d
6/
eZ-iri
er, Wvsa
'QQtns
Zalige JC
Allerheiligen en Allerzielen
Het IS veranderd
Twee en dertigste Jaargang
V
Zondag 2 november '958
Drukker - Uitgever
Paul LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 NINOVE
Telefoon 327. 27 Postcheckrek. 4786.85
Prijs per Nummer2 F.
Prijs voor Jaarabonnement85 F.
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
AAN AL ONZE
LEZERS EN
LEZERESSEN
EEN BEETJE MEDITEREN ROND
De wereld een heel klein stadje aan de zelfkant
van onze belangstelling ten zij het gaat om de-
wereld in onszelf, want die hebben we in de handen
van een toegewijde zelfkoestering en stille verte
dering over eigen inzichten en verlangen, zo groot
gemaakt, dat hij onze meer dan totale belangstel
ling opeist.
Wat mijn vrienden van de stemcafékaarttafel
niet weten, is niet alleen het weten niet waard maar
buitendien onzin, en wat de dames van het après-
midi elkaar met een delicieuze zorg om delicaat te
zijn toefluisteren, en mijn coiffeur mij vertelt
terwijl hij mijn maar snijdt, geldt in hun ogen als
wet voor de hele stad en overigens voor Parijs. Lon
den. Amerika en al de onvruchtbare eilanden van
de Stille Oceaan.
De zwaartekracht der aarde werd voorbijge
streefd. en dat de maan weldra zal bereikt worden
geloven alleen vele bekommerde huismoeders niet
openingen dus. uitgangswegen, poorten naar een
andere wereld. Toen. in een haast grijs wordend
verleden de eerste Spoetnik in de ruimte ging. zei
Pandid Neroeh dat de mens voortaan op een andere
manier zou dienen te denken wou hij heer der
schepping blijven. Mijn coiffeur weet echter dat
Pandid Neroeh een Indiër is. en dat Indië behoort
tot de onderontwikkelde landen terwijl het bui
tendien een vrij goed eind uit de weg ligt, zodat het
hem niet behoeft te verontrusten wat Pandid Ne-
i*oeh denkt.
Ik heb er een vaag voorgevoel van dat. wanneer
ik een dezer dagen mijn herfstwandeling zal maken
in de Diepe Straten, deze gedachte door mijn hoofd
zal wandelen, dat de tot cliché geworden eenzaam
heid van de moderne mens daarin bestaat, dat hij
alle Spoetniks en voorbijgestreefde zwaartekracht
ten spijt, zichzelf gevangen houdt in zijn eigen
kleine wereld, zwicht onder de eigen zwaartekracht
en niet in staat blijkt om ook maar in één opzicht
verontrust te worden. Het wil me vaak voorkomen
dat de meeste zich geen groter onheil kunnen voor
stellen dan verontrust te worden, en dat er geen
zorg nauwer aan hun hart ligt dan die voor een
veilig en ongestoord bestaan. De mens heeft daar
recht op. Goed Hij heeft ook recht op die dosis
onrust die hem moet beletten zijn eigen wereld
zo groot te maken dat hij de wereld buiten hem
eklipseerh Het waarachtige leven speelt zich im
mers niet af tussen het duister en kleurloos decor
van een gekoesterde eigendunk het is veel meer
een voortdurende en soms pijnlijke osmose tussen
het eigen vertrouwen en het vreemde onbekende.
Eigenlijk weet de mens zeer goed dat de feitelijke
wereld onbegrensd is. Staande op een religieus vlak
en strikt gezien is er voor de mens geen ander,
tenzij dan het hellende heeft hij zich van meet
af begrippen als naastenliefde en menslievendheid
eigen gemaakt, de kwaadsprekerij en de leugen
zelfs die welke moet dienen om zichzelf interessant
te maken in andere en eigen ogen als een zwaar
kwaad verworpen, en in een bijna helderziende
zorg om de wereld tot in het oneindige te verlengen,
de feester, van Allerheiligen en Allerzielen inge
voerd. 't Is schoon dat de mens deze familiefeesten
heeft bedacht, en 't is schoon dat hij zich ieder jaar
eens beroest aan de vertedering van de witte chry
santen. omdat hij daarmee blijk geeft te beseffen
dat de afgestorvenen die mysterieuze kracht be
zitten om in ons leven te blijven binnendringen.
En 't is ook schoon dat hij de 2 feesten vlak naast
elkaar in de kalender gezet heeft, omdat hij daar
door wil te kennen geven, dat ze vrij innig met
elkaar verbonden zijn. Zo blijkt immers, dat het al
te geschematiseerd en simplistisch verschil dat wij
gevonden hebben tussen heiligen en zielen
in de grond niet veel zin heeft Het komt inderdaad
maar al te vaak voor dat we ons verwant voelen
met de zieltjesvan het vagevuur, al sluimert
onder dat gevoel dan toch veelal de beschroomde
overtuiging dat we aan het portiunkelen zijn voor
iemand die reeds lang in de hemel is en dus heilig,
al durven we er het laatste niet bijzeggen. Ziet.
uit de heilzame verwarring die zich in ons hoofd
ophoopt, wanneer onze gedachten over vagevuur
en hemel niet helder willen worden, groeit die
zaligende onrust die ons af en toe. plots doet inzien
dat de wereld waarop we leven en vooral deze zo
gekoesterde en eigenliefde wereld in ons, niet alles
is. Het is goed. dat alle heiligen en alle zielen elkaar
ieder jaar de hand reiken, om ons, hun wellicht
vaak betreurde familieleden, de stille wenk te geven
dat eigen ideetjes en gevoelentjes. zo onooglijk on
belangrijk zijn in het licht van de enig waarachtige
wereld, waaraan geen zelfkanten zijn. Alleen, om
hun stem te horen, dienen we de rumoerige een
zaamheid waarmee onze zelfvoldaanheid ons poogt
in te metselen, vaarwel te zeggen.
Eindelijk geraakte de kogel door de kerk. Vrij
dagavond. 24 October 1958, werd na faire onderhan
delingen op elk plan, akkoord bereikt tussen de
CVP en de Socialistische Partij tot het vormen van
de bestuursmeerderheid in onze stad.
Aldus komt ook Ninove post vatten in de rij
steden, waar voortaan niet meer bestuurd wordt
zonder de CVP. Rij steden, werkelijk te lang om te
noemen, want wanneer wij amper maar over onze
muren kijken kunnen wij reeds zo voor de vuist
Aalst. Zottegem en Geraardsbergen vernoemen.
Brachten de gemeenteraadsverkiezingen van 12
oktober de bevestiging, meer nog, de versteviging
van de uitspraak der parlementsverkiezingen
van 1 juni jongstleden, dan is de
opneming van de CVP in de gemeentebesturen
waar ze niet de volstrekte meeerderheid bezit, zoals
o.a. Ninove en Aalst, een op zijn minst even ver
heugend verschijnsel. Ook een normaal verschijnsel
evenwel landelijk bestuurt de CVP sinds 5 maand
werkelijk goed, ook linksen geven dit toe en met
gewettigd vertrouwen kunnen wij aannemen dat
ook de CVP-mandatarissen. in welke stad ook. aan
hun taak niet te kort zullen schieten. Zonder dan
nog te gewagen van het feit dat homogeen linkse
gemeentebesturen niet zo erg zeker kunnen rekenen
op de royale steun van de huidige rechtse regering
en dat, voor Ninove althans, de CVP-medewerking
voor het stadsbestuur zowat hetzelfde betekent als
voor een zwaar zieke de transfusie van krachtig,
nieuw bloed.
Het is voor onze stad werkelijk niet te vroeg.
Een mensenleven lang (een zeer korte onderbreking
niet te na gesproken) stuurden eerst de katolieken.
daarna de aanhangers der CVP hun gekozenen naar
het stadhuis, zonder dat deze mandatarissen ook
maar het geringste medezeggenschap in het stads
bestuur kregen.
Thans is dat ook hier veranderd.
De socialisten merkten dat ook voor hen de beste
kans lag in een samenwerking met de CVP. Niet
alleen hun leiders. Ook de gewone leden spraken
zich. bij stemming, volledig en unaniem uit ten
gunste van dit samengaan.
En dit laatste is wellicht de brutaalste kaakslag
aan de liberalen. Want hieruit blijkt dat deze nieu
we koalitie niet is iets wankels, iets kunstmatigs,
in mekaar geprutst door enkele voormannen, met
misschien een paar stemmen meer voor dan tegen,
maar de vormgeving van de strekking van een
ganse partij, zo groot ze is. de Socialistische Partij
van Ninove. van onder tot boven.
Wij kunnen derhalve de volslagen ontgoocheling,
de wrevel, de wrok der liberalen best begrijpen.
Want voor wie verder schouwt, en dat doen de
liberalen zeker eveneens, wordt ook nog wat anders
duidelijk deze nieuwe politieke konstellatie kan
voor de liberalen best het begin van het einde
betekenen. De liberale burcht zal vast ook niet
weerstaan aan de tand des tijds tand, die in dit
geval de naam krijgt van een zes lange jaren oppo
sitie (voorlopig, in afwachting van de volgende,
nog grondiger afrekening). En al zal Ninove denke
lijk steeds wel liberale gekozenen in de gemeente
raad zien deze «kuur» (wat een woord feitelijk!),
wordt alleszins toch de zwanezang van de grootste
Ninoofse partij, met de 2.503 kiezers», de goden-
deemstering van de plaatselijke liberale groten.
Dit vorige heeft nochtans absoluut niet onze
grootste aandacht Wel gaat onze hoopvolle be
langstelling naar het toekomstige stadsbestuur, dat
in januari 1959 start. Wij wensen deze socialisten en
CVPers samen welkom. Wij wensen hun tevens
van hart» een uitermate vruchtbaar bestuur, tot
goed heil van Ninove. Wij zullen niet het program
ma van deze beide partijen gaan uitpluizen doch er
ons toe te beperken te wensen, dat de komende be
stuurders het beste presteren op alle gebied, zo
sociaal, als kultureel, als Vlaams. Wij verhopen
van hen dat zij alle inwoners van de oudste, de
stoutste en de wijste der steden, goede, beste kansen
bieden.
Gelijke, werkelijk totaal gelijke kan-elkom.
mate, voor iedereen.
