k
fist.
en
1Q o. ins
ö2.\nd uue&/f£y
VERDIENEN WE BETER?
HUISVESTING
Vrijdag 18 mei 1973
Zevenenveertigste Jaargang
Drukker Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 9400 NINOVE
Tel. 054/327 27 - Postcheckrek. 4786 85
Prijs voor Jaarabonnement 170 Fr.
Prijs per nummer 5 Fr.
VERSCHIJNT IEDERE WEEK.
Met een visademke zat de goe gemeente te
wachten op tekst en uitleg die de Minister van
Financies De Clercq voor het Parlement zou ver
schaffen omtrent de begroting van 1973 en meer
bepaald wat het zou worden met de te voorziene
vermeerdering van belastingen.
Een parlement zonder hoofdletter dan. want
de voltallige vergadering, bemanning van 36
'koppen inbegrepen, had evengoed in een boeren-
parochie-zaalken kunnen zetelen in plaats van in
het Paleis der Natie. Slechts een twintigtal ver-
kozenen van het souvereine volk - ongeveer 1/10
van het totaal - was present om te vernemen hoe
en waar de 12 miljard te kort in de Staatskas zou
den gevonden worden. De andere 190 hadden
'hun kat gestuurd. Gebrek aan interesse of dood
eenvoudig schrik tot het opnemen van enige ver
antwoordelijkheid Of de wetenschap dat, present
of afwezig, alles boter aan de galg was. elke tus
senkomst nutteloos omdat de regering toch haar
eigen koers zal varen en haar wil zal doorzetten.
De uitleg van Minister De Clercq was trou
wens duister en vuil op vele plaatsen, een rond-de-
pot-draaierij die alles en niets zegt en derhalve
het ergste laat vermoeden. Wel werd bij hoog en
laag gezworen dat geen nieuwe rechtstreekse be
lastingen zullen worden geheven, dat besparingen
worden doorgevoerd maar dat enkele aanpassin
gen noodzakelijk zijn om onze prijzen op euro
pees niveau te brengen.
Wij kennen dat, maar het is toch wel opval
lend dat al deze aanpassingen altijd naar omhoog,
nooit naar omlaag geschieden.
Wij weten dus wat ons te wachten staat, want
dat het Parlement over deze aanpassingen niet
zal geraadpleegd worden, daarvan zijn we zeker,
evengoed als we met zekerheid op voorhand kun
nen zeggen hoe de regering haar slag in huis zal
halen.
Wij staan immers kort voor de dode maanden
van politiek reces, betaald verlof en andere zomer
se aangelegenheden; periode waarin alle politieke
bedrijvigheid stil ligt en de aandacht van de massa
meer uitgaat naar buitenlandse zon dan naar bin
nenlandse belastingswolken.
Van deze windstilte zal de regering wat graag
profiteren om telefoon, post. sigeretten en andere
verbruiksartikelen europees aan te passen, m.a.w.
de tarieven te verhogen of nog eens extra te be
lasten.
Een herziening van de B.T.W. is ook al
in het vooruitzicht gesteld, in deze zin dat wat
totnogtoe met 14% werd belast, nu 18% zal mogen
dragen Met hier en daar nog een duwiken aan
het een en ander, b.v. een extra heffing op win
sten van maatschappijen, zal allicht een bedrag
van 6 tot 8 miljard bijeen worden gescharreld waar
mede dan het grootste gat kan worden gestopt.
Voor de rest kan nog altijd 'beroep gedaan op le
ningen in binnen- of buitenland en daarmede is
de zaak voor een jaarken weer rond.
Moeilijker is het niet, het is maar een weet.
Maar toch blijft het uiterst bedenkelijk. Want we
vragen ons af hoe de door alle partijen zo goed
bezongen en door het volk zo moeilijk veroverde
democratie nog tot haar rechten komt als de door
ons zelf verkozen vertegenwoordigers, het Parle
ment, zich (bewust en alleen uit partij tucht zo ge
makkelijk de mond laat snoeren.
Meteen rijst ook de vraag of het nog langer
zin heeft de komedie van vrije verkiezingen
verder te spelen en of het niet eenvoudiger zou
zijn Kamer en Senaat af te schaffen.
Want het nutteloze van deze instellingen zal
nu wel voor eenieder klaar zijn, niettegenstaande
al het gewouwel van vooraanstaande politiekers
van alle partijen, die het Parlement graag in zijn
vroegere glorie zouden willen herstellen.
Om dat te bereiken moeten onze parlementa
riërs slechts dat doen waarvoor ze dik worden be
taald, nl. de stem van het volk laten horen daar
waar ze moet gehoord worden in Kamer en Se
naat. Wordt aan deze plicht gefaald, dan komt met
een het bestaan zelf van onze democratie in het
gedrang en wordt werkelijkheid wat nu als een
bittere boutade wordt beschouwd praten mogen
we, 'betalen moeten we
Wij weten wel dat er in de huidige omstan
digheden een bijna bovenmenselijke moed nodig
is om als parlementariër tegen de wil van de par
tijleiding op te roeien, het zou politieke zelfmoord
zijn, maar de wetenschap dat ons democratisch be
staan alleen door een totale ommekeer in eigen
rangen kan gered, moet voldoende zijn om allen
die het goed menen tot actieve dienst op te roepen.
Want daar ligt het paard gebonden. Een hoge
levensstandaard, een gemakkelijk en soms weel
derig leven heeft de massa zodanig afgestompt dat
alle aandacht gaat naar het eigen persoontje, ter
wijl geen aandacht werd besteed aan zaken van
openbaar nut.
Het privaat initiatief, tegengewerkt door steeds
hogere belastingen of staatstussenkomst, heeft
plaats gemaakt voor een politieke lamlendigheid
die door sindikale potentaten naar hartelust werd
misbruikt en helaas, door onze parlementariërs
werd gesteund, zodat we in het sukkelstraatje ge
raakten waar we nu zitten.
Maar wij vragen U door wiens schuld En
verdienen we wel beter
Het is opvallend hoe vaak men hoort vernoe
men dat er in ons land geen sociale problemen
meer zijn die een oplossing vergen. Werklozen-
vergoedingen, ziekteinvaliditeit, minimum gewaar
borgd inkomen en noem maar op.
Een feit is zeker dat ons land op gebied van
de sociale verwezenlijkingen als zeer vooruitstre
vend beschouwd wordt, maar dit betekent nog niet
dat er geen verbeteringen mogelijk zijn.
Het begrip armen, zoails het begrip rijken, is
natuurlijk zeer relatief, maar wanneer men het
princiep aanvaardt dat een familie die over een
maandinkomen van minder dan 3.000 fr. per per
soon arm is, komt men tot de vaststelling dat er
toch nog 1.500.000 inwoners van ons land in deze
kategorie kunnen gerangschikt worden.
Wat de huisvesting betreft zijn er momenteel
meer dan 400.000 van onze woningen gerangschikt
in de kategorie van de krotten. Jaarlijks neemt dit
cijfer nog toe. Een premie uitkeren bij de afbraak
van krotwoningen is natuurlijk een lofwaardige
stimulans. De inwoners die een 'krotwoning ver
laten cxm een degelijke woning te (betrekken kun
nen ook een premie krijgen, doch deze is veel te
klein. Daarbij komt dan nog dat de ingewikkelde
administratieve slommer, die er aan verbonden is,
om soms slechts een paar duizend frank te beko
men, de belanghebbende er vaak doet van afzien
om een aanvraag in te dienen. Zou men die pro
cedure niet kunnen vereenvoudigen
De sociale woningen die opgericht worden moe
ten dienen om de minder bedeelden een degelijke
huisvesting te verzekeren. Ook hier moeten we
vaststellen dat amper circa 10% van deze wonin
gen door deze kategorie van inwoners betrokken
worden.
Is het dan aanvaardbaar dat families met een
maandinkomen van 10.000 fr. en meer per persoon
een sociale woning (kunnen huren
Inwoners van krotten die een sociale woning
willen huren zouden tot in een zekere mate de
voorrang moeten krijgen op sommige anderen.
Het heeft toch weer eens geen zin van sociale
en goedkope woningen op te richten, dit dank zij
de medewerking van de Staat, en deze dan daarna
te verhuren of te verkopen tegen matige prijzen
aan ndet-armen.
Drie maatregelen dienen getroffen om aan deze
kwestie op lange termijn een oplossing te geven nl.
de premies verhogen voor families die een krotwo
ning verlaten. Ook wel de vergoeding aanpassen
voor de eigenaars die krotwoningen slopen. De
administratieve slommer vereenvoudigen. Bij het
verhuren van sociale woningen voorrang verlenen
aan bepaalde kategordeën van families.
