IXJ
u#5Se
/(loins 6^
Prosper Van Den Haute
Zevenenveertigste Jaargang
Vrijdag 5 oktober 1973
In Memoriam
Drukker - Uitgever
PAUL LUYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 10 - 9400 NINOVE
Tel. 054/327 27 - Postcheckrek. 4786 85
Prijs voor Jaarabonnement 170 Fr.
Prijs per nummer 5 Fr.
VERSCHIJNT IEDERE WEEK.
Met een dikke nek comme ga en van zelfge
noegzaamheid druipende facies zijn Mongsken Le-
burton, Claesken van Economische Zaken en hun
legertje experts en raadgevers uit Iran terugge
keerd. Om het alle Belgen kond te doen dat. dank
zij hun ingeniositeit, het land - weer eens - van
een ekonomische dood is gered, omdat het gevaar
van een te kort aan energiebronnen voorgoed is
opgelost. Want Luik, of moeten we zeggen de Waal
se co-president van de B.S.P. Cools, krijgt zijn pe-
troleum-raffinaderij.
Dat schreven wij hier vroeger al. Ibramco komt
er, wat het ook moge kosten en weinig zal dat niet
zijn. Want uitgerekend de dag van de Blijde Terug
komst van de Rode Missionarissen uit het sprook
jeskasteel van de Iraanse Keizer, maakt de Belgi
sche Petroleumfederatie bekend dat in een zeer
nabije toekomst vierduizend benzinestations zullen
gesloten worden.
En dat geeft ons stof tot nadenken, voor zo
ver achterlijke boerkens van ons kaliber, die de
moderne wiskunde met haar streepkens en bolle-
kens niet begrijpen, maar voor wie 1 1 2
blijft, tot zo iets als nadenken bekwaam zijn.
Want van twee dingen één. Ofwel brengen die
4.000 benzinestations dik geld op, en dan houdt
de federatie die in leven en houdt ze deze winst
post op haar activa, ofwel doen ze dat niet, wat
wel degelijk het geval moet ziin vermits de slui
ting ervan een feit wordt.
En dat Ibramco ook benzinestations gaat op
richten is duidelijk, vermits de Iranese Keizer
hieromtrent geen twijfel laat. Raffineren en ver
kopen aan de verbruiker via staatspompen is het
hoofddoel dat werd gesteld. Wel vertellen onze mi
nisteriële Ibramconieten dat een voorafgaande stu
die uitwijst dat de Luikse raffinaderij renderend
zal zijn. Voor ons part geloven we daar geen snars
van.
Zaken doen met Oosterlingen is altijd een ge
vaarlijk spel geweest, dat werd bewezen in Liban,
Irak, Algenë en andere petroleumlanden. Dat weet
ook de stomste boer als hii bij een tjoek-tjoek een
tapijt koopt tegen 1/10 van de gevraagde prijs.
Bedrogen is hij dan nog. Alleen de rode plannen
makers schijnen deze elementaire waarheid niet
te kennen, want met beloften zijn de Iranezen niet
te paaien. Die zullen wel een dikke winst eisen op
de door hen geïnvesteerde kapitalen, en die krij
gen ze ook. Want de Staat is en zal verantwoorde
lijk blijven en in geval van - onafwendbaar - ver
lies, het verschil mogen bijpassen. Zoals bij het
Spoor, Sabena en consoorten.
Dat de regering naar middelen zoekt om onze
energiebronnen veilig te stellen, tot daar. Maar niet
op een manier die, zoals hierboven al bewezen,
falikant moet uitvallen. Die Ibramco raffinaderij
zal ten andere slechts 3 miljoen ton produseren,
een klein percent van het totaal nationaal verbruik,
en bijgevolg van weinig of geen invloed.
Het ganse Ibramcoplan bestaat er alleen in een
hoop politiekers en hun aanhang vetbetaalde pos
ten te bezorgen. In hoever het nationaal belang
daarmede wordt gediend is bijzaak, de belasting
betaler zal toch afdokken.
Het argument van tewerkstelling mag ook ver
geten worden. Iedereen weet immers dat deze sec
tor heel weinig personeel vraagt, en in het geval
Ibramco nauwelijks een paar honderd man. Tenzij,
en dat leiden we af uit ministeriële verklaringen,
het de bedoeling is neven-bedrijven op te richten,
chemische o.a. maar hier vallen we dan weer in
een sector die nu reeds oververzadigd is.
Alles bij alles wordt Ibramco de slechtste in
vestering ooit door de Staat gemaakt, te voegen
bij de lange lijst van mislukkingen der laatste ja
ren.
Ons gerechtmatigd wantrouwen werd nog ver
sterkt door een paar nieuwe gevallen die bewijzen
hoe lichtzinnig er met onze centen wordt omge
sprongen.
Vooreerst is er de staatsinvestering van 650
miljoen in de N.V. Tissages Apprets et Soieries te
Seneffe, maatschappij die verleden jaar een ver
lies boekte van 39 miljoen frank, zonder de nor
male afschrijvingen en dies meer. Als we met deze
laatste rekening houden durven we zeggen dat het
werkelijke verlies een dikke 100 miljoen zal be
dragen. Om te beginnen, want daar zal het niet
bij blijven.
Over de manier waarop de experts» van de
Staat zich in deze zaak door een opschepper, die
zichzelf voor handelsingenieur uitgaf, lieten bij
de neus nemen, is nog niet alles gezegd, evenmin
trouwens als over de 35 miljoen obligaties van de
Firma Olida-Caby in Nijvel, waar ook een zeer
belangrijk tekort werd vastgesteld.
Maar laten we tot Ibramco terugkeren. Een
voorlopige schatting voorziet een tussenkomst van
de Staat van 3 miljard frank, wat betekent dat de
werkelijke kosten het dubbele zullen bedragen. Om
te beginnen... want eens de vinger in de molen,
moet de ganse arm er door.
Is het dan niet de hoogste tijd dat onze parle
mentariërs zich gaan bezinnen en van de socialis
tische partners eisen een einde te stellen aan deze
verkapte vorm van nationalisatie die wel in de lijn
ligt van hun rode plannen, maar niets te maken
heeft met échte demokratie.
De massa geld die al verkwanseld werd en nog
zal worden kan beter besteed aan de ontwikkeling
en- uitbreiding van bestaande, gezonde bedrijven.
De regering is er om te regeren, niet om pompist
te spelen. Juichen De belastingbetaler zeker niet,
de rode bonzen wel.
Donderdag 27 september jl. hadden honderden
vrienden en kennissen eraan gehouden om een laat
ste groet te brengen aan de heer Prosper Van Den
Haute die op zondag 23 september, in de ouderdom
van 78 jaar, zachtjes in de Heer ontsliep.
De Heer Dokter Fr. Van Der Hulst sprak na
mens de Kerkfabriek O.L,-Vrouwparochie van Ni-
nove, waarvan de overledene voorzitter was, vol
gende lijkrede uit
Achtbare familie,
Mevrouwen, Mijne Heren,
Heden morgen brengen wij onze dierbare voor
zitter der O.L.Vrouw-kerkfabriek, Mr Prosper Van
Den Haute, naar zijn laatste rustplaats.
Het past dat wij hulde brengen aan deze recht
schapen, eenvoudige, gemoedelijke man die door
zijn openheid en vrolijkheid de sympathie van al
len wist te verwerven.
Als 19-jarige werd hij in het strijdgewoel van
de eerste wereldoorlog geworpen. Door zijn onver
schrokkenheid, zijn moed, zijn eenvoud en gemoe
delijkheid wist hij de sympathie van allen te win
nen.
Als vader legde hij er zich op toe samen met
zijn echtgenote een kristen gezin op te bouwen en
zijn kinderen een degelijke kristelijke opvoeding
te geven.
De boom kent men aan zijn vruchten - en
deze zijn rijk en schoon en overvloedig.
Hij was een gezelschapsmens die ervan hield
met zijn vrienden en kennissen te praten en vro
lijk te zijn, had deugd van een goede mop en aan
vaardde het leven met dankbare vreugde.
Door een goed woord of een kwinkslag wist
hij de verstandhouding te herstellen waar het no
dig was.
Hij was vooral een diepgelovig man, dat zat
hem in het bloed
De philoophische en theologische problemen
wimpelde hij af door te verwijzen naar de Paus
en de Kerk van Rome: onze lichtbaken op de weg
naar God.
Sinds jaren mochten de leden van de Kerk
fabriek, hem eerst ais lid, later als voorzitter waar
deren om zijn bezogdheid de O.L.-Vrouwekerk in
haar luister te herstellen. Daarvoor was hem niets
teveel. Tijdens de verbouwingswerken was hij da
gelijks daar om de vorderingen na te gaan.
De voltooiing van deze énig mooie voorgevel
was voor hem één van zijn schoonste belevenissen.
Mijnheer de voorzitter, vriend Prosper, ge hebt
ons verlaten in stilte alsof ge zelf op dat plechtig
ogenblik niemand wilde storen, éénvoudig, discreet,
(Lees verder op pagina 2).
d
z\n
Juicht. Belgen, Juicht!
