Twee en dertigste Jaargang
Prijs per Nummer 2 F.
Zondag 23 februari 1958
KRISTEN, VLAAMS EN VOLKSGEZIND WEEKBLAD VOOR HET KANTON NINOVE
Postcheckrekening 4786.85 Drukker-Uitgever Paul LUYSTERMANJACOBS, Koepoortstraat 10 - Ninove
Telefoon 327.27
DE PROFESSOR en AALMOEZENIER
Toen het Redaktiekomitee van «De Denderklok»
mij kwam vragen enkele woorden te schrijven over Zeer
eerwaarde Heer Edward POELAERT, thans Pastoor van
Sint-Theresia, maar voordien professor aan het Sint-
Aloysius-kollege alhier, heb ik dat met blijdschap dadelijk
aanvaard. Als oudstudent van ons Kollege geeft mij dit
immers dt enige gelegenheid hier enkele dankbare herin
neringen op te halen uit helaas lang vervlogen dagen en
tevens dt tolk te zijn van ik ben er zeker van tal
van oudstudenten uit die tijd, tolk van de gevoelens van
dankbaarheid en van fierheid tegenover de Gevierde, die
dezer dagen zeventig jaar is geworden.
Bij velen van ons zijn de kentekens reeds goed
merkbaar van l'irréparable outrage du temps zodat
we moeten gaan graven in de schat van reeds oude herin
neringen die eigen zijn aan de reeds ouderen van jaren
en het is met een beetje weemoed dat wij terugdenken
aan onze vlegeljaren—in—korte—broek en dan ook
aan... professor Poelaert.
En wanneer wij dan even de ogen sluiten zien
We hem daar nog in de nu-afgebroken klassen van ons
vroeger kollege, in al de kracht van zijn daverende jeugd,
met die eeuwige tinteling van de jonge geestdrift in zijn
altijd-lachende ogen.
Hij maakte deel uit van een korps professors dat
toen reeds de reputatie van het Kollege stevig vestigde
en sam-m met Zeereerwaarde Heer Duerinck zaliger-
gedachtenis, samen met Zeereerwaarde Heer Vande Maele.
Zeereerwaarde Heer Michiels en Zeereerwaarde Heer De
Meyer, cm zeker niet te vergeten, Zeereerwaarde Heer
Goedertier zaliger, stond dit korps dag en nacht en
dit is geen figuurstijl, geloof me, waarde lezer op de
bres ten dienst en ten bate van ons katoliek onderwijs
en van de talrijke studenten die er van genoten.
V eel oudstudenten uit die tijd en dat steken ze
gewoon niet onder stoelen of banken voelen nu nog in
hun dagelijks ieven, de voorname invloed die toen is
uitgegaan van professor Poelaert en zijn collegas. En
meer dan een dankt zijn huidige positie m de samenle
ving aan de opofferende geest die dit stel leraren bezielde
en waarmede zij, ook na de klasuren en tijdens verlof
dagen, i\wistig omsprongen als het ging om een student
vooruit te helpen.
\Vij zijn allemaal kinderen van onze eigen tijd en
we zijn geneigd om hoe menselijk is het niet altijd
te beweren dat het in onze studentenjaren veel en
veel beter ging en we betrekken daarbij dan altijd weer
onze eigene professors. Wij zouden de waarheid geweld
aan doen moesten wij, voor wat betreft, de huidige le
raren, daaruit willen besluiten dat zij thans minderwaar
dig zouden zijn. Geen sprake van. Maar waar het geat
om ons eigen leraars, voelen wij iaat het dan een
gevoelskwestie zijn toch beter aan, alles wat zij, in
hun tijd, voor ons hebben gedaan.
Want niet louter wetenschap hebben zij ons mee
gegeven. Neen... opvoeding is niet alleen kennis. Opvoe
ding is heel wat anders, heel wat beters en waar de
huidige studerende jeugd dit nu ook nog ondervindt ivoor
wat haar lerarenkorps betreft) zo voelen wij
ouderen van dagen steunend op de aanwezig-zijnde
reeul historique beter al de dankbaarheid die opwelt
in onze geest en in ons hart, om alles wat zij onze
leraren in hun tijd. aan ons, zo kwistig hebben gegeven.
En zo een van die professors was Zeereer
waarde Heer Poelaert.
Zijn joviaal karakter, zijn alles-overheersende zin
voor waarheid en rechtvaardigheid, gepaard aan een dege
lijke kennis van de te doceien vakken, hebben bij veel
van onze oudstudenten, een onuitwisbare stempel gedrukt
die hun. tot op heden is bijgebleven.
En bij die dankbaarheid kwam zich dan oo-t de
fierheid voegen, vooral waar het ging om Aalmoezenier
Poelaert die toen de eerste wereldbrand voorbij was
in zijn keurig uniform over de koer van 't kollege
kwam gestapt.
Vooi ons, zijn studenten, kwam hij ons voor als
gekroond met de aureool van de held. Hij kwam immers
uit die smerige janboel van de moddcr-IJzer. Hij had
er geieetd, vier lange jaren, samen inet onze, met zijn
piotten. Met die eigenste jongens onze jongens, had
hij geleefd in de loopgiaven Waar modder en bloed dage
lijkse insiag waren. Met die piotten had hij geweend,
gehoopt, gebeden en... gesakkerd. Zijn groot hart hoe
DE ZIELEN-HERDER
Zonder de kommeren van De Denderklok
was het misschien nooit uitgelekt en zou niemand het
kunnen geloven, maar de jaren liegen niet. Onze «Paster»
is maandag zeventig jaar. Ware het niet dat ai die jaren
hun last en welke last meebrachten. Hij zelf
zou er nog meest versteld van staan
Toen Meneer Poelaert de meest Vlaamsvoelende
en Volkse Professor aan het St Aloysius-Kollege te Ni
nove in 1925 door Monseigneur de Bisschop van Gent
geroepen werd. wist Hij met wat er hem te wachten stond.
De opdracht was vererend maar zeer zwaar. De Burcht-
dam. met zijn pasgebouwde werkmanswoningen in twee
wijken, was een nieuw centrum in wording De nood
om een nieuwe Parochie deed zich aanvoelen en Hij was
de man die er sterk genoeg voor bevonden werd. Profes
sor Poelaert aanvaardde en stelde maar één kleine voor-
Waarde namelijk deze, dat Hij éénmaal Pastoor van den
Burchtdam, ook als dusdanig uit zijn Pastorij zou buiten
gedragen worden
Deze woorden tekenen de MAN. De jonge Pastoor
wist van aanpakken alhoewel Hij beter dan wie ook wist
in welke kleine schoenen Hij stond. Een parochie uit
de grond stampen is een levenswerk en daar zou Hij zich
aan geven, maar dan met hart en ziel.
Hij begon in een klas van de Damen De Mont-
school en richtte er een voorlopige kapel in. Hij omringde
zich van een zeer jeugdige schaar medewerkers, huurde
een lokaal, doopte het Volksverheffing en werkte er
Sti'llekens Aan
He' grote probleem was de bouw van de kerk.
1 de Parochianen weten dat de Pastoor een vurige ver-
rder is van de Kleine Heilige Theresia van Lisieux.
Is Aalmoezenier in de Grote Wereldoorlog beloofde Hij
wanneer hij later in de gelegenheid zou gesteld wor-
vaak hebben wij dit later vernomen heeft hij ginder
zo vaak wijdopen gesteld voor al hun stomme smart, voor
hun lijfelijke mizerie, voor hun zedelijke en geestelijke
armoe. Er. uit die oorlog is hij teruggekomen, gelouterd
en gepuurd, met een hart en een geest die. meer nog dan
vroeger, schreeuwen om rechtvaardigheid en waarheid.
Want professor of aalmoezenier of pastoor, dit kenmerk
is hem zijn heie leven lang bijgebleven zijn ontembare
zucht naar waarheid en recht.
Hoe fier zijn we toen niet geweest op U, meneer
de aalmoezenier. Al hebt gij dat toen ook wel opge
nomen als de vervulling van uw priesterplicht, toch zwol
ons hart wanneer wij U mochten vergezellen naar volks
vergaderingen en -samenkomsten, waar uw bezielend
woord weerklonk uw woord dat als een zucht was
van liefde voor dit volk. als een kreet naar Recht, ais een
schruwel om Waarheid.
Sindsdien zijn de tijden veranderd... en de mensen
ook. Uw haar, Zeereerwaai de Heer Pastoor, draagt ook
reeds de kleur van uw zeventig jaar. Misschien God
verhoede het dragen uw schouders ook de last van
kwellingen en mizenes die eigen zijn aan de ouderen
van dagei. De wet van de natuur gaat ook aan U
niet voorbij.
-
Z.E.H. EDWARD POELAERT
geboren te Viaene op 24 februari 188S
Priester gewijd in augustus 1911.
Leraar aan het St Aloysius-Kollege
van 22 juni 1911 tot ai&ustus 1324.
Leger-Aa!moezenie.r 1314 - 1918.
Pastooi op Ste Theresia, Ninove
van augustus 1924 tot op heden.
M; ar dankbaar er. fier zijn we toch wanneer we
zier. en horen en voelen, hoe die eeuwige drang naar
Recht en Waarheid steeds blijft voortzitten bij al uw
woorden, b.j al uw daden. Hei kan waar zijn dat het
moed kosi. in dienst van dit heerlijke ideaal ihoe durf ik
het te begaan in deze tijden nog van «idealen te spre
ken) zonder omzien steeds uw eigen weg te gaan. Het
kan ook zijn dat deze drang U af en toe een botsing be
zorgt. Een zaak weten we toch zeker U gaat het nooit
err. een persoon. Steeds en altijd hebt U de zaak op het
oog, cn le zaak alleen. Voor d.e zaak. de goede zaak
blijft ge U nog steeds inspannen, met dezelfde taaie ver
betenheid die nog geen zeventig jaar is. Bij lange nog
niet. Met diezelfde koppigheid van de waarachtige pries
ter Gods. van de stoere Vlaming. E11 daarom ziet U,
oud-profes.'ot Poelaert. daarom zijn uw oudstudenten, al
uw oudstudenten. zo blij-dankbaar, zo innig-fter U een
van Q.' hunnen te kunnen noemen.
In deze dagen zal uit ona dankbaar hart stellig een
vrome bede opwellen, naar God. de quintessens-zelf van
de Ene Waarheid, van de Ene Rechtvaardigheid, waar
mede gans uw leven is doordrez.ki en doortrokken.
cEN OüDSTUDENT.
den een kerk te moeten bouwen deze aan Haar toe te
wijden. In 1926 werden de plantten ontworpen en rezen
dt finantiele en technische problemen voor Hem op. Bij
de kerk behoorde een Pastorij wat de zaken niet verge-
makkeiijkie. Maar er werd gestart en hel kompleks groei
de niettegenstaande alle moei.ijfheden, I11 voi.e opbouw
kwant er een probleem bij het faillissement van de al
gemene aannemer Maar de kerk moest vooruit, het
koste wat het wou Op eigen houtje dan voortgeboerd,
ze moest onder dak. Maai de toren bleef ach.erwege. al-
tnans gedeeltelijk en alie afwerking beperkte zich tot een
goedkope cementbevloering, een vouriuptge e.eiuriacne in
stallatie er; een vooilopig armzalig mobilier. Een oude
Vlaamse spreuk zegt Wie zich in armoede niet kan
schikken is niet waard dat hij leeft Pastoor Poelaert
heeft dit gezegde tot het zijne gemaakt en de kerk we.d
ingezegend
Wie herinnert zich de Grote Vlaamse Kermis niet
van 1030 in het Pa.k van het kas.eel te Meerbeke Heel
Katoliek Jong Ninove heeft hieraan meegewerkt, want de
opbrengst was integraal voorbehouden aan de ke.k van
den Burchöam. Zo. volgde dan de periode van afwerking
in een traag tempo, stap voor stap. en kwam 1940 i
Ik zie de Pastoor nog staan in de rniddenbeuk van
zijn goedschiks, kwaadschiks afgewerkte kerk. opnieuw
onder de blote hemel: Alle beschilderde glasramen ve -
brijzeid. overal gaten en puin, stukken en brokken binnen
en buiten het 001 logsgeweld en oorlogsleed was hem
niet voorbij gegaan
Dan terug maar aanpakken en de gaten stoppen
hier een lap en daar een stuk ingezet terug in
't droeg geraken en herbeginnen Hoe dat allemaal terug
in orde kwam en betaald, weten alleen de Goddelijke
Voorzienigheid en de Pastoor. Er werd gewerkt en achter
af werd de kerk geplakt, bemeubeld, geschilderd en ver
fraaid.
De kerk van Trezeken mag althans van bin-
DE JOURNALIST
Dat was de opdracht die we vanwege de redaktie
kregen bij de zeventigste verjaardag van Zeereerwaarde
Heer Poelaert een woordeken te zeggen over hern als
journalist en konfrater.
A.s konfrater is dat gauw gebeurd't was een
goeie. Bi 1 gebrek aan inspiratie had hij gedachten, zo
maar. uit zijn pastoo; smouw geschud. Ge moest alleen
maar opletten HOE ge die gedachten uitwerkte, want
tien op ..en kreeg. ge ruzie met uw beste vrienden. HIJ
mocht dat doen, wij niet. Bovendien was hij altijd bevat
telijk voor de noden zijner konfiaters en wist ze te lenigen
met een goei sigaar en een druppel, al was het zijn laatste.
Ais konirr ter een ideaal dus, als journalist... dat
is weer endeie peper
Hoe memgmaal is het niet gebeurd dat onze mentor
met benauwde vingers Pas.oor Poelaert's opstel open-
piooide. het eeist in zijn eigen voorlas, en naarmate hij
met de tekst vorderde de p.ooien zich dieper en dieper
groeven om te eindigen met een paardezucht en de uitroep:
nondedjoe da kannie zén
En nochtans 't moest. Geen kwestie er één letter
aan te vt randeren, dat was te pakken of te laten en het
eindigde ei altijd mee dat het gepakt werd en in zijn
originele tekst in De Denderklt 1 verscheen. Veel last
en embras hebben we daarmede indertijd gehad, méér
dan ons allen lief was, <^6rtL^uj ontzag niemand, noch
vriend noch vijand, 't Vüj&e hg» gelijk en hij was even
medogenioos voor eigen ftsrfc&aèrtoten als voor tegenstan
ders. daar waar er ge
Want daV was zijn kr
hem nietj
lipperd.
ster l
Kristett-
per van
en aerno
en in géwetêt^
over deze lijn JS
trokkèn dat was
hem politieker
der -L die, ten e gen
een ,ioopje wou
zelfmoord. Die 1
vaf» dat ma
te* xkliiibers
maiar nq
lezers zouden er
gie^p in het gisteren
erd met de WAARHEID.
et de waarheid weid bij
ptotaal en kompleet,
zijn tijd de voorloper der
Pastoor Poeiaeit de voorlo-
LAAMSE LINIE vlaams
ssen waarheid en leugen
dat hij nooit of nimmer
s eens en voor altijd ge~
demokratisch, en wee
r of geestelijk lei
heid of demokratie
gelijk met politieke
wa*ver de oorzaak
versleten als
x fronter
wel ne sni...,
geea zin, de meeste
jpssu, maar één
^B^BPWeet ge,
vriend lezer, dat ïte BwvaifBlitfsF# èn blzónder Pastoor
Poelaert de eeisten war60 am na de bevrijding
de valse weerstand af te kammen; de eersten waren om
de regering en de partij op hun kristene plicht te wijzen
van verdraagzaamneid en recht recht dat op dat ogen
blik aileen nog linkse willekeur was. Daar was veel moed
toe nodig, maar die heeft hij dan toch betoond, niettegen
staande dreigementen, naamloze brieven en hakenkruisen.
Altijd heeft hij elk gevaar kalm onder ogen gezien,
er zelfs hartelijk mee gelachen... nadien. Want voor ons
part zouden we graag de smoel gezien hebben van de
zogezegde Man der Veiligheid die in de Pastorie naar
Zwarten kwam zoeken, zijn revolver neven zich op tafel
legde, maar nog rappei dan de wind met klikken en
klakken buiten vloog. Want daar kwam de aap weer uit
de mouw, het was de Waaiheid niet en dat te mceten
vaststellen deed onze goede man overkoken zoals voor
oorlogse volle melk.
En als onze Pastoor-Reporter aan 't koken ging...
Su.ds enkele weken dan heeft onze Konfiater-
Geiegenheidsjournalist het besluit genomen zijn pen af
te kuisen. Dat spijt ons, en het is niet zonder veel wee
moed dat we hem zien gaan. Niet om de vreugde die we
aan hem beleefden, méér om de stampen tegen onze
schenen die we kregen, omdat we nu begrijpen dat we
die stampen nodig hadden, zoals een jong veulen soms
eens de zweep mag p.oeven. We zeggen wel mag; want
zo lang dat nog gebeurt zijt ge veulen, dus jong. Nu we
die zweep gaan missen krijgen we het gevoel een oud
paard te 1:1.11, gespannen voor een wagen waarop de voer
man ge.ust een dutje kan doen.
Eerwaarde Reporter, in naam van alle tegenwoor
dige en g opens ionneer de ïedakue-leden danken we U har
te. ijs. om »w paiae medewerking hopen echter van
uwe wijze raadgevingen nog lange, vele en rustige jaren
te mogen genieten. fcfcN MEDEWERKER.
nen gezien worden. Onze Pastoor is fier op zijn kerk
en met reden. Pas vóór deze winter nog heeft Hij gezorgd
voor een degelijke verwarming welke als een van de
nirest moderne en meest praktische kan vernoemd wor
den. W .j we. sen van harte dat kortelings de volledige
ne.~.eg .u.,. 1 o.».ie.i en 11e vo,.coi,..g va., de .oie..sp..s
vï erfelijkheid moge worden.
Na deze terugbak op het werk van Pastoor Poe
laert, voo. wat de kern be.reit. willen wij Hem ook een
eie^alnut bra..gen tas g^e^.e.i, r.e Hei dei van de paru-
ch.e. Dat onze ras.oo. een sterxe en fel oms.redeu per
soonlijkheid is weten alle Parochianen en aile Ninovieters.
Dat Hij do kunst verstond van in een minimum van tijd
de stoel dor \Yaar..elö beklimmen en te veida.en, zal
nlema..d hem kwa.ijk ..omen. Mua. lemens w.^. hi; ia
een onomwonden f.are taai het Evangelie uit te leggen
en aan ie passen aan de moderne toestanden. Zijn predi
kt: zl r.. zovele fel gesrh Iderde taferelen geweest.
die doordringen tot -11 he. d.„p .e binnenste van zijn ge
lovigen. D.e manier is hem eigen ais een weece L>,
Cami.io er. gaai recum.reeks op het doe. af.
Zee. eerw"aarde Heer Pastoor, Uw Parochianen dan-
:n U v~r. .-arte m al het goede hetwelk gij voor hen
c.. dr.. Gij r.iet ,e vh.den
zij. voor en.g ceiemon.ee.. noch voor ofticieel gedoe en
nog veel min voo. vleierij. Wij weten dat Gij al Uwe
parochianen te beginnen mat de minsten een zeer
goed har. toedraagt ook wanneer gij hel niet veruite -
.i kt, er. dn di.Z-.föe 2 ed hrrt I.' teed mer.ige pr 'en
gespeeld heeft. Haat ons niettemin toe U welgemeend te
zeggen hoe gelukkig wij ons gevoelen bij Uw halve eeuw
Ninovieter zijn, om wal ge hier te Ninove, verwezenlijkt
hebt
Pr«.f lets. en .or vc.e ja er ais 't Gd belieft 1
L. N PA1107 4 AN
Denc
V» A -;/";/
- V
i li w.a w -£ »V J v i.. -
