Dierbare Bevolking van Aalst PIERLALA DE GAZET VAN AALST EN OMSTREKEN jVeischijnt voorloopig den Donderdag en Zondag van iedere weck, Kummer 27 Donderdag 3 April 1947 BURF.ELEN Kerkstraat 9, Aalst. Telefoon lli. 4e Jaargang 1947 i fr. bat NV. Wij hebben U zien sidderen als een riet, toen de mare liep dat uwe oude kerk aan 't bran den was. .,ii Wij hebben U zien stormen als gekwetste leeuwen .naar de plaats van het onheil om te hel pen blusschen én redden. Wij hebben U zien weenen als kleine "kinderen, onmachtig als U waart oin dien vuurpoel to overmeesteren. Wij hebben U. hoören huilen en gillen toen de slanke toren met ijzingwekkend gekraak naar beneden plofte. Wij hebben met honderden weten tobben en zwoegen, ja het doodsgevaar trotseer en, om te redden, wat er te redden viel. Helaas, 't mocht niet haten EEN ZEE VAN VUUR vernielde de kroon van onze stad. de parel van onze Houwkunst, den trots van onze voorvade ren. maar ook van ons huidig geslacht, EEN ZEE VAN SMART vervult nu ook ons aller hart Want... de «oude» kerk was een stuk van ons zelf. een schat voor iederen Aalstenaar. 't Is daar, in onze Hoofdkerk, dat geslacht na geslacht heeft gejubeld of gerouwd, dat onze triomfen werden gevierd, onze grootsche plechtigheden gehouden, onze familieleden begraven, on ze kinderen gedoopt en gevormd of gehuwd." AALSTENAARS, ONS EERSTE WOORD TOT U, IS DAN OOK EEN WOORD VAN OPRECHTE HULDE EN DANK l)ank, duizendmaal dank voor uw medevoelen en medelijden. Dank voor uw hulp en toewijding. Dank voor uw heldenmoed en doodsverachting. 'Aan onze pompiers, politie -en rijkswacht, aan alle redders en niet het minst aan de twee ge wonde. een gansch bijzonderen dank. Want dank zij uwen leeuwenmoed werd de ramp tot nogtoe tot 't minimum beperk werd alleen het lioofddak en de klolcketoren vernield, stortte alleen de spitsgevel langs de Pontstraat en onze oudste bromklok van 3.000 kilogram door het gewelf naar omlaag. Maar niettemin wordt DE SCHADE OP 20 TOT 25 MILLIOEN GESCHAT .1 EN DAARBIJ RIJST NU DE PRANGENDE VRAAG ZAL' ONZE OUDE KERK, ONZE KROON, EN ONZE TROTS, EEN DER SCHOONSTE MONUMENTEN VAN HET GANSCHE NIET GANSCH TEN ONDER GAAN? Zal door regen en wind het oude gewelf niet verder worden gesloopt Zal het kille nat tusschen de oude muren maanden na maanden kunnen inzij| doen ineenstorten, voordat de noodige toelagen van offieieele zijde een nooddak latei NEEN. WIJ ZWERJ£N HET 'T EN MAG, 'T EN ZAL Wat onze voorvaderen in tijden van armoe en ellende, in tijden van zwaren I beperkte middelen vermochten, dat kunnen wij ook en zelfs beter. Aalstenaars, er moet snel gehandeld, een nooddak moet dadelijk aangebracht tVan ons zeiven en van niemand anders hangt het af. -ON3 «OUDE» KERK MOET HERRIJZEN EVEN MACHTIG, EVEN PRACHTIG, ALS WELEER Tientallen vrijwilligers hebben zich reeds aangeboden om tot herstel bij te dragt In de volgende dagen zullen onze afgevaardigden zich bij l, aanbieden om iedc genheid te geven zijn penning te storten. AALSTENAARS, WIJ REKENEN OP U, OP UWE GEKENDE EDELMOEDIGHEID, OP UWE RECHTMATIGE FllfRHEID Om dit plan van volledig herstel te verwezenlijken. Wie veel heeft, geve veel Wie weinig heeft, geve wat hij kan. Ieder geve met een goed en groot hart. DANK, ZIJ DE MEDEWERKING VAN ALLE AALSTENAARS ZAL IN DEN KORST MOGELIJKEN TIJD DE TROTS VAN AALST HERRIJZEN. En dan. als de mooie toren terug zijn spits in blauwe luchten zal verheffen en dp oude klok terug zal luide" jlan zal de Beiaard spelen, LAND, len en alles aanbrengen? DE ST. MARTfïW9Ke*K IN" LICHTELAAIE. AALST IN HET HART GETROFFEN Zaterdag namiddag omstreeks vier Het gaat van mond lot mond, van s raat tot straat, van huis lot huis De Sint Maartenskerk is aan 't branden Er wordt heden ten dage zooveel ver teld en zooveel gelogen. Men hoopt op nieuw dal het leugentaal is. Men vraagt aan de onheilsbode of hij 't zelf gezien heeft. Wat een opluchting toen ook deze hn maar wee van «hoo- ren zeggen Het hart gaat jagend kloppen. Men hoopt, men vrees'. Op da- moment voelt men eerst hoe lief ons de eeuwenoude Sint Maartens kerk is. Helaas, nieuwe vragen om verdere in het slagveld is treurig om aanschouwen! He. is om er bij te weenen en d'cr is bijr geweend. Het volk h:tE zijn liefde voor zijn kerk niet vermogen verbergen. Het heeft h;t har laten spreken. Midden al die treurnis, spijts die ont* zelicnde ramp. spij s die stille pijn. té het toch zoo troostend te gevoelen hoe di.-p hc. geloof onzer voorouders vasU geworteld zit in het hart onzer Aalste naars. (Enkele stommelingen ten spijt).i We hebben het aangevoeld hoe kerk en toren vergroeid zijn met ons volk omdat ze gegro.id zijn uit ons volk. Ze zijn van ons. Ie s van ons geloof, iels van onze voorouders. Onze voorouders hebben dat kunst gewrocht doen oprijzen. Zij hebben dat gebouw opgetrokken door hun geloof, hun geld. hun kunstzin, hun arbeid ep hun zweel. Dit alles was misschien in ons aan hei •egkwijnen. Toren en klok- hun aa^lrekkings- lichtingen zijn overbodig. De droev waarheid, de harde werkelijkheid drijft i kenspel hadden in een donkere rookwolk over de stad kracht verloren. en flikkert als een helsch licht hoog op. j De kerk. lichtbaken voor de dooiende Duizende menschen vullen weldra de menschheid. was voor velen een licht Groote Marki en aanpalende stralen. dal schijnt in de duisternis. Zwijgend. bedrukt. ademloos of stilj Was deze ramp er noodig om wat in' zuchtend staat die duizend koppige me- ons aan "t wegkwijnen was terug te doen 1 nigtc een eenig schoon maar eindloos herleven Idioef schouwspel aan ie staren. j fsjog nooit heeft de kerk zoo'n licht- Men kijkt sommigen zwijgend aan en baken geweestd- toren nog nooit zoo'n tul ar bei tl en Tien z'd da vlammen weerkaatsen hunne betraande oogen. j Langs de vier windstreken istaan de vier daken in één lich Vlammen kruipen langs de schaliën I omhoog en worden door een onstuiml- j gen wind voortgezweept. Ze likkebaar- den op meerder buit en vechten door 'n lichtende loor.s. En nog nooit was hun Iaantrekkingskracht zoo groot. Deesmaa! egelijk nie» in figuurlijken maar in den let- laaie. terlijken zin van hat oord. De kerk is jn nood!_\\as de kreet var» hec I een völlcch óp me Tcreet rukten duizenden aan. Nu nog is de kerk in nood: als instel- kaar om nieuwe prooi. Steeds verder en |jng en als gebouw. Luisteren we dan tuin zal de jonkheid kwelen AALST TERUG 30VEN DE BRAND IN DE SINT MARTINUSKERK TE AALST. HOOGE BEZOEKEN. Dinsdagnamiddag heeft zijne Em* nenlie Kardinaal Van Roey, aartsbis schop van Mechelen, ean bezoek ge bracht aan de afgabrande kerk. Ook Mgr. Honoré Coppicters, Bis- n (Ie gele- verder worden ze voor.gejaagd. H en hooger stijgen ze. Ze gaan zich wen telen rondom den klokkentoren, loopen er rond alsof za zoeken om hem te be klimmen. Een nieuwe windstorm jaagt ze de hoogte in en weldra s aai dc htalc toren van onder tot boven, als omarmd door likkende vlammen en is hij één vlammen gloed. Onbeweeglijk, zonder verweer, hulpe loos. staat daar de eeuwen oude toren als ean laaiende toorts. Eenig schoon, eenig droef is die aan blik. Een oogenblik schijn; het da de vlammen hun prooi zullen loslaten vooraleer ze is overwonnen. Doch. de wind wakkert ze tot een nieuwe aanval aan. Met vernieuwde krachten geeselen ze de oude eiken-ge binten en knagen ze weg. Eiken trotsee- ren de eeuwen maar sneuvelen onder de vlammen. Eerst het kruis en de klokkentoren daarna stuiken overwonnen ter neer. Wat. op dat moment, de menigte uit- dit tweevoudig .noodsignaal. Dierbare Stadsgenooten. hebben wij niet allen aangevoeld, die waarheid, dat we eerst iels moeten missen om te weten hoe lief het ons was Da; we maar iets naar zijn volle waarheid vermogen te schatten wanneer we he: verloren heb ben Ja. onze eeuwen oude St. Maartea- kerk is ons lief. Zij is ie s van ons. Zij i» onze trots, onze fierheid. Zij is iets van ons hart. Zij is het symbool vdh ons geloof. Die trots, die liefde, dat geloof moe: herleven. herboren en heropgebouwd worden. In ons leeft voort wat onze voorou ders ons hebben nagelaten. We moeten ons hunner waardig iconen. Neen. we zijn geen bastaards. Hun bloed door stroomt onze aderen. Zegt niet dat het geen waar ts. Zeg. niet dat he: roman tiek is. Zegt niet dai het litteratuur is. Neen. be is werkelijkheid. Ge heb; zon der te weten, zonder te willen misschien, heel onbewust uw diepste gevoelens ont- zucht en verzwijgt is niet te vertolken.hult. Ge heb het u zelf laten ontsnappen De diepste gevoelens voelt men aan. j door ten zucht, door een traan, door r. nonore v_oppiaers, dis- schop van Gent. oud-deken te Aalst, i ™}aar jiii He; vuur knettert had enkele uren te voren de kerk komen ons door hct har, Hel bezichtigen van ons hart dal door he: De Heer Struye. Minis er van Justitie. ver(eerd bracht Woensnagnamiddag ook een be- j Nu fciijft er maar ééne hoop meer zoek aan de geteisterde kerk. No« ,en rookwolken. nog geen HET VERSLAG DER BRANDWEER v|arnmen langs de beneden ramen zijn Over den brand in de S.. Marlinus-Z1Chtt,aar, kerk kan ongelukkiglijk door plutsgt-1 Za, ha „„.„dhoud.o Zal hrt brek. op heden n,et verschenen. HetJet aloudeke<k nie. -begeven >m-zwi)gen, door uw weeklachten, voort en dat geknetterOnze kerk moet heropgebouwd. Ja men niet onder woorden, i een stuk j Maar Weerom ordt wordt, echter voorzien, voor he; nummer van toekomende Zondag. Wij ontvangen ook een schrijven, zooals hij zich zelf beti'eld, van neen buitenstaander, doch trouw gebleven - Aals cnaar Wij zullen aan riit schrij ven een plaats voorbehouden in ons aanstaande Zondagnummcr. Vreemde brandweercorpsen komen sireenend aanrukken om onze stedelijke en koene brandweermannen te helpen in hun ongelijken strijd. De menig:; durft het nie: aan toe te juichen, maar men z et het de menschen aan dat ze nieuwe hoop koesteren. We'en zeggen niets tot die vreemde mannen, de We zouden ze willen omhelzen en loe-jonze DE HERSTELLINGSWERKEN [fluisteren «Toe jon Door de kerkfabriek, in overeenstem-en redt onze kerk. onze trol ming met hel stadsbestuur, werd brslo j heid. ons hart I ten een voorloopig dak op he geleistcrde Nieuwe lansen die water spuwen gaan gebouw te plaatsen. Deze werken zou- de hoog e in. Een harde kamp tusschen den ongeveer zes maanden in beslag ne- water en vuur f men zoodat dc kerkdijk? diensten diej Eindelijk Alleen nog rook en hier thans in andere gebouwen ui geoefend en daar nog enkele weerbarstige vlam- over een half jaar terug in de Sint Mar-men. tenskerk zouden kunnen plaats grijpen. Onze heldhaftige brandweermanner Met de opruimingswerken is men hebben he' vlammen geweld sissend reeds begonnen. Hopen wij dal deze j doen neerstrijken. Dc wa'erspuwende ze iels van ons en voor ons zijn. Iets van ons geloof, van onzen kunst zin. van ons offer, van onzen arbeid, van ons zweet. Ons geloof moet zijn als een on- bluschbaar vuur dat het vuur. hc'.welk kerken vernielt, overwint. Op Palmzondag 1947 schrijft men in de annalen onzer siad een droeve bladzijde. Maar. door de droefheid heen zal men ook schrijven een heerlijk en hoopvol sloi. Vele jaren la'er zullen de komende geslachten bij lange winteravonden we- e vertellen Op 29 Maart, het was •ooravond van Palmzondag. werd vu .ut- S:. Maartenkerk grootendoels door dapper! het vuur vernield, maar onz? voorou- onze fier- ders hebben ze voor ons terug opge bouwd 7-1 lüiNKEfltUïjt* Ufcft *g&RK, MNC.ANG DER BRUSSELSTRA A i ipoedig zullen doorgedr< dat onmiddellijk a werken te kunnen beg i de hers ellings- orden slangen hebben den strijd gewonn n. Nu eers. kan m?n meer vernemen jDe Kunstschatten zijn gered. Het gewelf S:. Maartenkerk was »^rze trots 1 S. Maartenkerk blijft onze trots etl deze van ons nageslacht St. Maartenkerk was het symbool van het geloof onzer voorouders St. Maartenkerk wordt het symbool van ons geloof voor ons nageslacht. Aalst js in het hart getroffen, maat d e har e-wonde heeft ook de vlam van ons geloof doen heropflak'-ren PIERLALA*

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Gazet van Aalst | 1947 | | pagina 1