h
>ist
0\KS9
ez'w
d uwe
Kanttekeningen
bij een Raadsvergadering
Onder
de Antenne
RUSTDAG
Vijfendertigste Jaargang
Zondag 15 januari 1961
m
Wie is de Middenklasse
Is de Middenklasse tegen
de Syndicaten
Syndicale Mentaliteit
als oorzaak van afkeer
WACHTDIENST APOTEKERS
DEZE WEEK
Mevrouw Van De Mosselaere
Stationsstraat
WEKELIJKSE
Drukker - Uitgever
Paul LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 NINOVE
Telefoon 327.27 Postcheckrek. 4786.85
Prijs per Nummer 2 F
Prijs voor Jaarabonnement: 85 F
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
Enkele dagen geleden konden wij in de dag
bladen het verslag lezen over de raadsvergadering
die naar aanleiding van de ontstellende gebeur
tenissen der laatste weken gehouden werd door
een der Belgische Vakbonden, en waar de Voorzit
ter verklaarde dat de Middenklasse der Belgische
bevolking een afkeer krijgt van de syndicaten, zon
der echter de oorzaken van deze afkeer te onder
zoeken of toe te lichten.
De syndicaten staan thans ten volle in de be
langstelling, zodat het uiterst belangrijk zou geweest
zijn dit onderwerp meer in detail te zien behandelen
door een bevoegd persoon.
In afwachting dat de syndicaten tot de nodige
rust en bezinning komen om hun eigen geweten te
onderzoeken in alle sereniteit, willlen wij hen noch
tans niet onthouden van ons eigen inzicht over de
oorzaken van een niet te loochenen afkeer voor de
syndicaten, die werkelijk bij de middenklasse be
staat.
Er zal wellicht niemand loochen aan de
hand van de laatste gebeurtenissen dat syndicaten
voor een land even gevaarlijk kunnen zijn als een
Kroetchef of een atoombom.
Wij veronderstellen dat bewuste vakbond
voorzitter onder Middenklasse heeft willen ver
staan, niet alleen de landbouwers, de winkeliers,
de handelaars, de vrije ambachten en de vrije be
roepen, maar vooral en in grote mate de zeer
talrijke bedienden uit de privésector, waarvan de
overgrote meerderheid bij geen enkel syndicaat
is aangesloten.
Men is wel bereid zich bij een syndicaat van
zijn keuze aan te sluiten, maar dan op voorwaarde
dat voor de aangeslotene iets kan worden gepres
teerd tegen de kwade wil van sommige werkge
vers jets wat door de grote massa van de bedien
den uit de privésector niet kan worden beaamd.
Wij menen dat de middenklase de reden van
bestaan der syndicaten reeds lange jaren heeft aan
vaard als onmisbaar element in de organisatie van
een vrije demokratie.
Ieder van hen is ihet er wel mee eens dat de
arbeiders zich verenigen en dat zuivere bcroepsbe-
langen met hand en tand worden verdedigd. Maar
de middenklasse verwacht en terecht dat ze
kere spelregels dienen eerbiedigd te worden, en
verwacht vooral dat spanningen en conflicten tus
sen arbeider en patroon vooral niet ten hunnen
koste worden opgelost.
De middenklasse is niet tegen de syndicaten,
maar in een vrij land moeten de syndicaten kunnen
verdragen dat vreedzame burgers een afkeer heb
ben vcor wapens die in staat zijn een land op korte
tijd te ruïneren. Ze moeten kunnen verdragen dat
de middenklasse ook zonder de gebeurtenissen
der laatste weken dit latente gevaar degelijk aan
voelt en nooit uit het oog verliest.
Wij zijn graag bereid in deze bijdrage enkele
oorzaken te onderzoeken die aan de basis liggen
van de afkeer der middenklasse voor de syndicaten
in het algemeen, zonder nochtans TEGEN deze laat
ste gekant te zijn, hoe paradoxaal het ook moge
klinken.
Dat ieder beroep een eigen mentaliteit ver
werft. zal hier wel geen verder betoog vergen. Laat
ons maar even denken aan de onderwijzers her
kent men ze niet van verre 7 Sommigen noemen
het beroepsmisvoi ming.
GELIJK WERK. GELIJK LOON is een van
de talrijke slogans die, door de syndicaten uitge
vonden, heden bijna als pasmunt wordt gelanceerd
en hardnekkig verdedigd.
Wanneer men weet dat reeds in 1909 de tech
nologische statistiek van Frankrijk 16.000 vaksoorten
noteerde, dan moet gelijk werk wel met een
snuifje zout worden genomen. Opmerkenswaardig
is hierbij dat hoeveelheid werk en kwaliteit
van het werk in het propagandawoordenboek der
svndicaten vooralsnog niet voorkomt.
Even opmerkenswaardig is, dat maar steeds
over rechten wordt gesproken en nooit over
plichten vandaar de nooit ophoudende jacht
naar voordelen en voorrechten, zonder zich te be
kommeren of deze gedekt worden door een redelijke
tegenwaarde.
Wat echter bij de middenklasse het meest
tegenvalt is de mentaliteit, van de syndicaten die er
in bestaat de zaken zo voor te stellen, te propageren
en uit te buiten, dat de arbeider altijd en in alle
gevallen de dupe, de bedrogene, het uitgezogen
slachtoffer zou zijn van de samenleving.
Zelfs het kristen syndicaat dient een grote
inspanning te doen om zich van het zuiver materia
lisme los te maken; wat dan gezegd van de andere
die zuiver op materialistische grondslag zijn ge
bouwd.
(Lees verder op blz. 2)
In 1958 heeft de anticlericale regering de we-
leidtenioonstelling ingehuldigd en al de officiële
sprekers, de katolieke Koning incluis die toch
moet aflezen wat zijn ministers willen hebben
de expositie ik weet niet hoe of waarom be
titeld als het symbool van het nieuwe humanisme.
Het symbool van het symbool dat de expositie was,
de navel van de expositie, was het Atomium. Het
staat er nog in zijn moderne leelijkheid. Op de
gecamoufleerde facade van het feestpaleis schitterde
de fameus onevenwichtige ster waarvan wij het
geheim niet begrepen. Wij dachten dat het de ster
van Lucifer was... Het was in geen geval de ster
van de Wijzen die naar Bethlehem gingen.
Het nieuwe humanisme waarvan toen de ge
boorte werd gevierd, is stil en traag opgeschoten.
In de natuur is de kring van zaaien, groeien,
bloeien en vruchten dragen gewoonlijk één jaar.
De mens als hij gedachten zaait blijft
>vi ten achter en er gaan twintig, zelfs vijftig jaar
over voor men de vruchten zure of zoete plukt.
Wij hebben bij het begin van 1961 de voor
lopers var. de vruchten van het nieuwe heidense
humanisme op tafel gekregen. Het is een voorsmaak
van wat in de loop der jaren nog komen moet onder
het symbool van de geheimzinnige en onevenwich
tige ster. Bitter ven smaak, mysterieus en oneven
wichtig, gereed tot allerhande omwentelingen,
schijnt ze wel de ster van Lucifer te zijn.
De nieuwe humanisten uit het staatsonderwijs
voorafgegaan door de jonge snotmuilen die voor
hen een veilige dekking zijn doen ons terug
denken aan zekere oorlogsmethodes die het prach
tig vonden ais ze vrouwen en kinderen voor de
soldaten lieten marcheren om die te beschutten
Dat was in de tijd dat de tank niet uitgevonden was.
(Lees verder op blz. 2)
De aankondigings-borden
voor de gekozen wekelijkse
rustdag van de middenstand,
volgens officiële afmetingen
en tekst, zijn vanaf heden
steeds verkrijbaar in de
Drukkerij P. LUYSTERMAN
Koepoorfstraat 10 - Ninove
Te». 327.27
(Meer hierover op blz. 2)
ylaams eft
e^ó/
