ZUINIG ZIJN
DE WEEK
IN BEELD
HAVENPOLITiEK
TSJECHOSLOVAK1 JE
U.S.A.
Tweeënveertigste Jaargang
Zaterdag BI augustus 1968
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 - NINOYE
Telefoon 327.27 - Postcheckrek. 4786.85
Prijs voor Jaarabonnement 105 fr.
Prijs per nummer 3 fr.
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
Wat doen ze met al dat geld is een vraag
die elk belastingbetaler voor zichzelf al gesteld zal
hebben bij het neerteilen van zijn briefjes.
Zonder op deze vraag het juiste antwoord te
kunnen geven, is het ons toch mogelijk onze lezers
in te lichten hoe1 en op welke manier een groot
deel van onze zuur gewonnen centen worden weg
gegooid.
Het moet werkelijk over zijn hout gaan ais
iemand zoals dhr. Fernand Baudoum, professor aan
de Leuvense Universiteit, de alarmklok gaat luiden,
want zijn verklaringen zijn niet voor verdenking
vatbaar. Een ding vinden wij spijtig, nl. dat de
professor met de aangehaalde voorbeelden, niet
man en paard heeft genoemd.
Volgens onze zegsman dus kreeg op zekere dag
een minister (binnenlandse zaken het in zijn
hoofd een repertorium aan te leggen voor al de
bewoners van het rijk, m.a.w. elk van ons zou
in Brussel een steekkaart krijgen die hem zou vol
gen van de wieg tot het graf, met al de vermeldin
gen over studies, diploma's, militaire dienst, da
tum van huwelijk enz., enz... Onze administratie
kennende, mogen we aannemen dat nadien nog
een repertorium zal volgen per stiel, per maat van
de schoenen, met de datum van het uitvallen der
suikertanden en dergelijke onzin meer. Waar dat
naar toe gaat ziet ge van hier. Zonder te rekenen
de tienduizenden kasten voor de klassering en
de enorme lokalen voor het onderbrengen ervan,
wordt van nu af aan al een bemanning - als we
het zo mogen noemen - voorzien van 2.000 per
sonen.
Al erg op zichzelf, maar nog niets vergeleken
bij wat volgt. In deze nieuwe, nog niet werkende
dienst, werden al 250 miljoen fr. besteed voor de
aankoop van machines, de beruchte ordinators zon
der dewelke geen administratief werk meer mo
gelijk schijnt. En juist die aankoop is al een schan
daal. Die ordinators werken, let wel op, EEN UUR
PER WEEK 1 Aan de eenvoudige oplossing het
bestaande materiaal en personeel volop te benutten
werd niet eens gedacht, waarschijnlijk omdat er
dan niet gekocht kon worden. We begrijpen me
kaar...
Nog een ander voordbeeld Door Openbare
Werken werd een toewijzing gedaan - voor de
Route de Wallonië - voor een bedrag van 250 mil
joen fr., waar een concurrerende firma het met
75 miljoen minder gedaan kon krijgen. Het ver
schil zat hem in het afvoeren van grond die op
een bepaalde plaats moest weggenomen wor
den terwijl dichterbij ook afvoergrond beschikbaar
was. Wie die plaats bepaald had en aan wie
de op deze manier vlakke bouwgrond behoorde
weten we niet, maar nogmaals, we begrijpen
mekaar... En hier rijst dan de vraag of er dan
niemand, van laag tot hoog, iets heeft opgemerkt.
Dertig procent verschil op een toewijzing is zo
enorm dat dit zelfs een beginneling de ogen moet
uitsteken.
Terloops geaegd, deae toestand is niet van
gisteren. In 1936 (toen al onder de regering Van
Zeeland werd dhr. Louis Camu benoemd tot spe
ciaal commissaris voor het opsporen van dergelijke
misbruiken. Zo kwam toen aan het licht dat een
ministerieel directeur zijn personeel onledig hield
met het oplossen van... kruiswoordraadsels. Zelf
liefhebber zijnde van goede verse vis, stuurde zelf
de directeur elke donderdag een mannetje met
een gratis-ticket naar Oostende om er de vis te
kopen.
Of zo iets nu nog bestaat
Met klem negatief antwoorden durven we niet,
wij laten het antwoord aan de lezers zelf, bijzonder
aan hen die regelmatig met officiële diensten te
doen krijgen.
Wat er ook van weze, de hierboven vermelde
feiten wijzen op een geestesgesteltenis die tot na
denken stemt. Er is in het verleden dikwijls ge
praat, soms in de verkeerde zin, over burgerdeugd
en burgerzin. Echte burgerzin, zoals wij die be
grijpen en zoals elke staatsbeambte zou moeten
doen, bestaat er in andermans zaken, dus ook die
van de Staat, te beheren zoals men met zijn eigen
zaken zou doen, t.t.z. de tering naar de nering
schikken, zuinig met de staatsfondsen om te sprin
gen, kortom te handelen zoals een goed vader het
in zijn gezin moet doen. Dit aloude princiep wordt,
helaas, langs om meer verwrongen, zodanig dat
de Staat bestelen niet langer als een kwaad, wei
als een deugd wordt beschouwd.
Alle maatregelen ten spijt zal er niets ver
anderen zo lang van hogerhand het goede voor
beeld niet wordt gegeven.
Zeer binnenkort zal de regering een beslissing
moeten nemen inzake de te volgen havenpolitiek
van cns land. Het probleem stelt zich zo geleide
lijk aan zal men de kapaciteit van de petroleum-
tankers opvoeren tot 200 en 300 duizend ton, later
zelfs tot 500 duizend ton. Dergelijke reuzetankers
zullen nooit Antwerpen kunnen aandoen.
Verschillende oplossingen zijn voorhanden, nl.
kan men onze nationale haven door middel van
een pijpleiding verbinden met Rotterdam of Le
Havre. Dit zou ons natuurlijk afhankelijk maken
ten opzichte van het buitenland.
Een veel voordeliger oplossing zou er in bestaan
een artificiële haven te bouwen midden in de zee
die dan zou toegankelijk zijn voor reuzeschepen
tot 600 duizend ton. Kostprijs 4 tot 5 miljard fr.
Maar deze investering is het wel waard als men
rekening houdt met het feit dat na de tankers
ook andere schepen van zeer grote afmetingen zul
len gebouwd worden. Petroleum kan men wel door
een pijpleiding krijgen, ijzererts echter niet. Ant
werpen zelf zou even belangrijk blijven als nu,
daar schepen van 50 tot 60 duizend ton steeds een
voorname rol zullen kunnen vervullen. Anderzijds,
na afzienbare tijd, zou het mogelijk zijn om de
twee havens te verbinden met een zeekanaal.
Later nemen wij ons voor dit vraagstuk eens
uitvoeriger te ontleden. Nu komt het er echter
op aan nationaal te denken, de investering is zeker
belangrijk maar zij loont de moeite, wanneer men
nagaat welke enorme voordelen er aan verbonden
zijn.
Al zijn de geruchten die ons van achter het
ijzeren gordijn sporadisch bereiken, eerder vaag,
toch staat het zeker vast dat in net Oosten iets aan
het veranderen is. Terwille van een oppervlakkige
liberalisering zouden de Russen geen militaire be
zetting wagen.
Geleidelijk zou deze liberalisering' echter de
oorzaak kunnen zijn van een sterke toenadering
met het Westen. Wat zou er gebeuren indien Ame
rikaans kapitaal een land achter het ijzeren gor
dijn ekonomiscn moest steunen '1 En iaat er ons
zeker van zijn dat de U.S.A. er mild met de dol
lars zou omspringen.
Dit zou dan een stroming kunnen veroorzaken
die zelfs voor de leiders van net Kremlin gevaar
lijk kan worden.
Thans gaat bij de demokraten de beslissing
vallen omtrent de nominatie voor het President
schap. Een tweestrijd heeft grote meningsverschil
len in de schoot van deze partij in het licht ge
steld. Hopelijk zal alles nog kunnen bijgelegd wor
den met het gekende Amerikaanse flegme.
Een feit staat vast na de militaire interventie
van de Russen in Praag schijnt men de noodzaak
van de interventie in Vietnam beter aan te voe
len.
0»S2ed "ee*<V
