ezw
s
LES UIT MOSCOU
AARDGAS TE NINOVE
Zevenenveertigste Jaargang
Vrijdag 15 april 1973
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 - 9400 NINOVE
Prijs voor Jaarabonnement 170 Fr.
Prijs per nummer Fr.
SCHENK UW MILDE GIFT
VOOR DE TWEEDE OMHALING
BROEDERLIJK DELEN
op zaterdag 14 april
en zondag 15 april a. s.
Drukker Uitgever
Tel. 054/327 27 - Postcheckrek. 4786 85
VERSCHIJNT IEDERE WEEK.
IB
Zonder al te veel aandacht er on te vestigen,
bradht de Regering ons op de hoogte van haar be
sluit een wetsvoorstel neer te leggen waarbij het
de Staat mogelijk gemaakt zal worden om. via de
Nationale Investerings Maatschappij, kapitaal te
steken in zaken die voor uitbreiding vatbaar zijn,
of die om sociale redenen moeten geholpen, en om
eventueel zelf bedrijven op te richten daar waar
dit nodig mocht blijken. Het zijn niet precies de
zelfde woorden die in de politieke pers verschenen,
maar het komt op het zelfde neer.
Een schijnbaar onschuldig eindeken wet dat
op het eerste gezicht wel lofwaardig is en dat we
volledig zouden bijtreden, was er niet ons - helaas
geredhtvaardigd - ingeboren pessimisme voor elk
initiatief dat onze rode regeerders nemen, maar
waarvan nog altijd moet bewezen dat hun staats-
iiwesteringen nuttig, laat staan rendabel zouden
zijn.
Wij zullen de lezer niet vermoeien met de
lange lijst van mislukkingen die loopt van Sabena
tot de frieten van Leuze, alleen maar terloops eens
•herinneren aan Ronquières en Val St. Lambert,
twee spruiten van onze nationale rode braintrust
waarop ze niet fier moeten gaan. Van Ronquières
hebben we trouwens nog het laatste niet gezien
want de Walen lopen met plannen rond om de
afvalwaters van het Bassin du Centre in Ronquiè
res samen te brengen, te zuiveren en terug een hon
derd km. terug stroomopwaarts te pompen. Maar
kom, daarover later eens.
Voor het ogenblik willen we ons houden bij
het oprichten van staatsbedrijven daar waar dit
nodig mooht blijken Onze kleine vinger zegt
ons dat het wel weer om bedrijven zal gaan voor
de Walen. Nu goed, iedereen moet zijn boterham
verdienen, alhoewel hier toch mag opgemerkt dat
de rode makkers met betere voorstellen moeten
komen dan deze die we totnogtoe kregen.
Het projekt om in Bierset Awans een nationale
vliegtuigfabriek op te riahten samen met de Is
raëlische Staat, is om begrijpelijke redenen afge
wezen, evenals de geplande oprichting te Luik van
een petroleum-raffinaderij, ditmaal met de Iraakse
Republiek. Gevoegd bij de reeks vroegere misluk
kingen zou een gezond denkend mens toch zijn
hersenen gébruiken alvorens met nieuwe plannen
voor nationale fabrieken uit te pakken.
Maar de rode braintrust denkt niet, die ziet
alleen maar het electorale belang der partij en
dat belang eist het nationaliseren of scheppen van
allerlei bedrijven en inrichtingen waar hun eigen
mannekens op de leidende posten kunnen gepara
chuteerd worden. Het nationaal belang, de leef
baarheid van deze staatszaken, hun rendabiliteit,
zijn voor de roden maar bijkomende dingen. Ze
kunnen noch mogen er rekening mee houden om
dat de erkenning ervan een rechtstreekse aanslag
op hun marxistische nationaliserings principes be
tekent.
Nochtans, van Marx gesproken
Neem nu het paradijs der arbeiders en boeren
Rusland, waar het Marxisme DE wet is. waar alles
- we zeggen wel: alles - de Staat behoort, waar alles
volgens plan MOET verlopen, maar waar met de
regelmaat van een klok alles in het honderd loopt.
Het zou ons te ver leiden de sowjet-economie
der laatste jaren van dichtbij toe te lichten, genoeg
zal wel izijn te wijzen op het ontzaglijke tekort aan
graan dat thans op hongersnood zou zijn uitgelo
pen, zonder de hulp van de verfoeide kapitalisten
van de U.S.A. en Canada.
En dat is niet de eerste maal voor een reusach
tig land dat vroeger bekend stond als de graan
zolder van Europa.
En waar ter wereld bestaat het dat een boer
naar de stad moet om te trachten een zaksken
patatten te bemachtigen Voor het ogenblik zijn
ze in Rusland zo ver, niet uit gebrek aan werk
krachten maar aan een stomme planning die zelfs
het goed en slecht weer naar zijn grillen wil schik
ken.
Vijftig iaar lang hebben allerlei soorten mis
lukkingen zich opgestapeld vooraleer het Centraal
Comité der Communistische Partij - de meesters
over Rusland - zijn fouten beeft ingezien en nu een
decreet heeft uitgeschreven waarbij, eindelijk, de
macht van de in Moskou gevestigde Ministeries
gedecentraliseerd wordt en overgeheveld naar de
ondernemingen zelf, ondernemingen en bedrijven
die in hun pogingen tot betere werkwijzen afge
remd weiden door veel te strakke richtlijnen, uit
gevaardigd door centrale organismen, bemand met
ter zaike totaal onbevoegde functionarissen.
In feite gaat het om een sinds 1965 door Kosy-
gin voorziene hervorming, met als doel de staats
ondernemingen een grotere zelfstandigheid te ver
sohaffen en deze te onttrekken aan de loodzware
Moskovitische administratie. In de toekomst zal
de planning uitgaan van onderaan, dus van de
voortbrengers zelf die hun eigen productie-metho
des zelf zuilen bepalen, hun eigen planning mogen
opstellen, terwijl de Ministeries nog slechts als
controleurs en eventueel als raadgevers mogen op
treden. Dat met deze nieuwe werkwijze een heilig
principe van het Marxisme totaal werd afgebroken,
ligt zo voor de hand.
En dait juist op het ogenblik waarop de Russen
naar kapitalistische methodes terug grijpen, onze
rode braintrust de klok vijftig jaar achteruit wil
zetten, is een veeg teken.
Opletten is en blijft de boodschap
Op uitnodiging van de n.v. Intercom, zaakwaar-
nemende gasmaatschappij van de Intercommunale
Interdender, had vorige maandag in de raadszaal
van het stadhuis, een voorlichtingsvergadering
plaats, onder het voorzitterschap van de heer De
Riemaecker, schepen van openbare werken.
Onder de aanwezigen bemerkten wij de heren
Burgemeester Milo, Schepen De Jonghe, raadsle
den De Muyter, Violon, De Ville en Goubert, en
talrijke vooraanstaanden uit stad en streek.
Schepen De Riemaecker verwelkomde de toe
hoorders en hield volgende inleiding, doorweven
van anecdoten uit de oude doos
Ter gemeenteraadszitting van 7.2.1890 te Nino-
ve bracht raadslid De Buysscher verslag uit na
mens een commissie over het af te sluiten contract
voor stadsverlichting.
Wij lezen in dit verslag
- dat Ninove een der eerste was onder de klei
ne steden om gasverlichting te installeren;
- dat de gemeenteraad in 1887 reeds de her
nieuwing onderzocht van de concessie voor open
bare en private verlichting;
- dat het contract opgezegd werd op 13.3.1889
tegen 30.9.1890, ondanks voorstellen van de conces
sionaris om de prijzen voor particulieren te ver
minderen van 32 tot 27, 24, 18 en tenslotte tot 16
centiemen, en voor de stad tot 2 1/2 centiemen per
bek en per uur.
Na verschillende voorafgaandelijke onderzoe
ken bij andere steden en gemeenten en bij maat
schappijen ingesteld op electrische installaties, la
zen onze vroede voorgangers volgend relaas in de
pers
Waar onze grote steden nog maar beschikken
over verlichting bij middel van min of meer hel-
der gas, is er in de provincie Luik een ijverige
kleine stad die afgebroken heeft met verouderde
lichtbronnen en die de moed had de electrische
verlichting op gans de lijn te aanvaarden.
t Is Dolhain, die, 's avonds, als een baken
straalt en waarvan al de straten, fabrieken en
huizen electrisch verliaht izijn.
Vanuit Dolhain slingeren draden naar de
bergtop om schitterend licht te dragen naar Lim
it burg, een oud klein stadje, verbaasd over zijn
voorsprong op grote steden. Niets mooier dan
deze gemeente verlicht bij avond door electrici-
teitsphares
we
