Nn 138. Zondag 24 Augusty 1873. 3de Jaergang.
WEKELVKSCH NIEUWSBLAD.
De Bende van J an de Lichte/1
Aelst, 25 Augusty.
Buitenhuidscli Nieuws.
G-azette van Aelst
Het Bui-eel veil liet lilnil Is geve.tlga In .le liupellestruet W" 11, vvaer nlle brieven, gelden, ent. v.-nebtvry moeten toegezonden worden.
Abonnementaprys f,. 'H jaors, voorafbetnelbner. Voor den buiten kan men inschryvcn In »1 de postkantooren, en voor de Inndelyke gentcéntén by de brlefdrng6r«i
Victor-Emmanuel en zynen aenliang te Rome.
Iedereen moet bemerken dat sedert eenigen
tVd, niettegenstaende bun aenhoudende ge
weld, de nieuwe meesters van Rome den moed
schynen te verliezen. Zy moeten erkennen, dat
het hun onmogelyk is in deze stad teverblyven,
waer alies tegen hun spreekt, en die in het ge-
heele voor hun niet gemaekt is.
Is het niet eene zonderlinge zaek dat een
koning in zyne hoofdstad niet kan woonen.
Victor-Emmanuel komt maer #naer Rome, als
hy niet anders doen kan: hy is te Napels, te
Florentie, te Turyn en elders waer de Paus
niet zetelt; maer te Rome daer is hy op zyn ge
mak niet, de overweldiger; hy verstaet dat hy
te Rome maer een vreemdeling is. Nogtans
alwie christen is, moet zich niet als vreemde
ling te Rome aenzien. 't Is waer, allen hebben
er eenen Vader, opperherder der zteten» i
Victor-Emmanuël mag het levende atbeeldsel
genoemd worden van het booze geweld dat
tegen den H. Stoel gerigt is, daerom ook schynt
het verblyl' in Rome hem te overwegen. Men
heeft hem meer dan eens bemerkt, met het ge
weer op de schouder dwalende door de een
zame landeryen rond de stad. Hy schynt Rome
te vluchten, zelfs als hy verplicht is er tegen
woordig te zyn.
Moet men nu niet bekennen dat het omver
werpen van den pauzelyken troon de katholyke
landen ontrust, als men in zooveel plaetsen
gansche bevolkingen ziet samenkomen om God
te vragen dat hy Rome zoude verlossen? Zy
sturen ten Hemel hun verzuchtingen die om
wraek roepen, en hunne godsdienstige onge
rustheid verlangt naer het einde der kwalen,
waerin de Kerk verkeert.
Alles spant te zamen, zoo men ziet, om net
werk der overweldiging omver te werpen. Men
mag zeggen dat het italiaensche gouvernement
te Rome maer zyne tènt opgeslagen heelt en
dat het schynt te wachten naer de tydsomstan-
•digheden om zyn zeil op te rollen.
Geene studie is belangwekkender en leer
zamer dan die der goddelyke wrack ïnhetstraf-
J'en der schuldigen. Hoe inenigmael heeft men
niet gezien dat de vervolgers zeiven de behan
deling ondergingen, die zy aen hunne slacht-
oilers hadden opgelegd? Halen wy hier eemge
der treffendste voorbeelden aen: Het hoofd van
den hertog van Orleans, Philip-Egalité, viel op
hetzelfde schavot, waerop, in hetzelfde jaer,
de hoofden van Lodewyk-Philip en van Maria-
Antoinette gevallen waren. Robespierre, die
zoovele schuldelooze slachtoffers naer de gud-
loLien had gezonden, werd ook op het schavot
-onthoofd. De koningsmoordende leden der Con
ventie stierven allen eene geweldige dood, en
«en groot getal derzelven boetten hunne* mis-
daed op datzelfde plein der Revolutie, waer zy
hunne koninklyke slachtoffers hadden doen
onthoofden. Bonaparte, die zooveel koningen
onttroonde, werd op zyne beurt onttroond; hy,
die zooveel zonen aen hunne familiën had ont
rukt, werd met geweld van zynenzoon geschei
den; hy, die gedurende vyf jaren den Paus
Pius VII gevangen had gehouden, zuchtte ge
durende vyf jaren als krygsgevangene op het
eiland St-Helena. Even als Pius VII, stierf Na
poleon in ballingschap. Lodewyk-Philip, die
zynen bloedverwant en weldoener. Karei X,
van den troon stiet en in ballingschap zond,
werd ook van dien zelfden troon gestoolen, om
in ballingschap te gaen sterven. Napoleon III
viel te Sedan; hy, de machtige souverein, welke
door al de koningen werd benyd, verloorzynen
troon weinige dagen nadat hy de laetste l'ran-
sclie troepen van het pauselyk grondgebied had
weggetrokken, en daerdoor zelfs de laetste
hand had gelegd aen dat werk, hetwelk hy se
dert langen tyd beo'ogde, namelyk het verval
van Pius IX. lloevele treffende, samenvallende
feiten biedt de oorlog van 1870 nietaen! Tegen
over de overwinningen in Italië, kan men de
overgroote neerslagen stellen, die de Fransehen
door de Pruisen ondergingen. Tegenover Ro-
manië langs waer Victor-Emmanuël zyne reeks
beroovingen begon, die de H. Stoel onderging,
kan men de twee provinciën Nizza en Savoie
stellen, welke Napoleon aen Frankryk hechtte.
Men werpe eenen blik op de kaert, en men zal
zien dat hot grondgebied, door Pruisen aen
Frankryk ontrukt, juist gelyk is aen datgene,
welk de oorlog van Italië aen Frankryk gaf.
Wy zouden deze droevige en treffende opsom
ming kunnen voortzetten door Gods oordcel
over het huis van Savoie te toonen, dat zooveel
vorsten heelt onttroond en eenen der zynen uit
Spanje heeft zien verdryven. De hertog van
Aoste, in Italië teruggekeerd, zal waerschynlyk
binnen kort den val van den wankelenden troon
zyns vaders bywoonen.
GIUEKENLANI».
Men schryf't uit Athenen
Over een morsig plein komt men in 't par
lementsgebouw der nieuwe Grieken, dat van
buiten gezien, veel heeft van eenen stal. En van
binnen ziet het er niet veel beter uit. De tafel
staet op eene estrade, die met een groen, ge
lapt kleed bedekt is.
Boven den stoel van den president hangt
een lithographie in octaef formaet, Zyne Majes
teit den Koning voorstellende.
Tegenover den president, met den rug naer
de afgevaerdigden gekeerd, zitten de ministers,
onmiddelyk naest en achter deze nemen eerst-
genoemden plaets, op hun gemak het openen
der zitting verbeidende.
De een ligt uitgestrekt op de bank, een
ander laet de beenen over de leuning hangen,
allen hebben den hoed of de muts op het hoofd,
en velen houden die nadat de zitting geopend
is, eenvoudig op.
Sommigen dragen het nationale kostuem,
anderen zyn op zyn Fransch gekleed en rooken
hunne sigaer, als of zy in een kotliehuis waren.
De zitting wordt geopend. Na de voorlezing
van het protocol der laetste zittingstaeteen der
leden van 't centrum op en wil spreken, maer
pas is hy begonnen of hy wordt dooreen ander
in de rede gevallen, die op zyne beurt weer
niet voort kan gaen, omdat vier of vyf anderen
gelyktydig hunne stem verheffen.
Het spektakel wordt hoe langer zoo groo-
ter; twee sprekers springen, hevig gesticule
rende, op de bank. Anderen volgden hun voor
beeld; de eerste spreker, die de sterkste longen
heeft, overschreeuwt eindelyk de anderen,
wordt eindelyk evenwel ook overwonnen door
iemand, die nog sterker schreeuwt of liever
brult, en daer hy het niettemin niet opgeven
wil, door den man achter hem, met geweld
gedwongen te gaen zitten.
Na dit larmoyant intermezzo, staet weer
een ander volksvertegenwoordiger van hetcen-
trum op, en eischt, dat het besluit, met meer
derheid van stemmen in de vorige zitting geno
men, geannuleerd zal worden.
Een aental leden schaert zich met dreigende
gebaren romdom dien heer, en erontstaet zulk
een tumult, dat de president het nu wat al 'te
erg begint te vinden.
Hy bezweert de hecren toch de waerdig-
lieid van het huis te handhaven, en beveelt dal
men zich op de galery stil moet houden.
Vergeefs begint een tooneel.dat men gezien
moet hebben om het te geloovén. Een man als
een hercules springt over tweebankskensheen,
valt op den spreker aen en geeft hem eenen
slag met de vuist dat hy op den grond rolt.
De ander stelt zich te weer, doch de her
cules rukt hem de fez af, pakt hem by de haren,
geeft hem een duchtig pak slagen, doch wordt
nu op zyne beurt weer door een paer vrienden
des anderen aengevallen, die hem de kleëren
van Let lyf scheuren.
Nu rukken vrienden en vyanden van alle
kanten aen; slokken Jiomen te voorschyn, en
worden zoo goed gebruikt, dat het slot er af
vliegt.
Men pakt er elkaer by de ooren en de ha
ren; het centrum wordteen volle hoop, wacrin
de een den ander onverbiddelyk afranselt. Ver
geefs zyn alle pogingen om de orde te herstel
len. 1
De ministers en de meeste afgevaerdigden
verlaten de zael, en daer het tumult hoe langer
zoo grooter wordt, en het Alheensche janhagel
aenstalte schynt te maken 0111 deel aen het ge
vecht te nemen, vond schryver dezer regelen,
het ook maer raedzaem zyne biezen le pakken.
DLITSCIILAIVD.
Reeds lang heeft men te Berlyn begrepen,
dat aldaer eene bende van dieven en bedriegers
moest bestaen; maer hoe die bende was inge-
rigt en hoe zy werkte, was tot nog toe zoowel
voor de autoriteit als voor de Berlyners een
geheim. Thans echter is daervan het een en an
der bekend geworden. Men heeft dit te danken
aen den heer Ragotski, die, in betrekking by
IX.
Tweede bezoek.
(38e VERVOLG.)
Thans begint voor den rampzaligen zoon van 't Jeef
T)e Lichte een tydstip van ongehoord lyden, dat den
noodlotligsten invloed heeft uitgeworkt op het overige
zyns levens; een tydstip dat hy later met tranen en
sti'Oiomenonschuldig bloed heeft aengeteekend.
Voorlaen, altyd alleen, dagen en nachten, van nie
mand geen medelydend woord meer, geen nieuws
meer, geen mogelyke betrekkingen meer met den bui
ten.... Verlaten van vriend en vyand.geen troost meer,
geen uitzigt meer op verlossing.... O! wat stelde hy,
in zynen engen, hoveloozen kerker, wat stelde hy
treffend den doemling daer van dichter Dante op den
ingang wiens hel gesohreven stond: Hier geen hope
meer!...
Hoe dikwyls wenschte hy zinnefoos te mogen wor
den, ofwel dat de bliksem hem trof, of dat galg of rad
een einde kwamen brengen aen zyn ellendig leven.
I>an riep hy om zyne regters en zyne regters bleven
•doof; zy lieten hem liggen op zyn rottend slroo, op-
gevreet vaki 't ongedierte, met zyne kruik water en
zyne korst zwart brood, verkwynend van gebrek,
weerloos overgeleverd aen den willekeur van wreede
en onmenscheïyke bewakers....
Wat al biltere gal, wat al venyn verzamelde zich
in de wonden van dat gepynigdo hart! Wat al ha et en
wraekzueht ontgloeide in dat trotsche en zoo vinnig
gotyslerd gemoed
Later, wanneer hem zyne makkers vroegen hoe hot
gekomen was dat hy, de vroolyke en lustige Klyster
Licht vah eerlyds, die enkel zich had voorgesteld
een dievenbende in te rigten, nu die sombere moor-
denaer was geworden, de beenhouwer, gelyk men
(-1,) Eigendom der Gazette van Aelst.
hem alsdan heette, dan wrong Jan de vuisten en hy
antwoordde dat hy alleen wist wat men hem had doen
uitstaen; en, wanneer die zelfde makkers hem voor
eenen te plegen manslag zagen aerzelen, uit medely-
den, uit overgebleven gevoel van grootmoedigheid,
zy kendeu hem, dan hadden zy hem slechts den toren
van Aelst te herinneren, en de dolle kapitein sprong
vooruit,en kapte en kerfde lol dat zyne wraekdorsligc
woede gekoeld was in rookend menschcnbloed
Soms ook kwamen andere gepeinzen zyne droeve
cenzaemheid bezoeken. Dan looverde zich voor zyne
oogen hel looneel zyner eerste kindscheid. Hy her
dacht den goeden braven pastoor van Velsiecq die hem
met zooveel liefde had opgenomen en verzorgd, die
hem zooveel schoone lessen had voorgehouden, by
wien hy zyne eerste communie had gedaen.... En dan
kwamen op zyne jonge speelgenooten, de bedorven
straelloopers, die, door raed en voorbeeld, het onl-
kiemendzaed der deugd in zyne ziel hadden versmacht;
die makkers,die hem waren bygebleven,die hem had
den gevolgd op de eerlooze baen welke hy was inge
slagen; die makkers die hy limns in boosheid over
trof!... En eindelyk zyne ouders, zy.ne ouders die dat
alles wisten, die dat alles met verblind en onverschil
lig oog aenzagenj die hem in lui- en ledigheid lieten
loopen en zwieren en opgroeien in het kwaed,... zoo
dat hy nu, hun en hunne doemlyke nalatenheid te
schande, voor altyd verbannen zal uit de samenleving,
levend begraven in een stinkend verpestend kot, ge
ketend en gebonden als een wild en gevaerlyk dier,
om, morgen misschien, in 't midden der markt, onder
de verachting, de vermaledyding en de toejuiching
van duizende en duizende menschcn, tusschen hemel
en aerde, stuiptrekkend en zielloogend le hangen
spartelen aen hel walgelyk en besmeurde strop der
booswichten!... en dat, in den frischlen bloei zyns
levens,.... in den ouderdom van pas twintig jaren!.
O ongelukkige! Smoor den godtergenden vloek die
uwe grynzende lippen wilt ontsnappen, want.gy ook,
gy zyl pliglig!...Neen,verwenscb uwe ouders niet!...
Neen, verhef u hart tol Hem, dien gy niet teencmael
hebt vergelen; lol God, den toeverlaet der wanhopi-
gen; tol God wiens barmhartigheid troost en vergeeft
wanneer des menschen regt kastyden moet en geen
vergiffenis ineer mag schenken
En dan herhaelde Jan éen voor een, de woorden die
de brave pachter van by den windmolen had gespro
ken; en dan dacht hy aen den grooten, edelhartigeri
man wiens opperste bekommernis hel lot was en het
geluk van zoovele rampzalige veriatenen als hy; en
menigmael was hy.op het punt den burgemeester van
Aelst le ontbieden, Vilaiu X111I Ie voel le vallen; hem
alles le bekennen, zyne bende aen te klagen, du ram
pen die mcriig onschuldig slagtoffer bedreigden af le
keeren, vragende voor eenige genade te mogeu vluch
ten verre, verre van Vlaenderen om ergens in een ver
gelen oord te gaen leven, er zyn verleden te herstel
len, zyne jeugd te besleden, zyne wilskracht en be
gaefdheden te werk te stellen om eens misschien nog
een eerlykman,eenverdienstelyk burger te worden!...
Schoone droom! Troostvol vooruitzicht!...
Maer zie, telkens die heilzame gedachten op
kwamen, kwam noodlottig ook, als werd hydoor den
duivel gezouden, een der verachlelyke wreedaerds op
die nu zyne bewakers waren, en.... de minste onver
diende mishandeling sloeg den ongelukkige terug in
den peilloozen afgrond der wanhoop!... Dan kwam al
de bittere gal weer boven; de boeteling verdween om
plaets te maken voor den dollen woeslaerd, voor den
blocdgicrigen onmensch die haet en wraek en verdel
ging aen gansch de zamenleving had gezworen.
En zoo" duerde het voor Jan dry lange dpodelyke
maenden. Op Sara die, volgens hem, hem had bedro
gen, op zyne makkers die met hem den spot dreven
en hem lieten zitten,«op Jobbeis hel Baronlje, die ko
men moest en die niet kwam, in éen woord, op al
zynen aenliang dacht hy niet meer ten zy 0111 samen
den ganschen boedel te verwenschen, Jaek Steven op
den hoop, die, hy ook, hem had verlaten
de stadsgevangenis, op bene voorzichtige vvyze
achter verscheidene zaken is gekomen.»
Zoo is het gebleken, dat die bende haer mid
denpunt te Berlyn heeft. Van daer worden hare
agenten deels naer de omliggende steden en
dorpen, deels verder uitgezonden.
Die reizende handlangers nemen opdespoor
treinen plaets in verschillende klassen, bezoe
ken de gewoone jaermarkten, zenden gesto
len goederen naer alle landen en staen in
betrekking met andere persoonen in de voor-
naemste buitenlandsche steden.
Zoo doende heeft de bende uitgebreide ver
takkingen en is zy in staet om de grootste par
tyen gestolen goederen met de meeste snelheid
in verre landen aen den man te brengen. Van-
daer ook dat wanneer de dieven niet op heeter
daed worden betrapt, het gestolene steeds
spoorloos is verdwenen. Dat het zoo zelden
uitlekt waer het gebleven is, ligt eenvoudig
daeraen dat de dieven het gewoonlyk zelf niet
weten en even als by lien, ook by de heelers
de geheimhouding als een punt van eer
wordt beschouwd.
Evenwel, of er le Berlyn een eigenlyklioofd-
bestucr bestaet en of de inrichting met hare
vertakkingen in eene byeenkomst definitief is
geregeld, dit is nog niet met voldoende zeker
heid gebleken, maer wel dat de bende te Berlyn
verdeelt is in gezelschappen van 5,10,20 en 30
persoonen en dat niet slechts de leden van elk
gezelschap, maer ook de gezelschappen onder
ling, elkander trouw bystaen, alsook dat ieder
lid een bynaem heeft en geen hunner ooit hy
zyn waren naem wordt genoemd.
De gezelschappen staen met elkander in be
trekking door tussohenpersoonen, die te regt
de helden der broederschap mogen heeten, die
hiertoe alleen dezulken worden gekozen, die
met de uitvoering der gevaerlykste onderne
mingen en dolste streken, de mgeste eer hebben
beliuelü.
Onder hen is zekere Bottcherkarl, een echte
gauwdief, zoo volleerd in listen en lagen, dat
hy onlangs op klaerlicliten dag door den hoofd
ingang uit de strafgevangenis te Spandau is
ontsnapt. Nauwelyks was dat glorieryk bedryf
by xle gevangenen te Berlyn bekend, of zy waren
uitgelaten van blydschap en bezongen den lof
van den grooten zuil der vereenigde broe
derschappen.
Elk gezelschap beslacC uil specialiteiten van
eene bepaelde soort en heelt dan ook eene be-
paelde lack. Het eene is enkel ingerigtopliet
zakkenrollen, het andere opbetwegknappen van
kleine voorwerpen van waerde in de winkels,
een derde enkel op het stelen van stoffen en
kleedingstukken, enz. kortom er bestaet
eene verdeeling in zakkenrollers, straet-,
winkel-, kelder-, herberg-, kolfiehuisdieven, en
zoo al meer.
Gelyk gezegd is, had men uit verschillende
gevallen wel opgemaekt, dat er zoo iets moest
bestaen, maer men had daaromtrent geen ze
kerheid, en de mededeelingen van den heer
Ragotzki hebben dus in zoover waerde, dat
De lezer weet hoe deerlyk dc kapitein het hier in
alles mis op had; doch hoe kon het anders?
Voor het Barontje was er geen mogelyke kans om
by Jan le geraken ten zy door de lusschenkomst van
den ouden cipier, en deze zal zelf gevangen. Meermael
reeds had Jobbeis dc nieuwe bedienden van den toren
voorzigtig aengelasl, maer 't was telkens vergeefsche
moeite geweest.
Voor het publiek was Ignatius Jobbeis officier zyner
parochie; in het geheim was hy efen der gevaerlykste
prangdieven van de bende: hy en Jan waren oude ken
nissen. Jan had hem onder alle anderen aengewezen,
omdat hy geenszins twyfelde of zyne hoedanigheid
van beambte moest hem onfeilbaer lol 's stads gevan
genen toegang hekomen. Ook, wy herhalen het, ern
stige pogingen had Jobbeis beproefd om de hem opge
legde zending te volbrengen; maer de dronken Steven
met zyne oolyke Sara hadden, zooals men zegt,geheel
hel spel verbrod en niemand meer mogt binnen by
Jan De Lichte al ware hy sergeant en officier geweest
van Braband's hoofdstad.
Dan, aen alles komt een einde, en den I september
van 't jaer van gratie 1746 was de straf van Jack Steven
uit: hy was vry. Veertien dagen nadien werd hy in
zyn ambt hersteld. Zulke schoone beloften had hy ge-
tlaen, zoo druk had hy gezworen van nimmermeer le
drinken, zoo ernstig en welgi*neend sprak en protes
teerde hy, dat hy zyne eigene woorden geloofde en de
overheid niet beter dacht of de harde les had Jack
voor altyd bekeerdi
Welke blyde dag voor Steven wanneer hy weder in
bezit kwam van zyn yzcrwerk en zyne geliefkoosde
sleutels nogmaels* onder de gangen van den toren
mogt doen rammelen! Als nalucrlyk namen zyne voe
ten de rigling van de kroeg en Jaek ging eens terdege
zyne herstcllingvieren'twas iinmerszoo langgeleden
dat hy geen bier meer had geproefdMaer hy wedcr-
hield zich in tyds en herdacht zyne beloften:'twas aen
zynen ongelukkigen vriend Jan dal hy meende zyn eer
ste bezoek verschuldigd te zyn. Wordt voorlge»et)i
