Wat ieder Aalstenaar zoo dienen
te weten nopers DIRK MARIENS
Om het Gezin gelukkig
te maken
De grootste beroemdheid die
ooit in fialst het licht zag
ara
PIERLALA
I W0
C
U—IU«—WK!! CT»
EN OMSTREKEN Verschijnt den Donderdag en Zondag van iedere week.
Nummer 17 Zondag 26 Februari 1950
BURELEN Kerkstraat 9, Aalst Telef.nr 24.114 P.C. n' 881.72 T Jaarg 1,25 fr. 't Nr.
VOLKSE OPVOEDKUNDE
(Familiale Kronijk voor Opvoeding en Onderwijs.)
EEN PRIJZENSWAARDIG
INITIATIEF.
Velen onzer lezers zullen wellicht
reeds hebben vernomen dat het zo
gunstig gekende RODE KRUIS VAN
BELGIE een NATIONALE CAMPA
GNE heeft ingezet OM HET GEZIN
GELUKKIG TE MAKEN.
Dat is een zeer prijzenswaardig ini
tiatief. Door tal van artikelen en mede
delingen handeiend over al wat er toe
bijdragen kan om het geluk in het ge
zin aan te kweken, te bewaren of te
verstevigen wordt het publiek om zo te
zeggen opgeleid naar meer geluk in
het gezin.
Wij zijn dan ook gelukkig onze le
zers met een paar van deze mededelin
gen in kennis te stellen met de vaste
overtuiging dat iedereen er het zijne
zal uit weten te puren om in eigen ge
zin geluk binnen te brengen en te be
waren.
NIEUWBOUW GOED,
MAAR DENKEN WIJ EVEN GOK
AAN DE OUDE HUIZEN.
Dit is de titel van een artikel ge
schreven door Dhr. J. Gilles, Doctor in
de Rechten, gehecht aan de Bond der
Kroostrijke Gezinnen van Belgie.
DE HUISVESTING,
SOCIALE FUNCTIE.
Men, zou er zich in ons land meer be
wust van moeten worden hoe het wo
ningprobleem een integrerend deel uit
maakt van de Sociale politiek, want
huisvesting is even essentieel als voe
ding. De huisvesting heeft een Sociale
Functie.
De zelfde strijd, die de arbeidersor-,
ganisatie's gevoerd hebben om de mas
sa te deproletariseren, moet volstrekt,
wij drukken er op, ondernomen en ge
voerd worden door de familiale groe
peringen om de geesel der krotten in
onze steden en dorpen uit te roeien en
aan K-der gezin een woning te bezor
gen, met het minimum comfort geëist
door de beschaving der XXe eeuw.
Onderzoeken wij even het huisves
tingsprobleem onder oogpunt van
Volksgezondheid het is voor een land
voordeliger een voldoend aantal ge
zonde en ruime woningen, te bouwen,
dan Sanatoria en Preventoria op te
richten, om niet te spreken van spo rt
velden. Men. moet inderdaad bij het
begin beginnen en de gezondheid bou
wen op zijn meest stevige grondvesten.
De nationale inspanning zal minder
zwaar doch doeltreffender zijn.
NIEUWBOUW EN VERBETERING.
De wet De Taeye heeft buitenge
woon veel bijval geoogst bij het pu
bliek; zij heeft de nieuwbouw op gang
gebracht. Verder zal de wet Brunfaut
in l 950 aan de twee Nationale Organi
saties voor woningbouw (de Nationa
le Maatschappij voor Goedkope Wo
ningen en de Nationale Maatschappij
voor de Kleine Landeigendom) een
fonds bezorgen van 10 milliard Fr.
voor de bouw van eenvoudige wonin
gen. Dank zij de harmonieuse samen
werking van privaat initiatief de Staats-
tussenkomst, zal de woning nood, door
I de oorlog veroorzaakt, binnen enkele
i jaren volledig verdwenen of sterk ver-
minderd zijn.
Maar het huisvestingsprobleem zal
I daarom nog niet opgelost zijn. Inder-
daad mag men niet verwarren tussen
bouwpolitiek en huisvestingspolitiek.
De eerste heeft voor doel een duidelijk
j tekort aan woningen te verhelpen door
nieuwbouw. De tweede beschouwt en-
I kei de HOEDANIGHEID der huisves-
j ting, oude en nieuwe, en betracht in de
j woning het comfort te brengen, dat
I beantwoordt aan de behoeften en de
wensen der bevolking op een gegeven
ogenblik.
Zo gesteld is het zeker dat het wo
ningprobleem een geweldige omvang
neemt. Het gaat er niet enkel cm
200.000 a 300.00*0 nieuwe woningen
te bouwen, maar ook de twee millioen
bestaande huizen om te bouwen, te
j verbeteren en uit te rusten. Eens dit
i verwezenlijkt mag men nog niet op
zijn lauweren rusten, want de huisves-
tingspolitiek, evenals de behoefte aan
comfort, evolueren bestendig.
Die politiek voor verbetering mag
niet uitgesteld worden. Men moet het
I ijzer smeden zolang het warm ist, men
moet gebruik maken van de huidige
goede gesteltenis van het publiek voor
al wat het «huis» aangaat. Het publiek
is als een kind, dat men opvoedt door
rekening te houden met zijn belang
stelling van het ogenblik.
Een verbeteringspolitiek willen door
voeren wanneer de belangstelling ge
luwd is, zou een psychologische fout
zijn.
BUITEN EN BOVEN DIT ALLES...
Wij voegen aan deze heerlijke ge-
dachten toe dat verre daarboven als
factoren voor het aankweken en be-
stendigen van het huislijk gezinsgeluk
als palen boven water staan het FAMI
LIAAL geluk, de niet te verbreken
GEZINS 1 ROUVF en een innig diepe
GODSDIENSTZIN.
Als deze factoren aan de basis lig
gen, aan de grondvesten van ons gezin
dan WORDT en BLIJFT ons gezin GE
LUKKIG OPVOEDER.
EERSTE STAP GEZET NAAR
VRIJE HANDEL MET ITALSE
BELGISCHE EN ITALIAANSE
GRENZEN GEDEELTELIJK OPEN
VOOR WEDERKERIGE INVOER
Vernomen wordt dat ingevolge de
onderhandelingen, die van 24 Januari
af te Rome plaats hadden tussen een
Italiaanse afvaardiging en een, delega
tie van de Belgisch-Luxemburgse Eco
nomische Unie, op 10 Februari een
protocol bij het handelsaccoord van
31 December 1948 geparafeerd werd
door dhr Grazzi, directeur-generaal
van de economische politiek in het Chi-
gipaleis en dhr Seynaeve, gevolmach
tigd minister van België.
Flet protocool is deze week te Rome
van Italiaanse zijde door dhr Grazzi en
namens België door de Belgicshe am
bassadeur te Rome, dhr. Motte, gete-
kend.Dit protocol kan beschouwd wor
den als een eerste stap op de weg naar
de vrije handel tussen de Belgisch-Lu
xemburgse Economische Unie en Ita
lië. De Belgisch-Luxemburgse Econo
mische Unie verleent aan Italië vrijheid
in zake de invoer van een groot aan
tal producten. Bovendien zullen de Ita
liaanse producten zonder beperking in
Belgisch Kongo mogen worden inge
voerd.
Italië verleent van zijn kant tolvrij
heid voor tal van Belgisch-Luxemburg
se en Kongolese producten en zal an
dere contingenten in Italië toelaten. Na
het van kracht worden van zijn nieuwe
toltarieven zal Italië deze maatregelen
tot vrijgeving van de handel, waarvan
er nu reeds verscheidene voorzien zijn,
uitbreiden.
De bij het handelsaccoord van 31
December 1948 gevoegde contingen-
tenlijsten zijn gewijzigd en Italië heeft
sommige contingenten ten bate van de
Belgisch-Luxemburgse Economische
Unie aanzienlijk verhoogd.
De nieuwe lijsten zullen met terug
werkende kracht op 1 Januari tot 31
December 1950 geldig zijn.
In verband met het transitovervoer
van Duitse steenkolen via de Belgische
haven met bestemming naar Italië is
een regeling getroffen.
DE BEWEGING DER
WERKLOOSHEID
VERMINDERING.
Tijdens de week van 12 tot 18 Fe
bruari 1950 werden per dag gemid
deld 211.080 volledige werklozen ge
controleerd benevens 55.065 gedeelte
lijk of toevallige werklozen.
Tegenover de vorige week werd een
vermindering waargenomen van 6.047
volledige werklozen en van 5.414 ge
deeltelijke en toevallige werklozen.
De werkloosheid, die reeds vorige
week begon te verminderen, is verder
teruggelopen. Die daling is toe te
schrijven aan de verhoogde bedrijvig
heid in de bouw- en houtnijverheid in
bijna alle streken van het land, maar in
het bijzonder te Antwerpen, waar een
aanvang gemaakt wordt met de wer
ken voor de installatie van de petro-
leumraffinaderij en in de steenbakke
rijen (voornamelijk rond Boom).
Verder beginnen ook de textielbe
drijven (streek van Gent, Aalst, St. Ni
klaas, Kortrijk, Roeselare, Moeskroen,
Vervier^) arbeiders aan te werven wat
een gunstige weerslag heeft op het
werkloosheidspeil.
Tenslotte weze vermeld dat ook in
de sector me taalverwerking (streek van
Charleroi, La Louvière en Bergen) een
lichte opleving van de bedrijvigheid te
noteren valt-
MEMENTO HOMO.
MENS, PEIST ER NE KEER OP DAT
GE STOF EN AS ZIJT.
Het leven van ne mens is te verge
lijken aan de baren der zee.
Altijd op en af. Hoogten en laagten.
Kalm en ontstuimig. Steeds in bewe
ging. Altijd verder en verder zwal
pend om onvermijdelijk aan een of an
der strand zachtjes dood te lopen in
het geschelpte zand of woest en schui
mend uiteen te spatten op harde rots
wanden.
Maar., deze vergelijkenis is oud en
versleten.
Om modern, van zijn tijd en van de
streek te zijn doet men beter het leven
te vergelijken aan de camevalfoor.
De barakken komen aan. Er wordt
gemeten, getierd en geroepen. De foor-
kramen worden opgetimmerd. Dit al
les geeft aan oud en jong reeds een
voorsmaak van wat beginnen gaat, van
wat aan 't komen is. Groot en klein
loopt met een verlangend hart. Wat de
kleinen openhartig en luid zeggen den
ken de ouderen: nog zo veel keren
slapen en t is carneval
Stilaan krijgt de foor vorm en kleur.
De straten krijgen een feestelijke aan
blik en de mensen lopen met hun beste
gezicht op. Zodra 't eerste aireken
door de micro van een of ander foor-
attractie zindert, worden de feestlich
ten aangedraaid en gaan alle micro's
aan 't kraken, zingen en spelen.
Het is als bij het morgen ontwaken
wanneer de ene haan tegen de andere
opkraait. Het kermisspel zit op de wa
gen en der is geen houden meer aan.
Honderden trekken een mombakkes
op hun gemaskerd bestaan en met hun
fijnste stemmeken trekken c zotten» en
«zottinnekens» er op los om al wie niet
verkleed is eens te ontkleden. Het is
alsof boete-paters in hun povere costu-
rnage de vastenavond sermoenen aan
het prediken zijn, aan ieder zijn weg
ter zaligheid aanwijzen door de ver
plichte luisteraar op zijn verwaarloos
de plichten te wijzen sn hem ten aan-
hore van iedereen eens van binnen naar
buiten te keren.
Het leven draait op 070 lie toeren.
Doch, dit leven kèvix zijn weiten en
zijn eisen. Wetten en eisen die sterker
zijn dan de mens zelf.
Na een paar dagen is het feestroes
geluwd en alles zegt zonder spreken
«Mens peist er nekeer op dat ge stof en
cis zijt.
Het ilsi assewoensdag. De mensen ko
men uit de kerk en dragen op hun
voorhoofd de gedachte aan de dood
«gedenk, o mens, dat ge stof en as zijt
en tot stof en as zult terugkeren.
Reeds enkele foormannen zijn aan
het afbreken en langs de straat liggen
de resten (Ter vuiljanetten.
Men heeft carneval gevierd of niet.
Men is om een assekruisken geweest
of niet.
Niemand ontsnapt aan de gedachte
dat het hier op aarde met alles eens
een einde neemt en voor iedereen.
Het zien afbreken der foorkramen
geeft zo een heel ander gevoelen dan
het zien optimmeren. Het ene geeft
'het gevoelen het moet nog beginnen,
het andere het is gedaan, afgelopen.
Wie verweten heeft kan eens naden
ken of hij zijn gebreken aan anderen
niet aangewreven heeft.
Wie verweten werd kan eens naden
ken of er niet veel waarheid stak in
datgene wat 'hem onder den neus ge
wreven werd.
Allen kunnen we eens in volle ernst
ons zelf onderzoeken in hoe ver we tot
hiertoe den bal missloegen.
Het is' nog tijd om veel te herstellen
en goed te maken, nu dat we nog kun
nen denken en peinzen op ons einde.
Mensen, peinst er allemaal eens op
dat er in ieder mens nog iets anders is,
iets dat niet tot stof en as zal weder
keren omdat het niet van stof en as is.
Dat iets is onze onsterfelijke ziel.
De Rechter die eens die ziel zal oor
delen is geen gemaskerde carneval
vierder PIERLALA.
INVOERRECHT VAN
DEKENS IN CONGO
Bij verordening van de gouverneur-
generaal d.d. 15 Februari wordt het
invoerrecht op alle soorten dekens
ook op die waarin zijde is verwerkt, op
5 ad valorem vastgesteld.
ZO U TOT HIERTOE...
nog geen vertoning van Groep Tijl
hebt bijgewoond, dan moogt U de laat
ste kans voor dit seizoen niet laten
voorbijgaan, en komt U kijken naar
TROUWEN... OF NIET
opgevoerd op 5 Maart en 6 Maart
in 't Groen Kruis
K2Z»
5 de Vervolg en slot
DE INHULDIGING VAN HET
STANDBEELD van DIRK MARTENS
TE AALST IN 1S58
Om deze bijdragen over Dirk Mar
tens te besluiten, willen we nog even
een kort relaas geven over de feesten
te Aalst, ter gelegenheid der inhuldi
ging van het standbeeld van Dirk Mar
tens, in 1856.
Op dien bewusten 6 Juli was de
stad versierd zoals nooit voorheen.
Niet enkel aan de huizen, maar ook
aan de hoogste torens en fabriekschou-
wen wapperde vlaggen, wimpels en
banderollen. Een grote spinnerij der
stad heeft garis de buitengevel der fa
briek versierd met draperijen en tros
sen garenstrengen in alle kleuren, die
van de daken tot aan de grond raken.
In alle straten slingert loofwerk van
ereboog tot ereboog. De gevels ver
dwijnen onder veelkleurige stoffen, en
overal ziet men welkomsgroeten, jaar
schriften, bloemen, groen, vlaggen en
spreuken. De hertog en hertogin van
Brabant kwamen in het station toe om
2 u. 20 en werden er door het stadsma
gistraat opgewacht.
Een afdeling der burgerwacht te
paard, zestien man sterk, opent de op
tocht terwijl twee bataillons der bur
gerwacht te voet de haag vormen. Na
de burgerwacht komt de vereniging
der drukkers-graveerders met hun
splinternieuw vaandel.
Daarop volgen de gala koetsen der
hoge genodigden.
De stoet richt zich naar het stadhuis
waar nogmaals een korte ontvangst
plaats heeft.
Op dit ogenblik betrekt de hemel,
en een flinke windstoot rukt het doek
weg dat het standbeeld nog bedekt en
de wachtende menigte geniet lachend
van deze inbreuk op het programma.
Na tamelijk lang arbeiden kan het
beeld weer bedekt worden.
Rond kwart na drie verlaten de
Hertog en de Hertogin van Brabant
het stadhuis, en nemen plaats op de
eretribuun juist voor het standbeeld.
Een afgesloten ruimte is voorbehou
den voor het betalend publiek, maar
de meeste banken en stoelen blijven
ledig; buiten dit, ziet de markt zwart
van volk.
Al de vensters zijn bezet, en zelfs
zijn er toeschouwers die een plaats
hebben gevonden op de daken.
Bij een gelijktijdige uitvoering van
het nationaal lied door de beiaard en
de muziekkorpsen, glijdt het doek van
het beeld en Dirk Martens vertoont
zich aan aller blikken. Hierop barsten
de levendigste toejuichingen los.
De heer Evit, voorzitter der com
missie voor de oprichting van het
standbeeld leest nu hun Hoogheden
een al te lange toespraak voor, welke
dikwijls onderbroken wordt door het
gerucht der volksmenigte die van de
toespraak niet veel hoort en zich dus
verveelt; meer dan eens hoort men
ook het krakend breken van banken
welke als gelegenheidszitplaatsen die
nen, wat de lachlust opwekt onder het
volk en ook bij officiële persoonlijkhe
den.
Voor de heer Evit zijn redevoering,
die maar geen einde schijnt te willen
nemen), heeft gedaan, komt een paar
schetterende muziekkorpsen de markt
op en trekt aller aandacht naar zich
toe.
Ondertussen komen drie jonge le
den van de Verenigde Drukkersgezel
len en bieden aan de Hertog en Herto
gin kussens aan waarop boeken prij
ken door Dirk Martens gedrukt.
Na met veel aandacht deze kostba
re boeken ingezien te hebben, maken
de hoge bezoekers, omringd van al de
aanwezige overheidspersonen een om
gang rond het pas onthulde beeld. In
dit gevolg waren o. m. de ministers De
Decker en Dumon, de graai de Beauf-
fort, enz.
De maker van het beeld, Jan Geefs,
die ook tegenwoordig was bij de in
huldiging, zag er geweldig gelukkig uit
en genoot zienbaar van de eerbetuigin
gen welke hem van alle kanten aange
boden werden.
Nadat de officiële personen weer in
het stadhuis waren verdwenen, trok
ken de muzieken, verenigingen en sol
daten ook stilaan van de markt en al
les hernam zijn gewoon uitzicht,
's Avonds werd er op het stadhuis ter
ere van de hoge gasten een bal gege
ven.
En zo staat nog heden op onzq.
markt het beeld dat bijna honderd
jaar reeds getuigenis geeft van het ont
staan op onze bodem ener kunp,l\ die
zich hier tot een schitteren-de graad
ontwikkelde» Einde.
A. VAN DER KEYDEN.
Geraadpleegde werke'n De Gand-
Van Iseghem, - Holtrop, - Ruelens, -
R.oersch - De Potter en Broeckaert -
j Crick - V a? Nuild - Berghmans.
Nadruk verboden.
