De Gazette
van Aelst.
JERUSALEM
Socialisms en Godsdienst
Zondag 5 November 1893.
5 centiemen per nummer.
Is'" Jaar N° 4
Katholieke Werkmanskring, Aalst,
ABONNEMENTSPRIJS
■Dit Blad verschijnt den Zondag van iedere tceek
de prijs ervan is 2,50 s' jaars voorop betaalbaar.
De inschrijving eindigt met 31 december. Mem
abonneert zich in alle postkantoren des lands.
Ongeteekende brieven ic-orden geweigerd. -
UTec 8pe. Mee üledi.
'D'RUKKER-UITGEVER
PETRUS VAN NUFFEL,
MOLENSTRAAT, N° 32. AELST.
ANNONCENPRIJS
Per drukregel 10 centiemen. Rcklamen. fr 1.,
Vonnissen op de 3C bladzijde50 centiemen.
Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij aC-
coord. Men wordt verzocht de inzendingen te
•doen ten uiterste tegen 's Vrijdaags avonds.
Aelst, 9 November 1893.
Heden Zondag avond zal er in de schoone en
groote zaal van den kring een tooneelkundig avond-
leest gegeven worden, door de heeren Meesters der
Zondagschool. Begin om 6 uren stift.
Zijn tot dit feest toegelaten
i° De Leden van den Burgerskring De Vriendschap
Tnet hun Huisgezin. (Ingang langs de Korte Zoutstr).
20 De Leden van den Katholieken Werkmanskring,
•op vertoon hunner persoonlijke kaart. (Ingang langs
•de Zonnestr.)
In ééu punt, zoo zegt met vele wijsheid eene uitgave
der Gilden van Ambachten en Neeringen van Brugge, in
één punt staan de beloften der socialisten in volle over
eenstemming met hunnen handel en gedrag, het is in za
ke van godsdienst en geloof. Zij zijn onafhankelijk van
allen godsdienst, zeggen zij, en dat beteekent dat zij al
len godsdienst miskennen en loochenen, dat zij godde
loos zijn, en noch God, noch Godsdienst hebben ja,
•dat zij opentlijk allen godsdienst haten en verfoeien,
vooral den Katholieken godsdienst. Daarop komen alle
socialisten allerbest overeen, en daarop hebben wij de
allerduidelijkste bekentenissen.
Bebel bijv. en windt er geen doekskens aan zijne god-
delopshcid, ;Op .31 december 1881 verklaarde hij het
volgende in uenThiitschen RijksdagT'w" -
Dat het socialismus... volgens zijne natuur liet stèl-
sol der volksregeering is, dat hi j rechtstreeks repu-
blike'nsch en godloochenend is, waarom hét bewijs
v daarvan zoo dikwijls herhalen
l)an sprak hij het volgende grondstelsel uit dat al on
ze aandacht en opmerkzaamheid weerdig is
Op politiek grondgebied, streven wij tot de repu-
bliek op huishoudend gebied, tot het socialismus
en op hetgeen men hedendaags het godsdienstig ge-
bied noeint'totde gfodeverlooclieiiïngl!!
Al de socialistische hoofden 2ijn hardnekkige godver-
loochenaars, en hunne geschriften zijn opgepropt van
godslasteringen.
Luister hoe het. hoofdblad der partij, schrijft in 't be
gin van het jaar 1886:
De duivel is de eenige fatsoenlijke persoon in de
gelieele kristelijke kerk grooter schavuiten dan het
gespuis dat men aartsvaderen enz., noemt, heeft de
zon nooit beschenen.
4
lil eenen lioek der tent waar den Ridder sliep, was een
kerel, aan zijne kleederdraclit te oordceleu, een Turk,
bezig met de punt zijns dolks te scherpen. Wat ging hij
doen 'i Was hij voornemens den braven overste van liet
leven te brengen, hij den steun, de ware redplank der
Arme Kruisvaarders
De Turk staat rechthij aanschouwt ecu oogenblik
het blinkend wapen met duivelseke voldoening, en blikt
naar de legerstede des Ridders, waardeze met den glim
lach der voldoening op de lippen in eenen zachten slui
mer ligt.
Ziedaar een, grommelt hijdie den dag vanmor
gen niet meer aanschouwen zal.
E11 bij deze woorden vat hij bliksemsnel den slaper
bij de keel en ploft hem zijn dolk tot aan het gevest in
de borst*
Ridder Jhcan stiet een verschrikkelijke gil uit Hulp!
HulpGodwees mijne arme ziel genadig.
Hij was dood.
Die hulpkreten waren als een schetterende trompet
klank uit de lijdende horst opgestegen; zij hadden als
een donderslag over het legerkamp heengeklonken en de
ontwakende soldaten naar het de tent huns overste doen
hijlen... Zij kwamen om slechts een lijk te aanschou
wenEndaar, in eenen hoek, stond den moordenaar,
in vergeteloosheid, de armen op de borst gekruist, zijn
slachtoffer met grijnzenden spotlach aanschouwend.
Wraak! Wraak huilden de soldaten en den Turk
werd op een omzien vastgegrepen, gesleurd, gestampt
en bloede toe. Wilfried, die insgelijks op het noodgé-
In den nederlandsche landdag te Geut in 1877, liet
een socialiste spreker ziinc liefdevolle gevoelens verstaan
voor de dienaars van den godsdienst, op de volgende
zoetaardige wijze.
't Zal ons vermaak zijn den doodstrijd der priesters
u te zien. Neergeworpen in de goten dor straten, zullen
zullen zij van honger sterven, langzaam vcrschrik-
kei ijk. en dat voor onze oogeu. Daar zal onze. wraak
u zijn! En voor bet genot van deze wraak, voor eene en-
kele flessche Bord eau wijn, werkoopen wij geern onze
a plaats in den hemel. Wat zeg ik? Den hemel?! Dezen
willen wij niet! Wat wij vragen is de hel, metal de
u wellusten die haar voorafgaan. I.)en hemel laten wij
aan den God der papen en aan hunne arme zaligen.
E11 van zulke redevoeringen zou men gemakkelijk ee
nen gcheelen hoek opstellen. Natuurlijk laten de socia
liste predikanten hunne goddeloosheid niet zoo klaar
hooren, zij zouden hoog gevaar loepen, van wat rapper
dan zij te wenscbeu, 111 de opene frissche lucht te vliegen.
Daarom hebben zij oen spreuk uitgevonden, vol valscheid
en schijnheiligheid. a De godsdienst, zeggen zij, is eene
M persoonlijke zaak, gelijk de consciëntie; het is elk
voor zijn eigen, en wij trekken het ons *niet aan.
Voorwaar zij trekken hun den godsdienst niet aan, om
hein te oefenen, ofte gedulden en te beschermen maar
zij trekken hem maar al te veel aan, om hem te lasteren,
te bespotten en te vernielen. Ten anderen, dat en is geen
waar dat de godsdienst een enkel enkel persoonlijke zaak
isde godsdienst is eene zaak van Staat en regeering,
zoo wel als hij eene zaak is van Persoon cn consciëntie.
Daarom moet er een openbare godsdienst zijn en in den
soeialistenstaat is dat volstrekt onmogelijk; terwijl de
sociaïislenstaat aan den godsdienst al zijne middels weg
neemt van onderhoud, ja, tot zijne kerken toe, en aller
hande godsdienstige gestichten.
Het is zonneklaar dat de ware socialist geen godsdienst
heelt eii dat er voor den godsdienst, in den socialisten-
staat, geene plaats zal zijn. Daar is eene belofte welke
de socialisten zullen houden, maar zulke belofte zou
veel beter niet gehouden zijn. Waarom? Dat zullen wij
u eens gaan uiteen doen, achtbare Lezers der Gazette
van Aelst.
Wat is toch een mensch zonder godsdienst?.. Wat
hoop of troost liecft, hij op dc wereld? Aan eene onster
felijke ziel mag hij niet meer gelooven, op eene geluk
zalige eeuwigheid kan hij niet meer peizeu Ook, wan
neer zulten mensch een zwaar ongeluk overkomt, weet
hij geen ander middel tegen zijne kruisen en verdriet,
dan eenen kogel door zijnen kop te jagen. De zelfmoord
is het gevolg der goddeloosheid, en het getal der zelf
moorden ziet me&gedurig aangroeien, in evenredigheid
van het ongeloof, of van de zoo gezegde onafhankelijk
heid van godsdienst. Het zou er gaan moeste de soeia
listenstaat eens dwars door ingebracht worden Maar
de mensch zonder godsdienst is niet alleen ongelukkig, maar
hij is daarbij nog hoogst gevaarlijk.
huil ontwaakt was, opgesprongen en de soldaten ge
volgd, viel met uitzinnige woede den moordenaar ten
lijve en met eene van gramschap trillende stem, brulde
hij
Ja, wraak Men doode hem
Dood aan den lafaard riepen honderden mannen
tegelijk en op hetzelfde oogenblik troffen twintig dolken
het hart. des Turks, die, zonder de minste klacht te ui
ten, dood ten gronde viel.
Wraak was er genomen, dit is waar. Maar hun koene
overste, hun wijzen reisgids, was een lijk. Wie zou hun
voortaan geleiden, hun moed in liet zoo dikwijls ontmoe
digd hart storten? Dan volgden de bitterste jammer
klachten, dan vloeiden er heete tranen deze grove cn
Sterkgespierde krijgslieden waren lammeren, zoo zacht,
geworden zij beseften maar al te wel het verlies dat ze
kwamen te ondergaan, cn... weenden.
Makkers 1 riep Wilfried, stelpt uwe tranenzij
toch dienen hier tot niets, maar zWceren wij hier hij de
nog warme lijken van vriend en vijand, dat wij onze
wraak hierbij niet zullen laten. Oh Zij zal verschrik
kelijk wezen en zonder genade
Wat was hij schoon, de tengere jongeling 111 die grove
soldaalk leed ij. waaruit het edele hoofd kwam en hem
hoven al ziine kamaraden onderscheide. Hij stond daar
als liet beeld van den geestdrift, vau de moed en de
sterkte, die de soldaten vervoerde, versterkte.
Ja, was het algemeen geroep, steken wij het vuur
in de stad, dan is het verraderlijk gespuis in eens weg
Langs den eenen kant van het legerkamp stond een
groep lieden geheimzinnig onder elkander te praten.
Het moest wel iets van groot belang zijn, want diepen
ernst lag over aller wezen verspreid.
Wilfried was intusschen naar zijne tent wedergekeerd:
daar liet hij zich op dc kniën vallen, eu dc handen ten
Wanneer men noch God noch hel meer vreest, wan
neer men op ziel noch hemel meer peist, moet men zich
eenen hemel op deze wereld trachten te zoeken. Do ar
me,aan wien men hét geloef ontnomen hoeft op eene ver
gelding in liet ander leven, moet hij niet natuurlijk en
noodzakelijk zijn welstand vereischen in dit leven? Laat
ons liet bekennen en opentlijk verklaren indien de ou-
geloovige .socialistepredikanten gelijk hebben indien
er inderdaad noch God noch ziel bestaat, noch hel noch
hemel te verwachten is, dan hebben de socialisten dui
zendmaal gelijk van hun aandeel in de goederen en de
vreugden van deze wereld te vereischen. Zonder God is
er geen recht, dan dit der storksten gelijk hij do dieren.
Zou een aap hem mogen beklagen, van tot noenmaal
vooreenen tijger te moeten dienen? Geenszins hij moest
hem maar in tijds van kant makende tijger is de sterk
ste eu zijne sterkte geeft hem recht. Juist alzoo zullen de
ongeloovige inillionnairen, die door de toekomende soci
alisten doodgeslagen of geplunderd zuilen worden, hen
geenszins mogen beklagen over hun lot. Zij zelf hebben
het immers gezocht, en hebben gevonden wat zij zochten.
Met den godsdienst en God te loochenen, hebben zij hun
recht afgestaan op geld en levenzij hebben hen zeiven
en al wat zij hadden overgeleverd aan het brutale recht
van sterkte en van getal, 't, En zal er waarachtig niet
puik zijn in den toekomenden soeialistenstaat, en het zal
er wei te pas komen van goede vuisten te hebben en wel
liet geweer te kunnen behandelen... om niet van zijn
pluimen te laten en ook 0111... ze kruipen te hebben
BOND
DER KATHOLIEKE BEHOUDSGEZINDE
VEF^EEdSTia-ILTa-EISr.
Zaterdag namiddag hebben de afgevaardigden van den
Bond der Behoudsgezinde Vereenigingen eene vergade
ring te Brussel gehouden, onder voorzitterschap van M.
Woeste. Meer dan honderd leden, waaronder talrijke se-
nateurs en volksvertegenwoordigers, waren aanwezig.
Er werd besloten de Behoudsgezinde Vereenigingen
aan tc zetten, 't zij om zich herin te richten op breedero
grondslagen, al de belangen der katholijke partij om
vattend, 't zij 0111 zich te verstaan met de werkmansland-
bouw-en andere vereenigingen, die ook den godsdienst,
den eigendom en de familie verdedigen.
Als programma stelt de vergadering onder andere
voor stemming der wet op de beroepsverenigingen
gelijkheid der officieele en vrije scholen in de toelagen
bescherming der landbouwbelangen.
Eindelijk werd er besloten een werkiuskomiteit te vor
men, bestemd om de belangen der katholieke partij in de
provincies te verdedigen.
hemel heffende, bad hij
O, Heer van hierboven, Gij die mij tot hiertoe
zienlijk bewaart en beschermt hebt Behoiule ook mij
ne ouders, mijne aartsvriendin Maria! Stort mij een
enkele sprankel van hoop in den boezem dat ik haar, al
vorens te sterven, nog eens moge wederzien Breng
haarvader, die deu strijd tegen ons, Kruisvaarders,
hardnekkig voortzet, tot betere gevoelens eu ecuwig zal
ik Uwen heiligen Naam prijzen en loven.
Hij werd onderbroken door de komst zijner gezellen,
die niet woest geweld dc teut binnendrongen. Ouder de
menigvuldige zegekreten, klonk liet gedurig
Leve onze Overste, Wilfried
Wilfried begreep alles men wilde hem tot bevelheb
ber des krijgslegers aanstelleu... Zou hij die gewichtige
taak, waarvan de verantwoordelijkheid zoo zwaar woog,
op zich durven nemen
Kamaraden, sprak hij op diep ontroerden toon,
ik dank u voor de blijken van liefde eu genegenheid mij
betoontedoch uw aanbod kan of mag ik niet aanvaar
den... Neen, ik voel mij nog zoo zwak, zoo jong eu ouor-
varen om dit gewichtig ambt te aanvaarden.
Een gemompel van afkeur en ontevredenheid liet zich
in de scharen der soldaten hooren.
Eilaas, makkers, gij meent, mij sterker dan ik beu!
Wclhaan, gij dwingt-mij, gij eischt liet,?!... Het zij zoo..
Ikweze uw bevelhebber gij mijne onderdanen
Beveelklonk het als uit één mond.
Ja, riepen eenigen, beveel dat men gauscli de stad
in assche logge
Laat den Overste spreken scheceuwdeu anderen.
Brand Vuur Wraak zongen eene rij dansende
lieden.
Dan stond Wilfried recht en sprak
Wordt voortgezet.
