d
B
qZ\U
^Qa/iïs efl
BOUWEN VOOR GOD EN DE NAASTE
Zesendertigste Jaargang
Zaterdag 15 september 1962
Drukker - Uitgever
Paul LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 NINOVE
Telefoon 327.27 Postcheckrek. 4786.85
B
Prijs per Nummer 2 F
Prijs voor Jaarabonnement85 F
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
Heer Jezus Christus, aanvaard de kracht onzer jonge spieren en het avondoffer onzer ver
moeidheid in de dienst van Uw Rijk...
Zo bidt elke avond de jonge Bouwgezel. Honderden kilometer van huis. ver over de slagbomen,
die de staten scheiden en over afgronden van haat en wraak bouwt hij woningen van naastenliefde
Hij is geen held. Hij is ook niet een idool voor wie jongeren hysterisch brullend in de handen
klappen.
Hij is een andere teenager een voor wie het wcard van Paulus niet ijdel klonk
Broeders, al spreek ik de talen van mensen en Engelen, maar ik heb de liefde niet ik ben
een rinkelend bekken of een rammelend symbaal
Voor de tweede maai ging ik op bouwkamp.
ditmaal in Ahaus (Noordwest-Duitsland). Wij heb
ben daar drie weken goed gewerkt aan een Sied-
lungbouw van een dertigtal bungalows. De mensen
zijn daar zeer christelijk. Het leven is daar goed.
Bij gebrek aan woningen gans de streek was
tijdens de oorlog gebombardeerd geworden ver
blijven de meeste arbeidersgezinnen in kleine, so
bere woonhuizen. Van het eerste ogenblik af ge
noten we de gulle gastvrijheid en de waardering
voor ons werk van naastenliefde We waren
met z'n achttien 15 jongens (bouwgezellen), 2
meisjes (de assistenten) en een Capucienerpater
van Aalst (Eerw. P. Filibert) als aalmoezenier. On
ze intieme contacten met de Siedier-famiiies zuilen
bij ons allen nog lang blijven naleven.
Hoe hef groeide
Begin juni ontving ik van de Bouworde de lijst
met alle bouwkampen van 1962. Daar ik heei
tevreden was over mijn vorig kamp. besloot ik
met de Bouworde nog maar eens mee te trekken.
Ik keek mijn lijst na voor een kamp in Duitsland
voor de periode van de eerste tot de negentiende
juli. Er was keuze tussen drie plaatsen Otten-
stein, Vreden of Ahaus, allen gelegen in Westfalen
(NoordwestOuitsland). Nadat ik mijn keuze
(Ahaus) samen met een geldelijke bijdrage van
500 F had opgestuurd, kieeg ik na enige tijd van
Leuven bericht dat ik aangenomen was. Ik tekende
mijn verbintenis van de bouwgezel en als 't ware
in ruil daarvoor kreeg ik mijn bouwkaart, de pas
poort voor de Bouworde. Op aanvraag moet men
deze kaart altijd kunnen tonen, anders kan men
terugkeren als buitenstaander.
Werkkontrakt van de Bouworde
Die verbintenis van de bouwgezel, die iedereen
moet ondertekenen, vermeldt het volgende
Edelmoedig, zonder loon, acht uur per dag
te werken op het bouwterrein, dat door de Bouw
orde wordt aangewezen.
Het gezag van de aalmoezenier en de werk-
leiders erkennen.
In samenwerking met de aalmoezenier posi
tief bijdragen tot een goede samenleving en sa
menwerking tussen de leden van de groep.
In heel zijn houding (dagelijkse H. Mis, ge
bed, arbeid en ontspanning) zich een goede katoliek
te tonen.
Wegzending en terugreis op eigen kosten te
aanvaarden, indien het gedrag daar aanleiding toe
geeft.
Ik kreeg mijn allerlaatste inlichtingen omtrent
bouwkamp en reis en de eerste juli vertrok
ken we met een speciale Bouwordebus naar West-
falen in Duitsland. Een groep jonge kerels meest
al studenten van boven de achttien trok vol jong
idealisme en met een tikje nieuwsgierigheid naar
een onbekend werkterrein in een vreemd land. Alle
deelnemers moeten minstens 18 jaar oud zijn om
aan een kamp in 't buitenland te kunnen deelnemen
en dit om morele en fysische redenen. De lange,
vermoeiende busrit (7 uur rijden zonder stoppen)
werd wat gemilderd met een babbeltje te slaan
of met muziek.
De drie groepen, elk met 15 tot 20 bouwgezellen,
stapten op de hun aangeduide plaats af: hetzij in
Vreden, Ottenstein of Ahaus.
Bouwgroep
Een bouwgroep ziet er dus als volgt uit 15 a 20
jongens (de bouwgezellen) 2 meisjes (de assisten
ten) en een aalmoezenier. Is er geen aalmoezenier
in een bepaalde groep dan duidt de Bouworde een
groepsleider aan. die dan voor zijn groep verant
woordelijk is. Als buitenstaander kan men zich nu
afvragen wat die 2 meisjes bij die 15 jongens komen
doen Wel, beste lezer. God zij dank zorgen ze
voor ons als twee echte moederkens. Ze maken ons
eten klaar: ze houden het huis in orde en ze doen
af en toe als ze in een goeie dag zijn of als we
ze niet al te zeer getergd hebben onze was. De
alwas doen we zelf, zoals alleen mannen dat kunnen
De aalmoezenier, meestal een kloosterling, heeft de
zorg over het geestelijk leven en de goede gang van
zaken in de groep. Iedere dag draagt hij de H. Mis
op en. als hij het niet al te druk heeft met de ad
ministratie, bouwt hij met ons mee.
Eerste Kennismaking
Toen we overgelukkig in Ahaus de bus konden
verlaten, stonden we voor een groot huis. Het was
onze nieuwe thuis voor een drietal weken. Een
vijfta; mannen met hun vrouw kwam ons vriende
lijk welkom heten. En zoals dat meermaals in Duits
land gebruikelijk is. was die begroeting een al te
stevige handdruk met een lichte hoofdbuiging
tot aan de buik. Onder de indruk van dit Duitse
gebeuren bekeek de ene Vlaming de andere, zonder
één woord of één glimlach. We werden in de ver
schillende kamers rondgeleid en deelden een slaap
kamer met 3 man. Ons tehuis had gedurende vele
jaren dienst gedaan als een soort jeugdherberg; nu
werd het enkel nog gebruikt als vergaderplaats
voor de plaatselijke KAJ-afdeling.
Dagorde en Werk
Onze werkdag zag er als volgt uit
We stonden op om halfzeven. Om tien na zeven
was er mis in de parochiekerk. Na de mis namen
we ons ontbijt om te negen uur aan het werk
te beginnen. We werkten van negen tot twaalf en
van één tot zes. Rond vier uur was er een korte
§chaftijd voorzien. Na het avondmaal werd de avond
in gezelligheid doorgebracht.
Voor het werk zelf had iedere bouwgezel een
wit werkpak. Aan uniformiteit ontbrak' t dus zeker
niet bij de Bouworde Met onze bouwkaart waren
we verzekerd tegen ziekte en ongevallen. Ons werk
bestond in het bouwen van bungalows.
Een Siedlung
Op ons werkterrein ging men een «Siedlung»
bouwen, t.t.z. een woonwijk van ongeveer dertig
huizen. Bij onze aankomst waren enkel nog maar
vijf kelders afgewerkt en de werken waren reeds
een jaar bezig. Men mag niet vergeten dat ai deze
woningen bestemd zijn voor jonge arbeidersgezin
nen met één oi twee kinderen. Deze dertig families
vormen een «Siedlunggemeinsehaft», zoals dat veel
in Duitsland voorkomt. Al deze mensen heipen el-
kaars woning bouwen. Al hun bouwmateriaal kopen
ze aan halve prijs af van een andere «Gerneinsehaft»
wiens Siedlung afgewerkt is. Deze families zijn niet
arm maar toch ook niet kapitaalkrachtig genoeg om
een eigen huis te laten bouwen, vandaar dus dat ze
samenwerken. Volgens een kontrakt, die ze aange
gaan hebben, verbinden ze zich om gedurende en
kele uren per maand daar te komen werken. Dat
aantal werkuren per maand ligt tamelijk hoog.
Bereikt men niet dat aamal werkuren,
dan is men verplicht een vergoeding te storten.
Dank zij de geleverde werkkracht, de bouwpremies
van de Staat en de vele onbetaalde werkuren van
de Bouworde komen die huizen, relatief gezien, veel
goedkoper. De huizen zeil zijn heel knap ingericht
en presenteren schoon. Het duurt natuurlijk een
hele tijd vooraleer men rustig zijn eigen huisje
kan bezitten, vermits et dertig woningen moeten
komen.
Heerlijk Werk.
Waarom hebben nu al deze mensen de hulp
van de Bouworde aangevraagd voor een periode
Men mag niet vergeten dat de vaders van deze fa
milies acht uur per dag gaan werken om in de
behoeften van hun huisgezin te voorzien. Ze kunnen
dus enkel maar *s avonds, na de werkuren, en de
zaterdag aan de Siedlung komen werken, met het
gevolg dat het werk maar weinig opschiet. Dank
zij de hulp van de Bouworde wordt er nu ook ge
durende acht uur per dag met 15 a 20 man voort
Lees verder op pagina 2.
w
b
4
H
