Dierbare Bevolking van Aalst
PIERLALA
DE GAZET VAN AALST
EN OMSTREKEN jVeischijnt voorloopig den Donderdag en Zondag van iedere weck,
Kummer 27 Donderdag 3 April 1947
BURF.ELEN Kerkstraat 9, Aalst. Telefoon lli. 4e Jaargang 1947 i fr. bat NV.
Wij hebben U zien sidderen als een riet, toen de mare liep dat uwe oude kerk aan 't bran
den was. .,ii
Wij hebben U zien stormen als gekwetste leeuwen .naar de plaats van het onheil om te hel
pen blusschen én redden.
Wij hebben U zien weenen als kleine "kinderen, onmachtig als U waart oin dien vuurpoel to
overmeesteren.
Wij hebben U. hoören huilen en gillen toen de slanke toren met ijzingwekkend gekraak naar
beneden plofte.
Wij hebben met honderden weten tobben en zwoegen, ja het doodsgevaar trotseer en, om
te redden, wat er te redden viel. Helaas, 't mocht niet haten EEN ZEE VAN VUUR
vernielde de kroon van onze stad. de parel van onze Houwkunst, den trots van onze voorvade
ren. maar ook van ons huidig geslacht, EEN ZEE VAN SMART vervult nu ook ons aller hart
Want... de «oude» kerk was een stuk van ons zelf. een schat voor iederen Aalstenaar.
't Is daar, in onze Hoofdkerk, dat geslacht na geslacht heeft gejubeld of gerouwd, dat onze
triomfen werden gevierd, onze grootsche plechtigheden gehouden, onze familieleden begraven, on
ze kinderen gedoopt en gevormd of gehuwd."
AALSTENAARS, ONS EERSTE WOORD TOT U,
IS DAN OOK EEN WOORD VAN OPRECHTE HULDE EN DANK
l)ank, duizendmaal dank voor uw medevoelen en medelijden.
Dank voor uw hulp en toewijding.
Dank voor uw heldenmoed en doodsverachting.
'Aan onze pompiers, politie -en rijkswacht, aan alle redders en niet het minst aan de twee ge
wonde. een gansch bijzonderen dank.
Want dank zij uwen leeuwenmoed werd de ramp tot nogtoe tot 't minimum beperk werd alleen
het lioofddak en de klolcketoren vernield, stortte alleen de spitsgevel langs de Pontstraat en onze
oudste bromklok van 3.000 kilogram door het gewelf naar omlaag.
Maar niettemin wordt DE SCHADE OP 20 TOT 25 MILLIOEN GESCHAT .1
EN DAARBIJ
RIJST NU DE PRANGENDE VRAAG
ZAL' ONZE OUDE KERK, ONZE KROON, EN ONZE TROTS,
EEN DER SCHOONSTE MONUMENTEN VAN HET GANSCHE
NIET GANSCH TEN ONDER GAAN?
Zal door regen en wind het oude gewelf niet verder worden gesloopt
Zal het kille nat tusschen de oude muren maanden na maanden kunnen inzij|
doen ineenstorten, voordat de noodige toelagen van offieieele zijde een nooddak latei
NEEN. WIJ ZWERJ£N HET
'T EN MAG, 'T EN ZAL
Wat onze voorvaderen in tijden van armoe en ellende, in tijden van zwaren I
beperkte middelen vermochten, dat kunnen wij ook en zelfs beter.
Aalstenaars, er moet snel gehandeld, een nooddak moet dadelijk aangebracht
tVan ons zeiven en van niemand anders hangt het af.
-ON3 «OUDE» KERK MOET HERRIJZEN
EVEN MACHTIG, EVEN PRACHTIG, ALS WELEER
Tientallen vrijwilligers hebben zich reeds aangeboden om tot herstel bij te dragt
In de volgende dagen zullen onze afgevaardigden zich bij l, aanbieden om iedc
genheid te geven zijn penning te storten.
AALSTENAARS, WIJ REKENEN OP U,
OP UWE GEKENDE EDELMOEDIGHEID, OP UWE RECHTMATIGE FllfRHEID
Om dit plan van volledig herstel te verwezenlijken.
Wie veel heeft, geve veel Wie weinig heeft, geve wat hij kan.
Ieder geve met een goed en groot hart.
DANK, ZIJ DE MEDEWERKING VAN ALLE AALSTENAARS ZAL IN
DEN KORST MOGELIJKEN TIJD DE TROTS VAN AALST HERRIJZEN.
En dan. als de mooie toren terug zijn spits in blauwe luchten zal verheffen en dp oude klok
terug zal luide" jlan zal de Beiaard spelen,
LAND,
len en alles
aanbrengen?
DE ST. MARTfïW9Ke*K IN" LICHTELAAIE.
AALST IN HET HART
GETROFFEN
Zaterdag namiddag omstreeks vier
Het gaat van mond lot mond, van
s raat tot straat, van huis lot huis De
Sint Maartenskerk is aan 't branden
Er wordt heden ten dage zooveel ver
teld en zooveel gelogen. Men hoopt op
nieuw dal het leugentaal is.
Men vraagt aan de onheilsbode of hij
't zelf gezien heeft. Wat een opluchting
toen ook deze hn maar wee van «hoo-
ren zeggen
Het hart gaat jagend kloppen.
Men hoopt, men vrees'.
Op da- moment voelt men eerst hoe
lief ons de eeuwenoude Sint Maartens
kerk is.
Helaas, nieuwe vragen om verdere in
het slagveld is treurig om aanschouwen!
He. is om er bij te weenen en d'cr is bijr
geweend.
Het volk h:tE zijn liefde voor zijn
kerk niet vermogen verbergen. Het
heeft h;t har laten spreken.
Midden al die treurnis, spijts die ont*
zelicnde ramp. spij s die stille pijn. té
het toch zoo troostend te gevoelen hoe
di.-p hc. geloof onzer voorouders vasU
geworteld zit in het hart onzer Aalste
naars. (Enkele stommelingen ten spijt).i
We hebben het aangevoeld hoe kerk
en toren vergroeid zijn met ons volk
omdat ze gegro.id zijn uit ons volk. Ze
zijn van ons. Ie s van ons geloof, iels
van onze voorouders.
Onze voorouders hebben dat kunst
gewrocht doen oprijzen. Zij hebben dat
gebouw opgetrokken door hun geloof,
hun geld. hun kunstzin, hun arbeid ep
hun zweel.
Dit alles was misschien in ons aan hei
•egkwijnen. Toren en klok-
hun aa^lrekkings-
lichtingen zijn overbodig. De droev
waarheid, de harde werkelijkheid drijft i kenspel hadden
in een donkere rookwolk over de stad kracht verloren.
en flikkert als een helsch licht hoog op. j De kerk. lichtbaken voor de dooiende
Duizende menschen vullen weldra de menschheid. was voor velen een licht
Groote Marki en aanpalende stralen. dal schijnt in de duisternis.
Zwijgend. bedrukt. ademloos of stilj Was deze ramp er noodig om wat in'
zuchtend staat die duizend koppige me- ons aan "t wegkwijnen was terug te doen
1 nigtc een eenig schoon maar eindloos herleven
Idioef schouwspel aan ie staren. j fsjog nooit heeft de kerk zoo'n licht-
Men kijkt sommigen zwijgend aan en baken geweestd- toren nog nooit zoo'n
tul ar bei tl en Tien z'd da vlammen weerkaatsen
hunne betraande oogen.
j Langs de vier windstreken
istaan de vier daken in één lich
Vlammen kruipen langs de schaliën
I omhoog en worden door een onstuiml-
j gen wind voortgezweept. Ze likkebaar-
den op meerder buit en vechten door
'n lichtende loor.s. En nog nooit was hun
Iaantrekkingskracht zoo groot. Deesmaa!
egelijk nie» in figuurlijken maar in den let-
laaie. terlijken zin van hat
oord.
De kerk is jn nood!_\\as de kreet var»
hec I een völlcch óp me Tcreet rukten
duizenden aan.
Nu nog is de kerk in nood: als instel-
kaar om nieuwe prooi. Steeds verder en |jng en als gebouw. Luisteren we dan
tuin zal de jonkheid kwelen AALST TERUG 30VEN
DE BRAND IN DE
SINT MARTINUSKERK
TE AALST.
HOOGE BEZOEKEN.
Dinsdagnamiddag heeft zijne Em*
nenlie Kardinaal Van Roey, aartsbis
schop van Mechelen, ean bezoek ge
bracht aan de afgabrande kerk.
Ook Mgr. Honoré Coppicters, Bis-
n (Ie gele- verder worden ze voor.gejaagd. H
en hooger stijgen ze. Ze gaan zich wen
telen rondom den klokkentoren, loopen
er rond alsof za zoeken om hem te be
klimmen. Een nieuwe windstorm jaagt
ze de hoogte in en weldra s aai dc htalc
toren van onder tot boven, als omarmd
door likkende vlammen en is hij één
vlammen gloed.
Onbeweeglijk, zonder verweer, hulpe
loos. staat daar de eeuwen oude toren
als ean laaiende toorts.
Eenig schoon, eenig droef is die aan
blik.
Een oogenblik schijn; het da de
vlammen hun prooi zullen loslaten
vooraleer ze is overwonnen.
Doch. de wind wakkert ze tot een
nieuwe aanval aan. Met vernieuwde
krachten geeselen ze de oude eiken-ge
binten en knagen ze weg. Eiken trotsee-
ren de eeuwen maar sneuvelen onder
de vlammen.
Eerst het kruis en de klokkentoren
daarna stuiken overwonnen ter neer.
Wat. op dat moment, de menigte uit-
dit tweevoudig .noodsignaal.
Dierbare Stadsgenooten. hebben wij
niet allen aangevoeld, die waarheid, dat
we eerst iels moeten missen om te weten
hoe lief het ons was Da; we maar iets
naar zijn volle waarheid vermogen te
schatten wanneer we he: verloren heb
ben
Ja. onze eeuwen oude St. Maartea-
kerk is ons lief. Zij is ie s van ons. Zij
i» onze trots, onze fierheid. Zij is iets
van ons hart. Zij is het symbool vdh ons
geloof.
Die trots, die liefde, dat geloof moe:
herleven. herboren en heropgebouwd
worden.
In ons leeft voort wat onze voorou
ders ons hebben nagelaten. We moeten
ons hunner waardig iconen. Neen. we
zijn geen bastaards. Hun bloed door
stroomt onze aderen. Zegt niet dat het
geen waar ts. Zeg. niet dat he: roman
tiek is. Zegt niet dai het litteratuur is.
Neen. be is werkelijkheid. Ge heb; zon
der te weten, zonder te willen misschien,
heel onbewust uw diepste gevoelens ont-
zucht en verzwijgt is niet te vertolken.hult. Ge heb het u zelf laten ontsnappen
De diepste gevoelens voelt men aan. j door ten zucht, door een traan, door
r. nonore v_oppiaers, dis-
schop van Gent. oud-deken te Aalst, i ™}aar
jiii He; vuur knettert
had enkele uren te voren de kerk komen ons door hct har, Hel
bezichtigen van ons hart dal door he:
De Heer Struye. Minis er van Justitie. ver(eerd
bracht Woensnagnamiddag ook een be- j Nu fciijft er maar ééne hoop meer
zoek aan de geteisterde kerk. No« ,en rookwolken. nog geen
HET VERSLAG DER BRANDWEER v|arnmen langs de beneden ramen zijn
Over den brand in de S.. Marlinus-Z1Chtt,aar,
kerk kan ongelukkiglijk door plutsgt-1 Za, ha „„.„dhoud.o Zal hrt
brek. op heden n,et verschenen. HetJet aloudeke<k nie. -begeven
>m-zwi)gen, door uw weeklachten,
voort en dat geknetterOnze kerk moet heropgebouwd. Ja
men niet onder woorden, i
een stuk j Maar Weerom
ordt
wordt, echter voorzien, voor he; nummer
van toekomende Zondag.
Wij ontvangen ook een schrijven,
zooals hij zich zelf beti'eld, van neen
buitenstaander, doch trouw gebleven -
Aals cnaar Wij zullen aan riit schrij
ven een plaats voorbehouden in ons
aanstaande Zondagnummcr.
Vreemde brandweercorpsen komen
sireenend aanrukken om onze stedelijke
en koene brandweermannen te helpen in
hun ongelijken strijd.
De menig:; durft het nie: aan toe te
juichen, maar men z et het de menschen
aan dat ze nieuwe hoop koesteren. We'en
zeggen niets tot die vreemde mannen, de
We zouden ze willen omhelzen en loe-jonze
DE HERSTELLINGSWERKEN [fluisteren «Toe jon
Door de kerkfabriek, in overeenstem-en redt onze kerk. onze trol
ming met hel stadsbestuur, werd brslo j heid. ons hart I
ten een voorloopig dak op he geleistcrde Nieuwe lansen die water spuwen gaan
gebouw te plaatsen. Deze werken zou- de hoog e in. Een harde kamp tusschen
den ongeveer zes maanden in beslag ne- water en vuur f
men zoodat dc kerkdijk? diensten diej Eindelijk Alleen nog rook en hier
thans in andere gebouwen ui geoefend en daar nog enkele weerbarstige vlam-
over een half jaar terug in de Sint Mar-men.
tenskerk zouden kunnen plaats grijpen. Onze heldhaftige brandweermanner
Met de opruimingswerken is men hebben he' vlammen geweld sissend
reeds begonnen. Hopen wij dal deze j doen neerstrijken. Dc wa'erspuwende
ze iels van ons en
voor ons zijn.
Iets van ons geloof, van onzen kunst
zin. van ons offer, van onzen arbeid,
van ons zweet.
Ons geloof moet zijn als een on-
bluschbaar vuur dat het vuur. hc'.welk
kerken vernielt, overwint.
Op Palmzondag 1947 schrijft men
in de annalen onzer siad een droeve
bladzijde. Maar. door de droefheid
heen zal men ook schrijven een heerlijk
en hoopvol sloi.
Vele jaren la'er zullen de komende
geslachten bij lange winteravonden we-
e vertellen Op 29 Maart, het was
•ooravond van Palmzondag. werd
vu .ut- S:. Maartenkerk grootendoels door
dapper! het vuur vernield, maar onz? voorou-
onze fier- ders hebben ze voor ons terug opge
bouwd 7-1
lüiNKEfltUïjt* Ufcft *g&RK, MNC.ANG DER BRUSSELSTRA A i
ipoedig zullen doorgedr<
dat onmiddellijk a
werken te kunnen beg
i de hers ellings-
orden slangen hebben den strijd gewonn n.
Nu eers. kan m?n meer vernemen
jDe Kunstschatten zijn gered. Het gewelf
S:. Maartenkerk was »^rze trots 1
S. Maartenkerk blijft onze trots etl
deze van ons nageslacht
St. Maartenkerk was het symbool van
het geloof onzer voorouders
St. Maartenkerk wordt het symbool
van ons geloof voor ons nageslacht.
Aalst js in het hart getroffen, maat
d e har e-wonde heeft ook de vlam van
ons geloof doen heropflak'-ren
PIERLALA*