d
ucy
e
^/Qams
Naar een nieuwe ronde tafelconferentie
Belofte is Schuld
Voordrachtavond
Onder
de Antenne
m
Vierendertigste Jaargang
Zondag 13 maart 1%U
'11
Drukker - Uitgever
Paul LUYSTERMAN - JACOBS
Kon. Kat. Toneelgilde HOOGER OP
KREATIE VAN
Blijspel in 4 bedrijven door
Marcel De Paepe
Zondag 23 maart te 19.30 h.
Maandag 21 maart te 20 h.
in de zaal "ROXY„
JONG - NINOVE
Zaterdag 12 maar 1960
MET LICHTBEELDEN, door
Z.E.H. Prof. Kan. J. K. STEPPE
OP TOCHT DOORHEEN
DE BYZANTIJNSE WERELD
Istanbul, Cappadocië, Athosberg
ledereen welkom - Toegang vrij.
Prijs per Nummer 2 F
Prijs voor Jaarabonnement: 85 F
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
WACHTDIENST APOTEKERS
DEZE WEEK
Mr. L. Bogaert
Brusselstraat
Koepoortstraat 10 NINOVE
Telefoon 327.27 Postcheckrek. 4786.85
Het CVP-Congres van 5 en 6 maart, te Char
leroi gehouden, blijkt ten slotte èn Walen èn Vla
mingen scherper tegenover elkaar gesteld te heb
ben en de stemming van het «Taai-compromis» voor
de Brusselse randgemeenten met 283 stemmen vóór
met 82 tegen en 35 onthoudingen, bewijst voldoende
dat er geen sprake was van een algemeen akkoord
te bereiken. Uit de verschillende tussenkomsten
blijkt integendeel dat de meningen sterk uiteenlo
pend zijn en de voorgestelde regeling kan aanzien
worden als een nieuw minimum-programma, tweede
uitgave. Uit de mond van al die sprekers, zo heet
gebakerde Walen als een oud-minister Duvieusart,
een zeer lauwe voorzitter van de Vlaamse vleugel
van het arrondissement Brussel de heer Jacobs,
en een energieke oud-minister Van Den Daele, sprak
de scherpe tegenstelling der ingenomen standpunten
in deze kwestie.
Wij kunnen niet nalaten de tussenkomst van
laatstgenoemde nog even in 't licht te stellen omdat
zij in feite de enige was die de grond van het pro
bleem heeft aangeraakt. De Heer Van Den Daele
deed vooraf opmerken dat het Vlaams probleem
geen kwestie is van sentiment maar in de eerste
plaats een SOCIAAL PROBLEEM. Spreker onder
lijnde dat de Vlamingen weer toegevingen doen
dan wanneer zij beter zouden vastgehouden hebben
aan het programma van de CVP. En dit is maar
al te waar Het is thans onomstootbaar bewezen
dat dit programma binnen het raam van de CVP
niet te verwezenlijken is en dat iedere toegeving
steeds maar een verlies betekenen zal voor de
Vlaamse grond en voor de Vlaamse gemeenschap.
De numerieke meerderheid van de Vlamingen 60
ten honderd tegen 40 ten honderd Walen zou nor
maal moeten tot uiting komen in gans de structuur
van de Belgische gemeenschap (wat betreft de cen
trale besturen is deze verhouding voor het ogenblik
nog 157c Vlaamse ambtenaren voor 85' Walen).
Vroeger dacht ik de oplossing voor de handliggend,
zei de heer Van Den Daele, maar vandaag ben ik
tot de overtuiging gekomen dat er zonder diepgaan
de wijzigingen in de structuur van de Staat geen
vrede zal komen in dit land. Ik denk dat het goed
is dat de Partij zich daarop voorbereid.
Vele Vlaamse congres-leden hebben deze ver
klaringen met luid applaus onthaald en het hoeft
gezegd dat zulks veelbetekenend is. Ook de tussen
komst van Volksvertegenwoordiger was zeer kern
achtig wanneer hij zei dat het kompromis aan de
Franssprekenden in de Brusselse randgemeenten
meer geeft dan zij ooit door een talentelling zouden
kurnen bekomen. Hij merkte aan dat aan de hon
derdduizenden Vlamingen die in Wallonië gevestigd
zijn, nooit ofte nimmer enige faciliteit op taalgebied
geboden werd. Hij betreurde eveneens de houding
van de Franstalige pers terzake, en de slechte in
lichtingen welke zij aan de Walen hierbij verstrekt.
Deze houding, zegt spreker nog, doet mij denken
aan een bordeelhouder die over zuiverheid spreekt.
Het hoeft ons van het .hart dat wij de houding
van het Partijbestuur en de haast waarmede er
tewerk gegaan wordt, niet begrijpen. Van Vlaams
kristelijk standpunt uit bekeken is het congres van
Charleroi en de uitgebrachte stemming een verlies
post voor de eenheid van de Partij. Het is daar
afdoende bewezen en dit voor de zoveelste maal
dat de Walen nooit de rechten van de Vlamingen
zullen eerbiedigen zoals past in een eenheidspartij
als de CVP. Wij gaan verder en mogen gerust zeg
gen dat deze rechten ook, nooit in een unitaire staat
zoals de Belgische, zullen gedijen en dat het onver
mijdelijke zal moeten gebeuren om er mee gedaan
te maken.
Het Congres van Charleroi zal een mijlpaal
zijn in het bestaan van de partij en ook van de
Belgische staat als eenheidsstaat. Wanneer de Waal
se CVP-ers zo weinig inzicht aan de dag leggen
t.o.v. de elementaire rechten hunner Vlaamse partij
genoten dan zullen de Vlamingen hun eigen weg
moeten gaan en aansturen op federalisme zowel
in de partij als in de staat. Van hieruit bekeken
heeft het vijftiende congres te Charleroi meer
klaarte gebracht in de toestand en dit aktuele taal
probleem in het midden van de belangstelling ge
bracht. Mogelijks komt er binnen kort een ronde
tafelconferentie met Walen en Vlamingen die het
goed menen en de coclusies trekken welke zich
opdringen.
Maar wie zal de Vlaamse Kasa-Vubu zijn
te 19.30 h., in de zaal van het
MIDDENSTANDSHUIS
met als onderwerp
Het Congres van Charleroi is voorbij, het
compromis tussen Walen en Vlamingen is gestemd
en Mr Lefèvre is weer voorzitter van de CVP.
En nu
Hewel, er zullen mensen zijn die zeer tevre
den zullen zijn in vaste overtuiging dat de
Vlaamse kwestie opgelost is. En het is daarom dat
ze niet opgelost geraakt.
Er zullen er andere zijn die niet tevreden
zullen zijn en afzijdig blijven van de Vlaamse mas
sa, als steen van aanstoot dienen, de massa aan
.haar onwetendheid en onverschilligheid overlaten...
en daarmee gaat de grote stootkracht van de Vlaam
se beweging verloren.
Bekijken wij de toestand zakelijk.
Het compromis is voor de werkelijkheid een
slag in 't water. Na de koninklijke belofte van Ko
ning Albert, na de periode van edelmoedig be
grijpen en na die van ze n'est pas le moment
komt het compromis. Een bladje bij in het bundel
van de Vlaamse grieven en 't zal gaan liggen juist
onder het papiertje van ce nest pas le moment.
CVPPSC op zijn eentje kan geen oplossing
brengen.
Het liberalisme ligt nog altijd in de periode
van het romantiek flamingantisme en dan nog met
handschoentjes aan op zijn begijntjes, om de anders
denkenden niet te kwetsen. Op politiek terrein is
het zero in cijfer en ieder bewust Vlaming die li
beraal stemt, pleegt verraad tegenover zichzelf
om van de anderen niet te spreken.
Het socialisme is onder Vlaams oogpunt in
Vlaanderen beter dan het liberalisme. Het is de
vluchtheuvel geworden van de «zwarten». Antwer
pen is meer zwart dan rood. Maar in feite geeft
het niets want het verwacht voor zijn leiders zijn
macht uit de handen van het Waals socialisme. Op
politiek gebied geeft het niets voor Vlaanderen.
Major en de Jos hebben de Vlaamse kwestie nog
niet begrepen.
En CVP alleen kan niets, en dus mogen onze
Franssprekenden op hun twee oren slapen.
Maar toch is er iets
Het is de eerste maal in de Belgische geschie
denis dat de Vlaamse leeuw zijn tanden heeft laten
zien.
Op gemeenschappelijke samenkomsten spra
ken de Vlamingen Frans omwille van de Walen
altijd geweest... In familiekringen, hoe Vlaams ook,
waar een Waal ingetrouwd was, werd er Frans ge
sproken. De Vlamingen maakten vuisten in hun
zakken en jammerden hun ontgoocheling uit in
(Lees verder op blz. 2)
