31
I
De Kerk en de volkspartij Feestzaal boxy - Ninove t.i. zei
In 't Wille Paard
Negende Jaar Nr 39
Prijs per nummer 30 centiemen.
Ninovc 6 October 1938
Katholiek Vlaamsch en Volksgezind Weekblad
R. lWYSTIR«IAK-!mEILTIRMAN
OP ZONDAG 27 OCTOBER 1935
met Nini De Boël en René Bertal in de hoofdrollen.
Kwam het ten onpas
Echo's
van het Wereldkongres
Het Hoekje van den Reporter
VOOR HET KANTON NINOVE
Pogtcheckrekening (R- Luysterman n* 1882,54)
Telefoon 345
Abonnementsprijs
3 maanden fr. 4,00
6 maanden 7,00
1 jaar 13,00
Handelsregister Aalst n* 1093
Drukker-Uitgever
NINOVE, Koeipoortstraat, 10, NINOVE
Aankondigingen
Gewone per regel 1 fr.
dikwijls te herhalen vol
gens overeenkomst.
opvoering van
Men moet maar onze kerken
binnengaan om te zien dat zij de
tempels zijn van de christene
volkspartij, van de broederlijke ge
lijkheid.
Treedt binnen hier hebt gij de
Doopvont, waar hetzelfde heilig
Doopsel, met dezelfde gewijde ce
remonieën, toegediend wordt aan
het kind van den arme, als aan het
kind van den rijke.
Ginder staat de Biechtstoel,
waar nogmaals de arme zoowel als
de rijke knielen moeten om hun
zonden te biechten en ervan ont
slagen te worden.
Nog verder het is de Predik-
stoel, waar sedert negentien
eeuwen de kerk aan armen en
rijken altijd hetzelfde herhaalt de
plichten die zij te vervullen heb
ben, en hoe zij elkander met chris-
telijke liefde moeten beminnen.
Alhier nu ziet gij de Heilige Ta
fel de communiebank, waar de ar
me nevens den rijke komt knie
len het is toch dezelfde God die
uit het tabernakel komt en in ieder
hert komt wonen
Daar 't einde te midden is het
altaar. Welnu Is het op dit altaar
niet, dat dezelfde Gcd er zijn eigen
zeiven slachtoffert voor den arme
lijk voor den rijke Is het van
daar niet, dat men denzelfden God
draagt naar den armen zieke, lijk
naar den stervenden rijke Is het
voor dit altaar niet, dat de kerk,
daags van de begravingen, dezeif-
degebeden leest over het lijk van
den arme, lijk over de doodkist
van den rijke
Wal nog meer is Al de hooge
weerdigheden van de H. Kerk
staan open voor het kind van den
arme, lijk voor het kind van den
rijke. Kijkt liever rondom u Uwe
onderpastoors, pastoors, dekens,
bisschoppen zij zijn allen, weini
gen uitgezonderd, kinderen uit het
volk of burgerszonen.
Zoo gebeurde het eens dat een
spotter aan een hooggeplaatste
priester naar zijn familie vroeg.
De brave geestelijke antwoordde
lachend maar fier ik stam uit een
familie waar de sabel en de togo in
eere zijn zijn vader was veld
wachter, zijn moeder kleermaak-
ster.
Leest eens de geschiedenis der
Pauzen, de geschiedenis van de
grootste weerdigheid op aarde,
van het zienlijk hoofd der H.Kerk.
St Pieter, de eerste Paus, was
een arme visscher Sixtus V had
schaapherder geweest. Pius X was
een kind uit het volk. Zijn vader
was deurwaarder. Zijn moeder was
naaister en als zij weduwe werd,
heeft zij vele harde dagen moeten
doorleven om hare kinderen op te
kunnen brengen. Om mijn opsom
ming te sluiten wil ik U even nog
een gebeurtenis van een dier Pau-
ztn verhalen.
Daar was, rond de jaren 1500,
een student op de Hoogeschool te
Leuven, die zeer arm was zijn
vader was een kleine wever van
Utrecht. Maar de jongen was zoo
buitengewoon begaafd, dat hij de
bewondering van meesters en me
deleerlingen afdwong. Ook zijn
examens waren de schitterendste
van de Hoogeschool.
Wat er nog meest van al zijn
medegezellen verwonderde, was,
dat hij 's avonds nooit in zijn ka
mer te vinden was. Waar mocht
hij dan zitten
Zij besloten dit geheim te ach
terhalen en daarom liepen zij op
zakeren avond al de herbergen
van Leuven af 't Was al vruch
teloos. Zoo kwamen zij, omstreeks
K) uur per toeval aan het portaal
van St Pieterskerk voorbij. In dit
portaal nu. was er een klein O. L.
Vrouwbeeldeken waarvoor er een
klein waskeersken te branden
stond. In de halve klaarte van dat
lichtje, zien zij een man staan, die
tegen de poort leun»,en die schijnt,
zoo meenen zij, er op uit te zijn in
de kerk te breken. Zij naderen
en.... zij bekennen hun vriend
Natuurlijk deze laatste moest uit
leg geven en die uitleg was een
voudig daar hij geen geld had
om, al ware 't maar een kaars te
koopen had hij gebruik gemaakt
van het O. L. Vrouw kaarsken, om
voort te studeeren. Weinige jaren
later werd de arme student leeraar
aan dezelfde Hoogeschool, daarna
weid hij belast met het onderwijs
van Keizer Karei V en eindelijk
besteeg hij den Pauselijken troon,
onder den naam van Ardianus VI.
Beminnen wij dus de H. Kerk
lijk een kind zijn moedei bemint.
Het eerste bewijs nu van liefde,
het is wel de gehoorzaamheid.
Laat ons bijgevolg gehoorzaam
zijn aan de overheid. En wie is dan
onze overheid Onze priesters, die
gezonden worden in naam van on
ze bisschopper, onze bisschoppen
gezonden door den Paus De Paus
van Rome, die de stadhouder is
van Jezus-Christus hier op aarde.
Daar is onze overheid ook wij
verwerpen die zoogezeide voks-
partij, die valsche volkspartij, die
maar goed is om verdeeldheid bij
te brengen daar waar er eenheid
was die valsche volksviienden
die den wereldbrief van den Paus
verkeerd uitleggen, om te kunnen
wederstaan aan bisschoppen en
priesters, die \an den Paus macht
en recht ontvangen hebben om
ons den weg te wijzen, tn te ge
leiden, te midden de moeilijkhe
den die ons omringen.
Luther, Calvin en al de andere
zoogezeide hervormers zij ge
loofden ook dat zij geroepen wa
ren om de Kerk te redden Al
zulke mannen oordeelen, dat de
Kerk blijft stilstaan op den weg
der beschaving, en de hedendaag-
sche belangen niet verstaat. Weet
wel, en onthoudt het, bid ik U, dat
de Kerk den hedendaagschen voor
uitgang niet en verwerp. Wij zijn
noch stilstaanders, noch achteruit
blijvers maarkatholieken.
Wij blijven getrouw aan de stem
van den Paus, en als dusdanig be
wijzen wij mannen te zijn van on
zen tijd, en mannen van de toe
komst.
In een hoekje
Met een boekje
En daarbij
Lekkre Pacha chicorei.
In de zitting van den gemeenteraad van
20 September werd, na behandelirg van
enkele punten, lezing gegeven van een
schrijven van den H. Gouverneur der pro
vincie gericht aan alle gemeentebesturen.
We meenen dat het voor onze lezers
zijn rut kan hebben met den inhoud van
dit schrijven nader in kennis te komen.
De h. Gouverneur handelde namelijk
over het verbod voor de gemeenteambte
naren - en bedienden voordeel te trek
ken, uit hun positie van beambte in open
bare dienst, om profijtjes te halen, naar
aanleiding of bij gelegenheid van hun
ambtsbezigheden, uit ondernemingen, as-
surantiezaken, inlichtingen aan notari-
sen, enz, enz.
En uit profijtjes wordt verstaan zoowel
fooien, commissieloonen en dergelijke, als
allerlei onrechtstreeksche voordeden het,
zij voor zichzelf, hetzij voor naastbestaan-
den of vrienden, ter gelegenheid van han
delingen, verzuimen, enz. in hun dienst.
Wij moeten het zeggen, over 't alge
meen is ons ambtenarenkorps van onberis
pelijke houding en wij vinden het jammer
te moeten vaststellen dat, wat betreet het
gemeentepersoneel, de h. Gouverneur het
noodig acht aan de verplichtingen te moe
ten herinneren.
Wij mogen we! de gevolgtrekking ma
ken dat de gouverneur weet waarom en
dat hein gevallen bekend gemaakt zijn van
gemeertebeambten die, mits iets in de
hand te krijgen, administratieve zaken be
spoedigden, lieten aanslepen of achterwe
ge hielden cf... wanneer ze niets kregen,
die zaken op de eene of de andere manier
hinderden of kelderden.
Het is ons niet bekend in hoever deze
omzendbrief zijn toepassing vindt in onze
stad, doch als wij de geruchten mogen
gelooven zou er, order onze bevoli.i'g,
ook zoo nen geestestoestand heerscben
van steek hem iets in de hand of be
taal hem nen pot en 't zal wel gaan
We zeggen niet neen, maar wij denken
onze lezers te moeten op wijzen dat het
stadspersoneel voor zijn werk betaald
wordt en dat het, op geen andere vergel
ding, hoegenaamd, aanspraak kan of mag
maken voor uitvoering van het werk waar
voor ze gesteld werden.
Als aangestelden in opendaren dienst en
betaald door de Staatskas hebben zij tot
eerste plicht hun bestaansreden overi
gens het publiek in hun dienstbetrek
kingen te heipen en bij te staan, beleefd
en dienstvaardig, zonder getalm, dwars
drijverij, gemopper of geronk.
Wij twijfelen er niet aan of onze stads
ambtenaren en bedienden zullen voor
taan de eer van hun korps willen hoog
houden en alleen hun gevoel van eigen
waarde en van volle begrip hunner plich
ten raadplegend, zullen ze nalaten om op
de eene cf de andere manier drukking uit
te oefenen met baatzuchtige doeleinden.
Wij vertrouwen dat de waarschuwing
van den H. Goeverneur evenals de straf
maatregelen waaraan ze zich blootstellen,
hen zullen aanzetten om hun ambtsplich
ten gewetensvol, nauwgezet en met ijver
en toewijding te volbrengen.
A propos van die gemeenteraadszitting
moeten we onze lezers nog mededeelen
dat, dien avond, de leider der roode ge
zellen nogal duchtig ge-lamot heeft Die
gezel vond het noodig zijn redenaarstalent
opnieuw te doen waardeeren en hij kreeg
zulkdanig sukses dat zijn medegezellen er
mee verlegen zaten.
Maar 't is waar, ze hadden dien avond
met hem zoolang niet kunnen repeteeren J
Wanneer we al de feitjes lezen, als de
verslagen en berichten ons toekwamen
van uit de 624 afdeelingen, uit de verste
hoekjes der meest afgelegen verbonden,
dan moeten we rechtzinnig bekennen dat
de vurigsten, de meest optimistische
onder ons zich onmogelijk rekenschap
konden geven van dien alles doordringen
den invloed van ons kongres. Nu eerst
begrijpen we zelf volkomen de beteekeni"7,
de draagkracht v; n de hoogste verant
woordelijkheid waarop onze Kanunnik
Cardijn gedurig weerkwam. Tot onzen
grooten Baas, O. L. Heer, gaat met des
te meer vurigheid onzrn dank, omdat
ook hier Hij ons op zoo'n tastbare wijze
door alle moeiijkheden heen liep. immers
met onze vage overtuiging, or.s beperkt
verantwoordelijkheidsgevoel, hoe licht
ware het niet misgelcopen
We staan in bewondering voor onze
eenvoudige kajotters waarvan velen, mis-
schier onbewust, de groo'ste offers brach
ten. We hoorden van mannen die ont
slagen werden op het werk zoo ze naar
't kongres kwamen en tcch waren ze op
post Het geval deed zich voor waar een
jongen schadevergoeding moest betalen
aan zijn baas om te mogen deelnemen
Ontroerd lezen we de brieven van die vele
vaders en moeders die maar een zaak
betreuren niet jong meer te zijn.
a Ik wist niet dat er zooveel jonkheden
op de wereld waren. Als deze allemaal
'snuchtends te communie zijn geweest
lijk ik ze zag, dan is die dag een veel
veel schooner hoogdag geweest dan de
schoonste Kerstdag.
't Pakte me danig die groo'.e kerels zoo
eenvoudig te zien comunicetren, en dan
na de communie, g'hoorde de stilte.
En dan vertelt hij van in zijn tijd, als
zij jongens van 9 en 10 jiar vonden dat
niet meer paste voor hen, die tcch al
scheutjes ciierveri meedrinken met de
grooten, van nog in de kerke te zitten. Een
vader van een kajotter.
Of het oud moederije daar boven op
de trappen met de armen zwaaiend, la
chend en schreiend o Zie na tcch ne
keer, zie na toch re kier. Als ik nog 3
maal 7 was 'k motst ne kajotter hebben »1
Een onzer propagandisten bezccht een
arbeidersfamilie, er zijn 4 kleine kinderen,
ze kenden bijna garsch het spreekkoor
van buiten en gaven een vertooning on
der moeders leiding.
Het blijkt dat op vele plaatsen het
kongres r.og volledig in gang is. Vergade
ringen van de gebuurvrouwen, waar
moeder die met imar zoon kajotter op
't kongres vtas, de besprekingen leidt. De
eerste de beste kajotter die voorbijkwam
werd aangesproken cm moeders wooiden
te staven.
We kregen aanvragen of het niet moge
lijk was zooiets te stichten voor moeders
en vaders van kajotters.
Viel op de meeste plaatsen het a Te
Deum in de parochiekerk van het pro-
gramme door het late uur, overal vondt
de geestdrift onzer mannen een oplossing.
In Antwerpen op de grocte plein voor de
Middenstatie werd te samen het kajotters-
gebed gebeden. In vele gemeenten wer
den de kajotters van de treinen rfgehaald
als triomphators 1
Kajotters voor O-s staat r u het signaal
var» de tijd op groen, vrije weg, de toe
komst. Smeden we het ijzer nu het heet
is! K.JOI TER.
Elf November '13 is nog geen twintig
jaar achter den rug.
Nog loepen over de ganse he wereld wrak
ken van menschen rond, die nu zouden mot
ten menscken zijn in den vullen bloei der ja
ren. Maar zij zijn verminkt uit den oorlog
gekomen of zoodanig lichamelijk onderko
men dal ze nooit meer herstelden. IVie ziet
niet meer voer zijn oogen die treurige stoe
ien tan vluchtelingen, van ofgeéischten, van
krijgsgevangen die voortwaggelden in
hun te breed geworden broek
Nog ieder en dag sterven er nutischen die
in den grooten oorlog beginnen sterven
zijn. Maar er zijn er geen genoeg meer.
Bijna al de oorlogswezen zijn meerderja
rig geworden. Veel liartewonden zijn gene
zen..,.
Op veel graven groeit er mos.
Er moeten nieuwe dooien zijn.
Er moet vetsch bloed stroomen.
Er moet versch lillend mcnscherivletsch
wanhopig en krampachtig de aardt omwoe
len.
Een nieuwe oorlog is aan gang.
Ik wil op niemand losdonderen.
Waar er ruzie ts, is het gelijk nooit heel
en gansch van den etnen kant en 'l ongelijk
heel en gansch van den anderen kant.
Iedereen wil vrede op de wereld.
De doening te Geneve is er hei bewijs van
Maar in Frankrijk geraken niet enkel
sommige dorpen, maar heelt departementen
ontvolkt.
De huizen stuiken meen en de laatste in
woners terhuizen naar plaatsen waar er
meer menscken wonen. IVant waar er tt
weinig menschen zijn verliest de rijkdom
zijn waarde, en de rijkste menschen zijn er
arm.
Toch bezet Frankrijk een klein vierde van
de wereld als kolonie en kan het nergens
een vierkante kilometer missen.
Engeland met zijn dominions beschikt over
het dtrde deel van heel de wereld. En stre
ken daarin gelijk Australië, groot als heel
Europam.t een bevolking gelijk die van
Belgiëhebben geen plaats voor nieuwe
inwijk, lingen. De grond wordt er gelaten
a.v, de wilde konijnende mensc/nn mogen
him niet hebbiu.
In alle volkeren is het nationalisme wak-
kir geworden. Ze kunnen niet verdragen dat
hun evei bevolking die het land iet laat
vreemde mier daan moet worden, üt uit
wijkelingen zelf willen niet vreemde onder
danen worden.
Kijk naar de Duitse hers in A men ka.
Kijk naar de Jafanneexen, de Italianen,
de Polen over Ik el de wereld.
Lariubcztliets zonder volk en tolkeren
zonder land staan tegeno er malkaar.
De volkeren zonder land schreeuw en i
geeft ons land.
De landt n zender volk zeggen ofwel
stuur nog uw vtlk tn 't zal 't mijne zijn
ofwel laat mij gerust I
Als een land zonder volk, zoo weinig volk
heeft dat het de vreemdelingen met meer op
slorp, n kan, ze met kan doen erdwtjneu in
de massa, mo-t het zijn grenzen sluiten.
Op zoo'n onvaste bodem is de Volkerenbond
gesticht.
Na de zondvloed hebben de rnenstiten den
toren van Babtl gebouwd als bewijs van
hun samenkeorightiJ. De toren is niet afge
raakt, ze zijn tn ruzie uiteengegaan. De
puincu van hun toren bestaan heden ten da
ge nog, als bewijs van hun onmacht.
De Volkerenbond is de toren van Babtl
van na den groeten corlog.
De menschen die hem bouwden waren
sleclite e architecten en 't werktal met
houder. ze h/bb,n geen rekening gehouden
met den Pai adijs-doek en kt t materiaal
niet willen gebruiken dat alléén zijn proe
ven doorstaan het ft.
Niet alle hout is tirnnu rhout.
liet a hcut waai mede Christus zijn
kerk getimmerd lieeft, heeft bewijzen gege
ven van zijn deugdelijkheid. Maar de men
schen willen nieuw materiaal, en het
timmer hout van Christus willen ze nut.
Nu, gelijk altijd, zal de bod op kun kof
vallen. Reporter. -
DEHDERKLOK
