d
e
e^n
Q/ns
NON!
DE WEEK
IN BEELD
Tweeënveertigste Jaargang
Zaterdag 30 november 1968
FRANKRIJK
IN EIGEN LAND
ZUID-OOST-AZIE
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 - N1NOVE
Telefoon 327.27 - Postcheckrek. 4786.85
Prijs voor Jaarabonnement 110 fr.
Prijs per nummer 3 fr.
VERSCHIJNT ELKE ZATERDAG
zei mon General, en besliste meteen dat Hij. par
don hij, niet akkoord met de geplande en reeds
officieuze devaluatie, zelf de Franse financies onder
handen ging nemen en hiervoor de nodige maat
regelen zou treffen. Op zichzelf ai een zeer ge
waagd eksperiment dat we, komende van een ander
méér bescheiden persoon met simpatie zouden vol
gen, maar komende van de Gaulle en de omstan
digheden kennende...
Want wat zijn de nuchtere feiten
Na jarenlang miljarden te hebben vergooid aan
een zo gezegde grootheids (waanzin?)-politiek, moet
Parijs vaststellen dat de nationale uitgaven de in
komsten zo ver overtreffen dat het vertrouwen
der Fransen in hun eigen munt eruit ging en hun
geld liever in marken en dollars vastlegden dan in
hun wankelbare eigen franc. Sommigen noemen
dat speculatie, wij horen liever zucht naar zelf
behoud of zelfbescherming tegen dwaze politiek.
Er kwam derhalve een gat in de Franse staatskas,
gat dat noodzakelijk dringend diende gestopt, wil
den de zaken niet totaal in het honderd lopen om
nadien reddeloos verloren te gaan.
Na tegen heug en meug hun hoogmoed inge
slikt te hebben, moesten de Fransen wel op zoek
naar hulp waar die ook te vinden was. Rusland,
over geen harde munt beschikkende, zal wel niet
geraadpleegd zijn, zodat er nog de E.E.G.-partners
en het door de Gaulle zo dikwijls verguisde Ame
rika overbleven.
Die hulp werd zeer bereidwillig verstrekt onder
vorm van een lening ten bedrage van 2 miljard
dollars 100 miljard harde Belgische franks.
Veronderstellen dat Amerika en de andere Eu
ropese landen waaronder Engeland, Nederland, Bel
gië en Duitsland, zo naief zijn dergelijke massa
geld te verschieten zonder tegenprestatie is niet
waarschijnlijk.
Voor wat, hoort wat, zeggen ze boven de Moer
dijk en een dezer voorwaarden zal zeker wel zijn
dat de Gauhe zijn zotte atoomeksperimenten stop
zet. Een andere voorwaarde zal ook wel zijn het
stopzetten van alle tegenwringerij en gekuip om
Engeland te beletten tot de E.E.G. toe te treden.
In deze laatste zin trouwens mag de oorzaak ge
zocht der spontane hulp door de U.S.A. geboden,
die eigenlijk méér doen dan verwacht, rekening
houdende met de anti-Amerikaanse en pro-Russi
sche politiek door de Gaulle de laatste decennia
gevolgd. Dat de anders op zakelijk gebied keiharde
Amerikanen zo maar niet de barmhartige Sa
maritaan spelen is zeker, maar wat hun eigenlijke
bedoelingen zijn is nog niet te zien.
Maar goed. Laten we veronderstellen dat Pa
rijs, voor éénmaal ter goeder trouw, werkelijk mee
wil en op politiek gebied het vaste voornemen heeft
niet scheef te trekken, dan vragen we ons toch af
HOE ze dat gaan bolwerken om, zonder kleer
scheuren, hun munt hard te houden. Want hoe
dan ook, die 2 miljard dollars - geen peulschilletje -
moeten terugbetaald. Méér export en minder im
port, vermindering der toelagen aan genationali
seerde bedrijven, wisselcontrole enz... zegt de Gaul
le. Op import kan gemakkelijk gedrukt door het
leggen van verhoogde invoerrechten; maar wat dan
met Frankrijk's partners van de E.E.G. Gaan
die zo maar lijdelijk toezien dat hun export naar
Frankrijk gaat vermindei en, terwijl anderzijds de
Franse producten onze eigen markten zouden over
stromen Te dwaas om a2n te denken.
Ten eerste al omdat het pure onzin is van de
Gaulle enerzijds toelagen aan genationaliseerde
bedrijven af te schaffen, d.i. opslag der produkten.
en anderzijds zelfde produkten aan verhoogde prijs
op de buitenlandse markt te brengen. Dat voor
wat het export betreft.
Om het onzinnige op de binnenlandse Franse
markt te bewijzen kan een konkreet voorbeeld vol
staan als morgen onze Regering de toelagen aan
Spoorwegen en Sabena afschaft, mogen deze be
drijven eenvoudig hun deuren sluiten. Datzelfde
geld in Frankrijk waar, door het afschaffen der
vergoedingen, kolen, electriciteit, spoorwegen, gas,
petroleum en wat nog allemaal, zodanig van prijs
gaan vermeerderen dat een aanpassing - opslag der
wedden en lonen - al direct noodzakelijk zal blij
ken. Waaruit dan weer opslag der produkten volgt
en zo zitten we dan weer in net begin en aloud
straatje zonder einde.
Tenzij... en daar zal het wel op aflopen, wed
den en ionen voor langere tijd geblokeerd blijven.
Of de Franse werknemers dat zullen nemen ge
loven we niet, in deze tijd is aan zo iets niet te
denken. Misschien zal Parijs ook trachten, en dat
zal dan niet de eerste keer zijn, in de bestaande
akkoorden een gaatje of achterpoortje te vinden
waarbij de bestaande regiementen in hun voordeel
kunnen uitgelegd. Maar zijn de Fransozen slim,
wij zijn niet dom.
Méér waarschijnlijk is dat Frankrijk stilaan
maar zeker naar een diktatuur afglijdt, niet omdat
ze zulks zelf willen, maar door hun gelatenheid
aan mon Genéral alle macht hebben toegekend.
Met een zekere Adolf begon het ook zo. De Gaulle
speelt de toekomst van zijn land uit om zo te zeg
gen op cafe, op een speelkast. Zijn frank hapert...
Hopen we nu maar dat de Fransen hun frank
zakt
Tot een devaluatie is het dus niet gekomen
en velen spreken met lof ever Generaal de Gauile
die de moed had de devaluatie niet te laten door
gaan. Is er wel werkelijk moed nodig om derge
lijke maatregel te treffen, gezien de openbare opi
nie hiermede steeds akkoord gaat?
Werd wel de goede beslissing genomen Was
de enige oplossing niet devaluatie, of wacht het
Franse staatshoofd enkele maanden totdat de spe-
kulanten hun centen terug in nationale munt omge
zet hebben
Anderzijds ziet men bij onze zuiderburen de
oplossing in de huidige krisis in de herwaardering
van het goud. Naar het schijnt zou President Nixon
wel voor dit projekt te vinden zijn.
Alleen de toekomst kan ons leren waar wij
juist aan toe zijn. Eén zaak is echter zeker, een
definitieve oplossing is het zeker niet.
Wat is toch alles wankel in deze moderne tij
den. Nog geen jaar geleden werd de Franse munt
als zeer stabiel gewaardeerd, en nu... Nog een an
dere bemerking tijdens de mei-revolte liet de
Gaulle de toestand nogal los. Wanneer hij in een
netelige situatie is verzeild geraakt, tracht hij door
enkele strenge maatregelen het tij te doen keren.
Hij laat het gerucht verspreiden dat het tot een
devaluatie komt, en dan lijkt het plots ook weer
anders. Waant deze man zich op het toneel, of
meent hij dat regeren hetzelfde is als een verkie
zingscampagne voeren
Onze Eerste Minister meldde dat er geen gevaar
bestond onze munt te moeten aanpassen zelfs in
dien Frankrijk een belangrijke devaluatie zou door
voeren. Sinds de Gaulle bekend maakte dat de
waarde van de Franse frank ongewijzigd bleef,
schreeuwen onze ministers van op alle daken 'het
uit hoe stabiel de Belgische munt wel is. Zij roepen
zelfs zo hard, dat wij ons afvragen hoe dicht wij
bij een devaluatie stonden...
Al de regeringen in dit gebied brengen een
sterke kritiek uit op de handelwijze van de Ame
rikanen die in Parijs rechtstreekse besprekingen
gaan voeren met de Vietkong zonder Saigon hierin
te kennen. Men vreest dat de U.S.A. zich uit dit
gebied zal terugtrekken, bij zover dat het niet
onmogelijk zou zijn dat uiteindelijk honderden mil
joenen mensen méér onder het kommunistisch juk
gaan leven. Dit zou tenslotte de balans in het voor
deel van de Roden doen overhellen.
Indien de besprekingen in Parijs de Chinezen
geen voldoening schenken, is het zeker met uitge
sloten dat ernstige incidenten zullen losbreken in
Korea. Trouwens maakt men in dit land meer en
meer gewag van infiltraties van Noord naar Zuid.
Laten we hopen dat onze kijk op de zaken
té pessimistisch is.
w
