h
r'St6/7 0^5
e%/
U/AT MET DE DOLLAR?
A K T U E E L-
TJ ES...
Vijfenveertigste Jaargang
Vrijdag 27 augustus 1971
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN JACOBS
Koepoortstraat 10 - NINOVE
Telefoon 327.27 - Postcheckrek. 4786.85
Prijs voor Jaarabonnement 140 Fr.
Prijs per nummer 3,50 Fr.
VERSCHIJNT IEDERE WEEK
Op deze noodzakelijk beperkte plaats een over
zicht geven van de oorzaken tot de lichte devalua
tie van de U.S.A.-dollar is onbegonnen werk, daar
om deze korte beschouwing die, naar onze mening,
niet zonder diepgaande invloed is geweest op de
ontwikkeling der laatste monetaire crisis.
Het is overbekend dat de Amerikanen, na ont
zaglijke offers aan mensenlevens en geld in twee
wereldoorlogen, het welletjes vonden en, met de
stilzwijgende goedkeuring van de ganse wereld,
zowat de rol van gendarm in het wereldgebeuren
zijn gaan spelen. Een spel dat, behalve nog steeds
mensenlevens, ook nog enorme geldelijke inspan
ningen eist voor het op voet houden van een sterk
leger, de sterkste vloot en de sterkste luchtmacht
ter wereld. Wie orde in zaken wil stellen moet
hiervoor over de nodige middelen beschikken. De
Amerikanen zijn in dit opzicht zeker niet te kort
geschoten.
Buiten deze militaire inspanningen werd door
zelfde natie ook nog ernstig gepresteerd door het
•toekennen van honderden miljarden dollars ajs
hulp aan de onder-ontwikkelde gebieden, alhoewel
de Amerikanen zich wel geen illusies zullen heb
ben gemaakt en niet verwachtten van het gespen
deerde geld ook maar een klein procent terug te
zien. Die militaire en finanoiële hulp werd overal
ter wereld met open handen aanvaard, maar toen
als tegenprestatie door Uncle Sam werd gevraagd
om aankoop van amerikaanse produkten, werd
hierop weinig gunstig gereageerd zodat, mede door
deze enorme uitgaven, de U.S.A.-handelsbalans uit
haar evenwicht geraakte. Meer nog. Dc met ame
rikaanse 'hulp overal ter wereld opgerichte indus
trieën, dank zij de zeer goedkope plaatselijke dag
uren, verdrongen stilaan op de wereldmarkt de
amerikaanse uitvoer om te eindigen met een in de
States zelf gevoerde import van buitenlandse pro-
duikten. We verwijzen hier terloops naar de 25 ja
ren geleden nog almachtige amerikaanse auto-in
dustrie, nu in eigen land de baard afgedaan door
duitse, franse en japanse wagens. Iedereen vond
dat normaal. Uncle Sam scheen inderdaad over een
onuitputtelijke beurs te 'beschikken en gooide met
de dollars zoals wij met gazettepapier. Tot de kruik
barstte.
De amerikaanse belastingbetaler zag, met lede
ogen, het aantal werklozen stijgen, zag hoe alles
steeds maar duurder werd en de mosterd is hem
in de neus geschoten. In Washington hebben ze.
ook om politieke redenen, lang stilzwijgend toege
keken met de stille hoop dat de andere naties zich
eindelijk rekening zouden -geven van de amerikaan
se noden. Helaas. Staatsekonomie is keihard en elk
land zorgt voor zichzelf. Dat hebben de U.S.A. ook
begrepen en het vonnis is dan ook gevallen, 'kort.
brutaal, krachtig. Wel werd verwacht dat er iets
ging gebeuren, maar dat .Amerika het precies in
China zou gaan zoeken verwekte verwondering.
Niet .voor iemand die iets afweet van internationale
•business. Want China is een land met nog ongeken
de mogelijkheden, industrieel nog nergens en met
een arme bevolking van circa 700 miljoen mensen.
Dat Amerika het in de gegeven omstandigheden,
mede ook om veiligheidsredenen, van die kant ging
zoeken, is niet zo zeer te verwonderen. Op hun
beurt hebben de States eerst aan zichzelf gedacht.
Als tweede maatregel werd de dollar van de
goudprijs losgemaakt en de invoerrechten met 10%
verhoogd. Te oordelen naar de beroering die deze
(beslissingen op de werelmarkt 'hebben gebracht,
mag gezegd dat de slag raak was en elke munt aan
.het wankelen heeft gebracht. Het feit alleen dat al-
Je beursnoteringen gedurende een week werden ge
staakt, de devaluaties in alle landen en de nervosi
teit van alle regeringen wijzen er op dat de dollar
■zijn invloed nog niet heefit verloren. Wel werd er
lichtjes aan geknaagd, maar iedereen weet dat de
States, met hun enorme mogelijkheden, op zeer
korte (tijd terug de financiële leiding zullen in han
den nemen.
Dat de houding van Frankrijk in deze kwestie
Washington diep heeft ontgoocheld was zo tussen
de regels door te lezen. Want onze zuiderburen,
ook harde kerels als het op centen aankomt, heb
ben feitelijk het signaal tot al deze moelemeie ge
geven. Hebben ze niet, op eigen hand en in tegen
stelling tot de aangegane verbintenissen, verleden
jaar hun eigen munt met 10% gedevalueerd en
meteen de eis tot revaluatie met 14% van de Deut
sche Mark gesteld? Zijn ze niiet de eersten geweest
om hun dollars in goud om te zetten in tegenstel
ling tot andere naties die hun vertrouwen in de
dollars hebben bewaard. Weliswaar hebben de
Fransen hiermede voorlopig hun ekonomie van een
katastroof kunnen redden, maar uitgesteld is niet
afgesteld en het izou wel kunnen dat de Fransen,
die een kuil groeven voor een ander, weer in moei
lijkheden geraken. We wensen dat niet. Maar in
Europees verband gezien, stellen we toch vast dat,
waar alle andere naties een gezamenlijke houding
aannemen, de Fransen weer alleen aan zich zelf
hebben gedacht en met sluiikse middelen trachten
de heerschappij over de Europese ekonomie te be
reiken. Nu Engeland en anderen tot de E.E.G. zul
len toetreden is dit opzicht wel vermetel en zeer
waarschijnlijk tot een pijnlijke ondergang ge
doemd.
Verleden week, op den bots af, even de knop
van onze kijkkast omgedraaid, en een wonder stuk
je programma ten beste gekregen.
Een gelegenheidsreporter interviewde in ver
schillende jeugdklubs jongens en meisjes van 16-18
jaar en beleefde blijkbaar reuze-genoegen aan de
antwoorden welke hij uitlokte en dan ook kreeg.
Al bij al kwam het hele spektakel neer op
steeds hetzelfde refreintje ouders en ouderen
begrijpen de jeugd niet meer, kunnen niet mee
met de nieuwe ideeën; elk individu heeft het recht
zichzelf te vormen, en... van ouderen, opvoeders
en gezag moeten we het zeker niet hebben...
En dan als apotheose, uit de mond van de 16-18
jarigen Ouderen en de ouders moeten zich leren
aanpassen, moeten als het ware heropgevoed wor
den...
Als klap op de vuurpijl meende de gelegen
heidsreporter de klubjongens en meisjes om hun
oordeel te moeten vragen betreffende enkele pro
blemen die (aldus de reporter en niet wij) hen
dagelijks bezighouden seks, pornografie,
drugs, homofilie, abortus... (Als je me nou...
Eensluidend antwoord Iedereen persoonlijk
moet in elk van deze kwesties volledig vrij zijn
te doen en te laten wat hij wil. Elke ingreep van
'hogerhand, elke afkeuring reeds zou fout zijn.
Voila, zij kunnen het weten.
Ouderen, ouders en gezag kunnen zich nu maai
gaan reppen om de nieuwe ideeën bij te be
nen...
Over een paar dagen zwaaien de schoolpoorten
weer open voor onze jongens en meisjes.
Ergens hebben we gelezen (en het is ons sterk
bijgebleven) dat jonge mensen niet entoesiast kun
nen izijn als ze in scholen en universiteiten alleen
maar beschouwd worden als een soort elektro
nische breinen die volgepropt moeten worden
om later te functioneren in het produiktieproces en
als ze in een aantal professoren en leraars alleen
maar een soort robots ervaren die tegen betaling
wat kennis en specialisatie doorgeven.
Overschot van gelijk hebben ze
Van onze scholen mag verwacht worden dat
zij in de eerste plaats opvoeden
Opvoeden is mensen maken voor morgen.
Opvoeden is het doorgeven van generatie tot
generatie van geestelijke waarden die het leven
zin, inhoud en richting geven.
Opvoeden is per slot van rekening het door
geven van datgene wat de mens meer mens maakt,
meer medemens.
Van ouderen, ouders en gezag moeten wc
het niet hebben (klinkt de kreet die tegenwoor
dig nogal opgeld maakt.
(Lees verder op pagina 2)
y/aams
e^n
d we
