangsladder weerhoudt.
Zoo Luistert
De prins-regent van CHINA heeft be
sloten dat voortaan al de chineesche ge
zanten in den vreemde de taal zullen
moeten kennen van het land zvaar zij zul
len benoemd vaorden.
Zijn er nog commeniariën noodig voor
die geganteerde fieskens, die meenen als
ze Fransch kennen dat ze de weredd be-
heerschen
M. Helleputte, minister van spoorwegen,
heeft aan zijn personeel herinnerd dat in
Vlaanderen alle inededeelingen aan het
publiek gedaan, moeten opgesteld zijn in
het Vlaamsch, doch van eene Fransche
vertaling mogen vergezeld zijn dat de
opschriften op de bureelen in 't Vlaamsch
moeien zijn dat de vragen in 't Vlaamsch
gedaan in die taal moeten beantwoord
wordendat d' sfmandaten in het
Vlaamsch gevrp d. toeten ingevuld wor
den in 't V-as» •- enz. e:
Dit ii.l - bepaii;: der wet
van 1878.
Tour en Taxis
Reeds dikwijls heeft men het lastig leven
aangeklaagd der laders van de statie Tour
en Taxis, die aan den nachtdienst gebe
zigd zijn, en bijna nooit een dag vrijdom
hebben of eene goede rustende nacht. Hoe
moet men den moed niet bewonderen van
j die werkers, die om aan vrouw en kinde
ren het noodige te verschaffen, jarenlang
des avonds bun huis verlaten, en 's mor-
1 gens afgemat terugkeeren.
Men heeft aangedrongen bij hst bestuur,
I ten einde eene zekere verwisseling te be
komen tusschen nacht- en dagdienst.
In den laatsten tijd is die verwisseling
door den heer Minister aan een zeker getai
werklieden toegestaan, op die wijze, dat
ze opvolgenlijk twee weken op dagdienst
en vier weken op nachtdienst gesteld wor
den.
Wij bedanken de heer Minister over die
beslissing, die in de huisgezinnen der be
langhebbende werklieden veel vreugde
zal verwekken, en ook onder gezondheids
opzicht aan te prijzen is.
Men zegt ons dat de laders van Tour en
Taxis, die nachtdienst doen, soms geenc
rust kunnen genieten, en zich zelfs bloot
stellen aan straffen, wanneer ze eenige
I minuten hun werk verlaten, om te eten.
Wij gelooven gaarne dat zulks eene uit-
j zondering is, doch zulke feiten, zouden
nooit mogen gebeuren. De vereischten van
het beheer mogen nooit de krachten van
den menscb overtreffen. Wij roepen op dit
punt de welwillende aandacht van den
heer Minister.
L. de Bethuni.
Bravo! voor Minister Helleputte
die aan al de ondergeschikten van zijn
departement, die het vrij genot hebben ee-
ner woning, zooals baan- en bareelwach
ters, aardewerkers, enz., het recht komt
toe te staan op 4 aren grond, gelegen 't zij
aan hun huis, 't zij langsheen de spoor
baan.
Dit blijde nieuws zullen de bedienden
dier categories met dankbaarheid hooren
verkonden.
Tot ons groot spijt blijft het Bestuur
van het Armbureel volherden in de
toepassing van den ongeluklugen maat
regel over den Ziekendienst, welken
vvii cn sommige confraters reeds meer
maals hebben besproken.
Ja, niettegenstaande dit herhaald
schrijven ondanks het aandringen der
HH. Dokters, en de onlangs nog aan
gewende voetstappen door M. xvloyer-
soen om dien ellendigcn toestand te
doen veranderen, blijft de staat van
zaken, welken wij ten zeerste afkeu
ren, onbewogen.
Wij voelen een diep medelijden voor
onze arme zieke menschen, die, BE
ROOFD VAN ALLEN UITVLUCHT
daardoor verplicht zijn van hunnen
dokter af te zien van hunnen helper,
hunnen troost, hunnen redder soms,
om er 'nen anderen te moeten nemen,
DIE ZIJ OOK IN VELE GEVALLEN ZULLEN
moeten betalen, ten einde gratis te
kunnen beschikken over hunne mede-
cijnen.
Dit medelijden zal ieder rechtscha
pen mensch met ons deelen, en nie
mand zal het or.s ten kwade duiden,
dat wij deze lieden in hunne rechtvaar
dige eischen ter zijde staan, en soms
wel eens hard kloppen om voor hen
voldoening te bekomen.
Alhoewel onze genegenheid voor
eenieder gelijk weegt, moeten wij ech
ter onze gevoelens van deernis wat in-
toomen, wanneer wij tegenover werk-
lieden staan, 'tzij mannen of vrouwen,
in den bloei hunner jaren, frisch en
gezond, die verwaarloozen zich als lid
te doen inschrijven var. eenen zieken-
bond en daardoor bij dagen van krank
heid onder de toepassing vallen van
den maatregel on heden door het wel
dadigheidsbureel in voege gebracht.
Zou men die menschen met een wei
nig van moedwilligheid mogen be
schuldigen, wanneer men hunne rede
neering, hunne handelwijze vandicht-
I bij nagaat?
Door eene wekelijksche kleine bij
drage stellen zij zich ;n de gelegenheid
om op de kosten van MUNa'E zieken-
beurs, eenen dokter NAAR KEUZE
