d
Wo
Duur Leven!
Zondag 9 november 1958.
V
Twee en dertigste Jaargang.
Drukker - Uitgever
Paul LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 NINOVE
Telefoon 327. 27 Postcheckrek. 4786.85
Dagen achter mekaar zijn de Verbondenen in
een onstuitbare rush vooruitgeschoven. Lo.opgraaf
na loopgiaaf werd ingenomen, met die verbeten
woede van lang bedwongen geweld dat eindelijk
oprukken kon naar de lokkende vrijheid. Post na
post, straat na straat, dorp na dorp, werd gezuiverd
van een veehtensmoede vijand die toch nog bleef
ankeren in die zo lang bezette grond, en slechts
node week voor de entoesiaste overwinnaars van
morgen. Het daverde langs alle kanten. Oorverdo
vend scheurde het geluid door de strakke novem
berlicht. Kanongebulder dat vreselijk overstemde
het knappen van geweerkogels en het knetteren
van de mitraljeuzen. Het bijtende geweld van hand
granaten en mortieren, onderlijnd door het brom
men van motoren in de lucht en in de velden en
vaak onderlijnd door de jubelende kreten van de
zegezeket-aanrukkende legers die, ginder op de
horizont, de wenkende torens zagen opdoemen van
dorpen en steden die vier jaar lang hunkerden naar
die dierbare vrijheid. Zo was die koude november
morgen de elfde geboren uit de misterieuze
nacht van een sombere verdrukking door de plompe
horden van de vijand. En toen... toen kwam dit
onvergetelijk ogenblik langsheen het lange front
schetteiden de klaroenen het toch zo lang verbeide
Staakt het vuur
Eén reuze-juichkreet kliefde door de lucht.
Gedaan! Gedaan Gedaan het onzinnig moorden
en doden Gedaan het zenuwslopend ploeteren
in de modderige loopgraven Gedaan het neerha
lend geweld dat broeders tegen broeders opstelde
en spot dreef met alle moraal, met alle menselijk
heid Er was, met één klaroenstoot, een einde
gesteld aan de meest-verdierlijkte mensenmoord
van alle tijden.
En de stilte viel... de stilte die zo akelig aandeed,
de eeiste ogenblikken van de wapenstilstand. Al
het geluid, al het lawaai dat vier jaar lang elke
menselijke stem had overdonderd, verzwond in het
ijle niet... De kanonnen zwegen, geen geweer- en
geen mitraljeuzengeblaf meer... Het zinderen van
de motoien in de lucht en langsheen de wegen had
zijn bijtende dreiging verloren en leek veeleer op
de harmonieuze melodie van een blije lied een
overwinningslied.
Zij die er bij geweest zijn, vertellen nu nog van
het onwennige van dit ogenblik. Daar stonden ze.
bevrijd van die last van zovele jaren, van zoveel
onzeggelijk leed, van ploeterende mizerie In hun
verweerde handen - die al het schone dat door
mensenhanden kan worden gewrocht, hadden ver
leerd en vergeten de voortaan nutteloze wapenen,
n hun ogen. de glans van de herwonnen vrijheid
op hun mond, de ontspanning van de verbeten trek
van de vierjaar-Iange haat in hun hart en hun ziel.
de dankbare bede tot God die een eind had gesteld
aan het rijk van de moordende broedertwist.
IT?,kwam de tjjd van het feestelijk gelui
van de klokken, de tijd van de wapperende vaandels
en de schetterende fanfares. Victoriede zege is
onsDe vijand is verslagen
Een kermisvreugde is 't geweest in ons landeken
en in vele landen... ook daar waar het wapengeweld
geen zege had gebracht, en alleen maar de bezinning
het spijt en het hartzeer. Vreugde om het staken
van de dood-onzinnige twist, blijdschap om de
herwonnen menselijke waarden. Zo ging de tijd
ooi bij. En uit die heksenketel borrelde het wereld
geweten onstuimig omhoog en werd uitgebazuind,
naar de vier hoeken van de einder, in deze vlam
mende woorden: NOOIT MEER OORLOG.
Dit was het testament van al die jonge levens
die ginder in de moddervlakten werden neerge-
maaid, dit was de onverholen wens van hen die
de grootste aller moerlemeiën hadden meegestreden
t n uit de dodenvlakten waren weergekeerd, met
de schijn van de dood in hun ogen en de deemste
ring van de beschaving in hun hart en hun ziel.
Hun bloed en hun leven hadden zij geofferd
voor een betere wereld en met hun heldenleven
meenden zij gekocht te hebben de waarachtigheid
van die gouden leuze Nooit meer Oorlog
Helaas Vijf en twintig jaar amper na deze
titanensti ijd stampte de oorlogsgod zijn ketenen
stuk en een tweede wereldramp geselde opnieuw
de hele wereld De haat zegevierde opnieuw en de
gulden leuze werd besmeurd, gehoond, vertrapt.
Vertienvoudigd teisterde het brutaalste geweld
landen en volkeren. Een nieuw element de
rassenverdelging in concentratiekampen en gas-
ovons vierde zijn schandaligste woede bot op
mannen en vrouwen, ja zelfs op kinderen. Weer
droop de wereld van bloed en tranen en een reuze
kamp was nodig om het oorlogsmonster opnieuw7
aan banden te ketenen.
Voor goed? Voor altijd? Helaas!... Wie zal het
zeggen Het ziet er anders niet naar uit dat Mars
de goo van de oorlog voor eeuwig uit de
levensomstandigheden is geweerd. Wanneer wij
maar even rondom ons kijken, stellen wij met
huiverende vrees genoeg feiten vast die er op
wijzen hoe het rijk van de vrede nog steeds niet
is gesticht. Het ruikt tailenkante naar opstand en
haat. naar doodslag en moord, en de moloch van
het brute geweld gromt dreigender en dreigender.
En terwijl de ene conferentie de andere ver-
diingt. conferenties die de vrede moeten bewaren
en vestigen, wordt met koortsachtige vrees en haat
gewelkt aan het uitvinden van wapenen die het
hele menselijke ras op de rand van de afgrond,
van de vernietiging zullen brengen. Zal het mens
dom tot bezinning komen, vooraleer het onvermij-
tu lijke is gebeurd Zal een onverbiddelijk halt
worden toegeroepen tot de moordenaars die er op
uit zijn alle landen en alle volkeren te verdelgen
Zal de christelijke gedachte want daar komt het
ten slotte op aan. beste Lezer. het halen op de
satanische experimenten van atoom- en waterstof
bommen God alleen weet het... In Zijn hand ligt
het lot van de wereld.
En het past, op deze herdenking van de 11 no
vember 1918. dat wij onze vurigste gebeden tot
Hem opsturen, gebeden voor al die schone levens
Prijs per Nummer2 F.
Prijs voor Jaarabonnement85 F.
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
die haast nutteloos werden verwoestgebeden voor
de stiijders aller natiën die oog in oog hebben
gestaan met de idiootste uitdrukking van de Dood
de volkerenmoord; gebeden voor de leiders die
landen en volkeren regeren gebeden voor ons eigen
zelf.
Want conferenties zullen een dode letter blijven,
en van nul en gener waarde, wanneer wij allen
samen met tot God zullen terugkeren en Hem
opnieuw in het midden van de wereld zullen hebben
geplaatst
Waar ge tegenwoordig ook uw kop binnensteekt
café. bollebaan of om 't even wat en wanneer
en hoe heftig men ook diskussieert, -- als iemand
begint over t duur leven valt alleman akkoord,
zodanig dat het duur leven zuur leven wordt.
Inderdaad, het leven IS duur, en het gezegde van
die brave huismoeder d'e kloeg dat een gewisseld
bi iefken van duizend frank er als de rook doorgaat
is. heilaas, maar al te waai. Waar ge ook uw handen
naar uitsteekt, t loopt seffens in de honderden en
zijn ze gemakkelijk uitgegeven, het is bijlange zo
gemakkelijk niet ze weer te verdienen.
Dat in deze discussies over het te dure leven
de winkeliers en handelaars het weer alleen ge
daan hebben is normaal, dat is een eeuwenoude
geschiedenis. Immers, ieder leest in ziin gazet dat
de varkens of het hoornvee op voet bv. 20 F het kg
gelden, terwijl een iets of wat konvenabele ka-
bernaa of beefsteak van een paar honderd gram-
mekens, ongeveer evenveel kost. Daaruit besluiten
dat beenhouwers, bakkers enz... dieven en uithon
geraars zijn is rap gebeurd besluit dat toch een
beetje al te gemakkelijk getrokken wordt.
We zullen hier geen handelaar of stielman voor
spreken. maar alvorens iemand te betichten zouden
wij verbruikers er toch goed aan doen de zaak
eens van dichterbij te bezien en na te gaan of we
zelf aan deze toestand geen schuld hebben.
Sinds de oorlog is er veel veranderd en de be
schaving is er menige stap op vooruitgegaan. Onze
eigen mensen hiertoe geholpen door hoge dag
uren en gemakkelijk gewin hebben deze stap
nog een duwken bij gegeven en het dure leven nog
verhaast Onder het motto van hvgiene ziet "e de
raarste toeren gebeuren. De beenhouwer is e&r toe
ei plicht wil hij blijven verkopen zijn waren
m een afgekoelde toonkast op te bergen. Hebt ge
er. lieve lezer, al eens aan gedacht welk kapitaal
in een dergelijke kast steekt en moet deze op haar
beurt niet afgeschreven worden Met andere
woorden: gesteld dat een dergelijk tuig 50.000 F
kost en dat het na een zestal jaren doodversleten
is, moet rnze beenhouwer er voor zorgen die 50.000
F terug te winnen. Méér nog... Naar de mening van
velen bestaat het lijf van een varken aileen uit
iespen en koteletten en dat van een koe uit beef
steak en roast-beef. Is het dan te verwonderen dat
onze slagei een dure prijs moet vragen voor zijn
beste stukken, omdat hij zijn mindere kwaliteiten
met of moeilijk aan de man kan brengen. Wie ziet
(Vervolg op blz. 2)
\QVEMBER 1918.
