vu
e
zin
0\KsQe
De Rode Haan op de Waalse Mesthoop Onder
de Antenne
Vijfendertigste Jaargang
Zondag 8 januari 1961
WACHTDIENST APOTEKERS
DEZE WEEK
Mr. L. Bogaert
Brusselstraat
Drukker - Uitgever
Paul LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 NINOVE
Telefoon 327.27 Postcheckrek. 4786.85
Prijs per Nummer 2 F
Prijs voor Jaarabonnement85 F
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
In haar Nieuwjaarsboodschap heeft de rege
ring bij monde van eerste ministr Eyskens de na-
di uk gelegd op de noodzakelijkheid om over de
verdeeldheid heen het gemeenschappelijk heil
van de natie te verwezeniijkeng Deze verdeeldheid
kwam de laatste dagen van langs om meer tot uiting
doir de beroering welke in de Waalse gewesten
geschapen werd door onverantwoordelijke syndikale
leiders en de kalmte welke ten Noorden van de
taalgrens vrij algemeen heerste
Er kan gerust gezegd worden dat de staking
het land werkelijk in twee stukken heeft gesneden
en de verhouding Vlamingen en Walen tot de spits
opgedreven heeft. Sabotage-daden en geweldplegin
gen hebben zich, tot hiertoe, vrijwel alleen in het
zuidelijk landsgedeelte voorgedaan, op initiatief van
de Waalse fractie van de socialistische vakbonden.
Het ekonomisch leven ligt praktisch lam in Wallo
nië en de spanning bleek er gevaarlijk groot, voor
al wie de taalgrens overschreed. Men kan gerust
gewagen van een andere wereld zodat de tweespalt
van de Belgische Staat in alle scherpte en voor
iedereen duidelijk naar voren treed. Wij hebben
hier in deze kolommen reeds meer dan eens de
aandacht gevestigd op het feit dat de Vlaamse strijd
niet meer een taalkundige en gevoelskwestie is.
maar werkelijk een sociale en ekonomische belan
genstrijd geworden is. De Walen, bij monde van
hun syndikale leiders, verklaren publiek dat ze het
beu zijn onder de Vlaamse plak te leven terwijl
de Vlamingen van hun kant sedert honderddertig
jaar zo politiek als ekonomisch en demografisch
gebukt gaan onder de WTaalse knoet. Zal het
Waaise marxisme thans de maat doen overlopen
en de klooi tussen Vlamingen en Walen definitief
onoverbrugbaar maken
Ook wij. Vlamingen, zijn het hartsgrondig
beu ons de Waalse inmenging en zucht naar cver-
heeising te laten blijven welgevallen. De revolutio
naire toestand in Wallonië begint zijn terugslag te
'hebben op onze eigen ekonomie. Wij ondergaan
van dag tot dag de invloed van de Waalse beroering
zodat ten slotte ook onze nijverheden er door ge
troffen worden en willens nillens verlamd.
In Vlaanderen is de strukturele werkloosheid
veel grotei dan tot nog toe in Wallonië het geval
was. De Vlaamse werkman is gewoon honderd kilo-
metei van huis te gaan werken om den brode, ter
wijl de Waalse met klem werk opeist tegen de deur.
Wij Vlamingen kunnen hiertegen slechts inbrengen
dat het recht van de Walen ook dat van de Vlamin
gen is Ook w ij eisen voer ons volk werk op eigen
bodem en industrialisatie van onze Vlaamse gewes
ten. Maar wij eisen in de eerste plaats meester te
zijn in eigen huis en te mogen werken aan onze
eigen volkswelvaart, zonder Waalse inmenging. Het
staat de Walen vrij hun nijverheden in de grond
te boren door wilde stakingen en sabotagedaden
maar wij eisen datzelfde -recht op om in orde en
rust onze eigen problemen op te lossen. Wij wensen
niet te staken op bevel van de Waalse syndikalisten
en ons te laten misleiden door hun «Frente Popular»
De Vlaamse werkers zijn het hartsgrondig beu hun
Waalse herriestokers en profiteurs mee te slepen
en te blijven onderhouden. Wij zijn het beu onze
Limburgse mijnen te laten werken om de Waalse
in het leven te houden. Wij zijn het beu de Walen
te horen vitten telkens er sprake is van de oprich
ting van nieuwe nijvermeden op Vlaamse grond.
Wij zijn het beu de Walen voorrang te verlenen op
alle gebied en wij eisen luide, voor onze 60voor
uitstrevende Vlaamse volksgemeenschap, in de Bel
gische Staat, een grondige staatshervorming op fede
ratieve grondslag.
De huidige Waalse separatistische beweging
kan deze hervorming slechts in de hand werken en
het zijn de Vlamingen niet die deze moeten tegen-
w ei ken, wei integendeel. Laat de Waaise marxisten
maai hun gang gaan en iaat de Vlaamse socialisten
maar eens beseffen hoe onpersoonlijk zij te werk
gaan dooi het lijdzaam volgen van hun Waalse broe
ders teggen alle gezond verstand in. Laat de Walen
hun nijverheden, spoorwegen, bruggen en wegen
vernielen indien zij daar iust toe hebben, maar
nanden af van onze Vlaamse gewesten waar de
werklust en de zin voor orde en rust het nog halen.
Wij stellen in het Vlaamse land vast een over
wegende meerderheid van werkwilligen en dit niet
alleen in de rangen van de kristeiijke vakbonden
maar ook in deze van de andersgezinde. En hier ligt
het euwenoude grondige karakter-verschil tussen
de heetgebakerde Walen en de rustig denkende Vla
mingen. ten ovei staan van de publieke opinie, on-
wedei legbaar bloot. De Walen zingen de «Marseil
laise» en komen uit voor separatisme en aansluiting
bij Frankrijk. Ons goed. wanneer zij menen daar
een oplossing te vinden voor hun problemen. Wij
Vlamingen houden er een andere mening op na.
W i.i nebben onze eigen sociale en ekonomische pro
blemen. dewelke wij zelf en vooral zonder Waalse
revolutionnairen, wensen op te lossen. Wij zijn niet
tegen het samenwonen met onze Waalse broeders,
maai dan vooral in ons eigen huis en volgens onze
knstene opvatting en levensbeschouwing. Daarom
hebben wij geen bezwaar tegen een herziening van
de Belgische Staatsvorm, wel integendeel. Het blijkt
van langs om meer dat de federatieve vorm uitein
delijk de ideale zal zijn en we vragen slechts dat
hij ten spoedigste zou doorgevoerd worden.
W ij vi agen aan al onze parlementairen dat
zij zich zouden inspannen om de echten van de
Vlaamse volksgemeenschap hoog te houden en
door dik en door dun - te verdedigen. Wij houden
het oog op hen gericht en dulden geen toegevingen
ook niet in de CVP aan de Waalse extremistische
vleugel.
WIJ EISEN
in dit land orde en tucht en zoals de Walen
voor Vlaanderen eigen mogelijkheden tot eigen
expansie en meesterschap in eigen huis
A quelque chose malheur est bon het is
altijd voor iets goed.
Het Land ligt al veertien dagen in de miserie
van de staking omwille van de eensheidswet.
Wat dat is weet ik niet. In de televisie van
Pai ijs heb ik ne keer horen zeggen dat het ging
tegen la loi de l'austérité». Dat is iets dat een
deftig mens begrijpt.
Als het ergens in de wereld grote overstro
ming is of aardbeving of dijkbreuk, zijn alle Rode
Kruisen van heel de wereld er bij om te helpen.
België heeft in 1960 de revolutie van Kongo doorge
maakt. het 'heeft stukken van mensen gekost en
België heeft alles alleen mogen dragen.
Het is lang geweten dat wij in België al een
hele tijd een beetje boven onze stand leven en dat
de Siaat om rond te komen op het einde van het
jaar moet gaan lenen bij de spaarders.
Nu komt die klop daarbij...
Dat kan niet blijven duren of de Belgiek
wordt publiek uitverkocht voor zijn schuld. Als de
politiek er aan mee begint, loopt alles op stelten.
Het is staking tegen de wet van besparingen. Binst
de ooi log zijn het altijd dezelfde die moeten sterven
en in vredestijd zijn het altijd dezelfde die moeten
sparen en betalen...
Het is wonder maar het is zo ieder keer
als er sprake is van betalen en sparen is het dezelfde
geldbeugel die voor 't manneke staat. De groten
worden niet aangesproken dan met de hoed in de
handen. De boer zal t al betalen is een oud
spiecKwooid en tussen de boeren zijn de midden
standers verzeild geraakt.
De groten betalen niet...
Had de wet begonnen met een ernstige ver
mindering van bezoldiging voor ministers, députés,
senatoren en andere groten, er ware misschien min
gei eclameerd. Maar nu was de gelegenheid te
schoon om de werkman er bij te betrekken. De
werkman is geen kleine meer... Ieder op zijn eigen
z.ijn ze geen macht, maar de vereniging is een groot
macht en daar mag niemand aan raken De vereni
gingen mogen dwaasheden begaan, mogen slaan en
kloppen, soms een beetje hardvochtig zijn en dood
slaan. Ze zijn taboe gelijk de afgodenbeelden bij
de niet beschaafde volkeren. Maar leg dat allemaal
uit aan simpele mensen...
(Lees verder op blz. 2)
d
en
