WINDEIEREN
PARALLELISME
WERELDMISSIEZONDAG
WEES MILD!
Zevenenveertigste Jaargang
Vrijdag 19 oktober 1973
Drukker - Uitgever
PAUL LüYSTERMAN - JACOBS
Koepoortstraat 1G - 3400 NINOVE
Tel. 054/327 27 - Postcheckrek. 4786 85
Prijs voor Jaarabonnement 190 Fr.
Prijs per nummer 5 Fr.
VERSCHIJNT IEDERE WEEK.
Enkele weken geleden schreven we hier dat,
gingen de door een groep socialistische jongeren
aan hun partijkongres gevraagde veranderingen er
door, heel wat dikke koppen aan de top gingen
vallen.
Zoals te verwachten was is zulks niet gebeurd.
Primo was de dag van dit kongres al heel slecht
gesteld. Slechts één open werkdag scheidde dit kon
gres van de opening van het Parlement. Geen schijn
van mogelijkheid dus om eventueel nog te kunnen
reageren.
En secundo, het sluitingsuur 4 uur namiddag,
ook niet van aard om ernstige gesprekken moge
lijk te maken. Voeg daar dan nog bij dat de mees
te tijd werd verknoeid aan gezwam over het de
creet van september het leger en soortgelijke
onbenulligheden en ge snapt wel dat, toen het ern
stige te berde moest komen, er geen tijd meer over
bleef en alles naar een volgend kongres werd ver
wezen. Over twee maanden, zei Van Eynde, maar
in elk geval vóór de volgende verkiezingen, voegde
hij er gauw voorzichtig aan toe.
Heel ernstig is dat niet. Het wijst er op dat
de Oude Garde van de B.S.P. nog absoluut niet
bereid is de macht uit de handen te geven, niets
wil toegeven, maar - en dat is veel erger - de ka
daver discipline sterker als vroeger bij de socalis-
ten blijft voortbestaan.
Veel werd door de jonge socialisten nochtans
niet gevraagd. Samengevat komt het neer op wat
bij de C.V.P. sinds jaren bestaat, nl. de ouderdoms-
grens van 65 jaar voor elk politiek mandaat, de
onverenigbaarheid tussen sommige politieke man
daten zoals burgemeester van een grote gemeente
en lid van het Parlement, of een politiek mandaat
en een zetel in de beheerraad van een privé maat
schappij.
Noteer wel dat er nog een zeer brede achter
poort open bleef, want mandaten bij parastatale
instellingen - en die zijn er bij de vleet - inter
communales van water, gaz. tram enz... mochten
behouden blijven.
Allemaal nog te veel voor de oude garde als
Van Acker, Van Eynde, Anseele, Machtens en es.
die zich in hun prebenden bedreigd gevoelden,
zich verdedigen als een duivel in een wijwatervat
en hiervoor de hulp kregen van vrienden en kliek
jes die ze sinds jaar en dag met veel ijver en in
zicht op de juiste plaats hebben gedropt. Verder
dient niet gezocht om te begrijpen waartoe het
leger van attachés bij een of ander ministerie
moet dienen. Hier geldt de ijzeren regel zwijgen
of buiten Weliswaar bestaat in andere partijen
ook wel iets in die zin. maar nergens anders dan
bij de B.S.P. wordt tegen tegenstribbel aars zo dras
tisch opgetreden. Rood of geen brood
Dat gans het B.S.P.-kongres maar een goed op
gevoerde komedie was, besluiten we uit de rede
van de heer Léonard, rapporteur en tevens natio
naal secretaris van de B.S.P., die de vrees uitsprak
dat de gevraagde hervormingen de B.S.P. niets
goeds zal brengen omdat hierdoor de partij beroofd
zou worden van sommige zeer verdienstelijke en
waardevolle mannen
Het kan best dat de socialistische partijleiding
zich zelf als verdienstelijk en waardevol beschouwt,
maar de meerderheid in dit land zal er wel een
ander gedacht over hebben na wat over Ibramco
en de R.T.T. bekend is geraakt.
Verder ziet toch iedereen dat, nationaal gezien,
van versleten politiekers als het hoger genoemd
viertal - en voeg daar maar gerust de namen als
van een Cudelle en anderen nog aan toe - niets
meer te verwachten valt, tenzij dan alleen om te
dienen als rem voor de zo noodzakelijke verjonging
van het socialistisch kader.
Hoe is het anders mogelijk te begrijpen dat
een Van Acker opnieuw tot voorzitter der Kamer
van Volksvertegenwoordigers werd benoemd Die
had gerust het voorbeeld van Senaatsvoorzitter
Struye mogen volgen die wél graag zijn 20-jarig
jubileum zou gevierd hebben, maar moest wijken
voor Harmei. Niet te vroeg, zeggen we, maar dat
is dan een persoonlijke mening.
Aziel blijft pal Die wil, niettegenstaande zijn
hoge ouderdom, Kamervoorzitter blijven om, als
't kan, het voorbeeld te volgen van Kamiel Huys-
mans die als eerste honderdjarige in het Parlement
nog wou zetelen. Maar met dit verschil dat Kamiel
een man was met prestige, terwijl Achiel weinig
of niets heeft bijgedragen tot de herwaardering van
het politiek mandaat.
Alles samen bracht het laatste B.S.P.-kongres
alleen windeieren en bleef alles zoals het was. Van
de gelegenheid gebruik maken om via nieuwe re
glementen er een Anseele uit te bonjoeren hebben
de socialisten niet gedurfd. Jammer, niet zo zeer
voor de B.S.P. zelf, wel voor de demokratie die met
dergelijke methodes regelrecht naar de dieperik
gaat.
Zondag 21 oktober a.s.
Hoe eigenaardig het ook moge lijken, toch kan
men een zeker parallelisme trekken tussen de oor
log die de Duitsers in de jaren veertig voerden
tegen Rusland en de huidige strijd van Israël te
gen de Arabieren.
Toen de Duitsers op 22 juni 1941 Rusland bin
nenrukten beschikten zij voor dit front alleen over
3,8 miljoen manschappen tegenover meer dan 4
miljoen Russen.
Op diezelfde dag werd in Rusland de mobili
satie afgekondigd met als gevolg dat niet minder
dan 15 tot 20 miljoen manschappen het leger gin
gen vervoegen. Het merendeel hiervan werd naar
Siberië gestuurd, ten dele om fabrieken te bouwen
die oorlogsmateriaal moesten produceren, maar ook
om zich voor te bereiden op de strijd.
In december 1942 hadden de Duitsers om en
rond de 900.000 manschappen verloren, de Russen
meer dan het dubbele, doch op dit moment konden
deze laatsten twee miljoen goed getrainde soldaten,
voorzien van nieuw materiaal, in de strijd werpen
om met succes de Duitsers vóór Moskou te stui
ten.
Het kostte de Duitsers in begin 1942 heel wat
moeite om deze 900.000 soldaten te vervangen, ter
wijl het voor de Russen mogelijk was om einde
1943 Stalingrad te ontzetten met een nieuw leger,
twee miljoen man sterk.
En zo ging, langzaam maar zeker, de balans
overhellen in het voordeel van de Roden die dan
uiteindelijk de overwinning zouden behalen te
meer dat de Duitsers meer en meer manschappen
moesten sturen naar het tweede front in Italië,
en later naar een derde front in Frankrijk.
Nu ook in het Midden-Oosten, kunnen wij vast
stellen hoe moeilijk Israël het heeft om het Sy
rische leger volledig te vernietingen, en steeds
maar worden er op het noordelijke front nieuwe
troepen aangevoerd door Jordanië, Saoudi-Arabië,
Irak, Marokko en zeer binnenkort mag men nog
andere kon tingenten verwachten.
Israël meent een overwinning te kunnen be
halen in het noorden om dan zijn volledige leger
macht in te zetten tegen Egypte. Maar met de dag
wordt de mogelijkheid kleiner om dit doel te be
reiken. Inderdaad, terwijl de Arabieren hun front
aan het Suezkanaai stelselmatig verstevigen, lijden
de Israëliërs in het noorden nog steeds zeer belang
rijke verliezen aan materiaal en' soldaten.
Het leit alleen al dat President Nixon laat
doorschemeren dat de U.S.A. misschien recht
streeks zullen tussenkomen, is al meer dan een
vingerwijzing dat de toestand niet rooskleurig is.
Hoe de zaken verder zullen evolueren kun
nen wij natuurlijk niet voorspellen, maar Israël
heeft er geen belang bij om een langdurige strijd
aan te gaan.
